ชีวิต 18+ ตอนที่สี่
ผมคิดที่จะลั่นล้าครับ ผมเลยคุยกับน้องคนหนึ่ง เค้าให้ผมไปรับที่บ้านเค้า เพื่อจะมาบ้านผมจะได้มีอะไรกัน แต่ฝนตกครับ ผมเลยวนรถกลับไปส่ง เค้างอนผมเลยผมขี่มอเตอร์ไซค์ผ่าฝนมาพักในปั๊ม ฝนตกหนักครับ ผมกะว่าให้ซาก่อนค่อยไป แต่มันนานเหลือเกิน ผมเลยขี่ฝ่ามาอีกครั้ง
ผมเลี้ยวเข้าซอยข้างๆมหาลัย อีกไม่ไกลก็บ้านผมแล้ว มันเป็นทางโค้งน่ะครับ ฝนตกไม่หนักมาก ไฟส่องทางตรงนั้นดับพอดี แต่พอไฟหน้ารถผมฉายขึ้นมา ก็เห็นผู้ชายกับผู้หญิงอยู่หน้ารถผม ผมเบรคกระทันหัน โครม!!!!
ผมลุกขึ้นมาจากโพรงไม้ข้างทาง เห็นรถของผมนอนอยู่ข้างทางเช่นกัน ผมได้ยินเสียงตะโกนมาจากด้านหลัง
"โอ๋ๆ ตื่นสิโอ๋" ผมรีบวิ่งไปหาเสียงนั้น ผมเห็นชายคนหนึ่งอุ้มหญิงอยู่ในอ้อมแขนของเขา พรางเขย่าตัว แล้วเรียกชื่อหญิงคนนั้น เพื่อหวังว่าเธอจะได้สติ ผมขอโทษเค้า แล้ววิ่งไปเรียกคนมาช่วย พอดีมีรถเก๋งผ่านมา ผมจึงขอร้องให้เค้าพาผู้หญิงคนนั้นไปส่งโรงพยาบาล รถเก๋งลับตาผมไป ส่วนผมยืนช็อกอยู่
"เธอ ชั้นขี่รถชนคน เธอรีบมาเลยนะ" ผมโทรไปที่บ้าน น้องสาวผมรับสักพักพี่ชายผมก็มา พร้อมกับคนที่ไปส่งหญิงคนนั้นที่โรงพยาบาล เค้าบอกว่าเธอได้สติแล้ว แต่บ่นปวดหัว ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล...(เอกชน) ผมช็อกกว่าเดิม
ผมฝันครับ ว่าผมขับรถชนคน ผมตกใจตื่น ก็เช้าพอดี ผมยิ้มในใจว่า แค่ฝันไป
ผมแบมือขึ้นมาดู เพราะรู้สึกเจ็บ ก็เห็นบาดแผลจากเหตุการณ์เมื่อคืน ก็รู้ตัวว่า ผมไม่ได้ฝันไป ผมก็นั่งกอดเข่าร้องไห้
แม่ผมคงได้ยินเสียง ก็มาเรียก เพื่อจะไปโรงพยาบาล
บรรยากาศคล้ายๆกับตอนที่ผมเอ๋อเลยครับ คือมีผู้หญิงที่ถูกรถชน (คือผม) แม่ของเค้าที่มาเฝ้า (ตอนผมแม่ก็มาเฝ้า)
แต่ที่ผมไม่มีคือแฟนของเค้า ก็คือคนที่อยู่กับเธอคืนนั้น ผมเดินเข้าไปขอโทษเธอ เธอไม่เป็นอะไรมากครับ เลือดออกในสมอง แต่ไม่ถึงกับต้องผ่าตัด แค่กินยาก็พอ
ผมคุ่นคิดว่า ผมจะทำยังไง กับเงินที่แม่ต้องเสียไป กับความประมาทของผม มันหลักหมื่นเลยนะครับ
ผมเลยติดสินใจทำงาน "ร้านนวด"
เค้าบอกว่า ได้ครั้งล่ะเป็นพัน ผมเลยอยากลองดู
เจ้าของร้านให้ผมไปล้างรูป เพื่อไว้ให้ลูกค้าเลือก ผมก็ล้างไว้ที่หน้าโรงเรียนแล้วนั่งรถมาทำงานต่อ
แต่เต้าของร้านเค้าทวง ผมเลยต้องกลับมาเอา ระหว่างทาง เจ้าของร้านโทรมาอีก ว่าลูกค้าอยากเห็นหน้า แต่ผมยังอยุบนรถ เจ้าของร้านก็บอกว่า ไม่เป็นไร ผมได้รูปแล้วก็รีบกลับมาที่ร้าน แต่ลูกค้าก็ไปนวดกับคนอื่นแล้ว
ลูกค้าลงมา ก็มองหน้าผม แล้วพูดว่า"รอดตัวไปนะเรา" ผมขนลุก
ผมกลับมานอนที่ห้องของกิ๊กของเพื่อนผม เค้าเป็นชายแท้ครับ ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรแน่นอนคราบ
"ฝุ่น ทำไมไม่กลับบ้านหลายวันเลยลูก แม่เป็นห่วง" แม่ผมโทรมาก่อนที่ผมจะไปทำงาน
"อ๋อ ฝุ่นต้องทำงานต่อน่ะแม่ แม่กินข้าวยัง" ผมเปลี่ยนเรื่อง
"ยังเลย แม่ปวดๆท้องน่ะ" แม่พยายามพูดให้ผมกลับไปดูอาการ ผมก็เลยกลับบ้านและไม่ได้ไปทำงานอีก
แต่ชีวิตผมยังต้องวนเวียนกับเรื่องแบบนี้อีก ผมได้รู้จักกับตูนครับ บ้านเค้าอยู่ห่างจากผม 30 กิโล แต่ผมก็ชอบนั่งรถไปหาเค้านะ บ้านเค้าขายของอยู่ในตลาดริมแม่น้ำ ออกทีวีบ่อยๆด้วย มีครั้งหนึ่ง ผมเปิดไปเจอพอดี แต่ไม่เจอตูน ผมเลยโทรไปแซวว่า หนีไปเที่ยวไหนล่ะสิ ผมไม่เคยทะเลาะกับเค้าเลยครับ ตูนเป็นคนน่ารักมาก ชอบทำอะไรหวานๆด้วย อ่อ ผมลืมบอกไป ครั้งแรกที่ผมเล่นเอ็มเจอเค้า รูปที่เค้าเอาขึ้นดิส เป็นรูปคู่ครับ คู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งผมคุ้นๆหน้า เลยถามเค้า
ปรากฎว่า ใช่ครับ คือคนที่ผมรู้จัก เธอเป็นพี่ที่ฝึกงานกับผม แล้วเพิ่งจบออกไป ที่สำคัญ เค้าเป็นเพื่อนห้องเดียวกับตูน
อะไรจะโลกกลมขนาดน้านนนน
ความน่ารักของตูน ผมเคยเดินจับมือกับผู้ชายครั้งแรก ก็คือตูน แต่ก็แป๊บเดียวครับ ผมมาส่งเค้าที่ท่ารถ เราคุยกันอย่างสนุก ผมก็เลยบอกเค้าว่า "สัญญาอะไรกับฝุ่นอย่างหนึ่งได้มั๊ย" ผมถามแล้วหันไปจ้องตาตูน
"ครับ อะไรล่ะ" ตูนตอบ
สัญญา ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป" ผมพูดพรางยกนิ้วก้อยขขึ้นมา
"ครับ สัญญา" ตูนตอบ พร้อมกับเอานิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยว เราสองคนหัวเราะกันอยู่ ก็ใกล้เวลารถออก ตูนเอามือมาป้องข้างๆหูผม เหมือนจะกระซิบอะไร แต่ไม่ใช่ครับ ตูนมาหอกแก้มผมต่างหาก เอิ๊ก เขินนนน ><
ตูนทำอย่างนี้แทบทุกครั้งที่จะจากกัน ผมเขินนะ แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้คิดด้วยว่าเค้าเป็นแฟนผม ผมอยากดูกันนานก่อนน่ะครับ
แต่ที่ทำให้เราต้องห่างกัน ก็เพราะตูนอยากได้โทรศัพท์มากครับ ผมก็หาทางเอามาให้เค้าให้ได้ ทั้งให้แม่ทำอิออน เฟริสช้อย แต่ก้ไม่ผ่าน ผมเลยตัดสินใจ ขายนวดในเน็ต โดยที่ไม่บอกเค้า แต่จะเอาเงินไปซื้อของให้เค้า (ผมโง่หรือป่าวคับทุกคน) คนแรกที่ผมเจอ เค้าไม่ได้จะซื้อหรอกครับ เค้าบอกชอบผม หน้าตาตรงสเป็กเค้า เค้าเลยขอให้ผมไปกินข้าวด้วย
แต่ผมไม่ได้รับปากในวันนั้น แต่เค้าก็ให้เบอร์ผมมานะ เค้าชื่อไก่
ผมยังคงหาต่อไป ตั้งแต่เช้าจนบ่าย ผมกะว่าจะนั่งรถไปหาตูน แต่อะไรไม่รู้ ดนใจให้ผมไปหาพี่ไก่ ทั้งๆที่ฝนก็ตกด้วย
ผมมาตั้งต้นที่สายใต้ เพราะบ้านเค้าอยู่ที่ฝั่งธน ผมโทรหาเค้า เค้าบอกให้ผมนั่งแท็กซี่ไปเลย
รถมาจอดที่หน้าบ้านพี่ไก่ ผมโทรบอกว่ามาถึงแล้ว ผมจ่ายเงินแล้วลงจากรถ หันไปมองที่หน้าประตู ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่ง
ขาวมากกกกก หุ่นดี หน้าตา เดินออกมา ผมบอกกับตัวเองในใจว่า เค้าไม่ใช่สำหรับผมแน่ เพราะคนอย่างผม ได้แค่ผอม
ก็บุญแล้ว ที่ผ่านมา แฟนแต่ล่ะคน เง้อ...
เค้าเดินมาเปิดประตูให้ครับ แล้วก็ขึ้นไปบนห้องเค้า เราคุยกันถูกคอมาก จนใกล้ค่ำ พี่ไก่ก็พาผมไปเลี้ยงข้าวครับ
จากนั้นก็กลับขึ้นมาอีกที พี่ไก่ขอให้ผมอยู่กับเค้าคืนนี้ ใจง่ายหรือด้วยเหตุใดไม่รู้ ผมตกลงครับ ที่ผมประทับใจก้ไอตรงเนี่ยแหละ พอผมตกลงปุ๊บ เค้าบอกผมว่า "เดี๋ยวผมไปซื้อแปรงสีฟันก่อน" แล้วเค้าก็รีบออกไป 5555
ไม่มีอะไรคราบ ไม่ต้องห่วง เพราะอะไรน่ะหรอ พี่ไก่เป็นรุกครับ รุกอย่างเดียวด้วย ผมมีปมอยู่แล้ว ไม่ยอมง่ายๆหรอกคับ
ผมกลับมาบ้าน คิดๆๆๆ ผมคงต้องเลือกใครสักคน ทุกคนคิดว่าผมจะเลือกใครดีครับ
ผมเลือกพี่ไก่ครับ เพราะผมคิดกับตูนแค่เพื่อนมาตั้งแต่ต้น ผมบอกกับเค้าไปตรงๆหนึ่งครั้ง ตอนที่ผมเริ่มคบกับพี่ไก่แล้ว
แรกเค้าคงเสียใจบ้าง พยายามโทรมาหาผม และถามว่า ทำไมไม่โทรหาเค้าบ้าง ผมก็เห็นใจเค้านะ ก็ไม่อยากเสียเพื่อนไป
แต่เป็นเพราะผมเล่าความจริง ที่ผมไปขาย แล้วเจอพี่ไก่ ให้เค้าฟังมั้ง เค้าถามผมว่า ทำไมต้องทำแบบนี้ ผมบอกเหตุผลไปแล้ว เค้าก็ไม่ติดต่อผมกลับมาอีกเลย
ตูน ถ้าตอนนี้แกอ่านอยู่นะ ฝุ่นอยากจะถามแกว่า ตูนจำที่เราเคยสัญญากันได้มั๊ย ว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป
ฝุ่นไม่ได้จะมาทวงสัญญาอะไรหรอกนะ แต่ฝุ่นอยากจะบอกกับตูนว่า ฝุ่นอยากเป็นเพื่อนกับตูนจริงๆนะ อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมจัง เราจะกลับมาเริ่มต้นกันมั๊ย อีกครั้งได้มั๊ยตูน
มันเป็นประโยคที่ผมอยากพูดที่สุด แต่ก็รู้ว่าไม่มีโอกาสแล้ว ตูนเค้าก็มีคนที่เค้าคบอยู่แล้ว ตลอด1ปี ที่ผมไม่ได้เจอเค้า
อยากให้เค้ารู้จัง ว่าผมไม่เคยลืมวันเกิดเค้า ผมยังเข้าไปเช็คเฟซบุ๊คเค้าเสมอ ผมดีใจมาก ที่เราได้เรียนมหาลัยเดียวกัน
ถึงแม้จะคนล่ะฝั่ง แต่ก็ไม่เป็นไร แค่อยากเจอแกบ้างวะตูน ผมคงทำได้แค่คิดสินะครับ ทุกคน {:5_116:}ทำไมมันเศ้ราจังตอนสุดท้าย ขอบคุงคร้าบ {:5_116:}เศร้าจังคับ ขอบคุณมากนะครับ ใจง่ายตลอด เลยเจ็บบ่อยๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ร้องไห้ได้ไหม ขอบคุณนะครับ ง่ะ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]