โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว (65-66 )

tanya · โพสต์ 2011-12-28 09:46:42

(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
ตอนที่ 65 ไม่เคยลืม แต่มันไม่เหมือนเดิม

7 z6 f( B8 T. z) l2 |“จะเอาไงไอ้โชว์” ผมเลือกไม่ได้หันไปหาไอ้โชว์% Q' f9 R. q& k8 J
“เร็วดิ หรือจะให้เลือกให้ว่ะ”
9 O8 Y1 K3 p2 v7 k" o2 `/ d“เอ่อ..คือ กูเลือก”, j: F" ?0 ?- z  m1 {  h3 J) r
“ทำ” ไอ้โชว์รีบตอบแทนผม# v9 f! `/ H. w) x& f
“อะไรอะเฮีย ไม่ใช่เฮียนะ ไอ้ตุลย์มันโดน” ไอ้เจ๋งรีบโวยวาย
9 Y" [6 N  p- L. [0 `& ?3 `: s“แล้วจะทำไมมึงมีปัญหาไรว่ามา”  ไอ้โชว์ทำกร่าง
, o' V3 w" p. c0 z“อะ ก็ได้ จะทำไรอ่ะ”6 O. r/ y; M9 D' |& L
“จูบกู” ไอ้โชว์บอก
' ]" j- C- S3 e) S  }' l“เฮ้ยย จะบ้ารึไง” ผมตกใจครับตอนนั้นผมไม่ได้เมาอะไรมากมายด้วย  [) U+ O5 `$ G1 L
“ทำไม ทำไม่ได้รึไง” ไอ้โชว์พูด ขำขำ
1 u; H7 k0 f8 W“นี่กูไม่มีสิทธิ์เลือกแล้วใช่ไหม” ผมถามอย่างยอมรับโชคชะตาไอ้โชว์รีบเอาหน้ายื่นมาหาผม  B- o2 [$ ]$ ^0 r5 I* }
“เอาก็เอาว่ะ”! J5 x- m) C' g; _4 q( f5 r6 N2 K
“แหมไอ้สัสส ทำเหมือนมึงไม่เคยจูบกันเนอะ มากกว่านี้ก็เคยทำมาแล้วไม่ใช่หรอ” ไอ้คิวรีบแซว เขิลดิครับ ไม่ได้หน้าด้านเหมือนไอ้ตัวที่กำลังยื่นหน้ามาหาผมเนี้ยะ อีกอย่างผมยังไม่เคยจูบใครต่อหน้าใครเลย โดยเฉพาะผู้ชายด้วยกัน
“เอายัง รอนานแล้วนะ” ไอ้โชว์เร่ง ผมกลั้นใจ กลั้นความอายแล้วประกบปากผมไปที่ปากมัน
“อือ อือ” ผมร้องท้วงในลำคอ เพราะมันดันหัวผมไม่ให้ผละออก แล้วพยายามสอดลิ้นเข้ามา ลิ้นของมันไล้ไปตามไรฟันผม จนเผลอเปิดปากออก ลิ้นของมันก็เข้ามาอยากเย้ากับลิ้นของผม
“อืม” ผมร้องออกมาอย่างรู้สึกดี จนลืมไปเลยว่ามีคนจ้องมองผมอยู่ สักพักมันก็ปล่อยปากผมเป็นอิสระ ทำให้ผมพบกับโลกแห่งความจริง คือทุกคนในวงตอนนี้อ้าปากค้างกันไปตามๆกัน
“เอา เป็นไรกัน ต่อดิว่ะ” ไอ้โชว์บอก
“ไม่เล่นแล้วได้ป่ะ” ผมท้วง
“ไม่ได้ ทุกคนในที่นี้ต้องเล่น” ไอ้เจ๋งเริ่มหมุนขวดอีกครั้ง
“โหไรว่ะ” ปากขวดหยุดหันไปทางไอ้พอส
“เอาไง”
“กูเลือกตอบละกัน”
“ทำไมมึงถึงเลิกกับพี่โชว์” ไอ้สัส มิกซ์มึงนี้เข้าใจคิดคำถามเนอะ ผมสะดุ้งเลย
“เอ่อๆ” มันหันไปมองหน้าไอ้โชว์
“ทำไมนะหรอ กูไม่รู้ กูไม่เคยบอกเลิกกันเลยด้วยซ้ำ แค่มันห่างๆกันไปเฉยๆ ยอมรับนะตอนแรกทำใจไม่ได้ คิดถึงจนไม่รู้จะทำยังไง”  เริ่มดราม่าแระ
“แต่ทำไงได้ โชว์ไม่ติดต่อมาหา กูก็ไม่กล้าติดต่อไปอีก เพราะโชว์บอกว่าเรียนหนัก กูก็เลย” ไอ้พอสเริ่มก้มหน้า
“พอแระๆ เดี๋ยวจะไปกันใหญ่เลิกเล่นดีกว่า” ไอ้เจ๋งรีบบอก หารู้ไม่ตอนนี้เหมือนวางระเบิดไว้กลางวง ไอ้พอสก็ไม่พูดอะไรต่อ ไอ้โชว์ก็นั่งนิ่ง ส่วนไอ้มิกซ์นี้ซิเหมือนจะมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่ยอมพูดออกมา พวกเราก็นั่งกินกันไปสักพัก ตอนนี้ทุกคนในวงเมากันได้ที่เลยละครับ
“พอส” ไอ้มิกซ์เรียกไอ้พอส
“ฮึ”
“ตอนนี้มึงยังรักพี่โชว์อยู่ไหม” ตอนนี้ไอ้โชว์ ไม่อยู่ครับไปห้องน้ำ
“ไม่หรอก มันนานแล้ว อีกอย่างโชว์มันก็มีแฟนใหม่แล้ว ใช่ไหมตุลย์” มันหันมาทางผม ท่าทางจะเมาจริงๆ
“อะ อือ”
“แล้วมึงคิดจะมีใครอีกรึป่าว”
“มีดิ ถามทำไมว่ะ”
“ขอให้คนคนนั้นเป็นกูได้ป่าววะ”  นี่สองคนกำลังสารภาพรักกันรึป่าวนะ
“มึงว่าไงนะ”
“อ่อ ป่ะป่าว กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” แล้วไอ้มิกซ์ก็เดินออกไป ไอ้พอสก็เดินตาม
“มีไรกันว่ะ” ไอ้โชว์ถามหลังจากกลับมาจากเข้าห้องน้ำ
