สมัยผมเรียนชั้น ม.3 ผมเป็นหัวหน้าชั้น และมีวิชาที่ต้องเรียนกับอาจารย์คนหนึ่งชื่อ อาจารย์อุดร แกเป็นอาจารย์สอนวิชาช่างพื้นฐานอาชีพ พวกงานไม้ ซ่อมเครื่องใช้ฟ้าฟ้าบื้องต้น และอาจารย์อุดรก็เป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองด้วย คาบไหนที่ต้องเรียนกับแก นักเรียนก็ต้องเตรียมตัวแต่งตัวให้เรียบร้อยเป็นพิเศษ ถ้าผมยาวล่ะก็โดนฟาดก้นแน่ครับ แต่ละทีที่แกฟาดก้นนักเรียนก็แรงพอสมควรครับ จนนักเรียนก็กลัวๆแกเหมือนกัน แต่ผมเฉยๆครับ กลับชอบด้วยซ้ำ เพราะผมรู้สึกว่าแกหล่อ เข้ม มาดแมนมากๆ ที่สำคัญคือยังหนุ่ม และยังไม่มีครอบครัว เป็นอาจารย์รุ่นใหม่ที่สอนรู้เรื่อง นักเรียนไม่เข้าใจก็พยายามอธิบายจนเข้าใจ ยกเว้นเรื่องระเบียบวินัย อย่าได้ทำอะไรผิดวินัยเลยครับ แกเนี้ยบมาก สมกับเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองจริงๆครับ แกไม่ค่อยเรียกชื่อผม แต่เรียกผมว่า"หัวหน้า" เพราะผมเป็นหัวหน้าห้อง อาจารย์อุดรมีบ้านพักสวัสดิการอยู่หลังโรงเรียน แต่อยู่ภายในรั้วเดียวกับโรงเรียน ช่วง ม. 3 เทอม 2 ผมกับเพื่อนๆ มักจะแอบออกไปนอกโรงเรียนเพื่อไปเล่นเกมส์ที่ร้านนอกโรงเรียน แต่ไม่มีใครจับได้ แต่อยู่วันหนึ่งมันก็เป็นคราวซวยของผมก็ว่าได้ครับ เพราะพวกผมมีนัดกันไปเล่นเกมส์อีก แต่ตอนนั้นเป็นคาบเรียนว่างก็เลยออกไป ไม่ได้เกเรเลยนะครับ ทุกคนแอบออกไปนอกรั้วโรงเรียนทางเดิม แต่ผมเป็นคนท้ายสุด มีอาจารย์อุดร เดินผ่านมาพอดีครับ แกเลยถามว่าออกไปเล่นเกมส์กันใช่มั้ย ให้ผมบอกมาว่าใครออกไปบ้าง ผมก็ไม่กล้าบอกว่าใครบ้างที่ออกไป เพราะคงโดนเพื่อนเล่นงานทีหลังแน่ๆ ก็เลยบอกว่าผมจำไม่ได้ แกเลยบอกว่าถ้าจำไม่ได้ก็คงต้องรับผิดชอบแทนเพื่อนทุกคนละกัน ผมก็ทำใจแล้วครับว่าผมคงโดนแกฟาดก้นแน่ๆ แต่เปล่าครับ แกบอกว่าให้ผมมาบำเพ็ญประโยชน์ที่บ้านแกวันเสาร์ที่จะถึง ผมก็บอกว่าได้ครับ เพราะถ้าผมไม่มาแกบอกว่าจะเชิญผู้ปกครอง ผมไม่อยากมีปัญญาไปถึงบ้านครับ เลยต้องไป