พี่มน ตอนที่1
ผมชื่อข้าวทิพย์กำลังจะอายุ19แล้ว สูง172หน้าตาก็…ถือว่าหล่อเลยตาหวานๆตาดำโตๆผิวเข้มปากสีชมพูจมูกโด่งคิ้วเข้มๆยิ้มแล้วตาสระอิมีแก้มมีคาง กล้ามผมนี่ฟูประมาณนึงเลย ตอนมอปลายสาวๆทั้งโรงเรียนยกให้ผมเป็นที่หนึ่งเรื่องความหล่อเลย ผมก็เลยติดทำตัวหล่อคิดว่าตัวเองหล่ออยู่ตลอดเวลา ผมเดินผ่านใครก็ยิ้มให้เค้าไปหมดทุกคน ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงผู้ชาย คือผมไม่ได้อยากจะจีบเค้านะ แต่ผมอยากเป็นคนดูดีในสายตาทุกคน ตอนนี้ผมอยู่ปี1แล้วผมเรียนคณะรัฐศาสตร์ พรุ่งนี้ก็วันเปิดเทอมแล้ว ผมนี่ตื่นเต้นสุดๆ ผมพักกับเพื่อนอีกสามคน หนึ่งในนั้นเป็นเพื่อนสนิทผมตอนมัธยม ชื่อก้องก:บักข้าว ข้าว!ตื่นเร็วบักสัสสายแล้วไอ้เหี้ย วันแรกกูไม่อยากไปสาย เร็วข:กี่โมงแล้วก:แปดโมงแล้วรีบลุกไปอาบน้ำเลย เร็วข:โฮ้…เพิ่งแปดโมงเอง อะไรว่ะพวกเราขับมอไซไปด้วยกัน รถไอ้ก้องแต่ผมขับมันซ้อนไอ้ก้องมันอยู่คนล่ะคณะกับผม มันเรียนดุริยางค์ แต่ด้วยความที่คณะเราอยู่ติดๆกัน ผมเลยไม่เอารถมา ไปจอดคณะมันแล้วก็เดินลัดมาหลังตึงก็ถึงแล้ว พอผมเดินเข้ามาในคณะผมก็เดินหาห้องอยู่นาน จนเจอก็สายอาจารย์เริ่มบรรยายไปแล้ว ผมก็ไปนั่งหลังๆเพราะไม่กล้าเดินตัดหน้าเพื่อนไปนั่งหน้า พอเรียนเสร็จก็เกือบบ่าย3แล้ว ผมไม่ได้เอารถมาเคยตั้งรอกลับพร้อมไอ้ก้องข:ก้องมึงเลิกยังวะก:ยังว่ะ กูเลิกบ่าย3ข:งั้นกูไปนั่งรออยู่โรงหารคณะกูนะ มึงเลิกแล้วก็เดินมาหากูก:อ่อ อืมๆผมเดินลงไปชั้นล่างคณะผมเป็นโรงอาหาร ผมก็นั่งหาไรกินรอไอ้ก้อง ผมนั่งไถมือถือเล่นไปสักพัก ก็ได้ยินเสียงดังจากโต๊ะข้างหน้าที่เป็นโต๊ะต่อไปอีก โต๊ะนึง คือไม่ได้อยู่ติดกับผมเลย มันมีโต๊ะขั้นโต๊ะนึงแต่ไม่มีคนนั่ง ผมได้ยินคนตะโกนขึ้นแต่ไม่ได้ตั้งใจฟังว่าพูดว่าอะไร ผมเงยหน้าขึ้นดูก็เห็น มีผู้ชายกลุ่มนึง3-4คนหันหน้ามาหาผม ผมยกคิ้วขึ้นสองข้าง เชิงถามว่าได้เรียกผมรึป่าว พวกเค้าก็ยิ้มให้ผม?: “#%%¥##%*:¥*…$฿#**¥$**#$#ข:พูดอะไรของมันว่ะผมก็มองพวกเขาและก็ตั้งใจฟัง และเหมือนพวกเค้าจะรู้ว่าผมคงไม่ได้ยิน ผู้ชายคนที่ตะโกนเลยลุกขึ้นแล้วเดินมาหาผม เค้านั่งลงข้างแล้วยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มตอบตามเคยชินข:ครับ มีอะไรรึป่าวคับ?:น่ารักจังเลยครับปี1หรอ มีแฟนรึยังครับข:ห้ะ!