รักผมที่หัวใจ ../6
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีตอนที่6
ผมตัดสินใจออกจากห้องซ้อมตอนบ่าย2 เพราะอยากไปถึงก่อนเวลาพอผมถึงที่สยามก็ดป็นเวลาบ่าย 3 พอดีเป็นจังหวะเดียวกับที่พีร์โทรมา
"อยู่ไหนพัด"
"อยู่ .."ผมยังไม่ทันได้ตอบ พีร์ก็แทรกขึ้นมา
"มาเจอที่ศูนย์หนังสือได้มะ"
"อืมได้"
ผมเดินมาที่ศูย์หนังสือจุฬา ผมเดินเข้าไปเจอพีร์พอดีกำลังยืนเลือกหนังสือ แต่.. เมย์ยืนเลือกอยู่ข้าง
"พีร์เล่มนี้ดีไหม"
"อืมดีๆ"
ผมตัดสินใจที่จะเดินหันหลังไป และออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุดผมส่งข้อความไปบอกพีร์ว่า
" กูไม่อยากเจอเมิงแล้ว" สักพัก พีร์ก็ตอบกลับมา
"ทำไมอะพัด นัดกันแล้วหนิ" ผมตอบกลับไปว่า
"เมย์มาด้วยทำไม?" และผมตัดสินใจปิดเครื่อง และกลับบ้านเลย
เมื่อถึงบ้่าน ผมเจอแม่กำลังทำกับข้าวอยู่
"วันนี่ทำอะไรหรอแม่"
"สปาเกตตี้หมูสับจ้ะ ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนสิ แล้วลงมากิน"
"ครับแม่"
ผมกำลังจะขึ้นไปอาบน้ำ แต่อยู่ก็มีเสียงคนมากดอ่อดหน้าบ้าน แม่กำลังทำท่าจะเดินไป แต่ผมตัดสินใจบอกแม่ว่า ไปเปิดเอง และคนที่มากดก็คือพีร์
"มาทำไม?"
"ทำไมพูดงี้อะ กูคิดถึงเมิงนะ"
"เลิกพูดเหอะวะ"
"พีร์ออกมาคุยกันก่อน"
"คุยไรวะ ไปคุยกับเมย์นู้น"
"นี่เมิงโกรธกูเรื่องเมย์ใช่มะ?"
"แล้วเมิงคิดว่าไง?"
"..."
"กูไม่น่าบอกเลย ว่ากูชอบเมิง!!!"ผมพูดแล้วเดินกลับเข้าใาในบ้านแต่พีร์
"เปิดประตูหน่อยนะพัด กู .. จะเลิกกับเมย์"
ผมหยุดชะงักและเดินกลับไปหาพัด
"อย่าเลิกกับเมย์ เพราะกู"
"แล้วเมิงจะให้กูทำไง"
"เมิงลองคิดว่า ถ้าเมิงเป็นกู เมิงจะรู้สึกไงแล้วเดี๋ยวเมิงก็จะรู้ ว่าเมิงควรทำอะไร"
"กูรู้ กูรู้ว่ามันเสียใจ และผิดหวังในตัวกู แต่กู รักเมิงและขาดเมิงไม่ได้ กลับมาอยู่กับกูเถอะนะ"
"ไม่" ผมเดินกลัลเข้ามาในบ้าน แต่พีร์กดอ่อดในบ้านรัวๆ
"ใครมาเหรอพัด"แม่ผมตะโกนถาม
"ผมเองครับแม่"พีร์ตะโกนตอบ
"พาพีร์เข้ามากินสปาเกตตี้สิ เสร็จพอดี"
"ร้ายนะเมิง!"
"แน่นอน"
ทันทีที่พีร์เข้ามาในบ้าน พี่ก็กอดด้านหลังผม และจุ๊บแก้มผม
"ไอ้พีร์ เดี๋ยวแม่เห็น"
"แม่จะได้รู่ไปเลยไง 555"
"..."
