วันนั้น เป็นคืนวันเสาร์ ผมได้ไปเที่ยว บาร์เกย์ ซอยหลังสวน กับเพื่อนๆ วันนั้นผมเมาแต่ไม่มาก
พอรู้ตัวทุกอย่าง (ลักษณะผมจะเป็นคนตัวเล็กขาวๆ ตาโต ผมมักโดนแซวว่าหน้าหวานเหมือนผู้หญิงมาตั้งแต่เด็กๆ) ตอนนั้นเพิ่งเที่ยงคืนครึ่งแต่ผมรู้สึกเมาๆไม่ไหวจึงขอตัวเพื่อนกลับบ้าน ก่อน ผมเลยเดินมาเรียกแท็กซี่คนเดียว ผมเดินข้ามมาอีกฝั่งและยืนอ้วกไปหนึ่งครั้ง มึนๆ แต่พอมีสติ มีแท็กซี่ สีฟ้าเก่าๆคันหนึ่งจอด บริเวณนั้น และเค้ากำลังมองมาที่ผม แต่ก็คงไม่แปลกอะไรเพราะ เค้ามักต้องมองหาลูกค้า และคิดว่ารถอย่างเค้าอาจไม่ค่อยมีลูกค้าอยากขึ้น เอานาเค้าจะได้มีรายได้ช่วยๆกันไป ผมจึงตัดสินใจขึ้นคันนั้น “ไปหมู่บ้านเมืองเอก รังสิตคับพี่” คนขับก็ใช้เส้นทางวิภาวดีปกติ ผมก็เคลิ้มๆหลับๆตื่นๆ แต่มึนหัวมาก ตอนขับๆรถอยู่ ก็มีเสียงโทรศัพท์พี่เค้าดังขึ้น ผมไม่สนใจฟังรู้แต่ เค้าพูดว่าไปส่งลูกค้าที่ เมืองเอก จนมาถึงปากทางเข้าเมืองเอก“น้องๆไปทางไหนต่อ” ผมมึนๆ อ้าวถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมก็บอกทางไปเรื่อยๆ ทางเข้าบ้านผมมันเปลี่ยวและไกลมากกว่าจะถึงบ้าน จากถนนใหญ่ สักพักคนขับรถจอด และบอกว่า “พี่ขอลงไปฉี่แปบนะไม่ไหวพี่อั้นมานาน” ผมก็มองออกไป เพิ่งสังเกตเค้าจากด้านหลังพี่เค้าค่อนข้างสูงใหญ่ รูปร่างดี ผิวเข้มๆ ผมก็เอะใจ ทำไมนาน มองๆเห็นเหมือนมือเค้าเขยิบแขนไปมา แต่ก็ไม่คิดอะไร สักพักเค้าก็โทรศัพท์อยู่สองสามนาที และเข้ามาในรถขับไปต่อ เพื่อนผมที่ร้านโทรมาบอกว่าร้านเลิกแล้ว ถามว่าเราถึงไหน ก็บอก“อืมแถวบ้านแล้วไว้ค่อยคุยกันนะ” ทางบริเวณนี้ค่อนข้างมืด บ้านแต่ละหลังจะห่างกันมาก เพราะที่ดินบางที่ก็ ปล่อยรกร้าง ไม่สร้างบ้าน หญ้าขึ้นสูง ผมบอกทางรถแท็กซี่ “พี่แล้วก็เลี้ยว ซ้ายตรงแยกหน้านะ” สักพักพอถึงแยกนั้น คนขับก็เลี้ยวขวา ไปซอยซึ่งมันทางตัน และเปลี่ยวมากเราก็บอก “พี่เลี้ยวซ้าย ไม่ใช่ขวา” “อ้าวเหรอ โทษๆ เดี๋ยวไปกลับรถข้างหน้า” ผมก็ เฮอร์.. บอกไปทางซ้ายดันมาขวา พอมาสุดทาง ผมก็เริ่มรู้สึกไม่ดี เพราะ ไอ้ที่เลยมาตะกี้ ก็น่าจะกลับรถได้นะ ทำไมไม่กลับรถสักที “พี่นี้จะกลับรถเมื่อไหร่เนี๋ย นี้มันซอยตันนะ” “เออกูรู้เว้ย” หะ ผมอึ้งใจหล่นไปแล้ว ซวยแล้วโดนจี้แน่เลยที่ตัวผมไม่มีอะไรเลย นอกจากมือถือและกระเป๋าเงิน เอาไงดีไม่มีอะไรป้องกันตัวเลย สักพักมันจอดรถ และดับเครื่อง ผมคิดว่าคราวนี้ชัวร์ ตายห่าแน่กู ผมด่ามัน“คุณทำ`ตัวเงินตัวทอง`ไรวะ” ท่าทางมันไม่สนใจเดินลงมาที่ประตูด้านผม ผมรีบเปิดอีกด้าน แต่มันเปิดไม่ได้ ตายห่ามันเปิดมาแล้วคับ แล้วจะคว้าตัวผม ผมก็ถีบสุดแรง แต่โดนมันจับขาได้ และก็กระชากผมออกจากรถ หลังผมกระแทกพื้นดิน เจ็บมาก มันมีเชือกหรืออะไรสักอย่าง พยายามจะจับมัดมือผม ผมขัดขืนและดิ้นทั้งตัว จนหลุดได้ ผมวิ่งหนีไปตามทางถนนตะโกนสุดเสียง เพียงไม่กี่วินาที ที่ผมรอดพ้นมันมา มันก็คว้าตัวผมได้ และต่อยท้องผม มาทีนึง โอ้ย.. ผมจุกมาก แต่ยังมีแรงขืนมัน ดิ้นสุดๆ มันก็รัดตัวผมแน่นและต่อยผมที่ท้องอีกที โอ้ยผมจุกและเจ็บ มาก แบบรู้ตัวเลยว่าแรงหายไปครึ่งนึงเลย แบบไม่มีแรง แต่ผมก็ไม่ลดละ ดิ้นต่อสู่ตลอด มันจับผมคว่ำที่พื้น กดหน้าผมกับพื้นเอามือไขว้หลัง “อีสัดแม๋ง อยู่เฉยๆมึงก็ไม่เจ็บตัวแล้ว”ผมร้องตะโกนสุดเสียง มันจึงไปหยิบพาสเตอร์มาปิดปากผม มันเริ่มมัดตัวผมทั้งแขนและขา ผมนอนดิ้นถูไปมากับพื้นถนนตรงนั้น พยายามตะเกียกตะกาย เอาตัวหนีให้ได้ คราวนี้มันล้วงเอา มือถือและกระเป๋าตังค์นาฬิกา ผมไป ผมภาวนาขอให้มันจบเพียงเท่านี้