รักผมที่หัวใจ ../ 9-10
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
"อ่าห์ๆ"ผมครางๆเบาๆเพราะกลัวคนข้าฃนอกได้ยิน พีร์ชักให้ผมขึ้น ส่งผลให้มือผมชักพีร์แรงขึ้นเช่นกันผมเริ่มหลับตา และหยีตา เพราะมันเสียวมาห จนกระทั่ง ผม .. อะห์ ..ผะผม.. อ๊า.... อ้าอ้า อ้า ผมแตกแล้ว
และในเวลาต่อมาพีร์ก็แตกตามผม
ตอนที่9
เช้าวันถัดมา
ผมและพีีร์ก็มาเรียนหนังสือเหมือนๆเดิม วันนี้ก็มาเช้าพักนี้เริ่มตื่นเช้าขึ้น ไม่รู้เป็นเพราะอะไร
พีร์เดินไปส่งงาน ระหว่างนั้นผมก็เอาโทรศัพท์พีร์มากดเล่นๆเปิดไปที่อัลบั้มรูป ก็มีรูปเราสองคนถ่ายคู่กัน เลื่อนไปทีละรูปก็น่ารักดีจนกระทั่ง ผมเห็นรูปคู่พีร์กับเมย์ นี่แปลว่า? จากวันที่ที่ถ่ายแล้วมันหลังจากที่ผมคบกับพีร์ แปลว่า ที่ผ่านมา พีร์แอบคบกับเมย์ลับหลังผมหรอ? ผมเปิดดูข้อความ และก็พบข้อความเมย์ส่งหาพีร์
"เจอกันที่หน้าห้องสมุดนะ" ส่งเมื่อ 6 โมงเช้า
งั้นแปลว่า? ตอนนี้พีร์อยู่กับเมย์
และไม่นานพีร์ก็เดินเข้ามา
"พัด..."
"..."
"พัด..."
"..."
"อย่าเงียบดิ เป็นอะไร?"
"ไปไหนมา?"
"ไปส่งงานอาจารย์ไง"
"แน่ใจ ??"
"..."
"เมิงไปหาเมย์มาใช่ไหม"
"พัดด .."พีร์เริ่มเสียงสั่น ในขณะที่ผม น้ำตาจะไหล
"ทำไมทำกับกูแบบนี้ เกลียดกูมากหรอวะถึงต้องทำร้ายกันขนาดนี้"
"ไม่ใช่นะพัด คือ.."
"เหอะ กูไม่น่าเล้ย"
"พัด พีร์เลือกไม่ได้จริงๆ"
"ตอนนี้ เมิงไม่ต้องเลือกแล้วละ"
"?"
"ขอให้ระหว่างเรามันจบแค่นี้"
"พัด.."
"กู .."และน้ำตาของผมก็ไหลออกมา
"..."
"กูเสียใจมาก กูคิดว่า กูไว้ใจเมิง เมิงจะไม่หักหลังกูแต่เมิงทำแบบนี้ กูทั้งโกรธและเสียใจ"
"พัดกูรู้ แต่เมิงเข้าใจกูด้วยดิ"
"ให้เข้าใจไร"
"ก็กูเป็นผู้ชาย จะให้รัก... ผู้ชาย"
"เออกูเข้าใจละ ตอนแรกกูก็นึกว่า เมิงจะรักกูที่หัวใจซะอีกกูก็ไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อน แค่กูก็ไม่รู้ว่าทำไมกูถึงรักเมิง แต่เมิงพูดแบบนี้กูเข้าใจแล้วแหละ ..."
"..."
"ไปอยู่กลับคนที่เป็นไปได้ และถูกต้องตามกฏธรรมชาติเถอะ"
โครม~ แล้วเสียงของหล่นก็ดังขึ้น
แล้วผมก็ต้องตกใจ เมื่อแบดยืนขึ้นมา
"เห้ยแบด!" ผมมองหน้าพีร์
"นี่พวกเมิงสองคน ..."
