ผมใฝ่ฝันว่าอยากจะมีอะไรกับใครสักคนกลางแจ้ง ท่ามกลางแสงดาวแสงเดือน แต่ดูเหมือนผมจะไม่มีโชคเอาซะเลยยยย

วันนี้ ผมต้องออกพื้นที่เหมือนทุกวัน ซึ่งเป็นวันฝนตกพรำๆ ขับมอเตอร์ไซค์ออกคนเดียวอีกแล้ว ผมขับมาเรื่อยๆ จนถึงบ้านลูกค้าคนหนึ่ง ที่ผมก็รู้จักกับครอบครัวนี้อยู่พอดี เลยขอเข้าไปหลบฝน ลูกค้าก็ต้อนรับผมเป็นอย่างดี แต่ดูจากการแต่งตัวแล้ว น่าจะมีธุระ ถามได้ความว่าจะไปงานศพญาติอีกตำบล ซึ่งไกลกันพอควร แต่ติดที่ลูกชายไม่สบายเพราะตากฝน จะให้สามีไปคนเดียวก็ห่วงจะอยู่กันไม่ปลอดภัย จะให้ภรรยาไปก็ขับรถไม่เป็น ครั้นจะเอาลูกชายไปด้วยก็กลัวจะไข้ขึ้น ผมเลยอาสาดูแลเจ้าตัวเล็กแทน (น้องเขาชื่อน้องหยกครับ)“จะดีเหรอนาย นายต้องเข้าสำนักงานนี่ครับ”“ไม่เป็นไรหรอกพี่พัน ผมโทรไปบอกหัวหน้าผมได้ ยังไงฝนก็ตกไม่มีทีท่าจะหยุดแบบนี้ พี่พันกับพี่นีไปเถอะ เดี๋ยวทางหยกผมจัดการเอง”อีชั้นเกรงใจคะ”ไม่เป็นไรพี่นี หรือพี่ทั้งสองไม่ไว้ใจผม”“ไม่ใช่อย่างนั้นครับนาย เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ ผมฝากเจ้าหยกด้วยนะครับ”“เอาน่า ไม่ต้องห่วงหรอก ผมก็จบมาทางด้านดูแลคนป่วย พอดูแลได้ ไปเถอะเดี๋ยวสาย”แล้ว สองสามีภรรยาก็ขับรถออกไป ผมก็หันไปดูเจ้าตัวเล็ก จริงๆ ก็ไม่เล็กนะ อายุสิบสอง ดูจะเข้าสู่วัยรุ่นแล้ว (ผมไม่ได้คิดอะไรไม่ดีนะ แค่สงสารพี่พันกับพี่นีเท่านั้นเอง)ผมเลยเช็ดตัวให้เจ้าหยกแล้วทำข้าวต้มเผื่อเจ้าตัวเล็กจะตื่นมาแล้วหิวอากี้มาได้ไงอะครับ”เสียงใสๆ ของหยกดังขึ้น ผมเลยลุกไปดู จับเนื้อจับตัวแล้วก็ไม่ร้อนแล้ว ผมเลยสบายใจ ก่อนจะบอกที่มาที่ไปให้เจ้าหยกฟัง
“จ้องอาทำไม”“ดีเลย ผมจะได้ให้อากี้สอนหนังสือผม”“อาโง่จะตาย สอนหยกไม่ได้หรอก”“โถ่ ถ้าอาโง่ ผมไม่โคตรโง่เหรอครับ”ก่อนที่ผมและเจ้าหยกจะหัวเราะพร้อมกัน ผมก็เลยตกลงจะสอนในส่วนที่หยกไม่เข้าใจ จนเวลาผ่านไปกว่าสองทุ่มแล้ว
“สงสัยพ่อกับแม่เราจะไม่กลับแล้วหละ ให้อานอนเป็นเพื่อนเอาไหม”“โหย ถ้าอากล้าทิ้งผมไปตอนนี้นะ ผมโป้งอาแน่ๆ”ผมก็หัวเราะในความไร้เดียงสาของเด็กคนนี้ อายุตั้งสิบสอง แต่ยังทำตัวเหมือนเด็ก“หยก หลังบ้านเรามีคลองไหลผ่านใช่ไหม”ใช่ครับอา ทำไมเหรอ”“อาอยากอาบน้ำหวะ ฝนหยุดตกแล้วมันร้อนๆ พิกล”“ห้องน้ำก็มี ทำไมต้องอาบในคลองหละ”ก็จะได้ซึมซับบรรยากาศไงเล่า อาคิดถึงสมัยอาเด็กๆ นะ”“งั้นหยกอาบด้วย