ผมพาพีร์เข้าไปในบ้าน
"สวัสดีครับแม่"พีร์เดินเข้ามาทักทาย
"จ้ะ นั่นไง แม่ตั้งโต๊ะไว้ให้แล้ว พัดกับพีร์ นั่งกินเลยเดี๋ยวแม่ออกไปธุระ"
"แล้วแม่กลับกีีโมงเหรอ"
"ดึกๆเลย"
สักพักแม่ก็ออกไป ผมกับพีร์ก็มานั่งกินสปาเก็ตตี
"อร่อยดีเนอะ"พีร์พูด แต่ผมทำเป็นหูทวนลม
"อร่อยดีเนอะ"พีร์มาพูดใกล้ๆหู ทำให้ผมขนลุกมาก
"เชี่ยพีร์ ทำไรนี่"ผมสั่นไปทั้งตัวเลย
"กูนึกว่าหูตึง เลยมาพูดใกล้ๆ"
"..."
"กลับไปอยู่หอกะกูนะ"
"ไม่"
"นะพัดนะ"
"ไม่"
"แล้วกูต้องทำไงอะ?"
"..."
"พอกูจะเลิกกับเมย์ เมิงก็ไม่ให้เลิก"
"แล้วเมิงไม่รักเมย์แล้วหรอไง?"
"..."
"เมื่อไรที่เมิงไม่ได้รักเมย์แล้ว กูจะกลับไป"
"แล้วถ้า .."
"เออ ไม่กลับ" ผมรู้ทันทีว่า พีร์จะพูดไร คงจะพูดว่าถ้าไม่เลิกกับเมย์ละ
"พัด กูจะเลิกกับเมย์ กูมีอะไรกับเมิงแล้ว เมิงเป็นของกูกูจะบอกเมย์เรื่องกูกับเมิงด้วย"
"..."ผมคิดหนัก ผมไม่อยากตัดสินใจอะไรเร็วหากพัดสารภาพกับเมย์ว่าเป็นคู่เกย์กับผม เมย์จะเอาไปบอกใครต่อใครไหม ถ้าบอกละ?เห้อ
"แล้วถ้าเมย์เอาเรื่องกูกับเมิงไปบอกคนอื่นละ"
"ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย คนรักกัน"
"กูไม่อยากเปิดเผยขนาดนั้น"ผมตอบตามความจริง
"กูรู้ แตถ้ามันแลกด้วยการที่เมิงกลับมาอยู่กับกูกูก็ยอม"
"...."
"กูรักเมิงจริงๆพัดเมิงคือคนที่ได้หัวใจกูไปนะรู้ตัวป่าว"
"กูได้มาเสี้ยวนึงเอง"
"พัด กูเพิ่งจะมารู้ตัวก็ตอนที่เมิงไม่อยู่ กูเหงา กูอ้างว้างกูรู้สึกเหมือนว่ากูขาดชีวิตทั้งชีวิตไป เพราะอะไรนะเหรอเพราะกูให้หัวใจเมิงไปทั้งดวง ตั้งแต่วันที่เมย์บอกเลิกกู ก็มีเมิงที่อยู่ข้างๆกูทำให้กูดีขึ้น จนกูค่อยๆดีขึ้น กูเคยบอกเมิงแล้วหนิ ว่ากูรักเมิง นั่นแหละมันเริ่มตั้งแต่วันที่เลิกกับเมย์"
"..."
"กูยอมรับ ว่ากูสับสนตอนที่เมย์มาขอคืนดี แต่พอกูกลับมาดีกูก็รู้ทันทีว่า มันไม่ใช่ เมิงจำได้ไหม ที่กูบอกว่ากูชอบเมิง แล้วกูล้อเล่นตอนนั้นกูพูดจริง แต่กูกลัวเมิงรับไม่ได้ กูเลยล้อเล่น"
"...."
"ขอเวลากูหน่อยนะพีร์ให้กูมั่นใจในตัวเมิงมากกว่านี้ก่อน"
"กูจะรอนะ"
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ{:5_135:}{:5_135:} ขอบคุณครับ ขอบคุณ
หน้า:
[1]