++ สานฝันนิรันดร ++ # 44
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“ผมว่าเด็กคนนี้” ทรงเดชพูดช้าๆชี้รูปเด็กชาย แล้วหันมองหน้าภูริทัต
“ดูคล้ายคุณทัตนะ พวกคุณว่ามั๊ย”
“เออเน๊อะ พูดขึ้นมาแล้วผมก็ว่าอย่างนั้น” รังสรรค์ตอบพลางเพ่งมองดูเด็กชายในรูปอย่างพิจจารณา
“คล้ายๆเอ็งตอนเด็กๆนะ”
“นั่นสิ ผมเองยังคิดว่าคล้ายเลย ผิดกันแค่สีผิว กับสีผมเท่านั้นเอง”ภูริทัตยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองเบาๆความทรงจำเมื่อตอนเด็กวูบขึ้นมาในสมอง
**** Hidden Message *****
“น้ำตาผมไหลเพราะความสุขต่างหากความสุขจากการที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับคุณ”
“ต่อไปคุณก็ต้องมีความสุข ถึงผมจะไม่อยู่แล้วก็ตาม” เสียงของภูริทัตเริ่มแผ่วเบาลง
“สานฝันของผม ผมรู้ว่าพ่อหนุ่มคนนั้นก็รักคุณผมอยากให้เขาทำให้คุณมีความสุข รับปากผมนะ” ภูริทัตคิดไปถึงชายหนุ่มผิวสองสีรูปร่างสูงโปร่ง ผมหยักศกสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้าคล้ายคลึงกับเขาเมื่อวัยหนุ่มอยู่บ้าง
ขอบคุณครับ ขอบคุนคราฟ ขอบคุนค๊าฟ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]