อาทิต-บทที่ 4:สวนมังคุดกำยำ...ความลับในเงามืด
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Toeyzm เมื่อ 2025-7-30 15:06แสงสุดท้ายของวันลาลับไปนานแล้ว เหลือเพียงแสงไฟสลัวจากตะเกียงน้ำมันที่แขวนห้อยอยู่กลางกระท่อมไม้ไผ่เก่าๆ ริมลำธาร เสียงจิ้งหรีดเรไรเริ่มระงมขับกล่อมยามค่ำคืนแทนเสียงจอบเสียมที่ดังมาตลอดทั้งวัน คนงานส่วนใหญ่แยกย้ายไปพักผ่อนกันหมดแล้ว บางคนก็กรนเสียงดังมาจากมุมมืดของกระท่อม เหลือเพียงอาทิตย์ที่ยังคงนั่งกางขาอยู่บนแคร่ไม้ไผ่ ไม่ได้รีบเข้านอนตามใคร กางเกงขาสั้นสีเขียวขี้ม้าตัวเดิมที่เปียกชื้นและรัดแน่นจนแนบไปกับผิวเนื้อราวกับเป็นผิวหนังชั้นที่สองนั้น เผยให้เห็นรูปทรงของ ควย ที่ปูดนูนเด่นชัดเจนภายใต้เนื้อผ้าบางๆ ไม่มีอะไรมาบดบังสายตา หัวบานของมันดันผ้านูนออกมาอย่างไม่อาจซ่อน เปล่งประกายขึ้นเงาเล็กน้อยเมื่อต้องแสงตะเกียงสลัวๆไอ้ก้อนที่นอนห่างออกไปไม่ไกลนัก ลืมตาโพลงขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงขยับตัวของเจ้านาย เขาเห็นอาทิตย์ลุกขึ้นยืน ตัวใหญ่กำยำทาบทับเงาตัวเองในความมืดสลัวๆนายทิตย์ทำงานมาทั้งวันแล้ว ยังไม่ยอมพักอีก กลัวแกจะเหนื่อยเอา... ไอ้ก้อนคิดในใจด้วยความห่วงใยปนความรู้สึกบางอย่างที่บอกไม่ถูก เขาตัดสินใจลุกขึ้นเดินตามอาทิตย์ออกไปข้างนอกกระท่อมอย่างเงียบๆอาทิตย์เดินไปที่กองเครื่องมือข้างกระท่อม เงยหน้ามองต้นมังคุดที่เพิ่งปีนเก็บไปเมื่อบ่ายคล้อย แสงจันทร์สาดส่องลงมาต้องร่างเปลือยท่อนบนของเขา ทำให้เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ชัดเจนยิ่งขึ้น ไอความชื้นจากลำธารลอยขึ้นมากระทบผิวกาย ยิ่งเพิ่มความรู้สึกสดชื่นปนร้อนรุ่มภายใน เขาเอื้อมมือไปหยิบค้อนเก่าๆ ที่วางทิ้งไว้ พลางบ่นพึมพำกับตัวเอง"ไอ้เชี่ย! ค้อนนี่แม่งก็หลวมอีกแล้ว! พรุ่งนี้คงได้ซ่อมกันทั้งวัน""นายทิตย์... ให้ผมช่วยไหมครับ? นายทำงานมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวจะเหนื่อยเอา" เสียงไอ้ก้อนดังขึ้นมาจากด้านหลัง ทำให้ อาทิตย์สะดุ้งเล็กน้อย เขาหันไปมองไอ้ก้อนที่ยืนอยู่ไม่ห่าง ใบหน้าซื่อๆ ของมันดูห่วงใยจริงจัง"เออ! มาช่วยส่องไฟนี่หน่อยสิ! เกะกะลูกตาชิบหาย!" อาทิตย์พูดห้วนๆ แต่ในใจกลับรู้สึกพอใจเล็กน้อยที่คนงานห่วงใย เขาหันหลังกลับไปจัดเครื่องมือต่อ การขยับตัวของอาทิตย์ในความมืด ทำให้ควยของเขาที่ผงาดและดันผ้าอยู่แล้วยิ่งเด่นชัด และดูเร้าอารมณ์ในยามแสงน้อยๆ ไอ้ก้อนจ้องมองภาพตรงหน้าตาไม่กะพริบ ลมหายใจสะดุดเมื่อเห็นรูปทรงที่ชัดเจนขึ้นทันใดนั้น ไอ้จ้อยที่แอบตามมาก็โผล่หน้าออกมาจากมุมมืด"โห! นายทิตย์ลับมีดเองเลยเหรอครับ! ให้ผมช่วยลับไหมครับ? มือไม้นายทิตย์คงจะอ่อนแรงหมดแล้วมั้ง!" ไอ้จ้อยแซวปนยั่ว น้ำเสียงกะล่อน ดวงตาแพรวพราวราวกับเห็นของเล่นใหม่อาทิตย์หันขวับ "อ่อนแรงบ้านพ่อมึงดิ! มาช่วยจับให้มันนิ่งๆ ก็พอ! อย่าเสือกเยอะ!" อาทิตย์สบถกลับ แต่แววตาคมกริบของเขากลับวูบไหวเมื่อสบเข้ากับดวงตาเจ้าเล่ห์ของไอ้จ้อย เขาหยิบมีดพร้าเล่มใหญ่กับหินลับมีดขึ้นมานั่งลงบนพื้นไม้กระดาน เอนตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย ท่าทางที่ต้องเกร็งกล้ามเนื้อแขนและไหล่เพื่อจับมีดให้มั่นคง ทำให้ควยของเขาที่อยู่ในกางเกงขาสั้นรัดรูปยิ่งเด่นชัดและสั่นไหวไปตามแรงเกร็งของร่างกายไอ้จ้อยไม่รอช้า รีบเดินเข้าไปนั่งคุกเข่าตรงหน้าอาทิตย์ ใกล้เสียจนหัวเข่าแทบจะชนกับเป้ากางเกงของเจ้านาย "ให้นายทิตย์ลับอย่างเดียวได้ไงครับ! เดี๋ยวผมช่วยจับหินให้นะครับ! มือผมมันแข็งแรงกว่ามือไอ้ก้อนเยอะเลย" เขาพูดพลางเอื้อมมือไปจับหินลับมีดข้างๆ มือของอาทิตย์อย่างจงใจ ปลายนิ้วสัมผัสแผ่วเบาที่ต้นขาด้านในของอาทิตย์อาทิตย์สะดุ้งเฮือก! ความร้อนซ่านแล่นไปทั่วร่างจากการสัมผัสที่ไม่คาดคิด เขาพยายามดึงขาหนีบเข้าหากันเล็กน้อยเพื่อลดการเสียดสี แต่กลับยิ่งทำให้ผ้าที่รัดอยู่ตรงเป้าตึงเปรี๊ยะขึ้นไปอีก เสียงมีดลับกับหินที่เสียดสีกันดัง "ครืด! ครืด!" อย่างมีจังหวะ ยิ่งโหมกระพือความร้อนในกายของอาทิตย์ให้ปะทุขึ้น หัวนมของเขาก็แข็งเป็นไตขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ แม้จะไม่ได้ถูกสัมผัสโดยตรงก็ตามไอ้พวกนี้... ทำเป็นเข้ามาช่วย แต่สายตานี่แม่ง... หึ! ตัวกูแม่งร้อนไปหมดแล้วเว้ย! อาทิตย์คิดในใจ เขาพยายามกัดฟันแน่น กล้ามกรามขบกันจนขึ้นเป็นสัน ดวงตาคมกริบตวัดมองไอ้จ้อยด้วยสายตาที่ดุดันแต่ก็มีความต้องการแฝงอยู่ สายตาของทั้งคู่ปะทะกันในความมืดสลัว แสงตะเกียงที่ริบหรี่ราวกับพยายามซ่อนเร้นความปรารถนาที่กำลังก่อตัว"มึงลับให้มันคมๆ นะไอ้จ้อย! พรุ่งนี้จะได้ใช้ให้คุ้ม!" อาทิตย์พูดเสียงห้าวหนักขึ้น พยายามตัดบท เขากระแทกมีดลงกับหินลับมีดแรงขึ้นเล็กน้อยเพื่อเปลี่ยนความสนใจ "แล้วพรุ่งนี้มึงเตรียมตัวลงไปดูต้นมังคุดแถวริมน้ำให้กูหน่อยนะ ไอ้ลูกที่มันยังอ่อนๆ เขียวๆ น่ะ กูว่ามันโดนแมลงเจาะ!" อาทิตย์พยายามเปลี่ยนเรื่องไปเป็นการงานแทนแต่ไอ้จ้อยก็ไม่วายที่จะยิ้มมุมปาก ดวงตาเป็นประกาย เขายังคงจับหินลับมีดอย่างมั่นคง ปลายนิ้วยังคงสัมผัสแผ่วเบาที่ขาของอาทิตย์อย่างต่อเนื่องไอ้ก้อนที่ยืนอยู่ข้างๆ เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขาพยายามทำเป็นมองไปที่อื่น แต่สายตาก็อดที่จะเหลือบไปที่เป้ากางเกงขาสั้นของอาทิตย์ไม่ได้ ควยของอาทิตย์ที่ผงาดและดันผ้าจนเกือบจะปริ นั้น ยิ่งทำให้ความรู้สึกวาบหวิวในใจของไอ้ก้อนปั่นป่วน เขาจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยลมหายใจที่สั่นพร่าหลังจากลับมีดเสร็จ อาทิตย์ก็รู้สึกเหนื่อยล้าเกินกว่าจะทนฝืนร่างกายได้อีก เขาทิ้งตัวเอนลงนอนบนแคร่ไม้ไผ่ที่นั่งอยู่เมื่อครู่ทันที โดยยังคงใส่กางเกงขาสั้นตัวเดิมที่ไม่มีกางเกงใน เขานอนในท่าที่ไม่ระมัดระวังนัก แขนข้างหนึ่งพาดอยู่เหนือศีรษะ ขาเหยียดตรงออกไปเบื้องหน้า ความเหนื่อยล้าจากการทำงานหนักทั้งวัน ทำให้เขาผล็อยหลับไปในเวลาไม่นานไอ้จ้อยและไอ้ก้อนที่ยังคงนั่งอยู่เงียบๆ มองดูเจ้านายที่หลับใหลหลับแล้วเหรอวะนายทิตย์... ตัวใหญ่ชะมัด... แอบมองนิดหน่อยคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง... ไอ้ก้อนคิดในใจพลางค่อยๆ คืบคลานเข้าไปใกล้อาทิตย์ทีละนิด แสงจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาทางช่องลมกระท่อมพอดี ฉายให้เห็นเงาและรูปทรงของควยอาทิตย์ที่ผงาดขึ้นมาอย่างเต็มที่ ในยามหลับใหล มันเด่นชัดจนไอ้ก้อนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากไอ้จ้อยที่นอนอยู่ไม่ไกลนัก ลืมตาขึ้นมา เขาเห็นไอ้ก้อนกำลังจ้องมองอะไรบางอย่างด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา ไอ้จ้อยยิ้มมุมปาก หึๆ... คอยดูนะ... กูกับมึงยังไม่จบแค่นี้หรอกนายทิตย์... เขาคิดในใจอย่างเจ้าเล่ห์ บางครั้งก็มีเสียงครางเบาๆ หรือการขยับตัวเล็กน้อยของอาทิตย์ในยามหลับ ซึ่งอาจเป็นการแสดงออกถึงความฝันหรือความรู้สึกที่ถูกกระตุ้นที่เขาไม่รู้ตัว ร่างกายที่ยังคงแสดงออกถึงความต้องการ แม้เจ้าตัวจะหลับอยู่ ยิ่งกระตุ้นความปรารถนาในใจของคนงานทั้งสองให้พุ่งสูงขึ้นค่ำคืนนี้ใน "สวนมังคุดกำยำ" ไม่ได้มีแค่กลิ่นผลไม้สุกงอมหรือเสียงแมลงยามค่ำคืน แต่ยังมีกลิ่นอายของความเป็นชาย แรงดึงดูดที่ไม่อาจปฏิเสธได้ และความลับที่ถูกเปิดเผยในยามหลับใหล ที่จะรอคอยวันพรุ่งนี้เพื่อสานต่อเรื่องราวแห่งความปรารถนาที่ซ่อนเร้น
ค่ำคืนนี้อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง? เมื่อความมืดเข้ามาปกคลุมสวนมังคุด คิดว่าใครจะแอบเข้ามาสัมผัสความลับที่ซ่อนอยู่ในเงาบ้าง? เตรียมใจรับมือกับความเร่าร้อนที่กำลังจะเผยออกมา!
ตอนต่อไปสวนมังคุดกำยำ5
ดีต่อๆๆๆๆ สนุกมากครับ ขอบคุณมากครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ ขอบคุณครับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ สุดยอด ขอบคุณ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณ ขอบคุณครับ รอตอนต่อไป ขอบคุณครับ ขอบคุณค่ะ
หน้า:
[1]
2