ช่วยผมด้วย..ผมโดนมาเฟียรุมข่มขืน!? Chapter 45
Chapter 45ห้องทำงานของเสี่ยวไป๋❤️🔥
เสียงพิมพ์แป้นคีย์บอร์ดดังเบา ๆ เป็นจังหวะสม่ำเสมอในห้องทำงานที่เงียบสงบ แสงไฟสีขาวนวลเหนือศีรษะส่องลงกระทบโต๊ะไม้เรียบกว้างจนเกิดเงาราง ๆ ซ้อนทับบนกระดาษและแฟ้มงานที่เรียงตัวอย่างมีระเบียบ
เสี่ยวไป๋นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ตามปกติ ร่างสูงในเสื้อเชิ้ตสีเข้มเรียบตัดกับผิวขาวเนียน ใบหน้าคมเฉียบเอียงเล็กน้อยอย่างคนที่จดจ่อกับงานตรงหน้า แว่นตากรอบบางทรงโมเดิร์นวางพาดสันจมูกได้อย่างเหมาะเจาะ ทำให้เขาดูสุขุมและเรียบหรูขึ้นไปอีกระดับ ไม่ว่าจะมองมุมไหน ก็ยากที่จะละสายตา ลุคของเขาในตอนนี้เหมือนหนุ่มจีนจากภาพยนตร์สักเรื่อง หล่อกระแทกใจจนคนมองได้แต่กลืนลมหายใจเงียบ ๆ กลับเข้าไป
เจบีนั่งอยู่ไม่ไกลนัก แฟ้มเอกสารเล่มบาง ๆ วางอยู่ในมือ เขาคอยช่วยเสี่ยวไป๋ตรวจสอบความผิดปกติในเส้นทางขนส่งเท่าที่ทำได้ แม้จะพยายามตั้งใจอ่านตัวเลขตรงหน้า แต่สายตาก็ยังเผลอเหลือบมองคนที่นั่งอีกฝั่งอย่างเงียบ ๆ อยู่เรื่อย ๆ
ขณะที่เจบีกำลังหันไปตั้งใจในเอกสารอีกครั้ง เสียงทุ้มต่ำก็ดังขึ้นเบา ๆ จากโต๊ะฝั่งตรงข้าม
"เจบี"
เจบีเงยหน้าขึ้นช้า ๆ เห็นเสี่ยวไป๋วางมือจากเอกสาร ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ แล้วเอ่ยเรียกเขาอีกครั้ง น้ำเสียงนุ่มกว่าปกติเล็กน้อย
"มานั่งตรงนี้"
ไม่ทันให้ถามเหตุผล เสี่ยวไป๋ก็เลื่อนเก้าอี้ออกนิดหน่อย แล้วยกมือชี้ตรงหน้าตักตัวเองแบบตรงไปตรงมา
เจบีชะงักไปครู่หนึ่ง กะพริบตาเหมือนไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายพูดจริงหรือแค่ล้อเล่น แต่เมื่อเห็นสายตานิ่ง ๆ ที่มองกลับมาไม่กระพริบ เขาก็ยอมลุกขึ้นโดยไม่พูดอะไร
ทันทีที่ทิ้งตัวนั่งลงบนตัก เสี่ยวไป๋ก็โอบแขนรอบเอวเขาแน่น ๆ จากทางด้านหลัง รั้งตัวเขาให้เอนพิงแนบชิดเต็มแผ่นอกอุ่น ๆ นั่น
"อื๊อ...หอมจัง" น้ำเสียงต่ำพร่าดังข้างใบหู เจือความพึงพอใจที่แทบไม่ปิดบัง เจบีตัวเกร็งนิด ๆ อย่างห้ามไม่ได้ ใบหน้าเริ่มร้อนวูบขึ้นมาอย่างช้า ๆ ขณะที่ลมหายใจอุ่น ๆ ของอีกฝ่ายไล้ผ่านซอกคอแผ่ว ๆ จนรู้สึกได้
มือของเสี่ยวไป๋เลื่อนไล้ไปตามลำตัวเขาอย่างเชื่องช้า ปลายนิ้วลูบเบา ๆ เหมือนกำลังสำรวจเงียบ ๆ ว่าเขาสั่นเท่าไร ริมฝีปากอุ่น ๆ แตะลงบนต้นคออย่างไม่รีบร้อน ทิ้งรอยจูบอ่อน ๆ ที่ทำเอาเจบีขนลุกวาบโดยไม่ต้องใช้แรง
"คิดว่าฉันไม่เห็นเหรอ...ที่เอาแต่แอบมอง" เสี่ยวไป๋กระซิบเบา ๆ ข้างหู ลมหายใจร้อนผ่าวไล้ผ่านผิว "แล้วตอนนี้...กำลังคิดอะไรอยู่ล่ะ หืม?"
เจบีสะดุ้งน้อย ๆ ก่อนจะพยายามเอียงหน้าหนี แต่กลับถูกอีกฝ่ายจับคางเบา ๆ บังคับให้หันกลับมา
"อย่าหนี" เสียงทุ้มต่ำสั่งชิดริมฝีปาก
แล้วเสี่ยวไป๋ก็ก้มลงปิดริมฝีปากของเจบีในจังหวะที่อีกฝ่ายไม่มีโอกาสแม้แต่จะหายใจ ริมฝีปากร้อนผ่าวบดลงมาอย่างแรง บดขยี้ไม่ต่างจากการกลืนกิน เสียงจ๊วบ...จ๊าบ... ดังลั่นในห้องเงียบ ๆ ขณะที่ปลายลิ้นสอดเข้ามาในโพรงปาก ลากกวาดสำรวจอย่างเอาแต่ใจจนเจบีสะดุ้งวาบ ร่างกายสั่นระริกในอ้อมแขนที่กักขังเขาไว้แน่นหนา
เจบีพยายามดิ้นหนีตามสัญชาตญาณ แต่เสี่ยวไป๋ยิ่งกอดเขาแน่นขึ้น มือแข็งแรงล้วงเข้าใต้เสื้ออย่างรวดเร็ว ปลายนิ้วลากผ่านผิวเนื้อร้อนวาบ ไล้ขึ้นไปจนถึงยอดอกข้างหนึ่งแล้วขยี้แรง ๆ อย่างไร้ความปรานี
"อื้อ..." เจบีเผลอครางในลำคอ เสียงพร่า ๆ ถูกกลืนลงไปในจูบที่ไม่มีช่องว่างให้หายใจ เสี่ยวไป๋ไม่ปล่อยแม้แต่นิดเดียว ริมฝีปากดูดเม้มหนักหน่วงยิ่งกว่าครั้งไหน
มืออีกข้างเลื่อนลงไปจับต้นขาเจบี กดแน่นจนรู้สึกได้ถึงแรงบีบ ก่อนจะลูบต่ำลงเรื่อย ๆ แล้วสอดมือใต้กางเกงเข้าไปสัมผัสกับแก่นร้อนที่เต้นตุบแรงขึ้นทุกวินาที
เจบีสะดุ้งเฮือก สะโพกกระตุกเบา ๆ โดยไม่ทันตั้งตัว ความอับอายและความเสียววาบแล่นพล่านไปทั้งตัวจนต้องกำเสื้อเสี่ยวไป๋แน่น
เสี่ยวไป๋ผละริมฝีปากออกมานิดเดียวพอให้เห็นเส้นน้ำลายเชื่อมระหว่างกัน สายตาคมกริบที่มองลงมาราวกับนักล่าที่กำลังชื่นชมเหยื่อของตัวเอง
"ดูสิ..." เขากระซิบเสียงต่ำชิดข้างหู "นายมันน่ากินขนาดไหน"
ไม่รอให้ตอบ เสี่ยวไป๋ก็กดริมฝีปากลงมาใหม่ บดจูบจนเจบีแทบหายใจไม่ทัน ขณะที่มือยังคงรูดไล้สัมผัสส่วนอ่อนไหวเขาอย่างไม่รีบร้อน แต่ก็ไม่ปล่อยให้ได้พักแม้แต่วินาทีเดียว
เจบีกำเสื้อเชิ้ตของอีกฝ่ายแน่น ร่างกายตอบสนองต่อสัมผัสนั้นอย่างน่าสงสาร หอบหายใจพร่าจนอกสะท้าน สะโพกขยับตามแรงมือโดยไม่รู้ตัว
เสี่ยวไป๋เลื่อนริมฝีปากจากกลีบปากนุ่มลงสันกราม ขบเม้มเบา ๆ เป็นระยะ ไล่ต่ำลงไปจนถึงลำคอ ดูดกลืนผิวเนียนนั้นทิ้งรอยแดงเรื่ออย่างไม่รีบร้อน ก่อนจะไถปลายจมูกไล้ไปตามไหล่บาง แล้วขบเบา ๆ อย่างจงใจ
เจบีหลุดเสียงครางแผ่วในลำคอ ขณะที่มืออีกฝ่ายยังไม่ละจากแกนกายที่ร้อนจัดจนแทบเผาไหม้ปลายนิ้ว
เสี่ยวไป๋ผละออกมาเพียงพอให้อีกฝ่ายได้หายใจ แต่ดวงตาคมใต้กรอบแว่นกลับจับจ้องเจบีไม่ละสายตา สายตาคู่นั้นทั้งร้อนแรง ทั้งกดข่ม เหมือนนักล่าที่ไม่คิดจะปล่อยเหยื่อหลุดมือ
มือที่ไล้อยู่ตรงกลางกายเร่งจังหวะขึ้นทีละนิด บีบรั้งแน่นขึ้นจนน่าขายหน้า ร่างกายของเจบีเกร็งสั่น หอบหายใจแรง สะโพกกระตุกเบา ๆ ใต้ฝ่ามือแข็งแรงนั้นอย่างห้ามไม่อยู่
เจบีพยายามฝืนตัวเองสุดแรง แต่สุดท้ายก็หลุดเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้
เสี่ยวไป๋ก้มลงมาอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่จูบแผ่ว ๆ อีกต่อไป แต่บดจูบลึกแน่นราวกับต้องการกลืนเขาลงไปทั้งตัว พร้อมกับไถปลายนิ้วในจุดอ่อนไหวให้เจบีแทบขาดใจในอ้อมแขนนั้น
ปลายนิ้วเรียวยาวเลื่อนขึ้นมาที่ขอบกางเกง ก่อนจะปลดกระดุมออกอย่างเชื่องช้า เหมือนกำลังตั้งใจปลุกเร้าให้เจบีทรมานจนแทบบ้า
เจบีหอบหายใจแรง ร่างกายสั่นสะท้านจนแทบทรงตัวไม่อยู่ แต่ยังคงปล่อยตัวตามแรงนำของอีกฝ่ายอย่างหมดเรี่ยวแรง
เสี่ยวไป๋จัดการปลดกางเกงเขาลง แล้วออกแรงอุ้มเจบีขึ้นอย่างง่ายดายด้วยแขนเพียงข้างเดียว พาเขาขึ้นไปนั่งบนขอบโต๊ะทำงานกว้าง ๆ ที่เต็มไปด้วยแฟ้มเอกสาร
