โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว (69-70 )
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tanya เมื่อ 2012-3-23 10:17ตามคำขอ ขอโพสใหม่ในหัวข้อนี้นะครับ สำหรับ คนที่ยังไม่ได้อ่าน
มีบางคำที่ใช้กับโพสไม่ได้ จึงต้องขออภัยมานะที่นี้ด้วยครับ ต้องโหลด .rar ไปอ่านนะครับ
(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
ตอนที่ 69 คู่กัด
“คุยเชี้ยะอะไรกัน” แป็บเดียวจริงๆ มันออกแระ
“จู๋จี๋กันนิดหน่อยพี่” ไอ้น้องวินกวนตีน
“เหรอ เดี๋ยวกูก็จับตัดจู๋ซะหรอก” ไอ้โชว์พูดพร้อมทำหน้าโหด
“หวา ไม่เอาหรอกพี่ ขอให้ผมไว้ใช้ก่อนดีกว่าครับ” ไอ้น้องวินทำท่าตกใจ
“ไปอาบน้ำก่อนนะ”ผมก็ขอตัวไปอาบน้ำบ้างปล่อยไว้สองคนจะเป็นไงเนี้ยะคงไม่มีอะไรหรอกมั้งผมเลยหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำรีบอาบให้เร็วที่สุดกลัวสองคนข้างนอกทำอะไรกัน
“โอ้ย” ผมได้ยินเสียงไอ้น้องวินร้องเลยรีบเอาผ้าเช็ดตัวมาพันตัวแล้วรีบออกไปดู
“เฮ้ย ไอ้โชว์ทำไรน้องอ่ะ” ผมร้องอย่างตกใจเพราะต้อนนี้นัวเลยครับไอ้โชว์แกล้งน้อง คงกำลังถอดกางเกงน้องวิน
“พี่ตุลย์ช่วยด้วย พี่โชว์จะปล้ำผมแล้ว” ผมก็ได้แต่ขำสักพักก็ไปจับแยก
“ปล่อยไว้ไม่ได้เลยนะมึงจะแกล้งน้องทำไมว่ะ”
“ก็แมร่งชอบกวนตีน”
“เฮอ” ผมได้แต่ถอนหายใจยังอาบน้ำไม่เสร็จเลย
“ถ้ามึงยังแกล้งน้องอีกนะกูจะไม่คุยกับมึง” ผมบอกมันก่อนกลับเข้าไปอาบน้ำอีกครั้งออกมามันก็นั่งกันอยู่คนละมุมไม่ได้พูดกัน คืนนั้นกว่าจะได้นอนเหนื่อยเลยกัดกันไม่เลิกนอนอัดกันในห้องนั้นแหละครับผมตื่นมาก็ตอนที่นาฬิกาน้องวินปลุกแหละครับ แต่น้องวินไม่ได้ปลุกผมคงเห็นเพราะไอ้โชว์นอนกอดผมอยู่มั้งผมก็นอนต่อกะว่าพอน้องมันทำอะไรเสร็จค่อยออกไปส่ง
“วินพี่ออกไปส่ง” ผมบอกน้องวิน น้องวินเตรียมตัวเสร็จแล้ว
“ไม่เป็นไรพี่ตุลย์เดี๋ยววินออกไปเองนอนต่อเถอะ”
“ป่ะพี่ไปส่งไม่ต้องเกรงใจ” ผมเดินไปส่งน้องวินที่ป้ายรถเมล์ ปล่อยให้ไอ้หมีควายนอนอยู่นี่แหละกลับเข้าห้องมามันยังนอนไม่รู้เรื่องเลย ผมเลยอาบน้ำ ขี้เกียจนอนต่อแล้ว
“ไอ้หมาโชว์ เมื่อไหร่จะตื่น” ผมเอาหมอนข้างฟาดมัน มันก็นอนเฉยไม่ยอมลุก สิบโมงกว่าแล้วท้องก็เริ่มหิวแล้วด้วย
“อือ” มันร้องออกมาแค่นี้ไม่ยอมตื่น
“โอ้ย ไม่ตื่นก็เรื่องของมึงกูไปหาข้าวกินแล้ว” ผมกำลังเดินออกไปแล่มันดึงมือผมผมจึงผมไปทับมันทั้งตัวเลย
“เล่นอะไรของมึงเนี้ยะ” ผมพูดตอนนี้ทับอยู่บนตัวมัน
“จะไปไหนเล่าเมื่อคืนน้องอยู่ไม่สะดวกเลย” ผมรับรู้ถึงภายใต้ร่างกายที่ดันผมอยู่ไม่ต้องบอกก็รู้มันหมายความว่ายังไง
