++ ***ไฟรัก *** ++ @ 28 ตอนจบ

tanya · โพสต์ 2012-5-6 09:01:23

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
หลังทุกอย่างคลี่คลายและจบลงด้วยกิติกรเข้าไปรับโทษในสถานที่กักกันเรียบร้อยวิศรุตลาออกจากตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่ถูกหาว่าทำงานไม่ได้เรื่อง หนุ่มใหญ่แอบสะใจเล็กๆที่แท้ที่จริงบริษัทนั้นก็ยังต้องการและเห็นค่าเขาอยู่มากมายเห็นได้จากการที่เขาถูกยื้อถูกรั้งด้วยการเอาตำแหน่งและเงินเดือนชนิดที่ใครๆก็อยากวิ่งเข้าใส่มาล่อแต่หนุ่มใหญ่ไม่สนใจ ในเมื่อเขามีแผนการที่วาดไว้ในอนาคตอยู่แล้วว่าจะเปิดบริษัทออแกไนซ์เซอร์เล็กๆให้ปรมินทร์ดูแลรายนี้คงจะทำงานด้านนี้ได้ดี ส่วนเขาก็ขอเป็นเจ้าของเงินทุนและเป็นที่ปรึกษาอยู่ห่างๆเท่านั้นแต่ห่างก็แค่เฉพาะเรื่องงาน ส่วนเรื่องส่วนตัวและเรื่องหัวใจ ยังไงเขาก็ขอเข้าครอบครองคนๆนี้ไม่ให้ไปไหนอีกแน่
ปรมินทร์อึ้งเมื่ออยู่ดีๆ วิศรุตออกคำสั่งให้เขาย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านกับเจ้าตัว มันเป็นบ้านที่คนออกคำสั่งซื้อใหม่หลังจากขายหลังเก่าทิ้งโดยให้เหตุผลว่า บ้านหลังนั้นอธิศรเคยเข้าเคยออก อยู่ต่อไปก็คงจะทำให้ชีวิตตกต่ำไปตามจิตใจคนเคยเข้าออกเสียเปล่าๆ
“ยอมให้ผมเข้าบ้านพี่ได้แล้วเหรอ”
ปรมินทร์อดแขวะไม่ได้ นึกถึงตอนที่ตัวเองโดนออกคำสั่งไม่ให้ไปจุ้นจ้านที่บ้านหนุ่มใหญ่รายนี้ทีไร ก็อดน้อยใจขึ้นมาไม่ได้เสียทุกที
“ไม่เอาน่าปักษ์ อย่าว่าพี่แบบนี้สิ พี่ก็ขอโทษแล้วไง นะนะ ไปอยู่กับพี่เถอะ อย่าผิดสัญญาที่ให้ไว้กับคุณธนูสิ”
“อย่าเอาคนตายขึ้นมาอ้างนะ เห็นหรือยังว่าผลการกระทำตัวเองมันเป็นยังไง”
“อะไรอ่ะ พี่ทำอะไร นี่เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดโทษพี่ใช่มั๊ยเนี่ย”
“ก็มันจริงมั๊ยล่ะ หรือพี่จะโทษผม”
“โธ่ใครจะกล้า แค่นี้ก็กลัวหัวหดแล้ว คนอะไรดุชะมัด”
“ไม่ดุจะเอาพี่อยู่เหรอ มันก็ร้ายพอกันน่ะแหละ”
“คร้าบ ยอมแพ้แล้วครับ ท่านผู้บริหาร”
“บริหารอะไร เนี่ยยังตกงานอยู่เห็นป่ะ อย่ามาล้อนะ”
“เอาน่า จะไปสนใจทำไมแค่ตำแหน่งพนักงานต๊อกต๋อย ขนาดพี่ยังลาออกมาแล้วเหรอ”
“พี่วิชญ์ลาออกจากงานเหรอ”
“อือหือ”
“ออกทำไมอ่ะ”
“ก็เบื่อ อีกอย่างอยากอยู่กับปักษ์ทุกวัน”
“อย่ามาทำพูดดีพี่วิชญ์ อำป่าวเนี่ย”
“โหย ไรเนี่ย พูดเรื่องจริงก็ว่า เชื่อใจกันบ้างสิ พี่ลาออกจากงานแล้วจริงๆ”
“แล้วพี่จะทำอะไร”
“ก็นั่งกินนอนกินให้ปักษ์เลี้ยง”
“เรื่องแน่ะ ขนาดตัวเองผมยังเอาไม่รอดเลย”
“นี่พี่พูดจริงๆนะ ว่าแต่ปักษ์เถอะ พร้อมหรือเปล่าที่จะนั่งแท่นเป็นผู้บริหารบริษัทออแกไนซ์เซอร์รับงานทั่วราชอาณาจักร ชวนอานนท์มาร่วมด้วยก็ได้นะ พี่ยินดี”