“พลาดแล้วเฮีย” ไอ้เจ๋งรีบบอก
“พลาดไรว่ะ”
“ก็ฉากรักไง พราะเอกนางเอกเค้าสารภาพรักกัน” ไอ้โชว์เหมือนจะเข้าใจ เพราะไม่ได้ถามอะไรต่อ
“กลับยัง” มันหันมาถามผม
“ขับรถไหวหรอ” เพราะมันก็กินไปไม่น้อย
“ไหวดิ แค่นี้เอง”
“งั้นกลับก็ได้ เฮ้ยกูกลับแล้วนะเว้ย วันจันทร์เจอกัน”  ผมหันไปบอกเพื่อนๆ ของผม ไอ้พอสกับไอ้มิกซ์ก็เดินกลับมาแล้วเช่นกัน
“พวกมึงกูกลับแล้วนะ” ไอ้พอสบอกอย่างสีหน้าไม่สู้ดี
“มีไรรึป่าวว่ะ”
“ไม่มีไร เดี๋ยวกลับแล้วนะโชว์” มันหันมาไอ้โชว์
“กลับไงล่ะ”
“เดี๋ยวกลับแท็กซี่” ตั้งแต่กลับมาเห็นมิกซ์ไม่ยอมพูดอะไรเลย
“เอ่อ เดี๋ยวลงไปพร้อมกันเลย จะกลับเหมือนกัน”
“โหไรว่ะ กลับกันหมดแระ” ไอ้เจ๋งพูดแบบเซ็งๆ แต่ตอนนี้ไอ้ข้าวสลบไปแล้ว
“ไอ้คิวไอ้พจน์เอาไง กลับเลยป่าว”
“กูนอนนี่แหละ ขอนอนห้องมึงนะไอ้ข้าว” ไอ้พจน์บอก
“อืมๆๆ” ไอ้ข้าวตอบงึมงำ แล้วพวกผมทั้งสี่ก็เดินลงมา
“ไหวป่าวให้ไปส่งไหม” ไอ้โชว์ถามไอ้พอส ตั้งแต่กลับเข้ามาไอ้มิกซ์ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย
“ไม่เป็นไรเดี่ยวกลับเอง” ไอ้พอสบอก
“เอางั้นหรอ”
“กลับดีดีละ” ไอ้โชว์หันไปบอกไอ้พอส
“อืม”
“บายมิกซ์แล้วเจอกันนะ” ผมหันไปบอกมิกซ์
“อืม บายตุลย์ แล้วเจอกัน” มิกซ์ตอบยิ้มๆ แล้วก็แยกย้ายกันไป
“โชว์ แล้วมึงละลืมพอสได้รึยัง”  ผมถาม ตอนนี้เราอยู่บนรถ ยังไม่ได้ออกรถ
“ถามทำไม”
“แค่อยากรู้”
“ถ้าถามว่าลืมได้ยัง ตอบได้เลยว่ายัง”
“ว่าไงนะ” ผมถามกลับอย่างโมโห ไม่รู้ แบบนี้เรียกว่าหึงรึป่าวนะ
“เดี๋ยวฟังก่อนดิ อย่าเพิ่งโมโห หึงมากจนไม่ฟังเลยนะมึงอ่ะ”
“ใครหึง บ้า อะว่าไงต่อ” ผมรีบเร่งให้มันอธิบายต่อ
“คือกูมันลืมมันไม่ได้หรอก มันเป็นคนหนึ่งที่กูรักมาก” ผมเริ่มยิ้มไม่ออกแล้วครับ เพราะน้ำเสียงของมันนั้นจริงจัง
“จนกูมาเจอมึง ยอมรับตอนแรกกูลังเลใจ แต่สุดท้ายกูก็เลือกมึง อย่างงี้แหละอะไรที่ได้มายากมักสำคัญกว่าเสมอ ที่กูบอกว่าลืมมันไม่ได้ก็จริง ตอนนี้ก็ไม่ลืม แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือความรู้สึกต่างหาก ความรู้สึกของคำว่ารักที่แสดงออกแตกต่างไปจากเดิม จากเป็นคนที่เรารักแบบคนรัก กลายเป็นตอนนี้ก็เป็นเพื่อนคนหนึ่งที่กูรักเหมือนกัน” มันอธิบายน้ำเสียงจริงจัง
“มึงไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอว่ะตุลย์” ผมพูดโพลงออกไป มันสีหน้าดูตกใจ
“ทำไม กูเห็นแก่ตัวตรงไหน” มันถามกลับมาอย่างสงสัย
“ความรู้สึกกูกับโป้งมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากความรู้สึกมึงที่มีให้พอสหรอก” ผมตอบไป ผมคิดอย่างนั้นจริง ผมรู้สึกน้อยใจนะ ผมยอม ผมเข้าใจมันทุกอย่าง แต่ทำไม มันไม่เคยเข้าใจอะไรผมเลย คิดแล้วก็รู้สึกสะเทือนใจ
“ตุลย์ มึงคิดอย่างนั้นหรอ” มันถามผม
“มันจริงป่าวล่ะ” มันนิ่งไปสักพัก
“งั้นเอางี้ กูยอมให้มึงติดต่อกับมันได้ แต่ต้องบอกให้กูรู้ จะไปไหน หรือมันมาหาก็บอกกูก่อน โอเคไหม”  เหอะๆๆ  นี่มึงยอมกูใช่ไหม ตีกรอบล้อมกูทุกด้าน
“เออช่างมันเหอะ กูไม่ได้อยากให้มันมีปัญหา ยังไงก็แล้วแต่แค่มึงมีกูคนเดียวก็พอ” ผมตอบแล้วแอบหวานๆไป
“อยู่แล้ว กูจะมีมึงรักมึงแค่คนเดียว มึงก็ต้องทำเหมือนกูนะ”
“อืม” ผมยิ้มๆ แล้วไอ้โชว์ก็ออกรถตรงกลับหอ  ไม่นานก็ถึงหอ เพราะไม่ได้ไกลจากกันเลยสักนิด
“โชว์มึงว่าไอ้พอสกับไอ้มิกซ์จะเป็นไงว่ะ” ผมถาม ตอนนี้เราสองคนอาบน้ำเตรียมตัวนอนกันแล้ว
“ทำไมหรอ”
