คนนี้แหละใช่เลย P. 19
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
พูดจบร่างโปร่งก็ลุกขึ้นอย่างว่องไวก่อนจะไปยังไม่วายหันมาพูดทิ้งท้าย
“พี่ก็รู้ว่าพี่เจ็มเค้าคงมีเหตุผลอะไรบางอย่างทำไมไม่ลองฟังเค้าบ้างล่ะ พอเค้าโทรมาพี่ก็ไม่ยอมรับสายปิดกั้นเค้าทุกทางแบบนี้เมื่อไหร่จะคุยกันรู้เรื่องที่พูดเนี่ยเพราะเป็นห่วงหรอกนะ พี่ไม่รู้ตัวเลยหรือไงว่าชอบนั่งเหม่ออยู่เรื่อยถ้ามันรู้สึกแย่นัก ทำไมไม่ทำให้มันจบไปสักทีผมว่าพี่เจ็มเค้าก็รู้สึกไม่ต่างจากพี่หรอก”
**** Hidden Message *****
เมื่อฉัตรทราบว่าก๋วยจั๊บมีแขก จึงขอตัวกลับก่อนร่างโปร่งจึงเดินเลี่ยงมาที่ศาลาริมน้ำเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ที่ยืนหันหลังอยู่กลางศาลา ก็ทำให้หัวใจไหววูบถึงอย่างนั้นเสียงที่เปล่งออกไปกลับกระด้างจนตัวเองยังรู้สึกตกใจ
“มาทำไม?”
เจมินี่หันกลับมา ใบหน้ามีแววอิดโรยความเหนื่อยล้าปรากฏฉายชัดอยู่ในดวงตาสีเทาคู่นั้นร่างโปร่งก้าวเข้ามาประจันหน้ากับอีกฝ่ายที่ยังคงยืนนิ่งสงบอยู่
เป็นคนสำคัญที่น้องไม่อยากลา ปากไม่ตรงกับใจอย่างงี้แล้วเมื่อไหร่จะได้(เป็นแฟน)กัน หุหุ ขอบคุณครับ ขอบคุนนะคับ ^^ ขอบคุณครับ สนุกมากๆเลย ขอบคุณมากคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากนะ ขอบคุนคราฟผม เจ็มกลับเมกาเถอะให้ใครบางคนนอนร้องไห้ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ครับผม {:5_130:} ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]