อาทิต-บทที่ 3 สวนมังคุดกำยำ...รอบวงข้าว
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Toeyzm เมื่อ 2025-7-30 15:05แสงสุดท้ายของวันลาลับไปแล้ว เหลือเพียงแสงไฟสลัวจากตะเกียงน้ำมันที่แขวนห้อยอยู่กลางกระท่อมไม้ไผ่เก่าๆ ริมลำธารเล็กๆ เสียงจิ้งหรีดเรไรเริ่มระงมขับกล่อมยามค่ำคืนแทนเสียงจอบเสียมที่ดังมาตลอดทั้งวัน อาทิตย์ตะโกนสั่งเลิกงานไปตั้งแต่เกือบครึ่งชั่วโมงก่อน ตอนนี้คนงานชายตัวโตๆ หลายคนก็ทยอยกันเดินตามหลังเจ้านายร่างกำยำเข้ามาในกระท่อม บ้างก็ถือผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อ บ้างก็เสื้อผ้าเปียกชุ่มเพราะแอบไปวักน้ำในลำธารล้างตัวคลายร้อนกันมาอาทิตย์เดินมาถึงกระท่อมก่อนใคร เขาไม่ได้รีบร้อนไปอาบน้ำให้สะอาดหมดจดแบบคนเมือง แต่แค่เดินไปที่ตุ่มดินใบใหญ่ริมกระท่อม วักน้ำเย็นๆ ขึ้นมาล้างหน้าล้างตา ลูบไล้ไปตามแผงอกและแผ่นหลังที่ยังคงชุ่มเหงื่อจากแดดร้อนระอุ ก่อนจะเช็ดลวกๆ ด้วยผ้าขี้ริ้วเก่าๆ แล้วจัดการนั่งลงบนแคร่ไม้ไผ่ที่ใช้เป็นที่นั่งและที่นอนในตอนกลางวัน อาทิตย์ยังคงสวมเพียงกางเกงขาสั้นสีเขียวขี้ม้าตัวเดิมที่เปียกชื้นและรัดแน่น แนบไปกับผิวเนื้อราวกับเป็นผิวหนังชั้นที่สอง เผยให้เห็นรูปทรงของควยที่ปูดนูนเด่นชัดเจนภายใต้เนื้อผ้าบางๆ ไม่มีอะไรมาบดบังสายตา หัวบานของมันดันผ้านูนออกมาอย่างไม่อาจซ่อน เปล่งประกายขึ้นเงาเล็กน้อยเมื่อต้องแสงตะเกียงสลัวๆเขานั่งลงแบบสบายๆ โดยกางขาออกเล็กน้อย มือหนาจัดการตักข้าวสวยร้อนๆ ที่หุงเตรียมไว้ตั้งแต่เช้าใส่จานตัวเองอย่างดิบเถื่อน ก่อนจะคว้าปลาดุกย่างตัวใหญ่ขึ้นมากินอย่างไม่รีบร้อน"โอ้โห! นายทิตย์! วันนี้เล่นเด่นเป็นสง่าเลยนะครับนาย! สงสัยเมื่อบ่ายโดนอะไรมาหนักนะ!" เสียงไอ้จ้อยดังขึ้นทันทีที่เข้ามาถึงกระท่อม เขาเห็นภาพเจ้านายในชุดกางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียว ที่เผยทุกสัดส่วนอย่างไม่อายใคร ก็อดไม่ได้ที่จะแซวขึ้นมาอย่างโจ่งแจ้ง สายตาแพรวพราวของเขากวาดมองไปที่เป้ากางเกงขาสั้นของอาทิตย์อย่างไม่อายใคร แล้วแกล้งหันไปสะกิดไอ้ก้อนที่เดินตามหลังมาติดๆ ให้มองตามไอ้ก้อนหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันทีที่เห็นภาพตรงหน้า เขาพยายามหลบสายตาเจ้านาย แต่ดวงตาก็อดที่จะแอบเหลือบไปมองเป้ากางเกงขาสั้นของอาทิตย์ไม่ได้ มันนูนเด่นจนเห็นรูปทรงชัดเจนจริงๆ"ปากหมานะมึงไอ้จ้อย! จะกินก็กิน! เสือกไรกับกู!" อาทิตย์สบถกลับด้วยเสียงห้าวๆ ใบหน้าคมเข้มของเขายังคงนิ่งเฉย แต่ริมฝีปากหยักกลับยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างห้ามไม่ได้ เขารู้สึกได้ถึงสายตาของไอ้จ้อยและไอ้ก้อนที่จ้องมองมาที่เป้าของเขา และรู้สึกถึงความตึงเปรี๊ยะของเนื้อผ้าตรงเป้ากางเกงที่ขยายตัวขึ้นอีกนิด"โธ่ นายทิตย์ก็! แค่แซวเล่นเองครับ! ก็ใครจะไปแข็งแรงเท่าไอ้ทิตย์ล่ะครับ! กล้ามเป็นมัดๆ เลย!" ไอ้จ้อยไม่ลดละ เขายิ้มกะล่อนพลางหันไปชวนลุงบุญที่เดินเข้ามานั่งร่วมวงกินข้าว"ลุงบุญเห็นไหมครับ! ดูสิครับลุงบุญ... แค่นั่งกินข้าว ควย นายทิตย์ยังแข็งปั๋งอยู่เลย! สงสัยเมื่อบ่ายจะโดนไอ้ก้อนมันขัดสีมาเยอะล่ะมั้ง!" ไอ้จ้อยพูดพลางหันไปมองไอ้ก้อนอย่างมีเลศนัย ทำให้ไอ้ก้อนหน้าแดงจัดจนแทบจะมุดดินลุงบุญหัวเราะหึๆ "ไอ้จ้อย! มึงนี่นะ! ปากพาไปจริงๆ" ลุงบุญส่ายหัวอย่างระอา แต่สายตาก็อดที่จะเหลือบมองเป้ากางเกงขาสั้นของอาทิตย์ไม่ได้ มันนูนเด่นจนเห็นรูปทรงชัดเจนจริงๆ ราวกับว่าอาทิตย์ไม่ได้ซ่อนมันเอาไว้เลยอาทิตย์ไม่พูดอะไร แต่ สายตาคมกริบของเขากลับตวัดไปมองไอ้จ้อยอย่างดุดันแฝงความหมายบางอย่างที่ยากจะอ่านออก พร้อมกับกัดฟันแน่น เขารู้สึกถึงความร้อนรุ่มที่แผ่ซ่านมาจากภายใน มันเป็นความรู้สึกที่ผสมผสานระหว่างความหงุดหงิดที่ต้องเก็บอาการ และความปรารถนาที่ไม่อาจปฏิเสธได้เมื่อถูกกระตุ้นอย่างต่อเนื่องด้วยสายตาและคำพูดตรงไปตรงมาเหล่านั้น ควยของเขาผงาดและดันผ้าจนตึงเปรี๊ยะยิ่งขึ้นไปอีก และ หัวนมของเขาก็แข็งเป็นไตขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ แม้จะไม่ได้ถูกสัมผัสโดยตรงก็ตาม"มึงกินข้าวไปเลยไอ้จ้อย! อย่าเสือกเรื่องไม่เป็นเรื่อง!" อาทิตย์พูดเสียงห้าวหนักขึ้น พยายามตัดบท เขากระแทกช้อนลงกับจานเบาๆ เพื่อเปลี่ยนความสนใจ "พรุ่งนี้มึงเตรียมตัวลงไปดูต้นมังคุดแถวริมน้ำให้กูหน่อยนะ ไอ้ลูกที่มันยังอ่อนๆ เขียวๆ น่ะ กูว่ามันโดนแมลงเจาะ!" อาทิตย์พยายามเปลี่ยนเรื่องไปเป็นการงานแทนแต่ไอ้จ้อยก็ไม่วายที่จะยิ้มมุมปาก ดวงตาเป็นประกาย มือก็เอื้อมไปหยิบจานกับข้าวที่วางอยู่ตรงหน้าอาทิตย์ ทำให้มือของเขาเกือบจะแตะโดน ต้นขาด้านในของอาทิตย์ ที่กำลังกางออกเล็กน้อย อาทิตย์สะดุ้งเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้หลบ สายตาคมกริบจ้องตอบไอ้จ้อยอย่างไม่ยอมแพ้ แม้ปากจะพยายามพูดเรื่องงาน แต่ร่างกายกลับยังคงถูกกระตุ้นอย่างต่อเนื่องบรรยากาศในกระท่อมเต็มไปด้วยเสียงเคี้ยวข้าว เสียงพูดคุยหยาบๆ คายๆ ที่ปนเปื้อนด้วยเสียงแซวที่โจ่งแจ้ง และกลิ่นคาวเหงื่อของคนงานที่ผสมกับกลิ่นกายดิบเถื่อนของอาทิตย์ และกลิ่นอาหารที่โชยมาปะปนกับ กลิ่นกายดิบเถื่อนของอาทิตย์ ที่รุนแรงขึ้นยามที่เขาถูกกระตุ้น ท่ามกลางความดิบเถื่อนนั้น มันกลับอบอวลไปด้วยความรู้สึกบางอย่างที่เร้าอารมณ์และเป็นกันเอง ความสัมพันธ์ที่เปิดเผยและไร้การปรุงแต่งระหว่างอาทิตย์กับคนงานของเขา ทำให้ค่ำคืนนี้ใน "สวนมังคุดกำยำ" ไม่ได้มีแค่กลิ่นผลไม้สุกงอม แต่ยังมีกลิ่นอายของความเป็นชายและแรงดึงดูดที่ไม่อาจปฏิเสธได้ลอยคละคลุ้งไปทั่ว
บรรยากาศมันชวนให้หิว... หรือชวนให้เงี่ยนกันแน่นะวะ? 'ไอ้จ้อย' ก็ยั่ว 'ไอ้ก้อน' ก็มอง ส่วนลุงบุญก็แอบเก็บอาการ! คิดว่าคืนนี้จะมีใครได้ 'จัด' ก่อนมั้ย? มาร่วมลุ้นกับคนงานเหล่านี้ไปด้วยกัน
ตอนต่อไปสวนมังคุดกำยำ4
น่าสนุกอีกแล้ว สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอขอบคุณ ขอบคุณครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ{:5_137:} ขอบคุณครับ เสียวรอแล้ว ผ่านไป 3 ตอนยังไม่มีใครได้กินมังคุดเลยครับ 🤣 ขอบคุณค่ะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณครับ สุดยอด ขอบคุณครับ ขอบคุณครัข ใครจะรับส้มที่หล่นใส่ก่อน คนปากสว่างมักไม่ถูกเลือกก่อน