“ก็ตอนมึงไม่อยู่ ไอ้มิกซ์มันบอกชอบไอ้พอส แล้วมันก็ออกไปคุยกันกลับมาก็เป็นแบบนั้นอ่ะ” ผมเล่าเรื่องคร่าวให้ให้ไอ้โชว์ฟัง นึกว่ารู้เรื่องแล้วซะอีก
“ไม่รู้สิอันนั้นมันเรื่องของเค้า มาทำเรื่องของเราดีกว่า”  มันกอดผมแน่น
“ไม่อ่ะ...อืม”  ยังไม่ทันได้ปฏิเสธก็โดนปิดปากซะแล้ว แล้วกิจกรรมรักก็ดำเนินต่อไปตามยถากรรมที่ผมได้รับอยู่เป็นนิจ ไม่เคยขาดสาย
“โชว์ตื่นได้แล้ว วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะ” ผมปลุกมันก็แล้ว เขย่ามันก็แล้ว ทำไมปลุกยากปลุกเย็นขนาดนี้นะ นี้ผมก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วนะ
“อือ” มันร้องออกมาในลำคอ แต่ไม่ขยับตัวไปไหน ทำไมขี้เซาอย่างนี้นะ
“งั้นอยากนอนๆไปเลยนะ ไปคนเดียวก็ได้ว่ะ” ขี้เกียจรอ กว่าจะอาบน้ำ ทำอะไรอีก น่าเบื่อ ผมไม่ได้งอนนะ อิอิ เช้าวันแรกของการเปิดเทอมผมก็ต้องนั่งรถเมล์ไปมอคนเดียว ก็ดี ไม่ได้นั่งรถเมล์นานแระ
“ไอ้ข้าว อยู่ไหนออกมายัง หิวข้าวมาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยดิ” ผมมามอเร็วกว่า เลยโทรหาไอ้ข้าว
“เออกำลังออกจากหอ รอไอ้ตัวอืดเนี้ยะ”
“นี้มึงย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้วหรือว่ะ” ผมถามไปเพราะเห็นมันอยู่ด้วยกันตลอด
“ป่าว มันไม่ยอมไปอ่ะ ไล่แล้วนะ”
“เออ มาเร็วนะ รออยู่บาร์ใหม่ กินข้าวรอนะ”
“เออๆ กินไปเลย จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ ไอ้เจ๋วเร็วดิว่ะ” ได้ยินเสียงมันเร่งไอ้เจ๋งแล้ววางสายไป  รอไม่นานไอ้สองตัวมันก็มาปลรากฎ
“เฮ้ยไอ้ตุลย์ ไหงวันนี้มาคนเดียวว่ะ”
“ไอ้เชี่ยโชว์ไม่ยอมตื่น ขี้เกียจปลุกรำคาญ”
“ไงเลยหนีออกมาคนเดียวว่างั้น”
“ป่าว แค่มาเรียนคนเดียวไม่เห็นแปลกอะไรเลย” ผมตอบพร้อมกินข้าวที่อยู่ตรงหน้าไปเรื่อยๆ
“ข้าวเดี๋ยวไปซื้อข้าวมาให้นะ นั่งอยู่เป็นเพื่อนไอ้ตุลย์นี่แหละ” ไอ้เจ๋งลูกไปกินข้าว
“ข้าวมึงรักมันป่าววะ” ผมถามตอนนี้มีแค่ผมกับมัน
“อืม” มันตอบแค่นี้หน้ามันก็แดงแระ สัส จะเขิลไปไหนเนี้ยะ
“แล้วมึงได้รับความรักจากมันพอป่ะ”
“เกินไปด้วยซ้ำ”
“น่าอิจฉาเนอะ”
“ทำไมหรอ พี่โชว์เค้าทำไมหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอก” ทำไมยังไม่มานะ หรือจะนอนไม่ยอมตื่นเนี้ยะ
“มาแล้ว อ่ะผัดผักรวม”มันยืนข้าวแกงที่มีแต่ผักให้ไอ้ข้าว ไอ้ข้าวทำหน้าเอียนๆ
“กินให้หมดด้วย”
ตอนที่ 66  ก็ผมรักคุณไงครับ
“ทำไมมีแต่ผักอ่ะ เยอะด้วย” ไอ้ข้าวเริ่มต่อรอง  เห็นคู่นี้ถึงมันจะกัดกันแต่มันก็น่ารักดีอ่ะ อิจฉา
“กินไปหรือจะให้ป้อน”
“โอ้ยเลิกหวานกันสักทีเหอะ”
“ทำไมอิจฉาหรอมึง ถ้ามึงอยากหวานนู้น มาแระ” ผมมองไปทางที่ไอ้เจ๋งมอง เป็นไอ้โชว์ครับ ตื่นได้แล้วหรอมึง แมร่งคอยดูจะไม่พูดด้วยเลย มันเดินยิ้มแฉ่งเดินตรงมาหาพวกผม แล้วนั่งลงข้างๆผม
“เฮียไปทำไรมัน หน้าบึ้งแต่เช้าแระ” ไอ้เจ๋งถาม
“ออกมาก่อนทำไม” มันไม่ได้ตอบไอ้เจ๋ง แต่หันมาถามผม ผมนั่งนิ่งไม่สนใจ กินข้าวที่เหลือในจานต่อไป
“เดี๋ยวมาไปซื้อข้าวก่อน อย่าไปไหนละ” มันบอก แล้วเดินไปซื้อข้าว
“ทำไมไม่คุยกันดีดีล่ะ” ไอ้ข้าวบอก
“ดูมันดิ รู้เรื่องเชี่ยไร ทำไม่รู้เรื่องอะไร”
“ไงก็คุยกันดีดีละกันล่ะ” ไอ้ข้าวบอก สักพักมันก็กลับมาพร้อมข้าวกับน้ำ ผมกินเสร็จพอดี จะลุกเอาจานไปเก็บ
“จะไปไหน” มันถามแล้วดันผมให้นั่งกลับลงไปที่เดิม ผมก็นั่งลงนิ่งไม่ได้พูดอะไรต่อ ไอ้ข้ากับไอ้เจ๋งคงเห็น มันสองคนเลยลุกเอาจานไปเก็บ แล้วบอกจะไปซื้อของแป็บนึง เหลือผมอยู่สองคนแล้วครับ
“เป็นอะไร”
“ป่าว”
