++ สานฝันนิรันดร ++ # 12
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“อ้าว ไม่น่าถาม” ปรีชายิ้มเจ้าเล่ห์ “ไม่ปล่อยไว้ให้ข้ามคืนร๊อกรู้เรื่องตั้งแต่คืนแรกแล้วว่าใครรุกใครรับ จริงมั๊ยวะไอ้สรรค์”
รังสรรค์ไม่ตอบคำ ได้แต่อมยิ้ม พลางคิดไปว่าไม่ต้องรอให้ถึงเวลาแล้วค่อยรู้หรอก อย่างเขาน่ะเป็นได้เพียงอย่างเดียวและคนที่จะมาเป็นคู่ก็ต้องเป็นได้เพียงแบบที่ตรงกันข้ามเท่านั้น
“คุยกันแค่นี้นะครับ ดึกแล้ว” เสียงที่พูดมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ทำให้ภูริทัตขมวดคิ้ว
“อะไรกัน รังเกียจจะคุยกับผมเหรอ” ชายหนุ่มตัดพ้อมีเสียงหัวเราะเบาๆดังมาจากปลายสาย
“ถ้าผมรังเกียจ แล้วผมจะโทรมาหาตามสัญญาหรือครับ”
**** Hidden Message *****
คิดพลางชำเลืองมองดูคนที่อยู่ภายในผัปไม่มีเลยสักคนที่เขารู้สึกว่ามีรูปลักษณ์เหนือกว่าภูริทัต ...หรือแม้แต่จะเทียบกับรังสรรค์ แล้วสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับชายหนุ่มชาวต่างชาติคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในผับ
รูปหน้าเรียวยาว ผิวหน้าสีขาวอมชมพู จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วเรียวยาวริมฝีปากได้รูปสีชมพูเผยอเล็นน้อยราวกับจะยิ้มอยู่ตลอดเวลา
... สเตฟาน ... ชื่อนี้แว่บขึ้นมาทันทีในความคิดของกรกฏ
สนุกมากอยากอ่านต่อ ขอบคุณครับ ขอบคุนคราฟ ขอบคุณมากนะ ขอบคุนค๊าฟผม สนุกมากๆเลยครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]