++ สานฝันนิรันดร ++ # 23
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“อ้าว ก็ไม่มีใครถามนี่นา พี่ไม่ใช่พวกปากโป้งรู้อะไรมาก็เที่ยวมาบอก มาขยายความ นี่เห็นว่าพูดเรื่องนี้กันขึ้นมาก็เลยเล่าให้ฟังว่า
ของชิ้นนี้น่ะเป็นของสำคัญของเค้าเชียวนะได้มาจากญาติผู้ใหญ่อีกทีนึง เอ็งก็ต้องรักษาไว้ดีๆล่ะ” หลายประโยคหลังหันไปพูดกับภูริทัต
“ถึงไม่รู้ก็รักษาอย่างดีอยู่แล้วเว๊ย” ภูริทัตยิ้มจนแก้มแทบปริ
รังสรรค์มองดูใบหน้าที่ยิ้มแย้มของภูริทัตแล้วเหลือบไปมองสีหน้าที่บูดบึ้งของกรกฏมองเลยไปยังสายตาที่หวานเชื่อมของปรีชาที่จ้องมองกรกฏแล้วคิดถึงความวุ่นวายของสายสัมพันธ์ของพวกตนทั้งสี่ ที่ดูจะยุ่งเหยิงขึ้นทุกขณะจะเป็นอย่างไรกันต่อไป ถ้าอีกสามคนได้รู้ว่าอัญมณีชิ้นนั้น เป็นสิ่งใดกันแน่
**** Hidden Message *****
ความรู้สึกแทบจะทะลักล้นออกจากทรวงอกโจชัวร์ได้แต่พร่ำเรียกชื่อนั้นอย่างซ้ำซาก เพราะไม่อาจทำอะไรได้ความรู้สึกอันเปี่ยมสุขจากการร่วมรัก ที่เขาสัมผัสได้จากจิตของอีกฝ่ายยิ่งทำให้เขาคลั่งแค้น เพราะไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจับความรู้สึกเช่นนี้ได้ยามที่เขาคิดว่าได้ปรนเปรอความสุขให้แก่อีกฝ่ายอย่างเต็มที่ ความโกรธยิ่งทวีคูณเมื่อรู้ตัวว่าตนเองถูกหลอกให้ห่างออกมาถึงครึ่งโลก หากเป็นยามค่ำคืน เขาคงไม่รอช้าที่จะเร่งรีบออกเดินทางให้เร็วที่สุดถึงแม้จะใช้เวลา ๒-๓ ราตรี กว่าจะเดินทางถึงเขต ที่เป็นเกาะเล็กๆแห่งนั้นก็ตามทีแต่ก็เริ่มเอะใจขึ้นมาบ้าง ว่าสเตฟานติดตามมนุษย์คนนั้น เดินทางมาถึงครี่งโลกแล้วเดินทางกลับไปอีกซีกโลกหนึ่งอีกครั้ง หรือมีเพียงเสตฟานเพียงผู้เดียวในการเดินทางครั้งนี้
ขอบคุณครับ ขอบคุนค่าฟ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]