ยามมีรัก copy
สวัสดีครับเพื่อนๆ ผมปอนด์นะครับผมส่งเมล์มานี้ไม่มีเจตนาที่ไม่ดีใดๆ ผมแค่เพื่อที่จะบอกหรือระบายความรู้สึกต่างๆ
ของผมเท่านั้นเอง เรื่องของผมก็คงไม่พ้นเรื่องของ ..ความรัก หรอกครับ ผมอยากเล่าเรื่องของผมให้เพื่อนๆฟังนะครับ
มันอาจยาวหน่อยแต่รบกวนเสียสละเวลากับเด็กน้อยคนนี้ด้วยนะครับ
เรื่องของผมมีอยู่ว่า..
ผมเล่น MSN เป็นตั้งแต่ 2 ปีที่แล้ว แต่ทุกครั้งที่เล่นก็แค่คุยเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร จนพักหลังเริ่มเล่นติดๆ
เล่นมาตลอดเกือบทุกวันได้ จนมีอยู่มาวันหนึ่ง เมื่อวันที่ 27 ธ.ค. 48 ที่ผ่านมา ผมได้รู้จักผู้ชายคน 1
ซึ่งเขาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่บ้านและที่ทำงานผมมาก บ้านผมอยู่แถววงเวียน 22 (เยาวราช) แต่คนที่ผมรู้จัก
บ้านอยู่แถวสะพานปลา
ผมขอใช้ชื่อเขาว่า X นะครับ ผมได้คุยกับเขาได้ไม่นานนัก พูดถูกคอกันเลยมีการขอเบอร์กัน
วันรุ่งขึ้นถัดไปเขาได้ขอนัดเจอผมที่โรบินสันบางรัก ผมได้ไปเจอเขาที่หน้าห้างแต่พอดีแบตเขาหมด เขาเลยขอยืมปากกา
พนักงานที่ขายรองเท้าจดเบอร์ของผมให้หน่อย เขาใช้ตู้โทรศัพท์สาธารณะโทรมา หลังจากนั้นผมก็ได้เห็นตัวจริงที่ร้านเล็กๆแห่ง1
ในห้าง ผมกับเขาพูดคุยกันเป็นระยะๆ ผมเห็นหน้าเขาครั้งแรกผมรู้สึกว่าชอบมากๆๆ ผมชอบคนที่อายุมากกว่า เขาเลข 3 ได้ ผม 21 เอง
เพราะ ว่าคนพวกนี้มักจะเคยอาบน้ำร้อนมาก่อน พูดคุยรู้เรื่องมากกว่า จนกระทั่งเรา 2 คนตกลงกันเดินไปที่สวนลุมไนท์ต่อ ไปทานอาหารด้วยกัน
แล้วก็เดินดูของ กัน จนมืดค่ำ แล้วเขาก็ชวนผมไปดูเขาจัดดอกไม้ที่ห้องเขาต่อ แล้วก็กลับ..
วันต่อมาก็ได้นัดเจอกันบ่อยขึ้นเพราะผมเองก็ไม่เคย
รักใครมาก่อนด้วยสิ ตั้งแต่วันนั้นผมตัดเลิกทุกอย่าง แล้วก็ตั้งใจว่าจะทำตัวเป็นคนที่ดีมีคุณค่าขึ้น เพราะผมมีเขาแล้วผมไม่ต้องการอะไรแล้ว..
ผมเริ่มเปลี่ยนตัวเองโดยอย่าง ง่ายๆก่อนคือ เลิกเล่มเอมไปเลย แล้วก็บอกกับคนที่โทรมาว่าผมมีแฟนแล้ว แล้วจะไม่ขอเปิดรับใครเข้ามาอีกด้วย
จนกระทั่งเราก็ได้ไปมาหาสู่กันบ่อยมากขึ้นๆๆ สิ่ง1ที่ผมประทับในตัวเขาคือเขาเป็นผู้ใหญ่เขาสั่งสอนผมดูแลผมเปรียบเสมือนเป็นคนรัก
และเป็นพ่อได้ในเวลาเดียวกัน จนผมรักเขามากตัดสินใจแน่นอน และแล้วความสุขของผมก็อยู่ได้ไม่นานนัก วันที่ 10 ก.พ. 49
เป็นวันที่เขาจะต้องย้ายออกไปจากบ้านหลังเล็กๆหลังเก่าเพื่อที่จะไปอยู่กับเพื่อนแถวพระราม 9 ผมได้ยินเขาบอกประมาณวันที่ 6 ก.พ. 49
ว่าจะต้องไปแล้ว ผมแทบใจหายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผมยังไม่อยากจากเวลาที่ผมมีความสุขนี้ไปไหนเลย ผมทำงานแบบตั้งใจมากขึ้น จริงใจกับเขามากขึ้น
และ แล้วเขาก็ได้ไปจากผม ก่อนไปก็ไปกิน MK กันที่โรบินสันบางรัก ผมอยากร้องไห้ตรงนั้นแต่ผมเกรงใจเขา คนในร้าน เพื่อนๆลองคิดดูสิครับว่า
คน เราเคยอยู่เคยเจอกันบ่อยๆๆ แล้วจะหายไปอยู่ที่อื่นที่ไกลๆ แล้วเพื่อนก็รู้ใช่ไหมครับว่าเวลาที่เราได้เจอคงน้อยลงๆทุกที ผมใจจริงไม่อยากให้เขาไปเลย
อยากอยู่กับเขา อยากได้ยินเสียงหัวเราะ อยากกอดเขา อยากจับมืออันแสนอบอุ่นของเขา
ตลอดเวลาก่อนที่เขาจะย้ายไปนั้น เราก็เคยไปเดินเที่ยวเล่นก็บ่อยไม่ว่าจะเป็น
คลองถม เยาวราช ดูหนัง ทานข้าว ฯลฯ สิ่งเหล่านี้ผมยังจดจำไว้ในหัวใจลึกๆของผมอยู่เสมอ ผมไม่สนใจอดีตที่ผ่านมาว่าเขาจะทำตัวอย่างไร
แต่ขอปัจจุบันถ้าเขายังยืนยันว่ารักผมอยู่เขาต้องเลิกพฤติกรรมที่ไม่ดีออกไปบ้าง และแล้วเขาก็จากสะพานปลาไป ผมช่วงแรกๆนอนไม่หลับเลย
ประมาณ 2-3 อาทิตย์ แล้วบางอาทิตย์ก็ร้องไห้ไม่รู้เพราะอะไร ร้องไห้ให้หายคิดถึงน้ำตาทุกหยดมีค่านะครับสำหรับผม ผมทุกวันนี้ยังคิดถึงภาพเหตุการณ์
ความทรงจำเก่าๆ ที่ยังฝังอยู่ในใจผมมาตลอด ไม่มีวันไหนที่ผมไม่คิดถึงเขา ยังคิดถึงศาลจ้าที่เขาได้สร้าง รถเมล์สาย 35 สาย 1 ที่ ขับผ่านหน้าบ้านเขา
งานวัดสุทธิวราราม โรบินสันบางรัก เครื่องลายคราม ของเก่าๆ หมอน 2 ใบ โคมไฟอันเล็กใหญ่ รูปถ่าย 1 ใบ ข้อความที่ได้รับ เมล์ที่เคยเปิดอ่าน..
ตุ๊กตาหมาที่ซื้อให้ ผ้าห่มสีเทา ผ้าขนหนูสีแดง จี้สลักชื่อผมกับเขา หอมแก้มเบาๆก่อนนอน
นาฬิกาที่ซื้อให้วันวาเลนไทน์ แหวนที่สวมให้ผม หนังสือที่ให้ผมอ่านก่อนนอน สนามบินดอนเมือง คำพูดหวานๆก่อนนอน น้ำตาแห่งความคิดถึง
ความ รักแบบไร้เดียงสา มุ้งที่กาง ซีดีเพลงที่ฟัง อ้อมกอดอันอบอุ่น ฯลฯ มากมาย ทุกวันนี้ผมกับเขาก็ติดต่อกันอยู่แต่ไม่บ่อยมาก เหมือนเมื่อครั้งแรก
ความ รู้สึกผมวันนี้กับวันนั้นยังเหมือนเดิมไม่มีสิ่งไหนมาเปลี่ยนแปลงความรักของ ผมที่มีต่อเขาได้เลย ความรักของผมมันต่างจากความรัก ของ ช+ญ
ที่ต้องมี ประเพณีเป็นตัวกำหนด ทุกอย่างมันอยู่ที่สิ่งมีชีวิต 2 สิ่งมากกว่าคือการเข้าใจเรียนรู้กัน รักกัน ชาย+ชาย คงอาจจะไม่ยั่งยืนก็ได้ ผมถึงได้เจอเรื่องที่ไม่ดี
มาเยอะตั้งแต่เขาจากผมไปไกล เขาแอบไปมีกิ๊ก แอบไปหาคนอื่น หลอกผมสารพัดโดยใช้หลักการเจรจา จนผมต้องเชื่อเพราะผมรักเขาหนิ ..
จน วันนี้หัวใจผมถูกคนชื่อ X ทำลายจนบอบช้ำมากๆ ไม่เหลือหัวใจไว้ให้เขาทำลายอีกแล้ว มันก็คงจริงนะครับว่า
**ไม่มีรักแท้ ในหมู่เกย์หรอก**
ผมก็ไม่รู้ว่าชีวิตต่อนี้จากไปผมจะเจออะไรไม่ดีอีก เพื่อนๆครับ ถ้าเพื่อนๆมีแฟนต้องรักแฟนมากๆนะครับ เอาใจเขามากๆ แสดงความจริงใจต่อเขาเถอะครับ
และไม่ต้องหวังว่าเราจะได้รับความจริงใจ จากเขากลับมาหรือป่าว แล้วถ้าแฟนทำเรื่องไม่ดีมาแล้วเราจับผิดได้ เราก็อย่าไปว่าเขามากๆนะครับ เพราะมันไม่ดีเลย
ปล่อยให้เขาทำไปเถอะ เอาเวลาที่จับผิดมาดูแลหัวใจตัวเองดีกว่านะครับ เชื่อผมเถอะ! รู้มากแล้วจะเป็นทุกข์เหมือนผม
ไหนๆก็ 9 มิ.ย. แล้ว
เรามาแสดงความรัก ต่อในหลวงของเราดีกว่า เดินทางสายกลาง ตามแบบฉบับท่าน อย่าท้อแท้กับการงานที่ยาก เหนื่อย อย่าหวั่นไหวต่อความรักมากเกินไป
มัน ไม่ช่วยทำให้ชีวิตดีขึ้นมาหรอกครับ ชีวิตเรายังอีกไกล ขอให้เพื่อนๆ นึกถึงอนาคตวันข้างหน้า รักพ่อ แม่ พี่ น้อง มากๆ แล้วอย่าลืมรักตัวเองด้วย
ดูแลหัวใจของตัวเองให้ดีนะครับอย่าให้เป็น เหมือนผมมันจะเป็นทุกข์ วันที่ 12 มิ.ย. 49 ก็วันเกิดผมแล้ว ซึ่งตรงกับวันเกิดพ่อผมด้วย แต่เสียดายท่านเสียไปแล้วครับ
อยากอยู่เห็นหน้าอีกก็คงมีแต่รูปถ่ายใบเก่าๆ เรายังมีชีวิตอยู่เราอย่าท้อแท้ จงสู้ๆ เพื่อครอบครัว เพื่อความสุข และเพื่ออนาคต..
ผม ขออวยพรแบ่งปันความสุขให้กับเพื่อนๆ ที่ได้รับและอ่านข้อความของผมทุกคนเลยนะครับว่าชีวิต ยังมีหวัง ทุกอย่างล้วนอนิจจัง ทุกอย่างมีทางออกเสมอ
เพื่อนๆคนไหนที่มีเรื่อง ราวดีๆ สามารถแบ่งปันความคิดได้ก็ส่งมาพูดคุยได้นะครับ ยินดี หรือ ใครที่อยากชี้แนะแสดงความคิดเห็นผมก็ส่งเมล์มาคุยได้นะครับ
ยังไงก็ขอบคุณมากๆ ที่เสียสละเวลาอ่าน ขอความสุขจงอยู่กับเพื่อนๆทุกๆคนตลอดไปนะครับ
สาธุๆๆๆๆๆๆๆๆๆ *.+
สนุกดดีดครับ ขอบคุุนครับ ต้นฉบับโพสต์โดย July เมื่อ 2013-6-26 11:16 static/image/common/back.gif
ขอบคุนมากมาย
ยินดีมากครับ :victory: สู้ต่อไปครับ
ต้นฉบับโพสต์โดย lekthai เมื่อ 2013-6-26 18:43 static/image/common/back.gif
ขอบคุุนครับ
ยินดีมากครับ ขอบคุณค้าบบบบบบบบบบบบ ต้นฉบับโพสต์โดย sanzaa เมื่อ 2013-6-27 14:56 static/image/common/back.gif
ขอบคุณค้าบบบบบบบบบบบบ
ยินดีครับบบบบบบบบบบบบ ขอบคุนมากคับ ต้นฉบับโพสต์โดย naruto4738 เมื่อ 2013-6-28 23:25 static/image/common/back.gif
ขอบคุนมากคับ
ยินดีมากมายครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ
หน้า:
[1]