เงาผ้าสีกากี

tanya · โพสต์ 2011-10-2 15:19:05

( คัดลอกมาจาก ตุณด๋ง )

เงาผ้าสีกากี เขียนโดย ด๋ง

ตำรวจหนุ่มหล่อ ถูกยิงร่างพรุน ดับอนาถคารถพาดหัวข่าวตัวโตบนหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง สร้างความตื่นเต้นกับผู้ที่กำลังกางอ่านอยู่
" เฮ้ย..ไอ้ศักดิ์ เอ็งอ่านข่าวนี้หรือยังวะ "
ชายผู้ซึ่งกำลังอ่านหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นได้ลดหนังสือพิมพ์ลงเขาเป็นหนุ่มหล่อ นัยน์ตาคม อยู่ในชุดเครื่องแบบตำรวจสายตรวจอันฟิตเปรี๊ยะ
" ข่าวอะไรวะไอ้ฤทธิ์ "
ศักดิ์เอียงตัวมาดู
" นี่ไง ข่าวตำรวจถูกมือปืนรุมกระหน่ำยิงจนพรุนไปทั้งร่างตายอนาถคารถปิคอัพคู่ใจ "
ศักดิ์เลิกคิ้วขึ้นพลางหันกลับไปทำงานของตัวเองต่อฤทธิ์หันไปมองเพื่อนด้วยความฉงน
" เอ็งไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยเหรอวะไอ้ศักดิ์ "
" เฉยๆว่ะ อาชีพตำรวจมันก็อย่างนี้แหละต้องเสี่ยงอันตรายรอบด้าน "
ฤทธิ์ครุ่นคิดถึงอันตรายที่ศักดิ์พูดถึงใช่สิ... ครั้งหนึ่งเขาก็เกือบถูกยิงตายขณะไล่กวดคนร้ายปล้นร้านทอง ฤทธิ์อ่านข่าวนี้ต่อไปในใจเขานั้นไม่อยากเป็นเช่นเดียวกันกับตำรวจคนนี้เลย สายตาทั้งคู่ของฤทธิ์เพ่งมองดูภาพตำรวจหนุ่มในเครื่องแบบนั่งฟุบอยู่บนเบาะคนขับ เลือดอาบไปทั่วร่าง มือขวากำของบางอย่างเอาไว้ ใบหน้าของตำรวจผู้นั้นหลับสนิทและหล่อเหลาเอาการทีเดียวภายในงานฌาปนกิจศพนายตำรวจหนุ่มผู้ตกเป็นข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ดังกล่าวนั้น
บรรยากาศของงานล้วนเต็มไปด้วยความโศกเศร้าของบรรดาแขกเหรื่อและเครือญาติที่เดินทางมาร่วมงานโลงศพที่บรรจุร่างอันไร้วิญญาณของตำรวจผู้เคราะห์ร้ายถูกตั้งไว้บนเมรุเพื่อให้ผู้คนนำดอกไม้จันทน์ขึ้นไปวางและเคารพศพณ เบื้องล่าง ที่มุมหนึ่งของศาลา ชายหนุ่มสองคนมีท่าทางอ้อนแอ้นราวกับผู้หญิงกำลังสนทนาพาทีกันอยู่อย่างสนุกปาก
" นี่เธอ... ชั้นล่ะเสียดายสารวัตรทรงพลจริงจริ๊งไม่น่าตายก่อนวัยอันควรเล้ยยย "
" นั่นน่ะสิ เสียดายความซื่อสัตย์สุจริตของแกเนอะ"
" ใครว่า ... ชั้นเสียดายความหล่อล่ำบึ้กของเขาต่างหาก"
" ต๊าย..ดูพูดเข้า "
" ก็หรือไม่จริงนี่ถ้าอยู่นานกว่านี้อีกสักหน่อยชั้นคงได้มีโอกาสสอยมาเป็นแฟน "
" อี๊...คงจะมีโอกาสหรอก สารวัตรออกจะแมนปานนั้น "
" แต่ชั้นรู้มาว่าที่สารวัตรถูกยิงตายนี่ เป็นเพราะเรื่องชู้สาวนะตัว สงสัยจะเป็นฝีมือพ่อตาที่เป็นเจ้าพ่อใหญ่คงกลัวลูกสาวจะถูกทิ้งเลยจ้างมือปืนมาเป่าซะ "
" ก็น่าอยู่หรอกสารวัตรออกจะหล่อสะเด็ดปานนี้ ก็ต้องมีสาวๆมาติดพันมากเป็นธรรมดา สารวัตรแกก็ใช่ย่อยซะที่ไหนเที่ยวทำเจ้าชู้กับคนโน้นที กับคนนี้ที แต่... คิดๆดู ถึงเขาจะเจ้าชู้ หรือคิดจะมีเมียน้อยอีกสักคนสองคนก็ไม่เห็นจะต้องมาฆ่าฟันกันเลยนี่นะ"
" ถ้าเป็นเมียน้อยก็ไม่เท่าไหร่นะสิยะแต่นี่สารวัตรแกคิดจะมีสามีน่ะสิไม่ว่า "
" ฮ่า... ???เธอจะบ้าเหรอ อย่างสารวัตรน่ะหรือจะเป็นอีแอบ โอ... แทบลมจับ "
" ทีแรกชั้นก็ตกใจและไม่เชื่อเหมือนเธอนั่นแหละแต่พอได้ยินชาวบ้านมันลือกันให้แซ้ด ถึงได้เชื่อ เพราะเหตุนี้เองล่ะมั้งพ่อตาเลยถือว่าหยามน้ำหน้ากัน
คงได้ยินลูกสาวถูกนินทาว่าบ่มิไก๊ผัวถึงได้หันไปชอบไม้ป่าเดียวกัน เลยสั่งมือปืนมาเป่าทิ้งซะเลย "
" อนิจจา"
ชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่งเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างๆชายทั้งสองซึ่งกำลังสนทนาพาทีกันอยู่เขาผู้นี้มีชื่อว่า ต้น ต้นจ้องมองชายสองคนด้วยสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะเดินตรงไปยังเมรุเผาศพซึ่งขณะนั้นพนักงานสองคนได้ช่วยกันเปิดฝาโลงออกเพื่อให้เหล่าญาติได้ดูหน้าศพเป็นครั้งสุดท้าย
" ไม่จริ๊ง...พี่พล..."
ภรรยาของสารวัตรทรงพลทรุดกายลงร่ำไห้ออกมาเป็นการใหญ่ในทันทีที่ได้เห็นใบหน้าและเรือนร่างอันไร้วิญญาณสวมเครื่องแบบตำรวจเต็มยศนอนสงบนิ่งอยู่ในโลงมือขวาของศพกำผืนผ้าสีกากีพับหนึ่งไว้แน่น
ต้นเดินขึ้นมาบนเมรุและจ้องมองดูศพสารวัตรทรงพลด้วยน้ำตาคลอเบ้าเขามองดูผ้าสีกากีผืนนั้น ชายหนุ่มระลึกถึงเหตุการณ์ในอดีต เมื่อครั้งสารวัตรทรงพลยังมีชีวิตอยู่และตนเองมอบผ้าสีกากีผืนนั้นให้สารวัตรไปตัดเครื่องแบบชุดใหม่
" แกช่างเป็นคนซื่อสัตย์สุจริตและรักในอาชีพตำรวจจรงๆดูสิ... ขนาดเสียชีวตยังไม่ยอมทิ้งผ้าสีกากีผืนนั้นเลย "
ญาติผู้ใหญ่ท่านหนึ่งกล่าว
" เห็นว่าจะเอาไปตัดเครื่องแบบใหม่พอดีมาเกิดเหตุเสียก่อน "
" เขากำผ้าผืนนี้ไว้แน่นมากใครก็แกะมือเขาไม่ออกเลย "
ญาติอีกคนกล่าวจบ ต้น ซึ่งยืนอยู่ในที่นั้นก็ย่อตัวลงแล้วเอื้อมมือไปยังมือขวาของสารวัตรที่กำแน่นอยู่ เขากุมมือศพไว้ครู่หนึ่ง ก่อนจะดึงผ้าสีกากีผืนนั้นออกมาอย่างง่ายดายจนบรรดาญาติทั้งวหลายต่างตกตะลึงตาค้างและส่งเสียงอื้ออึงกันไปทั่วทุกคนต่างจ้องมองมาที่ต้นเป็นจุดเดียว
ต้นคลี่ผ้าผืนนั้นออกแล้วคลุมร่างศพไว้จนมิดถึงใบหน้าเสียงร่ำไห้ของภรรยาสารวัตรดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่พนักงานจะช่วยกันเลื่อนฝาโลงปิดดังเดิมและโลงศพก็ถูกยกขึ้นไปวางบนแท่นรอการเผา
บรรดาญาติต่างพากันเดินลงจากเมรุ และขั้นตอนการฌาปนกิจก็๋ดำเนินต่อไปเปลวไฟลุกโชติช่วงและเสียงพระสวดก็ดังระงมไปทั่วบริเวณราวกับเป็นการส่งวิญญาณของผู้ตายไปสู่สุขคติ
กลุ่มควันสีดำพวยพุ่งออกมาจากปล่องท่ามกลางเสียงร้องของภรรยาสุดที่รักของสารวัตร ควันนั้นล่องลอยไปตามสายลมโดยไม่มีผู้ใดสังเกตุเห็นเลยว่าในกลุ่มควันสีดำนั้น มีควันส่วนหนึ่งก่อตัวกันเป็นเงาดำคล้ายๆกับผืนผ้าโบกพลิ้วสะบัดลอยละล่องไปในท้องฟ้ากว้างเงาผ้าสีดำนั้นถูกแรงลมพัดพาไปอย่างไร้จุดหมาย
ฤทธิ์เดินขึ้นมาบนสถานีตำรวจที่ตัวเองประจำอยู่ศักดิ์ตะโกนมายังฤทธิ์ว่า
" เฮ้ย...ไอ้ฤทธิ์ ผู้กองเรียกหา "
" ขอบใจว่ะไอ้ศักดิ์ "
ฤทธิ์เดินตรงไปยังห้องของผู้กองสุวัจน์เขาเคาะประตูคราหนึ่ง
" เชิญครับ"
มาแล้วหากแต่เรือนกายยังดูบึกบึนกำยำ ใบหน้าคมคายมีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ดูแล้วอบอุ่นยามได้ยล
" อ้อ...ฤทธิ์เหรอ "
" ครับผมผู้กองเรียกหาผมหรือครับ "
" ใช่... มีรายงานว่าจะมีการซื้อขายยาบ้ากันนายกับศักดิ์ลองไปสืบข่าวคราวเพิ่มเติมกับสายของเราหน่อย ข้อมูลของสาย ให้ถามศักดิ์ดูนะนายเพิ่งจะมาใหม่อาจจะยังไม่รู้ "
" ครับผม"
ฤทธิ์เดินออกมาหาศักดิ์พลางว่า
" เฮ้ย...ไอ้ศักดิ์ ผู้กองให้ไปหาสายยาบ้าว่ะ "
" อ๋อ...ไอ้ชาติ "
ศักดิ์กล่าวจบก็มองหน้าฤทธิ์แล้วยิ้มกริ่มฤทธิ์ตะโกนใส่ไปว่า
" ยิ้มทำบ้าอะไรวะ"
" คราวนี้เอ็งคงได้เสียความบริสุทธิ์แหงๆ"
" ไอ้ทะลึ่ง...ข้าเสียให้นังเพ็ญเด็กข้างบ้านไปตั้งแต่อายุสิบสี่แล้วว่ะ "
" แต่คราวนี้เอ็งต้องเสียให้กับผู้ชายเป็นครั้งแรก"
" ไอ้เวร... เดี๋ยวปากก็มีสีหรอก"
" เอ็งยังไม่รู้หรอกว่าไอ้ชาติมันชอบตำรวจหล่อๆหุ่นล่ำ "
ฤทธิ์นิ่งอึงในคำพูดของศักดิ์ ศักดิ์ขี่รถจักรยานยนต์โดยมีฤทธิ์นั่งซ้อนท้ายมาหยุดอยู่หน้าชุมชนแออัดแห่งหนึ่งผู้คนต่างเดินเข้าออกชุมชนกันขวักไขว่ ขณะที่ฤทธิ์ลงจากรถ ศักดิ์ก็พูดขึ้นว่า
" เอ็งเข้าไป ถามใครก็ได้ในนั้นว่าบ้านไอ้ชาติอยู่ไหนจะมีคนพาไปเอง "
" แล้วเอ็งไม่เข้าไปกับข้าเหรอ"
" ไม่ล่ะไอ้ชาติมันไม่ชอบขี้หน้าข้า มันชอบแต่ตำรวจหล่อๆ ล่ำๆ มาดแมน อย่างนายนี่แหละตรงสเป็คมันเลยว่ะ "
ฤทธิ์เดินเข้าไปในชุมชนแห่งนั้น ศักดิ์มองดูฤทธิ์พลางยิ้มๆก่อนจะลงจากรถ เขาตรงไปยังแผงขายหนังสือเพื่อซื้อหนังสือมาอ่านฆ่าเวลาสักเล่ม
ฤทธิ์เดินเข้ามาได้สักพักก็ตรงไปยังร้านกาแฟพลางถามเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งว่า
" เฮ้ย...ไอ้น้อง บ้านไอ้ชาติไปทางไหน "
เด็กหนุ่มมองดูหน้าตาและรูปร่างของฤทธิ์พลางยิ้มกริ่มจึงว่า
" ทางนี้ครับ"
จบคำเด็กหนุ่มคนนั้นเดินนำฤทธิ์ไป ระหว่างทาง เด็กหนุ่มก็เอ่ยถามว่า
" พี่เพิ่งมาใหม่เหรอครับผมไม่เคยเห็นหน้าเลย "
" คงงั้นแหละ"
" ใส่เสื้อเกราะมารึเปล่า"
ฤทธิ์ถึงกับชะงักในคำพูดของมัน
" ถึงขั้นต้องยิงกันเชียวเหรอวะไอ้น้อง "
" ผมหมายถึงไอ้นี่ครับ"
เด็กหนุ่มพูดจบก็ชูห่อถุงยางอนามัยให้ฤทธิ์ดูฤทธิ์ถึงกับผงะ ฤทธิ์เดินตามเด็กวัยรุ่นคนนั้นไป มันพาฤทธิ์เดินลัดเลาะตามตรอกซอกซอยอันคับแคบและเต็มไปด้วยผู้คนจนกระทั่งถึงบ้านไม้หลังหนึ่งเมื่อผลักประตูเข้าไป ฤทธิ์ก็พบว่าภายในมีชายหนุ่มร่างเล็กนั่งสูบบุหรี่อยู่ท่ามกลางความมืดสลัว
" ชาติรึเปล่า"
" ถูกต้อง"
ชาติลุกขึ้นเดินมาพลางพยายามทำหน้าตาอันน่าทุเรศและดำคล้ำของมันให้ดูหล่อเย้ายวนใจที่สุดเท่าที่จะทำได้สายตาทั้งคู่ของมันนั้นสอดส่ายมองฤทธิ์ด้วยจิตใจอันสั่นระรัว
" เชิญนั่งก่อนสิครับคุณตำรวจสุดหล่อ "
" ไม่ล่ะชั้นไม่มีเวลามาก ผู้กองให้มาเอา... "
" จะรีบร้อนไปไหนล่ะครับถ้าไม่ได้ข้อมูลจากผมไปแล้ว คุณตำรวจจะกลับไปได้อย่างไร ขืนกลับไปมือเปล่า ผู้กองสุวัจน์คงไม่พอใจแน่"
" ขู่ชั้นงั้นเหรอ"
" ป..ป..เปล่าเปล่าครับ โถ... ใครจะไปกล้าข่มขู่ตำรวจล่ำบึ้กมาดแมนอย่างคุณได้ "
ชาติเดินเข้ามาใกล้พลางยกมือขึ้นบีบต้นแขนอันกล้าแกร่งของฤทธิ์เพียงเบาๆมันเดินไปรอบๆตัวฤทธิ์อย่างช้าๆพลางยิ้มกริ่ม
ฤทธิ์รู้สึกขยะแขยงกับชายร่างเล็กผู้นี้เป็นที่สุดเขานึกอยากจะถีบมันให้กระเด็นไปติดข้างฝา แล้วซัดหน้ามันด้วยกำปั้นสัก 2-3 ที แต่...เมื่อนึกถึงภาระกิจที่ได้รับมอบหมายมา เขาก็ระงับความโกรธอันนั้นเอาไว้ เขาหันกลับมานึกดูว่าจะจัดการอย่างไรถึงจะให้ทุกอย่างจบลงได้อย่างละมุนละม่อม
ชาติยังคงลูบไล้เรือนกายของฤทธิ์ต่อไปไม่หยุดยั้งจากแขนสู่ไหล่ จากไหล่ลงมาตามช่วงอก ท้องและ...ก่อนที่มือชาติจะเลื่อนต่ำลงไปมากกว่านั้น ฉับพลัน หัวสมองของฤทธิ์ก็กระตุ้นให้เขาแสดงบางสิ่งบางอย่างออกมา
" ต๊าย... !!พี่ชาติขาาาา... อย่าทำกับหนูอย่างนี้สิคะ จั๊กกะจี้ไปหมด "
ฤทธิ์แสร้งแสดงสีหน้า ท่าทางและน้ำเสียงเป็นแต๋วได้อย่างแนบเนียนจนชาติถึงกับตะลึงงันอ้าปากค้าง
" นี่... นี่คุณตำรวจเป็นตุ๊ดเหรอเนี่ย? "
" แหม...ดูแค่นี้ก็น่าจะรู้ นี่ถ้าไม่ใช่พวกเดียวกันล่ะก็ ไม่แสดงออกมาให้เห็นหรอก "
ชาติทรุดกายลงกับเก้าอี้พลางเอามือกุมขมับ
" ไม่น่าเชื่อ"
ฤทธิ์กระโจนขึ้นนั่งบนตักชาติพลางลูบไล้ใบหน้ามันเล่นก่อนกล่าวว่า
" นี่อย่าไปบอกใครเชียวนะตัว เค๊าอายน่ะ... อีกอย่าง เดี๋ยวบรรดาเพื่อนตำรวจหล่อๆที่เค๊าเล็งไว้จะกระเจิงกันหมดไม่ได้แอ้มเสียดายแย่ "
" เวรเวรของไอ้จริงๆ เกือบไปแล้วไหมล่ะ "
ชาติสบถออกมาด้วยความทดท้อและหมดอารมณ์ไปพลันในที่สุด มันก็ต้องยอมให้ข้อมูลเรื่องยาบ้ามาแต่โดยดีโดยที่ฤทธิ์ไม่ได้บอบช้ำบุบสลายแต่อย่างใดเลย
ฤทธิ์เดินออกมาจากบ้านชาติด้วยสีหน้าอันสดใสเด็กหนุ่มที่พาเขาเข้าไปจ้องมองด้วยความฉงน แต่คนที่ประหลาดใจที่สุดเห็นจะได้แก่ศักดิ์เพื่อนสนิทของฤทธิ์มากกว่า
" เฮ้ยไอ้ฤทธิ์ ไหงเอ็งเสร็จเร็วนักวะ นี่... นี่เอ็งคงไม่ได้เป่ามันตายคารังนะเว้ยรู้ไหม ไอ้ชาติน่ะ ขนาดผู้กองยังต้องเกรงๆเลย "
" ไม่ตายแต่ก็คงเข็ดไปนานเลยว่ะ ไอ้ศักดิ์ "
" แล้วเอ็งเสร็จมันหรือมันเสร็จเอ็งกันแน่วะ อย่าบอกนะว่าเอ็งจัดการมันซะบานไปเลย "
" ไม่ทั้งสองอย่างว่ะข้าแกล้งทำเป็นแต๋วจนมันช๊อคคาที่หมดอารมณ์ไปเลย "
" โอ้โห...นับถือเลยว่ะ "
ศักดิ์หัวเราะร่า
ช่วงเวลานั้นเอง มีเสียงวิทยุรายงานมาให้สกัดจับรถกระบะสีบรอนซ์เงินคันหนึ่งซึ่งคนร้ายใช้อาวุธจี้ชิงรถมาจากเจ้าของ ซึ่งรถคันนั้นได้แล่นผ่านศักดิ์และฤทธิ์ไปอย่างว่องไวในทันทีทันใดกันนั้นเอง
" พบรถต้องสงสัยมุ่งหน้าไฟแดง พร้อมสกัด เปลี่ยน... "
ฤทธิ์วิทยุตอบ พลางกระโดดขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์และศักดิ์ก็รีบขับตามรถกระบะสีบรอนซ์เงินคันนั้นไปอย่างกระชั้นชิด
บนท้องฟ้าในขณะนั้น พลันปรากฏเงาผ้าสีดำลอยละลิ่วปลิวไสวติดตามศักดิ์และฤทธิ์ไปอย่างน่าอัศจรรย์ปานประหนึ่งเป็นเครื่องบ่องบอกถึงเหตุการณ์ร้ายบางอย่างที่กำลังจะอุบัติ
รถกระบะสีบรอนซ์เงินยังคงแล่นต่อไปจนกระทั่งถึงสัญญาณไฟจราจรซึ่งในขณะนั้นเป็นสัญญาณไฟสีเขียว รถกระบำเพิ่มความเร็วหมายจะให้ผ่านสัญญาณไฟนั้นไปให้ได้แต่จราจรภายในป้อมได้รับแจ้งให้กดสัญญาณไฟแดงสกัดจับ และสัญญาณไฟนั้นก็เปลี่ยนจากเขียวเป็นเหลืองและแดงตามลำดับ รถยนต์หลายคันที่อยู่ด้านหน้าสุดต่างจอดกันจนหมด รถกระบะสีบรอนซ์เงินคนนั้นซึ่งแล่นตามหลังมาเบรกอย่างกระทันหันคนขับหักซ้ายหลบอย่างแรงจนรถกระโจนขึ้นทางเท้าแล้วกวาดหาบเร่แผงลอยที่ตั้งเรียงรายอยู่บนนั้นจนล้มระเนระนาดกระจัดกระจายไปหมดประชาชนผู้สัญจรไปมาต่างวิ่งหนีรถยนต์กันอลหม่าน เสียงหวีดร้องอื้ออึงอลดังระงมไปทั่วบริเวณ
รถกระบะสีบรอนซ์เงินยังไม่ยอมหยุดยั้งมันยังคงแล่นต่อไปหมายหลบหนี หากแต่โอกาสมิได้เป็นของมิจฉาชีพเสมอไป เพราะเบื้องหน้าของมันนั้นมีด่านของตำรวจตั้งสกัดอยู่จนเต็มตำรวจทุกนายต่างเล็งปืนมายังรถกระบะคันนั้น
ในที่สุดรถกระบะก็ต้องจอดอยู่กับที่ ศักดิ์และฤทธิ์ติดตามมาถึงพอดี รถมอเตอร์ไซค์ของพวกเขาจอดอยู่ไม่ห่างจากรถกระบะคันนั้นเท่าใดนักฤทธิ์กระโจนลงจากรถแล้วกระชับปืนในมือวิ่งตรงไปยังด้านคนขับ ก่อนจะเล็งปืนไปยังร่างนั้นพลางตวาดใส่
" เอามือทั้งสองข้างวางไว้บนหัวแล้วลงมาจากรถอย่างช้าๆ "
ช่วงเวลานั้นเอง เงาผ้าสีดำพุ่งลงจากฟากฟ้ามาปกคลุมร่างฤทธิ์แล้วซึมซับหายเข้าไปในเครื่องแบบตำรวจที่เขาสวมใส่อยู่จนทำให้เขาสะดุ้งชะงักคราหนึ่ง
คนร้ายเห็นฤทธิ์ชะงักจึงใช้จังหวะนั้นผลักประตูรถกระแทกร่างฤทธิ์กระเด็นไปไกลก่อนจะลงจากรถอย่างฉับไวแล้วยิงใส่ฤทธิ์ 1 นัด เสียงปืนดังสนั่นควันโชยคลุงก่อนที่ฤทธิ์จะล้มฟุบลงกับพื้นในทันที
ในไม่ช้า ห่ากระสุนมากมายจากทั่วทุกสารทิศก็กระหน่ำใส่ร่างคนร้ายอย่างไม่ยั้งคนร้ายผู้นั้นทรุดกายลงกองกับพื้นเลือดอาบไปทั่วร่างและเจิ่งนองไปทั่วบริเวณ
คนร้ายถูกวิสามัญฆาตกรรมในที่เกิดเหตุและคนที่มุงดูอยู่ก็เริ่มกรูกันเข้ามาหมายจะมองดูสภาพอันน่าอเนจอนาถนั้น หากแต่ตำรวจกลุ่มหนึ่งคอยขวางกั้นเอาไว้ศักดิ์และตำรวจอีกนายหนึ่งได้วิ่งตรงไปยังฤทธิ์ในทันที เพราะคิดว่าเขาคงจะได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอนเนื่องจากเขาไม่ได้สวมเสื้อเกราะ แต่...
ฤทธิ์ค่อยๆขยับกายลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆศักดิ์และตำรวจที่รายล้อมอยู่ถึงกับชะงักคาที่
" ฤทธิ์เอ็งไม่เป็นไรเหรอวะเนี่ย !! "
ฤทธิ์รู้สึกมึนงงจนพูดอะไรไม่ออก เขาก้มลงมองบริเวณที่คาดว่าจะถูกยิงมันอยู่บนหน้าอกตรงกับหัวใจพอดิบพอดี หากแต่มันกลับเป็นเพียงจุดดำๆบนเสื้อเท่านั้นหากได้เจาะทะลุผ่านเสื้อผ้าเข้าไปไม่ เขาก้มลงมองดูลูกกระสุนที่ตกอยู่บนพื้นพลางหยิบมันขึ้นมาลูกกระสุนนั้นยับยู่ยี่ไปหมดจนจำรูปเดิมไม่ได้เลย
ภายในสถานีตำรวจ ฤทธิ์กลับกลายเป็นจุดสนใจของบรรพาเพื่อนๆตำรวจทั้งสถานีทุกคนต่างพากันมารุมล้อมและไต่ถามถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับเขาดวยความตื่นเต้นและสนอกสนใจเป็นอย่างยิ่งเหล่าตำรวจทั้งหลายต่างพากันพูดคุยกันถึงเรื่องราวอันน่าระทึกใจที่ฤทธิ์ประสบมาพลางขอดูร่องรอยและบาดแผลที่เขาได้รับจากการปฏิบัติหน้าที่อย่างห้าวหาญและเข้มแข็ง
ฤทธิ์ถอดเสื้อตำรวจออกแล้วเลิกเสื้อยืดสีขาวขึ้นสูงเพื่อให้เพื่อนฝูงได้ดูร่องรอยที่เขาถูกยิงซึ่งรอยดังกล่าวนั้นกลับมองเห็นเป็นเพียงจุดสีแดงจางๆบนผิวหนัง และอยู่บริเวณที่ตรงกับหัวใจพอดีส่วนที่บนเสื้อตำรวจก็ปรากฏเป็นเพียงแค่รอยจุดสีดำบางๆเท่านั้น
" ไม่น่าเชื่อเลยว่ะไอ้ฤทธิ์เอ็งถูกยิงในระยะเผาขนอย่างนั้น น่าจะไปหายมบาลได้ตั้งนานแล้ว "
คนหนึ่งกล่าวขึ้น
" ข้าก็ว่างั้นทีแรกที่เห็นเอ็งล้มลงนึกว่าเดี้ยงซะแล้ว "
ศักดิ์ว่า
" ข้าก็ยังงงๆอยู่ว่ะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น "
ฤทธิ์ยิ้มๆ พลางคิด...
ที่จริงแล้ว ฤทธิ์รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นกับตนก่อนที่เขาจะถูกคนร้ายยิงเสียอีก ตอนนั้นเขารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างมาปกคลุมตัวเขาไว้จนร่างกายสั่นสะท้านไปวูบหนึ่งมารู้สึกตัวอีกทีกตอนที่ลุกขึ้นจากพื้นแล้วมองเห็นคนร้ายนอนตายอยู่ตรงหน้า
ฤทธิ์ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ดังกล่าวบางอย่างที่ปกคลุมร่างเขาไว้นั้นมันคืออะไรกันนะ เขาฉงนสงสัยและแปลกใจใจสิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้เขารู้สึกเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ประหนึ่งมีความรู้สึกบางอย่างเคลื่อนเข้ามาครอบงำทนที่ความเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขา
เมื่อก่อนเขาไม่เคยรู้สึกอะไรยามเมื่อได้อยู่ใกล้เพื่อนที่เป็นผู้ชายด้วยกันหากแต่ขณะนี้ ยามที่เหล่าเพื่อนตำรวจหนุ่มๆมารุมล้อมเขาอยู่ บางคนก็กอดคอโอบไหล่เล่นหัวบ้างก็จับมือจับขนบีบนวด
ฤทธิ์รู้สึกอบอุ่นและชุ่มฉ่ำใจอย่างประหลาดจิตใจเขาเต้นรัวและสั่นสะท้านวาบหวิวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จนเลือดในกายเขาฉีดซ่านไปทั่วร่างอย่างเร่าร้อน
ผู้กองสุวัจน์เดินเข้ามาในกลุ่มตำรวจที่กำลังสนทนากันอยู่นั้นพลางกล่าว
" เป็นยังไงบ้างฤทธิ์ "
" ปกติดีครับผม"
" อึ้ม...โชคดีนะที่ไม่เป็นอะไร ถ้ายังรู้สึกเพลียๆอยู่ก็กลับไปพักผ่อนก่อนก็ได้งานทางนี้ให้ศักดิ์เขาดูแทนไปก่อน "
" ไม่เป็นไรครับผมยังไหวครับผู้กอง "
หลังจากออกเวรแล้ว ฤทธิ์กลับมาถึงห้องพักของตนเขาถอดเสื้อตำรวจออกวางไว้บนที่นอน ก่อนจะรีบเข้าห้องน้ำไปฤทธิ์อาบน้ำชำระกายจนเสร็จสิ้นแล้วก็ออกจากห้องน้ำ เขาล้มตัวลงนอนคว่ำหน้าบนที่นอนอันหนานุ่มและครุ่นคิดถึงความสับสนที่เกิดขึ้นในจิตใจมันคงเป็นความผิดปกติอย่างแน่นอน สายตาแห่งชายหนุ่มจ้องมองไปยังเสื้อตำรวจที่วางอยู่ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปหยิบเสื้อตัวนั้นมาพิจารณาดูเขารู้สึกตื่นตะลึงกับรอยกระสุนสีดำบนเสื้อที่กำลังค่อยๆจางหายไปอย่างช้าๆ ฤทธิ์ลุกขึ้นนั่งอย่างฉับพลันเขาแทบไม่เชื่อสานตาตนเอง เขาจ้องมองดูรอยนั้นด้วยความอัศจรรย์ใจยิ่ง
" เป็นไปได้ยังไงวะเนี่ย"
กล่าวจบ ฤทธิ์ยกเสื้อขึ้นดูใกล้ๆ ซึ่งทันใดกันนั้นจมูกของเขาก็ได้กลิ่นคล้ายๆกับดอกไม้จันทน์ที่ใช้ในงานศพ โชยจรุงหอมฟุ้งไปทั่ว
ในตอนเย็นของวันนั้น ฤทธิ์นอนหลับด้วยความกระสับกระส่ายเขากำลังตกอยู่ในภวังค์ ห้วงแห่งความฝันบางอย่างบังเกิดขึ้นในหัวสมองของเขา
ฤทธิ์มองเห็นชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่ซึ่งฤทธิ์ยังไม่รู้ว่าชายผู้นี้คือ ต้น ต้นนั่งพับเพียบอยู่กับพื้นห้องๆหนึ่งซึ่งภายในห้องนั้นตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นธูปและควันเทียนที่จุดอยู่บนโต๊ะหมู่บูชาซึ่งเต็มไปด้วยเทวรูปและเครื่องรางของขลังประหลาดๆมากมาย
สายตาของต้นเพิ่งมองไปยังชายสูงอายุผู้หนึ่งซึ่งอยู่ในชุดนุ่งขาวห่มขาวและห้อยลูกประคำไว้ที่คอ ชายผู้นี้ชื่อว่า บุญนำ เขาเป็นนักทรงเจ้าเข้าผี
บุญนำเอื้อมมือไปหยิบพานทองที่วางอยู่บนโต๊ะหมู่บูชาบนพานนั้นมีผ้าสีกากีวางอยู่พับหนึ่ง เขาวางพานนั้นลงบนพื้นเบื้องหน้าต้น พลางกล่าวว่า
" เอ๊า... ผ้าที่เจ้านำมาให้ข้าปลุกเสกตอนนี้ข้าได้ทำพิธีปลุกเสกและลงคาถาอาคมไว้เรียบร้อยแล้ว จงนำกลับไปปูบนที่นอน และนอนบนผ้าผืนนี้เป็นเวลาเจ็ดคืนก่อนจะเอาไปตัดเป็นเสื้อผ้าเครื่องแต่งกาย มันจะช่วยปกป้องเจ้าจากภัยอันตรายต่างๆนานาไม่ว่าจะคมหอก คมดาบ หรือกระสุนปืน "
" ขอรับท่าน"
ต้นยกมือไหว้คราหนึ่ง ซึ่งบุญนำก็ได้กำฃับกำชาว่า
" แต่ให้ระวังเอาไว้...ตลอดระยะเวลาเจ็ดคืนที่เจ้านอนบนผ้าผืนนี้ ห้ามร่วมรักหลับนอนกับผู้หญิงเป็นอันขาดมิฉะนั้นอาคมที่ข้าลงไว้จะพลิกผันเพิ่มพูนเกินขีดจำกัด ทำให้ผู้ที่สวมใส่ผ้าผืนนี้กลับกลายเป็นผู้มักมากในกามคุณหรืออาจก่อให้เกิดอันตรายถึงชีวิตได้ "
" ขอรับท่าน กระผมจะปฏิบัติตามที่ท่านกำชับทุกประการ"
ต้นน้อมรับผ้าสีกากีผืนนั้นมา หากแต่เขาไม่ได้นำไปปูนอนเองเขาได้มอบผ้าสีากีผืนนั้นให้กับสารวัตรทรงพลไปเพื่อให้เขาไปปูนอน เนื่องจากต้นรับรู้ได้ถึงอันตรายที่สารวัตรทรงพลอาจได้รับจากการลักลอบมามีสัมพันธ์กับตนเองทั้งๆที่สารวัตรทรงพลเองก็มีภรรยาอยู่แล้ว และพ่อของภรรยาก็เป็นเจ้าพ่อใหญ่ที่มีอิทธิพลมากที่สุดในพื้นที่อีกด้วย
สารวัตรทรงพลกับต้นต่างคบหาเป็นเพื่อนสนิทกันมานานมากพอสมควรก่อนที่สารวัตรจะแต่งงานเสียอี เรื่องราวความสัมพันธ์อันลึกซึ้งเกินความเป็นเพื่อนของทั้งคู่ได้ระแคะระคายเข้าหูพ่อตาของสารวัตรและสร้างความขุ่นข้องให้กับเจ้าพ่อใหญ่ผู้นี้เป็นอย่างมาก
ต้นพยายามหาทางผ่อนหนักให้เป็นเบาแต่ดูเหมือนว่าความพยายามของเขานั้นจะไร้ประโยชน์ เขาไม่มีกำลังมากพอที่จะไปต่อกรกับอิทธิพลของเจ้าพ่อใหญ่ผู้นี้ในที่สุดต้นก็ต้องหันไปหาวิธีทางไสยศาสตร์เข้ามาช่วยเหลือ ซึ่งนั่นก็คือผ้าสีกากีที่ถูกปลุกเสกแล้วนี่เอง
สารวัตรทรงพลรับผ้าผืนนั้นไปทั้งๆที่ตัวเขาเองก็ไม่ค่อยเชื่อเรื่องไสยศาสตร์เหล่านี้เท่าใดนักแต่ด้วยความเกรงอกเกรงใจ ไม่อยากขัดศรัทธาละความหวังดีที่ต้นมีให้ เขาจึงจำใจรับมาและยอมปฏิบัติตามที่ต้นสั่งทุกอย่างทุกประการ
ตลอดระยะเวลา 7 คืน ที่สารวัตรปูผ้าสีกากีนอนบนที่นอนนั้นเขาอดใจไม่มีสัมพันธ์กับภรรยา จนกระทั่งถึงคืนที่ 7 ซึ่งเป็นคืนสุดท้ายตามที่อาจารย์บุญนำกำชับกำชาว่าอย่าไปมีอะไรกับผู้หญิงบังเอิญที่คืนนั้น ภรรยาของสารวัตรเดินทางไปต่างจังหวัดพอดี
สารวัตรทรงพลพาต้นมาที่บ้านและแล้ว ทั้งคู่ก็ได้มีอะไรกันบนผ้าสีกากีผืนนั้น ซึ่งในทันทีที่ต้นเหลือบไปเห็นผ้าสีกากีที่ปูนอนอยู่เขาก็ถึงกับตกตะลึงตาค้างในทันที
ภายหลังจากวันนั้น เหตุการณ์อันไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับสารวัตรทรงพลในวันที่เขากำลังจะนำผ้าสีกากีไปตัดเป็นชุดเครื่องแบบใหม่ เขาถูกมือปืนรุมยิงตายคารถกระบะคู่ใจอย่างน่าอนาถ
ต้นรู้ดีว่า ที่เป็นเช่นนี้เป็นเพราะสารวัตรผิดคำสั่งของอาจารย์บุญนำที่ได้กำชับเอาไว้ ซึ่งในความเป็นจริงแล้วก็คงจะหมายถึงห้ามมีอะไรกับใครก็ตามบนผ้าผืนนี้
กลุ่มควันก่อตัวขึ้นเป็นเงาคล้ายผืนผ้าและลอยละลิ่วออกจากปล่องเมรุเผาศพในงานฌาปนกิจศพสารวัตรทรงพลมันโบกพลิ้วไปในอากาศจนดูราวกับเป็นผืนผ้าจริงๆ เงาผ้านั้นมุ่งตรงไปยังเมืองใหญ่และร่อนสะบัดผ่านตึกรามบ้านช่องมากมายไปราวกับค้นหาอะไรบางอย่าง
ในไม่ช้า จุดมุ่งหมายที่มันกำลังตามหาก็พลันปรากฏเงาผ้าสีดำร่อนติดตามฤทธิ์ ซึ่งกำลังซ้อนจักรยานยนต์โดยมีศักดิ์เป็นคนขับขี่กวดไล่คนร้ายจี้ชิงรถ
เหตุการณ์ต่างๆยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งเงาดำนั้นเคลื่อนเข้าปกคลุมร่างฤทธิ์ก่อนที่เขาจะถูกคนร้ายยิงและล้มฟุบลง
ฤทธิ์ลืมตาตื่นขึ้นตอนเที่ยงคืน เม็ดเหงื่อผุดขึ้นพราวเต็มใบหน้าชายหนุ่มเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำที่โต๊ะหัวเตียงมาดื่มคราหนึ่ง เขาระลึกถึงเรื่องราวความฝันประหลาดที่เกิดขึ้นกับตนพลางคิด
" ฝันเป็นตุเป็นตะเลยกู"
ฤทธิ์หันไปมองเสื้อตำรวจของเขาก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดมกลิ่นดอกไม้จันทน์นั้นยังคงอยู่มิจางหาย เขาสลัดความคิดฟุ้งซ่านทั้งหมดออกไปจากหัวสมองก่อนจะลุกจากที่นอนแล้วถือเสื้อตัวนั้นเดินเข้าห้องน้ำไปเขาโยนเสื้อลงในกาละมังที่แช่กางเกงเอาไว้ก่อนจะหันไปล้างหน้าโดยไม่ทันเห็นเลยว่า เงาสีดำคล้ายๆกับผ้าลอยละลิ่วออกจากเสื้อและกางเกงตำรวจของเขาก่อนจะโบกพลิ้วปลิวสะบัดออกจากห้องน้ำไปท่ามกลางความมืดสลัว
เงาผ้านั้นโบกไสวไปในอากาศจากแฟลตตำรวจอันเป็นที่พักของฤทธิ์มุ่งสู่อาคารสถานีตำรวจ แล้วตรงไปยังห้องของผู้กองสุวัจน์ ซึ่งมีแสงสว่างสาดส่องออกมาเงาผ้าสีดำค่อยๆสอดตัวเข้าไปทางช่องหน้าต่างห้องของผู้กอง ก่อนที่แสงไฟภายในห้องจะกระพริบวูบวาบคราหนึ่ง
กลุ่มเมฆสีดำเคลื่อนเข้ามาปกคลุมท้องฟ้าบริเวณสถานีตำรวจแห่งนี้อย่างช้าๆทำให้บรรยากาศหลังเที่ยงคืนที่มืดมิดอยู่แล้วนั้นดูอึมครึมและน่ากลัวมากยิ่งขึ้นไปอีก
เสียงฟ้าคำรามดังกึกก้องกัมปนาทไปทั่วก่อนที่เม็ดฝนมากมายจะโปรยปรายลงมาจนชุ่มฉ่ำ ลมพายุโหมกระหน่ำรุนแรงยิ่งขึ้นจนต้นไม้น้อยใหญ่โยกไหวไปมาอย่างน่ากลัวสายฝนเริ่มหนาเม็ดและบนพื้นถนนก็มีน้ำเจิ่งนองไปทั่ว
ผู้กองสุวัจน์เดินออกมาจากห้องพักด้วยทีท่าร่าเริงและแจ่มใสเขาชม้ายชายตามองตำรวจหนุ่มสองนายที่อยู่เวรตอนดึกและกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ผู้กองส่งยิ้มให้ลูกน้องอย่างมีเลศนัย ซึ่งลูกน้องทั้งสองนั้นก็เงยหน้ามองผู้บังคับบัญชาของตนพลางยิ้มตอบ
" จะกลับแล้วเหรอครับผู้กอง "
" อึ้มมมม..."
ผู้กองสุวัจน์เดินอ้อมมายังด้านหลังของตำรวจทั้งสองพลางโอบไหล่ลูกน้องหนุ่มๆนั้นไว้แน่น ตำรวจหนุ่มทั้งคู่ถึงกับสะดุ้งโหยงและหันมามองหน้ากันผู้กองกระซิบเพียงเบาๆเข้าที่ข้างหูของพวกเขาว่า
" พรุ่งนี้เจอกันนะหนุ่มๆ"
จบคำ ผู้กองสุวัจน์เดินผิวปากตรงไปยังโรงจอดรถในทันทีตำรวจทั้งสองมองตามผู้กองก่อนจะหันมามองหน้ากันเองอีกครั้ง
" วันนี้ผู้กองแกดูแปลกๆนะ"
" คงจะเจออะไรดีๆมามั้ง"
" หรือว่าโดนฝีสิง? "
" ไอ้บ้า...บรรยากาศยิ่งเป็นใจอยู่ "
ท่ามกลางสายฝนที่พรั่งพรูลงมาและสายฟ้าแลบแปลบปลาบขณะที่ผู้กองกำลังเดินไปตามทางอย่างช้าๆนั้น ฉับพลัน สายตาทั้งคู่ของเขาก็ประสานเข้ากับใบหน้าอันอ่อนเยาว์และขาวใสของชายหนุ่มรูปงามผู้หนึ่งซึ่งยืนหลบฝนอยู่ตรงทางออกพอดี
ผู้กองสุวัจน์ส่งยิ้มให้กับชายผู้นั้นซึ่งเขาก็ยิ้มตอบด้วยไมตรีจิตอันดี ผู้กองเดินตรงไปยังรถยนต์ของตนเองที่จอดอยู่ในโรงจอดรถก่อนจะเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งข้างใน ประตูรถปิดลงดังเดิมก่อนที่เสียงเครื่องยนต์จะดังขึ้นในไม่ช้าและรถของผู้กองก็ถอยหลังมายังบริเวณที่ชายหนุ่มผู้นั้นยืนหลบฝยอยู่
กระจกด้านคนขับเลื่อนลงอย่างช้าๆ ตามด้วยการปรากฏของใบหน้าผู้กองที่ยิ้มหวาน
" ขึ้นมาสิครับผมจะไปส่ง "
ชายหนุ่มรูปงามเดินอ้อมไปเปิดประตูรถอีกข้างก่อนจะเข้าไปนั่งแล้วปิดประตู ผู้กองสุวัจน์หันมามองชายหนุ่มคนนั้นด้วยจิตใจอันสั่นระรัวพลางกล่าวขึ้นว่า
" พี่ชื่อสุวัจน์ครับแล้วน้องล่ะ ชื่ออะไร ? "
" ต้น ครับ"
รถของผู้กองสุวัจน์แล่นออกจากสถานีตำรวจแห่งนั้นไปท่ามกลางสายฝนอันโหมกระหน่ำซึ่งหลังจากวันนั้นก็ไม่มีผู้ใดพบเห็นผู้กองสุวัจน์อีกเลย !!

3 C1 _( i( y0 @8 U& y" L: [+ F. A- - - - - - - - - จบ - - - - - - - - -

zombi · โพสต์ 2011-10-2 16:10:03

ขอบคุณครับ

asoda123 · โพสต์ 2011-10-2 19:24:34

ขอบคุณมากมายครับ

mixxer.. · โพสต์ 2011-10-2 20:51:19

สนุกดีครับ เอามาให้อ่านอีกนะครับ

mbamint · โพสต์ 2013-9-13 00:38:18

มาต่ออีกนะคร๊าบ สนุกดีครับ

Tedap · โพสต์ 2018-4-6 22:10:38

ขอบคุณครับ

pai_2552 · โพสต์ 2018-4-6 23:03:22

ขอบคุณครับ

komkertz · โพสต์ 2018-4-7 20:15:32

งง แต่ สนใจดี ของคุณนะครับ

2936 · โพสต์ 2018-4-7 20:24:11

ขอบคุณครับ

Babyboom · โพสต์ 2023-12-18 21:57:13

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

เงาผ้าสีกากี

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

ดูบอร์ด

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร