มาเป็นของเราเถอะ
นี่เป็นเรื่องจริงของผมเมื่อปีที่แล้วครับผม ชื่อ พงศ์ ครับ ปีนี้ผมอายุ17ปี ม.5
เรื่องที่ผมจะเล่าเกิดเมื่อปีที่แล้ว เมื่อผมอายุได้16ปี คือม.4 ซึ่งเป็นเด็กใหม่ในชั้นม.ปลายที่ผมเข้าเรียน เลยเจอเพื่อนใหม่เยอะแยะมากเลย
ผมจึงต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่หมดเลย เริ่มเรียนครั้งใหม่ ปรับตัวเข้ากับสถาบันแระการเข้ากับเพื่อนๆ
ซึ่ง ผมนั้นก็เป็นคนที่นิสัยเงียบๆ อะไรก็ได้ ง่ายๆ และเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ดังนั้น การหาเพื่อนใหม่ใช่เรื่องยากเลย และในห้องนั้น ผ่านไปหลายวัน
จึงเกิดกลุ่มเด็กหลังห้องขึ้นมา(ไม่ใช่เด็กเกเรนะ เพราะเราเรียนห้องเรียนวิทย์-คณิตซึ่งผ่านการสอบเข้ามา การันตีคุณภาพได้)
มีเพื่อนในกลุ่มประมาณ8คน ซึ่งรวมผมด้วย และด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นเกย์แบบที่ว่าไม่ใช่ตุ๊ด แต่ก็ออกจะเรียบร้อยหน่อยและทำตัวแมนๆเพื่อปกปิดตัวเองไว้
ก็ได้แอบมองเพื่อนคนนึงไว้ในกลุ่มนั้น เค้าชื่อ หนึ่ง
หนึ่งเป็นคนน่า รักมาก ทั้งน่ารัก+หล่อเลย รูปร่างดี หน้าตาดี การเรียนดี สูงโปร่งสูงมากๆเลย สูงกว่าพงศ์มาก ผิวก็ขาว ออกตี๋ๆหน่อยๆ หน้าคล้ายเจย์ โชวมากเลย
เห็นแล้วแทบคลั่ง (หุหุ) แล้วเราก็สนิทกันมากด้วย ผมมักชวนเค้าหยอกล้อบ่อยๆ แกล้งมันเป็นประจำ และเกิดรักมันโดยไม่รู้ตัว มารู้ตัวอีกทีก็คงเป็นตอนที่มันไปคุยกับเพื่อนผู้หญิงในห้องคนนึง
เห็นมันคุยกับเค้าแล้วรู้สึกอารมเสีย เลยชอบงอนมันบ่อย แต่มันน่ารักมากเลย มาแกล้งง้อแกล้งหยอกจนหายงอลเป็นประจำ สงสัยเราแพ้ทางมัน อือๆ ยอมๆ อิอิ
แล้ว มาวันนึง ผมเล่นเอ็มอยู่ หนึ่งก็เข้ามาทักผม ผมก็ตอบๆไป แล้วเราก็คุยเรื่องรายงานที่อาจารย์สั่งกัน แบ่งงานกันทำและในกลุ่มก็ตกลงกันว่าจะมาทำรายงานกันที่บ้านผม โดยค้างคืนด้วย
ตายหล่ะหว่างานนี้
ผมจึงตอบปฏิเสธไปอย่ารวดเร็ว แต่พวกมันก็ตกลงกันแล้ว(ตอนไหนว่ะ กูไม่เห็นรู้เรื่องเลย สาด)ผมจึงโดนยัดเยียดไปโดยปริยาย อ้อ รายงานครั้งนี้ทำงานกันเป็นกลุ่ม4คน มีผม หนึ่ง และเพื่อนอีก2คน
เราเลยแลกเบอกันเพราะยังไม่ได้เบอกันเลย จึงอยากแลกไว้ เผื่อติดต่ออะไรเพิ่มเติม ผมจึงแจกเบอร์ไป
พอ ตกลงงานกันเรียบร้อยแล้ว ผมจึงปิดคอม เตรียมตัวเข้านอน แล้วพอกำลังเคลิ้ม เสียงโทรสับก็ดังขั้น เบอใหม่โทรเข้ามา ในใจคิดว่าใครหว่า หรือว่าจะเป็นพวกนี้โทรมาถามงานอีก เลยรับดู ใช่จริงๆครับ แต่คนโทรมาไม่ใช่ใครที่ไหน หนึ่ง หนึ่งโทรมา ตาสว่างเลยครับ ก็นึกไม่ถึงนิว่าไอ้น่าวัวจะโทรมา ผมก็เริ่มคุย
"ป่าว ไม่มีไรหรอก นี่พงศ์ ใกล้นอนยัง" มันตอบ
"จะบ้าเรอะ หลับไปแล้วเว้ย" ใช่ๆ โทรมาทำไมป่านนี้
"อ้าวหรอ แหะๆ ถึงหลับก็จะคุย" ดูมันกวนทีน
"ไอ้บ้า บ้าป่ะแก หาเรื่องกันทั้งวันยันนอนเลยนะ" ผมแขวะ
"555 ก็ไม่มีไรหรอก คิดถึงเฉยๆ"
"ห๊า..." ผมอึ้งครับ มันพูดไรออกมาเนี่ย
"ทำไมอ่ะ คิดถึงเลยโทรหาไม่ได้เรอะไง อยากได้ยินเสียงแก เด่วกลัวนอนไม่หลับ 555" แน่ะดูมันตอบ
"555 " แกล้งทำเป็นขำประชดมัน
แล้วเราก็คุยกันเหมือนกับไม่ใช่เพื่อนคุยกันอ่ะ ออกแนวเหมือนมันจีบพงษ์มากกว่า อุ้ย เขิน
แล้วคืนนั้นก็คุยกันจบลงได้ซักที(ด้วยอาการง่วงอ่ะ)อิอิ เช้ามา ที่ร.ร.ผมเจอกับมันหน้าห้อง ผมทักมันครับ
"ไงหนึ่ง"
"ไง"
หือ?? มันตอบคำเดียวแล้วเดินเข้าห้อง เห้ย อย่างงง มันเปนไรป่าวว่ะ ผมคิด จึงเดินตามมันเข้าไป
พยายามชวนคุยต่อ ถามมันว่าเป็นอะไร มันก้อว่าเปล่า ท่าทีของมันวันนี้กับที่คุยเมื่อวานเหมือนกับคนละคน นี่ใช่หนึ่งคนเมื่อวานหรอ ถ้าไม่ใช่คงดีสิ
เพราะวันนี้ทั้งวันเหมือนมันไม่แคร์เราเลย กลับถึงบ้านกับใจอันสลดแต่ก็ยังไม่ถึงกับเศร้านักหนาอะไร แค่แปลกใจและสับสน
วันต่อมา.. ครึ่งวันแล้ว มันไม่คุยกับผมซักคำเลย ผมทนไม่ไหวแล้วครับ ถามไปว่า
"นี่หนึ่ง เป็นอะไรไปอ่ะ ทำไมไม่คุยกับเรา หรือว่าไม่อยากคุยด้วย" ใส่อารมมากเลยพยายามจ้องหน้ามัน
"เปล่านิพงศ์ หนึ่งไม่ได้เป็นอะไร" หนึ่งตอบโดยไม่มองหน้าพงศ์ ไม่ครับ ไม่เชื่อถามต่อไปว่า
"นี่ รังเกียจพงศ์หรอ เห็นพงศ์เป็นเพื่อนป่าวเนี่ย" ใช้คำว่าเพื่อนมาอ้าง และน้ำตาแทบไหล
"เปล่า พงศ์ ป่าวนะ หนึ่งไม่เคยคิดงั้นเลย"
"แล้วทำไมทำเหมือนกับเราไม่มีตัวตนอ่ะ"
"ก็..."
แล้วหนึ่งก็ตอบไม่ได้ และผมก็ไม่รอฟังคำตอบด้วย
"ก็.. ก็อะไร ตอบมาสิ"
ไม่ตอบครับ ผมมองหน้าหนึ่งซักพัก พร้อมคิด เป็นไงเป็นกัน
"หนึ่ง เรารักหนึ่งนะ อย่าทำอย่างนี้กับพงศ์ได้ป่าว" น้ำตาไหลแล้วครับ หนึ่งก็ก้มหน้าเงียบ..
ผมเดินหนีไป กล ขอบคุณมากครับ เพื่อนกันนะคับ เสียวได้มากกว่านี้อีก ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ Thanks you na kub :D ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนคับ
ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ {:5_119:}o9{:5_119:}{:5_119:} ขอบคุณครับ
{:5_154:}{:5_153:}
หน้า:
[1]