พักร้อน พักใจ (เรื่องยาว) P 7.

tanya · โพสต์ 2014-2-23 07:42:24

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

พักร้อน พักใจ (เรื่องยาว) P 7.
“สวยจังเลย...”ผมร้องออกมาเพราะโชคดีที่ปีนี้น้ำทะเลลงไปเยอะมากทำให้ผมกับพี่ปันเห็นแนวทรายยาวที่เชื่อม 2 เกาะอยู่
ผมรู้สึกแย่มากๆเพราะจำได้ว่าเคยไปตอนปีที่แล้วมันไม่เหมือนเดิมแล้วคับเพราะนักท่องเที่ยวไปกันเยอะ ธรรมชาติถูกทำลายไปมาก มีขยะเต็มเลย ทรายก็ดูสกปรกน่าเสียดายจริงๆ เทียบกับที่ผมไปเมื่อ 4 ปีที่แล้วซึ่งคนเที่ยวก็ไม่ค่อยมากเท่าไหร่ น้ำทะเลใสสีเขียวฟ้า ทรายสีขาวธรรมชาติดูสวยงามมากๆ สวยจริงๆ
“พี่ปันถ่ายรูปให้หน่อย...”ผมเรียกพี่ปันให้หันมาถ่ายรูปผมกับน้องปิ่นพี่ก็ถ่ายสัก 2 - 3 รูป
“ง่า...พี่ก็อยากถ่ายด้วยอ่า...”พี่ปันทำหน้าบูดๆก่อนจะหันไปเจอคู่เกย์คู่หนึ่ง (คู่เกย์ชัวร์เพราะเดินจูงมือกันมาน่ารักดีคับ)พี่ปันก็เดินไปบอกให้เค้าช่วยถ่ายรูปให้หน่อย ซึ่งพี่ๆเค้ายิ้มๆแล้วจะถ่ายให้ พี่ปันเลยวิ่งมาแล้วโอบเอวผมไว้ ซึ่งผมก็อุ้มน้องปิ่นอยู่ตอนแรกว่าจะถ่ายแค่รูปเดียว แต่พี่ๆเค้าบอกจะถ่ายให้อีก เอารูปคู่ด้วยแล้วพี่อีกคนก็มาอุ้มน้องปิ่นออกมาให้เหลือแต่ผมกับพี่ปัน
“1 2 3...แชะ” พี่คนถ่ายนับพี่ปันรีบหันมาหอมแก้มผม ซึ่งผมก็อายมากๆ
“555...น้องเค้าน่ารักจังเลยเนอะ”พี่คนนึงพูดขึ้น
“พี่ปัน...บ้า ไปป์อายนะ”ผมขืนตัวทันทีที่พี่ปันจะจับผมให้มาจุ๊บปากผมกับพี่ปันก็ยกมือไหว้ขอบคุณพี่เค้าทั้งคู่ ผมก็รับอุ้มน้องปิ่นคืนมา
“รักกันนานๆนะคับ...”คำอวยพรสุดท้ายของพี่ทั้งสองแล้วเค้าก็เดินจูงจากไป
“น่ารักจังเนอะ...พี่ปันว่ามั้ย”ผมมองตามหลังไปพี่เค้าน่ารักกันจริงๆคับดูน่าจะอายุประมาณ 25 แล้วไม่ได้ดูสาวแตกด้วย ดูแมนๆกันทั้งคู่เลย
“.....................”ไม่มีเสียงตอบรับ ผมเลยหันไปมองก็เห็นพี่ปันยืนทำหน้ามุ้ยอยู่
“เป็นอะไรอีกหละ...”ผมก็ถามไป
“หึง...”คำตอบตรงๆที่ทำให้ผมถึงกับต้องทวนคำถาม
“หึง หึงทำไม”ผมก็ถามกลับ
“ก็ไปป์ไปชมพวกพี่เค้าน่ารัก...”ทำเอาผมแทบจะกุมหัวตบเองแล้วเดินมาจุ๊บปากพี่ปันไปแบบเร็วๆ แตะเบาๆ พี่ปันก็ดูตกไจอยู่ไม่น้อยทำหน้าเหวอเลย
