นักบินสุดหล่อ
ผมมีความจำเป็นต้องไปที่ต่างจังหวัด แถวภาคอิสาน แต่ผมไม่ได้จองตัว น้าผมที่เป็นทหารอากาศ ถามผมว่า ไปเครื่องบินทหารมั้ย จะได้โทรไปฝากเพื่อนให้ ผมว่าก็ดีนะ ไปเครื่องฟรี ไม่เสียตัง ผมไปถึงก่อนเวลาไม่มาก โดยน้ามาส่งผมที่กองบัญชาการกองทัพอากาศ ดอนเมือง เป็นเครื่องแบบ ซี 130 ที่ใช้ขนของ คนนั่งจะนั่งหันหน้าเข้าหากัน เหมือนรถไฟฟ้า วันนั้นเป็นวันพุธ ผมเห็นมีคนไม่มาก ผมจึงนั่งสบายๆ แต่เครื่องบินต้องบินไปอุบลก่อน ระหว่างที่นั่งรอเค้าเสร็จงานที่อุบล ผมกับคนที่นั่งมาก็ลงไปยืดเส้นยืดสาย ข้างล่าง ผมปลีกตัวไปนั่งเล่นเกมส์ในมือถือ อยู่ใต้ต้นมะม่วงอีกด้านหนึ่ง ผมเห็นมีนักบินรูปหล่อเดินมาที่ผมนั่ง เค้าขออนุญาตินั่งด้วย ผมเลยเชิญให้เค้านั่ง เราต่างแนะนำตัวเอง เค้าชื่อ สยาม เค้าเป็นนักบินที่สอง ลำที่ผมนั่งมานั่นเอง สยามถามผมว่าจะอยู่ที่นั่นกี่วัน แล้วพักที่ไหน ผมบอกเค้าทั้งหมดที่ถาม เราคุยกันถูกคอในระดับหนึ่ง สยามดูหล่อ และเทห์มากในชุดนักบิน เค้าขอแลกเบอร์โทรกับผม ไม่นานเราก็ต้องขึ้นเครื่อง ไปต่อ ระหว่างที่อยู่บนเครื่อง ผมคิดเข้าข้างตัวเองว่า สยามเค้ามาชอบผมหรือเปล่า ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมคงโชคดีสุดๆ จนกระทั้งถึงที่หมายปลายทาง ผมลงเครื่องทางด้านท้ายลำ สยามเดินสวนขึ้นมาพอดี เค้าถามผมว่ามีใครมารับมั้ย ผมบอกไม่มี แต่ไม่เป็นไร สยามชวนผมไปนั่งคุยรอเครื่องออก ผมไม่ได้รีบจึงเดินตามไปนั่งในร้านค้าแถวนั้น สยามบอกว่าเค้าต้องบินกลับกรุงเทพ ไม่งั้นจะอาสาพาผมเที่ยว หลังจากที่ผมเสร็จงาน เราคุยกันอีกเกือบชั่วโมง สยามก็ต้องไปแล้ว ก่อนขึ้นบิน สยามฝากผมไปขึ้นรถเข้าในเมืองกับคนรู้จัก ตกเย็นผมกำลังจะอาบน้ำในโรงแรม เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมภาวนาขอให้เป็นสายของสยาม และก็เป็นสยามจริง ๆด้วย "ทำอะไรอยู่ครับ ผมถึงกรุงเทพ แล้วนะ" "กำลังจะอาบน้ำครับ เมือกี้เผลอหลับไปหน่อย" แล้วก็อีกหลายเรื่องที่เราคุยกัน เหมือนว่ารู้จักกันมาเป็นปีแล้ว ก่อนที่จะวางสาย สยามถามผมเรื่องงาน ว่าผมจะเสร็จงานเมื่อไหร่ พอรู้ว่าผมต้องเข้าโรงงานอีกสองสามวัน สยามเหมือนคิดอะไรได้ " เออ หมอนครับ พรุ่งนี้ให้ผมไปหาได้มั้ยครับ แล้วเรากลับพร้อมกัน" "ผมเกรงใจหน่ะ แต่ถ้าสยามอยากว่าง อยากมาก็ได้ครับ" "งั้นตกลงผมเลิกงานแล้ว ผมนั่งเครื่องไปหาหมอนเลยนะครับ" เราร่ำลากันในโทรศัพท์ ผมอาบน้ำแล้วออกไปหาอะไรกิน ก่อนนอนสยามโทรมาอีกครัง คุยกันจนไม่มีเรื่องจะคุยเลย หลังจากผมกลับจากโรงานในเย็นวันนั้น ผมรีบเข้าโรงแรมที่พักทันที เพราะสยามรอที่ล็อบบี้แล้ว ผมเดินตรงเข้าไปหา ชายหนุ่มหน้าตาเกลี้ยงเกลา ในชุดทหารอากาศ ในมือถือกระเป๋าใบย่อมๆ ก็เดินตรงมาหาผมเช่นกัน เราจับมือทักทายกันเล็กน้อย จากการที่ได้โทรคุยกันสองสามครั้ง ทำให้เราดูสนิทกันมากขึ้น ผมตอนนี้ถือเป็นเจ้าของบ้าน ได้เชื้อเชิญแขกขึ้นไปบนห้อง ผมแวะเอากุญแจที่เคาร์เตอร์ และแจ้งกับทางโรงแรมว่า มีเพื่อนมาพักด้วย ถึงห้องผมหาน้ำมาให้สยามดื่ม สยามถือโอกาสนั้นจับกุมมือผมไว้ ความเขิน ทำให้ผมหน้าแดงจนร้อนผ่าว ผมแก้เขินด้วยการเอ่ยปากชม ที่สยามแต่งตัวในเครื่องแบบ "ผมขอเลิกงานออกมาก่อน แล้วรีบนั่งเครื่องมาที่นี่เลย" ผมยิ้มให้ "หมอนชอบมั้ย ที่ผมแต่งตัวแบบนี้" คิดในใจว่า อย่างสยามแต่ยังไงก็หล่ออยู่แล้วหละ สยามดึงมือผมเข้าไปชิดลำตัว หน้าของเราแทบจะชนกัน "ผมคิดถึงคุณจังเลยครับ หมอน ..หมอนคิดถึงผมมั้ย" เป็นอีกครั้งที่สยามทำให้ผมเขินจนพูดไม่ออก สยามสอดหน้าลงมาจนจมูกเราติดกัน สยามวางริมฝีปากลงบนริมฝีปากผมอย่างแผ่วเบา มือผมยังคงถูกเกาะกุมเอาไว้อยู่ สยามสอดลิ้นเข้ามา **** Hidden Message *****{:5_137:}{:5_137:}ขอบคุน ขอบคุณครับ ขอบคุณมากมาย
ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากๆนะครับผม
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบใจมากมายก่ายกอง {:7_273:} ชอบจังครับ ขอบคุณครับ