“ไม่เอา ลุกไปอาบน้ำเลย”ผมบอกพร้อมดันหน้าที่กำลังจะเข้ามาจูบผม แต่มันยังดันทุรังครับ
“โชว์ไม่เอา ไม่เล่น ลุกได้แล้ว”ผมดันมัน
“ไม่ได้เล่นเอาจริง ไม่ไหวแล้ว”มันบอกผมหน้าจริงจัง
“โชว์ ไม่เอา แล้วลุกได้แล้ว” ผมพูดเสียงเข้ม
“โหรัยว่ะ เพราะไว้วินแท้ๆเลย ขัดเวลาส่วนตัวชะมัด”มันพูดเสียงไม่สบอารมณ์
“ไม่ต้องไปโทษน้องเลยเลิกทำตัวเป็นพวกบ้ากามแล้วลุกไปอาบน้ำเลย หิวข้าวโว้ย” ผมบอกมันแล้วลุกออกจากตัวมันมันไม่ได้รังไว้ แต่ลุกตามแล้วเข้าห้องน้ำไปเลย ไม่บอกก็รู้ว่างอน เฮอ
“เออมึง ว่าไง” ไอ้เจ๋งครับมันโทรมา
“เฮ้ยมึงไปกินข้าวกัน ไอ้ข้าวให้ชวน”มันโทรมาชวนกินข้าวครับ
“ที่ไหนว่ะ”
“กูว่าแถวมอแหละแล้วเดี๋ยวไปเที่ยวต่อกัน” มันบอก ออกความเห็น
“เออ เดี๋ยวกูไปหาที่หอ” ผมบอกมันสักพักไอโชว์มันก็ออกมาแต่มันทำไม่สนใจผม
“โชว์” มันเงียบ
“โชว์มึงมีเหตุผลหน่อยดิว่ะ น้องมันก็แค่มาขอพักด้วยมึงอย่าใจแคบดิว่ะ”
“กูป่าวซะหน่อย” มันพูดน่าตาเฉย
“กูรู้ กูไม่คิดอะไรเลยนะเว้ยกูคิดกับมันแค่น้อง มึงก็รู้”
“แต่มันไม่ได้คิดกับมึงแค่พี่นิ”มันพูดงอนๆ
“โชว์ครับ กูรักมึงจบป่ะ” ผมพูดที่ข้างหูมัน
“จบครับ” มันพูดยิ้มๆ
“ไอ้ข้าวโทรมาชวนกินข้าว”ผมบอกมัน เมื่อกี้ตอนมันเข้าห้องน้ำไอ้ข้าวโทรมาครับ
“อืม ไปดิ” เราขับรถมาหามันที่หอ
“เฮ้ย ไงมึง” ตอนนี้เราก็หาข้าวกินกันแถวหน้ามอแหละครับมีผม โชว์ ข้าว เจ๋ง สี่คนครับ
“อะไรละมึงแหมกินข้าวสองคนไม่เป็นหรอว่ะ” ผมแซวมันสองคน
“อ้าวไอ้เชี่ยนี่ กูชวนมึงไม่ได้รึไงหรืออยากจู๋จี๋กันสองคน” มันตอบผม
“เออๆ ไปเหอะ” พวกเราสี่คนก็หาอะไรกินแถวหน้ามอนั้นแหละครับตอนบ่ายก็ไปเดินชอปปิ้งที่จตุจักร
“ความคิดเชี่ยไรของมึงเนี้ยะร้อนชิบเป๋ง” หลังจากที่ขอความเห็นระหว่างกินข้าวไอ้ข้าวก็เสนอให้มาที่นี่
“อ้าว ทำไมมึงไม่ออกความเห็นละ”ไอ้ข้าวเถียง
“เออ พอเหอะๆ มาถึงที่แล้วเจ๋งมึงก็เลิกบ่นเหอะ กูก็ร้อน” ไอ้โชว์ปรามไว้เราสี่คนก็เดินชอปปิ้งกันไปเรื่อยแหละครับ
“ตุลย์” มีคนเรียกผมจากด้านหลังหันไปก็เป็นไอ้โป้งกับน้องซันครับ
“หวัดดีครับพี่ตุลย์” ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ แต่ไอ้โชว์นี่สิทำหน้าไม่รับแขก
“เออ นี่พี่โชว์”
“เป็นแฟนตุลย์” ผมได้แค่แนะนำชื่อมันก็สวนขึ้นมา
“ครับๆๆ สวัสดีครับ”
“ตุลย์นี่น้องซันที่เล่าให้ฟัง เอ่อนี้พี่เจ๋ง กับ พี่ข้าว” ผมแนะนำต่อ
“ครับ สวัสดีครับ”
“อ่อ พวกมึงนี่น้องซัน นี้โป้ง”ก็ทักทายกันไปครับ แต่ไอ้โชว์นี่สิเจอคู่ปรับเก่าทำหน้าอยากกับพร้อมมีเรื่องตลอดเวลา ผมก็ได้แต่ดึงมือมันให้ใจร่มๆ
“แล้วนี่ได้ไรบ้างเนี้ยะ” ผมถามสองคน
“อ่อ เพิ่งมาถึงอะ ยังไม่ได้อะไรเลย”ไอ้โป้งตอบเสียงเรียบ
“ไปได้แล้วตุลย์” ไอ้โชว์เร่งผม แล้วดึงมือผมเดินต่อ
“โป้งแล้วไงค่อยเจอกันนะ” ผมหันไปบอกมัน
“ไปก่อนนะซัน” ผมหันไปบอกไอ้โชว์ก็ได้แต่พยักหน้า โดยที่น้องซันเอามือมาจับมือโป้งไว้
“ทำไมต้องเดี๋ยวค่อยเจอกันด้วยจะแอบไปเจอกันหรอ” มันถามผมหลังจากเดินมาสักระยะตอนนี้ผมแยกเดินกับพวกไอ้เจ๋ง ข้าวด้วย
“ป่าว พูดไปงั้นแหละ” ผมตอบไปที ขี้เกียจเถียง
“อย่าให้รู้นะว่าแอบไปเจอกัน มึงตายแน่”มันทำเสียงขู่ เราก็เดินไปซื้อของมาเยอะอยู่โดยเฉพาะเสื้อผ้า
“พอยังเนี้ยะ” ไอ้โชว์ถามเพราะของที่มันหิ้วเต็มมือแล้ว
“พอแล้วๆ เดี๋ยวไปเจอไอ้ข้าวทางเข้า”
“อืม” เราสี่คนก็มาเจอกันที่หมายแดดร่มลมตกพอดี
“ไปขี่จักรยานสวนรถไฟกัน” ไอ้ข้าวชวน ยิ้มกว้าง
“โอ้ย ขี้เกียจปั่นโว้ย” ไอ้เจ๋งรีบค้าน
“ไอ้เชี่ย ตุลย์ ไปกับกูนะ” มันด่าไอ้เจ๋ง พร้อมหันมาถามผม ผมก็หันไปหาความเห็นจากไอ้โชว์มันก็พยักหน้าตกลง
“ไปก็ไป” ไอ้เจ๋งพูด
“อากาศดีจัง” ผมพูดขณะซ้อนท้ายไอ้โชว์ที่กำลังปั่นจักรยานให้ผมซ้อนอยู่
“อืม หนักว่ะ” ผมรู้ว่ามันแกล้งพูด
“สัสส อย่าบ่นปั่นไปเลยมึง”ผมเลยประเคนมือทุบหลังมันไปหลายที
“วินกินข้าวมายัง” ผมถามหลังจากเลยไปรับวินที่เรียนพิเศษมาหลังจากแยกย้ายกับไอ้ข้าวและไอ้เจ๋ง ตอนแรกไอ้โชว์ไม่ยอมมารับผมก็บังคับมันมาจนได้
“กินตั้งแต่เที่ยงแล้วครับ” น้องวินบอก
“แต่นี้มันเย็นแล้วนะ” ผมบอก
“โอ้ยย มึงก็บอกดิว่ะว่ายังไม่ได้แดกจะอะไรนักหนา” ไอ้โชว์โวยวาย
“พี่ตุลย์ดูดิ พี่โชว์ชอบว่าผมอ่า”ไอ้น้องวินฟ้องผม
“โชว์มึงก็พูดดีๆ กับน้องมันหน่อยดิว่ะ”
“เออ ถือหางกันเข้าไป มึงคลานกันมาจริงๆรึป่าวก็ไม่ใช่รักกันจริ๊งงง” มันพูดบ่น
“พี่โชว์ครับอย่าว่าพี่ตุลย์เลยครับถ้าจะว่าอะไรก็ว่าผม ผมไม่อยากให้พี่สองทะเลาะกัน แต่ถ้าหากว่าพี่โชว์ไม่ชอบผมผมจะไม่มานอนที่ห้องพี่ตุลย์แล้วก็ได้ครับ” ไอ้น้องวินพูดเสียงเหมือนน้อยใจ
“เออๆ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นแหละอยู่ด้วยกันนี่แหละ ทำหน้ายังงั้นเดี๋ยวกูแมร่งเอาเป็นเมียอีกคนหรอก” ไอ้โชว์พูดออกมา ทำให้น้องวินหน้าแดงนั่งเงียบไปเลยส่วนผมนะหรออย่าต้องให้พูด
“คิดเชี่ยไรของมึงถ้ามึงทำยังงั้นมึงตายแน่” ผมพูดขู่ มันก็เงียบไปสักพักมันก็พามากินข้าว
“จะกินไร” มันหันไปถามน้องวินแหมทำไมถามคนเดียวว่ะ ได้แต่คิดในใจ
“เอ่อๆ อะไรก็ได้ครับ”
“แล้วไอ้อะไรก็ได้มันมีในเมนูมั้ย”มันถามกวนๆ ไอ้น้องวินก้มๆ มองเมนูในมือ
