Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 2
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
เย็นวันนั้นผมกลับบ้านด้วยอาการอ่อนล้าสุดๆแทบจะหลับบนรถแท็กซี่ ความจริงทำงานมาถึงระดับนี้ผมมีเงินพอจะซื้อรถขับเองได้สบายๆ แต่ผมอยู่ตัวคนเดียวครอบครัวพี่น้องก็แยกย้ายกันไปหมดแล้ว เกิดวันหนึ่ง ผมเหนื่อยจนขับรถไม่ไหวขึ้นมาหรือเบลอ มันจะกลายเป็นปัญหาเสียเปล่าๆ พงษ์โพยมเคยหาคนขับรถพร้อมรถส่วนตัวมาให้ผมแต่ปัญหาอยู่ที่ผมเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลนี่แหละ ถ้ามีใครสนิทกับผมเกินไปก็คงกลายเป็นที่ซุบซิบนินทาอีก สุดท้ายผมเลยตัดปัญหา ใช้บริการรถสาธารณะมันเสียเลยซึ่งก็ดูเข้าท่าที เพราะพงษ์โพยมมีงบค่ารถให้ผมเบิกต่างหาก
**** Hidden Message *****
“คุณไพฑูรย์!?”
บ้าชิบ ถึงเพิ่งจะได้ยินเสียงแค่ไม่กี่ครั้งแต่ผมคงจำเสียงไอ้เด็กบ้านี่ไปจนวันตาย จะเข้ามาหัดเคาะประตูไม่เป็นหรือไง โอ๊ยทำไมต้องเข้ามาเห็นผมในสภาพนี้ด้วยนะ
ด้วยอารามความโมโห บวกความอายผมเตรียมจะลุกขึ้นแล้วด่าเสียให้เข็ดแต่ผมคงจะโกรธจนลืมไปว่าตัวเองทำลังทำท่าอะไรอยู่ไอ้การพยายามจะทำแบบนั้นเลยกลายเป็นว่าทำให้ผมเสียหลักแทน
กร๊อบ!
{:5_119:} ขอบคุณครับ แหมกำลังมันเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ชอบมากครับ
ขอบคุณครับ แล่ม ๆๆ !! .... @@~ ขอบคุณครับ
สนุกมากๆครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
{:5_117:} ไอ้เด็กบ้านี่ไปจนวันตาย ขอบคุนมากครับ
สนุกก มากๆ อยากอ่านต่ออออ ขอบคุนมากครับ ขออ่านตอน สอง หน่อย น้าส
ขอบคุณครับ ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-17:} ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