++ กว่าจะรู้ใจ (มันก็ใกล้จะสาย)++ # 6 ตอนจบ
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
เข้าช่วงเย็นของวัน ผมสงบสติอารมได้แล้ว เปิดประตูห้องเพื่อที่จะพบกับโลกความเป็นจริงที่ต้องเผชิญ
"นนท์ แล้วเราจะยังเป็นเพื่อนกันใช่ไหม" พัท พุโม่อผมกำลังย่างออกจากห้องของเขา
ผมหันกลับไปยิ้มให้เขา "ได้เสมอเลย พัท"
ผมเดินออกมาจากห้องของพัทด้วยความน้อยใจพระเจ้าน้อยใจที่ทำไม่ส่งคนที่รักผมมาช้าเกินไปเกินที่ผมจะกล้ารักเขา เพราะกลัวว่าตัวเองจะเจ็บอีก
**** Hidden Message *****
-----------------***********----------------------
อย่าคิด ว่าดี นะ ถ้า ไม่ได้ทำ น่ารักโคร ต ๆ เลย ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากๆ ครับ ขอบคุนคราฟ มันน่านักฌชียว ขอบคุนคับ{:5_130:} ขอบคุณมากๆ ครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]