เสียงหัวใจในสนามเชียร์ ตอนจบ
ตอนจบ : วันที่เสียงหัวใจดังกว่ากลองเชียร์เสียงกลองดังสนั่นทั่วฮอลล์แข่งขันระดับจังหวัด ทีมเชียร์โรงเรียนวัฒน์พิมานกำลังแสดงโชว์รอบสุดท้าย ท่ามกลางแสงไฟเวทีจ้า สายตาคนดูนับร้อย พลังเชียร์ที่ซ้อมมานับเดือนถูกถ่ายทอดออกมาทั้งหมด
นัทยืนอยู่ตำแหน่งแถวธงด้านซ้าย ใจเต้นแรงมากกว่าทุกครั้ง ไม่แน่ใจว่าเพราะความตื่นเต้น — หรือเพราะทุกครั้งที่เสียงนกหวีดจากพายดังขึ้น เขาจะรู้สึกเหมือนกำลังได้รับพลังจากคนตรงนั้นเพียงคนเดียว
“พร้อมนะ นัท”
เสียงของพายดังเบาๆ ขณะเดินผ่านก่อนขึ้นโชว์
“ครับ…แต่ผมกลัวหลุดจังหวะ”
“ไม่เป็นไร…แค่ทำเหมือนที่เราซ้อมด้วยกัน พี่อยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหน”
จังหวะโชว์สุดท้ายมาพร้อมท่าชูธงที่ต้องตีขึ้นพร้อมกันทั้งสนาม — ช่วงสำคัญที่สุด
นัทสูดหายใจลึก แล้วปล่อยธงปักขึ้นกลางอากาศด้วยจังหวะพอดี เสียงเชียร์ดังขึ้นพร้อมเพื่อนทีมทั้งโรงเรียน
เมื่อจบโชว์ เสียงปรบมือดังก้องทั่วฮอลล์ หลายคนร้องไห้ แต่เป็นน้ำตาแห่งความดีใจ รวมถึงฝน กล้า ฟ้า และเพื่อนในทีมอีกหลายคนที่วิ่งเข้ามากอดกันกลุ่มใหญ่
“นัท! สุดยอดเลยเว้ย!” กล้าโผเข้ากอด
“นี่นายไม่หลุดเลยอะ ฉันเห็นนะ!” ฟ้าตบแขนนัทยิ้มกว้าง
ในความวุ่นวาย พายเดินเข้ามาช้าๆ พร้อมรอยยิ้มที่นัทรู้สึกว่ามันอบอุ่นกว่าทุกครั้ง
“ทำได้แล้วนะ นัท”
“ครับ…แต่ทั้งหมดนี้ เพราะพี่อยู่…คอยให้กำลังใจผม”
พายไม่ได้ตอบทันที แต่เอื้อมมือมายีผมนัทเบาๆ ก่อนพูดเสียงเรียบแต่มีความอ่อนโยนชัดเจน
“พี่ไม่ได้แค่เชียร์นายตอนซ้อม… พี่เชียร์นายในใจพี่มาตลอด”
นัทยืนนิ่ง หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“พี่…พูดอะไรครับ”
“นัท…หลังจบวันนี้ พี่จะจบ ม.6 แล้ว แต่พี่ไม่อยากจากไปโดยที่ไม่บอกนายว่า…
พี่ชอบเวลานายยิ้ม พี่ชอบเวลานายตั้งใจ
แล้ว…พี่ชอบนายนะ”
โลกของนัทหยุดนิ่งไปชั่วขณะ น้ำตารื้นขึ้นมาอย่างที่ไม่ทันตั้งใจ
“ผม…ผมก็เหมือนกันครับ ผมไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ แต่ตั้งแต่วันแรกที่พี่จับมือผมแล้วบอกว่า ‘ยิ้มหน่อยสิ’ หัวใจผมก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว”
เสียงเพื่อนๆ ที่แอบแซวอยู่ด้านหลังดังขึ้นประปราย
“โอ๊ยยย พี่พายสารภาพแล้วววว!”
“นัทหน้าแดงแล้วววว!”
“คู่รักกลองเชียร์แห่งปี!”
พายหัวเราะ เขายื่นมือมาตรงหน้า
“งั้น…หลังจากนี้ ขอพี่เป็นคนเดินไปข้างๆ นายนะ”
นัทจับมือเขาแน่น
“ครับ ผมจะเดินตามเสียงหัวใจที่พี่ให้ผม…ต่อไปเรื่อยๆ”
ในค่ำวันนั้น เสียงกลองเชียร์เงียบลงแล้ว
แต่เสียงหัวใจของพวกเขา…กลับดังชัดเจนกว่าที่เคย
⸻
💖 จบแล้วครับสำหรับตอนจบแบบฟีลเขิน อบอุ่น มีสารภาพใจต่อหน้ากองเชียร์ และครอบครัวทีมเชียร์อยู่รอบๆ แบบเต็มอารมณ์ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ใจจ้า
หน้า:
[1]