"มาโซคิสม์ที่รัก"
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย tanya เมื่อ 2011-12-11 11:22(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
-บทนำ-
ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะตายยังไง เพราะที่แล้วมานี่ชีวิตของผมก็อยู่กับ“ความเจ็บปวด” มานานจนเคยชินเกือบตายมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง
แต่ความเจ็บครั้งนี้มันยากที่จะรับมาบันเทิงใจได้ ผมยอมรับว่าผมเป็น“มาโซคิสม์” กลุ่มคนที่ชอบถูกทรมานชอบความเจ็บปวด นอกจากนั้นผมก็เป็นเกย์ด้วย ความวิปลาสของรสนิยมของผมนั้นแฝงเร้นอยู่ภายใต้ใบหน้าอันอ่อนหวานใสซื่อดูเหมือนหนุ่มมหาลัยทั่วไป แต่เบื้องลึกภายในของผมแล้วมันช่างน่าสลดหดหู่ความน่าชังที่สยดสยองเกินมนุษย์
แม้ว่าผมจะคุ้นเคยและเชยชินกับความเจ็บต่างๆนานามานับไม่ถ้วนแล้วถึงอย่างนั้นความเจ็บปวดในรูปแบบนี้มันทำให้ผมร้อนรน ร้อนใจไปหมด
เป็นความเจ็บเจียนตายที่อยู่ในอกของผมมันทรมานจนน่าเจ็บใจที่ตัวผมไม่ยอมรับความสุขจากความเจ็บนี้ไปด้วยมันไม่ใช่ความเจ็บทางกาย
มันฝังรากลึกลงไปในจิตใจ จิตใต้สำนึกของผมสร้างรอยแผลเป็นที่ใหญ่และลึกกว่ารอยแผลที่โดนแส้ฟาด หรือหวายโบยจนเนื้อเปิด เลือดอาบ
**** Hidden Message *****
“*ซัยโยนาระ *โอบะซัง” ผมโค้งให้คุณย่าทีนึงแล้วหันไปหานายชินเขาโค้งนิดๆ ให้ผมแล้วพูด“*ฮะจิเมะมาชิเตะ มาตะ ไออิมาโช”ชินยิ้มให้ผมทีนึงผมไม่ได้ยิ้มตอบได้แต่ก้มหน้าก้มตาแล้วเดินไปขึ้นเครื่อง
จากนั้นผมก็บินกลับมาที่ไทย ระหว่างที่อยู่บนเครื่องบินผมรู้สึกเหงาๆในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนรู้สึกอยากเจอชินจังเลย แม้จะแรกพบแต่ก็ทำ
ให้ผมเหงาขนาดนี้ นี่มันเป็นความรู้สึกอะไรของผมกันแน่นะผมเริ่มไม่ค่อยไว้ใจตัวเองเสียแล้ว...
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜田田｜門｜˚★。• ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
ขอบคุณครับ แค่นำเรื่องก็น่าอ่านต่อแล้วครับ ผมชอบลีลาการเขียนนี้ครับ^^และผมก็เคยเขียนเรื่องซาดิสต์และมาโซคิสต์เหมือนกัน....ยังไงก็เขียนต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ มีต่อมั้ยคับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ สุดยอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
{:1_1:} ขอบคุณมากคร้าบ ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากครับ ขอบคุณจากใจ ขอบคุณมาก{:4_98:} ขอบคุนนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณฮะ{:1_1:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
จบแค่นี้เองหรอ