หนุ่มน้อยสุดแซบกับครูพละสุดหล่อ(ขี้หึง) ตอนกีฬาสีกีฬาเสียวตอนจบ ep.1.1
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย พรรนิกา เมื่อ 2025-9-10 18:24" วันไหนที่บอลสำเร็จ
ครูจะเป็นคนแรกที่ยืนปรบมือให้บอล
"หรือ" วันไหนที่บอลไม่สำเร็จ
ครูก็จะเป็นคนแรกที่จะยืนอยู่เคียงข้างบอลเสมอ จงจำไว้ "
นี่คือคำพูดของครูต้น ที่บอลมักจะได้ฟังจากปากของแกบ่อยที่สุด คนที่เป็นทุกอย่างให้บอล คนที่อยู่เคียงข้างในทุกๆโอกาส จะสมหวังหรือผิดหวัง บอลก็มีผู้ชายคนนี้อยู่ข้างๆเสมอ ครูต้นไม่เคยพูดอะไรลอยๆ ทุกอย่างที่แกพูดออกมา มักจะตามมาด้วยการกระทำเสมอ ใครจะไปคิดละว่าการที่เราได้เจอกับใครสักคนในวันนั้น มันจะทำให้เรารู้สึกดีได้ขนาดนี้ คนที่ทำเพื่อเราทุกอย่าง ไม่แม้แต่จะบ่นหรือรำคานเลยสักครั้ง ถึงจะเหน็ดเหนื่อยจากงานมากแค่ไหน ขอแค่บอลเอ่ยปากร้องขอ ไม่ว่าเรื่องใดครูต้นก็พร้อมยินดีทำให้ด้วยความเต็มใจ
จากวันนั้นถึงวันนี้ ทุกความสำเร็จของบอลก็มักจะมีครูต้นอยู่ในนั้นด้วยเสมอ ไม่ว่าจะตอนสอบเข้าม.4 หรือจนสอบเข้ามหาลัยที่บอลอยากจะเข้า ได้เรียนคณะที่ชอบ ทั้งนี้ทั้งนั้นส่วนหนึ่งก็มาจากการซัพพอร์ตของครูต้นด้วยทั้งนั้น ครูต้นแกเป็นเหมือนลมใต้ปีก ที่คอยเป็นแรงผลักดันให้บอลก้าวไปข้างหน้า และยังทำให้บอลรู้สึกเหมือนกำลังโบยบิน ด้วยปีกแห่งความฝันและจินตนาการอย่างสวยงาม พร้อมกับสร้างความเชื่อมั่นในตนเองของบอลได้เป็นอย่างดี ทั้งคำพูดและการกระทำ ครูต้นไม่เคยเปลี่ยนแปลง ทุกอย่างยังคงเสมอต้นเสมอปลายจากวันนั้นมา จนถึงทุกวันนี้
ระยะทางและเวลา ไม่เคยทำให้เราสองคนได้รู้สึกว่าห่างกันเลยแม้แต่น้อย นี่ก็เกือบสามเดือนแล้วที่บอลมาใช้ชีวิตอยู่หอเพียงลำพัง รู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก แอบร้องไห้คิดถึงบ้านบ่อยครั้ง แต่ก็ไม่ให้คนทางบ้านรู้ คิดถึงแม่คิดถึงพ่อ คิดถึงเขาคนนั้น... คิดถึงกับข้าวฝีมือแม่ คิดถึงทุกอย่างที่บ้าน อยากจะกลับบ้านใจจะขาดแต่ก็ต้องอดทน เรียนเสร็จกลับจากมอ. พอถึงห้องปั๊บ บรรยากาศเดิมๆก็เริ่มมาทันที มันเคว้งคว้างอย่างบอกไม่ถูก ภายในห้องมันว่างเปล่าไปหมด แค่นี้ก็น้ำตาจะไหลแล้ว กินข้าวไม่ได้ น้ำหนักลดฮวบจนทุกคนตกใจ โดนครูต้นสวดยับ แถมยังกำชับเรื่องกินข้าวสุดฤธิ์ เป็นเรื่องใหญ่เลยละ ก็คนมันคิดถึงบ้านนิ เหงาจนกินอะไรไม่อร่อยไปหมด ขอบอกว่าบอลเป็นเอามาก ไม่เคยจากบ้านไกลแถมต้องอยู่คนเดียวอีกฮือๆๆ พูดแล้วน้ำตาจะไหล แต่...นี่คือบททดสอบ การที่เราจะเติมโตไปเป็นคนที่มีคุณภาพ ก็ต้องผ่านบททดสอบนี้กันทั้งนั้น ผ่านตอนนี้ไปได้ก็เท่ากับสำเร็จแล้วเกินครึ่ง...
แต่บอลยังโชคดี ที่ในความเหงาก็ยังมีคนช่วยเยียวยาจิตใจได้ดีไม่น้อย พ่อแม่ และคนสำคัญอีกคนคือครูต้น คนที่โทรวีดีโอคอลหาวันละสี่สะห้ารอบ555 หัวจะปวด เทียวไปเทียวมาระหว่างบ้านกับหาดใหญ่เป็นว่าเล่น ระยะทาง170กิโลเมตรกว่าๆ มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับครูต้นเลยสักนิด ขับรถเป็นเวลา2ชั่วโมงกว่าๆ ก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับแก ไม่เหนื่อย ไม่บ่นสักคำ แถมยังบอกอีกว่า "อะไรที่เกี่ยวกับบอล พี่ตังใจทำอย่างเต็มใจ" บอลละฮ๊อปไม่ไหวปากหวานตลอดคนๆนี้ (เออลืมบอกสรรพนามที่ครูต้นใช้แทนตัวเองคือพี่ แล้วแกจะแทนตัวบอลว่าน้องทุกคำ ตั้งแต่ตกลงเปิดตัวกับครอบครัวกันทั้งสองฝ่าย) ยิ่งอาทิตย์ไหนบอลไม่ได้กลับบ้าน เลิกสอนเย็นวันศุกร์ปั๊บ ครูต้นเยียบรถมุงหน้าสู่หาดใหญ่ทันที กลับอีกทีก็เช้าตรูของวันจันทร์โน้นเลย กลับไปถึงก็พร้อมเข้าโรงเรียนเสร็จสับเตรียมสอนได้ทันที 555 ก็ครูต้นแกเล่นเตรียมชุดราชการสีกากีของแกมาพร้อม ทั้งเสื้อผ้ารองตงรองเท้าครบจบในที่เดียว จนทุกวันนี้ในตู้เสื้อผ้าของบอลที่หอ เต็มไปด้วยของครูต้นแกทั้งนั้น บอลละปวดหัวกับแกจริ๊งๆๆๆๆ แต่จะว่าไปก็มีครูต้นนี่แหละ ที่คอยพูดให้กำลังใจบอลทุกครั้งยามเหงา ซัพพอร์ตทุกอย่าง ยอมขับรถเหนื่อยเพื่อมาอยู่เป็นเพื่อน ยามที่บอลไม่ได้กลับบ้าน อ่านหนังสือสอบเครียดก็มีครูต้นทำให้ยิ้มได้ หาขนมให้กิน นวดให้ เป็นทุกอย่างให้หมดแล้ว บอลละยอมใจครูต้นแกจริงๆๆๆๆ
ถ้าจะให้เล่าเกี่ยวกับครูต้นในปัจจุบันนี้คงจะยาว บอลบอกได้เลยว่าเล่ากันสามวันเจ็ดวันก็คงไม่หมดเอาเป็นว่าถ้าใครอยากให้เล่าเกี่ยวกับครูต้นตอนปัจจุบันนี้ ก็ลองคอมเม้นกันมาละกันนะครับ บอลจะบอกว่า ครูต้นโคตรจะโบ๊ะบ๊ะมากกกกก หึงเก่ง หวงเก่ง งอนก็เก่ง แต่งอนเองหายเองตลอด เพราะบอลไม่ง้อ แต่ที่แน่ๆครูต้นหล่อขึ้นมากกว่าเดิมไปอีก เป็นหนุ่มใหญ่เต็มตัว อายุ29 ส่วนบอล19 ห่างกัน10ปี แต่ช่างลงตัวถูกที่ถูกเวลา อยู่ด้วยแล้วอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แนวตาลุงหวงแฟนเด็กมากขอบอก เปย์เก่ง ตามใจเก่ง แต่เสียนิดเดียวบ่นเก่งมากกกก เรื่องที่บอลโดนครูต้นบ่นทุกวันก็คือ เรื่องกินข้าว เรื่องนี้คือทุกวัน โทรมาทีไรถามตลอด "น้องกินข้าวยัง" จนบางครั้งบอลต้องโกหกว่ากินแล้วถึงจะได้จบ ไม่นั้นบ่นยาวแน่ ไม่รู้จะบาปไหมที่โกหกแบบนั้น555 ก็คนมันไม่ชอบกินข้าวนิจะทำไงได้ละครับ เวลาบอลเห็นข้าวในจานมันก็อิ่มไปแล้วโดยไม่ต้องกินด้วยซ้ำ เมื่อก่อนโดนแม่บ่น แต่ตอนนี้ครูต้นบ่นแทน แถมหนักกว่าแม่เป็นสิบเท่า จะเป็นลมเอ้ยยย... เข้าเรื่องกันดีกว่า ร่ายมาสะยาวเดี๋ยวคนอ่านเบื่อเสียก่อน บอลแค่เหงาคิดถึงบ้านขอระบายนิดหน่อยนะครับ(ไม่หน่อยละม้าง555) แต่อย่างน้อยก็ทำให้สบายใจขึ้นบ้างละ ตอนนี้เริ่มปลับตัวได้แล้ว เอาเป็นว่า บอลจะสู้ให้ถึงที่สุด เพราะการเรียนคือสิ่งสำคัญ เป็นใบเบิกทางไปหาความสำเร็จที่เราหวังได้ สนุกได้แต่อย่าทิ้งการเรียนเด็จขาด เรียนไปด้วยหาผัวไปด้วย คติประจะใจ5555...
กีฬาสีกีฬาเสียวตอนจบ 1.1
วันกีฬาสี เวลา 04:30 น.
ท้องฟ้ามืดสนิด บวกกับบรรยากาศที่เย็นสบายในยามเช้ามืด ที่เหมาะแก่การนอนหลับเป็นที่สุด เตียงนอนนุ่มๆ ผ้าห่มหนาๆ แถมยังมีคนกอดข้างกายให้อบอุ่นใจ แต่กลับกัน บอลต้องตื่นแต่ตีสี่ ขยี่ขี้ตาลุกขึ้นเข้าห้องน้ำอย่างงัวเงีย จัดการอาบน้ำล้างหน้าแปลงฟันจนเสร็จเรียบร้อย พร้อมกับยิบผ้าขนหนูพันรอบเอวเดินออกจากห้องน้ำ และแล้วสายตาก็โฟร์กัสไปยังคนที่นอนหลับสนิดอยู่บนเตียง ใช่แล้วครับวันนี้บอลนอนบ้านครูต้น เพราะพ่อกับแม่ไม่อยู่ไปบ้านยาย พอดียายของบอลไม่สบาย แม่กับพ่อก็เลยต้องรีบไปทุ่งส่งด่วน ส่วนบอลก็ต้องอยู่ในความดูแลของครูต้นเช่นเคย บอลค่อยๆเดินเข้าไปไกล้ๆครูต้น จากนั้นก็นั่งลงบนเตียง ครูต้นนอนคว่ำโดยที่แก้มด้านขวาของแกแนบไปกับหมอน เผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหล่า จมูกเป็นสัน คิ้วหนาเรียงตัวอย่างสวยงาม ขนตายาวปากเป็นกระจับสวยได้รูป ใบหน้าเรียบเนียนอย่างกับถูกดูแลมาเป็นอย่างดี จะมองนานแค่ไหนก็ไม่มีวันเบื่อ ขนาดหลับยังไม่วายทำให้ความหล่อลดน้อยลงเลย
"ครูครับตื่นได้แล้ว ตอนนี้ตีสี่ครึ่งแล้วครับ" บอลก้มลงกระซิบไปที่หูของครูต้น และเสียงตอบรับจากลำคอของครูต้นก็ดังออกมา
"หืมม ขอครูนอนต่ออีกสิบนาทีได้ไหม หืมมม" พูดไม่ทันจบครูต้นก็ฟุบหัวลงกับหมอนหลับต่อทันที
"เอ้ย...ครูได้ไงละ เดี๋ยวบอลก็สายกันพอดีหรอกคับ ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ ครูตื่นๆ" ครูต้นไม่ยอมตื่น ยังคงหลับตาสนิด บอลทั้งดึงทั้งฉุดกระชากแต่ก็ไม่เป็นผล ครูต้นได้แต่พูดพึมพำในลำคอ
"ขอสิบนาทีเอง น๊าาา นะ ครูขออีกสิบนาทีนะคร้าบ" จากนั้นแกก็หลับต่อเป็นรอบที่สอง จนบอลเองก็ต้องยอมแพ้ ปล่อยให้แกนอนต่อตามที่แกขอ
จากนั้นบอลก็ไปจัดการกับตัวเอง แต่งเนื้อแต่งตัว เป่าผมให้แห้ง ทาโลชั่น เพื่อรอเวลาปลุกครูต้นอีกรอบ จะว่าไปครูต้นแกน่าจะเหนื่อยแหละ บวกกับหลายวันมานี้แกแทบจะไม่ได้พัก เพราะต้องเร่งจัดเตรียมงานกีฬาสีทุกวัน
ใช่ครับในที่สุดวันนี้ก็มาถึง งานกีฬาสีที่เด็กๆนักเรียนทุกคนต่างก็รอค่อย และสาเหตุที่บอลต้องปลุกครูต้นตั้งแต่เช้าขนาดนี้ก็เพราะ บอลต้องไปเตรียมตัวแต่งหน้าตามที่ครูพรรณีได้นัดหมายเอาไว้ ใช่แล้วครับทุกคนฟังไม่ผิดหรอก บอลต้องไปแต่งหน้า เพราะครูพรรณีจับบอลถือป้ายโรงเรียน คู่กับรุ่นพี่ผู้หญิงอีกคน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากสามวันก่อนถึงงาน จนบอลแทบตั้งตัวไม่ทันกันเลยทีเดียว อาการเหมือนโดนครูพรรณีมัดมือชกยังไงยังงั้นเลยครับ จะปฎิเสธก็ไม่ได้สรุปต้องยอมตามน้ำไป ดั้งนั้นครูต้นก็ต้องรับหน้าที่ไปส่งบอลที่โรงเรียนก่อน เพราะครูพรรณีได้นัดช่างแต่งหน้ามาที่โรงเรียน
บอลแต่งตัวเสร็จก็มาปลุกครูต้นอีกรอบ ครูต้นลืมตาแล้วก็คว่ำหน้าหลับต่อ แถมยังทำเสียงงอแงไม่ยอมลุกอีกต่างหาก บอลทั้งดึงทั้งลากแขนลากขาก็แล้ว แต่ครูต้นก็นอนนิ่ง เล่นเอาบอลหอบจนหมดแรง คนอะไรไม่รู้ตัวหนักอย่างกับช้าง
"ครูุตื่นได้แล้ว ไปสายมีหวังครูพรรณีบ่นหูชาแน่" บอลทั้งผลักทั้งดันให้ครูต้นนอนหงาย ใช่แรงเท่าที่มีจนสุดกำลัง "อื๊บบบ อ่า อึ๊บ..."และแล้วในที่สุดบอลก็ทั้งผลักทั้งดันจนครูต้นนอนหงายจนสำเร็จ และแล้วบอลก็พบกับ...
"เชี่ยยยย พระเจ้าช่วยกล้วยทอด" บอลถึงกับร้องอุทานลั่นห้อง เมื่อเห็นสะภาพครูต้นตอนนอนหงาย เชื่อไหมครับว่าตรงเป้ากางเกงของครูต้น มันตั้งลำตรงชี่โด่อย่างกับเสากระโดงเรือ ควยครูต้นมันดันกางเกงนอนเนื้อผ้าบางๆแทบขาด แถบยังผงกหัว ดึ๊บๆ อย่างกับพร้อมทำศึก บอลอ้าปากค้างจ้องมองตาไม่กระพริบ แถมยังแอบกลืนน้ำลายไปสามกึก555 ก็มันยั่วตายั่วใจอะไรขนาดนั้น เจ้าต้นน้อยผงกหัว งึกๆ เป็นจังหวะ เชิญชวนผู้พบเห็นได้ดีเหลือเกิน บอลลองเอามือไปแตะตรงหัวมันดู สรุปเจ้าต้นน้อยมันสู้กลับ บอลดึงมือกลับแทบไม่ทัน จากนั้นบอลก็เอื้อมมือไปหามันอีกรอบ จับหัวไอ้เจ้าต้นน้อยกดลง แต่พอปล่อยมือไอ้เจ้าต้นน้อยมันก็ดีดตัวกลับตั้งตัวตรงอีกจนได้ บอลไม่รอช้า จับกำไปทั้งลำกดลงค้างไว้สามนาที จากนั้นค่อยๆปล่อยมือช้าๆ ตอนแรกไอ้เจ้าต้นน้อยมันก็นอนนิ่ง แต่พอบอลให้หลังแค่นั้นแหละ ไอ้เจ้าต้นน้อยมันก็ดีดตัวชูคอตั้งลำตรงอีกครั้ง แถมยังกระดิกหัวให้บอลอีกต่างหาก บอลสู้รบปรบมือกับไอ้เจ้าต้นน้อยอยู่พักใหญ่ๆ สรุปบอลต้องยอมแพ้มันจนได้ จับมันกดหัวลง มันก็ไม่ยอมลง แถมยังสู้กลับจนบอลอยากจะบ้าตาย กดปั๊บมันดีดตัวปุ๊บ บอลชี้หน้ามัน มันก็ชี้หน้าบอลกลับ กรูจะบร้าาา ในที่สุดบอลยอมปล่อยมันชี้โด่ไปอย่างนั้น ก็ไอ้เจ้าต้นน้อยมันโคตรดื้อ ขื่นสู้กับมันไม่เลิก มีหวังบอลจับมันยัดปากเป็นแน่555 สุดท้ายบอลก็ได้แค่บ่นคนเดียว
"หน๊อยแน่ คิดจะสู้กับฉันนะแก โชคดีของแกนะวันนี้ฉันไม่ว่าง ไม่นั้นแกได้สยบคาปากฉันแน่" บอลบ่น555 สายตาก็จ้องมองมันไม่วางตาก็มันล่อตาล่อใจชะมัด แถมยังสู้สะด้วยอีดอก...
"ไม่... แข็งใจไว้อีบอลมึงมีภาระกิจที่ต้องทำนะโว้ย จะมาอยากตอนนี้ไม่ได้ อึ๊บไว้อีสัส" บอลรีบเอามือปิดตา ไม่นั้นมีหวังไม่รอดแน่ จากนั้นก็เปลี่ยนจุดโฟร์กัส หันไปมองหน้าครูต้นแทน และแล้วก็เจอเข้าเต็มๆ ครูต้นนอนยิ้มหน้าบาน ดูท่าทางแกน่าจะภูมิใจกับเจ้าต้นน้อยลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของแกที่สู้กลับมือบอลสะเหลือเกิน นอนยิ้มหน้าบาน ทำตาเจ้าเล่ห์ ส่งสายตาแพรวพราว อย่างกับจะส๊วบบอลไปทั้งตัว
"รู้นะคิดอะไรอยู่ ไม่ต้องยิ้มแบบนั้นเลย รีบลุกเดี๋ยวนี้ บอลสายแล้วรู้ไหมเนี่ยยย" จากนั้นบอลก็จับมือครูต้นทั้งสองข้าง พร้อมกับออกแรงดึงให้แกลุกขึ้น แต่แล้วแรงบอลหรือจะสู้แรงครูต้นได้ จากจะดึงแกให้ลุก กลับกลายเป็นว่าบอลถูกครูต้นดึงลงไปจนจมอกแกจนได้ หน้านี่แทบแนบชิดกัน รับรู้ได้ถึงลมหายใจที่พ่นออกมา ครูต้นมองหน้าบอลพร้อมกับ ใช้มือลูบผมที่ปกปิดใบหน้าออกอย่างอ่อนโยน จากนั้นแกก็กดจูบเบาๆ ลงไปที่หน้าผากอย่างแผ่วเบ่าไปหนึ่งฟ๊อดเต็มๆปอด เสร็จจากหน้าผากครูต้นก็เลื่อนลงมาตรงซอกคอ แกพยายามกดจูบแต่ดีที่บอลไหวตัวทัน ใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างดันหน้าแกเอาไว้
"อ้าาาา หยุดเลยเงี้ยนให้มันถูกที่ถูกเวลาหน่อย" บอลทั้งดันทั้งยื้อยุดฉุดกระชาก แต่แล้วในที่สุดก็ต้านแรงครูต้นไม่ไหวอยู่ดี
"หอมจัง รู้ไหมตัวเราอะโคตรหอม" ครูต้นกดจูบลงไปที่ซอกคอจนได้
"ไม่ต้องมาปากหวาน รีบลุกเลยมันจะตี5แล้วนี่เห็นไหม" บอลดันตัวออกจากครูต้น พร้อมกับยื่นนาฬิกาที่ข้อมือให้แกดู
"จะให้ครูไปสะภาพนี้เหรอ เจ้าต้นน้อยมันไม่ยอมลงเลยนะ ช่วยกำราบมันหน่อยได้ไหมอะ" แกพูดไป พร้อมกับส่งสายตาเป็นประกายวิบวับ วับ
"อย่า...อย่าแม้แต่จะคิด รีบลุกเลย" บอลรีบตัดไฟแต่ต้นลม พยายามดึงให้ครูตต้นลุกขึ้นให้จนได้ เพราะถ้าปล่อยให้ครูต้นยั่วบอลแบบนี้มีหวังเสร็จแกแน่ๆ นี่ขนาดตี5 เช้าตรูขนาดนี้ครูต้นยังเงี้ยนได้ขนาดนี้ ขืนปล่อยแกยั่วต่อ บอลก็อาจจะห้ามใจตัวเองไม่ไหวเหมือนกัน555 กรูจะบ้า
"ไม่ลองหน่อยเหรอ แค่แป๊บเดียวเอง ดูนั่นสิเจ้าต้นน้อยมันผงกหัวเรียกบอลอยู่นะนั่น" ยังอีก ครูต้นยังไม่ละความพยายาม บอกให้บอลหันไปดูเจ้าต้นน้อยของแกอีก บอลละอยากจะบ้าตาย เชื่อไหมครับว่า บอลถึงกับท่องนะโมสามจบ ก็เป้ากางเกงครูต้นมันตุงยั่วตายั่วใจสะเหลือเกิน ควย8นิ้วตั้งลำตรงจนกางเกงแทบขาด ถ้าได้จับคงจะสู้มือไม่ไหว
"ไม่ เชิญไปจัดการกันเอาเองในห้องน้ำโน้นเลย บอลให้เวลาสิบนาที ถ้าเกินสิบนาทีบอลจะเดินไปเองไม่รอครูแล้ววว" บอลยื่นคำขาดกับครูต้น ไม่นั้นแกก็งอแงอยู่นั้นแหละ และแล้วก็เป็นไปตามคาด
"OK...Okไม่เล่นแล้ว รอครูแป๊บนึง ขอล้างหน้าแปลงฟันแป๊บ นะคร้าบบบ"
ครูต้นดีดตัวลุกจากเตียงอย่างไว เดินควยโด่เข้าไปห้องน้ำ บอลเห็นถึงกับขำกลิ้งกันเลยทีเดียว ครูต้นเลิ่กลั่กไม่ไหว แถมยังมีเสียงบนออกมาอีกด้วย
"ลงก่อนนะเจ้าต้นน้อยลูกพ่อ แม่เจ้ามันใจร้ายไม่ยอมช่วย" 555 กรูจะบร้าาาา นับวันครูต้นก็ยิ่งหนักขึ้นทุกวัน เงี้ยนไม่สนเวล่ำเวลา นึกจะเงี้ยนก็เงี้ยน นึกอยากจะส๊วบก็ส๊วบ บอลจะเป็นลม
"ครูเสร็จยัง"
"หืมมม เสร็จแล้วๆ" ครูต้นเดินออกมมาจากห้องน้ำ ยืนขวางหน้าประตู พร้อมกับก้มหน้าชี้นิ้วให้บอลมองไปที่เป้ากางเกงของแก