แล้วพีร์ก็เดินหนีไป ทิ้งให้ผมอยู่ในห้องสองคนกะแบด
"ตั้งแต่เมื่อไรวะ"แบดถามผม
"จริงๆก็นานแล้วแหละ แค่เพิ่งจะมาคบกันช่วงเปิดเทอม"
"นี่เมิงมั่นใจแล้วเหรอ?"
"แบด กูไม่รู้ กูไม่เคยรักผู้ชาย และกูก็ไม่รู้ทำไมกูถึงรักมัน"
"ไม่เป็นไรนะเว้ย ยังไงเมิงก็ยังเป็นเพื่อนกู"
"เมิงไม่โกรธ หรือ รังเกียจกูเหรอ"
"กูเป็นเพื่อนเมิงนะเว้ย เพื่อนเค้าไม่ได้มองแค่เพศหรอกวะ ตอนนี้เมิงอาจจะยังสับสนอยู่ แค่ไม่เป็นไรนะเว้ย.."
"กูขอบใจเมิงมากๆ"
ตอนที่ 10
ผมตัดสินใจยังไม่ย้ายออกจากห้อง ผมอยากคุยกับพีร์ให้รู้เรื่องว่าทำไมถึงต้องทำกับผมแบบนี้ หลังจากเลิกเรียน เราสองคนก็แยกกันออกไปผมก็ไม่ได้กลับพีร์ ผมกลับมาถึงที่หอก็พบว่าพีร์ถึงก่อนแล้ว และนั่งรอผมที่โซฟา
"พัด .."
"..."
เมื่อผมเดินเข้ามาในห้อง พีร์ก็ค่อยๆเดินมาหาผม และจับมือผม
"กูว่า เราสองคน .."
"จะให้เป็นเพื่อนเหมือนเดิมนะหรอ?"
"เอ่อ .."
"ถ้ามันเป็นความต้องการของเมิง กูก็ยินดี"
"แต่ว่า .."
"ถ้าให้ดี คิดซะว่า ช่วงเวลานั้นมันหายไปละกัน"
"พัด อย่าพูดงั้นดิ"
"มันคงจะดีกว่าไม่ใช่หรอ?"
"..."
"คิดซะว่า มันไม่เคยเกิดขึ้น"
"แล้วเมิงทำได้เหรอ?"
"กูทำไม่ได้ แต่กูอยากให้เมิงลืม"
"กูก็ลืมเมิงไม่ได้นะ"
"แล้วจะให้กูทำไง? กูมันไม่มีสิทธิ์เลือกอยู่แล้วเมิงเลือกได้อยู่แล้ว อยากจะเลือกอะไรก็ตามใจเมิงเถอะ"
"..."
"..."
"พัด กูรักเมิงอยู่นะ"
"พีร์ กูเก็บความรู้สึกมาตลอดจนกระทั่งเมิงมาเริ่มความสัมพันธ์แบบนี้กับกูตอนแรกกูยอมรับว่ากูยังไม่ได้รักเมิงมากขนาดนั้น แต่พอนานๆไปความรู้สึกดีๆมันก็เพิ่มขึ้นๆ จนกระทั่งตอนนี้ กูรักเมิงหมดใจแล้ว แล้วนี่เหรอ คือสิ่งที่เมิงจะให้กู กูคนที่รักเมิงหมดใจ .."
"..."
"ถ้าไม่รักกันแล้ว ก็บอกมาตรงๆเลย อย่ารักษาน้ำใจด้วยการบอกว่ายังรักกันอยู่"
"กู..."
"?"
"ความรู้สึกของกูยังเหมือนเดิม เหมือนเดิมทุกอย่าง เพียงแต่ความรักของเรามันจะเป็นไปได้เหรอวะ"
"พีร์ กูก็เคยคิดแบบเมิง คิดมาตลอด ว่า มันจะรอดไหมจะเป็นไปได้หรอ ทุกๆครั้ง กูก็อยากให้เมิงแสดงความรักกับกูต่อหน้าอื่น แต่กูรู้เข้าใจและอดทน เพราะหากมีใครเห็นเข้ามันคงจะไม่ดี"
"..."
"แต่ถ้าวันนี้ มันจะต้องจบลง กูก็ขอยินดีกับเมิงด้วยที่เมิงเลือกได้แล้ว"
"..."
"เมย์นี่โชคดีจริงๆเลย" ผมพูดไปพร้อมกับน้ำตา
"พัด .."
"ชาตินี้มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วแหละ.."
"..."
ผมทรุดตัวลงกับพื้นพร้อมร้องไห้หนักอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"พัด กูรักเมิงนะ ไม่ใช่ว่ากูไม่รักเมิง กูเองก็คิดแบบเมิงกูก็อยากทำ อยากแสดงความรักกับเมิงเหมือนกัน แต่กูก็ทำไม่ได้"
".."
"อยากจะหอมแก้ม อยากจะกอด ก็ทำไม่ได้กูอดทนไม่ต่างจากเมิงนะพัด"
"กูไม่เข้าใจ ว่าทำไมต้องโกหกเรืืองเมย์"
"..."
"คนที่เค้ารักกันเนีีย เค้าทำกันแบบนี้เหรอ?
"เพราะกูไม่อยากให้เมิงต้องเสียใจ"
"แล้วไง วันนี้รู้ยัง? ว่าการที่เมิงปิดบังทำให้กูต้องเสียใจแค่ไหน"
"กู ขอโทษ"
"เมิงจะเอาไงกะกูต่อ"
"เราสองคนยังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม"
"..."
"..."
"..."
"ไม่ได้ก็ต้องได้ใช่ปะ?"
"กูอยากให้เมิงสบายใจ"
"กูว่าเมิงไปคบกับเมย์เถอะ เลือกสิ่งที่ถูกต้องเลือกสิ่งที่เมิงคิดว่าเป็นไปได้ เลือกคนที่เมิงสามารถแสดงความรักทุกที่ทุกเวลาอยากทำอะไรก็ทำแม่งไปเลย!"ผมลุกขึ้น พร้อมกับเดินไปเข้าห้องน้ำ ล๊อกประตูเปิดฝักบัว ให้น้ำไหลผ่านหัวไป เปียกทั่วตัว โดยที่ยังใส่ชุดนักเรียน
"พัด เปิดประตูหน่อยๆ"
ผมได้ยินเสียงเคาะประตูดังหลายรอบ พร้อมกับเสียงพีร์ตะโกนแต่ผมไม่ใส่ใจ จนกระทั่งผมสบายใจ ผมก็พบว่า พีร์นั่งรอผมอยู่หน้าห้องน้ำ
"เมิงเป็นบ้าอะไร!"พีร์ตวาดใส่ผม
"..."
"รู้ไหม กูห่วงเมิงขนาดไหน"
เมิงมองไปดูที่มือ ก็พบว่าเลือกออกนิดหน่อย คงเป็นเพราะเคาะแรง
"..."
"กูรักเมิงนะ เมิงเข้าใจกูหน่อยได้ปะ"พีร์พูด
"ไม่อะ เพื่อนกันเค้าไม่บอกรักกันหรอกนะเว้ย"
"ก็กูไม่ได้คิดกับเมิงแค่เพื่อนไงพัด"พีร์เอามือมาจับที่บ่าผมแต่ผมเอาตัวออก
"แต่เมิงขอให้กูเป็นแค่เพื่อนเองนะ"
ผมเดินหันหลังออกไป
"กูจะเลิกกับเมย์"
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ{:5_143:}{:5_143:} ขอบคุณครับ ขอบคุณ
หน้า:
[1]