รักนะ นายข้างห้อง
นาฬิกา บอกเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้วผมยังนอนอยู่ตรงมุมห้อง มองดูเงาร่างของชายร่างใหญ่ นอนกรนเสียงดังอย่างสบายอารมณ์นายคนนี้คือเพื่อนข้างห้องผมเอง แต่ทำไมเค้ามานอนอยู่ตรงนี้หรือครับผมจะเล่าให้ฟัง...
ในสายวันที่แสงแดงร้อนแรงของบ้านเรา ทำให้ผมไม่อยากจะออกไปไหนเลยโชคดีที่งานของผมสามารถนั่งทำงานที่ไหนก็ได้ที่ มีคอม ผมจึงเลือกที่จะเปิดแอร์เย็นๆทำงานในห้องพักของผม ถึงมันจะเป็นห้องเช่าราคาไม่แพงแต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร ผมนั่งลงทำงานที่ โต๊ะทำงานของผม ยังไม่ทันที่ผมจะได้เปิดคอม
“ก๊อกๆ ....สวัสดีครับ”....เสียงใหญ่ห้าว ดังมาจากด้านนอก ผมต้องลุกออกจากโต๊ะทำงานด้วยอารมณ์หัวเสียเล็กน้อย ในใจคิดว่าเป็นพวกมาขายของนะจะต่อว่าให้ ด้วยความรีบและหัวเสีย ผมรีบเปิดประตูออกไป
“โครม”
“โอ้ ยๆๆ” อะซวยแว้ว ประตูไปกระแทกเค้าสะได้ชายหัวล้านร่างใหญ่ใส่แว่นตาดำ เสื้อยืดที่มันยืดรัดตัวเค้าแน่นไปหมดลงไปนั่งลงกับพื้น ร้อง โอ้ยๆ อย่างเด็กๆ แต่ผมมองแล้วกลับขำขึ้นมาทันที ผมเผลอหัวเราะออกไปเสียงดัง
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ชายคนที่ร้องโอ้ยๆหันมาหน้าผม
“ผมขอโทษ คุณมาอยู่หน้าประตูเองทำไมถ้ามาขายอะไรผมไม่ซื้อหลอกนะ” ผมบอกเค้าแต่ก็ยังหัวเราะเล็กๆอยู่
“ผมไม่ได้มาขายของ”เค้าลุกขึ้นพร้อมกับหยิบกล่องขนมเล็กๆยื่นให้ผม
“ผมชื่อก้อง ย้ายมาอยู่ข้างๆห้องคุณนะผมเลยมาทำความรู้จัก แต่ไม่คิดว่าคุณจะต้อนรับแรงขนาดนี้” ก้องยิ้มเล็กน้อย
ผมได้เห็นชายคนนี้แบบเต็มตา เค้าน่าจะสูงสักร้อยแปดสิบได้ ตัวใหญ่แน่นแขนขาใหญ่ หัวโล้น แถมยังไว้หนวดไว้เคราดุดันอะไรแบบนี้แต่ตอนนี้กลางหน้าพากเค้าแดงเป็นรอย ประตู เลย
“ขอบคุณครับ ผมชื่ออ้วนโห้ท่าทางจะเจ็บนะนั้นแดงเชียว เข้ามาในห้องผมก่อนมะเดี๋ยวผมเอายากะเจลเย็นมาปะคบให้” ผมเชิญเค้าเข้าห้อง
“คุณนี้อ้วนสมชื่อเลยเนอะ ว่าแต่ไม่กลัวผมหรือ” ก้องเริ่มจะปากหมา เฮย ปากเสียสะละ ใช่ครับ ผมชื่ออ้วน แล้วผมก็อ้วนตามรูปร่างนั้นเลย ไม่แปลกที่คนอื่นจะบอกว่าผมอ้วนสมชื่อ แต่ว่ามาถามว่าไม่กลัวนี้ ก็คงกลัวอยู่แต่นิสัยเสียของผมเห็นคนเจ็บ คนเดือนร้อนไม่ได้
“ก็กลัวอยู่นะครับ แต่ก็จะให้ยักษ์แบบคุณมาร้องโอ้ยๆเป็นเด็กๆหน้าห้องผมมันก็คงไม่ดีอะ” ผมตอบเค้าแล้วก็เดินไปหยิบยา และเปิดตู้เย็นเอาเจลมาให้เค้าปะคบ
“คุณก้อง”
“ก้องเฉยๆก็ได้ ไม่ต้องพิธีมากหลอกครับ” นั้น ให้ความสนิททันที
“อะๆก้องก็ก้อง ว่าแต่ไม่คิดจะถอดแว่นรึไงครับห้องผมไม่ได้สว่างขนาดนั้น” เค้าจึงค่อยๆถอดแว่นออก แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย ใส่แว่นว่าดุแล้วนะถอดแว่นยิ่งโครตดุเข้าไปใหญ่ ถ้าบอกว่าเป็นโจร ผมก็เชื่อ
“โทษที ผมหน้าตาผมดุนะใครเห็นก็กลัว เลยต้องใส่แว่นบังเอาไว้” ก้องตอบผมแบบเขินๆ
“ไม่ได้ช่วยอะไรเลยอะก้อง มันยิ่งดูดุเข้าไปใหญ่” แล้วผมก็หัวเราะอีกครั้ง
ก้องดูโดยรวมเป็นดูๆแข็งๆพร้อมจะหาเรื่องใครได้ตลอด แต่พอได้คุยได้รู้จักเค้าเป็นคนที่น่ารัก สุภาพ มากเลยที่เดียว เราคุยกันหลายเรื่องมาก คุยกันเหมือนรู้จักกันมานาน แต่มีเรื่องหนึ่งที่ทำให้เราคุยกันนามมากขึ้น
“เฮย นั้นมันโมเดลไอ้มดแดงนี้ โห้ผมโครต ชอบเลย” ก้องเดินไปหยิมมันขึ้นมาดูอย่างสนใจ
“ผมชอบดูนะ พอดูแล้วก็อยากได้ แต่ก็ไม่มีทุกตัวนะ เก็บเฉพาะตัวที่ชอบ” ผมบอกก้อง
เราคุณถึงเรื่องไอ้มดแดงอยู่นานสองนานจนโทรศัพท์ก้องดัง เค้าจึงขอตัวกลับเพราะต้องไปทำงานต่อ ผมก็ไม่ได้ถามว่าเค้าทำงานอะไร มัวแต่คุยเรื่องไอ้มดแดงกันเพลิน ผมเดินไปส่งที่หน้าประตู ก่อนที่เค้าจะออกไปเค้าหันมาหาผม
“แล้วจะรังเกียจไหมถ้าเค้าจะมาหา มาคุยกับผมอีก” ก้องมองหน้าผมด้วยสายตาเหมือนเด็กร้องขอความเห็นใจ
“ก็มาสิครับเราเป็นเพื่อนบ้านกันแล้วนะ”ผมยิ้มให้ ดูเหมือนก้องจะดีใจมากยิ้มดีใจใหญ่ แล้วค่อยๆใส่แว่นตาดำ แล้วเดินออกจากห้องผมไป นั้นละครับคือจุดเริ่มต้น ของชายร่างใหญ่หรือก้อง ที่มานอนกรนในห้องผม เพราะหลังจากนั้นเกือบจะทุกวันที่ก้องไม่ติดงานเค้าจะ มานั่งกินเบียร์ พูดคุย ดูหนัง ดูไอ้มดแดง ทำกับข้าวด้วยกัน บ้างครั้งเค้าก็เมาหลับในห้องผมแบบนี้ประจำ จนผมต้องซื้อที่นอนปิ๊กนิ๊กมาไว้ให้เค้า ยิ่งอยู่ด้วยกันมากเท่าไหรผมก็ ยิ่งชอบก้องมากเท่านั้น แต่ก็ต้องอดใจไว้เพราะผมเองก็ไม่อยากเสียเพื่อนที่รู้สึกดีๆไปเหมือนกัน ผมค่อยแซกตัวลงข้างก้อง ค่อยๆหอมแก้มของเค้า โดยที่ผมแอบทำแบบนี้เกือบทุกครั้งที่ก้องมา แล้วผมก็ค่อยๆหลับไปข้างๆก้อง
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมตื่นมาก็ไม่เจอก้องแล้ว ขวดเบียร์ จานกับข้าว ถูกเก็บ ถูกล้างหมด มีโน้ตเล็กๆว่างไว้บนโต๊ะ เขียนว่า “ ผมไปทำงานก่อนนะ ผมทำกับข้าวง่ายๆว่างไว้บนโต๊ะ ถ้าเย็นแล้วอุ่นด้วย” ผมเปิดดูเออมีไข่เจียว กับ กะไส้กรอก อบ เออ อาหารง่ายๆจริงๆ ผมได้แต่ยืนอมยิ้ม ยิ่งทำให้รู้สึกดีกะก้องมากขึ้น เออผมลืมบอกไปก้องทำงานเป็น นักแสดงเป็นตัวร้าย ด้วยหุ่นด้วยรูปร่างแล้ว เหมาะมาก ใครก็พากันกลัวก้องทั้งนอกและในจอ
เป็นเกือบปีตั้งแต่ที่ได้รู้จักกับก้อง กลายเป็นก้องกับผมไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด สุดท้ายก็มาจบลงที่ห้องของผม มา นั่งกินข้าว ดุหนังฟังเพลง กินเบียร์กินเหล้า เหมือนเคย ผมก็ไม่เข้าใจว่าเค้าไม่คิดจะหาแฟน บ้างหรือไง ถึงหน้าตาก้องจะ ดุ แต่โดยรวมก็ถือว่าดูดี แบบดิบๆเถื่อนๆ คงมีสาวๆมาชอบไม่น้อย แต่กับกลายเป็นว่า มาอยู่กะเกย์อ้วน ตัวดำ สะงั้น อีกอย่างผมนะสิที่รู้สึกแย่ ผมยิ่งรู้สึกชอบก้องมากๆขึ้นๆจนไม่อยากจะเป็นแค่เพื่อนข้างสะแล้ว
เช้าวันนี้ผมต้องรีบออกไปส่งงานลูกค้าในเมือง ระหว่างที่ยืนรอรถเมล์อยู่นั้น
“ไปไหนแต่เช้าเลยอ้วน” มอเตอร์ไซค์คันใหญ่มาจอดเทียบที่ท่ารถเมล์ คนขับไม่ใช่ใคร ก้องนั้นเอง สายตาของทุกคนจับจ้องมาที่ก้องเป็นสายตาเดียวกัน จะไม่ให้จ้องยังไงละ พ่อคุณเล่นใส่ชุดดำ ใส่แจ๊กเก็ตสีดำ ใส่หมวกกันน๊อกครึ่งใบ ใส่แว่นตาดำ อีกต่างหาก
“ขอบคุณครับ แต่ผมไปรถเมล์ดีกว่า” ผมรีบตอบขอบคุณเพราะถ้าอ้วนกลมอย่างผมไปนั่งซ้อนท้ายคงเหมือนกะเค้าแบกกระสอบข้าวสารก็ไม่ปาน
“เอ๊าไปทางเดียวกันไปด้วยกันนี้ละเร็วๆเสียเวลา” ก้องทำเสียงดุ แล้วเสียงเริ่มดังขึ้นมา คนที่ป้ายรถเมล์เริ่มมองๆมาทางนี้แล้ว
**** Hidden Message *****
ขอบคุณมากๆคับ ได้กับพี่หนุ่มแล้วท่าทางจะโดนนายนัทต่อแน่ๆเลยครับคิดแล้วเสียวโว้ย ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ ขอบคุนครับ ขอบใจนะจ๊ะ สนุกดีครับ ขอบคุณนะคับ ขอบคุณมากฮับ ขอบคุณครับผม ขอบคุณมากคับ ต้นฉบับโพสต์โดย vboy เมื่อ 2013-9-14 16:59 static/image/common/back.gif
ขอบคุณนะคับ
มาดิเดียวจะให้ ขอบคุณมากๆครับ {:5_146:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุณมากๆคับ ขอบคุณครับ