เออะ…คือว่าผมไม่ชอบผะผู้?:เห้ยพี่ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย พี่ชื่อมนแคน นะ อยู่ปี2 พี่ชอบเรามากเลยอ่ะ ขอไอจีได้มั้ยผมอึ้งกับสิ่งที่เจอมาก ผมจ่องหน้าพี่เค้าไม่รู้จะปฏิเสธยังไงดี พี่เค้าดูลุกแรงมาก พี่เค้าเสียงดังด้วยหันในโรงอาหารก็พากันหันมามอง ตอนนี้ผมจ่องพี่เค้าอยู่ พี่เค้าดูเป็นคนหน้าตาก็ผู้ชายทั่วไป ดูทรงดื้อๆดูหน้ามึนมากเลยทั้งสายตา คำพูดคำจา ดูเป็นคนที่ชีวิตนี้เกิดมาไม่เคยรู้สึกอายอะไรเลย ดูเป็นเด็กแบบไทยบ้านต้มไก่มากเลยแต่พี่แกก็ตัวสูงนะสูงกว่าผมประมานนึงผิวไหม้แดดหน่อย แต่กล้ามใหญ่เอาเรื่องเหมือนกัน มือพี่แกใหญ่เท่าหน้าผมเลยด้วยซ้ำม:น้องชื่อไรครับพี่ยังไม่รู้ชื่อน้องเลยข:เออ…พี่คือ…ผมหันไปเห็นไอ้ก้องเดินเขามาพอดี เลยลุกไปจับแขนไอ้ก้องแล้วลากมันออกไปนอกโรงหารเลย ผมได้ยินเสียงตะโกนตามหลังม:อ้าวไปแล้วหรอ เป็นไร เขินพี่หรอ ก:เอ้ามึงกินข้าวแล้วหรอข:อืมก:แต่กูยังไม่ได้กินเลยกูหิ้วข้าวข:ปะๆไปเถอะ เดี๋ยวกูพาไปหาไรกิน เร็วผมกลับห้องมาหลังจากพาไปก้องไปกินหมูทะ ตอนแรกผมก็ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วนะแต่พอจะเข้านอนหน้าพี่เค้าก็ลอยขึ้นมาในหัวผม ทำเอาผมขนลุกสุดๆ ในหน้าคมคายมีหนวดบางๆ คิ้วเข้ม สายตาแทะโลม ยิ่งพอนึกถึงตอนพี่เค้าเอาตัวขยับมานั่งใกล้ๆแล้วผมต้องเงยหน้ามองนิดนึง มันยิ่งทำให้ผมกลัวพี่เค้าสุดๆ ผมว่าผมจะไม่ไปนั่งตรงนั้นอีกแล้ว แต่…นั่นมันก็ใต้คณะผมเอง ล่ะจะหนียังไงเนี้ย
สนุกมากครับ สนุกมากครับ เรื่องน่าสนใจดีครับ
ชื่อตัวละครกับประโยคคำพูด เว้นวรรคอีกหน่อยก็ดีนะครับ
ตอนนี้ตัวหนังสือดูชิดแน่นไปไหมน่ะ ขอบคุณนะ สุดยอดครับ ขอบคุณครับ ขอบคุน ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ลืมสิ้นจะเม้นต์อะไร เจอรูปเข้าไป ขอ3ค่ะ ขอบคุณมากครับ 👌👌👌👌 เสวววว
หน้า:
[1]