“ก็เห็นๆ กันอยู่ ขอโทษละกันที่ไม่ตื่น แต่เดี๋ยวก็จะตื่นแล้ว รอแป็บนึงก็ไม่ได้” มันพูดในสิ่งที่ มันคงรู้ว่าผมงอนมันเรื่องอะไร
“จะไปเรียนแระ”
“หายโกรธเถอะนะๆๆ เค้าขอโทษ” มันทำเสียงง้อออดอ้อน ซึ่งไม่ค่อยได้เห็นทำไหร่นัก
“อุบาทว์” ผมด่าออกไป ไม่ได้จริงจังอะไร
“ด่าเค้าทำไม หายงอนแล้วใช่ป่ะ”
“สำคัญตัวผิดไปแล้ว ใครเค้าไปโกรธไปงอนคุณ” ผมสนุกที่ได้แกล้งมัน จริงๆ ไม่ได้โกรธอะไรมากหรอกครับ
“ตุลย์ คร้าบจะให้เค้าทำยังไงล่ะ ถึงจะยอมหายโกรธ”
“จะไปเรียนแล้ว ไอ้ข้าวมาพอดี” ไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋งก็กลับมาพอดี ผมก็ลุกขึ้นเลยครับ
“ข้าว เจ๋ง ไปเรียนก่อนเถอะ เดี๋ยวไปส่งตุลย์เอง”
“เรื่องไรละ” ผมรีบตอบกลับ
“จะไปคุยดีดี หรือจะให้ป่าวประกาศตรงนี้ว่ามึงเป็นไรกับกู” อะไรว่ะ เมื่อกี้ยังพูดเพราะๆ อยู่เลย โหไม่มันเลย ความอดทนต่ำจริงนะมึง ผมจำต้องเดินตามมันไปที่รถ แล้วก็ขึ้นไปนั่งอยู่บนรถทั้งคู่
“จะหายงอนได้ยัง จะให้ทำไงว่ะ”
“โอ้ยรำคาญ น่าเบื่อโว้ย” ผมสบถออกไป
“เป็นเชี่ยไร แค่กูตื่นสาย มึงจะโกรธอะไรนักหนาว่ะ ทำตัวอย่างกับผู้หญิง” ผมชะงัก และอึ้งกับสิ่งที่มันพูด ผมยอมรับว่าเสียใจและโกรธมาก
“ใครๆ ทำให้กูเป็นแบบนี้ มึงไม่ใช่หรอ หากกูไม่มาเจออะไรแบบนี้ กูคงมีชีวิตที่ปกติสุขไปแล้ว ขอโทษที่กูวุ่นวายเกินไป ขอโทษที่กูขี้งอน ขอโทษทีเอาแต่ใจตัวเอง” ผมพยายามกลั้นความเสียใจ ไม่ให้น้ำตาไหลออกมา ผมนั่งนิ่งไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น
“ตุลย์กูขอโทษ” มันพูดเสียงเรียบ
“แล้วไง ทำไม กูเป็นห่วงมึง กูรักมึง กูทำทุกอย่างเพื่อมึง แต่ทำไม” ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
“ตุลย์” มันเรียกชื่อแล้วจับมือผมไว้
“กูไปเรียนก่อนนะ” ผมสะบัดมือมันออก แล้วเปิดประตูจะลงจากรถ
“เดี๋ยว” ผมหยุดฟัง
“แล้วเลิกเรียนจะมารับนะ” ผมก็ปิดประตูแล้วเดินไปเรียน ผมเดินมาถึงห้อง ไอ้คิว ไอ้ข้าว ไอ้พจน์ ก็หันมาหาผม ไอ้เจ๋งคงไปเรียนแล้ว
“เป็นไงบ้างตุลย์” ไอ้ข้าวถาม คงเห็นสีหน้าผมไม่ดีขึ้น
“ไม่มีไรหรอก” ผมตอบยิ้มๆ มันก็ไม่ได้ถามเซ้าซี้อะไรผมอีก ผมก็ไม่เป็นอันนั่งเรียนหรอกครับ นั่งคิดไปเรียน ที่จริงผมก็ผิด ที่งอนไม่เข้าเรื่อง รู้ว่ามันขี้โมโหก็ไปแกล้งมัน แต่ผมไม่ชอบที่มันพูดเลย ทำไมต้องพูดแบบนั้น โอ้ยคิดมากปวดหัวโว้ย
“เออ กูขอตัวกลับก่อนนะเว้ย” ผมหันไปบอกพวกนั้น หลังจากเลิกเรียน
“เออ ดีดีละมึง อย่าคิดมาก คุยกันดีดี” ไอ้คิวเข้ามาตบไหล่ผมแล้วพูด
“คุยกันดีดีนะตุลย์” ไอ้ข้าวบอก ผมปวดหัวรีบนั่งรถแท็กซี่กลับมาที่ห้อง กินยาแล้วนอนเลย ไม่ได้ป่วยอะไรหรอกครับ แค่ปวดหัวนิดหน่อย กินยาก็หลับไปเลยครับ ตื่นมาก็มืดแล้ว สองทุ่มได้ ผมเดินออกไปนอกห้อง เห็นไอ้โชว์นอนหลับอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ ผมมองดูมันอยู่สักพัก มันคงรู้สึกตัว ลืมตาขึ้นมา แล้วมายืนหน้าผม
“บอกว่าจะไปรับไง” มันถามเสียงเรียบ
“ปวดหัวเลยกลับมาก่อน”
“เป็นไรมากป่าว กินยายัง หิวมั้ย” มันถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร นอนพักแล้ว ดีขึ้นแล้ว”
“กูขอโทษ”
“กูไม่ชอบ กูเหมือนผู้หญิงหรอ” ผมตอบเสียงประชด
“กูขอโทษ กูแค่อารมณ์ร้อนเลยพูดอะไรไม่คิด กูชอบที่มึงเป็นแบบนี้ เป็นห่วงกู รักกู กูมีความสุข กูขอโทษนะตุลย์” มันพูดพร้อมจับมือผมไว้
“อืม อย่าพูดอีกนะ” ผมไม่รู้จะโกรธ จะทะเลาะกันไปอีกเพื่ออะไร
“ไปหาไรกินกัน”  มันพูดดูยิ้มแย้มแล้วจับมือผม
“ขอไปล้างหน้าก่อนได้ป่ะ”
“ไม่ต้องล้างก็น่ารักจนอดใจไม่ได้แล้ว หรือจะกินอย่างอื่นก่อนไปกินข้าวดี กินตับม่ะ” เชี่ยทะลึงไม่เคยเปลี่ยนแปลง
“สัส ปล่อยเลย จะไปล้างหน้า หิวโว้ย” ผมเดินไปเข้าห้องน้ำครับ
“หิวตับเหรอ” มันพูดไล่หลัง
“กูไม่ชอบกินตับโว้ย กินแล้วจะอ้วก” ผมพูดไปตามความจริง ล้างหน้าล้างตาเสร็จมันก็พาผมมากินข้าว
“กินเต็มที่เลยนะ เค้าเลี้ยงเอง” มันบอกผม พร้อมสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ
“เลิกพูดงี้เหอะ เดี๋ยวกูกินไม่ลง”
“คนอะไรพูดเพราะๆ ด้วยก็ไม่ชอบ”
“ไอ้ชอบอะมันชอบ แต่มันไม่ใช่กับมึง มันไม่เข้ากันหรอก” ก็จริงอ่ะ ปากอย่างไอ้โชว์ พูดเพราะมันแปลกๆ หรือกูชินว่ะ ชอบให้มันด่า มันพูดหยาบๆ
“เหรอครับคุณตุลย์ ไม่ชอบให้ผมพูดเพราะหรอครับ” มันเลยแกล้งผมใหญ่เลยครับ
“ครับคุณเชี่ยโชว์ จะพูดเพราะทำจวยอะไรหรอครับ”
“ก็ผมรักคุณไงครับ” มันพูดสีหน้าจริงจัง พร้อมเอาดอกกุหลาบที่เค้าประดับโต๊ะยื่ยให้ผมหนึ่งดอก ผมก็เขิลดิครับ ก็ยิ้มๆ แล้วรับดอกไม้มา
“แล้วคุณรักผมไหม”
“เอ่อออ” ยังไม่ทันจะตอบพนักงานก็มาเสิร์ฟอาหารพอดี
“กินๆๆๆๆ” ผมเร่งมัน หิวครับ อาหารมาถึงผมก็ตักกินเลยครับ มันก็ตักให้ผม
“ยังไม่ตอบเลย”
“รักเหมือนกันคร้าบบบ”
“อะไรไม่จริงใจเลย” มันต่อว่ากลับมา
“การกระทำยังไม่พออีกหรอ ยังแสดงออกไม่พอใช่ไหม” ผมถามมันกลับ
“ครับๆๆ รู้แล้วครับว่ารักจริง”
“กินนี้ไปเลยไป” ผมตักกับข้าวให้มัน
“ขอบคุณครับ”
“โอเค จะเลิกพูดแบบนี้ได้ยังเนี้ยะ ปวดหู” ผมพูดขำขำ มันพูดเพราะๆ ก็น่ารักไปอีกแบบครับ
“เออเลิกแล้วๆ พอใจไม๊”
“งี้สิถึงเรียกว่านายโชว์” มันก็ยิ้มๆ กินเสร็จก็กลับห้องกันครับ
“ไปอาบน้ำเลย รีบนอนเดี๋ยวปลุกก็ไม่ยอมตื่นอีก” ผมบอกมันตอนนี้มันกอดผมจากด้านหลัง
“โห อาบพร้อมกันดิ”
“ไม่เอาอึดอัด ห้องน้ำไม่ได้ใหญ่โตอะไร” ผมบอกพร้องแกะมือตุ๊กแกมันออกจากเอว
“วันนี้อิ่มเลยเนอะ”
“อืม มากอ่ะ” ผมตอบมัน
“กลับเลยมั้ย” มันหันมาถามผม
“ยังไม่อยากกลับเลย พาไปขับรถเล่นหน่อยได้มั้ย”
“ไปสิ”  มันพาผมขับรถเล่นแถวชานเมือง ก็ขับไปเรื่อยๆแหละครับ
“ตุลย์ มึงคิดว่ากูจะเป็นคนสุดท้ายของมึงมั้ย” อยู่ๆ มันก็ถามผมขึ้นมา
“เอ่ออ ไม่รู้สิ” ผมตอบไป เพราะยังไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
“สำหรับกูนะ มึงคือคนที่กูอยากอยู่ด้วยไปจนตาย”
“โชว์ มึงอย่าพูดอย่างงี้เลย เราไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้ามันจะเป็นอย่างไร ถึงวันนั้นเราอาจจะไม่ได้เป็นอย่างวันนี้ก็ได้”
“ตุลย์ มึงก็อย่างพูดอย่างนั้นเหมือนกัน เพราะกูรักมึง รักมาก”
“อืม ให้อนาคตเป็นตัวตัดสินแล้วกัน วันนี้เราทำให้ดีที่สุดก็พอ” ผมบอกมัน
“อืม กูจะไม่มีวันทิ้งมึงตุลย์” มันพูดพร้อมกับเอามือมากุมมือผมไว้ ผมรับรู้ได้ถึงใจที่มันส่งมาให้ผม
“อืม กูจะรอดู” ผมบีบมือมันตอบกลับไป
“โชว์ มึงอยู่ไหน”  ผมโทรศัพท์หามัน วันนี้มันมาส่งผมที่มหา’ลัย แล้วมันก็หายไปเลย
“อ่อ มาช่วยงานที่บ้านอ่ะ วันนี้คงไม่ได้กลับนะ กลับเองได้ไหมตุลย์”
“งั้นหรอ ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูกลับเอง”
“อืม อย่าลืมกินข้าวนะ”
“อืม มึงด้วย” แล้วก็วางสายกันไป ผมเลยกลับพร้อมไอ้ข้าวกับไอ้เจ๋ง ว่าจะไปขึ้นมอเตอร์ไซด์หน้ามอ
“อืมเดี๋ยวกูกลับพร้อมมึงนะข้าว”
“มีไรป่าว แล้วเฮียไม่มารับหรอ”
“อ่อ มันมีธุระอ่ะ เดี๋ยวกลับเอง” แล้วพวกเราก็นั่งรถไอ้คิวซึ่งมาส่งที่หน้ามอครับ
“ไปกินข้าวกันป่าว” ไอ้เจ๋งถาม หลังจากลงจากรถมาแล้ว
