รักผมที่หัวใจ ../2 - 4
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีตอนที่2
-เช้าวันถัดมา-
ผมกับพีร์มาเรียนตามปกติ พวกเราก็ไปโรงเรียนโดยจักรยานโดยพีร์เป็นคนขับและผมเป็นคนซ้อน วันนี้พวกเรามาถึงก่อนเวลาอย่างมาก เพราะตื่นเช้าทั้งๆที่เมื่อคืนก็นอนดึก
"เชี่ย รีบมาทำไมก็ไม่รู้"ไอ้พีร์บ่นแต่เช้า
"เออน่าๆ มาเช้าๆก็ดีเหมือนกัน"
"ดีบ้าไร แม่งไม่มีไรทำ"
"..."
"..."
"มานั่งเล่นกีต้ากันดีกว่า"ผมชวนพีร์
"กูเล่นเป็นที่ไหน?"
"กูให้เมิงร้อง แล้วกูจะเล่น"
"เมิงให้กุร้อง มั่นใจละเหรอ"พีร์ย้อนถาม
"เออ ร้องมาเถอะน้า"
"ไอ้พัดเอาเพลงนี้"
"ไหนๆ"
'เธอยัง'
"ทำไมต้องเพลงนี้?"ผมถามขึ้น
"เออน่า"
'ฉันยังเป็นคนที่รักเธอหมดใจ
ฉันยังได้แต่คิดถึงเธอเรื่อยไป
ฉันยังดูรูปถ่ายที่เราชิดใกล้อยู่ทุกวัน ...'
ท่อนต่อไปก่อนที่พีร์จะร้องขึ้น ผมก็แทรกขึ้น
"ฉันยังรอคอยให้เธอนั้นกลับมา
ฉันยังกาปฏิทินทุกคืนวัน
เพราะคำเดียว ระยะทาง
ที่มาขวางกั้นเราไว้ "
และผมกับพีร์ก็ร้องสลับท่อนกันไปจนจบ
"กูถามเมิงจริงๆนะ"ผมหันไปมองหน้าพีร์อย่างจริงจัง
"?"
"เมิงเองก็อยากกลับไปคบกับเมย์ใช่ไหม?"".."
"ตอบ!"
"กูไม่รู้ดิ"
"เมิงยังชอบเมย์ใช่ไหม"
"กู..."
"อะไร?"
"กูสับสน"
"สับอะไร สับว่า ยังรัก หรือไม่รักอะหรอ"
"ไม่ใช่พัด คือกู .."
"อะไรละ?"
"คือกู ..."
"เห้อ ตกลงเมิงจะบอกไหม"
"กู ..."
"พอแหละ กุไม่อยากรู้แหละ"ผมยกกีต้าให้พีร์ถือแล้วเดินหนีออกมา
"กุว่ากูชอบเมิงว่าพัด"
"..."คำพูดที่พีร์พูดออกมา ทำให้ผมไม่สามารถจะก้าวขาเดินได้ต่อ
"นี่เมิง .. พูดอะไรของเมิง?"เพราะผมไม่อยากจะเชื่อว่าคนอย่างพีร์จะชอบผม
ผมจึงเดินย้อนกลับมาหามัน
".."
"กู....."พีร์กำลังจะพุดอะไรบ้างอย่างออกมา
"???"
"...."
"??"
"..."
"กูล้อเล่น 555+"
"..."ผมก็อยากจะขำ แต่ผมก็ขำไม่ออก ทำไมความรู้สึกของผมมันจุกแบบนี้
"ฮ่าๆ ตลกวะ เมิงหน้าเสียเลย 555"พีร์คงขำโดยไม่ทันสังเกตว่าหน้าผมเสียมาก
"เอ่อ ฮ่าๆ นั่นดิๆ 555 "ผมเลยทำได้เพียงขำกลบเกลื่อนแต่ใจมันแปลกๆอย่างมาก
"ฮ่าๆ ไหนสอนกูเล่นมั้งดิ"
และไม่นานก็ถึงเวลาเข้าแถว หลังจากเข้าแถว ผมก็เพิ่งรู้ตัวว่าพีร์หายไปไหนก็ไม่รู้ ผมก็พยายามเดินตามหา
แต่ก็หาไม่เจอ เลยตัดสินใจไปรอที่ห้อง แต่ระหว่างที่ผมจะเดินไปถึงห้องก็เห็นเมย์กับพีร์นั่งคุยกันสนุก
สวีทหวาน ผมคิดว่า เขาคงจะกลับมารักกันเหมือนเดิมแล้วแต่พีร์ก็ไม่คิดจะบอกผม ผมจึงตัดสินใจเดินผ่านหน้าทั้งสองคนไป
"พัด .."
ผมไม่สนใจเสียงของพีร์ แล้วเดินเลี้ยวเข้าห้องเรียนไปเลย
ผมนั่งเกากีต้าร์ไปมา อยู่ๆก็รู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก เสียใจที่ทำไมเพื่อนที่เราคิดว่าสนิทที่สุด กลับถึงไม่บอก
ไม่นานพีร์ก็เข้ามาในห้องและนั่งข้างผมผมตัดสินใจถือกีต้าเดินหนีออกไป แต่พีร์จับแขนผมไว้
"พัดเมิงเป็นอะไรเหรอวะ?"
"...."
"มีไรก็บอกกูดิ เมิงเป็นเพื่อนกูนะ?"
"เพื่อนเหรอ?"
"เออดิ"
"แล้วที่เมิงกลับไปคบกับเมย์ ไม่บอกกุสักคำ?"
"...."
ผมค่อยๆ บิดมือให้หลุดจากมือของพีร์ แล้วเดินออกจากห้องไป ใจก็หวังลึกๆอยากให้มันอธิบายแต่มันก็ไม่อธิบาย ผมเดินมานั่งเล่นกีต้าร์อยู่หน้าห้อง นึกถึงเพลงๆนึงที่ผมชอบ
"ทุกครั้งที่ฉันคิดถึงเธอ
ใจมันคอยบอกตัวเองอยู่เสมอ
ว่าเธอนั้นเป็นสุขไปแล้ว
ทุกครั้งที่ฉันนั้นเห็นภาพเธอ
วันคืนเก่าๆ ก็กลับมาเสมอ
มีแต่เธอที่จะไม่กลับมาแล้ว "
ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผมแต่ความรู้สึกที่ผมมีให้กับพีร์ มันไม่เหมือนเดิม ผมรู้สึกได้ว่าผมไม่ได้คิดกับมัน.. แค่เพื่อน แม้แต่ตอนนี้ ผมเองก็ยังไม่อยากจะยอมรับความคิดแบบนี้
สักพักใหญ่ อาจารย์ก็เข้าห้องสอนผมจึงเีลี่ยงไมไ่ด้ที่ต้องกลับเข้าไปในห้อง และก็เห็นพีร์กดไอโฟนเล่นอยู่
"ไปไหนมา?"พัดถามผม
"เล่นกีต้าหน้าห้อง"ผมตัดปัญหาทุกอย่างโดยการทำทุกอย่างให้ปกติที่สุด
"ไปไหนบอกกูด้วยดิ กูห่วงเมิงนะเว้ย เมิงเป็นอะไรป่าวเนี่ย?"
"เห้ยคิดมาก555กูแค่เครียดๆ"
"เออเมิงไม่เป็นไรก็ดีแล้ว กูเมิงดีกับเมย์เมื่อกี้นี้เองก็กะจะบอกเมิงคนแรก แต่เมิงมาเห็นก่อน"
"เห้ย ไม่เป็นไร กูไม่ได้โกรธอะไรๆ"
"เออดีแล้ว อย่าทำเหมือนโกรธกูอีกนะ กูเสียใจมาก"
".."
"ถ้าเมื่อกี้ เมิงเป็นอะไรไป กูจะรู้สึกผิดมาก"
"ไอ้พีร์ เมิงเว่อร์ไปแหละ" ตอนแรกก็ว่าจะซึ้งแต่รู้สึกมัน over ไปละ
"พัด เมิงคือเพื่อนที่กูรักมากที่สุด"
ยิ่งได้ยินก็ยิ่งจุก เพือนก็เพื่อนวะ ยังไงก็ต้องทำใจแล้วแหละจะได้ไม่รู้สึกอะไรไปมากกว่านี้
"เออเมิงก็เหมือนกันนะเว้ย"
หลังจากเลิกเรียน
"กลับกันเลยปะเมิง"ผมถาม
"เมิงกลับไปก่อนเลยก็ได้"พีร์บอก ซึ่งผมก็เดาได้เลยว่าพีร์คงต้องหาอะไรกินกับเมย์แน่ๆเลย
"อ๋อได้"ผมทำตัวให้ปกติที่สุดเพื่อมันจะได้ไม่ต้องมาคิดมาก
หลังจากผมกับพีร์แยกได้สักพัก ผมก็เจอกับเพื่อนสมัยประถม
"ไอ้พัดเป็นไงมั้งเนี่ย"
"เห้ย โจ้555 คิดถึงวะ กูสบายดี เมิงอะ?"
"เออ กูก็สบายดีๆ ไปนั่งกินนม ขนมปัง เป็นเพื่อนหน่อยดิ"
"เออได้ๆ"ก็ไม่ได้ติดอะไรแล้ว ผมก็เลยไปนั่งกินกับมัน
"ที่ผ่านมาเป็นไงมั้งวะ ไมไ่ด้เจอกันเกือบ 5-6 ปีเลยนะเนี่ย"โจ้ถามผม
"ก็ดีๆวะ ช่วงนี้ก็เตรียมสอบเอ็นท์"
"เออเหมือนกูเลย"
"เมิงจะเข้าไรวะโจ้"
"กูคงสถาปัตย์วะ"
"เออเมิงโคตรเทพนี่ว่า ตอน ป.6 กูให้เมิงช่วยวาดรูปบ่อยๆ"
"ก็ไม่ขนาดนั้น กูก็ยังลุ้นอยู่นี่"
"เห้ยติดอยู่แล้วน่า"
"แล้วเมิงละ อยากเป็นหมอใช่ปะ"
"เห้ยจำได้ด้วย"
"เออดิๆ555 ไงก็ขอให้ได้ละกัน เออพัด"
"หะ?"
"กูขอยืมหนังสือเมิงไปอ่านบ้างได้ปะวะ"
"เออได้ดิ วันนี้ก็ได้นะ"
"เออๆ ไปๆ"
จริงๆเราก็นั่งคุยกันจนสักพักใหญ่ พอดูนาฬิกาก็ทุ่มๆแล้วก็สมควรที่จะไปจากร้านนี้ได้แล้ว ระหว่างทางก็คุยกับโจ้ไปเรื่อยคุยถึงเรืองสมัยก่อน คุยกันเพลินจนกระทั่งมาถึงหน้าห้อง ผมไขกุญแจ แต่รู้สึกได้ว่าประตูไมได้ล๊อก หรือว่า พีร์จะกลับมาแล้ว ไม่น่าใช่ หรือว่า ขโมย
"มีอะไรเหรอวะ?"โจ้ถามผมขึ้น
"เมื่อเช้ากุว่า กูล๊อกห้องแล้วนะ"
ผมจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปในห้อง ปรากฏข้าวของถูกรื้อออกหมดผมเลยวิ่งดูรอบห้องว่า มีอะไรหายไปบ้างไหม
แต่สุดท้ายก็ไม่มีอะไรหาย
"เห้ย ไม่มีไรหายหรอวะ?"โจ้ถาม
"เออดิ น่าจะไม่มี"
"โทรแจ้งความดีปะวะ"
"เดี๋ยวก่อน ของไม่ได้หาย"
"เห้ย!~"และสักพักไฟก็ดับ
"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยุแฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยุ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยุ ..."
"วู้ว"แล้วไอ้โจ้ก็ตบมือ ยักคิ้วให้หมด
แล้วพีร์ก็เดินออกมาพร้อมเค้ก
"นี่เมิง .. ไม่ได้ไปกับเมย์เหรอ"
"กูมาเตรียมเซอร์ไพรซ์วันเกิดเมิงเลยนะ"
"จำได้เหรอวะ"
"จำได้ดิ นี่ต้องขอบคุณเพื่อนเก่าเมิงด้วยนะเว้ยที่ช่วยยืดเวลา"
"แล้วเมิงไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย"
"ก็เรียนศิลปะที่เดียวกัน"โจ้ตอบผม
"โหว ไอ้โจ้ เมิงเนียนมาก! แต่ก็ขอบคุณมากๆนะ"
"นี่ๆ เมืื่อยแล้ว เป่าเค้กก่อน"พีร์พูด
"อธิษฐานก่อน .."
ผมพนมขึ้นแล้วอธิษฐานในใจ พร้อมกับเป่าเค้ก
"สุขสันต์วันเกิดนะเมิง .."
"กลับบ้านดีๆละเมิง"
"เออ ขอบใจมาก สุขสันต์วันเกิดอีกที"
"ขอบใจมาก เจอกัน"
เมื่อผมส่งโจ้เสร็จ ผมก็กลับมาที่ห้องก็เห็นพีร์นั่งอยู่บนโซฟาผมจึงเดินไปนั่งข้างๆ
"มีไรปะวะ?"ผมถามขึ้น
"ป่าว"
"ขอบใจเมิงมากนะ"
"เรื่อง?"