“เป็นไรมากหรือเปล่าพี่วิชญ์ เฮ้อ เบื่อคนแก่เพ้อจัง”
“ปากเก่งเดี๋ยวจูบจนลืมหายใจซะนี่ ห่างลิ้นไปนานแล้วด้วย”
“ทะลึ่งๆ ไปตรวจเลือดมาก่อนเหอะ ติดเชื้อนายอธิศรมาหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“ว่าแต่คนอื่น ทีตัวเองไปค้างอ้างแรมกับคุณธนูมาพี่ไม่เห็นว่าเลย”
“ก็แค่ค้าง มันจะติดก็ให้มันติดไปสิ ไม่เหมือนคนบางคน เฮอะ เอาเถอะไม่อยากจะพูด”
“โธ่ก็มันเผลอไปนี่ครับ นะ อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลยนะ ต่อไปพี่สัญญาจะซื่อสัตย์กับปักษ์คนเดียว ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครเลยอ่ะ แต่ปักษ์ต้องดูแลพี่24ชั่วโมงด้วยนะ พี่สะกิดเมื่อไหร่ ห้ามบอกไม่พร้อม ไม่งั้นโดนข่มขืนแน่”
“กลัวตายล่ะพ่อคุณ”
“ไม่กลัวงั้นคืนนี้ขอจัดการก่อนเลย คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว”
วิศรุตนอนกอดร่างเปลือยเปล่าของปรมินทร์แน่นราวกลับเป็นสัญญาณบอกว่าต่อไปนี้เจ้าตัวไม่มีสิทธิไปทำกิจกรรมเมื่อครู่นี้กับใครทั้งสิ้น นอกจากเขาคนเดียว บทรักเมื่อครู่มันต่างไปจากเดิมสิ้นดีที่เขาเคยคิดว่าคนในอ้อมกอดจืดชืดไม่เร่าร้อนดั่งคนรักเก่า ไฟรักอันลุกโชนที่ปรมินทร์จุดประกายให้เขาได้สัมผัสเมื่อครู่มันช่างทำให้เขาสำลักความกะสันต์ซะเหลือเกิน นี่หรือเปล่านะความสุขแท้จริงที่เขาสัมผัสได้จากการเปิดใจไม่ยึดติดกับสิ่งเดิมๆ วันนี้เขารู้แล้วว่ารสรักจากปรมินทร์ก็ซาบซ่านถึงใจเขาได้ดีทีเดียว
“ชอบมั๊ย บ้านใหม่ของเรา”
คนสำลักความสุขเอ่ยขึ้นริมใบหูคนในอ้อมกอด
“ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ย”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้น พลางเลื่อนมือมากุมสัมผัสคนที่กอดร่างตัวเองแน่น เขาตามหาวันนี้มานานแสนนาน เขาตามหาความอบอุ่นความต้องการครอบครองเขาจากใจหนุ่มใหญ่คนนี้มาตั้งแต่เปิดใจคบตั้งแต่แรกเห็น แต่เขาไม่เคยได้มันมาอย่างที่คาดหวัง แล้ววันนี้ตอนนี้ นาทีนี้ วินาทีนี้ล่ะ ที่รัก บอกหน่อยสิ ว่าเขาไม่ได้ฝันไป
“ครับ ปักษ์ไม่ได้ฝัน พี่จะอยู่กับปักษ์ จะดูแลปักษ์ และรักปักษ์อย่างนี้ต่อไป พี่สัญญา”
วิศรุตรับคำดั่งรับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่าย หนุ่มใหญ่พลิกร่างคนที่คิดว่าตัวเองฝันไปเข้าหา ก่อนจะก้มลงแนบริมฝีปากประกบจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง ซึ่งปลายลิ้นเขาก็ได้รับการตอบสนองจากปลายลิ้นอีกฝ่ายเป็นอย่างดี ก่อนที่ร่างเปลือยเปล่าจะเบียดแนบเขาหากันอีกครั้ง พร้อมๆกับลิ้นอุ่นที่สอดดุนสัมผัสกันอย่างเร่าร้อนด้วยไฟรักไฟเสน่หาที่มีให้กันเต็มหัวใจดังเดิม.