“หายหึงยัง”ผมถามไปพลางก้มหน้าอายๆ
“หายแล้วๆ...”พี่ปันตอบแบบยิ้มๆแล้วจึงเดินมาโอบไหล่ผมให้เดินเล่นกันต่อ
“ไปป์ว่าแดด...มันแรงมากแล้ว เรากลับกันเถอะ...”ผมรู้สึกว่าแดดมันร้อนขึ้นมากแล้ว
“อื้ม...พี่ก็ว่างั้นแหละ น้องปิ่นเหงื่อแตกเลย”พี่ปันพูดพลางดูน้องปิ่นที่ดูหน้ามุ้ยเลย คงไม่สบายตัวเท่าไหร่พี่ปันเลยพาผมกับน้องปิ่นกลับมาที่เรือจอดอยู่ แล้วจึงกลับเข้าฝั่งพอถึงฝั่งเพราะพี่ปันลืมกดตังมา ผมเลยออกค่าเรือไปก่อน
“พี่ปัน...ไปป์ว่า เรากลับบ้านพาน้องปิ่นอาบน้ำกันก่อนเถอะ...”ผมพูดขึ้นทันทีพี่ปันออกรถ พี่ปันก็เพียงพยักหน้าตอบเบาๆ พอถึงที่บ้านพัก พี่ปันก็ทิ้งตัวลงโซฟาทันที ผมก็ไก้แต่ยิ้ม คงจะเหนื่อยมากผมก็เลยจัดแจงพาน้องปิ่นไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องนอนซึ่งพอผมให้ดื่มนมไปซะพัก ก็ผล็อยหลับไป นอนอยู่ในท่าที่สบาย กางแขนกางขาเลย 555ผมก็เลยดึงผ้าม่านปิดไม่ให้แสงเข้ามาแล้วจึงเดินออกมาจากห้องอย่างเงียบๆ
ซึ่งพอผมเดินมาหาพี่ปันที่โซฟา ก็ทำเอาผมยิ้มเลยก็พี่ปันหลับไปซะแล้ว นอนเหยียดขายาวเต็มโซฟาเลย มือข้างนึงก็เอาหนุนหัวเอาไว้ผมเลยเดินไปที่ห้องนอนของผมไปหยิบหมอนมาให้ ก็สะกิดเบาๆ
“พี่ปัน...ยกหัวขึ้นก่อนเร็วๆ...”ผมก็พูดพลางยกหัวพี่ปันขึ้นอย่างเบามือ
“อืม....อ่า....”พี่ปันก็ทำเสียงครางในลำคอก่อนจะหลับต่อทำเอาผมขำออกมา พอกันทั้งคุณพ่อและคุณลูกเลยนะผมก็เดินไปปิดประตูหน้าทุกบานแล้วเปิดแอร์ดีกว่า เพราะอากาศวันนี้ดูอบอ้าวมากๆเดี๋ยวพี่ปันจะนอนไม่สบาย
“จะทำดีเนี่ยเรา”ผมก็พูดอยู่คนเดียวพลางนึกว่าจะทำอะไรดี จะนอนก็ไม่ง่วง หันไปมองนาฬิกาก็แค่ 3 โมงเองยังไม่ถึงเวลาเตรียมมื้อเย็นเลยไปเปิดตู้เย็นผมเห็นของดูใกล้จะหมดและ เลยคิดจะไปตลาดดีกว่าผมก็เลยขับจักรยานออกไปแค่ 10 นาทีก็ถึงแล้วผมก็เดินซื้อนู้นซื้อนี่ไปเรื่อย
“ขาดอะไร...อีกมั้ยเนี่ย...”ผมก็บ่นอยู่คนเดียวพลางก้มดูของที่ซื้ออยู่เต็มมือ
“หนูๆ....”มีป้าแม่ค้าคนหนึ่งเรียกผม
“ครับ.....”ก็ตอบกลับไปแบบงงๆ
“หนูใช่ที่มาพักอยู่ที่บ้านพักริมหาดตรงนั้นรึเปล่า”แม่ค้าถามผมพลางชี้มือไปทางบ้านพักที่ผมกับพี่ปันอยู่
“อ่อ...ใช่ครับ ทำไมหรอคับ”ผมก็ถามกลับก็ถามทำไมหละ
“ไม่มีอะไรจ้า...แค่สงสัยหน่ะ...พอดีบ้านหลังนั้นไม่ค่อยมีคนมาพักมาสัก5 - 6 ปีแล้วมั้งป้าก็แค่สงสัยอ่าจ้า...แล้วนี่มาพักกับพี่ชายหรอ”แม่ค้าคนนั้นร่ายยาวผมก็พยักตอบไปไม่ได้สนใจอะไรมาก ก็แค่พวกสอดรู้เท่านั้น ผมก็เลยถีบจักรยานกลับบ้านไปทันทีเมื่อมาถึงก็ค่อยๆเปิดประตูบ้านเข้าไป พี่ปันยังนอนอยู่ที่เดิมแต่นอนขดตัวอยู่สงสัยจะหนาวแอร์ ผมเลยเดินไปที่ห้องนอนไปหยิบผ้าห่มทางผ่านก็แง้มประตูดุน้องปิ่นก็ยังคงหลับปุ๋ย จึงเดินมาห่มผ่าให้พี่ปันไปแล้วเดินไปหรี่แอร์ให้ พลางก้มมองนาฬิกาก็จะ 5 โมงและนี่เราไปเดินตลาดเป็นชั่วโมงเลยเหรอเนี่ย งงกับตัวเอง ผมเลยเดินเข้าห้องครัวไปแล้วจัดแจงเตรียมของทำบาร์บีคิวไว้ ทำเสียบไม้ใส่จานเอาไว้จนเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจึงเดินมาหาพี่ปันที่นอนหลับอยู่สงสัยจะเพลียจริงๆ
“พี่ปันๆ...ตื่นได้แล้วนะ...”ผมก็สะกิดพี่ปันเบาๆพี่ปันก็ลืมตาขึ้นแล้วลุกขึ้นมานั่ง ด้วยหน้าตางงๆ
“พี่หลับไปนาน จนเย็นแล้วหรอเนี่ย”พี่ปันพูดไปก็หาวไป ผมก็เอามือไปแตะที่หน้าผาก ดูว่าจะมีไข้เปล่าแต่ก็แค่อุ่นๆ ไม่มีอะไรผิดปกติ
“ช่าย...แล้วทั้งพ่อและลูกเลย 555” ผมก็แซวพี่ปันไปทีนึง พี่ก็ได้แต่ขำๆ
“ไปหาเตาย่างไม่เจออ่าจะทำบาร์บีคิวกิน พี่ปันเห็นมั้ย”ผมถามขึ้น
“อ่อ...อยู่นอกบ้านอ่า เดี๋ยวพี่ไปหยิบให้แล้วกัน”พี่ปันพูด แล้วลุกออกไป ผมก็ลุกไปหาน้องปิ่นที่นอนอยู่แต่แค่โดนตัวเบาก็ลืมตาแล้ว แต่ก็ไม่ได้งอแงอะไรผมเลยอุ้มเจ่าตัวเล็กออกมานั่งเล่นที่โซฟา สักพักพี่ปันก็เดินเข้ามาอีกรอบแล้วมานั่งที่ข้างผม
“แล้วนี่เตรียมของไว้แล้วเหรอ...”พี่ปันถามผม พลางเอาหน้ามาถูที่ไหล่ผม จนผมขนลุกซู่เลย
“เสร็จแล้ว...เมื่อตอนบ่ายๆไปซื้อที่ตลาดมา”ผมตอบไปแต่ก็เล่นปูไต่กับน้องปิ่นต่อ
“ออกไปทำไมไม่เรียกพี่หละ”พี่ปันถามพลางกอดผมจากด้านหลัง
“ก็ไปเห็นนอนอยู่ ไม่อยากปลุกอะ”ผมหันไปตอบทันทีพี่ก็เลยอาสาไปยกจานไปไว้ข้างนอก ผมก็นั่งเล่นกับน้องปิ่นอยู่สักพัก แล้วก็เดินออกไปเพราะพี่ปันเรียกพวกเราก็นั่งปิ้งบาร์บีคิวกินกันอย่างสนุกสนานๆ จนตกดึกก็เก็บข้าวของเข้าบ้านไปพี่ปันก็อาสาจะพาน้องปิ่นไปนอน ส่วนผมก็จะไปอาบน้ำอีกรอบลืมนึกไปเลยว่าต้องมีกลิ่นควันแน่ๆ เลยต้องอาบน้ำใหม่เลย
“อ่า...พี่ปัน...เล่นแบบนี้อีกแล้วนะ”ผมก็ร้องออกมาก็พี่ปัน กระโดดกอดผมจากด้านหลัง จนผมเกือบหน้าทิ่มลงพื้น
“อ่า...ขอโทษคับ...วันนี้อาบน้ำด้วยกันนะ...อีกนะ”พี่ปันพูดพลางอ้อนๆ ก้มลงมาไซร้คอผม
“ไม่...อ๊าก...ปล่อยนะ....”ผมปฏิเสธไปแต่พี่ปันอุ้มผม ผมก็ร้องออกมาเพราะตกใจแล้วกอดคอไว้แน่นกลัวตก แล้วพี่ปันก็อุ้มผมวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันทีไม่สนใจคำโวยวายผมเลย
“ไม่...อ๊าก...ปล่อยนะ....”ผมปฏิเสธไปแต่พี่ปันอุ้มผม ผมก็ร้องออกมาเพราะตกใจแล้วกอดคอไว้แน่นกลัวตกแล้วพี่ปันก็อุ้มผมวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที ไม่สนใจคำโวยวายผมเลยพี่ปันอุ้มผมลงบนอ่างน้ำทันที ทั้งที่ผมยังใส่เสื้อผ้าอยู่พี่ปันก็เปิดน้ำทันทีจนเสื้อผ้าผมเปียกไปทั้งตัว
“พี่ปัน เล่นอะไรเนี่ย ไปป์เปียกหมดแล้วนะ”ผมหันไปแวดพี่ปันทันที แล้วลุกขึ้นออกมายืนที่หน้ากระจกพี่ปันก็สวมกอดผมอีกครั้ง ผมก็เลยค้อนให้ไปที พี่ปันได้แต่ยิ้มแหะ
“อย่าลืมบทลงโทษ...”ผมหันมาชี้หน้าสั่งพี่ปันแต่พี่ปันก็งับนิ้วผมไว้ จนผมจ้องดึงนิ้วออก
“อ้าว...นึกว่ายกเลิกไปแล้ว ทีเมื่อคืนยังให้ทำเลย...”พี่ปันพุดพลางทำหน้าทะเล้น จนผมต้องหยิกแก้มพี่ปันทั้งสองข้าง
“โอ้ย...ไปป์ พี่เจ็บนะ”พี่ปันพูดพลางเอามือลูบที่แก้มตัวเองเบาๆ
“ก็เจ้าเล่ห์ดีนัก...ออกไปเลยไปป์จะอาบน้ำ ไปเลยไป”ผมก็พูดพลางดันพี่ปันออกจากห้องน้ำไปแล้วปิดประตูทันทีปล่อยให้ยืนโวยวายอยู่ที่หน้าประตูไป ไม่สนใจ ผมก็เลยลงไปแช่น้ำอย่างสบายอารมณ์กลิ่นสบู่หอมจางๆทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายจริงๆ เสียงโวยวายก็เงียบไปแล้ว ผมก็จัดการอาบน้ำชำระคราบไคลอยู่ประมาณ 20 นาทีแล้วลุกออกมาที่หน้ากระจกเพื่อจะไปหยิบผ้าเช็ดตัว แต่มันกลับไม่มี
“ตายห่า...ไม่มีผ้าเช็ดตัว เราจะทำไงดีเนี่ย”ผมบ่นอยู่คนเดียวในห้องน้ำ พลางหาวิธีแก้ไข แต่ก็คิดไม่ออกก็คงต้องให้พี่ปันหยิบมาให้เท่านั้น คนยิ่งเจ้าเล่ห์อันตรายอยู่ด้วยต้องระวังตัวหน่อยแล้วเรา ผมก็แง้มประตูชะโงกหน้าออกมาก็เห็นคนนั่งยิ้มแป้นในมือถือก็ผ้าเช็ดตัวอยู่บนเตียงอย่างสบายอารมณ์
“หาไอนี่อยู่เหรอจ๊ะ...”พี่ปันพูดพลางชูผ้าเช็ดตัวเอาไว้ไม่น่าเสียท่าเลยเรา
“พี่ปัน...ไปป์หนาว...ขอผ้าหน่อยซิ”ผมก็พูดแบบอ้อนๆ ส่งสายตาน่าสงสารไปให้
“อยากได้ก็เดินมาเอาซิ...”พี่ปันพูดแบบหน้าตาเฉย
“จะบ้าหรอ...เร็วๆเลยพี่ปันไปป์หนาวจริงๆนะ”ผมก็ว่าไปให้ เพราะแอร์ที่เปิดในห้อง กับตัวที่เปียกๆ มันหนาวมากๆเลยนะก็เป็นผลสำเร็จพี่ปันก็เดินมา ยื่นผ้าขนหนูมาให้
“ขอบคุณครับ”ผมก็รับผ้าขนหนูแล้วจะปิดประตูแต่พี่ปันดึงประตูเอาไว้ แล้วกระชากนิดเดียวประตูก็เปิดออกทันทีผมจึงรีบเอาผ้านุ่งเอาไว้ทันที
“เล่นบ้าอะไรเนี่ย...พี่ปัน”ผมก็ตวาดใส่ไปเบาๆก็คนมันเขินนิ เห็นเราเปลือยหมดเลย พี่ปันเองก็ไม่ได้สนใจกับคำว่าของผมแต่กับเดินมาประชิดตัวผมทันที ผมก็เลยเบี่ยงตัวเองออกแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำทันที พี่ปันก็หัวเราะก่อนจะปิดประตูเพื่อจะอาบน้ำต่อทำไมยิ่งวันยิ่งหื่นนะพี่ปัน... ตัวผมเองก็มานั่งเช็ดผมอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งสักพัก พี่ปันก็เดินออกมาจากห้องน้ำ และมายืนอยู่ด้านหลังผม
“เฮ้อ...พี่ปันทำไม ไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวหละ...”ผมร้องออกมาด้วยความตกใจ ก็พี่ปันตัวเปียกโชก เดินล่อนจ้อนออกมาเลยไม่ได้นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมา
“แหะๆ...ก็พี่ลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้าไปนะ...”พี่ปันพูดพลางหัวเราะ ไม่รู้สึกอายบ้างหรอไงเนี่ย
“แล้วทำไม...ไม่เรียกไปป์หละ...เดี๋ยวก็ไม่สบายเอาหรอก”ผมก็เอ็ดไปเบาๆ แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้
“เป็นห่วงด้วยเหรอ...”พี่ปันที่เช็ดตัวแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวดันผมให้ติดกับผนังตู้เสื้อผ้า แล้วเอาแขนมากันผมเอาไว้ ไม่ให้หนีออก
“ห่วงซิ...ก็...แฟนไปป์...ทั้งคนนะ...”ผมก็ก้มหน้าพูดอ้อมแอ้ม ออกไป พี่ปันก็ยิ้มจนเห็นฟันเลย
“แฟนเหรอ...อืม...เอาเป็นสามี ไม่ได้เหรอ...”พี่ปันที่พูดแกล้งผม ผมก็ค้อนไปให้ทีนึงเลย จริงๆผมก็ไม่ได้คิดว่าเราจะคบกันได้นานขนาดนี้ มันนานมากๆเลยสำหรับความรักของชายรักชายแบบนี้ 2 ปีแล้วซินะ
“จะเป็นได้ไง...ยังไม่ได้แต่งเลย”ผมก็เถียงกลับไป
“งั้นเดี๋ยวกลับไป...แต่งเลยแล้วกัน”พี่ปันพูดด้วยท่าทีที่จริงจัง
“บ้าเหรอ...ไปป์เพิ่งขึ้น ม.6 เองนะพี่ก็เพิ่งเข้ามหาลัยเอง...จะแต่งได้ไง“ผมก็ตอบออกไปก็ยังเด็กๆกันอยู่เลย จะแต่งได้ไงถึงแม้สมัยนี้บางประเทศที่ได้อนุญาตให้จดทะเบียนสมรสได้แล้วก็เหอะ
“งั้นก็รอให้เรียนจบแล้วกัน...โอเคปะ...”พี่ปันก็ตอบกลับไป
“ก็หวังว่าตอนนั้น...เราจะยังคบกันอยู่นะ...”ผมก็ผมไป ใจก็เศร้าเลย เพราะอนาคตเราก็เอาไม่แน่ไม่นอนไม่ได้อยู่แล้วพี่ปันก็ช้อนใบหน้าผมให้ขึ้นมาจ้องหน้า เห็นสายตาที่จริงจัง
“พี่เชื่อว่าเราต้องมีวันนั้นแน่ๆ...แต่ตอนนี้พี่ขอได้มั้ยอ่า...”พี่ปันพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังแต่ประโยคหลังก็เปลี่ยนน้ำเสียงเป็นแบบอ้อนๆเลยทีเดียว อ้อนอีกแล้วนะ
“ก็ได้...แต่แค่วันนี้นะ...โอเคมั้ย....”พี่ปันที่ได้ยินแบบนั้น ก็จู่โจมก้มลงมาประทับริมฝีปากผมทันที ลิ้นที่สอดเข้ามาในโพรงปากผมควานหาของหวานในปากผม จนผมหมดแรงต้องจับแขนพี่ปันเอาไว้พี่ปันก็เลื่อนมือลงลูบไล้ที่ตัวผม มานวดคลึงที่เม็ดตุ่มสีชมพูของผมจนผมร้องครางออกมาในลำคอพี่ปันก็เลื่อนมาจนถึงผ้าเช็ดตัวที่ผมนุ่งอยู่แล้วดึงมันออก จนร่วงลงมากองที่พื้นพี่ปันก็เลื่อนมาจับเคของผมที่ยังตื่น ทั้งนวดทั้งคลึงจนมันค่อยๆขยายตัว

pooh_sk1 · โพสต์ 2014-2-23 08:26:20

ขอบคุณครับ

sugarxxx · โพสต์ 2016-6-7 21:30:27

ปันขอเย็ดไปป์ตลอด ไปป์ใจอ่อนทุกที........รักกันนานๆนะ

bomb2534 · โพสต์ 2016-10-20 07:47:28

ขอบคุณครับ

auto101 · โพสต์ 2016-10-20 10:32:32

ขอบคุณครับ

Soyu · โพสต์ 2017-7-2 00:07:18

ขอบคุณนะครับ

Eakkadoor · โพสต์ 2019-10-6 00:33:02

ผมนี้โคตรกลัวเลย จากชื่อเรื่อง กลัวจบไม่สวยจังครับ

xoman · โพสต์ 2022-6-9 00:32:26

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

พักร้อน พักใจ (เรื่องยาว) P 7.

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร