พักร้อน พักใจ (เรื่องยาว) P 6.

tanya · โพสต์ 2014-2-23 07:37:52

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

พักร้อน พักใจ (เรื่องยาว) P 6.
“อ่า อา พี่...ปัน อาผม...รัก...พี่...อา อ่า”ผมก็พูดออกมาอย่างยากลำบากแต่มันก็เหมือนเป็นเชื้อเพลิงให้พี่ปัน เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น บางทีกระแทกเน้นๆสลับกันไป
“พี่ก็...อา...รักไปป์...อ่า อา”พี่ปันพูดจบประโยคก็กระแทกเข้าไปอย่างสุดแรงอย่างเน้นๆ จนร้องครางออกมา กระตุกตัว ปล่อยน้ำรักอุ่นๆเข้ามาในร่างกายผมพี่ปันก็ค่อยๆถอนเคออกมา แล้วก้มลงมาจูบที่ขมับผมที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียง
“พี่รักไปป์นะคับ...เด็กน้อยของพี่”นั้นคือประโยคสุดท้ายที่ผมได้ยินจากพี่ปัน หลังจากนั้นก็วูบดับไปมาสะดุ้งตัวตื่นอีกที ก็เวลาสักตี 5 กว่าๆผมก้มดูตัวเองตอนนี้มีเพียงบ๊อกเซอร์ ตัวเดียวผมก็ลุกขึ้นแกะมือพี่ปันที่กอดเอวผมอยู่ แล้วเดินออกจากห้องนอนไปอีกห้องนึงก็เห็นเจ้าตัวเล็กน้อยหลับปุ๋ยเหมือนกัน ผมยิ้มออกมาเบาแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำไม่อยากเข้าไนห้องนอนเพราะเดี๋ยวพี่ปันจะตื่น ผมก็ทำธุระเสร็จไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินไปชงกาแฟมานั่งกินข้างนอกระเบียงซึ่งอากาศยังคงเย็นๆอยู่อาจเพราะฝนตกทั้งวันเมื่อวานผมมองออกไปที่ทะเลไกลๆก็เห็นแสงไฟดวงเล็กๆหลายดวงกำลัง กลับเข้าฝั่ง ก็คงจะเป็นเรือประมงผมก็นั่งจิบกาแฟไปพลางๆ เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น พลางนึกนี่เรานอนไปตั้งแต่ บ่ายจนถึงตอนนี้เลยหรอเนี่ย
ผมตอนนี้ท้องฟ้าก็เริ่มสว่างแล้วแต่ยังไม่เห็นพระอาทิตย์ขึ้นเลย ผมก็กะว่าจะไปเดินเล่นที่ชายหาดสักหน่อยผมก็เดินเตะทรายไปเรื่อยๆ พลางสูดอากาศให้เหมือนได้ทำความสะอาดปอดตัวเองด้วยผมก็มานั่งอยู่ที่ชายหาดให้น้ำทะเลสาดคลื่นมาที่เท้าผมเบาๆผมกอดตัวเอาไว้เพราะลมแรงมากๆ หนาวจนหน้าชาเลย แต่ก็มืออุ่น
มาปิดตาผมอยู่
“อ๊ะ...พี่ปัน ไปป์ตกใจหมด”ผมก็ร้องออกมาด้วยความตกใจที่เห็นพี่ปัน
“ตกใจแทบแย่ นึกว่าหายไป”พี่ปันก็ลงมานั่งข้างๆผมแล้วดึงตัวผมให้มานั่งที่ระหว่างขาของพี่ปัน หลังก็เอนไปซบกับพี่ปันพอดีโดยที่พี่ปันก็กอดผมไว้อีกชั้นนึง จนผมรู้สึกอบอุ่นมากๆ
“นั่นพี่ปัน...พระอาทิตย์ขึ้นด้วย...สวยจังเลยเนอะ”ผมชี้นิ้วไปที่ขอบฟ้าอย่างตื่นเต้น ที่ตอนนี้พระอาทิตย์ค่อยๆขึ้นจากน้ำทะเลสีคราม มาทะเลตั้ง 3 วันและยังไม่เห็นพระอาทิตย์ขึ้น - ตกเลย 555 พี่ปันก็ไม่ได้ตอบอะไรแต่กระชับอ้อมกอดผมไว้แน่นกว่าเดิม
“เราคบกันมา 1 ปีแล้วนะอีกไม่กี่เดือนก็จะครบ 2 ปี และ พี่ปันรู้สึกไงอ่า”ผมเอียงคอหันไปถามพี่ปัน อยากรู้ว่าที่เราคบกันมานานขนาดนี้พี่ปันคิดอะไรอยู่นะ ถึงจะงอนกันทะเลาะกันอย่างบ่อย
“อืม...ก็รู้สึกเหมือนกับวันแรกที่เราคบกันแหละ...”คำตอบสั้นๆทำเอาผมถึงกับงงๆเลยทีเดียว พี่ปันที่เห็นผมทำหน้างงๆเลยหอมแก้มผมไปทีนึง
“ก็เพราะว่าถึงพี่ยังรู้สึกรักและห่วงใยไปป์เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ตั้งแต่วันแรกที่เราตกลงมาเป็นแฟน วันนั้นพี่รักเรายังไง วันนี้พี่ก็ยังรักเราเหมือนเดิมอ่าแต่ก็อาจจะรักมากขึ้นเรื่อยๆด้วย...ก็เหมือนกับแหวนวงนี้ที่พี่ให้ไปป์ซึ่งนับวันมันก็จะยิ่งดูใหม่ขึ้น ไม่ได้เก่าลงตามสภาพกาลเวลา เหมือนที่ไปป์ดูแลแหวนวงนี้มันอย่างดีมันก็คือตัวแทนพี่ไงคับ...”คำอธิบายที่ยาวเหยียดทำเอาผมถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
“พี่ปัน...ฮึก ไปป์ขอบคุณพี่ปันมากที่ พี่ปันรักไปป์ห่วงใยไปป์...ฮึก ทนกับการเอาแต่ใจของไปป์ อยู่ข้างๆไปป์ตลอดเวลาที่มีเรื่องนะคับขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ”ผมหันไปกอดพี่ปันเอาหน้าซุกที่ไหล่พี่ปันแล้วร้องไห้ออกมา ไม่ได้ร้องเพราะทุกข์ แต่ร้องเพราะมีความสุข สุขมากๆจนมันเอ่อล้นออกมา เราทั้งคู่กอดกันไว้อยู่อย่างนั้นนานมากจนพระอาทิตย์ขึ้นไปอยู่บนท้องนภาอันเรียบร้อยแล้ว ผมกับพี่ปันก็นั่งกันอยู่ที่ชายหาดกันจนเริ่มรู้สึกถึงแสงแดดที่แรงจ้าพี่ปันเลยจูงมือผมเข้าไปหลบแดดกันในบ้านพอก้าวเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของน้องปิ่นดังลั่นบ้านเลยผมกับพี่ปันก็รีบวิ่งมาดูทันที
“น้องปิ่นคับ...โอ๋ๆ ไม่ร้องนะคับคนเก่ง”ผมก็รีบเข้าไปอุ้มน้องปิ่นทันทีเลย พลางปลอบน้องปิ่นที่ค่อยไม่ร้องไห้ แล้วเหลือแต่เพียงเสียงสะอื้นพี่ปันก็เดินตามเข้ามาในห้องพร้อมกับขวดนมชง
“ไหนๆหม่ำๆนม มั้ยคับ น้องปิ่น”พี่ปันพูดพลางถือขวดนมส่ายไปมา จนน้องปิ่นทำท่าจะลงไปหาพี่ปันทันทีผมที่เห็นว่าอยู่บนที่นอนเลยลองปล่อยดู น้องปิ่นก็ลงมาจากอ้อมกอดผม แล้วคลานไปหาพี่ปันที่ขอบเตียงอีกด้านหนึ่งทันทีที่พี่ปันเห็นว่าน้องปิ่นมาใกล้เค้าแล้ว พี่ปันก็ยกขวดนมขึ้นน้องปิ่นที่เห็นแบบนั้นก็ค่อยเกาะไต่ตัวพี่ปันไว้จนตอนนี้น้องปิ่นอยู่ถ้าที่ยืนอย่างเต็มตัว มือก็เอื้อมไปหยิบขวดนมผมที่เห็นแบบนั้นก็ตกใจเลยทีเดียว เพราะน้องปิ่นเพิ่งจะขวบเดียวเอง
“โอ๊ะ...พี่ปัน...น้องปิ่นยืนได้แล้วอ่า....เก่งมากเลยคับคนเก่ง”ผมก็ขยับตัวไปหาน้องปิ่นใกล้ๆจากทางด้านหลัง พี่ปันก็ดูจะมีความสุขเช่นกัน
“แหม...ทำท่าดีใจ ยังกับเป็นแม่คนจริงๆเลยน้า...”พี่ปันเอ่ยแซวผม ทำให้ผมอายม้วนเลย แต่ไม่ทันไรน้องปิ่นก็ล้มลงมานั่งโชคดีที่ผมรับไว้ได้ทัน น้องปิ่นก็ยังดูงงว่าเกิดอะไรขึ้น หันมามองผมตาแป๋วเลย
“555...หิวแล้วหล่ะซิคับ...กินนมไปก่อนนะคับเดี๋ยว ม๊ะไปทำอะไรให้กินนะคับ”ผมก็พูดกับน้องปิ่นก่อนจะส่งน้องปิ่นไปให้พี่ปันที่ถือขวดนมอยู่
“ไปป์...พี่ว่าวันนี้เราไปกินข้าวกันข้างนอกดีกว่า...เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง”พี่ปันพูดกับผม ผมก็พลางคิดก่อนจะพยักหน้าตกลงไป
“งั้นเดี๋ยวไปไปป์อาบน้ำน้องปิ่นให้นะ...พี่ปันไปอาบน้ำเถอะ”ผมพูดพลางจะอุ้มน้องปิ่นมา แต่พี่ปันก็ดึงเอาไว้
“ไม่เอาอ่า...อาบด้วยกันไง”พี่ปันพูดพลางส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้ผม
“ไม่เอา...”ผมรีบปฏิเสธทันที
“ เนอะดีมั้ยคับ น้องปิ่น อาบน้ำกัน 3คน กันเนอะ”พี่ปันที่พยายามจะหาตัวช่วยเลยหันมาถามน้องปิ่นแทน
“คิคิ...อาบ...น้าม ม๊ะ ป๊า อาบ...น้าม คิคิ”นั้นไงสองพ่อลูก เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ ผมก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วเดินไปตามแรงฉุดของพี่ปันให้เข้าห้องน้ำไป ตอนนี้เรา 3 คนอยู่ในอ่างอาบน้ำโดยที่ผมกับพี่ปันอยู่คนละฝั่งกันโดยที่มีเจ้าตัวเล็กเล่นกับเป็ดสีเหลืองอยู่ตรงกลางสนุกสนาน พี่ปันก็เอาแต่จ้องผมผมเองที่รู้ตัวแล้วว่ากำลังถูกคนตรงหน้าจ้องมองอยู่เลยทำเป็นไม่สนใจแล้วอาบน้ำให้น้องปิ่นอยู่ จริงๆผมก็อาบให้น้องปิ่นเสร็จแล้วหละแต่ก็ขอน้องปิ่นไว้เป็นไม้กันหมาหน่อยเถอะ ถ้าอยู่กัน สองต่อสอง คงจะไม่อาบแน่ๆ
“ไปป์...น้องปิ่นจะตัวเปื่อยแล้วนะ...”พี่ปันพูดพลางทำท่าขำๆ ผมก็หันมามองก่อนแปปนึง แล้วก็แกล้งทำเป็นเล่นน้ำกับน้องปิ่นต่อใครจะกล้ามองกันหละ เดี๋ยวก็รู้ว่าเราเขินอีกแต่ผมก็ตกใจกับแรงฉุดที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วก็พี่ปันเล่นดึงผมเข้ามาใกล้ๆจนหน้าของเราทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก
“อ๊ะ...พี่ปันอย่าเล่นแบบนี้ซิ...น้องอยู่นะ”ผมหันมามองด้วยสายตาดุๆไป แต่ดูเหมือนน้องปิ่นจะไม่สนใจอะไรเลยมัวแต่เล่นกับตุ๊กตายางอย่างสนุกสนานพี่ปันก็จับท้ายทอยผมให้เข้าใกล้จนผมได้ยินเสียงลมหายใจอุ่นๆ
“ไม่เอานะ...ปล่อยเลย”ผมก็ดิ้นอยู่ไม่ให้พี่ปันเข้ามาจูบผมได้พี่ปันก็ก้มลงมามองน้องปิ่นที่อยู่ระหว่างพวกเราทั้งสอง พี่ปันก็ยกมือข้างนึงขึ้นมาปิดตาน้องปิ่นแล้วแล้วใช้อีกมือดึงผมเข้ามาประกบจูบทันที ผมถึงกับทำตาโตทันทีพลางใช้มือดันหน้าอกแกร่งของพี่ปันออก แต่ก็ไม่เป็นผลพี่ปันค่อยสอดลิ้นเข้ามาโพรงปากผม จนเรียวแรงที่เคยมีหมดลงทันทีพี่ปันก็ยังไม่ยอมถอนริมฝีปากออกมาง่ายๆ พอเห็นผมเลิกดิ้นพี่ปันก็ใช้มือที่ดึงท้ายทอยผมเลื่อนลงมาลูบไล้ที่หลังผมแทนจนผมร้องครางอยู่ในลำคอ เพราะโดนปิดปากไว้อยู่ผมเริ่มรู้สึกหายใจไม่สะดวกเลยทุบหน้าอกเบาๆจนพี่ปันค่อยๆถอนริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง แต่ก็ยังดูดริมฝีปากผมอยู่ไม่ห่างผมก็ที่เพิ่งได้หายใจได้อย่างเต็มที่เล่นเอาหอบเลยทีเดียว พี่ปันยิ้มกริ่มเลยค่อยๆเอามือที่ปิดตาน้องปิ่นออกแล้วลุกขึ้นไปนุ่งผ้าเช็ดตัวอุ้มน้องปิ่นขึ้นมาจากน้ำตอนแรกก็ดูท่าทางจะกำลังงอแงที่ไม่ได้เล่นของเล่นต่อ
“อ่า...เดี๋ยว ป๊า จะพาไปเที่ยวนะคับ อย่าร้องนะคับคนเก่ง”แค่นั้นจะที่เบะร้องไห้ ก็ยิ้มแป้นทันทีแล้วทั้งสองคนก็ออกไปจากห้องน้ำไปทิ้งให้ผมอยู่ในอ่างคนเดียวผมก็ลุกขึ้นออกจากอ่าง แล้วเดินไปเปิดฝักบัวเพื่อจะชำระล้าง ร่างกายอีกรอบนึง แล้วจึงนุ่งผ้าเช็ดตัวเดินมาที่หน้ากระจกมามองตัวเองอย่างพิจารณา ผิวขาวๆของเรามีแต่รอยแดงๆ เต็มไปหมด รอยที่ไม่เคยจางหายไปไหนเลยยิ่งคิดก็ยิ่งอาย โอ้ยคบกันมานานมากแล้ว ทำไมเรายังไม่เลิกเขินซักทีนะผมก็เอามือปิดหน้าพลางสะบัดหัวสองสามที พอเปิดมือออกมาก็เห็นพี่ปันอยู่ข้างหลังยืนยิ้มอยู่
“ทำไมยังไม่แต่งตัวอีกหละ”ผมถามไปเบาๆพี่ปันก็ไม่ได้ตอบพลางกอดผมจากทางด้านหลัง
“ไม่สบายรึเปล่า...หน้าแดงจังเลย ตัวก็รุ่มๆนะ”พี่ปันถามผมพลางใช้มือแต่ที่หน้าผากเบาๆ
“เอ่อ...เปล่า ไปป์สบายดี อาจเพราะข้างในนี้มันอบมั้ง”ผมแก้ตัวออกไปมั่วๆ พี่ปันก็หัวเราะมาเบาๆพลางก้มลงมาไซร้ที่คอผมจากด้านหลัง ผมก็ร้องครางออกมาเบาๆ
“หอมจังเลย...ไปป์กำลังทำให้พี่สติเตลิดนะรู้มั้ย”พี่ปันพูดเบาๆก่อนจะจูบที่ท้ายทอยผม ผมก็ได้แต่ก้มหน้า
“ถ้าพี่ไม่อยู่ด้วย...คงมีคนมาจีบเยอะๆแน่เลยที่โรงเรียนหนะ”พี่ปันพูดพลางใช้มือลูบไล้ที่ตัวด้านผม
“บ้า...อา...อ่า...ไม่มีหรอก ถึงมีก็จะตอบปฏิเสธไปโอเคมั้ย”ผมก็ตอบออกมา เบาๆในลำคอ พี่ปันก็ดูจะผมใจกับคำตอบพลางก้มลงจูบที่หัวไหล่ผม แล้วก็คลายกอดออก
“ไปแต่งตัวกันเถอะ...น้องปิ่นรอแล้ว”พี่ปันพูดพลางดึงมือผมให้ออกจากห้องน้ำออกมาก็เห็นน้องปิ่นนั่งเล่นของเล่นรออยู่บนเตียง ผมก็เดินไปเลือกชุดในกระเป๋าจะใส่ชุดไหนดีน้า ผมก็ลองนู้นลองนี่จนสรุปว่าจะใส่กางเกงขาสั้นเลยหัวเข่ามาหน่อยสีขาว แล้วใส่เสื้อกล้ามสีขาวแล้วคลุมด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอีกที อิอิผมแอบเห็นพี่ปันอึ้งไปนิดหน่อยด้วย...ช่วงนี้ขอบริหารเสน่ห์หน่อยแล้วกันนะคับ
ส่วนพี่ปันก็ใส่กางเกงยีนสีซีด กับเสื้อยึดสีดำดูแล้วเท่มากๆเลย น้องปิ่นเป็นชุดสีฟ้าทั้งชุดเลยคับ น่ารักมากๆเลย เราทั้ง 3คนก็เตรียมตัวขึ้นรถเพื่อที่จะออกเดินทางกัน
“พร้อมกันรึยังคับ...”พี่ปันหันมาถามน้องปิ่นน้องปิ่นทำท่าตบมือชอบใจพลางหัวเราะออกมา ผมก็ยิ้มออกไปให้พี่ปันแล้วพยักหน้าว่าไปได้แล้ว
“งั้นไปกันโลด...”พี่ปันพูดขึ้นก่อนจะเคลื่อนตัวรถออกไป ผมเองก็หัวเราะกับท่าทางเด็กๆของพี่ปันนั้นด้วยเพราะนานจะได้เห็นที ส่วนใหญ่พี่ปันจะดูเงียบๆนิ่ง พุดจาน้อย จนคนที่ไม่รู้จักชอบหาว่าพี่ปันหยิ่ง ขี้เก๊กบ้างแหละ แต่จริงๆแล้วพี่ปันเป็นคนสนุกสนานร่าเริงจะตายไปคับ หรือเพราะเวลาอยู่กับผมเท่านั้นนะที่จะมีมุมหื่นๆลามกๆเจ้าเล่ห์ออกมาบ้าง จนผมเองก็หมั่นไส้เหลือเกิน กับอาการแบบนี้
พี่ก็ขับรถออกมาเรื่อยๆได้สักพักผมเองก็มองดูข้างที่เป็นชายหาด ซึ่งเห็นผู้คนจำนวนมากเล่นน้ำทะเลกันอย่างสนุกสนานผิดกลับชายหาดส่วนตัวที่บ้านพักของพี่ปัน ที่เงียบมากๆ ไม่มีคนอยู่เลย
“เราจะไปไหนกันเนี่ย พี่ปัน”ผมหันไปถามพี่ปันที่ขับรถอยู่
“เดี๋ยวไปกินข้าวกันก่อน...แล้วพี่จะพาข้าเรือไปดูทะเลแหวก”ผมตื่นเต้นนิดหน่อยที่จะได้ไปทะเลแหวก ตอนนั้นกำลังบูมมากๆเลยคับช่วงนี้ก็เป็นช่วงน้ำลดด้วย พี่ปันก็เลี้ยวเข้ามาทางหาดพระนางนิดเดียวก่อนที่จะจอดแวะร้านอาหารร้านนึงก็ดูสไตล์เป็นร้านอาหารซีฟู้ดเท่าทั่วๆไปคับผมก็ก็อุ้มน้องปิ่นไว้ในตักเดินตามพนักงานเข้าไป พอเข้ามาข้างในก็สวยดีคับเป็นโซนส่วนตัวดี ซอยเป็นห้องๆ ข้างในมีโต๊ะญี่ปุ่นตั้งอยู่ นั่งพื้นกินอ่าคับพี่ปันก็สั่งนู้นสั่งไปเรื่อย เพราะผมก็บอกว่าสั่งเลยตามใจพี่ปันเค้าแต่ก็ไม่ลืมข้าวต้มหมูร้อนๆ ให้เจ้าตัวเล็กด้วย
“ร้านสวยดีนะพี่...”ผมก็มองรอบๆบรรยากาศร้านที่หันที่ข้างนอกก็เป็นทะเลสีสวยมาก
“ร้านนี้เก่าแก่มากเลยนะ...ตั้งแต่สมัยพ่อแม่พี่มากินที่นี่อ่าคับ”พี่เป็นก็พูดแบบยิ้มๆ ดูมีความสุขเวลาที่พี่ปันพูดถึงครอบครัวถึงแม้จะอยู่กันห่างไกลกันก็เถอะ
“เนี่ย...พ่อแม่พี่เค้าเจอกันครั้งแรกก็ที่ร้านนี้แหละ...555....เนี่ยแม่พี่บอกให้ลองพาไปป์มากินดูนะ”พี่ปันก็ยังพูดต่อผมก็รู้สึกหน้าแดงขึ้นมาอีกแล้ว เขินๆ สักพักอาหารก็ทยอยยกมา จนครบ
“กินเยอะๆนะไปป์...เดี๋ยวนี้ไปป์กินข้าวน้อยมากๆจะผอมเกินไปแล้วนะเวลาพี่อุ้มไปป์ตัวยังเบาหวิวเลย...เดี๋ยวแม่พี่จะหาว่าเลี้ยงลูกสะใภ้ เค้าไม่ดีนะ555”พี่ปันพูดก่อนจะหัวเราะออกมาพลางตักข้าวต้มให้น้องปิ่นกิน
“บ้า...พี่ปันก็....”ผมก็ไม่รู้จะเถียงอะไรดียิ่งทำให้พี่ปันหัวเราะชอบใจใหญ่เลย พวกเราทั้ง 3 ก็นั่นทานข้าวกันอยู่สักพักแล้วจึงออกมาจากร้าน พี่ปันก็พาขับรถออกไปอีกสักประมาณ 10 นาทีก็ถึงท่าเรือ พี่ปันก็พาไปที่เรือเล็กที่จอดไว้อยู่แล้วคุยกับลุงคนขับสักครู่พี่ปันก็อุ้มน้องปิ่นไว้ ผมก็ถือกระเป๋าสัมภาระให้ แล้วลงเรือไปผมที่เห็นแดดเริ่มแรงแล้ว เลยเดินไปหยิบครีมกันแดดมาทาตัวทันทีพลางจะมาทาให้พี่ปัน
“พี่ปัน...มาทาครีมกันแดดก่อน...เดี๋ยวผิวไหม้นะ”ผมก็บอกกับพี่ปันที่อุ้มน้องปิ่น ดูน้ำทะเลอยู่ พี่ปันก็หันมาอย่างว่าง่ายพลางยื่นแขมาให้ผม ผมก็ทาครีมให้ที่แขนและต้นคออย่างเรียบร้อย ใช้เวลาประมาณ 20นาทีก็ถึงจุดมุ่งหมาย

pooh_sk1 · โพสต์ 2014-2-23 08:14:00

ขอบคุณครับ

sugarxxx · โพสต์ 2016-6-7 21:19:02

ความในใจ ที่เปล่งออกมาจากใจ สร้างสายใยแห่งความรักที่มีต่อกันของไปป์และปัน น่ารักครับ

bomb2534 · โพสต์ 2016-10-20 07:42:16

ขอบคุณครับ

Soyu · โพสต์ 2017-7-2 00:03:25

ขอบคุณนะครับ

Eakkadoor · โพสต์ 2019-10-5 15:46:21

ปันน่ารักวะ ผมเขินแทนไปป์

xoman · โพสต์ 2022-6-9 00:28:00

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

พักร้อน พักใจ (เรื่องยาว) P 6.

ดูบอร์ด

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร