[นิยายแปล]รูปโพสท่าในอดีตของปีเตอร์ ตอนที่ 1.1
ส่วนที่ 1รูปโพสท่าในอดีตของปีเตอร์ ตอนที่ 1 (ครูต้นแบบ) ปีเตอร์ เพรนทิสคาดการณ์ไว้ว่าช่วงเลาที่ยากลำบากในมหาวิทยาลัยจะมาถึงแต่เขากลับค้นพบอย่างรวดเร็วว่ามันจะเป็นประสบการณ์ที่เหนื่อยล้าเพียงใดหลังจากผ่านไปเพียงไม่กี่เดือนเขาก็พบว่าการเรียนตลอดสุดสัปดาห์นั้นมันมากเกินไปดังนั้นเมื่อเขาได้รับโอกาสในการสร้างรายได้ที่ดีในเวลาอันสั้นเขาก็คว้าโอกาสนั้นไว้ทันทีไม่เพียงเท่านั้นปีเตอร์ยังรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้รับการคัดเลือกจากเอเจนซี่นายแบบสอดแนม เขาเรียนอยู่ครึ่งปีแรกและอายุสิบแปดปีครั้งแรกของปีเตอร์ในห้องลองเสื้อผ้าเป็นทั้งการเปิดหูเปิดตาและสร้างความประหม่าชายหนุ่มเกือบเปลือยเปล่า (และบางครั้งก็เปลือยเปล่าทั้งตัว) เดินไปมาขณะแต่งตัวหรือแต่งหน้ามันเสียงดังและยั่วยวนและทำให้ปีเตอร์รู้สึกประหม่าตลอดเวลาเขาไม่คิดว่าจะปรับตัวเข้ากับความวุ่นวายที่จัดไว้ได้แต่ถึงแม้บรรยากาศจะเต็มไปด้วยการแข่งขันสูงแต่ก็เป็นมิตรและเป็นมืออาชีพ หลังจากผ่านไปไม่กี่เดือนปีเตอร์ก็รู้สึกประหม่าน้อยลงเขาเป็นคนที่ทำให้นายแบบมือใหม่อายุสิบแปดปีรู้สึกประหม่าด้วยการเดินไปเดินมาโดยไม่สวมเสื้อและบางครั้งก็ใส่แต่กางเกงบ็อกเซอร์หรือกางเกงชั้นในเท่านั้นปีเตอร์เคยชินกับการถ่ายแบบเสื้อเชิ้ตบางครั้งก็เปิดเผยรูปร่างนักกีฬาของเขาเขาเคยถ่ายแบบกางเกงขาสั้นด้วยเผยให้เห็นขาเรียวยาวที่ไม่ได้ไร้ขนแต่มีขนฟูฟ่องและสีผิวก็เข้ากับผิวของเขามากจนบางครั้งมองผ่านเลนส์ก็ยากที่จะบอกได้เมื่อเอเจนซี่ขอให้ปีเตอร์โพสท่าเปลือยครึ่งตัวเขารู้สึกตื่นเต้นกับโอกาสนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะค่าตอบแทนดีมากอย่างไรก็ตามเมื่อวันนั้นมาถึงและเขาค้นพบว่าครึ่งไหนปีเตอร์ก็ลังเลโดยกึ่งเปลือยเปล่าพวกเขาไม่ได้หมายถึงเปลือยครึ่งบน“มันไม่ได้เปลือยเปล่าเพียงครึ่งเดียวเมื่อคุณคิดเกี่ยวกับมัน...” ช่างภาพกล่าว “คุณจะต้องใส่รองเท้าและถุงเท้า”“ใช่...” ปีเตอร์ตอบ “จริง ๆ แล้วผมไม่ได้กังวลเรื่องส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย”ปีเตอร์จะไม่ยอมใส่กางเกงขายาวกางเกงขาสั้นหรือชุดชั้นในเลย! อย่างไรก็ตามปีเตอร์ก็รู้สึกมุ่งมั่นกับมันและไม่รู้สึกว่าเขาจะถ่อยกลับแม้ว่ามันจะผลักดันขอบเขตความสะดวกสบายของเขาไปบ้างแต่เขาก็ยังคงทำต่อไปอวัยวะเพศและก้นของเขาถูกปกปิดอย่างมีกลยุทธ์ยกเว้นชายเสื้อของเขาและหนังสือขาของเขาถูกเน้นด้วยถุงเท้าสีดำที่ยาวถึงกลางน่องของเขา ปีเตอร์รู้สึกงี่เง่าเล็กน้อยที่ถูกถ่ายรูปในชุดจัมเปอร์คอวีเสื้อเชิ้ตและเนคไทสวมถุงเท้าและรองเท้าและไม่มีอะไรอื่นที่ยาวเลยเอวลงไปแต่มันก็ค่อนข้างสนุกและช่างภาพก็ทั้งร้อนแรงและเป็นมืออาชีพคาเลปพูดติดตลกกับปีเตอร์และให้กำลังใจเขาเลี้ยงดูเขาและในที่สุด...ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาปีเตอร์ได้ผลักดันขอบเขตของเขาให้กว้างยิ่งขึ้นไปอีก เพื่อน ๆ ของเขารู้เรื่องการเป็นนายแบบของเขาและพวกเขาก็ล้อเลียนเขาแต่เขามีเงินและพวกเขาก็ไม่มีพวกเขาล้อเลียนเขาน้อยลงเมื่อวอดก้าออกมาจากกระเป๋าเงินของเขาชาร์ลีเพื่อนและเพื่อนร่วมห้องมักจะแกล้งเขาเป็นพิเศษพยายามทำให้เขาอับอายโดยพูดถึงเรื่องนี้ในงานปาร์ตี้และอื่น ๆแต่ปีเตอร์มักจะคิดว่าชาร์ลีอิจฉาอยู่บ้างเล็กน้อย เป็นเรื่องยากที่จะแกล้งเขาเมื่อปีเตอร์ตัวสูงหกฟุตกว่า ๆมีรูปร่างที่น่าปรารถนาและมีเงินในบัญชีที่น่าอิจฉาขนบนร่างกายของเขาไม่น่าประทับใจนักแต่ถึงอย่างนั้นปีเตอร์ก็เป็นตัวอย่างที่ยอดเยี่ยมเขาไม่เคยบอกใครเลยว่าอาชีพนายแบบของเขาก้าวหน้าไปไกลแค่ไหนนอกเหนือจากการเป็นนายแบบแต่เขามักจะสงสัยว่าชาร์ลีรู้เรื่องหรือไม่ชาร์ลีกลายเป็นเพื่อนน้อยลงและกลายเป็นคู่แข่งที่เป็นมิตรมากขึ้นและในที่สุดก็กลายเป็นเพียงคนรู้จักที่สุภาพ การเป็นนายแบบก็หยุดลงหลังจากปีเตอร์สำเร็จการศึกษาเขาเรียนต่อปริญญาโทด้านการศึกษาและสอนหนังสือในโรงเรียนต่าง ๆ ไม่กี่โรงเรียนตอนนี้ปีเตอร์กำลังสอนอยู่ที่โรงเรียนชายลอร์ดจอร์จซึ่งเป็นโรงเรียนเอกชนชายล้วนเขาพบว่าเด็ก ๆ เหล่านั้นหยิ่งยโสหยิ่งผยองและถือสิทธิ์ทั้งครูและนักเรียนเขารับไปเมื่อเจ็ดเดือนที่แล้วและแม้จะมีทัศนคติพิเศษของพวกเขาแต่โดยรวมแล้วเขาก็ชอบทุกอย่างตอนนี้ปีเตอร์อายุสามสิบต้น ๆ แล้วปีเตอร์แทบจะลืมวันเวลาการเป็นนายแบบไปหมดแล้วช่วงเวลาเหล่านั้นผ่านพ้นไปแล้วหรืออย่างน้อยเขาก็คิดอย่างนั้น... ชั้นเรียนที่หกของปีเตอร์มาถึงห้องเรียนชั้นล่างพอดีและเริ่มต้นมันเป็นบ่ายวันจันทร์ในช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิและการสอบกำลังใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็วผนังด้านหนึ่งของห้องมีหน้าต่างบานใหญ่เกือบถึงเพดานซึ่งหันหน้าไปทางลานโรงเรียนแต่ปีเตอร์ได้ปิดผ้าม่านเพื่อให้ห้องเย็นสบาย ปีเตอร์มักจะให้ความช่วยเหลือกับนักเรียนเป็นพิเศษของเขาเมื่อใกล้ถึงการสอบ GCSE และระดับA และปกติเขามักไม่มีชั้นเรียนในบ่ายวันจันทร์กลุ่มการศึกษามีเด็กชายเพียงสิบสองคนจากชั้นปีที่ 12 และ 13 ซึ่งแต่ละคนเดินเข้ามาในห้องเรียนที่อบอุ่นซึ่งร้อนผิดปกตอสำหรับฤดูกาลนั้นนักเรียนชายส่วนใหญ่เดินเข้ามาแต่พูดตรง ๆ โรรี่ก็เดินเข้ามาอย่างสง่างาม โรรี่ ฮาร์ทเป็นคนตัวเตี้ยและผอมแต่รูปร่างกำยำเป็นนักยิมนาสติกที่ทั้งมีเสน่ห์และกล้าหาญเขาสูงเพียงห้าฟุตหกนิ้วเตี้ยกว่าเพื่อน ๆ หลายนิ้วและเตี้ยกว่าครูของเขามากกว่าครึ่งฟุตปีเตอร์ เพรนทิส สูงกว่าโรรี่มากจนหัวของเด็กหนุ่มสามารถซุกเข้าไปใต้คางของคุณครูได้อย่างไรก็ตามโรรี่นั้นร้อนแรงและเขาก็รู้ดีและถึงแม้เขาจะไม่ใช่เด็กผู้ชายที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโรงเรียนแต่เขาก็เป็นที่รักและเป็นที่เคารพนับถือ“ผมเจอคุณในวันหยุดสุดสัปดาห์ครับ” โรรี่ประกาศเมื่อนักเรียนทั้งสิบสองคนนั่งประจำที่แล้ว“ที่เทสโก้หรือสวนพฤกษศาสตร์เหรอ” ปีเตอร์ถามอย่างคล่องแคล่วมีเสียงหัวเราะคิกคักเล็กน้อย“ออนไลน์ครับ” โรรี่ตอบบรรยากาศในห้องเปลี่ยนไป ปีเตอร์มักจะสนับสนุนให้นักเรียนใช้โปรเจ็กเตอร์บลูทูธเพื่อแสดงการบ้านหรืองานนำเสนอหรือเพื่อเข้าร่วมการอภิปรายอยู่เสมอดังนั้นเมื่อโรรี่ฉายภาพของปีเตอร์เมื่อเกือบสิบหกปีที่แล้วลงบนจอใหญ่ที่ด้านหน้าของชั้นเรียนเขาจึงรู้สึกอับอายเสื้อจัมเปอร์หนังสือบนขาหนีบของเขาต้นขาที่แยกออกจากกันของเขารองเท้าและถุงเท้า... รูปถัดไปยังคงปกปิดส่วนตัวของเขาแต่เขาไม่มีเสื้อและเปิดเผยให้เห็นรักแร้ข้างหนึ่งแขนของเสื้อจัมเปอร์ถูกผูกไว้รอบคอของเขาทำให้เห็นหน้าอกส่วนใหญ่ของเขาอยู่ในสายตาและหนังสือก็อยู่ต่ำลงต้นขาของเขามีขนขึ้นเป็นชั้น ๆแทบมองไม่เห็นแต่ขนหมอยและร่องรอยของสมบัติของเขาก็มองเห็นได้มากพอที่จะเน้นร่างกายและความเปลือยเปล่าของเขา“ว้าว ท่าน!”“โอ้โห!”“คุณร้อนแรงมาก คุณเพรนทิส คุณยังดูเป็นแบบนั้นอยู่ไหม”ปีเตอร์ตะลึงกับรูปภาพเหล่านั้นเขาอายุแค่สิบแปดตอนที่ถ่ายรูปเหล่านั้นอายุมากกว่าเด็กผู้ชายในห้องเรียนเพียงเล็กน้อย“โอเค โรรี่ พอแล้ว นี่มันไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง...” ปีเตอร์พยายามควบคุมตัวเองอย่างไม่ใส่ใจ“ผมพนันได้เลยว่าคุณยังมีร่างกายที่ดูดีอยู่ครับ” โรรี่กล่าว “ขาสวย หน้าท้องสวย...” หัวใจของปีเตอร์เต้นแรงเขาทั้งอับอายและหวาดกลัวบ้าเอ๊ยนักเรียนของเขาเพิ่งเห็นรูปเก่า ๆ พวกนั้นจะเกิดอะไรขึ้นถ้าทั้งโรงเรียนรู้จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฝ่ายบริหารของโรงเรียนรู้และไล่เขาออกเขาเพิ่งเขามาเป็นอาจารย์ได้แค่เจ็ดเดือนเองไม่ใช่ความผิดของเขาที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งขุดรูปพวกนั้นขึ้นมาแชร์ในห้องเรียนของเขา“ชาร์ลีเพื่อนของฉันไม่สามารถทำให้ฉันอับอายได้ โรรี่ นายจะไม่ประสบความสำเร็จเช่นกัน หยุดเดี๋ยวนี้ไม่งั้น...” ปีเตอร์ตักเตือนประตูห้องเรียนเปิดออก“คุณเพรนทิส ผมขอคุยกับคุณหน่อยได้ไหม”ปีเตอร์โชคดีและโล่งใจที่อาจารย์ใหญ่ไม่ได้มองไปที่หน้าจอที่เขายังคงเกือบเปลือยเปล่าเปลือยท่อนบนเสื้อจัมเปอร์รอบคอของเขารองเท้าและถุงเท้า...ปีเตอร์ก้าวออกจากห้องไปโดยไม่เรียกร้องความสนใจ ทันทีที่ปีเตอร์จากไปโรรี่ก็ลุกขึ้นยืนเขาแอบดูจนกระทั่งเจอโทรศัพท์ของปีเตอร์ซึ่งถูกปลดล็อคอย่างไม่ฉลาดนักโรรี่มองหาชื่อชาร์ลีและส่งข้อความมาว่า:[ผมชื่อโรรี่ผมอยู่เกรด 12 และปีเตอร์เป็นครูของผม ผมเจอรูปเก่า ๆ ของเขาตอนเป็นนายแบบ เขาบอกว่าคุณเคยพยายามทำให้เขาอับอายแต่ทำไม่ได้ ผมอยากลองครับ คุณมีอะไรที่ผมสามารถใช้ได้ไหมครับ โรรี่ใส่ข้อมูลติดต่อของเขาและส่งข้อความไปลบประวัติของปีเตอร์แล้วเก็บโทรศัพท์ไว้โรรี่กลับไปที่โต๊ะทำงานของเขาด้วยความตื่นเต้นเขาคาดว่าการตอบกลับจะใช้เวลาสักพักดังนั้นเขาจึงประหลาดใจที่ได้รับข้อความจากใครก็ตามที่ชาร์ลีเป็นก่อนที่ปีเตอร์จะกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งเป็นข้อความและไฟล์แนบ“โอ้! ของฉัน พระเจ้า!” โรรี่พูดออกมาดัง ๆ“อะไรนะ?” มีคนถาม“นายจะเห็น” โรรี่กล่าวว่านี่ดีเกินกว่าที่จะแบ่งปันก่อนเวลาอันควร ปีเตอร์กลับเข้ามาในห้องและปิดประตูเขาเหลือบมองหน้าจอซึ่งไม่เปลี่ยนแปลงตั้งแต่เขาจากไป: เสื้อจัมเปอร์รอบไหล่ของเขาหน้าอกเปลือยของเขาหนังสือเหนือขาหนีบของเขารองเท้าและถุงเท้า...“โอเค โรรี่ นายหัวเราะเสร็จแล้ว ได้เวลาเรียนแล้ว และฉันจะไม่มองน่าจออีกจนกว่าภาพเหล่านั้นจะหายไปจากหน้าจอ” ปีเตอร์กล่าว“ภาพเหล่านั้นเหรอ” โรรี่ท้าทายปีเตอร์พยักหน้าด้วยสีหน้าที่จริงจังและเคร่งขรึมที่สุดที่เขาสามารถจะทำได้“อืม...” โรรี่ตอบโรรี่ฉายภาพแรกจากสามภาพที่ชาร์ลีส่งมาให้ลงบนหน้าจอปีเตอร์เปลือยกายหย่อนคล้อยไม่สวมเสื้อผ้า ทุกคนสูดหายใจเข้าปอดพร้อมกันในขณะทั้งชั้นปีที่ 12 และ 13 เห็นองคชาตของครูถูกเปิดเผยบนหน้าจอภาพนี้ถ่ายจากกล้องที่แตกต่างกันดังนั้นจึงไม่มีหนังสือไม่มีรองเท้าหรือถุงเท้าไม่มีอะไรเลยแม้ว่าจะผ่านไปสิบห้าหรือสิบหกปีแล้วแต่นายแบบวัยสิบเก้าปีคนนี้ก็จำได้อย่างชัดเจนว่าเขาเป็นครูของพวกเขา สิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดคือองคชาตที่หย่อนคล้อยของชายคนนั้นมีขนาดใหญ่อย่างน่าประหลาดใจมันดูยาวสีหรือห้านิ้วเป็นท่อหนาที่มีหนังหุ้มปลายเปิดกว้างพอให้ทุกคนเห็นรอยแยกที่ฉี่และน้ำอสุจิจะกระเด็นออกมา แม้ว่าเด็กชายทั้งสิบสองคนในห้องจะมีสีหน้าตื่นตะลึงแต่ปีเตอร์ก็ไม่ยอมให้ใครมาล่อลวงเขาบอกว่าเขาจะไม่มองหน้าจอดังนั้นเขสจึงยังคงมองไปที่โรรี่และพยายามเตือนเขาอีกครั้ง“โรรี่ฉันจริงจังนะ ฉันไม่เล่นเกมนี้อีกแล้ว เอาภาพนั้นออกจากหน้าจอไป” ปีเตอร์พูดอย่างจริงจัง“รูปนั้นเหรอ? โอเค...” โรรี่ตอบ ปีเตอร์ไม่ได้มองแต่เขารู้สึกกังวลเกี่ยวกับเสียงหอบหายใจของกลุ่มอีกครั้งเมื่อภาพเปลือยอกเต็มตัวถูกเปลี่ยนเป็นภาพของครูที่กำลังคลานสี่ขายื่นรูไร้ขนและก้นอวบอิ่มของเขาเข้าไปที่ห้องปีเตอร์มองข้ามไหล่พร้อมรอยยิ้มในขณะที่อัณฑะและองคชาตของเขาหย่อนลงระหว่างต้นขาที่งดงามและเนียนนุ่มของเขา“ไอ้บ้าเอ๊ย!”“พระเจ้า”“เอ่อ... ท่านครับ?”หัวเราะคิกคักบางคนดูเขินอายแต่ปีเตอร์ไม่รู้ว่าทำไมครูปฏิเสธที่จะถูกล่อ“นายมีโอกาสอีกครั้งนะโรรี่ ฉันรู้ว่ามันตลกมากที่ฉันเคยเป็นนายแบบ แต่ถึงเวลาเริ่มเรียนแล้ว เอารูปออกจากหน้าจอไป” ปีเตอร์พูดโดยยังคงหันหน้าเข้าหาชั้นเรียนโดยหันหลังให้หน้าจอ“โอ้ อีกอันหนึ่ง...” โรรี่พูด“ไม่!” ปีเตอร์ตอบ“ใช่!” นักเรียนชั้นปีที่หกตอบ รูปสุดท้ายคือปีเตอร์กำลังคุกเข่าน่องของเขาอยู่ในมุมมองขณะที่พวกเขาฉายในมุมทื่อข้างหลังเขาปีเตอร์ยังคงเปลือยกายอยู่แต่คราวนี้เขาเอาแขนไว้ด้านหลังศีรษะเผยให้เห็นรักแร้ที่มีขนน้อย ๆที่เหมาะกับหน้าอกที่ดูเรียบเนียนและขนหมอยฟูฟ่องของเขานอกจากนี้ควยของปีเตอร์ก็แข็งมากแข็งสุด ๆ! ควยของเด็กชายวัยสิบเก้าปีนั้นยาวและหนากว่าแปดนิ้วหนังหุ้มปลายลึงค์ยังไม่ถูกดึงกลับจนสุดทั้งชั้นเรียนสามารถเห็นของเหลวไหลออกมาจากหัวเห็ดขนาดใหญ่ถุงอัณฑะของเขาเป็นถุงที่แน่นหนาที่แขวนอยู่ใต้การแข็งตัวขนาดใหญ่“โอ้ เหี้ย พระเจ้า!”ในที่สุดเสียงอุทานก็ทำให้ปีเตอร์หันไปมองและเมื่อเขาเห็นตัวเองเขาก็หน้าซีดปีเตอร์ดูดีมากสำหรับการถ่ายภาพครั้งนั้นและสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นภาพของเขาที่เปลือยเปล่าและแข็งทื่อยังคงถูกเปิดเผยต่อกลุ่มนักเรียนระดับเกรดหกและปีเตอร์ก็ตกใจเกินกว่าจะขยับตัวได้ชั่วขณะหนึ่ง“ปิดมันซะ โรรี่” ในที่สุดปีเตอร์ก็พูดออกมาอย่างแผ่วเบาโรรี่หัวเราะเยาะและปล่อยให้เงียบเป็นเวลานานซึ่งเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะคิกคักและเสียงพึมพำ“โรรี่! ปิดมันซะ” ปีเตอร์สั่งเขาไม่จำเป็นต้องตะโกนโรรี่ทำตาม“ชั้นเรียนจบลงแล้ว ทุกคนออกไปได้แล้ว” ปีเตอร์พูดพลางพยายามควบคุมความอับอายของตัวเอง“แต่ท่านครับ ผมต้องการความช่วยเหลือเกี่ยวกับเชกสเปียร์ของผม” เด็กชายอีกคนบ่น“เขาเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดที่ไม่เคยรู้สึกถึงความยากลำบาก” ปีเตอร์ตอบ“ผมไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไร!” เด็กชายอุทานขณะที่เพื่อนของเขาผลักเขาไปที่ด้านหน้าของห้อง“ด้วยเหตุผลที่ชัดเจน...” ปีเตอร์กล่าวเสริมก่อนที่พวกเขาจะไปถึงประตูจริง ๆ “ห้ามพูดถึงรูปภาพพวกนั้นเด็ดขาด ผมจะทำให้ใครก็ตามที่พูดถึงถูกไล่ออกก่อนวันสอบ ผมไม่ได้รับอนุญาตให้พูดถึงหรือแบ่งปันรูปภาพเหล่านั้น” พวกหนุ่ม ๆ ทุกคนอึดอัดใจพวกเขาจะพูดพล่ามเกี่ยวกับรูปภาพพวกนั้นเหรอ?บอกทุกคนไปแล้ว?เปิดเผยครูคนโปรดของพวกเขาไปแล้ว?ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่ได้ดูถูกตำหนิเด็กชายโรงเรียนเอกชนทุกคนดูเหมือนตะคิดคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้ที่พวกเขาจะถูกไล่ออกเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างการแบ่งปันรูปเปลือยของครูอย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยังรู้สึกอายแทนเขาและรู้สึกว่าโรรี่ทำเกินไปหน่อยวัยรุ่นทั้งหมดยกเว้นคนหนึ่งดูเขินอายโรรี่ยังคงทำหน้ามุ่ยขณะที่คนอื่น ๆ ออกจากห้องไปแล้ว ปีเตอร์ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับเขาเด็กชายคนนั้นพบเจอและเอารูปเปลือยของเขามาแสดงปีเตอร์จะบอกครูใหญ่ได้ไหม?เขาจะโดนไล่ออกไหม?โรรี่เดินนำหน้าชายคนนั้นไปสามก้าวแล้วเขาเดินข้ามห้องและปิดประตูแล้วล็อคมันไว้“โรรี่ ฉันคิดว่านายควรออกไป” ปีเตอร์กล่าวเขาเคยลังเลมาก่อนแต่เขามั่นใจว่าถ้าเด็กหนุ่มคนนั้นต้องการความเป็นส่วนตัวมันเป็นความคิดที่แย่มาก“ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น” โรรี่ตอบอย่างอวดดี “เปลื้องผ้า” “อะไรนะ” ปีเตอร์ตอบ เด็กชายยืนห่างออกไปสองสามเมตรข้างหน้าเขาและกอดอกแขนเสื้อสีขาวโอบกอดแขนของโรรี่โรรี่เงยหน้ามองชายคนนั้นเขาต้องทำเพราะเด็กนักเรียนคนนั้นเตี้ยกว่าครูของเขาแปดหรือเก้านิ้ว“ผมอยากเห็นคุณเปลือยกายในชีวิตจริง” โรรี่ตอบ“ไม่เอาเด็ดขาด!” ปีเตอร์คัดค้าน โรรี่คลายแขนออกและล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของเขาเขาแตะโทรศัพท์และหน้าจอที่ด้านหน้าของห้องเปิดใช้งานอีกครั้งเพื่อแสดงไม่ใช่รูปภาพของปีเตอร์แต่เป็นวิดีโอเขาอายุยี่สิบปีและมีควยอยู่ในปากชายคนนั้นยังคงแต่งตัวอยู่แต่ปีเตอร์เปลือยกายและแข็งทื่อวิดีโอเล่นพร้อมกับเสียงดูดน้ำอสุจิขณะที่ปีเตอร์กำลังดื่มน้ำอสุจิ“ลองนึกภาพดูสิ ถ้าผมเล่นสิ่งนี้ในที่ประชุม” โรรี่เสนอ“นายจะถูกไล่ออก” ปีเตอร์ขู่“งั้นเหรอ อีกไม่กี่อาทิตย์โรงเรียนก็เลิกแล้วเหรอ? ผมไปสอบที่อื่นก็ได้” โรรี่พูดอย่างไม่ใส่ใจ “อีกอย่าง ผมก็จะไม่โดนไล่ออก พ่อของผมและหนุ่มน้อยของเขาอยู่ในคณะกรรมการโรงเรียน ลุงของผทและสามีของเขาก็เช่นกัน... และแฟนของพวกเขาด้วย”ปีเตอร์ไม่รูว่าโรรี่พูดความจริงหรือไม่แต่เขาทำตัวไม่ถูกแตะต้องได้แม้ว่าเขาจะโกหกก็ตามปีเตอร์ลองใช้กลยุทธ์ที่แตกต่างออกไป“นายไม่มีสิทธิ์แชร์วิดีโอนั่น มันเป็นอาชญากรรม...” ปีเตอร์เริ่มพูด“ผมจะหยุดคุณตรงนั้นเลย” โรรี่ขัดจังหวะ “ผมรู้เรื่องทั้งหมดนี้แล้ว แต่ผมไม่สนใจ แค่ให้คุณโชว์การอมควยให้เด็กผู้ชายทุกคนในโรงเรียนดูก็คุ้มแล้ว ให้ตายสิ ผมเริ่มมีอารมณ์แล้ว แค่คิดถึงมัน”“ทำไมล่ะ?” ปีเตอร์ถาม“ผมไม่ใช่คนดีเท่าไหร่” โรรี่ยอมรับ “ผมหื่นและคุณก็โคตรร้อนแรงเลย นอกจากนี้ คุณอาจจะมีควยใหญ่ที่สุดที่ผมเคยเห็นมาก็ได้”“นายเคยเห็นควยมากี่ดุ้นแล้ว” ปีเตอร์พบว่าตัวเองกำลังถามไม่ใช่คำถามที่ครูควรจะถามนักเรียนวัยรุ่น“ค่อนข้างเยอะ ผมชอบดูดควยและผมก็เป็นบั้นท้ายสุดแกร่ง” โรรี่ประกาศในการสนทนา“ฉันจะไม่เปลือยกายเพื่อนายหรอก” ปีเตอร์กล่าวอย่างไรก็ตามปีเตอร์ก็ยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่เพราะเขาเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน“แน่นอนคุณไม่อยากทำหรอก แต่คุณจะต้อง...” โรรี่พูดอย่างหยิ่งยโส “เพราะคุณไม่อยากให้ให้ใครเห็นวิดีโอหรือรูปภาพเหล่านั้น... คำว่าแบล็กเมล์มันเป็นคำที่น่าเกลียดมาก”“ฉันไม่ได้บอกว่านายกำลังแบล็กเมล์ฉัน” ปีเตอร์บอกว่าเขาไม่ได้ใช้คำนี้เพราะเขาพยายามเขย่งเท้าไปรอบ ๆ เด็กชายที่ไม่สนิท“ผมรู้ แต่ผมกำลังแบล็กเมล์คุณอยู่ ผมเลยคิดว่าควรจะพูดถึงเรื่องนี้” โรรี่หัวเราะคิกคัก ปีเตอร์ลังเลและโรรี่ก็พุ่งเข้าใส่ความจริงที่ว่าครูกำลังพิจารณาเรื่องนี้อยู่โรรี่มองไปที่โทรศัพท์ของเขาแล้วยิ้มเยาะ“ผมจำเป็นต้องใส่วิดีโอตอนที่คุณกำลังมีอะไรกับหนุ่มผมแดงคนนั้นลงบนหน้าจอไหม หรือคุณจะกลับไปหารากเหง้าของคุณ และเปลื้องผ้าให้ผม” โรรี่หัวเราะเยาะ “คุณเป็นแบบให้ผมดูหน่อย คุณเพรนทิส”โรรี่พยายามพูดจาหวาน ๆ ให้กำลังใจแทนที่จะเป็นไอ้ขี้โกงจอมบงการและแบล็กเมล์“ฉันไม่ได้เป็นนายแบบแบบนั้นมาตั้งแต่อายุ 21 แล้ว” ปีเตอร์กล่าว“ถ้าอย่างนั้นคุณก็ต้องฝึกฝน” โรรี่ตอบอย่างเย็นชา“นาย... นายสัญญาว่าจะไม่แสดงให้ใครเห็น...” ปีเตอร์พูด“ผมสัญญา” โรรี่ตอบ“นายไม่สามารถถ่ายวิดีโอฉันได้” ปีเตอร์ยืนยัน โรรี่ยักไหล่อย่างหัวเสียราวกับว่าเขาไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนหรือเขาก็ไม่ได้รู้สึกกังวลกับคำเตือนนั้นเลยแม้แต่น้อยปีเตอร์คิดว่าเขาคงจะสติแตกไปแล้วโรรี่เป็นเด็กนักเรียนครูรู้ว่าเขาไม่ควรทำเช่นนี้แต่เขาเชื่อว่าโรรี่จะทำตามคำขู่ของเขาและเขาไม่สามารถปล่อยให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นได้เช่นกันโรรี่เก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าหลังจากปิดวิดีโอประวัติศาสตร์ตอนที่ปีเตอร์กำลังดูดปีเตอร์ดึงปมเนคไทของเขาและดึงมันออกจากปกเสื้อของเขาเขาปลดกระดุมเสื้อออกที่ละเม็ดเริ่มจากด้านบนลงมาเมื่อเขาดึงเสื้อของเขาเปิดออกมันเผยให้เห็นหน้าอกที่ยังคงเรียบเนียนเหมือนตอนที่เขาอายุสิบเก้าปีขนใต้วงแขนของเขาบางลงอย่างเห็นได้ชัดเมื่อปีเตอร์ถอดเสื้อออกโรรี่เกือบจะหัวเราะเยาะชายคนนั้นด้วยร่างกายที่ยอดเยี่ยมซึ่งตรงกันข้ามกับการเจริญเติบโตของเส้นขนที่น่าสมเพช ปีเตอร์ถอดเท้าออกจากรองเท้าของเขายืนนิ่งในถุงเท้าเพียงครู่เดียวสายตาของเขาสบตากับโรรี่อยู่ครู่หนึ่งและปีเตอร์ตัดสินใจที่จะไม่ทำให้ชายหนุ่มพอใจด้วยการบอกให้เขาถอดมันออกปีเตอร์อาจจะสูงกว่าโรรี่มากแต่เด็กหนุ่มตัวเล็กกลับควบคุมทุกอย่างได้ดีมากปีเตอร์ยกเท้าขึ้นทีละข้างและถอดถุงเท้าออกทีละข้างปีเตอร์มีเท้าที่ใหญ่มากขนาดไซส์ 13 เมื่อเทียบกับโรรี่ที่ใส่ไซส์ 8ปีเตอร์เอื้อมมือไปแตะเข็มขัดและปลดมันออกเปิดกางเกงของเขาและผลักมันลงในขณะที่พยายามซ่อนความอับอายที่เขารู้สึก ต้นขาและหน้าแข้งของปีเตอร์ยังคงผอมเพรียวแต่ก็ดูไม่มีขนขนที่พันกันเป็นก้อนนุ่ม ๆ ยังคงกลมกลืนไปกับผิวของเขาจนมองไม่เห็นโรรี่ยิ้มเยาะที่ขาของชายคนนั้นเขามีขาที่เรียบเนียนเหมือนกันแต่เขาเป็นแค่เด็กผู้ชายโรรี่คาดหวังว่าครูของเขาจะดูแมนกว่านี้ปีเตอร์มีความสูงและกล้ามเนื้ออย่างแน่นอนแต่เขาดูเรียบเนียนมาก
เรื่องโดย J Forrester
ขอบคุณมากๆนะครับสนุกมาก ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]