ฟ้าใสกับแดดจางๆค่อยไล่ผ่านร่างสองคนที่เดินเคียงคู่กันออกมาจากส่วนที่เพิ่งจะไปบริจาคสิ่งของมา
“คิดถึงคุณธนูเนาะ”
คนตัวเตี้ยกว่าเอ่ยขึ้นก่อน พลางกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณโดยรอบ สถานที่ที่เขาชวนให้คนข้างกายมาเพื่อบริจาคสิ่งของในวันนี้เป็นที่ที่รักษาดูแลอาการผู้ป่วยที่เป็นโรคเดียวกับบุคคลที่ถูกเอ่ยถึงเมื่อครู่ ชีวิตเขาและคนข้างกายผ่านจุดที่วุ่นวายจนมารุ่งเรืองเป็นเจ้าของบริษัทออแกไนซ์เซอร์ที่ค่อนข้างมั่นคงมีชื่อเสียงได้ส่วนหนึ่งก็มาจากคนพลีชีพคนนี้ สถานที่นี่จึงเป็นสถานที่แรกที่เขาคิดว่าควรจะมาทำประโยชน์ทำกุศลบริจาคสิ่งของเพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยเหล่านี้ ให้มีแรงฮึดสู้กับสิ่งที่เป็นอยู่
“อืม คนดีๆ ยังไงก็ต้องไปในที่ดีๆอยู่แล้วล่ะปักษ์”
อีกคนที่มาด้วยเอ่ยปลอบ พลางยิ้มจางๆให้คนที่เริ่มเศร้าได้ผ่อนคลายความรู้สึก
“พวกมึงมาทำไม!!!”
หนึ่งเสียงที่ตวาดลั่นขึ้นทำเอาปรมินทร์กับวิศรุตก่อนจะหันไปมอง คนตัวสูงถึงกับเอื้อมมือไปจับคนที่ตัวเตี้ยวกว่าไว้มั่น เมื่อภาพที่เห็นมันช่างสะเทือนใจยิ่งกว่าสิ่งใด
“โธ่ อธิศร”
หนุ่มใหญ่ครางขึ้น เมื่อรู้สึกสังเวชขึ้นมาในใจ ภาพที่เขากับคนที่เขาจับมือไว้มั่นเห็นตอนนี้คือ คนๆหนึ่งยืนตัวซูบ พูดจาเหม่อๆ บ้างก็ตะคอกตวาดเป็นบางจังหวะ นัยน์ตาดูเลื่อนลอย มีบางครั้งที่มองมาทางพวกเขายืนอยู่ แต่ก็เลยผ่านไปเหมือนๆกับไม่รู้จักพวกเขาอย่างนั้น ทั้งๆที่เขาจำได้แม่นว่าคนๆนั้นคือคนรักเก่าของเขานั่นเอง
“อธิศรคงมาถึงระยะสุดท้ายแล้วล่ะพี่วิชญ์”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้นบ้าง ยอมรับว่าหดหู่ใจอยู่ไม่น้อยกับคนตรงหน้า จากเด็กหนุ่มที่เคยดูดี สมส่วนร่างกายกำยำ บัดนี้กลายเป็น ใครคนหนึ่งที่ร่างกายผอมซีด เส้นผมบนศีรษะเหลืออยู่เพียงไม่กี่เส้น ผิวหนังตามเนื้อตัวแห้งเหี่ยว บ้างก็ตะปุ่มตะป่ำเป็นเกล็ด นัยน์ตากลวงโบ๋นั่นดูเหม่อลอยและแข็งกร้าวในบางเวลา
“อย่าไปสนใจเขาเลยปักษ์ เขาได้ผลจากสิ่งที่เขาได้ทำไว้แล้ว”
วิศรุตเอ่ยขึ้นก่อนจะจับมือคนรักไว้แน่นแล้วพาหันหลังจูงเดินหนีจากที่ตรงนั้น หนุ่มใหญ่ไม่ยอมให้คนข้างกายหันกลับไปสนใจด้านหลังอีก แม้จะได้ยินเสียงกรีดร้องลั่นดังโหยหวนมาให้ได้ยิน เขายังทำหน้าที่กุมมือคนรักไว้แน่น พาก้าวพ้นผ่านเสียงที่ดังแผดลั่นด้านหลังไปอย่างคนมีสติ
พอกันดีกับการเป็นคนโลเล คนรักเขาคือคนที่เดินเคียงข้างเขาตอนนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นยังไง เขาต้องแน่วแน่ ต้องมั่นคง ต่อคนๆนี้ ดั่งคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ต่อธนูที่ว่า
เขาจะดูแลคนๆนี้ทั้งจากนี้ และตลอดไป……..
จบบริบูรณ์

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-7 08:04:23

ขอบคุณครับ

peemakung · โพสต์ 2012-5-7 20:13:03

5555555จบเสียที
ขอบคุณครับ

akeins · โพสต์ 2012-5-17 23:49:56

ขอบคุณครับ

adan · โพสต์ 2012-12-22 16:25:46

สนุกมากๆ ขอบคุณมากครับ

Klong · โพสต์ 2013-2-4 13:40:38

ขอบคุนครับ

kamaji · โพสต์ 2013-8-28 04:15:38

ขอบคุนคราบ

balllove23 · โพสต์ 2013-8-28 20:36:15

ขอบคุรครับ

cawee · โพสต์ 2013-12-5 01:59:58

ขอบคุรคราฟ

tarsii · โพสต์ 2013-12-20 19:11:47

ขอบคุณมากนะ

wi2 · โพสต์ 2014-4-26 00:28:57

ขอบคุณมากครับ

pierce · โพสต์ 2015-6-28 21:21:53

โธ่ คุณธนู น่าสงสาร

minone · โพสต์ 2015-6-29 05:25:02

ขอบคุนนะคับ

tajarak · โพสต์ 2015-6-29 09:18:37

ขอบคุณครับ

minixx · โพสต์ 2015-6-30 04:56:31

ขอบคุณมากๆครับ

สนุกมากๆเลย

watsana · โพสต์ 2015-7-4 09:47:31

จบเสียที ขอบคุณนะคับ

cokebundit · โพสต์ 2015-8-26 14:59:44

ขอบคุณมากครับ

SunDay345 · โพสต์ 2015-9-19 12:50:37

ขอบคุณครับ

Darmmek · โพสต์ 2015-9-19 21:36:32

อ่านกี่รอบก็สนุกคับ เรื่องนี้มีเป้นเล่มหนังสือเก้บไว้พร้อมลายเซ้นต์เจ้าของเรื่องด้วย

4_NAY · โพสต์ 2016-5-27 00:05:10

แล้วได้ไปเปิดตัวที่บ้านไหม ปักษ์์

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ไฟรัก ++ @ 28 ตอนจบ

แสดงความคิดเห็น

ดูบอร์ด

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร