BDSM เมื่อผมกลายเป็นทาสแก๊งค์เด็กนรก ep2
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nutwoman เมื่อ 2025-10-5 16:44โปรดอ่าน......
คำเตือน: เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงระดับ 20+ อาจมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องกับเพศ ความรุนแรงทางร่างกายหรือจิตใจ และสถานการณ์ที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผู้ที่เข้าชมควรใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน เรื่องราวและตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่ในโลกความจริงแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังและความเข้าใจในบริบทของเรื่อง
สสสยววดววดวดวดวด
เมื่อผมกลายเป็นทาสแก๊งค์เด็กนรก
ตอนที่ 2: ห้องใต้ดินของหลงซาน – นรกที่ซ่อนไว้ก่อนพายุ(ย้อนเวลากลับไปหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่เสี่ยหลงจะย้ายมาถึงเซี่ยงไฮ้ ฝนเซี่ยงไฮ้ปี 2025 กระหน่ำลงมาอย่างไม่ปราณี ดั่งเลือดจากบาดแผลของเมืองที่ไม่เคยหายสนิท กลิ่นดินโคลนชื้นแฉะผสานกับกลิ่นอาหารข้างทางที่เน่าเปื่อยจากความชื้น ลอยคละคลุ้งในตรอกมืดย่านปู้ตง หลงซาน เด็กชายอายุ 12 ปี ตัวอ้วนกลมราวกับตุ๊กตาที่ถูกยัดไส้ด้วยความเกลียดชัง แววตาเย็นชาเหมือนนักฆ่าที่เกิดมาในร่างเด็ก ยังคงเป็นปีศาจโดดเดี่ยวที่รอคอยเหยื่อรายต่อไป – เหยื่อที่จะเติมเต็มโพรงว่างเปล่าในจิตใจที่ถูกขุดลึกด้วยบาดแผลเก่าแก่)หลงซานไม่เคยเป็นเด็กธรรมดา แม้ร่างกายของมันจะยังคงอวบอิ่มจากขนมหวานที่มันกลืนกินราวกับยาพิษเพื่อกลบความหิวโหยภายใน มันเกิดในครอบครัวเกษตรกรยากจนจากชนบทเซี่ยงไฮ้ พ่อของมัน – ชายร่างผอมแห้งที่สูบฝิ่นจนตายคาคอในโรงนา – ถูกตำรวจยิงทะลุหน้าอกตอนหลงซานอายุหกขวบ ขณะที่เขากำลังค้ายาเสพติดให้กับแก๊งค์ใต้ดิน พ่อตายคาที่ เลือดไหลนองพื้นดินแดง หลงซานยืนมองจากมุมมืด หัวใจเด็กตัวเล็กเต้นรัวด้วยความกลัวที่ค่อยๆ แปรสภาพเป็นความว่างเปล่า “เลือดพ่อ… มันไหลช้าๆ เหมือนน้ำฝน” มันกระซิบกับตัวเองในคืนนั้น และนั่นคือจุดกำเนิดของความหมกมุ่น – การมองเลือดไม่ใช่สัญลักษณ์แห่งความตาย แต่เป็นของเหลวที่สามารถ “ไหล” และ “ถูกควบคุม” ได้
หลังจากนั้น ลุงช่างซ่อมรถ – ชายวัยกลางคนที่กลิ่นเหล้าและน้ำมันเครื่องติดตัวราวกับรอยสัก – รับหลงซานไปเลี้ยงในบ้านไม้เก่าที่ชานเมือง ลุงไม่ใช่ผู้ปกครอง แต่เป็นปีศาจอีกตัวหนึ่ง คืนแล้วคืนเล่า เขาลากหลงซานเข้าไปในโรงรถมืดๆ ที่เต็มไปด้วยอะไหล่รถสนิมเขรอะ เปิดโทรศัพท์รุ่นโบราณให้ดูหนังโป๊เก่าๆ ที่ดาวน์โหลดมาจากตลาดมืด ภาพผู้ชายผู้ใหญ่ที่ถูกมัดไว้กับเก้าอี้ ถูกทรมานอวัยวะเพศด้วยเชือกเหล็ก มีดโกนเล็กๆ ที่กรีดผิวหนังบางๆ จนเลือดไหลซึม “ดูสิหลาน… ผู้ชายพวกนั่นพวกมันร้องเหมือนหมาถูกทำลายตรงนั้น ตรงจุดอ่อนที่สุด” ลุงเมามายกระซิบ มือหยาบกร้านลูบไล้ตัวหลงซานราวกับกำลังฝึกฝน แต่หลงซานไม่ร้องไห้ มันจ้องภาพนั้นด้วยตาเย็นชา จดจำทุกเส้นเลือดที่ปูดโปนบนอวัยวะที่ถูกทำลาย จดจำเสียงครางเจ็บปวดที่ผสมกับความเสียวแปลกประหลาด “เจ็บ… แต่ทำไมเขายังแข็ง” มันถามตัวเองในใจ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของ erotic deviance ในตัวมัน – ความสุขที่เกิดจากการทำลาย “ความเป็นชาย” ของผู้อื่น เพื่อเติมเต็มความว่างเปล่าที่พ่อทิ้งไว้หลงซานลองกับตัวเองครั้งแรกตอนอายุสิบขวบ ในห้องน้ำมืดๆ ของบ้านลุง มันนั่งยองๆ ใช้นิ้วอ้วนๆ ที่เปื้อนคราบน้ำมันสอดเข้าไปในรูควยตัวเองที่กำลังแข็งตัวจากภาพในหัว – ภาพลุงที่เคยให้มันดูมันด้วยความหิวกระหาย ความแสบร้อนแผ่ซ่านจากช่องเปิดเล็กๆ นั้น มันครางเบาๆ “อืม… เจ็บ แต่… มันรัดแน่น” นิ้วที่สอดเข้าไปยืดเนื้อเยื่อที่เปราะบาง เลือดจางๆ ซึมออกมา แต่หลงซานไม่หยุด มันบิดนิ้ววนรอบ ฟังเสียงเนื้อถูกฉีกขาดเบาๆ ในความเงียบ มันคือ body horror แรกเริ่ม – ร่างกายเด็กที่ควรบริสุทธิ์กำลังกลายเป็นสนามทดลองของความบิดเบี้ยว และจากนั้น มันหันไปหาผู้ใหญ่ ชายเร่ร่อนที่มันล่อมาที่โรงรถ ใช้ยานอนหลับผสมในเหล้าถวาย แล้วมัดไว้กับเก้าอี้สนิม “รูควยของลุง… แคบจัง” มันกระซิบครั้งแรกที่สอดนิ้วเข้าไป ฟังเสียงกรีดร้องที่ดังก้องในโรงรถ และหัวเราะเบาๆ เมื่อเลือดไหลเยิ้ม นั่นคือ psychological domination ที่มันค้นพบ – ไม่ใช่แค่ทำร้ายกาย แต่ทำให้เหยื่อรู้สึกว่าตัวเอง “สมควร” ถูกทำลาย เพราะพวกเขามี “จุดอ่อน” ที่ซ่อนไว้คืนฝนตกหนักนั้น หลงซานออกล่าเหยื่อตามปกติ มันชอบย่านบาร์เล็กๆ ใกล้สถานีรถไฟใต้ดินปู้ตง ที่พนักงานออฟฟิศมารวมตัวหลังเลิกงาน ดื่มเหล้าเพื่อลืมความเครียดจากตลาดหุ้นที่ผันผวนและแฟนสาวที่ห่างเหิน มันยืนหลบฝนในมุมตรอก มืออ้วนๆ กุมโทรศัพท์เก่าของลุง สายตาเย็นชาสแกนหาเป้าหมาย – ชายหนุ่มที่เมาแล้วดูโดดเดี่ยว ใบหน้าหล่อเหลา รูปร่างสมส่วน ที่จะทำให้การทรมาน “สมบูรณ์แบบ” ยิ่งขึ้น เพราะยิ่งสมบูรณ์ ยิ่งน่าพอใจเมื่อถูกทำลาย
แล้วมันก็เจอเขา – หลี่เฉิน ชายหนุ่มอายุ 26 ปี พนักงานธนาคารจากตึกสำนักงานสูงระฟ้าในใจกลางเซี่ยงไฮ้ หลี่เฉินสูง 180 เซนติเมตร รูปร่างเพรียวบางแต่มีกล้ามเนื้อแน่นกระชับจากยิมที่เขาไปทุกเช้าเพื่อกลบความว่างเปล่าในใจ ใบหน้าหล่อคมกริบแบบดาราเกาหลี ผมสั้นเซ็ตเรียบร้อยที่เขาตัดทุกสัปดาห์เพื่อให้ดูเป็น “มืออาชีพ” ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่ตอนนี้แดงก่ำจากวิสกี้สามแก้วที่เขาดื่มรวดเดียวเพื่อลืมการเลิกกับแฟนสาวเมื่อคืนก่อน – ผู้หญิงที่เรียกเขาว่า “เย็นชาเกินไป” เพราะเขาไม่เคยเปิดใจให้ใคร เขายืนพิงกำแพงบาร์ สูบบุหรี่ตัวสุดท้าย มือสั่นเทาเพราะฝนที่ทำให้เสื้อเชิ้ตขาวเปียกชุ่ม ติดกับอกกว้างที่ปกคลุมด้วยกล้ามเนื้อที่เขาเคยภาคภูมิใจ เป้ากางเกงสแล็คสีดำที่ตึง บ่งบอกถึงอวัยวะเพศที่กำลังหลับใหล – อวัยวะที่หลงซานจินตนาการว่ามันใหญ่และแข็งแกร่ง สมบูรณ์แบบสำหรับการกลืนกินแต่หลี่เฉินไม่ใช่ชายหนุ่มธรรมดา ลึกๆ ในใจ เขามีด้านมืดที่ซ่อนไว้ใต้ภาพลักษณ์พนักงานธนาคารที่ยิ้มแย้ม สมัยวัยรุ่นในปักกิ่ง เขาเคยถูกพ่อ – นายธนาคารอาวุโสที่เข้มงวด – ลงโทษด้วยการมัดมือและตีด้วยเข็มขัดหนัง “ผู้ชายต้องแข็งแกร่ง อย่าร้องไห้” พ่อตะคอกทุกครั้งที่หลี่เฉินทำผิด แต่แทนที่จะเกลียด พ่อ ลี่เฉินกลับรู้สึก… ตื่นเต้น
ความเจ็บปวดจากเข็มขัดที่ฟาดลงบนก้นและต้นขา ทำให้อวัยวะเพศของเขาแข็งตัวโดยไม่ตั้งใจ “ทำไม… ทำไมมันเสียว” เขาถามตัวเองในคืนที่มืดมิด และจากนั้น เขาเริ่มค้นหาคลิป BDSM ในโทรศัพท์ลับ – คลิปผู้ชายที่ถูกมัด ถูกทรมานทางเพศ จนร้องครางผสมความสุข เขาชักว่าวกับคลิปเหล่านั้นทุกคืน กลัวว่าตัวเองจะ “ผิดปกติ” แต่หยุดไม่ได้ มันคือ erotic deviance ที่กัดกินเขา – ความปรารถนาที่จะถูก domination เพื่อลบล้างความแข็งแกร่งที่พ่อฝังรากไว้ และเมื่อย้ายมาที่เซี่ยงไฮ้เพื่อ “เริ่มใหม่” เขายังคงซ่อนโฟลเดอร์ลับนั้นไว้ ราวกับระเบิดเวลาที่รอวันระเบิดหลงซานเดินเข้าใกล้ช้าๆ รอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้มเด็กปรากฏบนใบหน้ากลมอวบของมัน – รอยยิ้มที่มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย เผยฟันขาวที่ซ่อนคราบเลือดเก่าไว้ “พี่ครับ ฝนตกหนักจังเลย ผมติดฝนอยู่ตรงนี้ พี่ช่วยพาผมกลับบ้านได้มั้ย? บ้านผมอยู่ใกล้ๆ นี่เอง” เสียงของมันทุ้มต่ำ ไม่ใช่เสียงเด็กใสๆ แต่เป็นเสียงที่ฟังดูน่าเชื่อถือ เหมือนเด็กกำพร้าที่กำลังขอความช่วยเหลือจากโลกที่โหดร้าย หลี่เฉินมองลงมา เห็นเด็กอ้วนตัวเปียกปอนที่ดูน่าสงสาร ดวงตาเย็นชาของหลงซานซ่อนความหิวโหยไว้ใต้เปลือกตาที่บวมๆ จากน้ำฝน “เอ่อ… ได้สิ น้อง ขึ้นรถพี่สิ” เขาพูดเสียงเมาๆ ลากกุญแจรถออกจากกระเป๋า รถเก๋งเล็กๆ ที่จอดอยู่หน้าบาร์ โดยไม่รู้เลยว่านี่คือจุดเริ่มต้นของการถูกกลืนกิน – ไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่รวมถึงจิตวิญญาณที่เปราะบางของเขาระหว่างทาง หลงซานนั่งข้างๆ น้ำลายไหลย้อยในปากขณะที่มองเป้ากางเกงของหลี่เฉิน มันจินตนาการถึงรูควยนั้น – ช่องเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ใต้หนังหุ้ม จะแคบแค่ไหน? จะยืดได้มากน้อยแค่ไหนถ้าสอดนิ้วเข้าไป? จะร้องไห้ยังไงเมื่อถูกยัดด้วยของที่ใหญ่เกินตัว? มันกระซิบถาม “พี่ทำงานอะไรเหรอครับ? ดูหล่อจังเลย” หลี่เฉินหัวเราะเบาๆ มือ
จับพวงมาลัยหลวมๆ “พี่เป็นพนักงานธนาคารน่ะ น่าเบื่อชะมัด วันนี้ก็โดนแฟนบอกเลิกอีก” เสียงเขาสั่นเครือเล็กน้อย ความเหงาที่ซ่อนไว้ลอยขึ้นมา หลงซานพยักหน้า “ผมเข้าใจครับ พี่หล่อขนาดนี้ ต้องมีคนรักเยอะแหละ แต่… พี่เคยลองอะไรแปลกๆ มั้ย? แบบ… เล่นกับตัวเองในที่ที่ไม่ควร”หลี่เฉินชะงัก มองเด็กแปลกๆ ข้างๆ “อะไรนะ? เด็กอย่างแกพูดอะไรเนี่ย” แต่เหล้าทำให้เขาหัวเราะกลบเกลื่อน “แกดูเด็กเกินไปว่ะ คิดอะไรฟุ้งซ่าน” ในใจเขา ความทรงจำเก่าๆ ผุดขึ้น – คืนที่พ่อมัดเขาไว้ ตีจนก้นแดงก่ำ และอวัยวะเพศของเขาตอบสนองด้วยความเสียวที่ผิดปกติ “เด็กนี่… มันรู้ได้ยังไง” เขาคิด แต่สลัดออกไป หลงซานยิ้มในใจ มันรู้ว่าคำพูดนั้นกำลังฝังตัวเข้าไปในสมองที่กำลังเมาของเขา เหมือนเมล็ดพันธุ์แห่งความสงสัยที่กำลังงอกเงย ฝนกระหน่ำลงมาบนกระจกหน้ารถ เสียงน้ำกระทบหลังคาเหมือนเสียงหัวใจที่เต้นรัวของหลงซาน มันนั่งนิ่ง แต่ในหัวสมองเต็มไปด้วยภาพ – ภาพควยใหญ่ของหลี่เฉินที่กำลังถูกนิ้วอ้วนของมันสอดเข้าไป ช่องรูเล็กๆ นั้นหดเกร็ง ร้องขอความเมตตา แต่หลงซานจะไม่ให้ มันจะยืดมันให้กว้าง ยืดจนเลือดไหล จนกลายเป็นโพรงที่กลืนกินทุกอย่างที่มันยัดเข้าไป “พี่เคยรู้สึกแสบๆ ที่ปลายตรงนั้นไหมครับ? ตอนอาบน้ำคนเดียว” มันถามต่อ เสียงใสแต่แฝงพิษ หลี่เฉินกลืนน้ำลาย “แก… พูดอะไรแปลกๆ” แต่ในใจ เขารู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่ท้องน้อย – ความทรงจำเก่าที่กำลังตื่นขึ้น
รถแล่นช้าๆ ผ่านตรอกมืดๆ ที่ไม่มีใครอาศัย หลี่เฉินรู้สึกอึดอัดจากคำถามของเด็ก แต่เขาคิดว่าเป็นแค่เด็กเมาน้ำตาลที่พูดเพ้อเจ้อจากความเหงา “แกอยู่กับใครเหรอ? พ่อแม่ล่ะ?” เขาถามเพื่อเปลี่ยนเรื่อง หลงซานก้มหน้า ใบหน้ากลมๆ แสร้งทำเป็นเศร้า “พ่อตายแล้วครับ ลุงหายไป… ผมอยู่คนเดียว” เสียงมันสั่นเครือ แต่ในใจมันหัวเราะ – นี่คือกับดักที่สมบูรณ์แบบ ความสงสารของผู้ใหญ่คือจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุด มันเอื้อมมือไปแตะแขนหลี่เฉินเบาๆ มืออ้วนๆ ที่เย็นเฉียบจากฝน “ขอบคุณพี่นะครับ ที่ช่วยผม” หลี่เฉินยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอกน้อง เด็กดี” แต่สัมผัสนั้นทำให้ขนลุกของเขาลุกซู่โดยไม่รู้ตัว มือเด็กที่ดูนุ่มนวลแต่หนักอึ้ง เหมือนมือของคนที่เคยบีบคอใครสักคน – และในใจลึกๆ ของหลี่เฉิน มันปลุกความทรงจำเก่า: มือพ่อที่มัดเขาไว้แน่น “เด็กดี… อย่าดื้อไม่งั้นต้องถูกลงโทษ”รถมาถึงบ้านไม้เก่าของหลงซาน – บ้านสองชั้นที่ดูทรุดโทรม หน้าต่างปิดม่านสนิทราวกับดวงตาที่ถูกเย็บปิด หลี่เฉินจอดรถ ขาเซจากเหล้า “ถึงแล้วน้อง ลงเถอะ” แต่หลงซานจับแขนเขาไว้ “พี่ครับ เข้ามานั่งพักหน่อยสิ ผมมีน้ำชาร้อนๆให้พี่ดื่มนะ เป็นการขอบคุณที่มาส่งผม ลุงผมไม่อยู่หลายสัปดาห์แล้ว ผมการกลัวอยู่คนเดียวในคืนฝนตก” ดวงตาเย็นชาของมันตอนนี้แสร้งทำเป็นน้ำตาคลอ หลี่เฉินถอน
หายใจ “เออๆ ได้สิ แค่แป๊บเดียว” เขาไม่รู้เลยว่านี่คือกับดักที่ถูกวางไว้อย่างประณีต ฝนยังตกไม่หยุด เสียงฟ้าร้องดังกึกก้อง เหมือนเสียงเตือนภัยจากสวรรค์ที่หลี่เฉินไม่เคยฟัง – หรือบางที เขาอาจอยากถูกกลืนกินโดยไม่รู้ตัวภายในบ้าน กลิ่นอับชื้นผสมกับกลิ่นน้ำมันเครื่องจากโรงรถด้านล่างลอยคละคลุ้ง ดั่งลมหายใจของปีศาจที่หลับใหล หลงซานพาหลี่เฉินเข้าไปในห้องนั่งเล่นที่เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์เก่าๆ โซฟาหนังขาดวิ่นที่ลุงชอบนั่งเมาและลูบไล้ตัวหลงซาน หลงซานยื่นแก้วน้ำชาร้อนให้ – ชาที่มันผสมยานอนหลับที่ขโมยมาจากตู้ยาของลุง สูตรที่มันเคยใช้กับชายเร่ร่อนคนก่อน “ดื่มสิพี่ ร้อนๆ แก้ง่วงได้” หลี่เฉินยกแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวหมด มือเริ่มหนักอึ้ง “ขอบใจนะน้อง… พี่ง่วงจังเลย” เขานั่งลงบนโซฟา ตาปรือ หลงซานยิ้มมุมปาก มันนั่งลงข้างๆ มองใบหน้าหล่อเหลาของหลี่เฉินที่กำลังอ่อนล้า – ตาสีน้ำตาลที่กำลังปิดลง ริมฝีปากที่แห้งแตกจากวิสกี้ มันจินตนาการถึงปากนั้นที่กำลังจะกรีดร้องจากความเจ็บปวด และในใจของหลี่เฉิน ก่อนที่ยาจะครอบงำ เขานึกถึงคลิปที่เคยดู: ผู้ชายที่ถูกมัด ถูกทรมาน “นี่มัน… คล้ายเกินไป” เขาคิด แต่ตาของเขาปิดลงเสียก่อนหลงซานรออย่างอดทน หัวใจเด็กอ้วนเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นที่คุ้นเคย มันนั่งมองหลี่เฉินที่ค่อยๆ หลับสนิท ร่างกายหล่อเหลานั้นเอนหลังลง เป้ากางเกงที่ตึงขึ้นเล็กน้อยจากความเมาตั้งขึ้นช้าๆ เดินไปหยิบเชือกไหมสีแดงจากลิ้นชักโต๊ะ – เชือกที่มันใช้มัดเหยื่อครั้งก่อน ชายเร่ร่อนคนนั้นที่ตอนนี้กลายเป็นโครงกระดูกในห้องใต้ดินแล้ว กระดูกที่หลงซานเคยใช้มีดโกนขูดเพื่อดู “ภายใน” ในกระดูก มันคลานขึ้นไปบนโซฟา นั่งคร่อมร่างหลี่เฉิน มืออ้วนๆ จับข้อมือเขา มัดแน่นกับที่พนักโซฟา เชือกกรีดเข้าหนังขาวเนียนของหลี่เฉิน ทำให้เกิดรอยแดงจางๆ “พี่หล่อจังเลย… หลงซานจะเล่นกับพี่นะ” มันกระซิบ เสียงทุ้มต่ำที่ทำให้ขนลุกซู่แม้ในความมืด ลมหายใจร้อนของมันพ่นลงบนคอหลี่เฉิน กลิ่นขนมกรุบกรอบที่มันกินก่อนออกล่าผสมกับกลิ่นฝน
หลี่เฉินตื่นขึ้นช้าๆ เมื่อเชือกเริ่มรัดแน่น ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจที่ผสมความคุ้นเคยแปลกประหลาด “นี่… นี่แกทำบ้าอะไร?! ปล่อยพี่เดี๋ยวนี้นะ!” เขาดิ้นรน แต่ยานอนหลับทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรง มือขาที่เคยแข็งแรงจากยิมตอนนี้สั่นเทาเหมือนเด็ก หลงซานหัวเราะเบาๆ เสียงหัวเราะทุ้มๆ ที่ไม่เข้ากับใบหน้ากลมๆ “พี่อย่าดิ้นสิ หลงซานแค่อยากเล่น… เล่นกับของเล่นใหม่ของหลงซาน” มันก้มลง ลิ้นสั้นๆ เลียที่คอของหลี่เฉิน รสชาติเค็มๆ ของเหงื่อผสมฝนไหลลงคอเด็กอ้วน “พี่มีกลิ่นดีจัง… กลิ่นผู้ชายที่หลงซานชอบ” ลิ้นมันสไลด์ช้าๆ ตามเส้นเลือดที่โป่งขึ้นบนคอ กลิ่นเหงื่อผู้ใหญ่ที่สดชื่นผสมกับกลิ่นวิสกี้ ทำให้หลงซานตัวสั่นด้วยความหิวโหย มันกัดเบาๆ ที่ติ่งหู ฟันเด็กที่ยังไม่สมบูรณ์แบบฝังลงในเนื้อนุ่ม หลี่เฉินสะดุ้ง “อ๊ะ! แก… แกบ้าไปแล้ว!” แต่ในใจ เขารู้สึกถึงความเสียวที่คุ้นเคย – คล้ายคืนที่พ่อตีเขาหลี่เฉินใจเต้นแรง ความกลัวผสมกับความสับสน – เด็กชายตัวอ้วนคนนี้กำลังทำอะไร? “แก… แกบ้าไปแล้ว! พี่จะแจ้งตำรวจ!” แต่หลงซานไม่ฟัง มันใช้มืออ้วนๆ ลูบไล้ลงไปที่อกกว้างของหลี่เฉิน ถลกเสื้อเชิ้ตขึ้น เผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าอกที่เรียบเนียน หัวนมสีน้ำตาลเข้มที่แข็งตัวจากความหนาว “พี่กลัวเหรอ? แต่พี่น่าจะชอบนะ… หลงซานรู้ว่าพี่ชอบดูหนังโป๊เเนวนี้ โทรศัพท์พี่สิ มีคลิปผู้ชายถูกทรมานเยอะแยะ” มันหยิบโทรศัพท์ของหลี่เฉินจากกระเป๋ากางเกง เปิดดู – จริงๆ แล้วหลี่เฉินมีโฟลเดอร์ลับ คลิป BDSM ที่เขาดูตอนเหงา “เห็นมั้ยพี่? พี่ก็ชอบแบบนี้แหละ… หลงซานจะทำให้พี่เสียว ยิ่งกว่านั้น”
นั่นคือจุดเริ่มต้นของ psychological domination – หลงซานไม่ใช่แค่เด็ก มันรู้วิธีเจาะเข้าไปในจิตใจเหยื่อ ใช้ความลับที่ขโมยมาจากโทรศัพท์เพื่อทำให้พวกเขารู้สึกผิด รู้สึกว่าตัวเองสมควรถูกทรมาน หลี่เฉินหน้าแดงก่ำ “แก… แกเปิดดูได้ยังไง?!” แต่หลงซานยิ้ม “หลงซานรู้ทุกอย่างของพี่… ตอนนี้ ถอดกางเกงพี่ออกสิ หรือหลงซานจะช่วยเอง” มันมืออ้วนๆ ปลดเข็มขัดกางเกงสแล็คของหลี่เฉิน ดึงซิปลงช้าๆ เสียงซิปดังกรึ้กในความเงียบของห้อง หลี่เฉินดิ้นรน “อย่า! หยุดเดี๋ยวนี้!” แต่เชือกมัดแน่น ขาเขาถูกน้ำหนักตัวเด็กอ้วนกดไว้ มันดึงกางเกงลง เผยให้เห็นกางเกงในสีดำที่ตึงเปรี๊ยะ อวัยวะเพศที่กำลังตื่นตัวครึ่งๆ กลางๆ จากความกลัวที่แปรเปลี่ยนเป็นอะดรีนาลีน กลิ่นคาวจางๆ ลอยขึ้นจากเป้ากางเกงใน กลิ่นเหงื่อผสมกับกลิ่นผู้ชายที่หลงซานหลงใหล – กลิ่นที่ทำให้มันนึกถึงลุงในคืนเมามายหลงซานถอนหายใจอย่างพึงพอใจ “ว้าว… ควยพี่ใหญ่จังเลย หลงซานชอบ” มันดึงกางเกงในลงช้าๆ หนังกางเกงในถูไถกับขนที่หนาทึบ เผยให้เห็นอวัยวะเพศของหลี่เฉินเด้งออกมา – ยาว 18 เซนติเมตร หัวบานสีชมพู หลอดเลือดปูดโปนใต้หนังหุ้มบางๆ ไข่ห้อยต่องแต่งปกคลุมด้วยขนสีดำหยิก มันคือความสมบูรณ์แบบที่หลงซานใฝ่ฝัน – ของเล่นที่แข็งแกร่งแต่เปราะบาง หลี่เฉินดิ้นรน “อย่า… อย่าทำแบบนี้! แกเป็นเด็กนะเว้ย!” แต่หลงซานไม่สน มันมืออ้วนๆ จับฐานควยนั้น บีบเบาๆ ทำให้หลี่เฉินครางออกมาโดยไม่ตั้งใจ “อ๊ะ… เจ็บ!” ฝ่ามือเด็กที่เหนียวเหนอะจากเหงื่อเก่าบดลงบนหนังหุ้มร้อนผ่าว หลี่เฉินรู้สึกถึงความผิดปกติ – มือเด็กที่ดูนุ่มนวลแต่หนักแน่น เหมือนกำลังบีบหัวใจของเขา และในใจ เขานึกถึงคลิปที่เคยดู: “นี่มัน… ฉันโดนเด็กขมขืนจริงๆ เหรอ”“เจ็บเหรอพี่? แต่ดูสิ ควยพี่แข็งขึ้นแล้วนะ” หลงซานหัวเราะ มือเริ่มชักขึ้นลงช้าๆ ฝ่ามือเหนียวเหนอะจากเหงื่อเด็กที่ไม่เคยล้าง มันชักช้าๆ จงใจยืดเวลาการทรมาน ทุกการเคลื่อนไหวช้าๆ ทำให้หนังหุ้มเลื่อนขึ้นลง เผยหัวควยที่ชุ่มน้ำหล่อลื่น หลี่เฉินกัดฟัน “หยุด… หยุดเดี๋ยวนี้!” แต่ร่างกายทรยศเขา – ควยแข็งเต็มที่ หัวควยชุ่มน้ำหล่อลื่นที่ไหลซึมออกมา กลิ่นคาวเข้มข้นลอยคละคลุ้งในอากาศชื้น หลงซานก้มลงใกล้ๆ ลมหายใจร้อนๆ พ่นเป่าที่หัวควย “กลิ่นหอมจัง… กลิ่นควยผู้ใหญ่ที่หลงซานอยากลองมานาน” มันยื่นลิ้นเลียที่ปลายควย รสชาติเค็มๆ กร่อยของน้ำหล่อลื่นไหลลงคอเด็ก “อืม… อร่อย” ลิ้นสั้นๆ ของมันสไลด์วนรอบช่องรูเล็กๆ ที่ปลายหัวควย กดเบาๆ เพื่อลิ้มรส
ความชื้นที่ซึมออกมา หลี่เฉินตัวสั่น “แก… แกจะทำอะไร?!” ความกลัวผสมกับความเสียวที่กำลังก่อตัวในท้องน้อย มันคือ body horror แรกเริ่ม – ร่างกายที่เคยเป็นของตัวเองกำลังถูกเด็กแปลกหน้าครอบครอง และในใจลี่เฉิน คลื่นเสียวนั้นทำให้เขานึกถึงพ่อ: “ทำไม… ฉันถึงชอบแบบนี้”หลงซานไม่ตอบ มันปากอ้วนๆ อ้าออก กลืนหัวควยเข้าไปครึ่งหนึ่ง ฟันเด็กที่ยังไม่สมบูรณ์แบบกัดเบาๆ ที่หนังหุ้ม หลี่เฉินกรีดร้อง “อ๊าย! เจ็บ!” แต่หลงซานดูดต่อ ลิ้นสไลด์วนรอบหัวควย ดูดแรงจนหลี่เฉินสะดุ้ง “นี่… นี่มันบ้าเอ๊ย!” มันดูดช้าๆ ยืดหยุ่นปากให้ครอบคลุมทั้งลำ กลิ่นคาวของควยผู้ใหญ่ทำให้หลงซานเมามาย มันดูดจนน้ำลายไหลเยิ้ม ผสมกับน้ำหล่อลื่นหยดลงพื้นไม้เก่า เสียงดูดดังฉุบๆ ในห้องเงียบ หลี่เฉินรู้สึกถึงฟันที่กริบลงบนหนังหุ้ม รอยแดงจางๆ ปรากฏจากแรงกัดเบาๆ แต่ปากเด็กนั้นร้อนและเปียกชื้น ทำให้ความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นคลื่นเสียวที่แผ่ซ่านไปทั่วท้องน้อย “หยุด… อ๊า… อย่า…” เขาคราง แต่เสียงนั้นฟังดูอ่อนแอ เหมือนกำลังยอมจำนน – และหลงซานรู้ มันดูดแรงขึ้น ฟันกัดลึกขึ้นเล็กน้อย “พี่ครางดีจัง… เหมือนในหนังที่พี่ดู”หลังจากดูดจนหลี่เฉินหอบหายใจ มันคายควยออก “พี่เสียวใช่มั้ย? แต่ยังไม่พอหรอก… หลงซานอยากเล่นกับรูควยของพี่” หลี่เฉินเบิกตากว้าง “รู… รูควย? แกพูดบ้าอะไร?!” แต่หลงซานไม่ฟัง มันเอานิ้วโป้งอ้วนๆ กดที่ปลายควย – ช่องเปิดเล็กๆ ที่กำลังหดตัวจากความเสียว มันกดนิ้วลงไปช้าๆ รูควยยืดออกเล็กน้อย หลี่เฉินกรีดร้อง “ไม่! อย่า! มันเจ็บ!” ความเจ็บแสบเหมือนถูกเข็มแทงทะลุ แต่หลงซานยิ้ม “แคบจังเลยพี่… หลงซานจะทำให้กว้างขึ้นนะ” มันบิดนิ้วเข้าไปลึกขึ้น 1 เซนติเมตร เลือดจางๆ ซึมออกมาจากช่องเปิดที่ถูกยืดเกินขีดจำกัด รสเลือดเค็มๆ ผสมกับน้ำหล่อลื่นไหลลงนิ้วเด็ก หลงซานเลียมันช้าๆ “รสเลือดผสมควย… อร่อยจัง เหมือนเลือดพ่อผม” มันกระซิบ เสียงทุ้มต่ำที่ทำให้หลี่เฉินขนลุก “เลือดพ่อ… แกพูดอะไร?” แต่หลงซานไม่ตอบ มันบิดนิ้วต่อ ฟังเสียงเนื้อฉีก “พี่… รู้สึกยังไง? เจ็บแต่เสียวใช่ไหม?
หลี่เฉินน้ำตาไหล “หยุด… ขอร้องล่ะ!” แต่หลงซานตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิม มันดึงนิ้วออก เลือดผสมน้ำลายเลอะนิ้ว แล้วเลียมัน มันลุกขึ้น ถอดกางเกงตัวเองออก เผยควยเด็ก – ยาวแค่ 10 เซนติเมตร แต่แข็งตัวผิดปกติ หัวควยแดงก่ำจากความหิวโหย “หลงซานจะเย็ดรูควยพี่นะ… จะทำให้พี่รู้สึกเหมือนถูกเย็ดจากข้างใน มันจับฐานควยหลี่เฉิน บังคับให้ช่องเปิดหันขึ้น แล้วกดหัวควยตัวเองลงไป ช้าๆ แต่เด็ดเดี่ยว หัวควยเด็กที่บวมเป่งกดทับช่องรูเล็กๆ นั้น เนื้อเยื่อยืดออก เสียงกรึ้กๆ ดังจากภายใน หลี่เฉินกรีดร้องลั่น “อ๊าาา! ไม่ได้! มันใหญ่เกิน!” ช่องรูควยที่แคบถูกยืดขยาย เนื้อเยื่อฉีกขาด เลือดไหลเยิ้มลงลำควย หลงซานครางเสียว “แน่นจัง… รูควยพี่รัดหลงซานดีเลย” มันกระแทกเข้าไปช้าๆ แค่ครึ่งเซนติเมตร แต่พอที่จะทำให้หลี่เฉินตัวเกร็งด้วยความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วอวัยวะ “เจ็บ… เจ็บจะตายอยู่แล้ว!”หลงซานไม่หยุด มันกระแทกต่อ บิดสะโพกอ้วนๆ ให้หัวควยตัวเองหมุนวนในช่องเล็กๆ นั้น ฟังเสียงเนื้อฉีกขาดที่ดังกรึ้กๆ “พี่ครางดังๆ สิ… หลงซานชอบฟัง เหมือนเสียงพ่อผมตอนถูกยิง” ทุกการเคลื่อนไหวช้าและจงใจ น้ำหล่อลื่นจากควยเด็กผสมเลือดไหลลงลำควยของหลี่เฉิน ทำให้พื้นไม้เปียกชุ่ม หลี่เฉินรู้สึกถึงความร้อนจากภายใน – เหมือนมีไฟกำลังลุกไหม้ในท่อปัสสาวะ ร่างกายเขาสั่นเทา น้ำตาไหลพราก “พอ… พอได้แล้ว… ฉันจะตาย…” แต่หลงซานเร่งจังหวะช้าๆ กระแทกเข้าไปลึกขึ้นทีละมิลลิเมตร จนหัวควยเด็กทั้งหมดจมลงในช่องรูที่ยืดกว้าง “ดูสิพี่ รูควยพี่กลืนควยหลงซานหมดแล้ว… เสียวใช่มั้ย? บอกหลงซานสิ ว่าพี่ชอบ” มันคราง หายใจหอบ ใบหน้ากลมๆ แดงก่ำจากความตื่นเต้น และหลี่เฉิน ในความเจ็บปวดที่บ้าคลั่ง กระซิบ “เสียว… เสียว…” จิตใจเขาเริ่มแตกร้าว
การเย็ดรูควยดำเนินไปนานกว่าที่หลี่เฉินทนไหว – หลงซานชักเข้าออกช้าๆ จงใจยืดเวลา ทุกครั้งที่ดึงออก เลือดจะไหลเพิ่ม ผสมกับน้ำหล่อลื่นจากควยเด็กที่กำลังจะแตก “พี่… พี่ครับผมจะแตก? หลงซานรู้สึกได้ รูควยพี่กำลังดูดหลงซาน” มันเร่งจังหวะ กระแทกแรงขึ้น จนในที่สุด น้ำกามเด็กพุ่งทะลักเข้าไปในช่องรูควย เลอะเลือนลำควยทั้งหมด ร้อนผ่าวแผ่ซ่านไปทั่วท่อปัสสาวะ หลี่เฉินตัวสั่น ร้องไห้สะอึกสะอื้น “พอ… พอแล้ว…” แต่หลงซานยังไม่พอใจ มันดึงควยออก แล้วก้มลงกัด – ฟันเด็กกัดลงที่ลำควยตรงกลาง แรงพอที่จะฝังรอยฟันลึก รอยเลือดแดงฉานปรากฏบนหนังขาว “อ๊า! แกบ้า!” หลี่เฉินกรีดร้อง แต่หลงซานกัดต่อ กัดวนรอบลำควย เหมือนกำลังกินเนื้อสด รอยฟันเรียงกันเป็นวงกลม เลือดไหลไม่หยุด กลิ่นเลือดคาวผสมกับกลิ่นน้ำกามเด็กทำให้อากาศในห้องหนักอึ้ง “รอยนี้… เพื่อพ่อผม” หลงซานกระซิบ กัดที่ไข่ต่อ ฟันกรามบดลงเบาๆ จนไข่บวมช้ำหลี่เฉินหมดแรงดิ้น สติเริ่มพร่า “ทำไม… ทำไมต้องเป็นฉัน…” หลงซานลูบหัวเขา “เพราะพี่หล่อไงพี่… และเพราะหลงซานชอบทรมานควยหล่อๆ แบบนี้ มันเล่นต่ออีกชั่วโมง – ใช้หมุดเหล็กจากโรงรถสอดเข้าไปในรูควยที่ตอนนี้ยืดกว้างขึ้น หมุนวนจนหลี่เฉินชักกระตุกเหมือนถูกไฟช็อต แล้วค่อยใช้เท้าอ้วนๆ เหยียบไข่ที่บวม ฟังเสียงกร็อกๆ ของเนื้อถูกบด หมุดเหล็กเย็นเฉียบกดลงในช่องรูที่บวมแดง หมุนช้าๆ เหมือนกำลังไขน็อตในเครื่องจักรที่เสียหาย หลี่เฉินกรีดร้องจนเสียงแหบ “อ๊าาา! มัน… มันทะลุแล้ว!” เลือดไหลเป็นสาย ผสมกับเศษเนื้อที่ฉีกขาด แต่หลงซานยิ้ม “ยังไม่ทะลุหรอกพี่… หลงซานจะค่อยๆ ทำให้นะ และพี่จะชอบ เพราะพี่เคยฝันแบบนี้”เมื่อหลี่เฉินสลบไปจากความเจ็บปวด หลงซานลากร่างเขาลงบันไดไม้เก่าๆ ไปยังห้องใต้ดิน – ห้องที่ลุงเคยใช้เก็บอะไหล่รถ แต่ตอนนี้กลายเป็นคุกส่วนตัว โซ่เหล็กและกรงเหล็กที่หลงซานสร้างเองจากเศษเหล็ก มันลากหลี่เฉินเข้าไป มัดขาเขาไว้กับพื้นคอนกรีตเย็นๆ ที่เปื้อนคราบเลือดเก่าๆ “พี่จะอยู่ที่นี่นะ… เป็นของเล่นของหลงซาน ไม่มีใครรู้หรอก ลุงไม่อยู่ โทรศัพท์พี่…หลงซานจัดการให้แล้ว ส่งข้อความบอกบริษัทว่าพี่ลาป่วย” มันยิ้ม มองร่างหลี่เฉินที่ควยบวมช้ำ รอยฟันแดงฉาน “พรุ่งนี้หลงซานจะมาเล่นต่อ… อาจจะเย็ดรูควยอีก หรือกัดให้ลึกกว่านี้” มันปิดประตูเหล็กดังปัง เสียงล็อกดังกึก ปล่อยให้หลี่เฉินนอนในความมืดที่กลิ่นเลือดและความชื้นปกคลุม
หลี่เฉินตื่นขึ้นในความมืด ห้องใต้ดินที่ไม่มีหน้าต่าง กลิ่นเลือดและปัสสาวะเก่าลอยคละคลุ้ง เขาพยายามตะโกน แต่ปากถูกอุดด้วยผ้าขี้ริ้ว ร่างกายเจ็บปวด โดยเฉพาะอวัยวะเพศที่ตอนนี้ผิดรูป – บวมแดง รอยฟันลึกจนเห็นเนื้อด้านใน รูควยที่เคยแคบตอนนี้กลายเป็นโพรงเลือดไหลซึม เขาร้องไห้เงียบๆ รู้ว่าความช่วยเหลือไม่มี และในใจ เขานึกถึงพ่อ “ที่พูดว่าลูกต้องแข็งแกร่งนะ… แต่ตอนนี้ ฉันอ่อนแอ”
หลงซานปิดประตูห้องใต้ดิน เดินขึ้นบันไดไปนั่งกินขนมกรุบกรอบในห้องนั่งเล่น หัวใจเต้นแรงด้วยความสุข “ของเล่นใหม่… สนุกจัง”วันต่อมา หลงซานลงมาเยี่ยมหลี่เฉินอีกครั้ง มันนำอาหาร – ขนมปังชิ้นเล็กที่มันเคี้ยวแล้วบ้วนใส่ชาม “กินสิพี่… หลงซานป้อนเอง” มันถอดผ้าออกจากปากหลี่เฉิน แล้วยัดขนมเปียกน้ำลายเข้าไป หลี่เฉินสำลัก “ไอ้เด็กบ้า… ปล่อยฉันไป!” แต่หลงซานตีหน้าเขา “พูดไม่ดีนะพี่… วันนี้หลงซานจะทรมานไข่พี่แทน” มันมืออ้วนๆ บีบไข่ที่บวม จิกนิ้วลงไปในเนื้อนุ่ม จนหลี่เฉินกรีดร้อง “อ๊าา! พอ!” แต่หลงซานบีบต่อ บิดไข่เหมือนกำลังบีบลูกโป่ง “ไข่พี่นุ่มจัง… หลงซานจะบีบให้ไข่พี่แตกได้มั้ยนะ?” มันบีบแรงขึ้น นิ้วจิกเนื้อไข่ที่บวมช้ำ หลี่เฉินรู้สึกถึงถุงเก็บอสุจิในไข่ที่กำลังร้าวจากภายใน ร่างกายเขากรีดร้องจากภายใน “ไม่… ไม่ได้… มันจะแตกจริงๆ!” แต่หลงซานหัวเราะ “แตกสิพี่… หลงซานอยากเห็นน้ำกามผสมเลือดจากไข่พี่ มันบิดต่อ ช้าๆ จงใจ ฟังเสียงเนื้อถูกบดขยี้ จนในที่สุด ไข่ข้างซ้ายมีเสียงเหมือนร้าว เลือดไหลซึมจากรอยแตก หลี่เฉินสลบไปอีกครั้ง แต่หลงซานราดน้ำเย็นจากถังเก่าๆ ปลุก “ตื่นสิพี่… ผมกำลังสนุกเลย”การทรมานดำเนินไปทั้งวัน – เช้าบีบไข่ บ่ายสอดนิ้วเข้าไปในรูควยที่ยังไม่หาย ใช้ปลายมีดโกนเล็กๆ ขูดผิวหนังด้านนอก จนเลือดไหลเป็นทาง หลี่เฉินเริ่มแตกสลายทางจิตใจ “ขอร้อง… ฆ่าฉันเถอะ” เขากระซิบ แต่หลงซานหัวเราะ “ฆ่าหรอ? ไม่เอาหรอก พี่ต้องอยู่เป็นของเล่นตลอดไป… หลงซานจะเลี้ยงพี่ให้อ้วน แล้วเล่นทุกวัน มันเย็ดรูควยอีกครั้ง คราวนี้ใช้ควยตัวเองที่แข็งขึ้นจากความตื่นเต้น กระแทกแรงจนหลี่เฉินชักกระตุก น้ำกามเด็กพุ่งเข้าไปลึก รู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ซ่านในท่อปัสสาวะ หลงซานกระแทกไม่หยุด ทุกครั้งที่ดึงออก ช่องรูจะหดเกร็ง พยายามปิด แต่หลงซานยัดเข้าไปอีก “รูพี่ติดหลงซานแล้วนะ… ดูดแน่นดี บอกหลงซานสิ ว่าพี่รักการถูกเย็ดแบบนี้” และหลี่เฉินฝืนพูด ในความบ้าคลั่ง กระซิบ “รัก… รัก…”
คืนนั้น หลงซานนอนฝันดี ขณะที่หลี่เฉินนอนในกรง มองเพดานห้องใต้ดินที่หยดน้ำลงมาไม่หยุด ร่างกายเขาเริ่มผิดปกติ – ควยที่เคยใหญ่ตอนนี้หดตัว บวมช้ำ รอยฟันเริ่มติดเชื้อ กลิ่นเน่าเริ่มลอยขึ้น มันคือ body horror ที่ค่อยๆ กลืนกิน – อวัยวะที่เคยเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นชาย กลายเป็นซากเน่าในกรงเหล็ก ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครค้นหา หลี่เฉินกลายเป็นผีสิงในบ้านของหลงซาน รอคอยการทรมานครั้งต่อไป เขานึกถึงแฟนสาวที่ทิ้งเขาไปเมื่อคืน – … แต่ตอนนี้ เธอคงลืมฉันแล้ว และฉัน… ฉันกำลังจะตาย”สองวันถัดมา หลงซานเพิ่มความเข้มข้น มันนำขวดน้ำมันเครื่องจากโรงรถมา – ของเหลวเหนียวข้นสีดำ “พี่เคยสงสัยมั้ยว่ารูควยขยายได้มากเเค่ไหน? เจ็บแต่สนุกนะพี่ต้องลอง” มันเทน้ำมันลงบนนิ้ว แล้วสอดเข้าไปสามนิ้วพร้อมกัน ช่องรูที่ยืดแล้วยังคงฉีกขาด เลือดผสมน้ำมันไหลเยิ้ม หลี่เฉินกรีดร้องจนเสียงแหบ “หยุด… มันไหม้!” น้ำมันเครื่องกัดผิวเนื้อด้านในเหมือนกรด หลงซานหมุนนิ้ว “ร้อนใช่มั้ยพี่? แต่เสียวด้วยนะ ดูสิ ควยพี่สั่นเลย” มันชักควยหลี่เฉินที่บวมช้ำไปด้วยมืออีกข้าง ผสมความเจ็บกับความเสียว จนหลี่เฉินแตกโดยไม่ตั้งใจ – น้ำกามเจือเลือดพุ่งออกมา ผสมกับน้ำมันเลอะพื้น “พี่แตกเพราะหลงซาน… น้ำควยพี่เยอะดีจัง” หลงซานเลียมือที่เปื้อนน้ำควยผสม น้ำมันเครื่องและเลือด “พรุ่งนี้หลงซานจะกัดควยพี่เล่นนะให้เป็นรอยฟันสวยสวยของหลงซานๆ”และมันทำจริง – วันรุ่งขึ้น มันกัดลำควยทั้งหมด กัดเป็นรอยยาวจากฐานถึงปลาย ฟันฝังลึกจนเห็นกล้ามเนื้อด้านใน หลี่เฉินสลบไปหลายครั้ง แต่หลงซานราดน้ำเย็นปลุก “ตื่นสิพี่… ยังผจบมกำลังสนุกเลย” มันเย็ดรูควยด้วยปลายขวดน้ำมัน – ขวดเล็กที่มันตัดปากให้แหลม สอดเข้าไปครึ่งขวด จนหลี่เฉินรู้สึกเหมือนท้องถูกแทงจากภายใน ขวดเย็นเฉียบกดลงในช่องรูที่บวม หมุนวนช้าๆ น้ำมันไหลเข้าไปลึก กัดกร่อนเนื้อเยื่อจากภายใน “อ๊าาา! มัน… มันทะลุไส้แล้ว!” หลี่เฉินกรีดร้อง แต่หลงซานยิ้ม “ทะลุหรอกพี่… หลงซาน…มันดันขวดลึกขึ้น ฟังเสียงเนื้อฉีกขาดที่ดังกรึ้กๆ เลือดไหลเป็นฟองผสมน้ำมัน
สัปดาห์นั้น หลี่เฉินกลายเป็นซากมนุษย์ – ผอมลง นอนขดตัวในกรง ควยที่เคยหล่อตอนนี้เเทบจะเป็นเนื้อตาย รอยฟันบนควย กลิ่นอับลอยคละคลุ้ง หลงซานมาเยี่ยมทุกวัน เล่นทุกอย่างที่จินตนาการได้ – บีบด้วยคีมเหล็กจากโรงรถ จิกด้วยเล็บที่มันตัดให้แหลม ฉีดน้ำเกลือเข้าไปในรูควยเพื่อล้างแต่จริงๆ แล้วเพื่อเพิ่มความแสบ คีมเหล็กหนีบรอยฟันเก่าๆ “ดูสิพี่ เนื้อควยพี่เเทบจะเน่าแล้ว… แต่หลงซานยังชอบ” มันหัวเราะ จิกเล็บลงในไข่ที่บวมช้ำ จนเลือด เลือดคลั่ง น้ำเกลืออุ่นๆที่มันต้มเองฉีดเข้าไปในช่องรู แสบร้อนเหมือนไฟไหม้ “ล้างให้สะอาดนะพี่… เพื่อเล่นต่อ” แต่ psychological domination ที่แท้จริงคือคำพูด “พี่เป็นของหลงซานแล้ว… ไม่มีใครรักพี่หรอก แฟนพี่ทิ้งไปแล้ว เพื่อนพี่ลืมพี่ไปแล้ว พ่อพี่คงภูมิใจที่เห็นลูกชายถูกทำลายแบบนี้” หลี่เฉินเชื่อในที่สุด “ใช่… ฉันสมควรถูกทรมาน” เขากระซิบ ใจแตกสลาย ตาของเขาว่างเปล่า เหมือนวิญญาณถูกดูดกลืนไปกับเลือดที่ไหลไม่หยุดหลงซานยังคงเล่นต่อ ไม่เคยเบื่อ มันเริ่มทดลองสิ่งใหม่ๆ – ใช้สายยางจากโรงรถสอดเข้าไปในรูควย แล้วสูบลมเข้าไป จนอวัยวะบวมโตผิดรูป “ดูสิพี่ ควยพี่ใหญ่ขึ้นแล้ว… เหมือนลูกโป่ง” มันหัวเราะ สูบลมต่อจนผิวหนังแตก หลี่เฉินครางแผ่ว “พอ… ฉันยอมแล้ว… ฉันเป็นของแก” แต่หลงซานไม่พอใจ “ยอมแค่นี้เหรอ? หลงซานอยากเห็นพี่ร้องไห้ทุกวัน” มันใช้มีดโกนกรีดรอยขีดตามลายเส้นหลอดเลือดบนลำควย กรีดช้าๆ ทีละเส้น เลือดไหลเป็นทางคดเคี้ยว “รอยสักของหลงซานนะพี่… สวยไหม? แต่่พี่ไม่ต้องห่วงนะหลงซานจะไม่พี่ตายง่ายๆคืนหนึ่ง หลงซานนำแมวข้างถนนที่มันจับได้มา – แมวตัวเล็กที่กำลังดิ้นรน “วันนี้หลงซานจะให้พี่เล่นกับเพื่อนนะ” มันมัดหางแมวไว้กับปลายควยหลี่เฉิน แล้วตีตูดแมว แมวดิ้นรน ดึงรอยแผลเก่าให้ฉีกขาด “อ๊า! แก… แกโรคจิต!” หลี่เฉินร้อง แต่หลงซานหัวเราะ “โรคจิต? พี่ชอบไม่ใช่เหรอ? ในคลิปที่พี่ดู มีแบบนี้ด้วย และพ่อพี่คงชอบเห็นลูกชายถูกสัตว์รุม” มันปล่อยแมวไป แล้วก้มลงเลียเลือดจากรอยดึง “รสเลือดผสมขนแมว… แปลกดี”วันต่อวัน การทรมานยิ่งโหดร้าย หลงซานใช้แบตเตอรี่รถช็อตปลายควย “ช็อตให้ตื่นนะพี่” กระแสไฟวิ่งทะลุเนื้อเยื่อที่ชุ่มเลือด หลี่เฉินชักกระตุก ร่างกายเกร็งแข็ง “ไฟ… ไฟไหม้ข้างใน!” แต่หลงซานช็อตต่อ “เสียวใช่มั้ย? ควยพี่กระตุกดีเลย” แล้วมันฉีดยาแก้ปวดที่มันขโมยมา เพื่อให้หลี่เฉินทนได้นานขึ้น “อย่าตายนะพี่… หลงซานยังไม่เบื่อ”
ในที่สุด เมื่อหลี่เฉินแทบไม่เหลือสติ มันนั่งกินขนมกรุบกรอบข้างกรง มองร่างที่ผิดรูป “พี่สวยขึ้นนะ… รูควยพี่ตอนนี้เป็นโพรงใหญ่ หลี่เฉินครางแผ่ว “ฆ่า… ฉันเถอะ…” แต่หลงซานกระซิบ “ไม่ฆ่า… พี่จะอยู่กับหลงซานตลอดไป หลงซานยังคงเก็บหลี่เฉินไว้ในห้องใต้ดิน – ของเล่นลับที่ไม่มีใครรู้หลังจาก3-4วันที่เป็นเหมือน นรกของหลี่เฉินหลงซานหยุดทรมาน หลี่เฉิน ชั่วคราวเเละ เริ่มรักษาเเผลกายของฉลี่เฉิน เพื่อเก็บไว้เล่นต่อ….
สนุกมากครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณมากๆนะครับ สนุก สนุกมาก ขอบคุณ {:5_119:}{:5_119:}{:5_119:} ขอบคุณครับ ดีมาก สนุกมาก ขอบคุณครับ สุดยอดเลย {:5_146:}
หน้า:
[1]