“ตุลย์ไปกินข้าวก่อนนะกูหิว” ไอ้ข้าวบอก พร้อมทำท่าเอามือกุมท้อง
“อือๆ ไปกินกินไรที่ไหนอ่า”
“ไปกินสเต๊กดีกว่าอยากกิน” ไอ้เจ๋งบอก แล้วออกเดิน ไม่ฟังความเห็นใคร แต่ผมกินอะไรก็ได้ครับ ผมเดินผ่านร้านกาแฟ ทำให้ผมนึกเรื่องหนึ่งที่ผมลืมไป เรื่องน้องซันที่ผมบอกว่าจะช่วย เอาไว้กินข้าวเสร็จค่อยโทรหาน้องละกัน
“เออ แล้วเฮียไปไหนว่ะ” ไอ้เจ๋งถาม
“ไปทำงานที่บ้านอ่า”
“เฮ้ย หรือไปติดสาวที่ไหนว่ะ” ไอ้ข้าวรีบตีแขนไอ้เจ๋งเชิงปรามเลยครับ แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรมัน เพราะปากแมร่งก็เป็นงี้แหละ
“ไม่รู้สิ” ผมตอบได้แค่นั้น สักพักมันก็ส่งข้อความมา
“กินข้าวยัง อย่าลืมกินนะ” ผมเลยพิมพ์ตอบกลับไป
“กำลังกิน มึงก็อย่าลืมกินละ ตั้งใจทำงานนะ”
“ยิ้มเชี่ยไรว่ะ บ้า” ไอ้เจ๋งว่าผม
“เรื่องของกู สัสส”
“แล้วนี้มึงจะไปไหนต่อ” ไอ้เจ๋งถาม
“เดี๋ยวกู ซื้อของนิดหน่อย แล้งก็กลับอ่ะ”
“เออๆๆ” แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับ ผมเลยโทรหาน้องซัน
“หวัดดี นี่พี่เองนะ”
“ครับพี่ตุลย์”
“เป็นไงบ้าง ดีขึ้นไหม”
“ครับ” น้องซันตอบเสียงไม่สู้ดี
“อยู่ไหนเนี้ยะ”
“ห้องครับ”
“ออกมาเจอพี่ไหม”
“ที่ไหนครับ”
“ร้านเดิม”
“ครับ ออกไปแล้วครับ” ผมเข้าไปนั่งรอ สักพักน้องซันก็มา ยังอยู่ในชุดนักเรียนอยู่เลย เห็นแล้วคิดถึงชีวิตสมัยมอปลาย
“สวัสดีครับ พี่ตุลย์”
“หวัดดี สั่งอะไรก่อนสิเดี๋ยวพี่จ่ายเอง” น้องซันก็เดินไปสั่งแล้วลงมานั่งฝั่งตรงข้ามผม
“เป็นไงบ้าง กับโป้งเป็นไง”
“ก็เรื่อยๆครับ เหมือนเดิม”
“เหรอ พี่ถามจริงๆ ซันมีความสุขมั้ย กับการคบกับโป้ง”
“มีความสุขสิครับ สำหรับพี่โป้งคือคนที่ผมรักมาก แค่ผมได้อยู่กับพี่เค้าผมก็มีความสุขแล้ว” น้องซันตอบมาด้วยเสียงเรียบๆ แต่แฝงด้วยอารมณ์เศร้า
“พี่ไม่รู้นะ ตอนที่ซันกับโป้งอยู่ด้วยกันเป็นอย่างไร แต่พี่เชื่อว่าความรักของซัน ต้องทำให้มันลืมเรื่องเก่าๆ ได้ ซัลต้องรักมันให้มากๆ นะ”
“ครับ ผมสัญญา”
“อืม พี่เป็นกำลังใจให้เสมอนะ มีอะไรใหช่วยบอกพี่ได้เลยนะ พี่เต็มใจช่วย ถือว่าพี่เป็นพี่ชายอีกคนละกัน”
“ของคุณพี่ตุลย์มากเลยนะครับ ผมจะรักพี่โป้ง แล้วทำให้พี่โป้งลืมเรื่องเก่าๆ ให้ได้”
“พี่เชื่อว่าซันทำได้” ผมเอามือน้องซันมากุมให้กำลังใจ
“แล้วนี่กินข้าวยัง”
“ยังเลยครับ พี่โป้งบอกว่าเดี๋ยวจะมารับไปกิน แต่ยังไม่มาเลย” นั่งคุยกันไปสักพัก ไอ้โป้งก็โทรมาหาน้องซัน ผมเลยจ่ายเงินแล้วเดินออกมาส่งน้องซันที่ปากซอย
“ส่งแค่นี้พอครับ เดี๋ยวผมรอพี่โป้งตรงนี้แหละ” ไม่ทันขาดคำ รถไอ้โป้งเลี้ยวเข้ามาพอดี
“ตุลย์” มันเปิดกระจกแล้วรีบเรียกผมที่กำลังจะเดินกลับ ผมเลยจำต้องเดินกลับมา
“อืมว่าไง” มันมองผมกับน้องซันสลับกัน ประมาณว่ารู้จักกันหรอ
“เอ่ออๆ คือเป็นรุ่นน้องของเพื่อนอ่า” ผมจำต้องโกหกไป ไม่อยากให้น้องซันไม่สบายใจ
“อืมๆ ใช่ครับ” น้องซันรีบพยักหน้าเห็นด้วย
“ขึ้นรถมาก่อนเร็ว รถติด” ไอ้น้องซันก็เปิดประตูขึ้นไป
“มึงด้วยตุลย์” มันบอกผมที่ยังไม่ขึ้นรถ
“คือกูจะกลับแล้ว”
“ขึ้นมาก่อนเร็ว” ผมก็เลยต้องขึ้นไป
“แล้วนี่ไปไหนกันมา”
“ก็เจอน้องเค้าที่ปากซอยนี่แหละ จำได้เลยทัก” ผมกลายเป็นคนขี้โกหกไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ยะ
“แล้วนี่จะไปไหน เดี๋ยวกูต้องกลับแล้ว” ตอนนี้ผมนั่งหลังครับ แล้วน้องซันนั่งข้างคนขับ
“ไปกินข้าวด้วยกันก่อนสิ”
“เอ่อ กูกินมาแล้ว”
“ทำไมตุลย์ แค่นี้ต้องปฏิเสธทุกอย่าง ไม่อยากอยู่กับกูขนาดนั้นเลยหรอว่ะ” มันพูดเสียงประชดประชัน

“ไม่ใช่อย่างนั้น แต่กูไม่ว่างจริงๆ”จะว่าไปผมก็คงหนีการเผชิญระหว่างเราสามคนมากกว่าน้องซันก็นั่งเงียบไม่พูดอะไร
6 ]2 g( |! H" W. X6 F. O$ P6 l/ j“ตุลย์”+ [! o- ^$ t, ]: [4 ]
“หึ” มันเงียบไปสักพัก
9 D8 l. @5 b( ~. o4 O* x8 x) g# c“กูรักมึงนะ” ผมอึ้งไปสักพัก
+ M  Q: d& F8 n$ O8 \/ \) l“เออ กูก็รักมึง เป็นเพื่อนกันไม่รักกันได้ไงว่ะ” ผมรีบตอบแก้ไขสถานการณ์ไป ในขณะที่รถจอดติดไฟแดงพอดี+ L1 c4 g" F6 C7 w. z- F
“เออ งั้นเดี๋ยวกูกลับเลยละกันนะ พี่กลับก่อนนะซัน”& O( f$ _9 y/ |
“ครับ ขอบคุณครับพี่ตุลย์” ผมรีบเปิดประตูลงมาโดยที่ไม่ได้ฟังคำทักท้วงของไอ้โป้งทำไมมึงต้องเลือกที่จะพูดคำนั้นออกมาด้วยว่ะ มึงไม่คิดว่าคนที่นั่งข้างๆมึงจะเสียใจหรอว่ะ
- a% W0 `  k! }+ ~
+ n# f' P3 H/ J8 K+ y2 J
1 s: W) v8 H- }: c" N

