ความลับกับเด็กที่ถูกมองข้าม ตอน 2 - สอนเด็กแว่นชักว่าว
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Recs เมื่อ 2025-7-30 09:02ย้อนอ่านตอนเก่า...>>ตอน 1 - ตีสนิทน้องแถวบ้าน<<
ตอน 2 - สอนเด็กแว่นชักว่าว
หลังจากที่ผมย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่ในกรุงเทพกับแม่ น้า และน้องกาย น้องชายวัย 13 ที่ผมรักมากที่สุด ย้ายมาได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน ก็ได้ทำบุญขึ้นบ้านใหม่กัน
ผมได้เจอกับเด็กชายใส่แว่นหน้าตาน่ารักจากหมู่บ้านเดียวกัน เราได้พูดคุยกันเล็กน้อยก่อนที่ผมจะชวนน้องเข้ามาในบ้าน... และนั่นแหละที่ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป
ทั้งเหตุการณ์ประหลาดอย่างไฟดับ ฝันแปลกๆ ที่เหมือนจริงเกินไป ความรู้สึกย้อนเวลากลับไปอยู่ในวินาทีเดิมซ้ำๆ... รวมถึงพฤติกรรมของน้องกายที่เริ่มแปลกไป... และสิ่งที่น้องทำกับผมในคืนนั้นรู้สึกเหมือนไม่ใช่น้องชายคนเดิมของผมเลย...
ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ ลืมตาช้าๆ ก็เห็นว่าน้องกายยังนอนซุกอยู่ในอ้อมกอดผมเหมือนเดิม
“อื้มม... ไม่... อย่า... ไม่เอา...” เสียงละเมอของน้องดังขึ้น พร้อมกับตัวที่เริ่มดิ้นไปมาอยู่ในอ้อมแขน ทำเอาผมสะดุ้งตามไปด้วย
“กายๆ เป็นไรอ่ะ ได้ยินพี่มั้ย?” ผมรีบเขย่าตัวน้องแรงขึ้นหน่อย พยายามปลุกให้หลุดออกจากฝันร้าย
ไม่นานนัก น้องกายก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ตากระพริบถี่ๆ ก่อนจะจ้องหน้าผม
“พี่มิก... พี่มิกเหรอ?” น้ำเสียงสั่นๆ ปนแตกตื่น ก่อนเจ้าตัวจะรีบพุ่งมากอดผมแน่น ซุกหน้ากับอกเหมือนเด็กที่เพิ่งฝันร้ายหนักมาก
“ไม่เป็นไรๆ มันแค่ฝันเองนะกาย ไม่ต้องกลัวแล้วนะ...” ผมกระซิบบอกน้องเบาๆ พลางลูบหัวน้องไปด้วย ปลอบให้ใจเย็นลง จนน้องเริ่มหายใจปกติขึ้น จนดูเหมือนจะค่อยๆ มีสติกลับมาแล้ว
"แล้ว... ทำไมกายถึงมานอนอยู่ห้องพี่ได้อะ? จำได้ว่าเมื่อคืนกายนอนกับแม่นี่นา?" น้องกายหันมองรอบห้องเหมือนเริ่มเอะใจ
"กายจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลยเหรอ?" ผมลองถามน้องดูให้แน่ใจว่าน้องไม่ได้แกล้งไปเอง
"จำไม่เห็นได้เลยอะ... เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นเหรอพี่?"
"ก็... กายมาเคาะห้องพี่ บอกว่าฝันร้าย ขอมานอนด้วย แล้วก็..."
"แล้วไงต่ออะพี่?" น้องรีบถามเหมือนอยากรู้มาก แต่สีหน้าแบบไม่รู้จริงๆ
"ก็... ไม่มีไรหรอก กายแค่มานอนแล้วก็หลับไปเลยอะ"
"จริงดิ... ละเมอหนักขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย? ไม่เห็นจำอะไรได้เลย" น้องทำหน้างงจัดเหมือนพยายามจะนึกให้ได้ แต่ก็เปล่าประโยชน์
"แล้วฝันร้ายนั่นอะ กายจำได้มั้ย ฝันว่าอะไร?"
"ฝันดูสมจริงมาก ถึงผู้ชายคนนึง... จำหน้าไม่ได้แล้ว แต่เหมือนไม่รู้จักกันมาก่อน แถมในฝันเขา... ทำบางอย่างที่แบบ..." น้องชะงักไป น้ำเสียงสั่น หน้าเหมือนจะร้องไห้อีก
"โอเคๆ ไม่ต้องเล่าแล้วก็ได้" ผมรีบโอบน้องมากอดไว้แน่นๆ ลูบหัวปลอบเบาๆ ไม่อยากให้น้องร้องอีก
พอเห็นน้องเริ่มนิ่งลง ผมเลยถือโอกาสถามเรื่องที่ยังค้างในใจ"แล้วตกลง... กายไม่มีเพื่อนที่ใส่แว่นจริงๆ ใช่มั้ย?"
"ไม่มีดิพี่! ยังคิดว่ากายโกหกอยู่เหรอ?"
"เปล่าๆ พี่แค่อยากให้แน่ใจ ว่าพี่ไม่ได้เพ้อไปเองอ่ะ"
"แล้วพี่ไปเอาเรื่องเด็กแว่นมาจากไหนอะ? หลอนยาหรือเปล่า?"
"เฮ้ยบ้า! ไม่ได้หลอนเว้ย แค่... พี่คงตาฝาดมั้ง ช่างมันเหอะ..." ผมตอบพยายามตัดจบไป ไม่อยากให้น้องเครียดหรือหงุดหงิดอีก
"แล้ว... ทำไมกายใส่กางเกงตัวนี้อะ?" อยู่ดีๆ น้องกายก้มลงมองกางเกงนอนขาสั้นของตัวเอง ก่อนจะล้วงเข้าไปแตะๆ ตรงปลายแท่งที่กำลังแข็งนิดๆ แบบปกติของเด็กตื่นนอน
"เมื่อคืนพี่ลักหลับกายปะเนี่ย?"
"เฮ้ยย ไม่ใช่ละ! พี่จะไปทำงั้นทำไมล่ะ!?"
"ก็ไม่รู้ดิ... รู้สึกเหมือนน้ำแตกเลยอะ แถมตอนนี้ยังมีกลิ่นติดอยู่เลยเนี่ย" น้องพูดแล้วดมมือตัวเองหน้าตาเฉยแบบไม่รู้สึกรู้สาอะไรทั้งนั้น
"กายฝันเปียกปะล่ะ พี่เห็นมันเปื้อนก็เลยเปลี่ยนกางเกงให้ แค่นั้นจริงๆ"
"มั่วละ... ทีหลังก็ปลุกด้วยดิ ไม่ต้องมาแอบลักหลับกายแบบนี้"
"เฮ้ออ... จะทำไงให้กายเชื่อดีเนี่ย..." ผมถอนหายใจหนักมาก เริ่มจะถอดใจกับความโลกส่วนตัวสูงของน้องมันละ
"ถ้าอยากใหกายเชื่อ งั้นพี่ก็อมให้กายดิ" อยู่ๆ น้องชายผมก็ควักท่อนเอ็นออกมาจากกางเกงนอน พูดเหมือนทีเล่นทีจริง ทำเอาผมตั้งตัวไม่ทัน
"ห้ะ! เอาจริงดิ ตอนนี้เลยอะนะ?"
"จริงพี่ ตอนนี้แหละกำลังแข็งเลย" น้องจับของตัวเองรูดลงนิดๆ เห็นหัวโผล่ที่มีน้ำใสๆ เริ่มเยิ้มจนเย้ายวนใจผม ทำเอาเริ่มลังเลนิดนึงแล้ว"ถ้าพี่อมนะ ผมจะยอมเชื่อเลยว่าเมื่อคืนพี่ไม่ได้ลักหลับผม"
"เกี่ยวไรกันเนี่ย?"
"จะได้พิสูจน์ไงว่าพี่กล้าทำกับผมแบบต่อหน้า ไม่ได้ทำเฉพาะตอนผมหลับ" น้องพูดพลางยิ้มทำเอาผมเริ่มคิด... หรือว่าทั้งหมดนี้จะเป็นแผนของน้องชายตัวเล็กของผม"นะพี่มิก... อมให้หน่อย เดี๋ยวกายหายโกรธเรื่องเมื่อวานด้วย" น้องดูอยากแบบจริงจัง ใช้สกิลอ้อนจนผมเริ่มใจอ่อนตามน้องอีกแล้ว
"เคๆ แค่อมนะ" ผมยอมทำตาม โยนความรู้สึกผิดออกไปหมด ตอนนั้นคิดว่าแค่ทำให้น้องผมมีความสุขได้ แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
น้องกายนั่งพิงหัวเตียง ถกกางเกงลงอ้าขาให้ผมก้มลงไปนอนคว่ำตรงหว่างขาน้อง จนแท่งเล็กๆ ประมาณ 4 นิ้วครึ่งตั้งตรงผงาดต่อหน้าผม เหมือนรอให้ผมได้ลิ้มรสชาติอันหอมหวานของน้องชายคนนี้แล้ว
ผมเริ่มจากใช้ลิ้นแตะเลียวนตรงปลายหัวที่ยังไม่เปิดมากนัก ดูดเอาน้ำเงี่ยนใสๆ ที่ไหลเยิ้มของน้องกาย กลืนกินเข้าไปจนหมด ก่อนจะใช้ลิ้นไล่เลียแท่งขาวๆ ตั้งแต่โคนขึ้นจนไปถึงปลายยอด
"อืมม... ซี้ดดด...." น้องกายครางเบาๆ ก่อนจะใช้สองมือจับหัวผมกดลงเอาปากครอบรูดอมท่อนเอ็นอุ่นๆ เข้าไปจนมิดทั้งแท่ง "อ่าาา... ดีจังง... ปากพี่นุ่มมากก... อื้มมม..." น้องดูเคลิบเคลิ้มมาก จับหัวผมขึ้นลงไปมาพลางกระดกเอวรับปากผมเบาๆ ไปด้วย ทำเอาผมเริ่มคล้อยตามเพิ่มจังหวะกับแรงดูดให้น้องจนตัวงอ ดิ้นไปมาอยู่ไม่สุขบนเตียงนอน
"อื้มมม... ซี้ดดด... ใกล้แล้วพี่... เรื่อยๆ เลยครับ..." น้องกายเสียงสั่น หลับตาพริ้ม ผมจึงโยกหัวไวๆ พร้อมใช้ลิ้นลากรับแท่งอุ่นๆ ของน้องไปด้วยจนมันเริ่มรู้สึกร้อนขึ้นเรื่อยๆ อยู่ในปากของผม
ในขณะที่ผมกำลังเพลิดเพลินกับรสชาติอันหอมหวานของแท่งควยน้องชายตัวเอง... จู่ๆ ก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนมีคนจ้องมองอยู่ใกล้ๆ...
"พี่ลืมล็อคประตูอ่ะครับ แม่พี่กำลังจะเดินมาแล้ว..." เสียงเรียบๆ ของเด็กชายดังขึ้นจากข้างเตียง ทำเอาผมตกใจผงะปากหลุดออกจากดุ้นของน้องกาย หันไปเห็นน้องแว่นกำลังยืนดูผมอย่างใจจดใจจ่อ
"หยุดทำไมอ่ะ... กายจะแตกแล้ว... อื้มม... " น้องกายยังคงอารมณ์ค้าง รัวมือชักของตัวเองไปด้วย
ผมเงยหน้าไปมองน้องกาย เหมือนน้องจะไม่เห็นหรือได้ยินเสียงน้องแว่นจริงๆ ทำเอาผมอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก หันกลับไปมองน้องแว่น ทำท่าชี้ๆ ไปที่ประตูห้อง...
...และทันใดนั้น ประตูห้องนอนก็เปิดออกโดยแม่ของผม เป็นจังหวะนรกเดียวกันกับน้องกาย ที่ชักว่าวน้ำแตกพุ่งใส่หน้าผมจนไหลหยดเต็มแก้มพอดี
"ว้ายย! สองคนนี้ทำไรกันเนี่ย!?" เสียงแม่ผมตะโกนลั่นห้องนอน ทำเอาน้องกายรีบถกกางเกงขึ้นแทบไม่ทัน
"ม..ไม่ใช่อย่างที่แม่คิดนะ..." ผมรีบลุกขึ้นจากเตียง พยายามจะอธิบาย แต่เหมือนจะไม่เป็นผล ข้างๆ กันน้องกายก็นั่งหน้าซีดเหมือนจะร้องไห้
"มิก... ไปล้างหน้าล้างตา แล้วลงมาคุยกับแม่ข้างล่าง... กายด้วย ตามพี่เขาลงมา" แม่ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ผมลองเอามือแตะที่แก้มยังมีน้ำว่าวเหนียวๆ ของกายติดอยู่เลย ถือเป็นหลักฐานที่ทำเอาแก้ตัวไม่ขึ้นจริงๆ
"ผมบอกแล้ว แต่พี่ไม่ฟังผมเองอ่ะครับ..." เสียงน้องแว่นที่ยังยืนอยู่ในห้องพูดขึ้นเรียบๆ ผมนึกได้เลยรีบเอามือเอื้อมไปแตะที่แขนน้องแว่นอย่างไว
......ภาพทุกอย่างดับวูบไป......
...ผมลืมตามาอีกทีรู้สึกเหมือนกำลังคาบแท่งอะไรอุ่นๆ อยู่ในปาก...
"อื้มมม... ซี้ดดด... ใกล้แล้วพี่... เรื่อยๆ เลยครับ..." น้องกายเสียงสั่น ผมเงยหน้ามองน้องเห็นกำลังหลับตาพริ้มแบบเคลิ้มสุดๆ
"พี่ลืมล็อคประตูอ่ะครับ แม่พี่กำลังจะเดินมาแล้ว..." น้องแว่นที่ยืนดูอยู่พูดขึ้นประโยคเดิมเป๊ะ ทำเอาผมปรับอารมณ์ไม่ทันไปแปปนึง
"หยุดทำไมอ่ะ... กายจะแตกแล้ว... อื้มม... " น้องกายยังรัวมือชักของตัวเองไปด้วย
"เดี๋ยวๆ กาย... พี่ลืมล็อคประตู แม่พี่กำลังจะเข้ามาแล้ว" ผมรีบจับมือให้น้องหยุดชัก รีบดึงกางเกงน้องใส่กลับให้เหมือนเดิม และรีบดึงผ้าห่มมาห่ม ทำเป็นนอนด้วยกันให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ทำไรเนี่ยพี่?..." น้องกายหันมาถามผมแบบงงๆ
...ยังไม่ทันขาดคำ แม่ผมก็เปิดประตูเข้ามาในห้องแบบพอดีเป๊ะ เหมือนฉากที่เคยเห็นมาก่อนหน้านี้ไม่มีผิด
"อ้าว... มานอนอยู่นี่เอง แม่เอ็งก็นึกว่าไปอยู่ไหน เดี๋ยวลุกไปกินข้าวเช้ากันด้วยนะ" แม่พูดแค่นั้นก่อนจะปิดประตูแล้วเดินออกไป ทำเอาผมยิ้มเจื่อนๆ โล่งอกแบบสุดๆ ที่แม่ไม่ได้เห็นภาพบาดตานั้นแบบรอบแรก
"ขอโทษนะกาย... เมื่อคืนพี่คงเบลอๆ ลืมล็อกประตูไป เกือบไม่ทันแน่ะ..." ผมหันไปพูดกับน้องที่ยังนั่งนิ่งตัวแข็งเป็นหิน
"ไม่เกือบแล้วพี่... ไม่ทันจริงๆ ต่างหาก..."น้องพูดพลางรูดขอบกางเกงลงให้ดู เห็นคราบน้ำขาวเปื้อนเต็มเป้า เป็นตัวที่สองในรอบวันแบบไม่ต้องสงสัยเลย
ผมนี่นึกขำคนเดียวในใจ... สงสัยต้องซื้อกางเกงใหม่มาตุนให้กายละมั้ง ถ้าจะเปื้อนบ่อยขนาดนี้...
วันนั้นผมเลยอาสานั่งซักกางเกงทั้งสองตัวให้น้องชายเป็นการขอโทษ หยิบมาแช่ในกาละมังหลังบ้าน นั่งขยี้ผ้าเงียบๆ คนเดียว
อยู่ๆ น้องแว่นก็เดินแบบโผล่เข้ามาเฉยเลย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"พี่ครับ ผมมีเรื่องจะสารภาพ..." เสียงพูดนิ่งๆ น้ำเสียงเย็นชาเหมือนเดิม
"จะมาบอกว่า... น้องไม่ใช่คนเหรอ?"
"ครับผม... พี่รู้อยู่แล้วเหรอ?"
"รู้สิ ชัดขนาดนั้น... เดี๋ยวก็แวบไปแวบมา แถมพี่ก็เห็นน้องได้คนเดียวอีก" ผมตอบพลางก้มหน้าขยี้ผ้าต่อ ทำทีเหมือนไม่ตื่นเต้นอะไร แต่จริงๆ ใจเต้นรัวจัดๆ ไม่คิดเลยว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นกับตัวเองจริงๆ
"ขอโทษที่ไม่ได้บอกแต่แรกนะครับ..."น้องจับแว่นก้มหน้าเล็กน้อย สีหน้าเศร้าขึ้นทันตา เห็นแล้วก็อดรู้สึกผิดตามไม่ได้
"ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่ได้โกรธ... สรุปน้องตายไปแล้วเหรอ? เป็นผีอะไรแบบนั้นใช่ป่ะ?" ผมหยุดมือที่ขยี้กางเกง หันไปถามแบบจริงจัง
"ก็ประมาณนั้นครับ... เป็นแบบนี้มาเกือบปีแล้ว"
"เห้ย... แล้วทำไมถึงมาอยู่บ้านนี้ได้ล่ะ?" ผมยังไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่ ใจนึงก็กลัวว่าจะมีอะไรไม่ดีแอบแฝงมา
"จริงๆ ผมอยู่บ้านนี้นานแล้วนะครับ... แต่ช่วงหลายวันก่อนกลับเข้าบ้านไม่ได้เลย ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน"
"อ๋อ... น่าจะเป็นเพราะแม่พี่เพิ่งพาพระมาทำบุญขึ้นบ้านใหม่น่ะ น้องเลยเข้ามาไม่ได้มั้ง"
"น่าจะใช่ครับ... ผมเลยต้องรอให้พี่ชวนถึงจะเข้าได้"
"ฮ่าๆ ว่าละทำไมตอนนั้นถึงยอมมาบ้านพี่ง่ายจัง" ผมขำเบาๆ ตอบไปแบบชิลๆ ทำเอาน้องยิ้มตาม สีหน้าดูผ่อนคลายลงเยอะ
"งั้น... ให้ผมอยู่ด้วยได้ใช่มั้ยครับ? ผมสัญญาว่าจะอยู่แบบไม่รบกวนพี่ครับ"
ผมเงียบคิดไปพักนึง ยังไม่ตอบอะไรทันที เพราะคงต้องคุยทำความเข้าใจกันอีกยาว ถือเป็นเรื่องใหม่สำหรับผมมากเหมือนกัน"แล้วเมื่อเช้าตอนเข้ามาเตือนพี่... คือแอบดูพี่กับกายอยู่ตั้งแต่แรกแล้วเหรอ?"
"ใช่ครับ ผมชอบดูพวกพี่เล่นกันแบบนั้นสนุกดีครับ เห็นตั้งแต่วันแรกที่พี่ย้ายมาแล้วด้วยซ้ำ"
"เดี๋ยวๆๆ! นั่นมันไม่ใช่การเล่นนะ เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า!?" ผมนี่หน้าชาขึ้นมาทันที ใจเต้นวูบที่รู้ว่าที่ผ่านมา มีสายตานึงแอบดูอยู่ตลอด...
"แล้วมันคืออะไรเหรอครับ? ผมเห็นพวกพี่ชอบทำกันบ่อยๆ ดูแล้วน่าจะสนุก" น้องจัดแว่นพลางถามด้วยหน้าตาจริงจังสุดๆ แบบคนอยากรู้อยากเห็นเต็มที่ ผมนี่ไม่รู้จะตอบยังไงดีเลย
"มันคือ... เอ่อ... การแสดงความรักระหว่างพี่น้องเฉยๆ แบบ...พิเศษหน่อยน่ะ" ผมพยายามแก้ตัวไปก่อน หวังให้น้องเลิกถาม แต่เหมือนจะยิ่งจุดประกายมากกว่าเดิม...
"เหรอครับ... งั้นพี่ช่วยสอนผมบ้างได้มั้ยครับ?"
"ห้ะ!? จะให้สอนยังไงเนี่ย?" ผมหันไปถามอย่างตกใจ นึกไม่ถึงว่าผีเด็กจะกล้าขออะไรแบบนี้หน้าตาเฉย
"ก็แบบ... พี่สาธิตให้ผมดูก็ได้ครับ..." น้องพูดเสียงเบาๆ แต่ยังจ้องหน้าผมอยู่นิ่งๆ แบบไม่ยอมละสายตา ทำเอาผมทั้งอายทั้งงงในเวลาเดียวกัน
"เอ่อ... เดี๋ยวไว้ค่อยคุยเรื่องนี้อีกทีนะ ตอนนี้พี่ขอซักกางเกงให้น้องก่อน" ผมรีบตัดจบ เพราะเริ่มจะทำตัวไม่ถูกแล้ว
"โอเคครับพี่ เดี๋ยวผมรอนะครับ" น้องยิ้มบางๆ แล้วเดินหายเข้าไปในบ้านอย่างคุ้นทางจนผมแอบสงสัยว่า จริงๆ แล้วใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้......
เย็นวันเดียวกัน ผมชวนน้องแว่นออกไปวิ่งแก้บนด้วยต่อ เพราะยังเหลืออีกสองรอบกว่าจะครบ แถมคุยกันข้างนอกน่าจะปลอดภัยกว่า ถ้าคุยเรื่องนี้ในบ้านเดี๋ยวเผลอมีใครมาแอบได้ยินเข้า
ผมวิ่งเหยาะๆ ช้าๆ วอร์มร่างกายไปเรื่อย แต่น้องแว่นนี่สิ ดันลอยตามมาแบบโจ่งแจ้ง ไม่คิดจะเก็บฟอร์มอะไรแล้ว ลอยตัวแบบนิ่งๆ ดูเท่จัด ขาแทบไม่แตะพื้นเลยด้วยซ้ำ
"มาทำข้อตกลงกันก่อน ถ้าอยากจะอยู่บ้านเดียวกับพี่จริงๆ..." ผมหันไปพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังหน่อยๆ น้องแว่นก็เหมือนจะรู้ว่าคราวนี้ไม่ได้เล่นๆ ทำหน้าตั้งใจฟังทันที
"ได้ครับพี่"
"ข้อแรก ห้ามหลอกหรือแกล้งคนในบ้านเด็ดขาด โดยเฉพาะน้องชายพี่"
"ได้ครับผม"
"ข้อสอง ห้ามโผล่มาแบบให้พี่ตกใจ ห้ามทำหน้าสยอง ห้ามส่งเสียงน่ากลัว เข้าใจนะ?"
"เคครับ จะไม่ทำแน่นอน" น้องยิ้มตอบแบบไม่มีลังเล
"แล้วก็... ถ้าพี่ถามหรือสั่งอะไร ต้องตอบตรงๆ ห้ามโกหก ห้ามดื้อเด็ดขาด"
"ครับผม เข้าใจเลย... แล้วมีอีกมั้ยครับ?"
"ถ้าจะให้พี่สอนเรื่องนั้นจริงๆ รับปากอะไรกับพี่อย่างนึงก่อนได้ป่ะ?"
"อะไรเหรอครับ?" น้องทำเป็นจัดแว่น มองผมตาแป๋วอย่างตั้งใจฟัง
"เรื่องที่พี่แสดงความรักกับน้องชายพี่อ่ะ... ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาดเลยนะ โดยเฉพาะกับแม่พี่"
"ได้ครับผม ไม่บอกใครหรอกครับ จริงๆ ผมก็พอรู้นะว่าพวกพี่ทำไรกัน... แต่แค่อยากลองทำดูบ้างอ่ะครับ"
"อ้าว... แกล้งทำเป็นไม่รู้อยู่ตั้งนานแน่ะ" ผมแซวน้องเบาๆ พลางลองหยั่งเชิงต่อ"แล้วจะให้พี่สอนอะไรล่ะ? ช่วยตัวเองเป็นมั้ย?"
"ไม่เป็นอะไรเลยครับ สอนทุกอย่างเลยก็ได้ครับ" น้องตอบพร้อมยิ้มเขินๆ จนผมเองยังอดขำไม่ได้
"จริงป่ะเนี่ย... นี่แกล้งไม่รู้อีกใช่มั้ย?"
"จริงครับ ผมยังไม่เคยทำเลยครับ แต่เมื่อคืนเป็นครั้งแรกที่รู้สึกดีมากๆ... ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยครับ"
"เมื่อคืนเหรอ?" ผมนึกตามไปจนปะติดปะต่อได้พอดี"อย่าบอกนะว่า... เมื่อคืนที่กายตื่นมากลางดึก แล้วทำอะไรแปลกๆ... คือตอนนั้นกำลังเข้าสิงน้องพี่อยู่อ่ะ?"
"...ใช่ครับ... ตอนนั้นผมเอง ขอโทษนะครับ..." น้องตอบเสียงเบาๆ สีหน้ารู้สึกผิดชัดเจน
"ช่างมัน... แต่ทีหลังห้ามทำแบบนั้นอีกรู้มั้ย โดยเฉพาะกับน้องชายของพี่"
"ครับผม... พี่นี่ดูรักน้องชายจังเลยนะครับ" น้องแว่นมองผมแบบสงสัย
"ก็ต้องรักสิ เขาคือน้องชายคนเดียวของพี่เลยนะ"
"แต่ผมมีความลับของน้องพี่จะเล่าให้ฟังด้วยนะครับ..."
"เห้ย! เดี๋ยวก่อน... นี่รู้เรื่องส่วนตัวคนอื่นเยอะไปละนะ" ผมหยุดวิ่ง เปลี่ยนเป็นเดินแทน รู้สึกระแวงขึ้นมาทันที เด็กคนนี้สอดรู้เกินเบอร์ไปละ
"แล้วพี่อยากรู้มั้ยล่ะ? ถ้าอยาก ผมจะเล่าให้ฟัง"
"...งั้นเล่ามาเหอะ ถ้ามาขนาดนี้ละ" สุดท้ายความอยากรู้อยากเห็น ก็เอาชนะความเป็นพี่ชายที่แสนดีอีกแล้ว...
"น้องชายพี่มีแฟนด้วยนะครับ น่าจะมีนานแล้ว เห็นแอบโทรคุยกันทุกวันเลย"
"ห้ะ? ไอกายเนี่ยนะจะมีแฟน?" ผมอึ้งจนเกือบสะดุดขาตัวเอง แต่คิดไปก็ไม่แปลกเพราะหน้าตาน้องผมนี่น่ารักขนาดนั้น
"จริงครับ แถมแฟนอยู่ต่างประเทศด้วย บางวันยังวิดีโอคอลช่วยตัวเองกันด้วยนะครับ..."
"เห้ย! แอบดูเขาขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย!" ผมแทบวิ่งไม่ออก ไม่รู้จะตกใจตรงไหนก่อนดี
"ไม่ได้แอบนะครับ แค่เดินไปเจอพอดี... ก็เลยยืนดูเฉยๆ" น้องพูดด้วยเสียงใสซื่อแบบไม่รู้ว่าผิดตรงไหน
"โอ้ย แบบนี้ต้องเพิ่มกฎอีกข้อ ห้ามแอบดูเรื่องส่วนตัวของคนในบ้านเด็ดขาด! โดยเฉพาะเวลาอาบน้ำ หรืออะไรก็ตามที่มัน...ส่วนตัว!"
"โห่... พี่อ่ะ ก็ผมอยากเรียนรู้เหมือนกันนี่ครับ" น้องทำเสียงน้อยใจหน่อยๆ
"เออๆ เรื่องนั้นเดี๋ยวสอนให้ แต่ห้ามแอบดูเอง เข้าใจมั้ย?" ผมหันไปย้ำแบบจริงจัง ก่อนจะกลับมาออกวิ่งต่อ
"...เข้าใจแล้วครับ" น้องตอบเสียงเบาๆ ก่อนจะลอยตามมาช้าๆ เหมือนเด็กโดนทำโทษ
ผมเลยเร่งฝีเท้าเล็กน้อย พยายามใช้จังหวะวิ่งให้ลืมทุกอย่างที่ได้ยินเมื่อกี้... แต่ยิ่งวิ่งหัวใจก็ยิ่งหนักขึ้นไปอีก
พอนึกย้อนไป ผมยิ่งรู้สึกผิดกับเรื่องน้องกายเข้าไปใหญ่... ที่รู้ว่าน้องมีแฟนอยู่แล้ว แต่ผมดันไปเผลอทำอะไรไม่ดีแบบนั้นกับน้องจนได้......
ผมวิ่งแบบเพลินๆ คุยไปด้วยวิ่งไปด้วย ไม่นานก็ครบหนึ่งรอบ เหลือแค่อีกรอบเดียวก็จะครบเก้ารอบ ตามที่ผมเคยบนไว้แล้ว
"คุยเรื่องคนอื่นมาเยอะละ มาคุยเรื่องน้องบ้างดีกว่า... สรุปแล้วน้องชื่อไรเนี่ย พี่จะได้เรียกถูก?"ผมหันไปถามน้องแว่นที่ยังล่องลอยตามผมแบบ เรื่อยๆ เหมือนเดิม แต่มีกดมือถือเล่นไปด้วย
"เอ่อ... คือผม... จำไม่ได้อ่ะครับ..." น้องตอบหน้าจ๋อย หลบหน้าผมก้มหน้าเล่นมือถือต่อ
"อ้าว แล้วจำอะไรได้บ้างล่ะ... แบบน้องเป็นอะไรตาย พอจำได้มั้ย?"
"เรื่องก่อนตาย ผมจำอะไรไม่ได้สักอย่างเลยครับ... รู้ตัวอีกทีก็ตื่นขึ้นมาเป็นแบบนี้ อยู่ในบ้านนั้นแล้ว" เสียงน้องเศร้าลงชัด จนผมต้องหันไปมองหน้า
"โอเคๆ งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ตั้งชื่อให้ก็ได้" ผมรีบพูดแบบติดเล่นนิดๆ หวังจะเปลี่ยนอารมณ์ให้น้องกลับมาดูสดใสขึ้น
"จริงเหรอครับ?" น้องเงยหน้าขึ้นมา ดวงตาเป็นประกายทันที
"อื้ม... เอาเป็นชื่อ ‘เก้า’ ดีมั้ย พี่กำลังจะวิ่งครบเก้ารอบพอดีเลย" ผมพูดพลางมองสนามเด็กเล่นตรงหน้า จุดที่เราเจอกันครั้งแรก ตอนที่น้องนั่งเล่นมือถือเงียบๆ อยู่คนเดียว
"ก็ดีนะครับ... ผมชอบชื่อนี้ครับ" น้องยิ้มกว้างจนตาปิด ดูมีความสุขสุดๆ
ผมนี่แอบหัวเราะออกมาเบาๆ... ผีอะไรน่ารักชะมัด ไม่มีความน่ากลัวเลยสักนิด
"แล้วเก้าทำอะไรได้อีกบ้าง นอกจากลอยไปลอยมากับเข้าสิงคนได้อ่ะ?" ผมเริ่มตื่นเต้น เหมือนกำลังจะค้นพบสิ่งลี้ลับครั้งแรกในชีวิตเลย
"ผมยังเลเวลน้อยอยู่ครับ ทำอะไรได้ไม่เยอะหรอก..." เก้าพูดพลางทำหน้าเจื่อนๆ แบบยอมรับสภาพ
"ห้ะ!? เป็นผียังมีเลเวลอีกเหรอเนี่ย?" ผมเบิกตาโต งงจัด ไม่เคยได้ยินมาก่อนจริงๆ
"ใช่ครับ ตอนนี้ผมเลเวล 2 แล้วครับ..." น้องพูดพลางยื่นหน้าจอมือถือมาให้ดู เป็นแอปอะไรสักอย่างที่ดูไฮเทคสุดๆ มีบอกเลเวล แต้ม และแบตเตอรี่เหมือนเกม RPG เป๊ะ!
"แล้วต้องทำไงให้เวลเพิ่มล่ะ?" ผมถามแบบจริงจัง อยากรู้โคตรเลยตอนนั้น
"ก็ทำเควสบ้าง รับบุญบ้างครับ พอได้บุญก็จะได้แบตมาใช้มือถือต่อด้วย... ยิ่งใช้พลังงานเยอะ แบตผมก็ยิ่งหมดไวครับ"
"นี่ผีหรือหุ่นยนต์กันแน่ ต้องใช้แบตด้วยเนี่ย? 555" ผมหลุดหัวเราะทันทีในตอนนั้น เหมือนได้เปิดโลกอีกใบที่ไม่เคยรู้มาก่อนเลย
"แล้วน้องย้อนเวลาได้ด้วยเหรอ? พี่สังเกต เวลาพี่โดนตัวน้องทีไร มันเหมือนภาพวูบ ย้อนกลับไปแวบนึงเลยอ่ะ"
"อันนั้นผมก็เพิ่งรู้ครับ... ไม่เคยมีใครมาโดนตัวผมมาก่อนเลย"
"ไหน ขอลองอีกทีดิ!" ผมหยุดวิ่ง แล้วลองเอื้อมมือไปแตะแขนน้องเบาๆ
ทันใดนั้น ก็รู้สึกเหมือนไฟช็อตเบาๆ ภาพรอบตัวหมุนวูบลงในพริบตา........ผมย้อนกลับมาวิ่งอยู่แถวสนามเด็กเล่นเมื่อกี้แบบตั้งตัวไม่ทัน ร่างเซๆ ไปข้างหน้าก่อนสะดุดขาตัวเอง ล้มกลิ้งลงไปกองกับพื้นเต็มแรง
"โอ้ยย... ซี้ดด... เลือดออกป่ะเนี่ย?..."ผมก้มดูเข่าตัวเองที่ถลอกเลือดซิบ แสบจี๊ดขึ้นมาทันที
"พี่มิกเป็นอะไรมากมั้ยครับ?" น้องเก้าลอยลงมาก้มมองผมอย่างเป็นห่วง
"ขอย้อนอีกทีละกัน ขอแบบนิดเดียวพอ..." ผมรีบเอื้อมไปแตะมือน้องซ้ำ คราวนี้ภาพรอบตัววูบอีกครั้ง... แต่ทันทีที่รู้สึกตัว ผมก็หยุดฝีเท้าวิ่งได้พอดี แม้จะรู้สึกมึนหัว เซบ้างนิดหน่อย
"โอเค คราวนี้ไม่ล้มละ..." ผมหยุดหอบก่อนจะก้มลงไปดูเข่า แล้วก็ขมวดคิ้วทันที
"...แต่ทำไมแผลยังอยู่เนี่ย?" ผมเห็นมีรอยถลอกอยู่เหมือนเดิม ทั้งที่ย้อนเวลากลับมาแล้วแท้ๆ
"แผลไม่หายด้วยเหรอ? น้องเก้า มันยังไงกันเนี่ย?"
"ผมว่า... มันไม่น่าทำงานแบบนั้นนะครับ คงย้อนแค่รอบตัวเราเฉยๆ แต่ร่างกายกับความทรงจำของเรายังอยู่เหมือนเดิม..."
ผมคิดตามแล้วเริ่มเข้าใจขึ้นมาบ้างละ... ว่าถ้าโดนตัวกันอีกเมื่อไหร่ จะมีอะไรแปลกๆ เกิดขึ้นแน่นอน
นึกในใจ... ไม่น่าไปเล่นอะไรแผลงๆ เลย ยังไม่ทันได้เริ่มก็เจ็บตัวซะละ นี่เราดวงดี... หรือดวงซวยกันแน่เนี่ยที่ได้เจอกับเด็กคนนี้?...
สรุปว่าวันนั้นผมก็วิ่งครบเก้ารอบจนได้… แบบทุลักทุเลสุดๆ แล้วก็ลากสังขารกลับบ้านมานั่งล้างแผลที่เข่าด้วยความแสบจี๊ดสุดๆ
"พี่มิก ไปโดนอะไรมาเนี่ย?" น้องกายเดินมาเห็นผมนั่งทายา ก็รีบเข้ามาดูด้วยสีหน้าห่วงใย
"เอ่อ... ไม่มีไรหรอก แค่ล้มนิดหน่อยตอนวิ่งอ่ะ ไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก" ผมพยายามยิ้มกลบเกลื่อน ทั้งที่ในใจยังตีกันยุ่งจากเรื่องที่รู้ว่าน้องชายตัวเองมีแฟน…
"พี่ยังวิ่งแก้บนไม่ครบอีกเหรอ?" น้องถามพลางทิ้งตัวนั่งลงข้างๆ
"ครบแล้วเนี่ย เพิ่งครบวันนี้แหละ"
"งั้นวันนี้อาบน้ำด้วยกันอีกมั้ยพี่ แม่ไม่อยู่พอดีเลย..." น้ำเสียงน้องฟังดูเหมือนไม่เข็ดจากเรื่องเมื่อเช้าเลย
ภาพแม่เปิดประตูเข้ามาเจอเราสองคนนอนดูดควยกันยังฝังอยู่ในหัวผมชัดแจ๋ว...
"ไว้วันอื่นได้มั้ย วันนี้พี่ไม่ค่อยสะดวกอ่ะ..." ผมยอมปฏิเสธ ยิ่งรู้ว่าน้องมีแฟนแล้ว มันยิ่งรู้สึกผิดเข้าไปใหญ่
"ก็ได้ครับ..." เสียงน้องตอบอ่อยๆ หน้าตาก็เหมือนผิดหวัง… แต่ผมต้องใจแข็งจริงๆ แล้วรอบนี้
จู่ๆ มือถือน้องกายก็มีสายเข้า น้องก้มลงไปดูหน้าจอแล้วเผลอยิ้มนิดๆ แบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
"งั้นกายขอไปคุยกับเพื่อนก่อนนะพี่" พูดจบ น้องก็เดินตัวปลิวขึ้นบรรไดไปชั้นบนทันที
"เคๆ ตามสบาย เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนละกัน" ผมลุกเตรียมเข้าห้องน้ำ ส่วนเจ้าตัวเล็กก็หายเข้าไปในห้องไวเหมือนไม่สนใจผมละ
"นี่ไงพี่ น้องพี่ไปแอบคุยกับแฟนอีกแล้ว..." เสียงเรียบๆ ของน้องเก้าดังขึ้นจากตรงบันได เหมือนยืนส่องอยู่สักพัก
"เออๆ ปล่อยเขาไม่ต้องไปแอบฟังเลย เราอ่ะมานี่อยากให้สอนก็ตามเข้ามา" ผมหันไปดุเบาๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที พร้อมรอน้องเก้าเดินตามมา จากนั้นผมก็ล็อกประตูแน่นหนา... คราวนี้ไม่มีพลาดเหมือนเมื่อเช้าอีกแล้ว...
ผมค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกจนเปลือยเปล่า ต่อหน้าผีเด็กน้อยชุดนักเรียน ไม่อายอะไรแล้วเพราะน้องคงเห็นของผมมาบ่อยละ
"เก้าถอดเสื้อผ้าด้วยสิ รออะไรอ่ะ?" ผมหันไปบอกน้องที่ตอนนี้ยืนจ้องร่างกายผมแบบตาไม่กระพริบ
"ถ...ถอดหมดเลย... เหรอครับ..." น้องถามแบบอายๆ
"ใช่ถอดหมดเลยแหละ" ผมนี่ตื่นเต้นไม่แพ้กัน จะได้เห็นผีสุดน่ารักแก้ผ้าต่อหน้าผมครั้งแรก นึกไม่ออกเลยข้างในจะเป็นยังไง
น้องเก้าค่อยๆ แกะกระดุมชุดนักเรียนถอดออกวางไว้ ตามด้วยเสื้อกล้ามสีขาวบางๆ ตัวน้องว่าขาวแล้ว แต่ข้างในนั้นขาวเนียนกว่ามาก หุ่นบางๆ เล็กๆ แบบที่ผมชอบเลย จากนั้นมือน้องค่อยๆ ปลดเข็มขัดและรูดซิบกางเกงนักเรียนถอดออกกองกับพื้น เหลือเพียงกางเกงในสีขาวอยู่ตัวนึง
"ว่าแต่ทำไมเห็นใส่แต่ชุดนักเรียน ไม่มีชุดอื่นเปลี่ยนบ้างเหรอ?" ผมชวนคุยถามด้วยความสงสัย
"ก็... น่าจะเป็นชุดตอนผมตายมั้งครับ ชุดอื่นต้องใช้แต้ม SP แลกเปลี่ยนเอาครับ"
"แต้ม SP?"
"ย่อมาจาก Spirit Point อ่ะครับ เนี่ยครับ..." น้องเก้ายื่นมือถือให้ผมดู เห็นมีร้านค้าสำหรับผีให้กดซื้อปลดล็อคของ ปลดล็อคความสามารถเหมือนเล่นเกมเลย
"อ่อๆ... งั้นช่างมันก่อน วันนี้ไม่ต้องใช้เสื้อผ้าอะไรหรอก งั้นน้องถอดกางเกงในเลย" ผมเร่งน้องให้ถอดชิ้นสุดท้าย เริ่มอยากเห็นแล้วว่าหน้าตาจู๋ของผีเด็กจะเป็นยังไง
"ด..ได้ครับ" น้องเก้าดูอายจนหน้าแดง ค่อยๆ ดึงขอบกางเกงในลง จนแท่งเล็กๆ โผล่ออกมาต่อหน้าผมเป็นครั้งแรก
ของน้องเก้าดูเรียวๆ ขนาดกำลังน่ารักประมาณ 4 นิ้วได้ ปลายหัวก็ยังไม่เปิด ทั้งลำและไข่ขาวเนียนจนเห็นเป็นเส้นเลือดเลย แถมยังไม่มีขนสักเส้นอีกด้วย คล้ายๆ ของน้องกายตอนเด็ก แต่ของเก้าจะขาวซีดกว่ามาก เหมือนยังไม่เคยถูกใช้งานมาก่อนจริงๆ
"แล้ว... ต้องทำไงต่อครับ" น้องถามผมอายๆ คงเพราะเห็นผมยืนจ้องของน้องจนเพลิน
"อ่อ... ก็เดี๋ยวลองใช้มือค่อยๆ รูดตรงปลายแบบพี่นะ" ผมสาธิตโดยการชักของตัวเองให้น้องดูช้าๆ เห็นน้องพยายามทำตามแต่มันยังไม่แข็งเลย"เก้าต้องจินตนาการเรื่องที่ทำให้เก้ามีอารมณ์ไปด้วย ต้องให้มันแข็งก่อนอะ"
"ค..ครับ..." น้องค่อยๆ รูดจู๋ตัวเองจนมันค่อยๆ แข็งทีละนิด จนมันตั้งตรงเห็นหัวแดงๆ โผล่อยู่ตรงปลาย
"ดีมาก แบบนั้นแหละ... แล้วค่อยรูดขึ้นลงช้าๆ ตามพี่นะ" ผมค่อยๆ เร่งจังหวะ ชักแท่งขนาด 6 นิ้วเข้าออกให้น้องดูและทำตาม พอเห็นแล้วอยากเอื้อมมือไปช่วยชักให้น้องมาก แต่ในใจก็รู้ตัวอยู่ว่าทำไม่ได้อยู่แล้ว...
"เริ่มรู้สึกแปลกๆ แล้วครับ... อืมมม...."
"ทำไปเรื่อยๆ หลับตาและจินตนาการต่อไป นึกถึงเรื่องที่ทำให้เสียวเลย"
น้องหลับตาพริ้ม เป็นภาพที่ได้อารมณ์มาก ไม่คิดมาก่อนว่าในชีวิตนี้จะมีผีเด็กน่ารักๆ มายืนชักว่าวด้วยกันต่อหน้าผมแบบนี้...
"ซี้ดด... อ่าา... เสียวมั้ย... พี่เสียวมาก... " ผมจินตนาการตามว่า... ถ้าได้สัมผัสตัวน้องได้ก็คงดี คงสอนอะไรหลายอย่างได้สะดวกกว่านี้
"ซีดดด... เสียวมากครับ..." น้องสูดปากเบาๆ ทำเอาผมอยากก้มลงไปดูดปากเล็กๆ สีซีดๆ ของน้องเก้ามาก อยากสัมผัส อยากลิ้มรสชาติทุกส่วนของน้องเลยด้วยซ้ำ
"อืมมม... จะแตกแล้ว... พี่แตกแล้ว... อ่าาา..." ผมชักรัวจัดนึกภาพตามจนทนไม่ไหว กระตุกควยปล่อยน้ำพุ่งแตกทะลุร่างน้องหยดลงไปบนพื้นห้องน้ำเยอะมาก ส่วนน้องก็ยังคงยืนชักอย่างเมามัน ดูเสียวจนแทบจะทนไม่ไหวเหมือนกัน
"พี่เสร็จแล้วเหรอครับ ของผมไม่เห็นมีน้ำออกมาแบบพี่เลย?" น้องปล่อยมือหยุดชักตามผม เห็นจู๋น้องผงกหัวกระดิกเองเบาๆ
"พี่ก็ไม่รู้อ่ะ สงสัยเก้าไม่มีร่างกาย เลยไม่มีน้ำอสุจิแบบพี่มั้ง"
"น่าจะแบบนั้นแหละครับ..." น้องตอบเสียงเศร้าแบบเสียดายสุดๆ
"แล้วเป็นไง ทำเป็นแล้วชอบมั้ย?"
"ก็ดีครับ แต่อยากมีน้ำแตกแบบพี่ แบบน้องพี่ได้จังครับ" น้องยังคงตอบเสียงอ่อยๆ
"เอาหน่า... ไม่ต้องเศร้า ไว้เราค่อยคิดหาวิธีกัน พี่ว่ามันต้องมีสักทางที่ทำได้แน่ๆ" ผมให้กำลังใจน้องเก้า อยู่ๆ ก็มีความหวังเรื่องนี้ขึ้นมาเฉย เป็นเพราะผมก็อยากแตะตัวน้องได้เหมือนที่จินตนาการไว้ด้วย
วันนั้นผมก็สบายตัวเลย อาบน้ำล้างเนื้อล้างตัวจนเสร็จ เช็ดตัวกำลังจะออกจากห้องน้ำ
ใกล้กันยังเห็นน้องเก้ากำลังลองนั่งชักว่าวต่อ แบบไม่สนใจอะไรอยู่เลย นั่งอ้าขาอยู่บนโถส้วมในห้องน้ำนั้น...
เหมือนน้องจะติดใจ กับการได้ลองทำอะไรแบบนี้ไปซะแล้ว...
ไม่รู้คิดถูกหรือผิดกันแน่ที่สอนอะไรลงไปให้ผีเด็กขี้เงี่ยนแบบนี้........อ่านตอนต่อไป...>>ตอน 3 - เสพติดความเสียว<<
เสียวสนุก สนุกมากครับ ขอบคุณครับ มาแนวแฟนตาซีเลย ตอนต่อๆ ไปมา ไวๆ หน่อยนะครับ ชอบๆ สนุกดี ขอบใจจร้า เสียวดีครับ รออ่านต่อนะครับ แหวกแนวมากครับ อย่างชอบ {:5_137:} ผีเด็กน่ารักๆก็อยากได้อยากเจออยู่นะครับ ขอบคุณครับ มาต่อไวไวนะครับคิดถึง น่ารักจัง รอติดตามนะครับ ขอบคุณนะครับ ติดตามนะคะ สนุกมากเลยครับ รอตอนต่อไปเลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ รอน้องเก้าเพิ่มเลเวลจนสัมผัสตัวกันได้แล้วน้องเก้าจะติดใจ 555 เสียวสุดยอดติดตามอ่านมา 2 ตอน แต่งเรื่อง ได้สุดยอดมากครับ
อ่านแล้วจินจนาการตามแล้ว หำแข็งเลย