"ก็ที่เป่าเค้กวันเกิดไง"
"สบายมาก"
"..."
"พัด"
อยู่ๆพีร์ก็เรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น
"เมิงคิดยังไงกับกู"
"..."
"ตอบกูมาเถอะ"
"กู..."
ผมกำลังจะสารภาพฝันจริงๆหรอนี่
"..."
"กูว่า กูชอบเมิง"
"จริงดิ!"
"ก็รู้สึกดีนะ เวลามีเมิงข้างๆ"
"ไม่ได้หรอกกูนะ"
"อืม เมิงจะยังเหมือนเดิมไหมวะ?"
"เหมือนเดิมดิ"
"แล้วเมิง .."
"?"
"ชอบกูบ้างป่าววะ"
"กูรักเมิงมานานแล้วพัด"
"...?"
"ตอนแรก กูรักเมิงในฐานะที่เมิงเป็นเพื่อนกู"
"...."
"แต่กูกับเมิง ก็ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ เวลาที่กูเศร้าเมิงก็คอยอยู่เคียงข้างกู.."
"...."
"เมิงรู้ไหม ทุกครั้งที่กูกับเมิงอยู่ใกล้กันกูเผลอคิดอะไรไม่ดีกับเมิงด้วย"
"หะ!!"ผมเผลอร้องด้วยความตกใจ
"กูหวั่นไหวกับเมิงมากนะพัด"
"..."
"นี่เมิงคงจะพูดเล่นเหมือนตอนกลางวันใช่ไหม"
ผมไม่อยากดีใจเก้อ ผมเลยถามเพื่อความแน่ใจ
"กูพูดจริง"
ผมนิ่งไปสักพัก พีร์ค่อยๆโน้มหน้ามาใกล้กับผมผมเองก็ไม่ได้หลบหน้าหนี ในใจก็หวังที่จะได้จูบพีร์ ผมอยากจูบมันนี่คือสิ่งที่หัวใจผมเรียกร้อง
ปากของพีร์ค่อยๆประกบที่ปากผมอย่างแผ่วเบาลิ้นอุ่นๆของพีร์เข้าสัมผัสกับลิ้นของผม ไม่นานพีร์ก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออก
"นี่คือความรู้สึกทั้งหมด ที่กูอยากบอกเมิง"
พีร์กำลังจะลุก แต่ผมคว้ามือพีร์ไว้ให้นั่งบนโซฟาแลัวผมก็เริ่มรุกพีร์บ้าง ผมขึ้นไปค่อมบนตัวพีร์ และค่อยๆบรรจงจูบพีร์เราแลกจูบกันได้สักพัก ระหว่างที่ผมจูบกับพีร์ ผมก็ค่อยปลดกระดุมพีร์ออกทีละเม็ดและถอดเสื้อออกผมค่อยไซร้คอพีร์ตั้งแต่ซอกคอ ไล่ลงไป
"นี่ไปเล่นบอลมาใช่ไหม เหม็นจริง"
"เหม็นแล้วรักปะละ?"
";))" ผมไม่ตอบ แต่ค่อยไซร้ต่อมาจนกระทั่งขอบกางเกงผมใจเต้นแรงใจมาก เพราะผมจะได้เห็นควยของพีร์ ผมค่อยๆปลดตะขอ และรูดซิบลงแค่เห็นกางเกงในก็ใจเต้นแรงเข้าไปอีก ผมเลียบริเวณนั้นโดยยังมีกางเกงในอยู่ สักพักผมก็ค่อยๆดึงขอบกางเกงในลงมา และในที่สุด ผมก็เห็นควยของพีร์ ตอนนี้แข็งเต็มที่ยาวไม่มาก ตามมาตรฐาน 6 นิ้ว แต่ขนอย่างเยอะผมเงยหน้ามองพีร์ เพื่อเป็นการขออนุญาต
"เอาดิ"ยังไม่ทัยถาม พีร์ก็ให้โอกาสนั้นกับผมผมก็ไม่รอช้า อมควยพีร์ไป นี่เป็นการโม๊กครั้งแรกเพราะผมก็ไม่เคยไปโม๊กให้ใครมาก่อน ผมค่อยๆดูดเข้า ดูออกมา
"อ้า ~"พีร์ครางเบาๆ
ผมดูดควยได้สักพัก พีร์ก็จับตัวผมขึ้นมา และรุกกับผมบ้างพีร์ค่อยๆสอดลิ้นเข้าไป เราทั้งสองเล่นลิ้นกัน
ต่างคนต่างครางกันเบา พีร์ค่อยๆปลดกระดุมผมออก และไซร้คอผม จนกระทั่ง... พีร์อยากถอดกางเกงผมออก และในที่สุด ควยขอฃผมก็ปรากฎต่อหน้าพีร์ควยของผมก็ไม่ใหญ่มาก พอๆกับพีร์
"อยากให้กูดูดให้ใช่ไหมละ" พีร์เงยหน้ามาแซวแล้วใครจะกล้าตอบวะเนี่ย. จะดูดก็ดูดดิวะ โอ้ว แล้วอยู่ๆพีร์ก็ดูดเข้าและออกสลับไปมาผมเสียวอย่างบอกไม่ถูก จนกระทั่งเสียวได้ที่
"พีร์กูขอได้ปะ?"ผมเอ่ยขอ
"..."
"?"
"ครั้งนี่กูขอได้ปะ"พีร์กลับต่อรองมา
"..."
"นะพัด เป็นของกูเถอะนะ"
"กูกลัว"
"เมิงเชื่อใจกูนะ" พีร์จับมือผม
"กูรักเมิง"พีร์พูด พร้อมกับ ค่อยๆเอามือแหย่เจ้าไปในรูก้นจองผม
"อ้า" ทำไมมันรู้สึกเสียวแบบนี้ พีร์ค่อยเอามือสอดเข้าสอดออก จนได้ที พีร์ก็ค่อยๆเพิ่มนิ้วเป็นสองนิ้ว
"พร้อมยัง?" พีร์ถามผม
"อื้อ"
พีร์สวมถุงยาว
"นี่พกถุงยางด้วยเหรอ?"
"กูเพื่งซื้อ"
"..." ผมไม่ถามต่อ เพราะผมรู้ว่า มันคงคาดการผณ์ไว้ล่วงหน้าแล้วว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้
พีร์ค่อยๆดันควยเข้ามาในตูดผม
"โอ้ย"ผมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
"เอาออกก่อนพีร์"ยิ่งขอให้ออก พัร์ก็ยิ่งดันเข้าดันออกจนกระทั้งผมเริ่มปรับตัวได้
"ดีขึ้นยัง?"พีร์ถาม
"อืม อ้า~"
พีร์ค่อยๆทำแรงขึ้น แรงขึ้น ทั้งหมดและพีร์ต่างคนต่างครางกันจนกระทั่งพีร์เริ่มทนไม่ไหว
พีร์ถอนควยออกมา นั่งข้างๆผม พีร์ใช้มือขวามากอดคอผมและใช้แขนซ้ายชักของตัวเอง สาวนผมใช้มือขวาชักของตัวเอง จนกระทั้งพีร์แตกพีร์ก็จับหัวผมหันไปจูบ และชักให้ผม ผมหายใจแรงขึ้น จนกระทั่ง น้ำรักของผมแตกออกมาผมเอาหัวไปซบไหล่พีร์
"มีความสุขปะวะ?"พีร์ถาม
"มาก"
"พีร์"
"หือ"
"แล้วเมย์ละ?"
"แล้วเมย์ละ" การที่เรามีอะไรกันในวันนี้มันแปลว่า เราได้ก้าวผ่านคำว่าเพื่อนไปแล้ว ผมก็ควรจะมีสิทธิ์ที่จะถาม
"กูรักเมิงนะ"พีร์ตอบผม
"?"
"แต่กูก็รักเมย์"
ผมนั่งนิ่ง อึ้งไปกับคำตอบของพีร์
"ถ้าเมิง ไม่มั่นใจ ว่าจะเลือกใครแล้วมาทำแบบนี้กับกูทำไม"
"กูเลือกไม่ได้ กูรักเมิงและก็เมย์"ยิ่งพีร์ตอบน้ำตาผมก็ยิ่งไหล
"เมิงทำให้กูรู้สึกดี ทำให้กูรักเมิง รักมากแต่เมิงให้คำตอบกูได้เพียงว่า เลือกไม่ได้ .."
" พัด แต่กูไม่เคยมีผู้ชายคนอื่นนะ เมิงแยกให้ออกดิ"
" พีร์ เมิงคิดแค่นั้นหรอ คิดแค่ว่า เมย์เป็นผู้หญิงเมิงก็จะไม่นอกใจไปหาผู้หญิงคนอื่น ส่วนกูเป็นผู้ชายเมิงก็จะไม่นอกใจกูไปหาผู้ชายอื่น งั้นเหรอ?"
พีร์จีบมือผม และพูด
"เมิง กูยังยืนนะ ว่ากูรักเมิง"
"กูไปอาบน้ำก่อนละกัน .." ผมตัดบทและเดินออกไปแต่พีร์จับแขนผมไว้
"อาบพร้อมกันนี่แหละ"
"ไม่ ต่างคนต่างอาบ"ผมสบัดมือและเดินตรงไปห้องน้ำในขณะที่ผมกำลังจะปิดประตูห้องน้ำ พีร์ก็เอามือมารอง จยประตูหนีบ
"โอ้ย!"
"เห้ยพีร์!" ผมรีบเปิดแประตู มาดูมือพีร์
ผมรีบหยิบมือพี่มาดูด้วบความเป็นห่วง
"เดี๋ยวอาบน้ำก่อน แล้วทำแผลให้นะ"
"กูเจ็บมือ อาบน้ำให้กูหน่อยนะ"
"เออๆ"
ผมค่อยๆฟอกสบู่
"เมิงเป็นห่วงกูใช่ไหม?"พีร์ถามผม
"อืม กูเป็นห่วงเมิงมาก อย่าทำแบบนี้อีก"
"กูอยากจะแสดงว่า กูรักเมิงจริงๆนะ" พีร์ตอบ
"ไม่ต้องหรอก ไปแสดงกับเมย์เหอะ"
"พัด กูเลือกไม่ได้จริงๆ"
"..."
"..."
ผมล้างตัวให้พีร์จนสะอาดให้พันผ้าเช็ดตวให้เสร็จสรรพและผมก็จัดการล้างแค่ควยตัวเองก่อน
"ไมไม่อาบน่้ำไปเลยละ?"
"กูอยากทำแผลให้เมิงก่อน"
"...."
หลังจากนั้น ผมก็ทำแผลให้ แผลไม่มีอะไรมาก แค่ถลอกนิดๆแต่ผมกลัวกระดูกข้างในมากกว่า
"พีร์ ไปเอ็กซ์เรย์ดีไหม?"
"ไม่เป็นไรหรอก"
ผมจึงไปอาบน้ำต่อ ในขณะที่อาบ น้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา ผมรักพีร์มากผมไม่เคยชอบผู้ชายคนไหนมาก่อน พีร์เป็นคนแรก
ผมอาบน้ำจนเสร็จ เปิดประตูออกมา ก็เห็นพีร์นั่งคุยโทรศัพท์ฟังแปปเดียวก็รู้ว่า คุยกะเมย์ ผมกับมันมองหน้ากัน แล้วผมก็เดินไปแต่งตัว
ผมตัดสินใจจะกลับบ้านสักพัก เพราะหากยิ่งผมอยู่ใกล้พีร์อาจจะทำให้พีร์ลังเล การไม่มีผมย่อใจะดีกว่า
ผมเก็บของทุกอย่างมาหมด หมดจริงๆ ไม่รู้เหมือนกันว่่าจะได้กลับมาเมื่อไร ผมหิ้วของเดินผ่านหน้าพีร์
"เมย์แค่นี้ก่อนนะ"
"จะไปไหน"พีร์เดินมาขวาง
"กูจะกลับไปที่บ้าน"ผมตอบ
"แล้วจะขนของไปทำไม"
"กูจะกลับไปนอนบ้าน"
"แล้ว?"
"บางที การไม่มีกู อาจจะทำให้เมิง ตัดสินใจได้ง่่ายขึ้นการมีกูอยู่ อาจทำให้เมิงไม่สบายใจ"
"พัด กูไม่ได้..."
"พีร์ เมิง ทำให้กูรู้จักความรักที่แท้จริง กูรักเมิงรักแบบคนรัก โดยที่กูมองข้ามเรื่องเพศ เมิงก็ผู้ชาย กูก็ผู้ชาย แต่เพราะความรักทำให้กูไม่เคยเอาเรื่องเพศมาเกี่ยวข้อง เพราะกูรักเมิงที่หัวใจไง"
"...."
"ดูแลเมย์ดีๆนะ"
ผมยื่นกุญแจให้กับพีร์ ผมหันหลังให้กับพีร์ พลางคิดแล้วก็ใจหายแต่ในที่สุด ผมก็ตัดสินใจเดินออกจากห้องไป
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณ
หน้า:
[1]