“โอเค เดี๋ยวสั่งเอง” ผมจัดการสั่งอาหาร ให้รู้แล้วรู้รอดไป เพราะถ้ารอคงไม่ได้กินกันพอดี
“กินเยอะๆ นะจะได้โตไวไว” มันตักกับข้าวให้น้องวิน ผมก็มองมันแบบว่า เอ่อมึงเล่นงี้ใช่ไหม
“โอ้ยย พอแล้วพี่ ไปดูแลแฟนพี่โน้นไม่ต้องดูแลผมหรอก” ไอ้น้องวินบอกเพราะคงเห็นสีหน้าไม่พอใจของผม
“ได้ไง น้องเมียทั้งคนพี่ต้องดูแลสิ”แหมทำไมพึ่งจะมาดูแลเอาตอนนี้ว่ะ เมื่อก่อนตีกันจะตาย
“ไม่เป็นไรค้าบ คุณพี่เขยผมดูแลตัวเองได้” เฮออ คู่นี้ดีได้แป็บเดียวจริงๆกัดกันอีกแล้ว
“เออ ทำดีด้วยไม่ชอบนะมึงเด็ดเวรเอ้ยเดี๋ยวเถอะมึงอย่าเผลอนะ”
“เผลอแล้วจะทำอะไรผมหรอคร้าบบคุณพี่เขย”
“เออ หน่า”
“โอ้ยกินๆ เลิกเถียงกันสักที”ผมตัดบทของทั้งคู่
“พี่ตุลย์ เดี๋ยวพรุ่งนี้วินเรียนเสร็จแล้วกลับเลยนะ”
“อ้าวทำไมล่ะ”
“ก็วันจันทร์วินมีเรียน”
“อ่ออืมๆ”
“ให้พี่ไปส่งไหมน้อง” ไอ้โชว์ที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จออกมาถาม
“ผมกลับเองน่าจะปลอดภัยกว่านะ”
“โธ อุตส่าห์ใจดีจะไปส่ง”
“อืมให้พี่โชว์ไปส่งนั้นแหละพี่จะได้ไปหาแม่ด้วย” ผมบอก
“เอางั้นเหรอพี่ตุลย์ก็ได้นะวินจะได้ไม่เสียค่ารถ” น้องวินพูดขำๆ
“โอ้ย ไอ้ขี้งกเอ้ยไปส่งก็ได้แต่จ่ายค่ารถด้วยนะ”
“โหหน้าเลือด” ไอ้น้องวินลุกแล้วดึงผ้าเช็ดตัวที่พันเอวไอ้โชว์อยู่ผืนเดียวจนหลุดโป๊เลยครับ แล้วน้องวินมันก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปเลย
“โอ้ยไอ้เด็กเวร อยากเจอดีรึไงว่ะหรืออยากโดน” ไอ้โชว์ด่าตามหลัง
“เอ่อๆ มึงแต่งตัวเหอะ อุจาดตา”ผมบอกมัน
“เหรอๆทำเป็นพูดแต่เวลาเอามันเข้าไปในตัวมึงก็ร้องเอาอีกตลอดแหละ” มันพูดพร้อมเอาไอ้นั้นมาล่อตรงหน้าผม
“โอ้ย” มันร้อง เพราะผมเอามือบีบขย้ำพวงของมันเลยครับ
“ปล่อยโว้ยยย” ผมเลยปล่อยมือ
“อย่าทะลึ่งอีกนะมึง”
“ครับๆ คุณก็อย่าร้องต้องการมันละกันนะครับ” มันพูดพร้อมหยิบเสื้อผ้ามาใส่สักพักไอ้น้องวินก็ออกมา
“เสร็จแล้วคร้าบ พี่ตุลย์ไปอาบได้แล้ว”ผมไม่รู้ตอนนี้ไอ้โชว์หายไปไหน
“เฮ้ย” ไอ้น้องวินร้องลั้นเพราะตอนนี้ผ้าขนหนูที่มันใส่ได้หลุดออกไปแล้ว เต็มตาผมเลยครับไอ้น้องวินน้อยก็ไอ้โชว์ดิครับมันมาจากทางด้านหลัง
“เอาผ้าคืนมา” ไอ้น้องวินหน้าแดงเอามือกุมเป้าไว้
“ไม่น้อยนะเราอ่ะ เห็นตัวแค่นี้”ไอ้โชว์ยังแกล้งไม่เลิก แต่ก็จริงอย่างไอ้โชว์ว่า ไม่น้อยจริงๆผมคิดทะลึ่งในใจ
“เออ เล่นงี้ใช่ไหม” น้องวินเลยรีบหยิบเอากางเกงมาสวมไว้ก่อน คงอายหน้าแดงไม่เลิก
“ใครเล่นก่อนละ” ไอ้โชว์ว่ากลับน้องวินเลยเงียบไป ผมก็เลยไปอาบน้ำ คงไม่มีอะไรแล้วละออกมาก็เห็นสองคนนั่งเล่นวินนิ่งกันคงจะแข่งกัน
“แพ้แน่” ไอ้น้องวินบอก
“มึงดิแพ้ ได้อายแน่มึง” ไอ้โชว์พูด
“พนันอะไรกันเนี้ยะสองคนนี้” ผมถาม
“เดี๋ยวก็รู้ คอยดูละกัน” ไอ้โชว์บอก มันก็แข่งกันไป ผมก็เลยเอาหนังสือมาอ่านจึงผล็อยหลับไปมาสะดุ้งก็เพราะได้ยินเสียงเพลง
“เฮ้ยทำไรกันเนี้ยะ” ไอ้น้องวินที่กำลังเต้นไปตามจังหวะเพลง
“ก็มันแพ้ไง ก็เลยต้องทำโทษ”
“แล้วทำอะไรเนี้ยะ” ผมถามเพราะสงสัย ตอนนี้ไอ้น้องวินหันหลัง
“ระบำปลื้องผ้า”
“ฮะ! เอาจริงเหรอว่ะ” มันตบมือเชียร์
“ถอดได้แล้ว” ไอ้โชว์เร่ง
“เอาจริงเหรอพี่อ่ะพี่ตุลย์” น้องวินหันมาถามคงตกใจเพราะเห็นผมตื่นขึ้นมานั่งดู
“พอเหอะ เลิกแกล้งน้องได้แล้ว”ผมบอกไอ้โชว์
“ไม่ได้มันเป็นคนพูดเองว่าใครแพ้ต้องระบำเปลื้องผ้า” ไอ้น้องวินหน้าสลดเพราะตกหลุมตัวเอง เลยต้องทำตามยถากรรม
ตอนที่ 70ระบำเปลื้องผ้า
“เอ้าถอดได้แล้ว” น้องวินค่อยๆ ถอดเสื้อออก แล้วโยกไปตามเพลงอย่างเขิลๆ
“ว้าว น่ารักจังเลย ตัวแดงหมดแล้ว”ไอ้โชว์แซวน้อง
“ถอดข้างล่างได้แล้ว” ไอ้โชว์เร่ง
“อ่ะ” ไอ้น้องวินคงเขิน
“เร็วดิอายไรว่ะผู้ชายเหมือนกันทั้งนั้น” ไอ้โชว์ยังกดดันไม่เลิกน้องวินค่อยๆ ถอดกางเกงออก พร้อมเต้นไปตามจังหวะเพลง
“เฮ้ย!พอได้แล้วเล่นไรเนี้ยะ” ผมปิดเพลง น้องวินก็หยุด
“โหไรอ่าตุลย์ ก็มันแพ้อ่า” ไอ้โชว์ยังงอแง
“พอแล้วแค่นี้น้องมันก็อาบจะแย่แล้วยังไม่พออีกหรอไง” ผมบอกมัน ไอ้น้องวินพยักหน้าเห็นด้วย
“โหหมดสนุกเลย ตุลย์เอางี้ถ้างั้นมึงไปเต้นแทนเลย” ไอ้โชว์หันมาบอกผม
“สาสส ฝันไปเหอะมึง” ผมตอบไปอย่างทันควัน
“เค้าไม่อยากฝันอ่าเค้าอยากให้เป็นความจริง นะๆ” มันอ้อนผม
“ทะลึ่งน้องมันก็อยู่กูไม่เล่นกะมึงด้วยหรอก”
“งั้นพรุ่งนี้มันกลับแล้วมึงเต้นให้กูดูนะ”มันต่อรอง
“โหไรอ่าพี่ ผมก็อยากดูนะ” ไอ้น้องวินรีบบอก ผมทำสายตาอาฆาตใส่มัน
“หุบปากไปเลยวิน ไม่งั้นได้เต้นต่อแน่”ไอ้น้องวินเลยเงียบ
“วินพรุ่งนี้เรียนเสร็จ โทรหาพี่นะจะได้ไปรับ” ผมบอกน้องวิน
“ครับ” คืนนั้นกว่าจะได้นอนก็ดึกกันเลยทีเดียวไอ้โชว์งอแงไม่เลิก
“อืม วินอยู่ไหนแล้ว” ผมถามปลายสาย
“อยู่ที่เรียนครับ จะเลิกแล้ว”
“อืมพี่จะถึงแล้วเดี๋ยวพี่โทรหาอีกทีนะ”
“โชว์มึงเป็นเชี่ยไรเนี้ยะเงียบไม่ยอมพูดจา” มันเงียบตั้งแต่ขับรถออกมาแล้ว
“ป่าว” ต้องมีไรแหงๆ
“จะพูดไม่พูด” ผมพูดเสียงแข็ง
“อยากดูระบำเปลื้องผ้า” โหสาสสเรื่องตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่จบอีกใช่ไหมเนี้ยะ
“โอ้ย จะอะไรกันหนักหนาทำไมต้องอยากดูขนาดนั้นด้วย”
“ก็เค้าอยากอ่า”
“เออ ถ้าอยากดูมากด้วยกูเต้นให้ดูก็ได้”ผมพลั้งหลุดปากพูดไป
“จริงดิ” ผมจำต้องจำยอมเดี๋ยวค่อยหาทางหนีเอา
“เออน่า”
“ดีมากเลยที่รักของผม” มันเอามือมาบีบแก้มผม
“ไอ้ลามก ไอ้หื่น ไอ้บ้ากาม ไอ้เซ็กจัดขอให้เป็นหมัน” ผมด่ามัน
“ยอมรับคร้าบบเป็นหมันก็ไม่กลัวหรอกเพราะยังไงแฟนผมก็มีลูกไม่ได้”
“เหอะๆ เดี๋ยวจับตอนแมร่งเลย” ผมทำหน้าข่มขู่ สักพักก็มาถึง
“เอ่อ วินพี่มาถึงแล้วรอข้างล่างน่ะ”
“ครับๆ ลงไปเดี๋ยวนี้แหละครับเอ่อพี่ตุลย์ผ่านปิ่นเกล้าป่ะ” น้องวินถาม
“อืมทำไมอ่า”
“คือเพื่อนผมมันจะติดรถไปด้วย”
“ได้ๆ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ครับๆ”ไอ้น้องวินพูดแล้วตัดสายไป สักพักก็ลงมาพร้อมกับเด็กผู้ชายอีกคนคงเป็นเพื่อนน้องวิน ผิวขาว สูงกว่าน้องวินนิดหน่อยอย่างกะนายแบบ นี้หล่อเด็กมอปลาย แต่ขอบอกว่าหล่อโคตร เฮ้ยย!!!นี้กูคิดไรเนี้ยะ
“หวัดดีครับ พี่ตุลย์ พี่โชว์นี่รามเพื่อนผมครับ” โอ้โหพระรามรึป่าวเนี้ยะ แผลงศรเลยเอาตรงกลางหัวใจพี่เลยนะ ผมคงเพ้อไปแล้ว
“สวัสดีครับ พี่โชว์ พี่ตุลย์” ผมก็คงต้องแวะไปส่งน้องรามก่อน
“เอ่อมาแค่อาทิตย์แรกก็มีเพื่อนเลยนะเรา” ผมแซวน้องวิน
“แหมพี่จะให้ผมอยู่คนเดียวรึไง”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”
“โถ เพื่อนที่ไหนล่ะตุลย์แฟนมันต่างหาก”
“เฮ้ย!” ไอ้น้องสองคนร้องมาพร้อมกัน
“ไม่ใช่นะพี่” ไอ้น้องวินรีบค้าน
“ไม่ใช่เชี่ยไรเดินกระหนุงกระหนิงกันมาสองคน”
“พี่โชว์บอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่ดิ เนอะราม”ไอ้รามก็แมร่งทำไมนั่งเงียบก็ไม่รู้
“เถียงไปก็เท่านั้นก็พี่แกยัดเยียดขนาดนี้ นิ่งๆไว้ดีกว่า” ไอ้รามบอก
“โชว์มึงก็นะไปแกล้งน้องทำไมเนี้ยะ”ผมว่ามัน ไอ้น้องรามก็นั่งไม่สนใจ
“เอ่อรามให้พี่ส่งตรงไหนอ่า”ผมถามน้องราม
“ส่งที่เซ็นทรัลครับ” ไอ้น้องรามนี่พูดน้อยจริงๆ
“เอ่อแล้ววินอ่า อาทิตย์หน้ามาอีกป่ะ”ผมถามวิน
“มาดิพี่แต่ไม่รู้พี่โชว์เค้าจะให้ผมนอนด้วยรึป่าว” ไอ้น้องวินทำเสียงเศร้า
“นอนบ้านกูป่าวล่ะ” ไอ้น้องรามพูดขึ้นมา
“ไม่เป็นไรก็มานอนก็พี่นี่แหละห้องพี่โชว์มันจะว่าอะไรได้” ผมพูด
“อืม นอนๆได้แต่มาทำเรื่องที่ค้างเมื่อคืนต่อให้จบด้วย” ไอ้น้องวินเขิลหน้าแดงเลยครับ
“ขอบคุณครับพี่ เอ่อวินเดี๋ยวกูโทรหา”ไอ้น้องรามพูดก่อนลงจากรถไป
“เพื่อนวินนี่แปลกๆ เนอะ” ผมพูด
“โอ้ยผมก็ไม่ค่อยรู้จักไรมันหรอกเพิ่งเจอกันได้สองวัน แต่มันไม่ค่อยพูดอ่า มันนั่งข้างผมเลยชวนมันคุย” ไอ้น้องวินร่าย
“ชวนคุยรึจีบว่ะ” ไอ้โชว์แทรกขึ้นมา
“อะโด่พี่โชว์ผมจีบพี่ตุลย์ไม่ดีกว่าหรอ” ไอ้วินหาเรื่องแล้วมึง
“สัสส มึงยังไม่เข็ดอีกรึไงนี่มึงอยู่บนรถกูนะ” ไอ้โชว์พูดเสียงเข้ม
“โห แค่ล้อเล่น อย่าโกรธไปน่าผมคิดกับพี่ตุลย์แค่พี่คร้าบบ” ไอ้น้องวินรีบแก้ตัว
“เอ่อ อย่าให้มีนะมึงกูไม่เอามึงไว้แน่”
“คร้าบ”
“วินจะให้พี่เลยไปส่งหรือแวะบ้านพี่ก่อน”ผมถาม
“เอ่อ เอาไงก็ได้ครับ”
“งั้นไปไหว้แม่พี่ก่อนนะ” ผมสรุปให้
“งั้นก็ได้ครับ”
“สวัสดีแม่”
“อ้าวว ทำไมมาไม่บอกกันก่อนล่ะลูก”แม่พูดเสียงตื่นเต้น
“เซอไพร์”
“สวัสดีครับแม่” ไอ้โชว์น้องวินสวัสดีแม่ผม
“หวัดดีลูกอ้าวแล้ววินทำไมมากับตุลย์ได้ล่ะ” แม่ถามสงสัย
“อ่อก็วินมันไปเรียนพิเศษกรุงเทพแล้วพักกับตุลย์วันนี้ก็เลยมาส่งมันเลยมาหาแม่ด้วยไง” ผมตอบ
“แหม นี่ไม่ได้ตั้งใจมาหาแม่เลยใช่ไหม”แม่พูดเสียงน้อยใจ
“ตั้งใจสิแม่” ผมว่า
“ผมบังคับมาต่างหากนี้ไม่บังคับไม่มานะเนี้ยะ” ไอ้โชว์พูดบอกแม่
“เงียบปากไป ตั้งใจมาหาแม่จริงๆ นะแม่”ผมดุแล้วหันมาพูดกับแม่ต่อ
“กินไรกันมายังลูก”
“ยัง ว่าจะมารับแม่ไปกินข้าวข้างนอก”ผมพูดไม่ได้ปรึกษาใคร
“กินที่บ้านเราก็ได้”
“โถ่แม่ แม่ไม่ได้หุงข้าวเผื่อสักหน่อยไม่พอหรอก สองคนนี้นะกินอย่างกะอะไร”
“โห พี่ตุลย์ วินกินน้อยจะตาย นู้น พี่โชว์เลยกินจุ” ไอ้น้องวิน โบ้ยให้ไอ้โชว์
“โอ้ยย” ไอ้โชว์ประเคนฝ่ามือตบกะโหลกไปหนึ่งทีผมก็ได้แต่ขำๆ แล้วผมก็พาแม่ไปกินข้าวที่ร้านอาหาร ไอ้น้องวินก็ไปด้วย
“แม่กินเยอะๆ นะ แม่ผอมลงนะ” ผมตักกับข้าวให้แม่
“ผอมที่ไหนก็เท่าเดิม อ้วนขึ้นมากกว่า”แม่ว่า
“แม่เหงามั้ยตุลย์ ไม่อยู่ตุลย์คิดถึงแม่นะ” ผมพูดพร้อมกอดแม่
“อืมไม่หรอกที่ร้านก็มีคนมาคุยด้วยทุกวันตุลย์ตั้งใจเรียนเถอะลูก”
“โห ตุลย์เหรอแม่โดดเรียนประจำ”ไอ้โชว์พูดขึ้นมา
“เหรอโชว์ แม่ฝากด้วยถ้าโดดฝากโชว์จัดการได้เลย” แม่พูดขำๆ
“โถแม่ทำไมพูดงั้นอ่า ไอ้โชว์ดิตัวโดดตุลย์ไม่เคยขาดเรียนเลย” ผมรีบแก้ตัว ไม่ใช่สิพูดความจริง
“จ้า แม่เชื่อ”
“รู้อยู่แล้ว ก็แม่เป็นแม่ตุลย์หนิแม่ก็ต้องเชื่อตุลย์” ผมพูดอ้อนแม่
“อืม แล้ววินไปเรียนไรลูกถึงกรุงเทพ”แม่หันไปถามน้องวิน
“อ่อ เรียนพิเศษครับ ไปติวทุกเสาร์อาทิตย์”
“ขยันเนอะ” แม่ชม
“ต้องขยันสิครับเดี๋ยวผมจะสอบเข้ามหาลัยเดียวกับพี่ตุลย์ ต้องฟิตนิดนึงครับ” ไอ้น้องวินพูด
“โอ้ย จะได้เหร๊อ” ไอ้โชว์พูด
“ผมจะเข้าคณะเดียวกับพี่ให้ได้ไม่เชื่อคอยดู แล้วเจอกันนะพี่โชว์” ไอ้น้องวินพูด
“ไม่รับโว้ย ไม่ให้เรียน” ไอ้โชว์ตอบกลับกวนๆ
“โห มหา’ลัยพี่รึไง”
“เรื่องของมึง” ไอ้โชว์คงขี้เกียจเถียงกินเสร็จก็เลยไปส่งวิน แล้วก็แม่
“แม่ตุลย์กลับก่อนนะ” ผมลาแม่
“จ้า ยังไงตั้งใจเรียนนะลูก”
“ลากลับนะครับแม่” ไอ้โชว์ลาแม่
“อืมลูก ฝากดูแลตุลย์มันด้วยนะลูกคนเดียวเป็นไรไปเสียใจแย่” แม่ฝากผมกับไอ้โชว์
“ครับผมจะรักตุลย์ ให้ได้เท่ากับแม่รักหากตุลย์เป็นไรไปผมก็ต้องเสียใจเช่นกัน ผมจะดูแลตุลย์ให้เป็นอย่างดีเลยครับ”ไอ้โชว์ถวานสัตย์ปฏิญาณกับแม่ ผมก็ได้แต่ยืนนิ่งไม่รู้จะพูดอะไร
“ไปแล้วนะแม่ คราวหน้าจะมาอยู่ด้วยนานๆเลย” ผมเข้าไปกอดแม่แล้วก็เดินทางกลับกรุงเทพ
“ตุลย์” อยู่ๆมันก็เรียกผม
“อย่าลืมที่สัญญานะ”
“สัญญาอะไรว่ะ” ผมนึกขึ้นได้แต่นึกว่ามันจะลืมไปแล้ว
“อย่าทำเป็นลืมดิ ระบำๆๆ” มันพูดขำขำ
“เฮ้ยย!! กูพูดเล่น ไม่เอากูทำไมได้หรอก อายเป็นนะเว้ย” ผมพูดไปตามจริง
“คนไม่รักษาสัญญา” มันพูดแค่นั้นก็เงียบไป ผมก็ไม่ได้พูดอะไรอีกนึกว่ามันไช้สมาธิขับรถ แต่มาถึงห้องก็ไม่ยอมพูด อาบน้ำเสร็จจะเข้านอนก็ไม่พูด อย่างงี้งอนแหงๆ
“โชว์” ผมเรียกมันมันก็นอนหันหลังให้ผม
“เฮ้ย ง่วงเหรอ” ผมยังพูดต่อไป มันก็เงียบ นึกถึงคำพูดว่าคนไม่รักษาสัญญาเลยคงต้องง้อมันให้ได้
“โชว์คร้าบ” เงียบเอาก็เอาว่ะ ผมหันไปเปิดเพลง แล้วขึ้นไปยืนคร่อมมัน แล้วเต้นไปตามจังหวะเพลง
นิ่ง
ผมค่อยๆ ถอดเสื้อออก มันค่อยๆ แอบหันมามองผมก็ได้ใจส่ายให้เลยครับ
เฉย
ผมเลยค่อยๆ ถอดเสื้อแล้วโยนใส่หน้ามันมันก็เลยหันมามอง ผมค่อยๆรั้งขอบบ๊อกเซอร์ลง แต่ยังไม่ถอดให้มันรู้สึกหมิ่นเหมจะถอดแหล่ะไม่ถอดแหละพอเห็นเล็กน้อย
ทำไม่สนใจ จังหวะเพลงค่อยๆ ร้อนแรงขึ้นเรื่อยมันมองแต่ยังตีหน้านิ่ง ผมค่อยถึงเนื้อถึงตัวมัน ลูบคล้ำตัวมัน
ยังทำนิ่ง ยังนิ่งใช่ม่ะ ผมถอดเลยครับ แล้วปากางเกงใส่หน้ามันไม่เหลืออะไรบนร่างกายแล้วครับ พูดได้ว่าเปลือยจริงๆ ไม่อายมันแล้วแล้วเต้นสุดพลังยั่วแล้วอ่อยเต็มที่ ลักจำจากโคโยตี้ที่เคยเห็นมาบ้างไม่มีอะไรที่อายไปกว่านี้อีกแล้ว
“เฮ้ย!” ผมถูกมันดึง
“คิดจะยั่วกันหรอ” มันกระซิบที่ข้างหูผม
“อือก็..”ผมไม่รู้จะตอบอะไรคงอายมาก
“รู้ไหมว่าทำอย่างงี้จะเกิดอะไรขึ้น” มันกระซิบแล้วเอาลากลิ้นหยอกล้อใบหู
“อืมอือ มะไม่รู้ อะไรเล่า ก็อยากให้ทำไม่ใช่รึไง”
“อืมแต่อย่าไปทำแบบนี้กับใครรู้ไหม หวงรู้ไหม ร่างกายนี้เป็นของกูอย่าให้ใครได้เห็นได้สัมผัสนอกจากกูรู้ไหม” มันพูดเสียงเบาแต่ฝังด้วยน้ำเสียงข่มขู่
“จะให้ใครเห็นได้ละก็อยู่ด้วยกันตลอด
“แล้วถ้าไม่อยู่ละ”
“ไม่มีใครเห็นหรอกน่า”
“อืออืม อึ อือ” ปากของผมโดนปิดลงด้วยอีกปากหนึ่งลิ้นสองลิ้นเกี่ยวกระหวัดด้วยความรู้สึกที่ถาโถมทั้งสองฝ่าย
ขอบคุนนะครับ {:5_140:}ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เป็นนางระบำด้วย นึกภาพตามเลย ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]