Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 18
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
ผมทนไม่ไหว เลยพูดออกไป
“ผมซื้อมาเผื่อ เผื่อผมไม่อยู่ ไม่ว่างคุณจะได้ไม่ต้องลำบากออกไปหาอะไรทานด้านนอก ก็แค่เผื่อไว้น่ะ แค่เผื่อ”
นพรัตน์มองหน้าผม จากนั้นก็เม้มปากนิดหนึ่ง แล้วก็ยิ้มออกมา
“ขอบคุณนะครับ คุณห่วงผมด้วย ดีจัง... งั้นผมจะเก็บไว้อย่างดีเอาไว้ทานตอนคุณไม่อยู่ ผมจะได้คิดถึงคุณไปด้วย”
เออ...คิดได้ เชื่อเขาเลย
**** Hidden Message *****
ถ้าผมโง่ขนาดเชื่อคำพูดเขาผมคงไม่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้หรอก ผมตั้งสติ นึกถึงคำพระ ยุบหนอพองหนอหายใจเข้าออก เย็นไว้ ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งไปด่ามัน เราเป็นคนดีมีมารยาทอยู่สูงกว่ามันตั้งเยอะตั้งแยะ นึกเข้าว่าจะทำยังไงต่อไปดี
ระหว่างที่ผมกำลังตั้งตบะเต็มที่ไอ้พี่ภัทร์ก็ยื่นมือมาจับหน้าผม
ไอ้เ-ยเอ๊ย เผลอไม่ได้เลยนะ-ง
ขอบคุณครับ ^^ {:5_119:}ฮ่าๆๆไม่นึกว่าคุณไพฯ ของเราเสน่ห์แรงจังเลย ขอบคุนมากๆคร้างบ
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-17:} ขอบคุนครับ ขอบคุณมากๆ ครับ อิ่มเอม มีความสุข ขอบคุณมากนะ ขอบคุนคราฟ ขอบคุณมากครับ{:6_176:}{:6_176:} ขอบคุณครับ {:5_135:} ขอบคุนนะคับ{:5_130:} เจอไอ้พวกบ้าเข้าแล้ว ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ สนุกๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณฮะ 555 ตอนนี้ตลก คุณไพ
หน้า:
[1]
2