บทเรียนนอกหลักสูตร ตอนที่ 8
ตอนที่ 8 คาใจ“วินนี่!” พายุหลุดปากเรียกชื่อนั้นออกมาโดยไม่ทันคิด เขารีบลุกพรวดขึ้นจากเตียงอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจผ้าเช็ดตัวที่แทบหลุดลุ่ย พายุวิ่งตามวินนี่ออกไปจากห้องนวดด้วยความเร็วที่เหนือความคาดหมาย หวังจะคว้าตัววินนี่ไว้และไขความกระจ่างในทุกสิ่งที่เกิดขึ้นแต่พายุไม่สามารถตามวินนี่ได้ทัน วินนี่ที่สวมชุดพนักงานทำให้เขากลมกลืนไปกับผู้คนและทางเดินที่วุ่นวายได้อย่างรวดเร็ว ในขณะที่พายุที่วิ่งออกมาจากห้องโดยมีเพียงผ้าเช็ดตัวที่หลุดลุ่ยและ ‘แกนกลาง’ ที่แข็งชูชัน ทำให้เขากลายเป็นจุดสนใจของทุกคนในบริเวณนั้นทันทีกลุ่มลูกค้าที่กำลังเดินผ่านไปมาถึงกับหยุดชะงักและหันมามองเป็นตาเดียว ใบหน้าของพวกเขามีทั้งความประหลาดใจและขบขัน พายุที่วิ่งควยแข็งออกมาแบบนั้น ทำให้เขาต้องหยุดวิ่งและพยายามที่จะจัดระเบียบร่างกายของตัวเองให้เข้าที่เข้าทางที่สุด แต่ดูเหมือนว่ายิ่งพยายามปิดบังมากเท่าไหร่ ผู้คนก็ยิ่งให้ความสนใจมากขึ้นเท่านั้น“อะไรวะเนี่ย” พายุพึมพำกับตัวเองด้วยความรู้สึกอับอายและสับสน เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดีในสถานการณ์นี้ เขาเหลือบมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของวินนี่อีกแล้วพายุพึมพำกับตัวเองด้วยความรู้สึกอับอายและสับสน เขาไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไปดีในสถานการณ์นี้ เขาเหลือบมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของวินนี่อีกแล้ว พายุตัดสินใจอย่างรวดเร็ว เขาหันหลังให้ฝูงชนแล้วรีบวิ่งฝ่าไปทางห้องน้ำด้วยความเร็วที่เขาไม่เคยใช้มาก่อน หวังเพียงแค่จะหาที่หลบซ่อนจากสายตาที่จ้องมองและสัมผัสที่รุกล้ำเหล่านั้นในขณะที่พายุกำลังวิ่งฝ่าฝูงชนไปนั้น เขาก็รู้สึกได้ว่ามีหลายมือแอบเอื้อมเข้ามาสัมผัสควย ของเขาอย่างจงใจ มือที่ลูบไล้ไปตามความยาวของมันทำให้พายุถึงกับสะดุ้งเฮือกและเกือบจะหยุดวิ่ง แต่เขาก็ต้องกัดฟันอดทนและวิ่งต่อไป“อ๊าาาาาาา”พายุครางในลำคอด้วยความเสียวซ่านที่ได้รับ เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ ด้วยความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาจนเกือบจะถึงจุดสุดยอดแล้วในตอนนี้ พายุวิ่งเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วล็อกประตูเอาไว้ เขาทิ้งตัวลงนั่งอย่างหอบหายใจด้วยความโล่งอก แต่ร่างกายของเขากลับยังคงสั่นสะท้านไปด้วยความเสียวซ่านที่ยังคงหลงเหลืออยู่
พายุวิ่งเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วล็อกประตูเอาไว้ เขาทิ้งตัวลงนั่งอย่างหอบหายใจด้วยความโล่งอก แต่ร่างกายของเขากลับยังคงสั่นสะท้านไปด้วยความเสียวซ่านที่ยังคงหลงเหลืออยู่จากสัมผัสเมื่อครู่เขามองดูตัวเองในกระจก หน้าแดงก่ำ เหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้าและลำตัว ส่วนแกนกลางที่แข็งชูชันก็ยังคงผงาดขึ้นอย่างไม่อายใคร พายุกัดริมฝีปากแน่นด้วยความรู้สึกผสมผสานระหว่างความอับอาย ความโกรธ และความต้องการที่พลุ่งพล่าน“ให้ตายสิ… เจ้าเด็กแสบนั่นเข้ามาได้ยังไง”เสียงพึมพำนั้นแผ่วเบา แต่ก็เต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย เขาคิดถึงสัมผัสแผ่วเบาของวินนี่ในห้องนวด และสัมผัสรุนแรงจากผู้คนระหว่างทางมาที่นี่ ทุกอย่างมันประเดประดังเข้ามาจนเขาแทบจะคลั่งพายุสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามรวบรวมสติทั้งหมดที่มี แต่ก็ไม่เป็นผล เขาทำได้เพียงแค่ปล่อยให้ความต้องการครอบงำ เขาเอื้อมมือไปจับแกนกลางของตัวเองที่กำลังเต้นตุบๆ มือที่สั่นเทาเริ่มชักรูดขึ้นลงอย่างช้าๆ“อื้อออออ”เขาครางในลำคอด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งทะยานขึ้นมาอีกครั้ง การชักรูดด้วยมือตัวเองไม่อาจเทียบได้กับสัมผัสของวินนี่ แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาเข้าใกล้จุดสุดยอดได้ในไม่ช้า พายุหลับตาลง พยายามลืมทุกอย่างและจดจ่ออยู่กับความสุขที่กำลังจะมาถึงเขาเอื้อมมือไปจับแกนกลางของตัวเองที่กำลังเต้นตุบๆ มือที่สั่นเทาเริ่มชักรูดขึ้นลงอย่างช้าๆ“อื้อออออ”เขาครางในลำคอด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งทะยานขึ้นมาอีกครั้ง การชักรูดด้วยมือตัวเองไม่อาจเทียบได้กับสัมผัสของวินนี่ แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้เขาเข้าใกล้จุดสุดยอดได้ในไม่ช้า พายุหลับตาลง พยายามลืมทุกอย่างและจดจ่ออยู่กับความสุขที่กำลังจะมาถึงพายุเร่งจังหวะให้เร็วและหนักขึ้นเรื่อยๆ เขานึกถึงใบหน้าของวินนี่ในตอนที่อยู่ในห้องนวด นึกถึงสัมผัสแผ่วเบาที่ทำให้เขาเคลิบเคลิ้ม และนึกถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นของวินนี่ จนทำให้แกนกลางของเขากระตุกอย่างรุนแรง“อ๊าาาาาาาาาา”พายุร้องลั่นเมื่อร่างกายของเขาถึงจุดสูงสุด ความเสียวซ่านที่ได้รับจากการกระทำของตัวเองทำให้เขาปลดปล่อยความอัดอั้นทั้งหมดออกมาอย่างรุนแรง น้ำอสุจิสีขาวข้นพุ่งออกมาจากแท่งควยของพายุเต็มพื้นห้องน้ำ เขาปล่อยตัวลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง หอบหายใจอย่างหนักด้วยความพึงพอใจและผ่อนคลายอย่างถึงที่สุดหลายวันผ่านไป พายุพยายามหาทางคุยกับวินนี่ แต่ก็ไม่เป็นผลจนกระทั่งช่วงเย็นวันหนึ่งหลังจากเลิกเรียน มีกระดาษโน้ตแผ่นเล็ก ๆ วางอยู่บนโต๊ะทำงานของพายุ ข้อความที่เขียนด้วยลายมือหวัด ๆ ดูไม่คุ้นตา แต่ก็ทำให้พายุใจเต้นรัว“ครูครับ... ผมขอโทษที่หลบหน้าครูมารอผมที่ห้องเก็บของตึกเก่าหลังโรงเรียนตอนหกโมงนะครับ” -วินนี่-
พายุอ่านข้อความซ้ำไปซ้ำมาหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความสับสนแต่ก็มีความหวังแฝงอยู่เขาตัดสินใจทำตามคำขอของวินนี่เพื่อจะได้คุยกันให้รู้เรื่องพายุมาถึงห้องเก็บของเก่าตามเวลาที่นัดไว้กลิ่นอับของฝุ่นและไม้เก่าลอยอบอวลไปทั่วทั้งห้องเขามองหาเก้าอี้ไม้เก่าตัวหนึ่งตามที่อีกฝ่ายบอกก็เจอโน๊ตอีกหนึ่งแผ่นวางอยู่เขาจึงรีบหยิบขึ้นมาเปิดดูทันที
“ครูช่วยนั่งรอผมบนเก้าอี้แล้วเอาผ้าปิดตาไว้ด้วยนะครับคือผมยังอายเรื่องวันนั้นอยู่ผมไม่กล้าสบตาครูจริงๆครับ”
พายุยิ่งงงกว่าเดิมแต่พอนึกความเจ้าเล่ห์ชอบสร้างแผนการของวินนี่แล้วก็คิดว่าปกติเขาจึงเดินไปนั่งโดยไม่ได้ระแวงอะไรมากก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวที่เตรียมมาขึ้นมาผูกปิดตาไว้จนแน่นหนาความมืดมิดเข้าแทนที่การมองเห็นทำให้ประสาทสัมผัสอื่นๆของเขาคมชัดขึ้นทันทีเขาได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นรัวอยู่ในอกรู้สึกถึงความเย็นจากพื้นปูนที่แผ่ขึ้นมาและความตึงเครียดที่ครอบงำไปทั่วทั้งร่างกายเวลาผ่านไปช้าๆอย่างน่าอึดอัดพายุเริ่มสงสัยว่าเขาถูกหลอกแล้วหรือเปล่าแต่ในวินาทีนั้นเองเสียงประตูก็ถูกเปิดออกอย่างแผ่วเบาตามด้วยเสียงฝีเท้าที่ก้าวเข้ามาอย่างเชื่องช้าเสียงนั้นดูหนักแน่นกว่าที่พายุคาดไว้แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะความตื่นเต้นเข้าแทนที่ทุกอย่างพายุไม่ได้เอ่ยถามอะไรอีกเมื่อมือที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและแข็งแกร่งค่อย ๆ วางลงบนหัวไหล่ของเขาอย่างแผ่วเบา พายุสะดุ้งเล็กน้อยด้วยความตกใจ แต่ก็ไม่ได้ขยับตัวหนี สัมผัสนั้นไม่ได้ดูอ่อนโยนเหมือนเด็กนักเรียน แต่ก็ไม่ได้หยาบกระด้างจนน่ากลัว มือคู่นั้นเริ่มนวดคลึงไหล่ของพายุอย่างช้า ๆ เป็นจังหวะ สัมผัสที่คุ้นเคยนั้นทำให้พายุรู้สึกผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังคงสับสนมือคู่นั้นค่อย ๆ เลื่อนลงมาตามแผ่นหลังที่กว้างใหญ่ของพายุ ก่อนจะหยุดที่บั้นเอวแล้วเริ่มลูบไล้อย่างแผ่วเบาและจงใจ พายุถึงกับตัวเกร็ง ความร้อนผ่าวพุ่งขึ้นมาที่ใบหน้าทันที สัมผัสแบบนี้... มันไม่ใช่สัมผัสแบบที่เด็กนักเรียนจะทำกันพายุเริ่มหายใจติดขัดเมื่อมือคู่นั้นเริ่มเลื่อนต่ำลงมาอีกนิด และสัมผัสกับ 'ส่วนนั้น' ของพายุที่กำลังแข็งตัวขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว สัมผัสที่ตั้งใจทำให้เสียวซ่านนี้ทำให้พายุอดสงสัยไม่ได้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือใครกันแน่... แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไร มือคู่นั้นก็ผละออกไปอย่างเงียบเชียบ เหลือไว้เพียงความว่างเปล่าที่ยิ่งทำให้พายุรู้สึกสับสนและหวาดระแวงกว่าเดิมจากนั้น... พายุก็รู้สึกได้ว่าข้อมือทั้งสองข้างของเขาถูกคว้าเอาไว้แน่น มือที่แข็งแกร่งนั้นรวบมือของเขาไปทางด้านหลัง แล้วมีบางสิ่งบางอย่างที่ดูเหมือนเชือกค่อยๆ พันรัดข้อมือของพายุเอาไว้ พายุตกใจจนเกร็งไปทั้งตัว พยายามจะดิ้นหนี แต่ก็ถูกตรึงเอาไว้แน่นจนขยับไม่ได้แม้จะถูกมัดมือไว้ด้านหลังและไม่ได้รับคำตอบใดๆ แต่ความตื่นตระหนกของพายุก็เริ่มจางหายไปอย่างรวดเร็วแทนที่จะโวยวาย เขากลับสงบลงแล้วพยายามทำความเข้าใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น สัมผัสที่คุ้นเคยตรงหัวไหล่และแผ่นหลัง ทำให้ความคิดของเขาค่อยๆ ย้อนกลับไปในคืนที่ห้องนวดเขาคิดถึงสัมผัสที่แผ่วเบาแต่ตั้งใจของวินนี่ในตอนนั้น คิดถึงแสงสลัวๆ และเสียงครางที่ดังมาจากเตียงข้างๆ จนทำให้เขาต้องกัดฟันเพื่อควบคุมตัวเอง ความรู้สึกทั้งหมดที่เคยหลั่งไหลเข้ามาในตอนนั้น ทั้งความเขินอายและความต้องการที่ล้นปรี่ กลับมาอีกครั้งในความมืดมิดนี้"อืม..." พายุครางในลำคอด้วยความเสียวซ่าน สัมผัสจากมือที่แข็งแกร่งยังคงลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเขา สัมผัสที่เนิบนาบแต่จงใจนี้เหมือนกับกำลังปลุกความรู้สึกที่เขาพยายามจะลืมให้กลับมาอีกครั้ง พายุหลับตาลงแน่น พยายามจะนึกภาพของวินนี่ที่กำลังลูบไล้เขาอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเขาแดงก่ำและลมหายใจก็เริ่มติดขัดความรู้สึกของความช่วยเหลือตัวเองไม่ได้และการถูกควบคุม ทำให้พายุนึกถึงความรู้สึกในตอนนั้นเป็นอย่างดี เขาไม่รู้สึกถึงความกลัวอีกต่อไปแล้ว มีเพียงแต่ความต้องการที่พุ่งพล่านขึ้นมาอย่างไม่อายใครในตอนนี้ เขาปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปกับสัมผัสเหล่านั้นอย่างเต็มที่ โดยไม่เอะใจเลยแม้แต่น้อยว่าคนที่กำลังสัมผัสเขาอยู่ ไม่ใช่วินนี่คนที่เขาเฝ้าคิดถึงพายุปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปกับสัมผัสเหล่านั้นอย่างเต็มที่ โดยไม่เอะใจเลยแม้แต่น้อยว่าคนที่กำลังสัมผัสเขาอยู่ ไม่ใช่วินนี่คนที่เขาเฝ้าคิดถึง“อืมมม... อื้อ...”เสียงครางต่ำในลำคอของพายุดังขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อสัมผัสที่เร่าร้อนเริ่มทวีความรุนแรงขึ้นจากทั่วทั้งร่างกาย มือที่แข็งแกร่งนวดคลึงไปทั่วแผ่นหลังของเขาอย่างรุนแรง และค่อย ๆ สอดเข้ามาทางด้านหน้าเพื่อสัมผัสกับ 'ส่วนนั้น' ที่กำลังแข็งชูชันอย่างไม่อายใคร พายุถึงกับตัวเกร็ง หายใจหอบถี่ด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งทะยานขึ้นไปอีกการปลดเปลื้องและในขณะนั้นเอง สัมผัสที่คุ้นเคยก็หยุดลงชั่วขณะ พายุรู้สึกได้ถึงมือที่กำลังปลดเข็มขัดของเขาออก เสียงซิบกางเกงที่ถูกรูดลง และความรู้สึกที่กางเกงและชั้นในของเขาถูกปลดออกไปอย่างช้าๆ พายุถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ แต่ก็ไม่สามารถดิ้นหนีไปได้ มีเพียงเสียงเสื้อผ้าที่ถูกถอดออกอย่างแผ่วเบา และความเย็นจากอากาศที่สัมผัสกับผิวหนังของเขา“ซี๊ดดดดดดดดดดดด”พายุครางออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อมือที่แข็งแกร่งของอีกฝ่ายเริ่มชักรูดแกนกลางของเขาอย่างรุนแรงและรวดเร็ว พายุถึงกับต้องแอ่นตัวเข้าหาความเสียวซ่านนั้นอย่างไม่อายใคร เขานึกถึงลีลาของวินนี่ในห้องนวด แต่ลีลาของคนตรงหน้ากลับรุนแรงและเร่าร้อนกว่าวินนี่หลายเท่าพายุกัดริมฝีปากแน่นพยายามระงับเสียงครางที่กำลังจะหลุดออกมา แต่ก็ไม่เป็นผล เขากลับยิ่งครางเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อมือของอีกฝ่ายชักรูดแกนกลางของเขาอย่างรุนแรง จนเกือบจะถึงจุดสุดยอดแล้วในตอนนี้“อ๊าาาาา... ไม่นะ... ซี๊ดดดดดดดด”เสียงครางของพายุขาดห้วงเมื่อสัมผัสที่เร่าร้อนหยุดลงอย่างกะทันหัน ความสุขที่กำลังจะระเบิดถูกดึงกลับไปอย่างฉับพลัน ทำให้เขาทั้งตัวสั่นสะท้านด้วยความอึดอัดและทรมาน พายุหายใจหอบถี่ พยายามแอ่นตัวเข้าหาความว่างเปล่าที่เพิ่งจะจากไปอย่างน่าเสียดายความเงียบที่ตามมานั้นน่าทรมานยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด พายุได้ยินเพียงเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นรัวเหมือนกลองในอก และเสียงหายใจของคนที่อยู่ตรงหน้าซึ่งยังคงเงียบงันแต่แล้ว... ความทรมานก็สิ้นสุดลงเมื่อสัมผัสใหม่มาถึง สัมผัสที่นุ่มนวลและชุ่มชื้น พายุรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่อบอุ่นและเปียกชื้นกำลังสัมผัสอยู่ที่ส่วนปลายของเขา ความรู้สึกนั้นแตกต่างจากการใช้มืออย่างสิ้นเชิง“อื้ออออออ... อ๊าาาาา”พายุครางลั่นเมื่ออีกฝ่ายใช้ปากครอบแกนกลางของเขาเอาไว้ มือที่ถูกมัดด้านหลังกำแน่น พยายามระบายความเสียวซ่านที่พุ่งทะยานขึ้นไปอย่างรุนแรง พายุรู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังถูกดูดกลืนเข้าไปในห้วงอวกาศอันเร่าร้อน เขานึกถึงภาพของวินนี่ที่กำลังปรนเปรอเขาอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเขาแดงก่ำไปด้วยความต้องการและสุขสมลิ้นของอีกฝ่ายตวัดวนไปรอบ ๆ แกนกลางของเขาอย่างชำนาญ พร้อมกับการขยับขึ้นลงเป็นจังหวะที่รุนแรงและเร่าร้อนกว่าครั้งไหน ๆ พายุถึงกับตัวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง ปลายเท้าจิกลงกับพื้นอย่างแรงเพื่อระบายความเสียวที่ถาโถมเข้ามา จนเกือบจะถึงจุดสุดยอดแล้วในตอนนี้อีกฝ่ายรับรู้ได้ถึงปฏิกิริยาของพายุ และนั่นยิ่งทำให้เขามีความมั่นใจมากขึ้น ลีลาการใช้ปากเริ่มเปลี่ยนไป จากการปรนเปรออย่างตั้งใจ กลายเป็นการจู่โจมอย่างรุนแรงและหิวกระหาย ปากที่อบอุ่นและเปียกชื้นดูดกลืนแกนกลางของพายุเข้าไปจนสุดลำอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้พายุถึงกับสะท้านไปทั้งตัว“อ๊าาาาาาาาาาาาาาา” พายุร้องลั่นด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งทะยานขึ้นไปอย่างรุนแรง เขาแอ่นตัวขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความต้องการที่ไม่อาจควบคุมได้“ซี๊ดดดดดดดดดดด” เสียงครางของอีกฝ่ายดังขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่จะเร่งจังหวะการใช้ปากให้เร็วและรุนแรงยิ่งขึ้น พายุรู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังจะระเบิดออกเป็นเสี่ยง ๆ “ซี๊ดดดดดดดดดดด” พายุครางออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อน้ำอสุจิสีขาวขุ่นพุ่งออกมาเต็มปากของอีกฝ่ายจนล้นออกมา พายุปล่อยตัวลงนั่งกับเก้าอี้อย่างหมดแรง หอบหายใจอย่างหนักด้วยความพึงพอใจและผ่อนคลายอย่างถึงที่สุดเขาคิดว่าทุกอย่างจบลงแล้ว แต่แล้ว... สัมผัสที่คุ้นเคยก็ยังคงอยู่ ปากที่ยังคงอบอุ่นและเปียกชื้นยังคงไม่ยอมผละออกไป พายุถึงกับตัวเกร็งอีกครั้งด้วยความประหลาดใจ ร่างกายที่เพิ่งจะผ่อนคลายก็เริ่มตึงเครียดขึ้นมาอีกครั้ง“อื้อออ... อื้ออออ”พายุครางในลำคอด้วยความเสียวซ่านที่พุ่งทะยานขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เมื่ออีกฝ่ายเริ่มปรนเปรอเขาอย่างต่อเนื่อง ลิ้นที่ตวัดวนไปรอบๆ แกนกลางของเขาอย่างตั้งใจ และจังหวะการขยับขึ้นลงที่ไม่ได้ลดความรุนแรงลงเลยแม้แต่น้อย พายุถึงกับต้องแอ่นตัวขึ้นด้วยความเสียวซ่านที่เกินจะรับไหว“ไม่... ไม่ไหวแล้ว...” พายุพึมพำด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า เขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะระเบิดเป็นเสี่ยง ๆ อีกครั้ง แต่ความรู้สึกนี้มันรุนแรงกว่าครั้งแรกหลายเท่าร่างกายของพายุสั่นสะท้านไปทั้งตัว ปลายเท้าจิกลงกับพื้นอย่างแรงเพื่อระบายความเสียวที่ถาโถมเข้ามา เขาไม่มีแม้แต่แรงที่จะร้องครางออกมาได้อีกแล้ว มีเพียงแต่เสียงหอบหายใจที่ดังอยู่ในลำคอด้วยความสุขสม“อ๊าาาาาาาาาาาาา!”
แท่งควยพายุกลับมาแข็งอีกครั้งอย่างรวดเร็ว อีกฝ่ายก็ไม่ได้เร่งจังหวะให้เร็วขึ้นอย่างที่ควรจะเป็น กลับกัน เขาใช้ปากดูดกลืนแกนกลางของพายุเอาไว้ แล้วค่อย ๆ ชักรูดขึ้นลงอย่างช้า ๆ และตั้งใจที่สุด“อื้ออออออ... อ๊าาาาาาาา...”พายุครางลั่นด้วยความทรมานที่ได้รับ ความสุขสมที่ควรจะมาถึงกลับถูกยืดออกไปอย่างไม่มีกำหนด เขาถึงกับต้องบิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่านที่ทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ ลิ้นที่ตวัดไปตามแกนกลางของเขาอย่างช้า ๆ ทำให้พายุรู้สึกเหมือนกำลังจะระเบิดออกมาได้ทุกเมื่อเวลาผ่านไปประมาณสิบนาที พายุรู้สึกเหมือนเวลาผ่านไปเป็นชั่วโมง ร่างกายของเขาสั่นสะท้านไปทั้งตัวจนแทบหมดสติ แต่ความสุขสมที่ได้รับก็ทำให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปกับมัน“อ๊าาาาาาาาาาาาา!”พายุร้องลั่นเมื่อร่างกายของเขาถึงจุดสูงสุดอีกครั้ง น้ำเงี่ยนรอบที่สองยังคงพุ่งแรงต่อเนื่องราวกับพายุที่ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างไม่ขาดสายจนเต็มหน้าท้องของเขา ความสุขสมที่ถาโถมเข้ามาทำให้เขาเกร็งไปทั้งตัวจนแทบหมดสติ พายุปล่อยตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างหมดแรง หอบหายใจอย่างหนักด้วยความพึงพอใจและผ่อนคลายอย่างถึงที่สุดการจากไปอย่างลึกลับในขณะที่พายุกำลังอยู่ในห้วงแห่งความสุขนั้นเอง เขาก็รู้สึกได้ถึงสัมผัสที่อบอุ่นและนุ่มนวลกำลังทำความสะอาดของเหลวที่เปื้อนอยู่ตรงบริเวณต้นขาของเขา พายุถึงกับตัวแข็งทื่อด้วยความประหลาดใจ การกระทำที่แสนจะเอาใจใส่แบบนี้ ทำให้ความสงสัยในตัวตนของอีกฝ่ายของเขาพุ่งขึ้นไปอีกครั้งแต่แล้ว สัมผัสทั้งหมดก็หายไปอย่างฉับพลัน พายุได้ยินเพียงเสียงฝีเท้าที่ก้าวเดินออกไปอย่างเงียบเชียบ ก่อนที่เสียงประตูก็ถูกปิดลงอย่างแผ่วเบา พายุยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ในความมืดมิด ผ้าปิดตายังคงปิดกั้นการมองเห็น เขารู้สึกถึงความว่างเปล่าที่รายล้อมรอบตัว และความสงสัยที่ไม่ได้รับการคลี่คลาย เชือกที่มัดถูกคลายให้หลวมพอที่พายุจะแก้เองได้ พายุถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพังในห้องเก็บของที่มืดมิด พร้อมกับร่างกายที่อ่อนแรง และคำถามที่ยังคงค้างคาอยู่ในใจ... ใครคือคนที่ทำแบบนี้กับเขา? ใช่วินนี่หรือเปล่า?
*ช่วงนี้ยุ่งมากเลย กลับมาเขียนได้สั้นๆเท่านั้น ขอบคุณที่ติดตามนะครับhttps://www.g4guys.com/static/image/smiley/default/kiss.gif
:loveliness: สนุกมากครับ ขอบคุณครับ สนุกดี รอติดตาม ต่อนะครับ ขอบคุณครับ ครู แดน ชัวร์ กลับมาเขียนได้สั้นๆเท่านั้น ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ I like that ดีใจที่กลับมาต่อครับ
ว่าแต่ใครกันน้า จะใช่วินนี่จริงมั้ย :loveliness: ขอบคุณมากครับ ชอบมากครับ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ {:5_118:} เสียวครับ ขอบคุณครับ สุดยอดพายุโดยครูแดนหลอกมาดูดควยแน่เลย
หน้า:
[1]
2