ความลับกับเด็กที่ถูกมองข้าม ตอน 8 - เล่นเสียวจนเข้าโรงพยาบาล
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Recs เมื่อ 2025-9-7 18:37ย้อนอ่านตอนเก่า...>>ตอน 1 - ตีสนิทน้องแถวบ้าน<<>>ตอน 2 - สอนเด็กแว่นชักว่าว<<>>ตอน 3 - เสพติดความเสียว<<>>ตอน 4 - เปิดเทอมก็เริ่มเสียว<<>>ตอน 5 - เปิดเผยความลับกับน้องชาย<<>>ตอน 6 - เหตุเกิดเพราะความหวงน้อง<<>>ตอน 7 - น้องในหมู่บ้านพาเสียว<<
ตอน 8 - เล่นเสียวจนเข้าโรงพยาบาล
หลังจากที่ผมได้ร่วมมือกับน้องกาย วัย 13 ปี และน้องเก้าผีเด็กที่อยู่ในบ้านของผม ช่วยกันทำภารกิจตามหาหนังสือการ์ตูนเล่มหนึ่งที่ผีเด็กชื่อ "ม่อน" เคยอ่านค้างไว้ก่อนตาย เพื่อให้น้องได้จากไปอย่างหมดห่วง
กว่าจะผ่านไปได้นั้นไม่ง่ายเลย ถึงขั้นต้องให้น้องม่อนเข้าสิงร่างฟิว เพื่อนที่อยู่หมู่บ้านเดียวกัน เพื่อแอบเข้ามาในบ้าน แต่ก็ยังต้องเจออุปสรรคอย่างย่าฟิวที่กลับมาก่อนเวลา ทว่าในที่สุดเราก็หาหนังสือเจอ พร้อมทั้งได้รู้ความจริงที่ซ่อนอยู่เกี่ยวกับม่อน... และก็สามารถพาน้องไปเกิดใหม่ได้อย่างสงบสุข
วันถัดมายังคงเป็นวันอาทิตย์ อีกหนึ่งวันหยุดที่กะว่าจะพักผ่อนให้เต็มที่ ลืมตาตื่นมาก็เห็นน้องกายนอนหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอด น่ารักจนผมอดไม่ได้ก้มลงหอมเบาๆ ที่หัวน้อง กลิ่นหอมอุ่นๆ จากตัวน้องกายทำเอาผมอยากจะขดนอนต่อทั้งวัน ไม่อยากลุกไปไหนเลย
"...กี่โมงแล้วพี่มิก?...งืมม..." เสียงงัวเงียของน้องดังขึ้นพร้อมอ้าปากหาวยาว
"สิบโมงแล้ว... กายจะไปไหนเหรอ?"
"ป่าว... แค่มีนัดเล่นเกมกับเพื่อนตอนเที่ยง" น้องตอบพลางซุกหน้าลงมาที่อกแบบคุ้นชิน
"งั้นหลับต่ออีกนิดก็ได้ เดี๋ยวใกล้เที่ยงพี่ปลุก" ผมลูบหัวกล่อมเบาๆ น้องพยักหน้าเหมือนตอบรับแล้วค่อยๆ หลับตาต่อ
"พี่ครับ ตื่นแล้วเหรอ?... ผมมีเรื่องจะบอก" เสียงใสๆ ของน้องเก้าดังขึ้นอยู่ข้างเตียง
"มีอะไรเหรอเก้า?"
"พอผมเลเวลหก มันมีเมนูให้เลือกเพิ่มอีกหนึ่งคน ที่จะให้เห็นและคุยกับผมได้ครับ"
"จริงเหรอเก้า? ดีจัง..." ผมถามทั้งที่ยังหลับตาง่วงอยู่
"เก้าบอกว่าอะไรเหรอพี่มิก?..." กายถามเสียงงัวเงีย ตาปิดอยู่แต่ก็เหมือนอยากรู้ไปด้วย
"บอกว่าเวลหกแล้ว เลือกเพิ่มให้คนเห็นได้อีกคน กายอยากมองเห็นเก้าได้มั้ย?"
"เอาดิพี่... อยากเห็นอยู่นะ"
"แต่ถ้างั้นผมก็สิงน้องพี่ไม่ได้แล้วสิครับ สิงได้เฉพาะคนที่มองไม่เห็นผมครับ" เก้าพูดด้วยความเสียดายนิดๆ
ผมเลยก้มไปกระซิบข้างหูน้องกาย "เก้าบอกว่าถ้าเลือกให้กายเห็น จะสิงกายไม่ได้แล้ว"
"อ่าว... งั้นให้เก้าสิงอีกสักรอบได้มั้ยพี่? ยังไม่ได้ให้เก้าลองแบบที่คุยไว้เลยหนิ"
"ห้ะ!? จะให้ลองตอนนี้เลยเหรอ?" ผมนี่หายง่วงทันทีกลายเป็นเงี่ยนแทนละ
"จริงด้วยครับพี่ อยากลองมากๆ เลยครับ" เก้าทำตาเป็นประกายเสียงตื่นเต้นสุดๆ
"ใช่พี่ เดี๋ยวพอกายหลับก็ให้เก้าสิงไปเลย ถือเป็นการลองส่งท้าย"
"แน่ใจนะกาย?"
"แน่พี่ บอกเก้าเต็มที่ได้เลย จะได้รู้ว่าขึ้นสวรรค์มันเป็นยังไง อิอิ" น้องกายหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกอดผมแน่นขึ้น เหมือนประกาศความพร้อมเป็นหนูทดลองเต็มที่
ผมยอมทำตามคำขอน้องๆ สุดท้ายก็ลูบหัวกล่อมน้องกายอย่างอ่อนโยน จนเจ้าตัวเผลอหลับไปอีกครั้งในอ้อมกอด แค่คิดก็ทำเอาแถวเป้ากางเกงผมเริ่มพองขยายขึ้นมาแล้ว...
...
น้องเก้าถอดเสื้อผ้าจนหมด และเริ่มทำการสิงน้องกายครั้งสุดท้ายที่ตอนนี้หลับสนิทไปอีกรอบจนค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองที่ผม
"เข้ามายังเก้า... ทำไมเมื่อวานตอนสิงฟิวไม่เห็นต้องแก้ผ้าเลย?"
"พอดีเมื่อวานรีบไปหน่อยอ่ะครับ แหะๆ" น้องตอบแบบเขินๆ ก่อนจะหยิบแว่นตัวเองมาใส่ และนอนคว่ำหันก้นมาทางผม"เริ่มเลยไหมครับ? ผมพร้อมแล้วครับพี่"
"ใจร้อนจังเราอ่ะ มันต้องทำให้เคลิ้มก่อนสิ"
"ทำไงเหรอครับ?" น้องเก้าหันมาถามแบบงงๆ
ผมไม่ทันได้ตอบอะไร ก็ขึ้นไปคร่อมร่างน้องจากข้างหลัง ก่อนจะดึงคางน้องมาจูบปากแลกลิ้นกันอย่างนุ่มนวล พร้อมเอาเป้ากางเกงผมถูไถไปกับกางเกงนอนบางๆ ของน้องไปด้วย
"อืมมม... พี่ชอบจูบปากผมเหรอครับ?"
"งืมม... ชอบสิ... มันนุ่มและเย็นดี"
"ผมก็ชอบ... อุ่นดีครับ...อื้มม..."
เราสลับกันดูดลิ้นให้กันอยู่สักพัก ก่อนผมจะเปลี่ยนไปลองเลียขาแว่นของน้อง ไล่ไปถึงซอกหูขาวๆ ลงมาไซร้หลังคอเย็นๆ พร้อมกับมือผมที่ลองบี้หัวนมเล็กๆ ไปด้วย ทำเอาเก้าขำเบาๆ ตัวบิดไปมาเหมือนจะทนไม่ไหว
"งืมม... จั๊กจี้จังครับ...ซี้ดด..."
ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ยกเสื้อน้องขึ้นพร้อมก้มลงเลียไปที่แผ่นหลังขาวๆ จับตูดน้องกระดกขึ้น ลากลิ้นลงมาจนถึงร่องก้นของเก้า จับถกกางเกงนอนออกจนเจี๊ยวขาวๆ ที่แข็งเต็มที่ของน้องเด้งออกมาพร้อมน้ำเงี่ยนใสๆ ยืดยาวเป็นสาย
สายตาผมตอนนี้จ้องไปที่รูสีขาวอมชมพูที่เป็นเอกลักษณ์ของน้องกาย เพราะน้องดูแลทำความสะอาดของตัวเองอย่างดีมาตลอด เตรียมพร้อมให้พี่ชายคนนี้ก้มลงไปบรรจงดูดเบาๆ ดังจ๊วฟๆ ทำเอาน้องเก้าหลับตาปี๋ ส่ายก้นดิ้นไปมาเพราะทนไม่ไหวจากการโดนลิ้นของผมทะลวงเข้าไปในรูของน้องเป็นครั้งแรก
"ซี๊ดด... พี่ครับ... พี่ทำอะไรครับ... อ่าาา..." น้องครางเสียงแหลมเหมือนไม่เคยพบความเสียวแบบนี้มาก่อน ทำเอาผมยิ่งได้ใจ จับน้องแหวกก้นลงลิ้นรัวใส่รูเล็กๆ จนน้องต้องขมิบเกร็งไปมา ก่อนจะลองใช้นิ้วผมยัดเข้าไปตามน้ำลายลื่นๆ ทำเอารูน้องเริ่มขยายกว้างยิ่งขึ้น
"ถ้าเจ็บละบอกนะเก้า..."
"งื้ออ...ครับพี่"
พอเห็นน้องเริ่มทนได้ ผมเลยดึงนิ้วออก และดันแท่งควยขนาด 5.5 นิ้วของผมเข้าไปแทน ทำเอาน้องดิ้นแรงเหมือนพยายามจะดันตัวผมออกให้ได้
"พี่ครับ... มันจุก... ซี๊ดดด..."
"ไม่เป็นไร ทนนิดนึง ขมิบให้พี่หน่อย... อ่าาา... แบบนั้นแหละ... อืมมม..." รูเย็นๆ ของเก้าเริ่มผ่อนคลายขึ้น ขมิบตอดควยผมเบาๆ ถึงจะเป็นรูเดียวกัน แต่ความรู้สึกมันต่างจากของน้องกายมาก
"งืมม... เสียวจังครับ... อ่าาา..."
"ดีมากเก้า...ซี้ดดด... แน่นมาก... อ้าาา..." ผมประครองเอวน้อง เริ่มจับซอยเข้าออกเบาๆ จนน้องเริ่มชินกับท่อนเอ็นของผม เริ่มโยกรับจังหวะให้ผมกระเด้าง่ายขึ้น
"พี่ครับ...ซี้ดดด... ดีมากเลยครับ... อูยยย..." น้องเริ่มครางไม่ได้ศัพท์ แต่ใช้เวลาไม่นานก็เด้งตูดรับควยผมได้ดีขึ้นแล้ว ทำเอาผมเสียวไปทั้งแท่ง เร่งกระแทกก้นขาวๆ กระทบกับท้องน้อยผมดัง ปั๊บๆๆ...
"โอยย... เก่งมากเก้า... ซี๊ดดด... พี่ไม่ไหวแล้วเก้า... อ้าาา..." ผมกุมมือเย็นๆ ทั้งสองข้างของน้องไว้แนบไปกับเตียง เร่งจังหวะกระเด้าตูดเก้าในท่าหมาอย่างเมามันส์ แบบไม่สนใจแล้วว่านี่คือร่างกายน้องชายแท้ๆ ของผม
"พี่มิก... ผมไม่ไหวแล้ว... เสียวครับ... อืมม... จะแตกแล้ว...อ้ะๆๆๆ..."
"อูยย... พี่ก็จะแตก... จะแตกแล้วเก้า... อ้าาา..." ผมกระแทกควยใส่น้องแบบมิดด้าม รู้สึกเหมือนโดนตอดรัดเย็นวาบไปหมดทั้งแท่ง จนผมทนไม่ไหวปล่อยน้ำว่าวอุ่นๆ พุ่งแตกเข้าไปในตัวเก้าเป็นครั้งแรก
ในเวลาเดียวกันน้องเก้าก็น้ำพุ่งอีกคนหยดเปื้อนเต็มที่นอนผม คงจะเสียวมากจนทนไม่ไหวจริงๆ ถึงได้แตกเองแบบไม่ต้องใช้มือช่วยชักเลย
"เป็นไงบ้างเก้า... ชอบมั้ย?" ผมถอนควยออกจากก้นน้อง มานอนลูบหัวน้องเล่น รู้สึกเพลียกว่าปกติมากๆ เหมือนโดนน้องดูดเอาพลังงานผมไปด้วยเลย
"ชอบมากครับ ไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้มาก่อน..." น้องนอนหอบเหนื่อย มือลูบไปบนผ้าปูที่เปื้อนน้ำว่าวแบบรู้สึกผิด
"ไม่เป็นไรช่างมัน เดี๋ยวพี่ซักเอง..." ผมพูดจบก็จุ๊บไปที่หน้าผากน้องเบาๆ หนึ่งที
"ขอโทษด้วยนะครับ... งั้นผมออกแล้วนะครับ" น้องเก้านิ่งหลับไปเหมือนจะออกจากร่าง จนน้องกายลืมตาตื่นขึ้นมาทันที ทั้งที่ยังไม่ได้ใส่กางเกง
"เป็นไงบ้างพี่มิก เอากับเก้าเสียวมั้ย?" น้องพูดพลางถอดแว่นออก"แปลกๆ หน่อย แต่เสียวดี"
"งั้นเอากับกายต่ออีกรอบป่ะ?" น้องถามจนทำเอาผมแปลกใจ เหมือนคุมตัวเองไม่อยู่เลยจับน้องถอดเสื้อ และอุ้มไปจัดต่ออีกรอบในห้องน้ำแบบไม่ลังเลเลย...
...
"อืมม... อ่าา... ซี๊ดดด... อั๊กกๆ..." น้องกำลังโดนผมกระแทกตูดอีกครั้งจนเสียงสั่นอยู่ในอ่างน้ำ กอดคอผมไว้แน่นในท่าหันหน้าเข้าหากัน รอบนี้รูน้องลื่นจนยัดเข้าไปง่ายมาก เพราะน้ำสบู่ที่เราแช่อยู่ด้วยกันในอ่าง ผมเลยจับน้องอ้าขาให้เย็ดได้ถนัดขึ้น
"งืมมม... อึกกก... อื้อออ... " ผมพยายามประกบดูดปากน้องไม่ให้ส่งเสียงครางดังลอดออกไปชั้นล่าง จับร่างน้องกระแทกในอ่างจนน้ำกระเพื่อมไปมาตามแรงโยกของผม
เราเย็ดกันอยู่สักพัก รัวลิ้นไปมาใส่กัน เหมือนต่างคนต่างอดอยากกันมากทั้งที่เพิ่งเสร็จไปรอบนึง ความรู้สึกเย็นแปลกๆ ยังติดอยู่ในปากผม แถมรูของน้องที่บีบรัดยังคงเย็นวาบในแบบที่ผมคุ้นเคย
"อันนี้คือเก้าใช่มั้ย?...ซี๊ดดด... อ่าา..."
"ใช่ครับ... อืมมม... ขอโทษนะครับ... อ่าา..." สรุปน้องเก้ายังคงสิงอยู่ไม่ได้ออกไปจากร่างนี้ แกล้งหลอกทำเป็นน้องกายให้ผมเย็ดต่ออีกรอบ
"ช่างมัน... เก้า... ซี้ดด... พี่จะแตกแล้ว... โอยย..." ยิ่งรู้ว่าเป็นเก้าผมเลยยิ่งเงี่ยนกระแทกน้องแรงขึ้น จนแทบจะทนต่อไม่ไหวแล้ว ไม่นานนักผมก็แตกในใส่น้องเป็นน้ำที่สองคาอ่างอาบน้ำบ้านผม ปล่อยน้ำว่าวทะลักไหลออกมาลอยผสมปนไปกับน้ำสบู่
รอบนี้เหมือนผมแทบหมดแรงแล้วจริงๆ มันทั้งเพลียทั้งเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก เหนื่อยกว่าตอนเอากับน้องกายหลายเท่าเลย จนแทบอยากจะซบอก หลับคาอ้อมกอดน้องในอ่างอาบน้ำไปทั้งแบบนั้น
"พี่ครับ... เป็นไรมั้ยครับ ไหวมั้ย?" น้องเก้าลูบแก้มผม พยายามเรียกสติให้ผมตื่น
"อืม... ไม่เป็นไร... พี่แค่เพลียนิดหน่อยอ่ะ" ผมตอบแบบสลึมสลือ พยายามฝืนลุกออกจากอ่าง เช็ดตัวให้แห้ง พากันใส่เสื้อผ้าทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
ผมรู้สึกตัวอีกทีเหมือนกำลังลืมตาตื่นขึ้นบนที่นอนแบบเพลียสุดๆ เหลือบไปเห็นน้องกายนั่งหน้าคอมเล่นเกมอยู่ โดยมีน้องเก้าเกาะเบาะมองจอด้วยสายตาลุ้นสุดตัว
"กายตื่นแล้วเหรอ..." ผมถามเสียงยังงัวเงีย หันไปดูนาฬิกา ถึงเพิ่งรู้ตัวว่าหลับยาวมาถึงบ่ายโมงกว่าแล้ว
"ใช่พี่มิก เดี๋ยวขอจบตานี้ก่อนนะ" กายตอบพลางกดเมาส์รัวๆ เหมือนติดลมกับเกม
"เมื่อกี้... ขอโทษที่หลอกพี่นะครับ" เก้าหันมามอง เดินเข้ามาใกล้เสียงอ่อย เหมือนสำนึกผิดจริงๆ
"ไม่เป็นไรหรอก พี่รู้อยู่แล้วแหละ ตัวเย็นซะขนาดนั้น... แต่ทีหลังอย่าโกหกแบบนี้อีกนะ" ผมบ่นน้องเบาๆ ไม่อยากให้น้องเก้าได้ใจ
"เอ้อพี่! กายมองเห็นเก้าได้แล้วนะ!" กายตะโกนข้ามมาจากหน้าคอม
"เก้ากดใช้ให้กายเห็นไปแล้วเหรอ?"
"ครับ ใช้ไปตอนพี่หลับ..." เก้าพยักหน้าตอบ แต่สีหน้ากลับหม่นลงนิดๆ
"เป็นอะไรเก้า เสียดายไง?" ผมยันตัวนั่งคุยบนเตียง แต่ยังรู้สึกมึนหัวนิดๆ
"นิดหน่อยครับ... เหมือนยังติดใจอยู่เลยครับ" เก้าก้มหน้า ตอบเสียงอายๆ
"ว่าละแสบตูดจัด เมื่อเช้าจัดกันสองน้ำเลยดิ เป็นไงเก้า เหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยมั้ย? ฮ่าๆ" กายเดินมานั่งบนเตียงแล้วแซวเต็มๆ ทำเอาผมกับเก้าแทบมุดผ้าห่มหนี
"เหมือนครับ... แต่ขอโทษที่ทำกายเจ็บนะครับ" เก้ายิ้มเขินๆ "และหลังทำเสร็จแบตผมเหมือนกลับมาเต็มร้อยด้วยครับ"
"ไม่เป็นไรเก้าเราชินละ แต่เล่นซะจนพี่มิกหมดแรงเลยนะเนี่ย" น้องกายตอบแบบขำๆ
"เพราะเก้ามันดูดพลังพี่ไปเพิ่มแบตไง" ผมแอบบ่นนิดๆ
"งี้พี่ไม่ต้องตื่นเช้าไปใส่บาตรทำบุญให้เก้าแล้วดิ วันไหนอยากเติมแบตก็จับเก้าเย็ดก็พอละ ฮ่าๆๆ" กายหัวเราะจนตัวงอ
"แต่เก้าสิงกายไม่ได้แล้วหนิ คงทำบ่อยไม่ได้ละ" ผมทวนความจำน้องกายอีกรอบ
"เออว่ะ ลืมไปเลย... งั้นเดี๋ยวพาไปสิงไอฟิวแทนก็ได้" กายเสนอไอเดียแปลกๆ หน้าตาเฉย
"พอเลยกาย นั่นเพื่อนกายนะ พี่ไม่อยากให้ไปยุ่งกับฟิวมาก"
"ก็อย่าให้มันรู้ดิ ฮ่าๆๆ" กายยังไม่หยุด หัวเราะพลางกลิ้งไปบนเตียง แถมมือดันไปแตะคราบขาวบนผ้าปูแล้วเอามาดมหน้าตายอีก
"อย่าไปฟังไอกายมันมากเก้า เดี๋ยวพี่หาวิธีอื่นให้เก้าเอง" ผมหันไปปลอบใจน้อง
"ครับพี่มิก" เก้ายิ้มแฉ่งทันที เหมือนมีความหวังที่จะได้โดนผมเย็ดอีก
...ซึ่งเอาจริง ผมเองก็ติดใจน้องเข้าให้แล้วเหมือนกัน เป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่เกินจะห้ามใจ แม้มันจะทำให้ผมเสียพลังงานมากกว่าปกติ แต่ถ้าแลกกับความสุขที่ได้รับมันก็คุ้มค่าแล้ว ยังไงก็ดีกว่าการต้องตื่นเช้าไปใส่บาตรให้เก้าอย่างที่กายบอกแหละ......
วันนั้นหลังจากกินข้าวเสร็จ ผมต้องไปนั่งซักผ้าปูที่นอนอยู่หลังบ้านคนเดียว เพราะดันเปื้อนคราบน้ำว่าวของน้องกายตอนเอากับเก้าจนเป็นดวงเต็มผืน... กำลังนั่งขยี้อยู่อย่างสงบ อยู่ๆ น้องเก้าก็วิ่งหน้าตาตื่นตระหนกเข้ามาหาผม
"พี่มิก! เกิดเรื่องแล้วครับ! คือๆๆ..."
"ใจเย็นเก้า มีไรค่อยๆ พูด" ผมรีบลุกขึ้นลุ้นตามไปด้วย
"คือ... เมื่อกี้กายอ่ะครับ เพิ่งให้พี่สอนวิธีย้อนเวลาตามที่สัญญาไว้ แล้ว..." เก้าพูดเสียงสั่นๆ เหมือนลังเลจะเล่าต่อดีมั้ย
"แล้วไงต่ออ่ะเก้า?" ผมเริ่มใจไม่ดี
"เมื่อกี้พี่กำลังอธิบายอยู่ดีๆ น้องพี่ดันลองแตะตัวผมรัวๆ ย้อนกลับไปกลับมาจน... อ้วกแตกเละเต็มห้องเลยครับ!"
"เฮ้ย! จริงดิ!" ผมตกใจรีบวิ่งพุ่งเข้าบ้านไปดู
สภาพที่เห็นคือกายนอนซมอยู่บนพื้นเละเทะเหมือนที่ผมเคยผ่านเวลามาเป็นสิบรอบ แต่ดูจะหนักกว่าจนหน้าซีดเผือด ตัวสั่นไม่หยุด เล่นเอาผมแทบช็อก
แสดงว่า... กายก็เป็นเหมือนกันกับผมเลย คือแตะตัวเก้าแล้วเวลาย้อนกลับ แต่ถ้าฝืนมากเกินเมื่อไหร่ก็กลายเป็นแบบนี้
สุดท้ายผมกับน้ากิ่งต้องหามน้องกายส่งโรงพยาบาลกันหัวซุกหัวซุน...
เย็นวันนั้น ผมกับน้องเก้าต้องนั่งเฝ้าน้องกายที่โรงพยาบาล ไข้ขึ้นสูงจนหมอต้องให้น้ำเกลือ แม่ผมก็บ่นยกใหญ่ คิดว่าน้องกายไปกินอะไรผิดสำแดงจนแพ้อาหารเข้า
แต่น้องกายเหมือนยังดูไม่เข็ด ชื่อชมพลังย้อนเวลาของเก้าใหญ่ ทำเอาผมได้แต่ส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ "งั้นเดี๋ยวพี่ลงไปเซเว่นนะ เอาไรมั้ยกาย?"
"เอาช็อกโกแลตก็ได้พี่ อยากกินไรหวานๆ อ่ะ" น้องตอบแบบเสียงแหบๆ เหมือนคนป่วยจริงๆ
"โอเค งั้นเก้าอยู่เป็นเพื่อนกายก่อนนะ เดี๋ยวพี่มา"
"ครับพี่" น้องพยักหน้า รีบไปนั่งข้างเตียงกาย เปิดมือถือเลื่อนดูอะไรเล่นไปเรื่อย ขำกันอยู่สองคน
ในใจโล่งขึ้นหน่อยที่เห็นทั้งคู่ยังหัวเราะกันได้ แต่ก็ยังอดกังวลไม่ได้หรอกเพราะรู้ดีว่า... ถ้าปล่อยให้อยู่ด้วยกัน เดี๋ยวก็มีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นอีกแน่
...
ผมรีบเดินลงไปเซเว่น ซื้อขนมกับของกินเล็กๆ น้อยๆ เอาไว้ฝากกายกับเก้า ระหว่างเดินกลับขึ้นมาก็มองไปรอบๆ เห็นมีคนป่วยทุกเพศทุกวัย มีเด็กคนนึงผมร่วงจนหัวโล้นหันมายิ้มให้ เห็นแล้วน่าสงสารจริงๆ
เดินไปเรื่อยๆ ผมดันเหลือบไปเห็นคนรู้จักอยู่คนนึง... นั่นคือย่าน้องฟิวที่นั่งรออยู่คนเดียวแถวหน้าห้องตรวจ
"หวัดดีครับย่าฟิว มาทำอะไรที่นี่เหรอครับ?" ผมยกมือไหว้อัตโนมัติ
"อ้าว หวัดดีลูก… พาฟิวมาตรวจน่ะจ่ะ แล้วหนูมาทำอะไรล่ะ ไม่สบายหรือเปล่า?"
"ไม่ใช่ผมหรอกครับ น้องชายผมป่วยเลยมาเฝ้า"
"อ๋อ… งั้นขอให้น้องหายไวๆ นะลูก" ย่ายิ้มให้ ดูอบอุ่นจนผมเผลอยกมือไหว้ซ้ำเหมือนเจอญาติผู้ใหญ่ตัวเองเลย"เอ้อ… เมื่อคืนย่ายังฝันถึงม่อนอยู่เลย ฝันเหมือนมันมาบอกว่าจะไปเกิดแล้วนะลูก"
ผมได้ยินแบบนั้นก็โล่งใจ "เหรอครับย่า?… ถ้างั้นก็ดีเลยสิครับ"
"ใช่จ้ะ หลานย่าจะได้หมดห่วงสักที"
คุยกันอยู่พักหนึ่ง อยู่ๆ ผมก็นึกถึงเรื่องเก้าขึ้นมา ถ้าก่อนตายเก้าเคยมาเล่นกับฟิวจริงๆ ย่าฟิวต้องรู้จักแน่ๆ
"ย่าครับ ขอถามอะไรนิดนึง… พอรู้จักเด็กที่ชื่อเบสท์มั้ยครับ ตัวเล็กๆ ใส่แว่น?"
"อ๋อ! หนูเบสท์ เพื่อนสนิทฟิวตั้งแต่เด็กเลยลูก" ย่าฟิวตอบทันที ทำเอาผมใจเต้นแรงขึ้นเหมือนได้จิ๊กซอว์ชิ้นใหม่"พูดแล้วก็สงสาร ไม่น่าจากไปเร็วแบบนั้นเลยนะ"
"แล้วเบสท์เป็นอะไรเสียเหรอครับ?"
"เท่าที่พ่อเขาเล่า เหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าจ้ะ แต่ย่าก็ไม่กล้าถามรายละเอียดหรอก" ย่าฟิวถอนหายใจเบาๆ มองไปทางห้องตรวจ "ฟิวเอง ตั้งแต่เสียเพื่อนไปก็เหมือนจะซึมลง ย่าถึงต้องพามาหาหมอเรื่อยๆ กลัวว่าจะเป็นเหมือนกับเพื่อนมัน"
ผมนี่ช็อคไปเลย ไม่คิดว่าเด็กที่ร่าเริง สดใสอย่างฟิว จะต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ แปลว่าฟิวกับเบสท์ต้องสนิทกันมากจริงๆ ถึงได้เสียใจขนาดนั้น
"แล้วย่าพอจะรู้จักพ่อของเบสท์เขามั้ยครับ?" ผมลองถามต่อด้วยความอยากรู้สุดๆ
"ย่ายังเคยไปตรวจโรคกับเขาอยู่เลย เห็นว่าเขาทำงานเป็นหมอที่โรงพยาบาลนี้ด้วยจ้ะ" ย่าฟิวตอบแบบไม่มีท่าทีสงสัยอะไร แต่สำหรับผมคำตอบนั้นมันเหมือนจุดไฟบางอย่างขึ้นมาในใจทันที
"จริงเหรอครับ!?... ขอบคุณมากเลยครับย่าฟิว" ผมก้มหัวให้ ยิ่งรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะได้ก้าวเข้าไปใกล้ความจริงอีกก้าวแล้ว
"อ้าวพี่ มาทำอะไรเนี่ย?" ฟิวทักผมเสียงดัง หลังเพิ่งออกจากห้องตรวจมา
"น้องชายพี่เขาไม่สบายน่ะลูก" ย่าฟิวรีบตอบให้ก่อนที่ผมจะทันอ้าปาก
"ไอกายเหรอ มันเป็นไรอ่ะพี่?" ฟิวถาม สีหน้าเต็มไปด้วยความห่วงใย
"ไข้ขึ้นนิดหน่อย เลยนอนให้น้ำเกลืออยู่ข้างบนอ่ะ"
"ฟิวไปเยี่ยมเพื่อนก็ได้นะ เดี๋ยวย่านั่งรอแถวนี้เอง" ย่าฟิวพูดพลางพยักหน้าให้ แต่ในใจผมแอบลังเลอยู่ลึกๆ กลัวว่าถ้าฟิวไปคุยกับกาย เดี๋ยวกายดันหลุดพูดอะไรแปลกๆ ขึ้นมาจะยิ่งยุ่งไปกันใหญ่
"ไปเยี่ยมได้ป่ะพี่?" ฟิวถามย้ำ แววตาอยากไปจริงๆ
ผมเหลือบมองย่าฟิวที่นั่งยิ้มรออยู่ ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง สุดท้ายก็ต้องยอมพาฟิวไปเยี่ยมน้องกายจนได้
"งั้นผมขอตัวขึ้นไปหาน้องแล้วนะครับ" ผมไหว้ลาย่าฟิวตามมารยาท
"จ๊ะๆ ไว้มาติวให้ฟิวอีกนะลูก" ประโยคนั้นทำเอาผมชะงัก น้องฟิวมองผมแบบงงๆ เพราะตอนนั้นน้องโดนสิงอยู่ ไม่รู้ตัวเรื่องผมอ้างว่ามาติวให้ที่บ้านแน่ๆ
...
ระหว่างที่ผมกับน้องฟิวขึ้นลิฟต์ด้วยกัน น้องก็หันมาพูดเสียงเบาๆ เหมือนขอร้อง
"พี่... อย่าเล่าให้กายฟังนะว่าผมเป็นซึมเศร้า เดี๋ยวมันเอาไปล้อ"
ผมพยักหน้า "ไม่บอกหรอก... แต่เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นอยู่แล้วล่ะ"
"น้องพี่ปากหมาจะตาย ผมไม่ไว้ใจมันอ่ะ" ฟิวพูดเหมือนรู้ทันน้องกาย
"เคๆ ไม่ต้องห่วง งั้นไม่ให้มันรู้แน่นอน"
พอเปิดประตูเข้าไป เห็นเก้ากำลังก้มๆ มองมือของน้องกายอยู่เหมือนกำลังแอบทำอะไรบางอย่าง แต่พอหันมาเห็นผมเข้ามา ก็รีบทำเป็นเนียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ไอฟิว มึงมาเยี่ยมถึงที่เลยเหรอ?" กายทำหน้ายิ้มๆ ทักขึ้น เหมือนรู้ล่วงหน้าแล้วว่ายังไงฟิวก็ต้องโผล่มา สงสัยเมื่อกี้คงย้อนเวลาเล่นกับเก้าอยู่อีกแน่ ไม่เข็ดจริงๆ ไอน้องคนนี้
"เออ กูพาย่ามาหาหมอพอดี" ฟิวตอบแบบเนียนๆ ไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าตัวเองมารักษาอะไร
"พี่เจอกับย่าฟิวตอนไปเซเว่นเลยชวนมา อ่ะ...นี่ ขนมที่กายอยากได้" ผมวางถุงลงบนโต๊ะข้างเตียง
กายยังไม่ทันเปิดถุง ฟิวก็ทำหน้าจริงจังแล้วพูดขึ้นมา"เออ ไอกาย เมื่อคืนกูฝันแปลกๆ ถึงมึงด้วยว่ะ"
"ฝันไรวะ?" กายชะงักไปนิดนึง
"ฝันว่ามึงต่อยกู... แล้วจู่ๆ ก็มาจูบปากกูเฉยเลย ฮ่าๆๆ" ฟิวหัวเราะเสียงดัง ทำเอาผมกับเก้าแอบยิ้มเจื่อนๆ... หรือจริงๆ วันนั้นน้องมันจะรู้สึกตัวอยู่ด้วย!?
"ฝันเหี้ยไรของมึงเนี่ยฟิว! กูจะอ้วก!" กายแอ๊คติ้งเนียนจนผมหายห่วงไปเลย
สักพักแม่น้องกายก็มาอยู่เป็นเพื่อนน้อง ผมเลยถือโอกาสกวักมือเรียกเก้าออกมาหน้าห้อง ตั้งใจจะคุยเรื่องสำคัญ เลยปล่อยให้เด็กสองคนนั้นคุยเล่นกันไปก่อน
...
"เก้า... เมื่อกี้พี่คุยกับย่าฟิวมา เขาบอกว่าพ่อเก้าทำงานที่นี่ด้วย" ผมกระซิบบอกหน้าห้อง
"จริงเหรอครับ... งั้นผมจะได้เจอพ่อแท้ๆ แล้วสิ?" แววตาน้องเต็มไปด้วยความหวังทันที
"ใช่ เขาน่าจะอยู่แผนกอายุรกรรม ลองไปดูกันเถอะ"
ระหว่างเดินไปด้วยกัน ผมนึกถึงเรื่องที่ย่าฟิวบอก เรื่องที่ม่อนมาเข้าฝัน เลยหันไปชวนเก้าเล่นๆ
"เออเก้า... คืนนี้ลองเข้าฝันพี่ดูบ้างมั้ย?"
น้องตาโตทันที "ผมยังไม่เคยลองเลย แต่ใช้ตั้ง 300 SP แน่ะครับ..."
"คืนนี้ลองกัน เดี๋ยวพี่เติมแต้มให้... ในฝันเราน่าจะโดนตัวกันได้แล้วนะ" แค่คิดก็รู้สึกตื่นเต้น จะได้จับตัวน้องจริงๆ แบบไม่ต้องไปยืมร่างคนอื่นอีก
"ได้เลยครับพี่... ผมอยากขึ้นสวรรค์กับพี่อีกจังครับ" น้องพูดทีทำเอาผมเกือบหลุดขำคิดไปไกลละ ต้องตั้งสติกลับมาโฟกัสเรื่องนี้ก่อน
"ว่าแต่... เมื่อกี้ตอนพี่เข้าห้องมา เก้าทำอะไรอยู่กับกาย?" ผมแกล้งลองถามน้อง
น้องเก้าชะงัก "เอ่อ... คือ..."
"เล่ามาเถอะ พี่ไม่ว่าอะไรหรอก"
"กายชวนผมชักว่าวด้วยกันครับ แล้วพี่กับฟิวเข้ามาเห็นพอดี เลยแตะตัวผมย้อนเวลากลับไปแปปนึง... " น้องเก้าสารภาพแบบหมดเปลือก
ผมถึงกับยกมือกุมขมับทันที นี่แหละเหตุผลที่ไม่ควรปล่อยให้สองคนนั้นอยู่ด้วยกัน"ทีหลังไม่ต้องตามใจกายมันทุกเรื่องก็ได้เก้า เดี๋ยวไข้มันกำเริบหนักอีก"
"เคครับพี่... ขอโทษครับ" เสียงน้องฟังดูสำนึกผิดสุดๆ ไม่รู้วันนี้เป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วที่น้องเอ่ยคำนี้
พอเดินมาถึงเคาน์เตอร์แผนกอายุรกรรม ผมเลยลองถามหาด้วยชื่อนามสกุลพ่อเก้าที่เคยเห็นจากสัญญาซื้อบ้าน ซึ่งกายแอบไปขอแม่ถ่ายมาให้
แต่คำตอบจากพยาบาลกลับทำเอาทั้งผมและเก้าใจหาย คุณหมอคนนั้นย้ายไปอยู่ต่างประเทศสักพักแล้ว...
เราเลยเดินออกมาด้วยความเสียดาย แต่ก็ไม่ได้สิ้นหวังซะทีเดียว อย่างน้อยเราก็ได้เบาะแสแล้ว ว่าพ่อของเก้ามีตัวตนจริงๆ และยังอาจตามหาเจอในวันหนึ่งข้างหน้า
...
ตอนกำลังจะลงลิฟต์ ผมเหลือบไปเห็นเด็กคนเดิมอีกแล้ว ใส่ชุดคนไข้ ตัวเล็กประมาณเจ็ดแปดขวบ กำลังถือตุ๊กตาหมีไว้แน่น หันซ้ายหันขวาเหมือนหาทางไม่เจอ
"น้องหลงทางเหรอ... กำลังจะไปไหนอ่ะ?" ผมลองทักทายน้อง
"หนูกำลังจะกลับห้องอ่ะ แต่จำทางไม่ได้แล้ว" น้องตอบเสียงใสชัดเจน
"เราลองช่วยน้องเขามั้ยครับ?" เก้าเอียงหน้ามาหาผม
ผมพยักหน้า "อืม งั้นเดี๋ยวพี่พาไปส่งนะ... น่าจะอยู่ตึกผู้ป่วยเด็กแหละ"
เราเดินขึ้นลิฟต์ไปด้วยกัน พอถึงชั้นกุมารเวชก็ค่อยๆ เดินตามหาห้องให้น้อง น้องบอกว่าเป็นห้องรวม มีหลายเตียงอยู่ด้วยกัน
"หนูชื่อไอซ์นะ... ขอบคุณพี่มากเลยที่มาส่ง" น้องพูดพร้อมยิ้มกว้าง
ตอนนั้นเองผมเพิ่งสังเกตว่าน้องเป็นเด็กผู้หญิง... เผลอคิดว่าเป็นเด็กผู้ชายเพราะหัวน้องโล้นเกลี้ยง ไม่เหลือเส้นผมสักเส้น คงเป็นเพราะต้องรักษาโรคอะไรบางอย่าง
"ไม่เป็นไรหรอก พี่ก็แวะมาห้องน้องชายพอดี" ผมยิ้มตอบให้น้องสบายใจ เพราะกายก็นอนพักอยู่แผนกเดียวกัน
แต่จู่ๆ น้องไอซ์ก็ถามขึ้น "น้องชายพี่... ที่ยืนข้างพี่ตอนนี้อ่ะเหรอ?"
...ประโยคนั้นทำผมอึ้งจนหันไปสบตากันเองกับน้องเก้า
"ไอซ์มองเห็นเด็กคนนี้ด้วยเหรอ?" ผมชี้นิ้วไปทางเก้าแบบไม่ต้องคิด
"เห็นสิ ก็เดินตามพี่มาตั้งแต่หน้าลิฟต์แล้วนี่นา" น้องพยักหน้าอย่างใสซื่อ
ขนแขนผมลุกวาบทันที เก้าเองก็หน้าซีดลง "ไม่ใช่อย่างที่ผมคิดใช่มั้ยพี่มิก?..."
"คิดอะไรเหรอ?" น้องไอซ์หันมาถามต่อทันควัน... ไม่ใช่แค่เห็นเก้า แต่ยังได้ยินเสียงเก้าชัดเจนด้วย
"อ่อๆ ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวผมไปส่งไอซ์ถึงห้องเลยนะ" เก้าเลยรีบตอบกลบเกลื่อน
ตอนนั้นหัวผมมีอยู่แค่สองความคิดเท่านั้น... น้องไอซ์เป็นเด็กที่มีสัมผัสพิเศษ มองเห็นวิญญาณได้... หรือจริงๆ แล้วน้องเองก็เป็นวิญญาณ ที่ยังไม่รู้ตัวว่าตายไปแล้ว...
...
ผมลองถามพยาบาลตรงแผนกผู้ป่วยเด็ก สรุปน้องไอซ์ถูกย้ายไปอยู่แผนกมะเร็งได้สักพักแล้ว ผมกับเก้าเลยต้องพาน้องเดินตามหาห้องต่อ
ส่วนน้องกายเองก็ยังหลับสนิทอยู่ในห้องเดี่ยว มีน้ากิ่งคอยนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ เลยพอหายห่วงเรื่องกายไปบ้าง
แต่พอไปถึงห้องของน้องไอซ์จริงๆ พวกเรากลับต้องอึ้งจนพูดไม่ออก... เพราะยังเห็นร่างของน้องนอนอยู่บนเตียงกอดตุ๊กตาไว้แน่น ใส่เครื่องช่วยหายใจเอาไว้ ข้างเตียงมีหมอผู้ชายวัยกลางคนกำลังยืนเช็กอาการอยู่พอดี
"เกิดอะไรขึ้นเหรอพี่... หนูตายไปแล้วเหรอ?" เสียงใสที่ยืนข้างๆ ผมพูดออกมาสั่นๆ เหมือนเพิ่งรู้ความจริง
น้องเก้าหันไปปลอบ "ไม่หรอกครับ เหมือนน้องแค่หลับไปเฉยๆ ยังมีชีพจรอยู่เลย"
"งั้นเดี๋ยวพี่ลองไปถามหมอให้" ผมตัดสินใจเดินเข้าไปหา แล้วรีบถามก่อนหมอจะออกจากห้อง
"หมอครับ... น้องไอซ์เป็นยังไงบ้างครับ?"
หมอชะงักนิดนึง ก่อนหันมามอง "เราเป็นญาติของน้องเหรอ?"
ผมยังไม่ทันคิด น้องไอซ์ก็เอ่ยแทรกเสียงเบา "บอกหมอว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องหนูก็ได้..."
"อ๋อ... ครับ ผมเป็นลูกพี่ลูกน้องเขา" ผมเลยรีบแถตามที่น้องบอกทันที
"อาการตอนนี้ไม่ค่อยดีเลย ชีพจรอ่อนมาก คุณพ่อของน้องบอกว่าถ้าคืนนี้ไม่ฟื้น... อาจต้องถอดเครื่องช่วยหายใจแล้ว" หมอพูดจบพร้อมถอนหายใจเบาๆ
คำพูดนั้นทำเอาผมจุกจนพูดไม่ออก ได้แต่ถอยออกมาหน้าห้อง สูดหายใจลึกๆ ตั้งหลักใหม่กับเก้า พยายามคิดหาทางช่วยน้องไอซ์ให้กลับเข้าร่าง ก่อนทุกอย่างจะสายเกินไป...
...
ผมหันไปปรึกษาน้องเก้า เพราะน่าจะเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้มากกว่า"มีวิธีทำให้ไอซ์กลับเข้าร่างได้มั้ยเก้า?"
"เอ... ไอซ์เคยเห็นมือถือแปลกๆ แบบที่ผมมีมั้ยครับ? เอาไว้กดสิงร่างได้" เก้าโชว์มือถือประจำตัววิญญาณขึ้นมา
"ไม่เคยเห็นเลยพี่... มันคืออะไรเหรอ?" ไอซ์ทำหน้างง
"สงสัยเพราะน้องยังไม่ตายด้วยแหละเก้า..." ผมพึมพำเบาๆ
"งั้นมีอีกวิธีครับ... ผมจะลองสิงร่างน้องไอซ์เอง เพื่อกระตุ้นชีพจรให้ฟื้นขึ้นมา" เก้าพูดแบบจริงจัง
"งั้นลองดูเก้า อาจจะได้ผลนะ"
"ได้ครับ แต่จะไม่เหลือแต้มพอเข้าฝันพี่คืนนี้แล้วนะครับ..." เก้าทำหน้าเสียดายนิดๆ
"เรื่องเข้าฝันเอาไว้ทีหลังก็ได้เก้า ตอนนี้ต้องช่วยน้องให้ได้ก่อน" ผมตัดสินใจแบบไม่ต้องคิด
"พวกพี่คุยอะไรกันเหรอ?" ไอซ์กอดตุ๊กตาหมีแน่น ทำหน้างง
"คอยดูนะไอซ์ เดี๋ยวผมทำให้ดูเอง" เก้าโชว์กดมือถือแลกแต้ม เดินไปเข้าสิงร่างไอซ์บนเตียงคนไข้ทันที
ไม่รู้เพราะอะไร เหมือนเก้าไปแบ่งพลังงานให้น้อง จนกราฟชีพจรที่เครื่องมอนิเตอร์เด้งสูงขึ้นชัดเจน
"หมอครับ! เหมือนน้องจะฟื้นแล้วครับ!" ผมรีบเรียกหมอให้กลับมาดู
"พี่... เหมือนหนูรู้สึกอะไรบางอย่างเลย" เสียงวิญญาณน้องไอซ์เบาลงเรื่อยๆ ก่อนค่อยๆ จางหาย ร่างจริงบนเตียงก็ขยับเล็กน้อย ตามด้วยเก้าที่ออกมาจากร่างในจังหวะนั้นพอดี
"พี่ครับ... ได้ผลจริงด้วย!" เก้าหันมายิ้มอย่างตื่นเต้นสุดๆ
หมอและพยาบาลกรูเข้ามาดูอาการกันจ้าละหวั่น ราวกับได้เจอปาฏิหาริย์ตรงหน้า
แต่จู่ๆ ร่างน้องไอซ์ก็ละเมอออกมาเบาๆ พูดว่า "อาเจ่กครับ... เบสท์จะเชื่อฟังเจ่กวินนะครับ..."
ผมกับเก้ามองหน้ากันทันที เหมือนจะเป็นเศษความจำของเก้า ที่น้องกายก็เคยเป็นเวลาโดนเก้าสิงร่าง
"เบสท์เหรอ?" หมอผู้ชายคนนั้นที่ยืนข้างเตียง ทำหน้าสะดุดกับคำพูดนั่น
"ชีพจรน้องคงที่แล้วค่ะ... หมอกวิน" พยาบาลรายงานอยู่ข้างๆ
เท่านั้นแหละ... ทุกอย่างในหัวผมถึงกับหมุนติ้ว ชื่อที่หลุดมาพร้อมกันทั้ง หมอกวินและ เบสท์ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้ว
ไม่ทันไร พ่อน้องไอซ์ก็วิ่งเข้ามากอดลูกสาวทั้งน้ำตา ดีใจที่เห็นลูกฟื้น ผมโล่งใจสุดๆ เลยปล่อยให้ครอบครัวเขาได้อยู่ด้วยกัน ชวนน้องเก้าเดินออกจากห้องไปแบบเงียบๆ
...
ระหว่างทางเดินกลับ ใจยังสังหรณ์แปลกๆ คิดวนไปมาไม่หยุดจนเผลอพึมพำออกมา"หมอกวิน... คืออาเจ่กของเบสท์จริงๆ เหรอ!?"
"อะไรนะครับพี่มิก?" เก้าหันมาทำหน้างง
"หมอคนเมื่อกี๊... เหมือนจะเป็นอาของเก้าเลย"
"งั้นก็แปลว่าเราเข้าใกล้ความจริงอีกขั้นแล้วสิ!" เก้าดูตื่นเต้น ยกมือถือขึ้นมาโชว์ทันที"เมื่อกี้ที่ช่วยน้องไอซ์ ผมได้เลเวลเพิ่มขึ้นมาถึง 7 แล้วนะครับ ขึ้นไวสุดๆ"
"ดีแล้ว... คงเพราะช่วยชีวิตคนด้วย เลยอัปไว" ผมฝืนยิ้มยินดีกับน้อง แต่ในใจกลับหนักอึ้ง กลัวว่าวันที่เก้าพร้อมไปเกิด... มันจะมาถึงเร็วกว่าที่เตรียมใจไว้
ผมรีบเปลี่ยนเรื่องถามแทน "แต่มีอย่างนึงที่พี่ยังสงสัย ทำไมพี่ถึงมองเห็นวิญญาณน้องไอซ์ได้ด้วยล่ะ?"
"อ๋อ... ผมว่าเพราะพี่ช่วยเหลือผีมาหลายครั้งแล้วมั้งครับ เลยได้พลังใหม่เห็นผีได้อัตโนมัติ"
คำพูดนั้นทำเอาผมขนลุกวาบ เผลอกวาดตามองรอบๆ ทางเดิน... ก็เห็นเงาคนไข้บางคนเดินผ่าน ทั้งเด็ก ทั้งคนแก่ บางคนก็ซีดจนดูไม่ออกว่าเป็นผีหรือคนจริงๆ
"แล้วโรงพยาบาลนี่คือแหล่งรวมผีชั้นดีเลยนะครับ มีคนตายแทบทุกวัน" เก้ายังพูดต่อแบบชิลๆ
แต่สำหรับผม... นี่เป็นพลังที่ผมไม่ค่อยอยากจะได้เท่าไหร่นักหรอก........อ่านตอนต่อไป...>>ตอน 9 - น้องเก้าพาเสียว<<
รอตอนต่อไปนะครับ สนุกมากครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ เขียนดีมากๆ ครับ รออ่านตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณนะครับ สมกับที่รออ่าน มายาวๆเลย รอติดตามนะ รอน้องเก้ามาเข้าฝันอยู่นะ ขอบคุนค้าบบ สนุกทุกตอนทุกภาคเลย ขอบคุณครับ สนุกครับ รอตอนต่อไป สนุกดีครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ ต่อเร็วๆนะ กำลังสนุกเลย ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2