Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 4
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“จะยี่สิบปีแล้ว”ผมตอบ และมองเขา พลานึกว่า ตอนนายแบเบาะฉันก็ทำงานแล้วล่ะเขาพยักหน้าอีก
“นานนะครับ ผมเกิดรึยังไม่รู้”
“เกิดแล้วล่ะ” ผมว่าพลางมองหน้าเขาและรู้สึกสงสัยว่าเด็กอายุขนาดนี้สามารถทำงานบริหารจัดการอย่างที่ในประวัติเขียนมาได้จริงๆรึ?
“คุณนพรัตน์ ผมจะให้เวลาคุณทดลองงานเดือนหนึ่งนะถ้าผมเห็นว่าคุณไม่เหมาะกับตำแหน่งนี้ ผมจะหาตำแหน่งอื่นมาแทนให้”
**** Hidden Message *****
บันไดขั้นที่2
“พี่ไพฑูรย์”
ผมหันไปมองตามเสียงเด็กหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวผูกเนกไทสีดำเดินตรงมาและโบกมือหยอยๆผมของเขายังยาวไม่มาก เหมือนกับพวกน้องใหม่เฟรชชี่คนอื่นๆ
“ทำไมพี่ลงมาคนเดียวล่ะ?” เขาถามผมทำหน้าเหนื่อย “ติดคุยกับอาจารย์อยู่น่ะ”
“อ้อ” ทางนั้นส่งเสียงในคอและพูดต่อ “งั้นพี่ไปกินข้าวกับผมนะ”
ผมมองหน้าเขา และพยักหน้า
ขอบคุณครับ ชอบมากครับ
ขอบคุณมากมายครับ ขอบคุณครับ
{:5_135:} เย้ๆๆๆ น่ารักกอ่านต่อ ขอบคุนครับ ขออ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ขอบคุณครับ ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-36:} เพิ่งเข้ามาติดตาม ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณมากๆ ครับ ที่นำมาเล่าสู่กันฟังครับ ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากนะ ขอยคุนคราฟ ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