"เชี่ยยยครู มันไม่ยอมลงอีกเหรอเนี่ยย" ครูต้นยิ้มพร้อมกับพยักหน้าอายๆ เชื่อไหมครับว่า สะภาพไม่ต่างจากก่อนหน้านี้เลยสักนิด ชี้หน้าบอลหนักกว่าเก่าเสี่ยอีก
"บอลไม่คิดจะช่วยหน่อยเหรออะ"
"ไม่ มันไม่ทันแล้วครู เอาไว้ครูไปส่งบอลก่อนแล้วค่อยกลับมาเอาออกเองนะ"
ครูต้นได้ยินแบบนั้นถึงกับเดินคอตกกันเลยทีเดียว แกเดินไปยิบกุญแจรถ จากนั้นก็เดินนำหน้าไปที่รถทันที จะว่าไปบอลก็ส่งสารครูต้นแกนั้นแหละ ก็เมื่อคืนบอลไม่ยอมให้แกทำ บอลอ้างกับแกว่า บอลต้องเดินถือป้ายไกลกลัวเจ็บ สรุปเมื่อคืนครูต้นอด สะภาพครูต้นก็เลยเป็นอย่างที่เห็น ชู้คอตั้งลำตรงไม่ยอมลง ดูท่าครูต้นคงจะปวดน่าดู
"เป็นผู้ชายทำไม่ต้องแต่งหน้าด้วย แต่งทำเพื่อ" ครูต้นเริ่มบ่นละ คงจะน่าจะหงุดหงิดใจน่าดู
"อยากรู้ครูก็ไปถามครูพรรณีโน้น บอลไม่เกี่ยว"
ครูต้นไม่ตอบกลับ แถมหน้าตาแทบดูไม่ได้เลย หน้าบูดอย่างกับอะไรดี บอลแอบลอบมองไปยังเป้ากางเกงของแก ดูๆแล้วเจ้าต้นน้อยของแกน่าจะสงบลงบ้างแล้วละ แต่พ่อมันนะสิเป็นเอามาก งอนตุบป่องไปแล้ว555
ในที่สุดก็มาถึงจนได้ ครูพรรณียืนเท้าสะเอวรออยู่แล้ว แต่โชคดีที่ครูต้นลงจากรถมาด้วย ครูพรรณีก็เลยบ่นแค่ไม่กี่คำ จากนั้นก็รีบไล่บอลเข้าไปแต่งหน้า เพราะช่างรออยู่แล้ว ส่วนครูต้นก็น่าจะกลับบ้านไปเอาน้ำออก "อุ๊ยไม่ใช่" แต่งตัวต่างหาก แต่แล้วทุกอย่างก็ผิดคาดไปหมด แค่บอลเดินเข้าไป เสียงกรี๊ดก็ดังลั่นห้องจากพวกพี่ช่างแต่งหน้า จนครูต้นหันกลับพร้อมกับเข้ามาดู สรุปไปกันใหญ่ เสียงกรี๊ดจากพี่กะเทยทั้งสามคนดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อเห็นครูต้น เชื่อไหมบอลหูแทบแตก ครูพรรณีถึงกับสั่งห้ามส่งเสียงดังถึงได้เงียบลง แต่ก็ตามมาด้วยเสียงซุบซิบอย่างสนุกปาก
"มึงหล่ออะ กูอยากได้เขา"
"ครนั้นก็หล่อเท่ ส่วนคนน้องก็หล่อแถมยังโคตรน่ารัก กูเลือกไม่ถูกเลยอะมึง"
"กูเอาทั้งสอง"
"กูเอาด้วย งานดีทั้งคู่เลยมึง"
เสียงซุบซิบดังถึ่ขึ้นเรื่อยๆ ครูต้นก็ยืนมองพวกพี่ช่างแต่งหน้าตาเข้มเชียว บอลว่าอาการแบบนี้ต้องมีอะไรสักอย่างแน่ๆ และแล้วครูพรรณีก็หยุดเสียงซุบซิบอีกครั้ง โดยการสั่งให้พวกพี่ๆช่างรีบแต่งหน้าให้บอล บอลนั่งลงบนเก้าอี้ ด้วยท่าทางเลิ่กลั่กเล็กน้อย พวกพี่ๆช่างแต่งหน้าก็ยืนล้อมหน้าล้อมหลัง ส่วนครูต้นไม่ต้องพูดถึง ยืนกอดอกมองไม่ละสายตาแล้วตอนนี้ พี่กะเทยก็เริ่มลงมือ คนนึงทำผม อีกคนก็กำลังเตรียมเครื่องสำอาง ส่วนอีกคนก็ไปจัดเตรียมชุดที่บอลต้องใส่ บรรยากาศภายในห้องเริ่มเงียบลง ครูต้นเดินวนไปวนมาไม่พูดสักคำ ทำเอาพวกพี่ๆช่างแต่งหน้าเกร็งไปตามๆกัน ส่วนครูพรรณีก็ไปดูความพร้อมของเด็กคนอื่นๆ สายตาครูต้นดูเอาเรื่องแปลกๆ จนบอลอดไม่ได้ก็เลยถามออกไปว่า
"ครูกลับบ้านก่อนไหมครับ" บอลถามปั๊บครูต้นก็ตอบทันทีว่า
"ไม่" อีเตี้ยยย ตอบห้วนมาก "ไม่"คำเดียวสั่นๆเลย บอลถึงกับไปไม่ถูกกันเลยทีเดียว
และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดหลังจากนี้ก็เริ่มเกิดขึ้น เมื่อพี่ช่างคนที่กำลังจะแต่งหน้าให้บอลพูดขึ้นมาว่า
"ผิวหน้าน้องโคตรดีเลยอะ แก้มเป็นก้อนน่าบีบมากๆ ขอพี่จับบีบหน่อยได้ไหม" แค่นั้นเลยครับ พี่ช่างไม่ทันได้จับแก้มบอลเลยสักนิด แต่ครูต้นกลับแพ้เสียงในหัวจนได้
"ห้ามจับ ผมไม่ให้จับ" ครูต้นพูดออกมาแบบไม่รู้ตัว ทุกคนอึ้งกันหมด รวมทั้งบอลด้วย ทุกคนหันหน้าไปมองครูต้นอย่างพร้อมเพรียง ส่วนครูต้นน่าจะรู้ตัวว่าพูดอะไรออกไป แกก็เลยแก้เขินด้วยการเกาหัวพร้อมกับยิ้มบางๆ อีเตีี้ยยยย มันไม่ทันแล้วครู เขาอึ้งกันไปแล้วววว
"อืมมมม คือว่าบอลเขาเป็นคนผิวแพ้ง่ายอะ ไม่จับเน๊าะ" หนักกว่าเดิม ไม่พูดดีกว่ามังครูยิ่งพูดยิ่งไปกันใหญ่แล้วตอนนี้
"เออ...บอลว่าเรารีบแต่งดีกว่านะครับพี่ เดี๋ยวครูพรรณีมาแกจะบ่นเอาอีกครับ" บอลรีบพูดตัดบท พร้อมกับขยิบตาส่งสัญญาญให้ครูต้นหยุดพูด
และแล้วทุกอย่างก็กลับเข้าสู่โหมดเดิม ส่วนครูต้นก็ยังคงเดินไปเดินมาไม่ยอมกลับบ้านไปแแต่งตัวสักที พี่ช่างทำผมก็ลงมือจัดแต่งทรงผมให้บอลไปตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือตอนที่พี่ช่างแต่งหน้ากำลังจะลงแป้งที่หน้าบอลนะสิ
"ลงแป้งเบาดีกว่าเน๊อะ" พี่ช่างแต่งหน้าพูดขึ้นมา แต่จู่ๆก็มีเสียงพูดขึ้นมาว่า
"ไม่ต้องลงก็ได้มั้งพี่ หน้าบอลเขาขาวอยู่แล้วจะลงให้ขาวไปถึงไหนอีก" บอลกับพี่ช่างทั้งหมดหันมองครูต้นพร้อมกัน แต่ครูต้นกลับทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จากนั้นพี่ช่างก็พูดขึ้นมาว่า
"ลงนิดเดียวเอง บางๆ"
ครูต้นสวนกลับทันทีว่า "งั้นไม่ต้องลงดีกว่า ปล่อยธรรมชาติแบบนี้ละดีแล้วครับ" บอลถึงกับอุทานในใจว่า "อีเตี้ยยยย เอาแล้วว" แต่ครูต้นดูนิ่งมากไม่สนห่าแหวอะไรแล้วทั้งนั้น พวกพี่ช่างแต่งหน้าก็เกร็งไปตามๆกัน
"อะ ไม่ลงก็ไม่ต้องลงคะ งั้นเรามาปัดแก้มชมพูๆกันดีกว่านะจ๊ะ" พี่ช่างแต่งหน้าพูด
"ผมว่าแก้มก็ไม่ต้องปัดแล้วละครับ แก้มบอลเขาแดงอยู่แล้ว" เชี่ยย เอาอีกแล้ว พวกพี่ช่างทั้งสองเริ่มมองหน้าอีกครั้ง ส่วนคนพูดก็นิ่งตามเดิม บอลพยายามมองตาครูต้นจะสั่งให้แกหยุดพูดแล้วก็กลับบ้าน แต่ครูต้นก็หลบสายตาบอลทุกครั้ง บอลจะบ้าตายยย
"จ๊ะ ไม่ปัดก็ไม่ต้องปัดเน๊อะ งั้นเรามาเขียนขอบตาให้ตามันโตๆกันดีกว่าเน๊าะ..." พี่ช่างพูดไม่ทันจบ
"ผมว่าขอบตาก็ไม่ต้องเขียนก็ได้ครับ เพราะตาบอลเขาก็กลมโตอยู่แล้ว" ครูต้นทะลุกลางป้อมอีกแล้ววว
ครูต้นพูดจบพี่ช่างแต่งหน้าก็ลุกขึ้นพร้อมกับพูดว่า
"อะ เชิญคะ ไปตกลงกันก่อนเน๊าะ แล้วค่อยกลับมาหาพี่นะคะน้องบอล ไม่นั้นไม่ได้แต่งแน่นอนคะพี่ดูแล้ว เชิญคะ" บอลละอยากจะมุดดินหนีแล้วตอนนี้ ครูต้นนะครูต้นทำอะไรลงไปเนี่ยยย
บอลรีบลุกขึ้น จากนั้นก็จูงมือครูต้นออกไปนอกห้อง จัดการสวดใส่แกทันที
"ครู...ครูกำลังทำอะไรของครูเนี่ยย มันไม่ตลกนะครู"
"แล้วใครบอกว่าตลก เป็นผู้ชายจะแต่งทำไมมากมากมาย" ครูต้นเถียงกลับ
"ก็นิดหน่อยเอง พี่เขาก็บอกอยู่ ครูเป็นอะไรมากไหมเนี่ยยย"
"เป็น เป็นมากด้วย ขนาดบอลไม่แต่งหน้ายังน่ารักขนาดนี้ แล้วถ้าแต่งขึ้นมาอีกมันจะไม่น่ารักไปกันใหญ่เหรออะ" ครูต้นพูดออกมา บอลเห็นท่าทางของแกดูก็รู้ว่าแกหึง ถ้าเป็นแบบนี้ต้องเอาน้ำเย็นเข้าลูบ
"เอาน่าครู บอลว่าครูกลับบ้านไปเตรียมตัวก่อนเถอะนะครับ รับรองบอลจะให้พี่เขาแต่งให้น้อยที่สุดเลย น๊าาา นะครับครู" เสียงอ้อนเท่านั้นที่จะเอาครูต้นลง และแล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ครูต้นมองหน้าบอล เริ่มฉีกยิ้มออกมา
"ก็ได้ แต่ว่าห้ามแต่งเยอะนะเข้าใจไหม แค่นี้ก็น่ารักพอแล้ว ไม่เห็นจำเป็นจะต้องแต่งให้น่ารักไปให้ใครมองนิเข้าใจใช่ไหม"
"คร้าบบบ เข้าใจแล้วคร้าบบบ บอลจะน่ารักแค่กับครูคนเดียวครับ" ครูต้นยิ้มหน้าบาน แต่กว่าจะตกลงกันได้ก็เล่นเอาเหนื่อย และแล้วครูต้นก็ยอมกลับบ้านแต่โดยดี บอลก็เลยเดินเข้าห้องไปหาพี่ช่างแต่งหน้าทันที สายตาพี่ช่างต่างก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มีแอบพูดแซวเป็นบางครั้ง แต่บอลไม่พูดตอบ ปิดปากเงียบไม่ยอมตกเป็นเหยื่อพวกพี่เขาเด็จขาด555 จะทำอะไรได้บอลไม่พูดสะอย่าง อย่างมาก็แค่ส่งสัยกันไป
และแล้วบอลก็แต่งหน้าทำผมใส่ชุดเสร็จเรียบร้อย บรรยากาศนอกห้องก็เริ่มสว่างแล้ว แสงแดดยามเช้าสาดส่องทั่วทั้งท้องฟ้า ก้อนเมฆจับตัวกันเป็นก้อนอย่างสวยงาม บอลยืนหันมองซ้ายมองขวารอใครบางคน ใช่ครับคนที่บอลรอก็คือแคนนั้นเอง ก่อนหน้านี้แคนมันไลน์มาถามว่าบอลอยู่อาคารไหน บอลก็เลยบอกแคนมันไป จากนั้นมันก็หายเงียบไปเลย จะตอบว่าจะมาหรือไม่มาก็ไม่ตอบหายแซบ
แต่แล้วบอลก็สะดุ้ง เมื่อมีใครบางคนสกิดจากด้านหลัง บอลรีบหันไปทันควัน และแล้วคนที่สะกิดก็คือไอ้หมาแคนนั้นเอง
"เล่นบ้าอะไรเนี่ย ตกใจหมด" บอลด่าไอ้แคน แต่คนที่โดนด่ากลับยืนนิ่งอ้าปากค้างไปแล้วตอนนี้
"เชี่ยยย น่ารักฉิยหาย บอลเป็นแฟนกับแคนนะ รับรองแคนจะดูแลบอลเป็นอย่างดี" ไอ้แคนพูดจบบอลก็จัดการดีดหน้าผากมันไปหนึ่งทีแบบแรงๆ เพื่อเรียกสติมันกลับมา
"โอ้ยยย แคนเจ็บนะบอล"
"ก็บอลดีดให้เจ็บไง ทะลึ่งดีนัก"
"แหมหยอกนิดหยอกหน่อยก็ไม่ได้ ก็บอลน่ารักจริงๆนิ"
พูดจบแคนมันก็จับกล้องที่คล้องคอมันยกขึ้นกดถ่ายบอลทันที สั่งบอลหันซ้ายหันขวา หมุนหน้าหมุนหลัง เล่นเอาเวียนหัวเกือบจะเป็นลม
"เอ้าๆๆ ทุกคนเตรียมตัวไปยังจุดนัดเดินกันได้แล้ว" เสียงครูพรรณีดังขึ้น
จุดนัดเดินห่างจากโรงเรียนน่าจะสักสองกิโลได้มั้ง โดยคฑากร คนถือป้ายถือธง หรือกองโชว์ของโรงเรียน จะมีรถรับส่งถึงที่ และไม่ใช่รถใครที่ไหน รถครูพรรณีนั่นเอง แกเป็นทุกอย่างให้พวกเราแล้วจริงๆ สุดยอดไปเลย
ระหว่างบอลยืนรอครูพรรณีขนย้ายเด็กไปส่งจุดเดิน ครูกันต์ก็เดินเข้ามา ไอ้แคนเห็นมันก็ยืนบังบอลจนมิด
"เดี๋ยวครูไปส่ง ไม่ต้องนั่งเบียดกัน" ครูกันพูดขึ้น
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวครูพรรณีก็มาครับครู" บอลตอบกลับอย่างสุภาพ แต่ครูกันต์ก็ไม่ยอม
"ไปขึ้นรถ อย่าดื้อเดี๋ยวจะไม่ทันเวลาเอานะ" บอลชั่งใจอยู่แป๊บนึงก่อนตอบออกไปว่า
"งั้นให้แคนไปกับบอลด้วย โอเคไหมครับครู"
"ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ละ งั้นไปขึ้นรถเลยจะได้รีบไป"
ตกลงกันเสร็จ บอลก็ตะโกนบอกทุกคนที่เหลืออยู่ให้รีบไปขึ้นรถครูกันต์ทันที555 ใครบอกว่าจะมีแค่บอลกับแคนสองคน โตโยตาสี่ประตูน่าจะหมดพอดี ทุกคนพอได้ยินแบบนั้นต่างก็วิ่งกระโดนขึ้นกระบะหลังกันให้วุ้น ส่วนบอลกำลังจะก้าวขึ้นตามคนอื่นไปด้วย แต่ถูกครูกันต์จับเอวติดจนได้ ครูกันต์มองหน้าทำท่าทางดุๆ พร้อมกับพูดข้างหูบอลว่า
"ไปนั่งหน้า อย่าดื้อ"
"แฮ่...บอลนั่งหลังก็ได้ครับครู"
"ไปนั่งหน้า ไม่นั้นครูจะจู..."
"อย่านะ... ไปก็ได้ แต่...บอลขอเอาแคนไปด้วยนะครับ"
"หืมม เอาสิ" ครูกันต์ยิ้ม สรุปบอลกับแคนได้นั่งหน้ากันสองคน จากนั้นครูกันต์ก็ขับรถออกไป
ครูกันต์ขับรถไปแอบมองบอลไปด้วยบางจังหวะ มองแล้วก็ยิ้ม มองแล้วก็ยิ้ม บอลละหมั่นไส้แกชะมัด ยิ้มอยู่นั่นแหละ ส่วนแคนก็นั่งเงียบกริบ อย่างกับโดนปิดปาก ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ปล่อยบอลถูกครูกันต์ลวนลามด้วยสายตาตลอดทาง
"ครูยิ้มอะไรของครู บอลเห็นมองบอลแแล้วก็ยิ้มตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้วนะ" บอลไม่ทนอีกต่อไป ถามออกไปทันที แต่สิ่งที่ครูกันต์ตอบกลับก็คือ
"เปล๊า" ครูกันต์ตอบสั่นๆแบบกวนๆ แถมยังมองบอลแล้วก็ยิ้มเหมือนเดิม
"ก็เห็นอยู่ว่ายิ้ม ยังจะมาบอกว่าเปล่าครูนี่ก็แปลกเน๊อะ" บอลพูดจบครูกันต์ก็หันมายิ้มให้บอลตาหวานเชียว และแกก็กระซิบเบ่าๆว่า
"ยิ้มให้คนข้างๆ น่ารักจัง" อี้เตี้ย โดนหยอดอีกจนได้ อีบอลนะอีบอลไม่น่าหลงกลครูกันต์เลยยยย
"งั้นก็แล้วไป" จะให้บอลตอบกลับยังไงละครับ ในหัวบอลก็คิดได้แค่นี้แหละ เพราะเขินจนไปไม่ถูกแล้วตอนนี้ จะว่าไปทำไม่ถึงได้มีอาการเขินเกิดขึ้นนะ บอลละงงกับตัวเองแล้วตอนนี้ อยู่ๆก็เขินครูกันต์เฉยเลย ส่วนแคนไม่สนห่าเหวอะไรเลย ส่องมองรูปในกล้องแล้วก็ยิ้มเหมือนคนบ้าไปแล้ว ไม่ช่วยอะไรเลย
เชื่อไหมว่า ครูกันต์มองบอลแล้วยิ้มแบบนั้นจนถึงจุดนัดเดิน บอลถึงกับขนลุกตั้งกันเลยทีเดียว สายตาแพรวพราวอย่างกับเสือจะตะคุบเหยื่อ พอถึงที่จุดเดินบอลรีบลงจากรถพร้อมกับยกมือไหว้ครูกันต์ ก่อนจะจูงมือแคนรีบเดินออกไปอย่างไว พอหันกลับไปก็เจอครูกันต์ยืนยิ้มหน้าบานทำเอาแทบหลบตาเกือบไม่ทันกันเลยทีเดียว
กระบวนพาเหรดกำลังจะเริ่มในอีกไม่ช้า อยู่ๆเสียงไลน์ก็ดังขึ้น ข้อความที่ขึ้นหน้าจอก็คือ "สู้ๆนะ ทำให้เต็มที่นะครับคนเก่ง" และเจ้าของข้อความก็คือครูต้นนั้นเอง บอลกดเข้าไปอ่านข้อความทั้งหมด สรุปยาวเป็นหางว่าวเลย
"ห้ามทำตัวน่ารักกับคนอื่นเข้าใจไหม" อ่านไปก็กลั้นขำไป ขำในความโบ๊ะบ๊ะของครูต้น
"กางเกงวอม เสื้อสี ปลอกแขน หมวก ร้องเท้าผ้าใบกับถุงเท้าอยู่ในห้องครู ไปเปลี่ยนชุดที่ห้องครูเลย"
"เออลืมไป ครูเตรียมนมกับขนมไว้ด้วย อย่าลืมกินด้วยละ"
อ่านขอความไลน์ ใบหน้าของบอลก็มีแต่ร้อยยิ้ม ทุกประโยคทุกคำพูดมันอบอุ่นใจเหลือเกิน จะมีใครสักกี่คนที่ทำแบบนี้ให้เราได้ขนาดนี้
"ยิ้มอะไร ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวนะ"กำลังฟินเจอไอ้แคนแซวเข้าไป บอลถึงกับสะดุ้ง
"เปล่า"
ตอบเสร็จบอลก็เดินไปหาครูพรรณี แคนมันก็วิ่งตาม ซักไซหาคำตอบอยู่นั้นแหละ จะว่าไปวันนี้แคนมันก็หล่อเป็นพิเศษ กางเกงวอมเสื้อสี ใส่ร้องเท้าผ้าใบ แขวนนาฬิกาข้อมือ ใส่หมวก แถมที่คอยังห้อยกล้องถายรูป แต่งตัวเต็มยศ โคตรหล่อเลยละ
และแล้วก็ถึงเวลาจัดกระบวน กระบวนแรกก็คือของโรงเรียน นำหน้ากระบวดโดยผู้ถือป้ายโรงเรียน ตามมาด้วยคฑากรและวงโย ต่อด้วยกองโชว์ต่างๆ และปิดท้ายด้วยกระบวนของสีแต่ละสีทั้งสี่สี พอทุกอย่างพร้อม เครื่องดนตรีจากวงโยก็เริ่มบรรเลง กระบวนพาเหรดอันสวยงามก็เคลื่อนตัวอย่างช้าๆ เสียงผู้ชมตบมือส่งกำลังใจดังสนั่นหวันไหว ผู้เฒ๋าผู้แกต่างก็ยิ้มอย่างมีคความสุข
กระบวนเคลื่อนตัวไปตามถนน เพื่อมุงหน้าสู่ประตูโรงเรียน ถึงอากาศจะร้อน แต่ก็เต็มไปด้วยความปิติยินดี กระบวนพาเหรดขับเคลื่อนตามจังหวะเสียงดนตรี ทุกคนต่างก็ทำหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี เพื่อโชว์ที่สวยงามออกสู่สายตาผู้รับชมทั้งสองข้างทาง
"บอลยิ้มหน่อย" นี่เลยคนนี้เลย ทำหน้าที่ดีมาก ถ่ายเก่งเกิน กดชัตเตอร์รัวๆ บอลหันกันคอแทบเคล็ด
"หันหน้ามาหน่อยบอล ใช่ๆแบบนั้นเลย แชะ... น่ารักกกก" จะบ้าตาย แคนมันเดินถ่ายตั้งแต่จุดเดิน จนตอนนี้ไกล้ถึงโรงเรียนละ น่าจะเป็นร้อยรูปละมั้งบอลว่า ถ่ายตลอดทาง
กระบวนพาเหรดใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดก็เข้าสู่ประตูโรงเรียน เสียงโหร้องดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อกระบวนเคลื่อนตัวเข้าสู่สนาม เสียงเชียร์จากแสตนเชียร์ของทุกสีดังสนั่น บ่งบอกถึงพิธีเปิดงานกีฬาสีจะเกิดขึ้นในไม่ช้า กระบวนพาเหรดค่อยๆเคลื่อนตัวผ่านหน้ากองอำนวยการอย่างช้าๆ จากนั้นก็เดินวนรอบสนามหนึ่งรอบ ระหว่างนั้นบอลเห็นครูต้นยืนมองอยู่กลางสนาม พร้อมกับส่งยิ้มกว้างออกมาจากนั้นกระบวนก็เคลื่อนตัวเข้าสู่กลางสนามกีฬา เพื่อทำการเปิดพิธีให้เสร็จสิ้น ก่อนจะเข้าสู้การแข่งขันของกีฬาประเภทต่างๆต่อไป
กว่าพิธีเปิดจะเสร็จก็ป่าเขาไปเกือบเที่ยง เล่นเอายืนกันแทบขาลาก พอพิธีเปิดจบลง เสียงกองเชียร์ของแต่ละสีก็เริ่มบรรเลง ส่วนครูประจำสีแต่ละสีก็เริ่มจัดส่งตัวนักกีฬา เพื่อทำการแข่งขันรายการแรก ความสนุกก็เริ่มขึ้น
เสร็จจากสนาม บอลเองก็รีบวิ่งไปห้องพักครูต้นทันที ส่วนแคนขอไปห้องน้ำเสร็จแล้วจะตามมา พอไปถึงบอลก็เปิดประตูเข้าไปทันที แต่บอลก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ครูแจน ใช่ครับครูแจนอยู่ในห้องครูต้น ในมือของแกถือกล่องนมและขนมที่ครูต้นซื้อไว้ให้บอล
"ครูแจน" บอลเรียกชื่อ
"อย่าลืมกินละ เป็นห่วงนะรู้ไหม" ครูแจนอ่านข้อความในโพสอิทที่ครูต้นเขียนแปะไว้ที่กล่องนม พร้อมกับมองหน้าบอล
"ถ้าให้ทาย คนที่เขียนก็น่าเป็นครูต้นละสิใช่ไหม" ครูแจนพูดออกมา บรรยากาศภายในห้องเริ่มตึงเครียดลง
"พี่ต้องการอะไร"
"อะอะอะ อย่าใจร้อนสิจ๊ะน้องบอล พี่แค่อยากมาเล่นด้วยนิดหน่อยเอง"
เชื่อไหมว่าอีครูแจนทำหน้าทำตาโคตรน่าตบมาก บอลรู้การมาของอีครูแจนแกดี ก็เมื่อสามวันก่อนอีครูแจนโดนครูต้นปฎิเสธหน้าหายไปหมาดๆ จะว่าไปอีครูแจนแรงใช่ย่อย ขนาดผู้ชายไม่เเล่นด้วย แกก็ยังจะตามตื้ออยู่นั้นแหละ และอีกอย่าง อีครูแจนน่าจะรู้อะไรเกี่ยวกับบอลมาจากครูธีไม่น้อย ถึงได้ตั้งท่าเป็นศัตตรูกับบอลขนาดนี้
"บอลไม่มีเวลามาเล่นกับพี่หรอก ถ้าไม่มีอะไรก็ออกไปครับ บอลจะเปลี่ยนชุด เชิญครับ" รู้จักอีบอลน้อยไปแล้วว
"แล้วถ้าเรื่องเธอกับครูต้นหลุดออกไป เธอว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างนะ" อยู่ๆอีครูแจนก็พูดขึ้นมาลอยๆ ทำเอาบอลถึงกับยืนนิ่ง
"เรื่องบ้าอะไรของพี่อย่ามาพูดมั่วๆนะ"
"เธอก็รู้อยู่เต็มอกไม่ใช่เหรอ ความสัมพันธ์ของเธอกับครูต้น มันดูแล้วน่าจะไม่ใช่แค่พี่น้องละม้าง"
"บอลไม่รู้หรอกว่าพี่ไปฟังมาจากใคร แต่อย่ามาหาเรื่องกันไม่นั้นบอลไม่ยอม" เอาซี่คิดว่าขู่เป็นคนเดียวรึไง ฉันก็ขู่เป็นจร้า
"คิดจะขู่พี่เหรอ เด็กน้อยอย่างเธอจะทำอะไรพี่ได้ เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยละกันไม่อยากพูดมากแล้วอะ"
"เอ้าอีเตี้ยนี่ ร้ายกว่าที่คิด" บอลด่าในใจ
"ฉันจะไม่อ้อมค้อมละกัน เธอ... ทำยังไงก็ได้ให้ครูต้นตกลงเป็นแฟนฉันให้เร็วที่สุด ไม่นั้นครูต้นเดือดร้อนแน่"
"อีดอกที่แท้ก็อยากได้ครูต้น แหมๆๆ รอชาติหน้าตอนบ่ายๆนะจ๊ะ" บอลแอบด่าในใจ
บอลละอยากกระชากหัวอีครูแจนลงมาตบให้หนำใจสะเหลือเกิน พูดออกมาหมั่นหน้าหมั่นโหนกสุดๆ แหมคิดว่าถือไพ่เหลือกว่าละสิ ถึงได้แสดงกริยาท่าทางแแบบนี้ออกมา อยากได้ผู้ชายจนตัวสั่น ถึงกับลดคุณค่าของตัวเองได้ขนาดนี้ ลงทุนเกินไปละม้าง นี่ถ้าเป็นเมื่อก่อน บอลโดนขู่แบบนี้สติหลุดไปนานแล้ว คงจะยอมรับไปนานแล้วละ แต่...อีบอลตอนนี้กับตอนนั้นมันคนละเวอชั้นกันจร้า อีบอลเวอชั้นนี้สู้คนนะขอบอก
"ก่อนจะพูดอะไรต้องมีหลักฐานหน่อยนะพี่ ไม่นั้นคนที่เดือดร้อนอาจจะเป็นพี่ก็ได้นะ" เอาซี่ กลัวสะที่ไหน เรื่องโดนขู่แบนนี้อีบอลผ่านมาเยอะแล้วจร้า อีกอย่างเรื่องของบอลกับครูต้นบอลก็ไม่เคยพูดกับใครอยู่โรงเรียนก็ไม่เคยทำอะไรเกินเลย แทบจะไม่เข้าไกล้กันเลยด้วยซ้ำหมั่นไส้อยากได้เขาพอเขาไม่เล่นด้วยก็หาเรื่อง
"แต่ถ้าข่าวหลุดออกไป ถึงไม่มีหลักฐานครูต้นก็อาจจะโดนตรวจสอบได้เหมือนกันน๊าาา" เอาอีนี่หาเรื่องไม่ยอมจบสิ้นสักที
"งั้นก็ลองดู ว่า...ระหว่างเด็กอย่างบอล กับพี่ที่เป็นแค่ครูฝึกสอนใครจะแน่กว่ากัน ถ้าเรื่องหลุดออกไป บอลก็จะเอาเรื่องพี่ให้ถึงที่สุด โทษฐานที่ปล่อยข่าว"
"ไหนหลักฐาน ที่บ่งบอกว่าพี่เป็นคนปล่อยข่าวละ หาหลักฐานให้ได้ก่อนเน๊อะ"
บอลไม่รอช้า กดโทรศัพท์เปิดเสียงที่แอบอัดไว้ทันที ทุกคำพูดมันมัดตัวอีครูแจนไว้หมด พออีครูแจนได้ยินถึงกับหน้าหวอกันเลยทีเดียว เตือนแล้วไม่เชื่อ เล่นกับใครไม่เล่น ดันมาเล่นกับอีบอล ขอบอกหาได้กลัวใครไหม
"หลักฐานแค่นี้พอไหมหะ อีพี่แจน" บอลเปิดศึกเต็มรูปแบบ ไม่ไว้หน้าใดๆทั้งนั้น
"เชิญออกไปได้แล้ว ไม่นั้นอย่าหาว่าผมไม่เตือน เชิญ" บอลเปิดประตู เชิญอีครูแจนให้ออกจากห้อง
"ฝากไว้ก่อนนะมึง ฉลาดนักนะอย่าให้ถึงทีกูละกันจะเอาให้กราบตีนเลยคอยดู" พูดจบอีครูแจนก็รีบออกจากห้องครูต้นทันที ส่วนบอลแทบล้มทั้งยืน นึกว่าจะเกิดเรื่องอีกแล้ว ดีที่ไหวตัวทัน ไม่หลงกลอีครูแจนมัน ไม่นั้นเดือดร้อนแน่
ระหว่างที่บอลกำลังถอนหายใจยาวๆ ประตูก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง บอลตกใจเป็นรอบที่สอง พร้อมกับหันไปมอง แต่ก็โล่งอกไป ิเพราะคนที่เปิดประตูเข้ามาคือแคนนั่นเอง
"อ้าวแคน บอลตกใจนึกว่า..."
"บอลนึกว่าจะเป็นครูแจนอีกใช่ไหม"
บอลได้ยินสิ่งที่แคนพูดถึงกับไปไม่ถูกเลย
"แคนเห็นเหรอ"
"หืมมม เห็นและก็ได้ยินหมดแล้ว บอลบอกแคนได้ไหมทำไม่ครูแจนถึงเอาเรื่องครูต้นมาขู่บอลแบบนั้น บอกแคนได้ไหม" บรรยยากาศภายในห้องเริ่มตึงเครียดอีกครั้ง
"เอ่อ..."
"บอกมาเถอะ แคนอยู่ข้างบอลเสมอจำไว้"
แค่เห็นสายตาแคนมัน บอลก็รับรู้ได้ถึงคำพูดของมันแล้ว ว่าสิ่งที่แคนพูดคือความจริงใจ
"งั้นแคนจะถาม บอลก็แค่พยักหน้าก็พอตกลงไหม" บอลคิดชั่งใจก่อนจะพยักหน้าตกลง ก็จำเป็นแล้วนิ
"คนที่บอลชอบคือครูต้นใช่ไหม" แคนถามออกมา บอลมองหน้าแคนแล้วก็พยักหน้าอย่างช้าๆ
"งั้นแคนไม่ถามแล้ว เอาเป็นว่าแคนรับรู้แล้ว" จู่ๆแคนมันก็ไม่ถามต่ออะไรทั้งนั้น แถมยังบอกให้บอลรีบเปลี่ยนชุด จะได้ไปเชียร์การแข่งขัน
"แคนไม่โกรธบอลเหรอ" บอลถามออกไป
"ไม่นะ แคนดีใจสะอีก อย่างน้องคนที่บอลชอบก็คือครูต้น และแคนก็เชื่อว่าครูต้นก็รักบอลมากกว่าแคนแน่นอน" โหแคนโครตแมน ไม่อยากจะเชื่อว่าประโยคพวกนี้จะออกมาจากปากเด็กที่ไม่เอาไหนอย่างแคนได้ จะว่าไปแคนมันเปลี่ยนไปเยอะจริงๆนะเนี่ย
เสร็จแล้วบอลก็รีบเปลี่ยนชุด ส่วนแคนก็เดินไปเดินมาเหมือนคิดอะไรสักอย่าง และแล้วอยู่ๆแคนมันก็พูดขึ้นมาว่า
"แคนคิดออกแล้ว จะจัดการกับครูแจนยังไง" บอลถึงกับงง
สรุปแคนมันไม่ไว้ใจอีครูแจน แคนมันบอกว่า ถ้าจะตีงูก็ต้องตีให้ตาย ถ้าตีแค่หลังหักมันจะแว้งกัดเราได้ บอลก็งงไปกันใหญ่ อะไรงูๆตีๆไม่เข้าใจ แคนมันไปเอาสำนวนพวกนี้มาจากไหนกันนะ แถมยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างกับมีแผนการอยู่ในใจแล้วตอนนี้ บอลถามมันก็ไม่บอก ไดด้แต่บอกว่าไว้ค่อยเล่าให้ฟัง บอลละอยากจะดีดหนน้าผากมันสักสองสามทีจริงๆ
"แคนบอกบอลหน่อยนะ บอลอยากรู้แล้วอะ"
"ไม่บอก ถ้าจะให้บอกบอลก็ต้องหอมแก้มแคนก่อน"
"ได้ งั้นบอลขอครูต้นให้นะโอเคไหม" 555 แค่เอ่ยชื่อครูต้น ไอ้แคนก็สั่นไปทั้งตัวแล้วว จากนั้นไอ้แคนก็วิ่งออกจากห้องทันที บอลรีบวิ่งไล่มันแต่ก็ไม่ทัน วิ่งเร็วอย่างกับม้า สรุปแผนการอะไรบอลก็ยังไม่รู้เลย แคนมันบอกแค่ว่า "รับรองครูแจนไม้กล้ามายุ่งเรื่องบอลกับครูต้นแน่นอน" แคนมันบอกอีกว่า มันยอมเอาตัวเข้าแลกเลยนะ ฟังไปฟังมาบอลก็งงอยู่ดี เอาเป็นว่าค่อยให้แคนมันบอกดีกว่า
แค่นี้ก่อนนะครับ ขอแยกเป็นสองตอนนะะครับ มันยาวไป รับรอง ตอนที่1.2จะตามมาติดๆคครับ
รอตอนต่อไปนะคับ ชอบมากสนุกมากคับ หายไปนาน มายาวๆเลยนะ สู้ๆนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ หายไปนาน ว่าไปน้องบอลนี่หล่อเหมือนกันนะ แม้แต่กระเทยก็ยังแอบชอบ{:5_135:} สนุกมากครับ สุดยอดเลยครับ ไม่มีเรื่องบนเตียงก็ฟินได้ ชอบการเขียนของคุณนักเขียนมาเลยอะ เล่าความเป็นมาได้ดีเลย อ่านเพลินเลย ในที่สุดก็มาสักที ฟินเหมือนเดิมเลยคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ อ่านตอนเกริ่นเรื่องแล้วไปดูชื่อเรื่อง คิดว่าบอลจะไม่เล่าต่อละ แอบเฟลเลยตอนแรก พออ่านไปอ่อ บอลพรรณนา ตอนแรกแอบนอน+ตกใจ 555+ เก่งขึ้นมากเลยนะบอล ติดตามตั้งแต่อีพีแรกจนปัจจุบันบอลพัฒนาขึ้นมากๆเลย รีบมาลงต่อนะ รออ่านอยู่ สู้ๆ เรียนเป็นไงบ้าง เมื่อวานพึ่งไปคณะเภสัชฯมาด้วย ขอบคุณที่กลับมาเขียนต่อนะคับ รออ่านทุกวันเลยครับ ขอบคุณมากๆเลยครับ แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย พรรนิกา เมื่อ 2025-9-11 10:39
Pexm ตอบกลับเมื่อ 2025-9-11 01:19
อ่านตอนเกริ่นเรื่องแล้วไปดูชื่อเรื่อง คิดว่าบอลจะไ ...
เรื่องเรียนโอเคครับไม่น่ากลัวอย่างที่คิด แต่อย่างว่าแหละนี่แค่ปี1เอง แต่ที่แน่ๆสอบบ่อยมากกก ชีวิตมีแต่สอบกับสอบจริงๆ555 ขอบคุณมากครับ
หน้า:
[1]