ปรสิตสิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ 8 หมู่บ้านล้างบาง Part3
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย AMFUSE เมื่อ 2025-9-14 03:28ตอน 8.7 – การฟักตัว
เสียงหัวใจใต้ดิน
โพรงใต้ไทรมืดสนิท เสียงหัวใจยักษ์ดังถี่
ตุบ…ตุบ…ตุบ!
ดินใต้ฝ่าเท้าสั่นสะท้านจนฝุ่นหล่นจากเพดาน มัทนากอดเด็กแน่น ตัวสั่นจนแทบหายใจไม่ออก
หมอพรตที่ถูกมัดร่างด้วยรากไม้กัดฟันพึมพำคาถา แต่เสียงสวดถูกกลบด้วยเสียงครางต่ำ ๆ ของชิตกับอินทร์ที่ร่างเชื่อมติดกัน
⸻
ร่างกายที่ผสาน
อินทร์กระตุกแรง ท่อนลำแข็งชู ขับน้ำหนืดออกมาไม่หยุด รากไม้ดูดซึมทุกหยดแล้วพุ่งเข้าไปยัง ถุงเนื้อยักษ์ ใต้ดิน
ชิตยิ้มกว้าง ดวงตาแดงฉ่ำ “อีกนิดเดียว…เลือดเนื้อของเราจะสร้างเจ้าใหม่”
อินทร์พยายามร้อง แต่เสียงออกมาเป็นเพียงครางกระเส่า “อา…กู…จะไม่ไหวแล้ว…”
⸻
ถุงเนื้อแตก
ผนังโพรงปริแตก เผยให้เห็น ถุงเนื้อยักษ์ ที่บวมขยายเป็นสองเท่า เส้นเลือดสีดำปูดโปน เต้นระริกเหมือนจะฉีกออก
มัทนากรีดร้อง “ไม่นะ! มันกำลังจะเกิดแล้ว!”
หมอพรตแหงนหน้ามอง ดวงตาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง “ราชันปรสิต…กำลังจะฟัก”
⸻
แรงดึงดูดแปลกประหลาด
ทันใดนั้น ฟีโรโมนพิศวาสแผ่ออกมาจากถุงเนื้อ กลิ่นหวานคาวปกคลุมโพรง ทำให้ร่างชายทุกคนที่อยู่ใกล้ เกิดอารมณ์ โดยไม่อาจขัดขืน
อินทร์ตัวสั่นจนท่อนลำพุ่งน้ำกระจายเปื้อนพื้น ขณะที่ชิตหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ไอ้ฟีโรโมนนี้…คือของขวัญจากเจ้าใหม่”
แม้แต่หมอพรตที่พยายามฝืน ดวงตาก็แดงฉ่ำ หายใจถี่ สะโพกสั่นเบา ๆ เหมือนร่างกายไม่เชื่อฟัง
⸻
การแตกของถุง
เสียง ฉีกกกกก! ดังสนั่น ผนังถุงเนื้อแตก น้ำข้นขุ่นไหลนองพื้น เผยร่าง สิ่งมีชีวิต กำลังคลานออกมา
มันมีรูปร่างคล้ายมนุษย์ แต่มีหลายแขนหลายขา เนื้อหนังยังสดใหม่ ฉ่ำหนืด กล้ามเนื้อเต้นระริกเหมือนเด็กเพิ่งเกิด
อินทร์ครางเสียงสั่น “พระเจ้า…มันเหมือน…เป็นลูกของกูกับมึง ชิต…”
ชิตก้มจูบหน้าผากอินทร์ กระซิบ “ใช่แล้วเมียจ๋า…นี่คือทายาทของเรา”
⸻
ปิดตอน 8.7
โพรงใต้ไทรก้องด้วยเสียงหัวเราะ เสียงคราง และเสียงกรีดร้องปนกัน ร่างราชันปรสิตเริ่มลืมตา—นัยน์ตาเป็นสีแดงฉ่ำเต็มไปด้วยความกระหาย
มัทนากับเด็กกรีดร้องสุดเสียง แต่ถูกความมืดกลืนหาย
หมอพรตสบถในใจ “อีกไม่นาน…ทั้งหมู่บ้านจะกลายเป็นนรก”
ตอน 8.8 – การออกจากโพรง
การถือกำเนิด
โพรงใต้ไทรสั่นสะเทือนหนักกว่าเดิม ดินทรุดลงทีละชั้น ร่างเนื้อหนืดสีแดงคลานออกจากถุงฟัก ดวงตาสีเลือดเปิดขึ้นทีละข้าง เสียงหอบดัง ฮึ่ก…ฮึ่ก… คล้ายคนเพิ่งลืมตาดูโลก
ราชันปรสิตยืดร่างสูงตระหง่าน น้ำเมือกหยดลงพื้นเป็นสาย มันส่งเสียงต่ำ ๆ ที่ไม่ใช่ภาษา แต่ทุกคนในโพรงกลับ “เข้าใจ” เหมือนถูกสั่งตรงในสมอง
“ข้าต้องการอาหาร…ข้าต้องการร่างกายมากกว่านี้”
⸻
การสยบ
ชิตเดินเข้าไปคุกเข่าเบื้องหน้าราชันปรสิต ร่างเปลือยสะท้อนเหงื่อ “เจ้านาย…เลือดเนื้อของข้ามีไว้เพื่อท่าน”
อินทร์ที่ยังหอบหนัก น้ำไหลไม่หยุด ถูกชิตดึงเข้าไปกอด แล้วกดร่างให้นั่งแนบกับราชันปรสิต มือยักษ์ของมันกดบั้นท้ายอินทร์แน่น ๆ
อินทร์ร้องลั่น “อ๊าาาาาาา!” ร่างกระตุกเมื่อท่อนเนื้อแหลมยาวจากราชันเสียบเข้าไปอย่างไม่ปรานี
น้ำกามทะลักออกมาเปรอะโพรง แต่เสียงครางของอินทร์กลับดังยิ่งกว่าความเจ็บ
⸻
แรงสั่นสะเทือน
หมอพรตร้องสวดคาถา เสียงสั่น “ถ้าข้าไม่หยุดมันตรงนี้…ทั้งหมู่บ้านจะพินาศ”
แต่รากไม้พันแขนขาแน่นขึ้นจนเลือดไหลออก
มัทนากับเด็ก ๆ หลับตาร้องไห้ ขณะที่ฟีโรโมนพิศวาสแผ่กระจายออกไปนอกโพรง ลอยตามลมขึ้นสู่หมู่บ้านด้านบน
⸻
หมู่บ้านเริ่มเปลี่ยน
ข้างบน วงเหล้าชาวบ้านหลายกลุ่มเริ่มทะเลาะแล้วกลับหัวเราะ ก่อนจะล้มตัวกอดกันโดยไม่สนว่าเป็นชายหรือหญิง กลิ่นแปลก ๆ ทำให้ทุกคนคึกคะนองเหมือนโดนยาเสพติด
ตำรวจเวรประจำหมู่บ้านขี่มอเตอร์ไซค์มาจอด เห็นชาวบ้านหลายคนถอดเสื้อผ้ากอดรัดกันกลางลานวัดก็รีบวิทยุแจ้ง “ศูนย์ครับ มีเรื่องแปลกเกิดขึ้น ชาวบ้านเหมือนถูกของบางอย่าง…” เสียงวิทยุก็ถูกกลบด้วยเสียงครางหมู่
⸻
การก้าวออกมา
ราชันปรสิตดึงร่างอินทร์ออก เลือด–น้ำกามไหลย้อยจากช่องทาง แล้วมันก็หันไปหาชิตกับจอม–เจษที่ยืนรออยู่
ชิตยิ้ม “ถึงเวลาออกไปข้างบนแล้ว ให้ทั้งหมู่บ้านรู้จักคำว่า ‘ความสุข’ ที่แท้จริง”
เสียงหัวเราะของพวกมันสะท้อนก้อง ก่อนรากไม้แหวกเปิดทางขึ้นสู่พื้นดิน
⸻
ปิดตอน 8.8
ลมกลางคืนพัดแรง ไฟในหมู่บ้านดับวูบพร้อมกัน เสียงหัวใจใต้ดินหยุดลง—แทนที่ด้วยเสียงก้าวเท้าหนักของราชันปรสิตและ “บริวาร” ที่ก้าวขึ้นมาสู่โลกเบื้องบน
บรรยากาศหมู่บ้านกลายเป็นงานกามหมู่ที่ไม่มีใครควบคุมได้
และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทางการจะสังเกตเห็น “สิ่งผิดปกติ”
ตอน 8.9 – คืนบาปหมู่บ้าน
กลิ่นที่ครอบงำ
กลิ่นฟีโรโมนแปลกประหลาดแผ่กระจายทั่วหมู่บ้าน คล้ายกลิ่นเหล็กสนิมผสมคาวหวาน มันแทรกซึมตามลม เข้าทุกเรือน ทุกซอกซอย
เด็กหนุ่มกำลังนั่งล้อมวงเล่นไพ่ จู่ ๆ หัวเราะพร้อมกันแล้วล้มทับกอดรัดกันเหมือนสัตว์บ้า
หญิงสาวที่กำลังตักน้ำจากบ่อ ทิ้งถังลงพื้น กรีดร้องก่อนจะถอดผ้าเองกลางลานบ้าน ร่างบิดเกร็งเหมือนถูกผีเข้า
⸻
ราชันและบริวาร
ราชันปรสิตย่างก้าวออกจากโพรง ร่างสูงตระหง่าน แววตาแดงฉ่ำเหมือนจะกลืนกินทุกสิ่ง
ข้างกายมันคือ ชิต ที่ยิ้มเหมือนเจ้าของบ้าน, อินทร์ ที่ร่างยังชุ่มน้ำกามไหลไม่หยุด, จอมกับเจษ ที่ตามหลังราวกับบ่าวรับใช้
ชิตตะโกนก้อง “พวกเอ็งทั้งหมู่บ้าน! วันนี้คือคืนปลดปล่อย ไม่มีใครต้องอดกลั้นอีกต่อไป!”
เสียงหัวเราะและเสียงครางผสมกันสนั่นทั่วบริเวณ
⸻
การแพร่เชื้อ
ชาวบ้านที่ถูกกลิ่นครอบงำจะ “ดูปกติ” ตอนแรก แต่เมื่อเข้าใกล้บริวารปรสิต ร่างกายจะเกิดอาการกระตุก ดวงตาแดงฉ่ำ ก่อนจะโผเข้าหาคนใกล้ตัวแล้วโลมเล้าอย่างหิวกระหาย
กลางลานวัด กลุ่มชาวบ้านนับสิบล้มกลิ้งกองกัน ร่างชายหญิงปะปน อวัยวะสอดประสานราวกับพิธีกรรมบูชายัญ
ราชันปรสิตเดินผ่านกลางลาน ทุกสายตาหันมาหามันอย่างหลงใหล บางคนคลานเข่าเข้าไปแตะร่างมันเหมือนขอพร
⸻
ฝั่งผู้ตื่นรู้
บนหอระฆังโรงเรียน หมอพรต ถูกชาวบ้านกลุ่มหนึ่งแอบช่วยพาหนีออกมาได้ เขายืนมองลงไปเห็นหมู่บ้านทั้งหมู่ถูกกลืนกินด้วยเสียงคราง
หมอพรตน้ำตาไหล “นี่มันไม่ใช่คนแล้ว…นี่คือกองทัพของตัณหา”
เขาควักสมุดบันทึกขึ้นมาเขียนข้อความสุดท้าย เตรียมส่งสัญญาณออกไปให้เจ้าหน้าที่นอกหมู่บ้าน
⸻
คืนที่ไม่มีเช้า
บ้านทุกหลังในหมู่บ้านสว่างด้วยตะเกียง แต่แทนเสียงเพลงงานบุญ กลับเป็นเสียงกระแทก เสียงกรีดร้อง และเสียงหัวเราะบ้าคลั่ง
เด็ก ๆ วิ่งเล่นเปลือยกายตามถนน
ผู้เฒ่าผู้แก่กอดกันกลมไม่สนเพศหรือเครือญาติ
เสียง ตุบ ตุบ ตุบ จากหัวใจใต้ดินประสานกับเสียงครางของหมู่บ้านทั้งหมู่
หมู่บ้านที่ครั้งหนึ่งเคยเงียบสงบ…ตอนนี้กลายเป็น บึงตัณหา ที่ไม่มีทางย้อนกลับ
⸻
ปิดตอน 8.9
ฟากฟ้ายามค่ำ ร่างปรสิตจำนวนมากคืบคลานขึ้นมาตามร่างผู้คนที่เสร็จสม พวกมันแทรกตัวเข้าไปอย่างแนบเนียน
ดวงตาของชิตลุกวาว เขาหันไปหาหมู่บ้านข้างเคียงแล้วกระซิบกับราชัน “ถึงเวลาแล้ว…เราจะไม่หยุดที่นี่”
ราชันเพียงยิ้ม — รอยยิ้มที่หมายถึงการขยายเผ่าพันธุ์ไปไกลกว่าหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้
ตอน 8.10 – สัญญาณแรกของทางการ
ข่าวลือเล็ดลอด
เสียงซุบซิบเริ่มแพร่ไปนอกหมู่บ้าน
– คนขับรถบรรทุกที่วิ่งผ่านกลางดึก เล่าว่าเห็น “ผู้หญิงแก้ผ้าวิ่งตามรถ”
– พ่อค้าในตลาดอำเภอแซวกันว่า “ชาวบ้านที่นั่นเมากันทั้งหมู่บ้าน ไม่เห็นใครมาซื้อของหลายวัน”
– แม้แต่เสียงโทรศัพท์ที่แว่วจากเครื่องวิทยุเก่าในสถานีตำรวจก็แปลกประหลาด เต็มไปด้วยเสียงหอบครางแทนที่จะเป็นการพูดคุย
จนในที่สุด กองปราบได้รับรายงานว่า “หมู่บ้านหายไปทั้งหมู่” จึงส่งเจ้าหน้าที่หน่วยพิเศษเข้ามาสืบ
⸻
การเข้าตรวจครั้งแรก
พลร่มหน่วยปราบจลาจล 6 นาย เดินทางมาถึงปากหมู่บ้านตอนหัวค่ำ
หมอกคลุ้งหนา กลิ่นสนิมปนคาวโชยตามลม
หัวหน้าหน่วยสั่ง “ปิดหน้ากากกันแก๊สทุกคน ห้ามสูดลมตรงนี้เด็ดขาด”
แต่ยังไม่ทันก้าวเข้าไปเกินสิบก้าว ก็ได้ยินเสียงครางระงมจากบ้านด้านใน คล้ายทั้งหมู่บ้านกำลังเสพกามหมู่
หนึ่งในเจ้าหน้าที่ตัวสั่น “หัวหน้า…นี่มันเสียงอะไรกัน”
หัวหน้าเพียงกำมือแน่น ไม่ตอบ
⸻
ภาพแรกที่เห็น
เมื่อไฟฉายส่องลอดหน้าต่างไปในบ้านหลังหนึ่ง —
เห็นชายแก่สองคนกำลังกอดกันแน่นเหมือนคนรัก
หญิงสาวเปลือยท่อนล่างนั่งทับร่างเด็กหนุ่มที่ยังใส่ชุดนักเรียน
และที่น่าขนลุกที่สุด…ทุกสายตาหันมามองทีมเจ้าหน้าที่พร้อมรอยยิ้มแดงฉ่ำ
ไม่มีใครตกใจ ที่มีคนแปลกหน้าเข้ามา
แต่กลับยกมือเชิญชวน เหมือนกำลังรอ “เหยื่อใหม่”
⸻
การปะทะ
ทันใดนั้น หนึ่งในเจ้าหน้าที่ล้มลงไปกับพื้น มือกุมหน้ากากกันแก๊ส
“หัวหน้า! ผม…ผมได้กลิ่น…อ๊ากกกกก!”
เขากรีดร้อง ร่างบิดเกร็ง ก่อนจะถอดหมวกกันน็อกออกเองแล้วหันไปคว้าตัวเพื่อนร่วมทีม กดจูบอย่างรุนแรง น้ำลายผสมเลือดไหลเลอะพื้น
เสียงหัวหน้าหน่วยตะโกน “ถอย! ถอยเดี๋ยวนี้!”
⸻
ราชันปรสิตปรากฏตัว
จากกลางลานวัด ร่างสูงใหญ่สีแดงฉ่ำของราชันปรสิตก้าวออกมา
แสงไฟฉายสะท้อนบนผิวเมือกของมัน ทุกก้าวมีน้ำกามหยดตามทาง
ชิต ยืนข้าง ๆ ราชัน ยกมือไหว้แบบชาวบ้าน แต่ยิ้มเย็น “พวกเอ็งก็มาเป็นครอบครัวเดียวกับเราเถอะ”
เสียงหัวเราะผสมเสียงครางดังระงมไปทั้งหมู่บ้าน
เจ้าหน้าที่ 5 คนที่เหลือ ตั้งวงป้องกัน แต่รู้แล้วว่า —
นี่ไม่ใช่ภารกิจธรรมดา นี่คือ “นรกบนดิน”
⸻
ปิดตอน 8.10
ฟากฟ้ายามค่ำ หมู่บ้านทั้งหมู่กลายเป็นรังปรสิตที่เร่าร้อนและสยอง
เสียงครางกึกก้องจนทะลุข้ามทุ่งนาไปถึงหมู่บ้านใกล้เคียง
นี่คือคืนแรกที่โลกภายนอกรู้ว่า…หมู่บ้านแห่งนี้ “ไม่ปกติ” อีกต่อไป
ตื่นเต้นรอตอนต่อไป ขอบคุณครับผม สรุป สนุกมากครับ รอลุ้นตอนใหม่ ไปได้โครงเรื่องนี้มาจากไหน
หน้า:
[1]