++ สานฝันนิรันดร ++ # 30
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
พูดจบ รังสรรค์ก็ลุกขึ้นเดินนำภูริทัตพากันกลับเข้าไปในห้องเลี้ยงอาหารซึ่งกำลังมีการกล่าวขอบคุณพนักงานของบริษัท ที่ร่วมมือร่วมใจกันทำงานให้กับบริษัทในช่วง ๑ ปีที่ผ่านมา ภูริทัตนั่งฟังอย่างเงียบๆแต่ในใจกลับคิดถึงเรื่องเก่าๆในวัยเด็ก ช่วงที่เขาตัดสินใจหนีออกจากบ้านโดยมีเพียงเสื้อผ้าเพียงชุดเดียวที่สวมใส่อยู่ กับเงินในกระเป๋าอีกไม่กี่บาทด้วยสาเหตุเพียงเพราะเขาไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ
“แค่สเก็ตบอร์ดอันเดียว ทำไมพ่อซื้อให้ผมไม่ได้แต่ทีเมียใหม่ของพ่ออยากได้อะไร ก็ควักเงินให้เค้าทันที” ตอนนั้นภูริทัตไม่พอใจจริงๆเพราะพอแม่บังเกิดเกล้าของเขาเสียชีวิตไปได้เพียงปีกว่าๆ พ่อก็แต่งงานใหม่
**** Hidden Message *****
“พ่อกับน้ามาหว่ะ สุดสัปดาห์นี้เลยต้องเป็นเด็กดี”ภูริทัตตอบด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเซ็งๆ เพราะะวันหยุดสุดสัปดาห์นี้คงไม่มีโอกาศไปหาคนที่ตนคิดถึง “พวกเอ็งก็เที่ยวเผื่อด้วยแล้วกันแล้วนี่นัดกันไปไหนล่ะ”
“ไม่ได้นัด” รังสรรค์ทำสีหน้าเบื่อหน่าย “ไอ้ชามันไปกับปูแล้ว”
ขอบคุณครับ ขอบคุนคราฟ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]