++ กว่าจะรู้ใจ (มันก็ใกล้จะสาย)++ # 2
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
"ไม่เป็นไร เข้ามาก่อนสิ"พี่รินทร์คงเห็นสีหน้าของผมคงไม่ต้องบอกหรอกน่ะครับว่าสีหน้าผมเป็นยังไง ก็หงอยสุดๆ แต่ก็ดีขึ้นแล้วล่ะก็พี่เขาคงไม่โกรธอะไรมากหรอก ก็ยังพูดดีกับเราอยู่เลย
"นี่ครับของฝาก มีขนมที่พี่ชอบด้วยแล้วนี่ก็ของลุงรันและพี่รงค์" ผมเอาของฝากวางบนโต๊ะเมื่อมาถึงม้านั่งใต้ต้นไม่ข้างบ้านพร้อมทั้งสาธยายสิ่งของที่ซื้อมาฝาก
**** Hidden Message *****ผมนอนคิดไม่ตกทั้งคืนว่าเราจะบอกพี่รินทร์ดีหรือเปล่า ว่า ผมรักเขารักมาตลอด ตอนนี้ก็ยังรักเขาอยู่ คิดถึงเขาทุกคืน ทุกวัน ทุกลมหายใจ และเขาหละจะคิดถึงผมหรือเปล่า เขารักผมบ้างไหม อยากรู้จัง...........
ปิดเทอมแล้วผมเลยเดินทางกลับบ้านระหว่างทางผมคิดมาตลอดว่าต้องบอกความในใจกับพี่รินทร์ให้ได้แต่ก็ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปเมื่อไหร่อาจจะเป็นเพราะลมที่พัดเข้ามาทางหน้าตางบ้านสีเหลี่ยมเล็กๆของรถณถสารที่ผมนั่งมาก็ได้ ทำให้ผมเคลิ้มและก็หลับไปในที่สุด...
กว่าจะรู้ ว่ารัก ก็ อิอิ สแล้ววว โคร ต ๆ อ่ะSmile :') ขอบคุณมากมายครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากๆ ครับ ขอบคุณครับ{:5_119:} ขอบคุนครับ ขอบคุนคราฟ อนะเราเข้าใจความรู้สึกนี้ ขอบคุนคับ{:5_130:} มีคนแอบชอบอีกละ ขอบคุณมากๆ ครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]