Ifoot-ballZ · โพสต์ 2012-1-5 01:34:59

อ่ะจูบเลย จูบเลย จูบเลย 55+เชี่ยสุดฤทธิ์ อิอิ...

1712 · โพสต์ 2012-1-17 17:14:24

อ่ะจูบเลย จูบเลย จูบเลย

Nuthz123 · โพสต์ 2012-1-19 11:00:24

ขออ่าต่อนะคับ

snowy69 · โพสต์ 2012-2-5 18:10:14

อ่านตอนนี้จะไปทำงานเลวนายว่าแร้ววว

boommy · โพสต์ 2012-2-18 03:21:09

ขออ่าต่อนะคับ

cherry-p · โพสต์ 2012-2-21 22:50:52

ชอบมากๆเลยครับบบ

Banklovebank · โพสต์ 2012-2-23 01:25:43

ขอบคุณครับ

takuza121 · โพสต์ 2012-3-10 20:57:09

ขอบคุณครับผม

whywhy · โพสต์ 2012-3-21 19:15:09

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

imanaji · โพสต์ 2012-3-22 16:41:01

ขอบคุณมากๆๆครับ

tamia · โพสต์ 2012-4-5 09:38:04

ขอบคุณนะคร๊าบบบ

loveza123 · โพสต์ 2012-4-5 09:55:42

น่ารักคับ เยสๆ *

ดูโพสต์ทั้งหมด · โพสต์ 2012-4-6 19:07:58

หมายเหตุ: ผู้โพสต์ถูกแบนหรือถูกลบ โพสต์นี้ถูกปิดโดยอัตโนมัติ

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-4-7 17:00:08

วันนี้ขอมาอ่านต่ออีกนะครับ

red · โพสต์ 2012-4-25 13:57:28

ขอบคุณครับ

pkclub2146 · โพสต์ 2012-5-8 11:28:54

วินคือคัย เริ่มมีมารหัวใจมาอีกแล้วใช่มั้ยนิ??

lookkybb1234 · โพสต์ 2012-5-19 05:26:51

ความคิดดีอะ จะเอาไปทำในวงเหล้า

comsite777 · โพสต์ 2012-5-19 08:04:11

ขออ่าต่อนะคับ

yiluvu · โพสต์ 2012-5-19 08:35:43

ขอบคุณมากๆเลยครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

Phanuchai สมาชิกนี้ถูกลบไปแล้ว	โพสต์ 2012-4-6 19:07:58 \| ดูโพสต์ทั้งหมด หมายเหตุ: ผู้โพสต์ถูกแบนหรือถูกลบ โพสต์นี้ถูกปิดโดยอัตโนมัติ
Phanuchai สมาชิกนี้ถูกลบไปแล้ว
	ตอบกลับ ใช้ไอเท็ม รายงาน

โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว (65-66 )

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร