ผมกับหลาน ตอนที่ 2
เช้ามืดมาก ไก่ยังไม่ขันดี ผมตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ตีห้า แต่จริง ๆ แล้วผมไม่ได้หลับเลย
โก๊ะยังนอนขดอยู่ในอกผมเหมือนทุกคืน ตัวอุ่น ๆ นุ่ม ๆ แนบแน่นจนผมรู้สึกถึงหัวใจเล็ก ๆ ที่เต้นตึกตักผ่านเสื้อบาง ๆ มือเล็ก ๆ โอบเอวผมแน่นเหมือนกลัวผมหายไปไหน
ผมก้มลงจูบหน้าผากมันเบา ๆ อีกที
“โก๊ะ… ตื่นได้แล้ว ต้องไปส่งแล้ว”
มันครางงอแง ขยับตัวนิดหน่อย แล้วลืมตาขึ้นช้า ๆ ตาแป๋ว ๆ ยังง่วงเต็มที่ แต่พอเห็นหน้าผม มันก็ยิ้มกว้างทันที
“พี่ปาล์ม… เช้าแล้วเหรอครับ”
ผมพยักหน้า แล้วลูบหัวมันเบา ๆ “อืม ไปอาบน้ำแต่งตัวกัน ไม่งั้นไม่ทันรถทัวร์ออก”
มันทำหน้ายู่ยี่ แต่ก็ลุกขึ้นนั่ง ผมยังนั่งมองมันอยู่นั่นแหละ
มันหันมามองผม แล้วกระซิบเบา ๆ
“พี่ปาล์ม… โก๊ะไม่อยากกลับเลย”
ผมยิ้มฝืน ๆ ดึงมันมากอดแน่นอีกที
“พี่ก็ไม่อยากให้กลับเหมือนกัน แต่เดี๋ยวปิดเทอมใหญ่ปีหน้า โก๊ะต้องมาให้ได้นะ พี่จะไปรับเองเลย”
มันพยักหน้า แล้วซุกหน้าลงที่อกผมอีกครั้ง “สัญญานะครับ”
“สัญญา”
เราอาบน้ำแต่งตัวกันเงียบ ๆ ผมใส่เสื้อยืดขาวตัวเก่ากับกางเกงขาสั้น โก๊ะใส่เสื้อลายการ์ตูนกับกางเกงขาสั้นสีเทา
กระเป๋าเป้ใบเล็กใบเดียวที่มันเอามา
ย่า (แม่ผม) ทำข้าวเหนียวหมูปิ้งให้กินเป็นเสบียง ผมถือถุงใส่ให้มัน มืออีกข้างจูงมือเล็ก ๆ ของโก๊ะเดินออกจากบ้าน
ทางไปสถานีต้องขี่จักรยาน ผมให้โก๊ะนั่งซ้อนท้าย มันนั่งตัวตรง มือเล็ก ๆ โอบเอวผมแน่นตั้งแต่ออกตัว
ลมเช้าเย็น ๆ พัดมาเต็มหน้า แต่ผมไม่รู้สึกหนาวเลย เพราะตัวโก๊ะที่แนบอกผมอุ่นจนร้อนผ่าว
ระหว่างทางมันเงียบมาก ไม่พูดอะไรเลย แค่กอดผมแน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนผมรู้สึกได้ถึงลมหายใจมันที่พ่นใส่เสื้อผมเป็นจังหวะเร็ว ๆ
ผมเอามือข้างนึงวางทับมือเล็ก ๆ ที่โอบเอวผมไว้ แล้วบีบเบา ๆ
“ปิดเทอมหน้า เดี๋ยวเจอกันใหม่นะ”
มันไม่ตอบ แค่กอดแน่นกว่าเดิม
ถึงสถานีรถทัวร์แล้ว รถคันเดิมจอดรออยู่ โก๊ะยืนเกาะกระเป๋าเป้แน่น มองผมตาแป๋ว ๆ ที่เริ่มแดงก่ำ
คนขับรถบีบแตรไล่ คนขึ้นรถกันเกือบหมดแล้ว
ผมย่อตัวลงคุกเข่าหน้าโก๊ะ มือทั้งสองข้างจับไหล่เล็ก ๆ ไว้
“ฟังพี่นะ…ปิดเทอมหน้า พี่จะไปรับเองเลย ”
โก๊ะพยักหน้า แต่ปากสั่น น้ำตาเริ่มไหลเป็นสาย
“โก๊ะไม่อยากกลับ… โก๊ะอยากอยู่กับพี่ปาล์ม…”
ผมดึงมันมากอดแน่น น้ำตาผมก็ไหลตามโดยไม่รู้ตัว
“พี่รู้… พี่ก็ไม่อยากให้โก๊ะกลับเหมือนกัน แต่โก๊ะต้องไปเรียนหนังสือ จะได้โตขึ้นเหมือนพี่ไงครับ”
มันสะอึกสะอื้นในอกผม ตัวเกร็ง กอดคอผมแน่นจนเจ็บ
“โก๊ะจะรีบโตให้เร็วที่สุดเลย… แล้วจะกลับมาหาพี่ปาล์ม…”
ผมลูบหลังมันเบา ๆ “อืม พี่รอได้ พี่รอโก๊ะเสมอ”
คนขับรถตะโกนไล่เป็นครั้งสุดท้าย ผมค่อย ๆ ผละออกจากกอด ดึงกระเป๋าเป้ขึ้นไหล่ให้มัน แล้วจูบหน้าผากมันเบา ๆ อีกที
“ขึ้นรถเถอะ ไม่งั้นรถออกไปก่อนนะ”
โก๊ะสะอื้น มือเล็ก ๆ ยังเกาะเสื้อผมแน่น ผมต้องค่อย ๆ ดึงมือมันออกเบา ๆ
มันเดินขึ้นรถช้า ๆ หันมามองผมทุกก้าว น้ำตาไหลไม่หยุด
ผมยืนมองจนมันขึ้นไปนั่งที่หน้าต่าง มือเล็ก ๆ แปะกระจก มองผมตาแดงก่ำ
ผมยกมือขึ้นโบกให้ แล้วทำปากบอกเบา ๆ
“ปีหน้าเจอกันนะ”
มันพยักหน้า น้ำตายังไหลอยู่
รถเริ่มเคลื่อนตัว…
ผมยืนมองรถทัวร์คันสีส้มคันนั้นหายไปตามถนนฝุ่นจนมองไม่เห็น
มือผมยังยกค้างอยู่กลางอากาศ
ในอกว่างเปล่าแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แล้วผมก็ค่อย ๆ ปั่นจักรยานกลับบ้าน
คนเดียว
ไม่มีมือเล็ก ๆ โอบเอวผมอีกแล้ว
ไม่มีเสียงใส ๆ ร้อง “พี่ปาล์ม” อีกแล้ว
ผมขี่จักรยานกลับบ้านช้า ๆ ลมพัดมาเต็มหน้า แต่คราวนี้… มันเย็นจนหนาว
ถึงบ้าน ผมทิ้งตัวลงนอนบนเสื่อในห้องตัวเอง
กลิ่นสบู่เด็กยังติดหมอนอยู่เลย
ผมซุกหน้าลงหมอนนั้น กอดแน่น
แล้วร้องไห้เงียบ ๆ คนเดียว
จนหลับไปตอนไหนไม่รู้
ฝันถึงไอ้ตัวเล็กที่ยิ้มกว้าง ฟันขาวจั๊วะ
ปิดเทอมเล็กผ่านไปสองเดือนแล้ว ผมเริ่มชินกับความเงียบของบ้านที่ไม่มีเสียง “พี่ปาล์มมม!” ดังแต่เช้า
คืนนี้ฝนตกพรำ ๆ ผมถือโทรศัพท์มือถือเครื่องเก่าของพ่อ นั่งพิงเสาบ้านใต้ถุน นิ้วกดเบอร์ที่จำได้ขึ้นใจ
ตู้ต… ตู้ต… ตู้ต…
“ฮัลโหล… พี่ปาล์มเหรอครับ!!” เสียงใส ๆ ดังลั่นจนผมต้องยกโทรศัพท์ออกห่างหูหน่อย
“ใช่แล้ว ไอ้ตัวเล็ก คิดถึงพี่ป่ะ”
“คิดถึงมากกกก! วันนี้โก๊ะเพิ่งกลับจากค่ายลูกเสือเลย เพลียมากกก”
ผมหัวเราะ “เหรอ ค่ายลูกเสือกรุงเทพฯ สนุกป่ะวะ”
“สนุกมากก! มีเดินแถว มีก่อกองไฟ มีร้องเพลง แต่โก๊ะตัวเล็กสุดเลย ทุกคนเรียกโก๊ะ ว่าไอ้เปี๊ยกหมดเลย”
ผมยิ้มกว้างจนแก้มปวด “ก็ตัวแค่เม็ดถั่วแดงนี่หว่า”
“พี่ปาล์มม! โก๊ะโตแล้วนะ!” มันตะโกนใส่โทรศัพท์ แล้วเสียงเบาลงเหมือนกระซิบ “แล้ว… แล้วโก๊ะมีเรื่องจะเล่าให้พี่ฟัง”
ผมยกคิ้ว “เล่ามาเลย”
“คือ… ตอนอาบน้ำรวมหลังค่ายน่ะ เพื่อนคนนึงชื่อพี่แทน อายุ ป.6 แล้ว ของพี่แทนมีขนขึ้นเต็มเลย! ดำ ๆ เยอะมากกก เหมือนพี่ปาล์มเลย!”
ผมอึ้งไปสองวิ “เฮ้ย แล้วไปแอบดูเพื่อนตอนไหน”
“ไม่ได้แอบ! อาบน้ำรวมไง มันยืนข้าง ๆ โก๊ะเลย โก๊ะเลยถามว่ามันเจ็บป่ะ พี่แทนบอกว่าไม่เจ็บ มันขึ้นเองตอนโต”
ผมหัวเราะจนน้ำตาไหล “แล้วไกถามเค้าทำไม”
“ก็อยากรู้ไง! แล้วโก๊ะเลยบอกพี่แทนว่า ‘พี่ชายโก๊ะก็มีแบบนี้เหมือนกัน’ พี่แทนถามว่า ‘พี่ชายมึงหล่อป่ะ’ โก๊ะเลยบอกว่า ‘หล่อที่สุดในโลก!’”
ผมหน้าแดงทั้งที่ไม่มีใครเห็น “ฮ่าๆๆ พูดจริงเหรอ”
“จริงสิ! แล้วพี่แทนยังบอกอีกว่า ‘โตอีกหน่อยมึงก็จะมีบ้าง’ โก๊ะเลยดีใจมากกก เดี๋ยวนี้โก๊ะไปส่องกระจกทุกวันเลย ยังไม่เห็นมีเลยสักเส้น”
ผมยิ้มจนปากแทบฉีก “เดี๋ยวก็มีเอง ไม่นานหรอก มีแล้ว จะอยากเอาออกก็ได้”
“พี่ปาล์มเล่าเรื่องโรงเรียนบ้างสิ! พี่ได้เล่นบาสเยอะป่ะ”
ผมถอนหายใจ “เยอะอยู่ ได้ลงตัวจริงด้วย สัปดาห์หน้าจะแข่งระดับจังหวัดเลย”
“โอ้โห! โก๊ะเชียร์อยู่นะ! ถ้าพี่ชนะ โก๊ะจะขอแม่ส่งเค้กไปให้!”
ผมหัวเราะ “ถ้าชนะ พี่จะขอให้มาดูตัวจริงเลยดีกว่า”
“ได้เลยยย! โก๊ะจะขอแม่ไป 555”
ฝนยังตกพรำ ๆ เสียงโก๊ะยังพูดไม่หยุด เล่าเรื่องเพื่อน เล่าเรื่องครู เล่าเรื่องแมวที่ค่ายลูกเสือ
ผมฟังไปยิ้มไป นั่งกอดเข่าใต้ถุนบ้าน มืออีกข้างถือโทรศัพท์แนบหู
เหมือนมีไอ้ตัวเล็กนั่งข้าง ๆ จริง ๆ
“พี่ปาล์ม… โก๊ะคิดถึงพี่ทุกวันเลยนะ”
ผมกระซิบเบา ๆ “พี่ก็เหมือนกัน ไอ้ตัวเล็ก”
“ปิดเทอมใหญ่ โก๊ะกลับไปแน่นอนนะ พี่ปาล์มรอโก๊ะอยู่ใช่ป่ะ”
“รออยู่แล้ว… รอตั้งแต่วันที่รถมึงออกไปเลย”
โก๊ะหัวเราะคิกคัก “งั้นโก๊ะขอวางสายก่อนนะ ต้องไปอาบน้ำแล้ว เดี๋ยวแม่ดุ”
“อืม ไปอาบน้ำได้แล้วลูก ฝันดีนะ”
“ฝันดีครับพี่ปาล์ม… โก๊ะรักพี่ที่สุดในโลกเลยนะครับ”
ผมยิ้มจนตาแดง “พี่ก็รักเหมือนกัน ไอ้ตัวเล็ก”
วางสายแล้ว ผมยังนั่งนิ่ง ๆ ฟังเสียงฝน
มือยังถือโทรศัพท์แน่น
เหมือนยังได้ยินเสียงใส ๆ นั้นวนเวียนอยู่ข้างหู
อีกไม่กี่เดือน…
ไอ้ตัวเล็กของพี่จะกลับมาแล้ว
.................................................
ดำเนินเรื่องช้าหน่อยนะครับ ฉากหวิวๆ ก็น้อย ผมอยากให้ทุกคนเดินทางความสัมพันธ์นี้ไปด้วยกัน ถ้าชอบก็คอมเม้นไว้นะครับ ผมอ่านทุกเม้นท์เลย
คิดถึงไอ้ตัวเล็ก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับบ น้ำตาไหลเลย ซึ้งอ่าาาาาา น่ารัก อยากมีไอ้ตัวเล็กกะเค้าบ้าง รอติดตามนะครับ ชอบมาก อ่านเพลินมากเลยครับ จบไวจริงๆเลย ขอบคุณครับ. ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ว้าวๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆครับ ชอบอ่านแนวนี้ครับ ทำให้คิดถึงอดีตในความทรงจำดีกับใครคนนึง ขอบคุณที่นำเรื่องราวแบบนี้มาแบ่งปันครับ Fammy ตอบกลับเมื่อ 2025-11-18 13:03
ชอบอ่านแนวนี้ครับ ทำให้คิดถึงอดีตในความทรงจำดีกับใครคนนึง ขอบคุณที่นำเรื่องราวแบบนี้มาแบ่งปันครับ
ด้วยความยินดีครับ จะพยายามนำมาลงให้อย่างต่อเนื่องนะครับ
หน้า:
[1]
2