เสียงแฟ้มและเอกสารหล่นกระจายลงพื้นดังแผ่ว ๆ เมื่อเสี่ยวไป๋กวาดทุกอย่างลงจากโต๊ะในคราวเดียวโดยไม่สนใจแม้แต่น้อย ก่อนจะกดตัวเจบีนอนราบลงไปกับโต๊ะไม้เย็นเฉียบ
เจบีตัวเกร็งนิด ๆ กับสัมผัสของพื้นเย็นที่แนบหลัง แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ตั้งตัว เสี่ยวไป๋ก้มตัวลงมาอย่างช้า ๆ มือสอดเข้าใต้ขาเขา ไล้ปลายนิ้ววนเบา ๆ ก่อนจะลากปลายลิ้นอุ่น ๆ ต่ำลงจากกลางอก ไล่ผ่านหน้าท้องเนียนไปอย่างช้า ๆ ช้าเกินกว่าจะทนไหว
เจบีสะดุ้งเฮือกในอก มือควานไปจับขอบโต๊ะแน่นเพื่อไม่ให้ตัวเองหลุดครางเสียงดังออกมา
เสี่ยวไป๋ยังคงลากลิ้นต่ำลงไปเรื่อย ๆ จงใจทิ้งรอยเปียกไว้บนผิวเนื้อทุกจุดที่ผ่าน ขณะที่มืออีกข้างโอบยึดสะโพกเขาไว้แน่น ไม่ให้หนีไปไหนได้แม้แต่นิดเดียว ก่อนจะก้มลงแตะปลายลิ้นลงตามแนวแกนร้อนที่เปลือยเปล่าอย่างเชื่องช้า
สัมผัสแรกนั้นร้อนวาบจนน่าตกใจ ปลายลิ้นอุ่นลากไล้วนเบา ๆ เหมือนตั้งใจให้เจบีทรมานกับความเสียวซ่านทีละนิด ทีละนิด ร่างกายบอบบางกระตุกเกร็งอัตโนมัติเมื่อถูกชิมรสด้วยความตั้งใจที่ร้อนแรงขนาดนั้น
เสี่ยวไป๋ไม่รีบร้อน เขาใช้ลิ้นไล้ลากตั้งแต่โคนจรดปลายอย่างช้า ๆ จงใจแหย่แกล้งทุกจุดอ่อนไหว ปล่อยให้เจบีสั่นสะท้านด้วยแรงสัมผัสที่ไม่เร่งแต่ลึกซึ้งเกินต้าน
เสียงหอบหายใจสั่น ๆ ของเจบีดังแผ่ว ๆ ในอากาศ เขากำขอบโต๊ะแน่นจนข้อขาวซีด ร่างกายบิดเร้าอยู่ใต้สัมผัสที่รุกไล้ขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไม่มีทางหนี
เสี่ยวไป๋ขบเม้มเบา ๆ ตรงส่วนปลายที่ไวต่อสัมผัส เจตนาเร่งแรงปรารถนาให้ปะทุขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนจะครอบริมฝีปากอุ่นจัดลงมาอย่างเต็มแรง ดูดรั้งทีละน้อยในจังหวะที่แน่นและลึกจนเจบีหลุดเสียงครางพร่า ๆ ออกมาโดยไม่รู้ตัว
มือข้างหนึ่งของเสี่ยวไป๋ลูบไล้สะโพกเขาอย่างช้า ๆ รั้งให้แนบเข้ามาใกล้ตัวมากขึ้น ขณะที่อีกมือเลื่อนขึ้นมาประคองต้นขาเขาอย่างอ่อนโยนแต่กดแน่น รั้งให้เขาไม่อาจหนีจากแรงสัมผัสได้แม้แต่น้อย
เจบีหอบหายใจถี่ ร่างกายกระตุกเบา ๆ ตอบสนองอย่างควบคุมไม่อยู่ ปลายเท้าเกร็งแน่นบนขอบโต๊ะ ร่างทั้งร่างเหมือนจะระเบิดได้ทุกเมื่อกับสัมผัสที่หนักหน่วงและลึกซึ้งขึ้นทุกวินาที
เสี่ยวไป๋ยังคงเลียไล้กวาดลิ้นวนอย่างชำนาญ รูดรั้งสลับกับแรงดูดเบา ๆ อย่างตั้งใจทำลายสติของอีกฝ่ายช้า ๆ ลมหายใจร้อน ๆ เป่ารินอยู่ข้างลำตัวเจบีตลอดเวลา
เจบีบิดตัวเร่าอยู่ใต้แรงกดนั้น มือขาวกำขอบโต๊ะแน่นจนข้อมือขึ้นสี เสียงหอบหายใจพร่า ๆ กระทบกับความเงียบในห้องเป็นจังหวะสั่นระรัว
เสี่ยวไป๋ยังคงเคลื่อนไหวอย่างไม่เร่งรีบ กดจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับตั้งใจจะทำลายสติของเจบีให้แตกละเอียดทีละนิด ปลายลิ้นร้อนผ่าวลากไล้ทุกจุดอ่อนไหว บีบรัดปลุกเร้าความต้องการที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไร้ทางหนี
"อึก...อะ...อื้อ..." เจบีหลุดเสียงพร่าในลำคอ หอบกระเส่าระคนอับอาย ร่างทั้งร่างบิดเร้าอย่างควบคุมไม่ได้ สะโพกกระตุกไหวในอ้อมแขนที่รั้งเขาไว้แน่นจนขยับไม่ได้แม้แต่น้อย
เสี่ยวไป๋ยิ่งรั้งสะโพกเขาเข้าหาตัวแนบแน่นกว่าเดิม พร้อมเร่งแรงดูดและปลายลิ้นที่ไล้วนหนักขึ้นในจังหวะกดลึก บังคับให้เจบีปลดปล่อยในที่สุด
"อะ...อ๊า...อ๊าาาา...!"
เสียงหอบหายใจพร่า ๆ กลืนหายไปในความเงียบ ร่างกายบอบบางกระตุกเฮือกใต้แรงกดครั้งสุดท้าย ก่อนที่ความร้อนจัดจะพุ่งวาบออกมาอย่างหมดท่า
เสี่ยวไป๋กลืนทุกอย่างลงไปช้า ๆ อย่างตั้งใจ ปลายลิ้นไล้กวาดสัมผัสสุดท้ายราวกับไม่ต้องการปล่อยให้หลงเหลือแม้แต่นิด เจบีหอบหายใจแรง ร่างกายเกร็งสั่นอยู่ในอ้อมแขนที่ยังรั้งไว้แน่น
ดวงตาคมใต้กรอบแว่นช้อนมองขึ้นมาพร้อมแววตาหนักหน่วง ริมฝีปากที่ยังติดรสหวานจากเขาโค้งขึ้นน้อย ๆ เหมือนนักล่าที่ได้กลืนเหยื่อจนหมดทั้งตัว
เสี่ยวไป๋ละสายตาจากใบหน้าแดงจัดของเจบีเพียงครู่เดียว ก่อนจะขยับตัว รูดซิปกางเกงตัวเองลงอย่างใจเย็น เผยให้เห็นกางเกงชั้นในสีเข้มที่โค้งแนบกับท่อนเนื้อร้อนผ่าวจนแทบทะลุออกมา ความตึงแน่นที่ซุกอยู่ภายในนั้นเปียกชื้นตรงปลายจนเห็นได้ชัด
เจบีเบิกตานิด ๆ กลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก ใบหน้าแดงวูบ ความใหญ่โตจนเกินกว่าที่จินตนาการไว้นั้นทำเอาเขาเกร็งตัวเผลอขยับถอยหนีเล็กน้อยตามสัญชาตญาณ แต่กลับถูกเสี่ยวไป๋จับสะโพกไว้ด้วยมือเดียวอย่างแน่นหนา ไม่ให้ถอยไปไหน
เสี่ยวไป๋กระตุกยิ้มที่มุมปากนิดหนึ่ง ดวงตาคมใต้กรอบแว่นไม่ละจากเขาแม้แต่วินาทีเดียว
"กลัวหรือเปล่า"
เสียงทุ้มต่ำกระซิบใกล้หู ลมหายใจร้อนจัดไล้ผ่านผิวเนียนที่สั่นระริกอยู่ในอ้อมแขน ก่อนจะขยับปลายนิ้วเกี่ยวขอบกางเกงชั้นในของตัวเอง รูดลงอย่างเชื่องช้า ราวกับตั้งใจให้ทุกการเคลื่อนไหวกระแทกเข้าไปในสายตาของเจบีทีละนิด ทีละนิด
เนื้อร้อนจัดที่ตึงแน่นอยู่ภายในชั้นผ้าบาง ๆ ค่อย ๆ เป็นอิสระ เผยให้เห็นแก่นกายแข็งขืนที่ชูตัวเต็มที่จนแทบสะท้อนกับแสงไฟในห้อง ท่อนกายใหญ่โตจนเจบีแทบละสายตาไม่ได้ เส้นเลือดนูนเด่นขับให้สัมผัสของมันดูหนักหน่วง เร่าร้อน และน่ากลัวในคราวเดียวกัน
เสี่ยวไป๋เหลือบตามองอาการของเขา ยกยิ้มบาง ๆ ที่มุมปากอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเลื่อนตัวเข้าใกล้อีกนิดจนความร้อนระอุแนบชิดเสียดสีกับต้นขาของเจบีอย่างจงใจ
เจบีขยับตัวลงจากโต๊ะอย่างเชื่องช้า หัวใจเต้นรัวจนแทบทะลุอก มือเล็กสั่นน้อย ๆ ขณะที่คุกเข่าลงตรงหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว
เขายื่นมือขึ้นไปสัมผัสอย่างลังเล ปลายนิ้วแตะลงบนเนื้อร้อนผ่าวเบา ๆ ก่อนจะก้มหน้าลงใช้ปลายลิ้นแตะสัมผัสที่ส่วนปลาย ที่มีน้ำใส ๆ ฉ่ำเยิ้มอยู่ รสเค็มจาง ๆ แผ่ซ่านบนลิ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เจบีหน้าแดงซ่านจนถึงใบหู
เสี่ยวไป๋มองภาพตรงหน้าด้วยสายตาที่ทั้งร้อนแรงและกดข่ม แก่นกายแข็งขืนถูกมือเรียวเล็กของเจบีรูดรั้งอย่างเงอะงะ ช้า ๆ แต่กลับกระตุ้นอารมณ์เขาอย่างมหาศาลจนเลือดในกายสูบฉีดแรงขึ้นทุกวินาที
มือใหญ่สอดเข้าไปในเส้นผมนุ่มละเอียด ลูบไล้อย่างเอ็นดูชั่วครู่ ก่อนจะกระชับยึดไว้แน่นในวินาทีที่เจบีเผลอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอย่างสั่นระริก
แล้วจังหวะสะโพกก็ขยับสวนเข้าหา...แนบแน่น ลึกช้า แต่ไม่เร่งรีบ
เสี่ยวไป๋กระชับมือที่ยึดเส้นผมนุ่มนั้นแน่นขึ้นนิดหนึ่ง ก่อนจะขยับสะโพกสวนเข้าไปลึกขึ้นอีกครั้งในจังหวะเชื่องช้าแต่แนบแน่น เจบีสะดุ้งเฮือกในอก เสียงหอบหายใจติดขัดในลำคอ ก่อนจะหลุดเสียงพร่าเบา ๆ ออกมา
"อ๊อก...อึก...อ๊อก..."
เสียงขาด ๆ หาย ๆ ดังออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ พร้อมกับร่างกายที่สั่นไหวเล็กน้อย ริมฝีปากแดงฉ่ำเผยอออกอย่างหอบเหนื่อย
เสี่ยวไป๋กดสะโพกเข้าไปอีกครั้ง เนิบช้า ลึกแน่นกว่าเดิม
"อ๊อก...อ๊า...อึก..."
เสียงสะท้อนเบา ๆ ในลำคอเจบีดังขึ้นพร้อมกับหยาดน้ำตาเล็ก ๆ ที่เอ่อคลออยู่ตรงหางตา ใบหน้าแดงจัด ร่างกายสั่นเทาแต่กลับไม่ดิ้นหนีแม้แต่นิด
เสี่ยวไป๋ผละตัวออกให้เขาได้พักหายใจ มือใหญ่สอดเข้าชายเสื้อของตัวเอง รูดถอดออกด้วยท่าทางเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อนที่ไม่แม้แต่จะซ่อน จากนั้นก็ก้มตัวลงถอดเสื้อเชิ้ตของเจบีออกอย่างไม่รีบร้อน ทิ้งไว้เพียงผิวเนื้อเปลือยเปล่าที่สั่นสะท้านภายใต้สัมผัสของเขา
ร่างกายเปลือยเปล่าสองร่างแนบชิดกันจนไร้ช่องว่าง ลวดลายมังกรที่พาดผ่านไปตามแนวกล้ามเนื้อแข็งแรงของเสี่ยวไป๋ปรากฏชัดเจนในแสงไฟ รอยสักที่เปียกชื้นเล็กน้อยจากเหงื่อสะท้อนความร้อนเร่าที่กำลังไหลวนไปทั่วร่างเขา เพิ่มเสน่ห์อันตรายที่ไม่อาจละสายตาได้
เสี่ยวไป๋จับตัวเจบีหมุนกลับอย่างนุ่มนวล แต่แน่วแน่ ดันร่างบางให้นอนราบลงกับโต๊ะทำงานไม้เย็นเฉียบ แผ่นหลังเปลือยเปล่าแนบกับผิวโต๊ะ ขณะที่เสี่ยวไป๋เองทรุดตัวลงช้า ๆ จนอยู่ในระดับเดียวกับสะโพกขาวเนียนนั้น
เขาก้มหน้าลง ใช้ปลายลิ้นแตะไล้ที่สะโพกเบา ๆ เหมือนต้องการปลอบขวัญ แล้วค่อย ๆ ใช้น้ำลายตัวเองป้ายแต้มลงตรงช่องทางด้านหลังที่ยังปิดแน่น
นิ้วเรียวยาวของเขาค่อย ๆ สอดแทรกเข้าไปอย่างเชื่องช้า ทะนุถนอมนุ่มนวลราวกับกำลังเปิดกลีบดอกไม้บอบบางทีละกลีบทีละนิด
เจบีสะดุ้งเบา ๆ ใต้สัมผัสที่ค่อย ๆ ลุกล้ำเข้ามา เสียงหอบหายใจขาดเป็นช่วง ๆ ดังขึ้นในห้องเงียบ เสี่ยวไป๋ขยับนิ้วช้า ๆ หมุนไล้วนอย่างใจเย็น ขยายช่องทางอย่างระมัดระวังในทุกจังหวะ
"ผ่อนคลายหน่อย..." เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหู ลมหายใจร้อนระอุเป่าลงบนผิวเนียน ก่อนที่ปลายนิ้วจะค่อย ๆ แทรกเข้าไปลึกขึ้นอีกนิด
เจบีหอบหายใจแรง ยกมือขึ้นกำขอบโต๊ะแน่น ร่างกายบอบบางเกร็งสั่นแต่ไม่ปฏิเสธสัมผัสนั้นเลยสักนิด
เสี่ยวไป๋สอดนิ้วที่สองตามเข้าไปอย่างช้า ๆ ลากไล้วนจนเนื้ออ่อนร้อนผ่าว ตอบรับการลุกล้ำอย่างช้า ๆ ทีละนิด ทีละนิด
เสี่ยวไป๋ไม่เร่ง เขายังคงขยับนิ้วอย่างนุ่มนวล ลากไล้วนเบา ๆ เพื่อให้ช่องทางที่แน่นขนัดค่อย ๆ ผ่อนคลายเปิดรับตัวเขาทีละน้อย ก่อนจะสอดนิ้วที่สามตามเข้าไปอย่างระมัดระวัง ปลายนิ้วอุ่นร้อนเลื่อนเข้าออกเป็นจังหวะหนักแน่น แต่ไม่รีบร้อน
เนื้ออ่อนที่รัดตึงอยู่รอบนิ้วเขาตอดรัดแน่นตุบ ๆ จนเสี่ยวไป๋เผลอแค่นเสียงเบา ๆ อย่างพอใจ ดวงตาคมภายใต้กรอบแว่นฉายแววร้อนลึกขึ้นทุกวินาที
"ดีมาก..." เขากระซิบเสียงพร่า ขณะที่ขยับปลายนิ้วสอดแทรกเข้าไปลึกขึ้นอีกนิด
จังหวะนั้นเอง ปลายนิ้วของเสี่ยวไป๋เฉียดสัมผัสเข้ากับจุดอ่อนไหวลึกภายในโดยไม่ตั้งใจ เจบีสะดุ้งเฮือก เสียงครางพร่าแตกหายในลำคอดังหลุดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
"อ๊า...อึก..."
เสียงนั้นสั่นระริกอย่างน่าสงสาร ปลุกแรงกระหายในตัวเสี่ยวไป๋ให้พลุ่งพล่านกว่าเดิม เขาก้มหน้าลงข้างหูเจบี ไล้ปลายจมูกไปตามแนวสันกราม ก่อนจะกระซิบเสียงต่ำที่กดอารมณ์ไว้ไม่อยู่
"ตรงนี้สินะ..."
ไม่รอให้เจบีตอบ เสี่ยวไป๋กดปลายนิ้วไล้วนตรงจุดเดิมอีกครั้งอย่างเจตนา คราวนี้รุนแรงและลึกแน่นขึ้น จนร่างกายของเจบีสะดุ้งเกร็ง สะโพกเล็ก ๆ กระตุกสั่นในมือเขาอย่างควบคุมไม่อยู่
"อ๊า...อ๊า...อ๊าาาา..."
เสียงครางหวานพร่าไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ราวกับว่าร่างกายเล็ก ๆ นี้พร้อมจะพังทลายลงใต้การกักขังของเขาในไม่ช้า
เสี่ยวไป๋ยกยิ้มบาง ๆ อย่างพึงพอใจ ขณะที่ช่องทางด้านหลังของเจบียังคงตอดรัดนิ้วของเขาไม่ยอมหยุด เหมือนกับเชิญชวนให้เขาลุกล้ำเข้าไปมากกว่านี้
เสี่ยวไป๋เห็นว่าช่องทางด้านหลังของเจบีเริ่มพร้อม เขาจึงละมือออกช้า ๆ เอื้อมไปเปิดลิ้นชักโต๊ะทำงานอย่างเคยชิน หยิบถุงยางออกมาหนึ่งซองโดยแทบไม่ต้องมอง
เจบีเหลือบตาขึ้นมอง แววตาสั่นไหวเล็กน้อย ริมฝีปากเม้มแน่น ก่อนจะพึมพำออกมาเสียงเบาอย่างอดไม่ได้
"...คุณคงใช้ห้องนี้เป็นสนามรักบ่อยสินะ"
น้ำเสียงที่เจือความน้อยใจเล็ก ๆ ทำให้เสี่ยวไป๋ชะงักมือชั่วครู่ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างขี้เล่น เขาหันกลับมามองเจบี ดวงตาคมใต้กรอบแว่นวาววับด้วยความเจ้าเล่ห์นิด ๆ แต่แฝงความจริงจังอยู่ลึก ๆ
"ก็ใช่..." เขายอมรับตรง ๆ อย่างไม่อ้อมค้อม "ที่ผ่านมา...ฉันมันก็แค่คนเจ้าชู้คนหนึ่ง ใช้ห้องนี้ปิดดีลกับผลประโยชน์ทางธุรกิจหลายอย่าง...รวมถึงเรื่องแบบนั้นด้วย"
มือใหญ่ฉีกซองถุงยางออกอย่างใจเย็น แต่สายตาไม่ละจากเจบีแม้แต่วินาทีเดียว
"แต่เชื่อเถอะ..." น้ำเสียงของเสี่ยวไป๋เปลี่ยนเป็นนุ่มลึกอย่างผิดหูผิดตา เขาก้มลงชิดริมใบหูเจบี กระซิบช้า ๆ ชัดทุกคำ "ต่อจากนี้ ฉันจะทำแบบนี้กับแค่นายคนเดียว..."
เขาประกบริมฝีปากลงบนข้างแก้มร้อนผ่าวของเจบีเบา ๆ อย่างปลอบประโลม แล้วกระซิบต่อเสียงพร่าเหมือนกำลังสาบานด้วยตัวเอง
"เพราะฉันคลั่งรักนายจะตายอยู่แล้ว..."
มือใหญ่รูดถุงยางสวมเข้ากับแก่นกายแข็งขืนช้า ๆ แววตาร้อนแรงและแน่วแน่ สะท้อนความหมายที่มากกว่าคำพูดทั้งหมดที่เพิ่งเอ่ย
เสี่ยวไป๋ขยับตัวเข้าหา ช้อนสะโพกเล็ก ๆ ขึ้นด้วยมือเดียวในจังหวะนุ่มนวลแต่แน่วแน่ แล้วค่อย ๆ จ่อปลายแก่นกายร้อนจัดเข้ากับช่องทางที่เขาเพิ่งบรรจงเตรียมไว้จนพร้อม
ปลายทางที่ร้อนผ่าวนั้นแนบชิดลงกับปากทางแน่นตึง ก่อนจะค่อย ๆ ดันลึกเข้าไปทีละน้อย ทีละน้อย ร่างกายเล็ก ๆ ใต้ฝ่ามือเขาสะดุ้งเฮือกเมื่อสัมผัสแรกผ่านเข้าไป
เนื้ออ่อนที่ยังคงตอดรัดตุบ ๆ ตลอดทาง ทำให้เสี่ยวไป๋ต้องกัดฟันแน่นเพื่อควบคุมตัวเองไม่ให้เร่งรีบเกินไป เขากดสะโพกช้า ๆ ลึกเข้าไปทีละนิ้ว ทีละเสี้ยว รู้สึกได้ถึงความแนบแน่นที่โอบรัดเขาจนแทบบ้า
เจบีเม้มริมฝีปากแน่นพยายามกลั้นเสียง มือเล็กจิกขอบโต๊ะแน่น ร่างกายเกร็งสั่นเมื่อความเจ็บแทรกซึมเข้ามาในตอนแรก
เสี่ยวไป๋เห็นอาการนั้น เขาก้มหน้าลงอย่างใจเย็น กดริมฝีปากจูบข้างขมับเปียกเหงื่อของเจบีเบา ๆ แล้วไล่จูบเรื่อย ๆ ไปจนถึงริมฝีปากที่เม้มแน่นอยู่อย่างน่าสงสาร
จูบนั้นนุ่มนวล ช้า ๆ อ่อนโยนจนอุณหภูมิที่ตึงเครียดค่อย ๆ คลี่คลาย
"ไม่ต้องเกร็ง..." เสี่ยวไป๋กระซิบเสียงพร่าขณะกดจูบปลอบใจอีกครั้ง "ฉันจะค่อย ๆ ทำ"
เมื่อเจบีเริ่มผ่อนคลายลงเล็กน้อย เขาจึงค่อย ๆ ดันตัวลึกเข้าไปอีกทีละนิด จนในที่สุด...แนบชิดจนสุดทาง
ร่างกายสองร่างแนบสนิท ความร้อนเร่าของแก่นกายที่ถูกโอบรัดแน่นหนาโดยช่องทางที่ยังสั่นไหว ทำให้เสี่ยวไป๋ต้องกลั้นหายใจข่มแรงปรารถนาที่แทบจะระเบิดอยู่แล้ว
เขาขยับสะโพกช้า ๆ ในตอนแรก กดลึกแน่นเข้าไปทีละนิด เนื้ออ่อนแนบแน่นตอดรัดรอบตัวเขาอย่างรุนแรงในทุกการเคลื่อนไหว จนเสี่ยวไป๋เผลอขบกรามแน่น รู้สึกได้ถึงหยาดเหงื่อที่เริ่มเกาะตามไรผม
"แน่นดีชะมัด..." เขากระซิบเสียงต่ำ ลมหายใจร้อนระอุข้างหูเจบี ขณะค่อย ๆ ขยับตัวออกมาแล้วดันกลับเข้าไปลึกจนสุดอีกครั้ง
เจบีหลุดเสียงครางหวานพร่าออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
"อะ...อ๊า...อึก..."
เสียงสั่น ๆ ที่ดังขึ้นเบา ๆ กลับยิ่งเร้าอารมณ์เสี่ยวไป๋จนแทบควบคุมตัวเองไม่ไหว เขาขยับสะโพกซ้ำจังหวะเดิม ลึกกว่าเดิม ทีละครั้ง ทีละครั้ง
เจบีสั่นสะท้าน มือเล็กคว้าขอบโต๊ะแน่น เสียงครางแตกพร่าหลุดออกมาขาด ๆ หาย ๆ จนบรรยากาศในห้องเหมือนจะร้อนระอุจนลุกไหม้ได้ทุกเมื่อ
"อืม...ดีมาก..." เสี่ยวไป๋กระซิบเสียงพร่า ใบหน้ากดซุกซอกคอขาว ไล้ปลายลิ้นไปตามแนวสันกรามขณะที่สะโพกยังขยับเข้าออกไม่หยุด
"อย่ารัดฉันแบบนี้...มันยั่วกันเกินไปแล้ว รู้ตัวไหม"
เสียงพร่าต่ำกระซิบข้างหู เจือความอดกลั้นแทบขาดรอน เสี่ยวไป๋จับสะโพกเจบีแน่นขึ้นอีกนิด ก่อนจะกระแทกสะโพกเข้าไปแรงขึ้นทีละจังหวะ
พั่บ! พั่บ!
เสียงเนื้อกระทบกันเบา ๆ ดังสม่ำเสมอ ท่ามกลางเสียงหอบหายใจสั่นพร่าและเสียงครางหวาน ๆ ที่เจบีพยายามกลั้นแต่ก็ไม่สำเร็จ
"อ๊า...อะ...อ๊ะ...เสี่ยวไป๋...อึก..."
เจบีเผลอเรียกชื่อเขาออกมาท่ามกลางเสียงหอบ เสียงสั่นพร่าแตกหายในลำคอ ทำเอาเสี่ยวไป๋แทบควบคุมตัวเองไม่อยู่
"เรียกอีกสิ..." เสี่ยวไป๋กระซิบเสียงพร่า ลมหายใจร้อนระอุกระแทกผิวขาวสั่นระริกใต้ร่าง เขากดจูบหนัก ๆ ลงบนต้นคอเจบี ขณะสะโพกยังขยับกระแทกช้า ๆ แต่ลึกแน่นทุกครั้งที่สวนเข้าไป
"ฉันอยากได้ยินเสียงนาย...เวลาที่มีแค่ฉันอยู่ในตัวนาย"
คำพูดนั้นแทบจะเผาเผาผิวของเจบีให้ระเบิด เขาเม้มปากแน่นพยายามกลั้นเสียง แต่จังหวะที่เสี่ยวไป๋เร่งกระแทกหนักขึ้นอย่างจงใจ ก็ทำให้เสียงหวานพร่าแตกหายในลำคอเล็ดลอดออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
"อ๊า...อะ...อ๊าาาา!!"
เสียงครางหวานใสก้องสะท้อนทั่วห้องทำงานที่มีเพียงพวกเขาสองคน เสี่ยวไป๋กดสะโพกลึกเข้าไปอีก กระแทกแน่นขึ้นจนโต๊ะทำงานโยกเบา ๆ ตามแรงที่ลงจังหวะหนักหน่วง
เจบีสั่นเทาในอ้อมแขนของเขา ตัวสั่นสะท้านจนแทบจะหลอมละลาย แต่ในวินาทีที่เสี่ยวไป๋เห็นแววตาหวานพร่าเหล่านั้น เขาก็ถอนตัวออกช้า ๆ มือใหญ่ประคองเอวเจบีไว้แน่น แล้วค่อย ๆ ขยับร่างบอบบางขึ้นมาให้นั่งคร่อมบนตักของตัวเอง
เสี่ยวไป๋เอนตัวพิงพนักเก้าอี้อย่างสบาย ๆ แต่แววตากลับทอประกายร้อนแรงจนน่ากลัว ปลายนิ้วลูบไล้เอวบางเบา ๆ ก่อนจะกระซิบเสียงพร่าติดข้างหู
"ขยับสิที่รัก..." เสียงทุ้มต่ำกระตุ้นเบา ๆ
มือแข็งแรงโอบเอวเจบีไว้หลวม ๆ ไม่เร่งเร้า ปล่อยให้เด็กน้อยตรงหน้าควบคุมจังหวะเอง เจบีเม้มปากแน่น ใบหน้าแดงจัดอย่างน่าเอ็นดู ร่างบางสั่นน้อย ๆ ก่อนจะค่อย ๆ กดสะโพกลงมาทีละนิด
เสียงเนื้อกระทบกันเบา ๆ ดังขึ้นในห้องที่เงียบงัน เจบีกดตัวลงอย่างเชื่องช้า รัดแน่นจนเสี่ยวไป๋ต้องกัดฟันข่มแรงปรารถนาที่เกือบระเบิด
"อึ๊ก...อ๊า..." เจบีครางพร่า ร่างสั่นสะท้านเมื่อลึกเข้าไปจนสุด ก่อนจะค่อย ๆ ยกสะโพกขึ้นแล้วกดลงอีกครั้งในจังหวะช้า ๆ แต่ร้อนเร่าจนแทบหลอมละลาย
เสี่ยวไป๋ปล่อยให้เจบีควบคุมทุกอย่าง แต่สายตาคมใต้กรอบแว่นยังจับจ้องใบหน้าหวานนั้นไม่กะพริบ ราวกับจะกลืนกินทุกท่าทาง ทุกเสียงคราง และทุกอารมณ์ที่เด็กคนนี้มอบให้เขาทั้งหมด
เจบีขยับตัวช้า ๆ กดสะโพกลงทีละนิด แต่ละจังหวะเต็มไปด้วยแรงสั่นระริก ร่างบางโยกตัวขึ้นลงอย่างเงอะงะนิด ๆ ทว่าเร้าใจจนเสี่ยวไป๋แทบกัดฟันแน่น
เสียงครางหวานพร่าหลุดออกมาทุกครั้งที่กดตัวลงสุด เสียงเนื้อกระทบกันเบา ๆ สอดประสานกับเสียงหอบสั่นในลำคอของเจบีที่พยายามกลั้นแต่ก็หยุดไม่ได้
"อ๊ะ...อ๊า...อื้อ..."
ท่าทางยั่วเย้าเกินห้ามใจนั้นค่อย ๆ ทรมานสติของเสี่ยวไป๋ให้ร้อนระอุจนแทบระเบิด ร่างกายภายใต้สัมผัสเขารัดแน่น ยิ่งขยับยิ่งเหมือนจะขังเขาไว้ให้จมลึกลงไปไม่รู้จบ
เสี่ยวไป๋กลืนน้ำลายลงคออย่างพยายามข่มอารมณ์ แต่เมื่อเจบีโค้งตัวกดสะโพกลงแนบแน่นอีกครั้ง พร้อมเสียงครางหวานสั่นพร่าใกล้หู ร่างเล็กสั่นสะท้านในอ้อมแขนเขาอย่างเชิญชวน
เขาก็ไม่อาจทนได้อีกต่อไป
เสี่ยวไป๋กระแทกสะโพกสวนขึ้นไปอย่างรุนแรงในจังหวะเดียว จนเสียงครางหวานของเจบีหลุดทะลักออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
"อ๊าาาาาาา!!"
เจบีสะดุ้งเฮือก ร่างกายเกร็งสั่น กอดไหล่กว้างไว้แน่นแทบขาดใจ เสี่ยวไป๋ไม่ปล่อยให้เด็กน้อยตั้งตัวได้ เขากระแทกสวนต่อเนื่องอย่างหนักหน่วงและลึกแน่นทุกครั้ง ปล่อยให้เจบีโยกตัวขึ้นลงในอ้อมแขนเขาแทบไม่ทัน
"อะ...อ๊า..."
เสียงครางหวานพร่า สะท้อนก้องในห้องเงียบ ๆ ราวกับบทเพลงต้องห้ามที่เขาไม่อยากให้ใครได้ยินเลยนอกจากตัวเอง
"น่ารักชะมัด..." เสี่ยวไป๋กระซิบเสียงพร่าข้างหู ขณะที่ยังขยับสะโพกลึกเข้าไปไม่หยุด
เสี่ยวไป๋กระชับอ้อมแขนที่โอบรัดเอวบางแน่นขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะขยับสะโพกสวนลึกขึ้นอย่างไม่ยั้ง ท่อนแข็งขืนกระแทกลึกจนเจบีสะดุ้ง ตัวสั่นเทาในอ้อมกอดเขาอย่างไม่อาจต้านแรงเร่าร้อนนั้นได้
เสียงครางหวานแตกพร่าไหลหลุดออกมาจากลำคอเจบีทุกจังหวะที่เสี่ยวไป๋กดลึกเข้าไป สะโพกเล็กสั่นระริกตามแรงกระแทกที่เร่งเร็วและแน่นหนาขึ้นทุกที
"อ๊า...อ๊ะ...อ๊าาา...!"
เจบีแทบจะขาดใจอยู่ในอ้อมแขน ลมหายใจหอบแรงจนอกบางกระเพื่อม เสี่ยวไป๋บดจูบลงบนต้นคอขาวที่สั่นไหวอย่างห้ามใจไม่อยู่ ขณะที่สะโพกยังขยับเข้าออกอย่างแนบแน่น เสียงเนื้อกระทบกันดังถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ก้องกังวานในห้องทำงานที่เงียบงัน
"ดีมาก..." เขาก้มลงกระซิบแนบหูเสียงพร่า ลมหายใจร้อนระอุคลอเคลียข้างแก้มสั่นไหว
"ไม่ต้องกลั้นนะ...ปล่อยออกมาเลยที่รัก"
มือแข็งแรงโอบรั้งเอวเล็กแน่น ขณะที่อีกมือสอดเข้าลูบไล้กลางแผ่นหลังบอบบางเหมือนจะกักตัวเจบีไว้ไม่ให้หนีไปไหน
เจบีสั่นระริกจนตัวโยน ร่างกายร้อนผ่าวแทบจะละลายในอ้อมแขนนั้น จนในที่สุด เขาก็กระตุกเฮือกแรง เสียงครางหวานแตกพร่าดังหลุดออกมาจากลำคอ
"อ๊าาาาาาา!!"
ร่างเล็กปลดปล่อยออกมาอย่างสุดตัวในอ้อมแขนที่โอบกระชับแน่น เจบีสั่นสะท้านจนแทบทรงตัวไม่อยู่ หอบหายใจแรง หยาดน้ำตาคลอที่หางตาจากแรงอารมณ์ที่ท่วมท้น
เสี่ยวไป๋กระชับกอดร่างที่สั่นไหวแน่นขึ้น กดจูบเบา ๆ ที่ขมับเปียกเหงื่ออย่างอ่อนโยน แม้ตัวเขาเองยังเต็มไปด้วยแรงปรารถนาที่ร้อนระอุ แต่ก็ไม่ขยับต่อแม้แต่นิด
ริมฝีปากหยักค่อย ๆ เลื่อนลง กดจูบอย่างเร่าร้อนแนบเข้ากับริมฝีปากแดงเรื่อของเจบี ขบเม้มดูดดึงปลายลิ้นอย่างเอาแต่ใจ รุกเร้าเข้าไปลึกจนเจบีหายใจแทบไม่ทัน
เสียงครางหวานพร่าเล็ดลอดจากลำคอเด็กน้อยอย่างห้ามไม่อยู่ ร่างบางในอ้อมแขนสั่นสะท้านแรงขึ้น ปลายนิ้วเล็กจิกเสื้อเชิ้ตของเสี่ยวไป๋แน่นจนข้อนิ้วซีด
เสี่ยวไป๋ถอนจูบออกช้า ๆ ปล่อยให้เพียงเส้นใยบาง ๆ ของลมหายใจร้อน ๆ เชื่อมโยงกันอยู่
"น่ารักเกินไปแล้ว...ที่รัก"
แล้วร่างสูงก็ขยับตัวอุ้มเจบีขึ้นในอ้อมแขนอย่างง่ายดาย แต่ยังคงแนบตัวไว้แน่น ไม่ได้ถอนกายออกแม้แต่น้อย สะโพกแนบลึกเข้าไปเรื่อย ๆ อย่างจงใจให้เจบีรู้สึกถึงทุกแรงสั่นสะเทือน
"อื้อ..." เจบีสะดุ้งเล็กน้อย เสียงหวานพร่าหลุดออกมาเมื่อรู้สึกได้ถึงความลึกที่ยังคงค้างคาในตัวเขา มือเล็กโอบรัดต้นคอแกร่งแน่นราวกับหาที่พึ่งพิง
เสี่ยวไป๋ก้าวช้า ๆ ไปยังโซฟาหนังแท้ที่ตั้งอยู่ในมุมห้อง เขาทิ้งตัวลงนั่งเอนหลังพิงพนักอย่างสบาย ๆ วางเจบีลงบนตักตัวเองอย่างแนบแน่นโดยไม่ปล่อยให้ร่างบางได้ขยับหนีไปไหน
ร่างบางทาบทับลงมาเต็มอก เสี่ยวไป๋ขยับสะโพกเบา ๆ กดลึกเข้าไปอีกครั้งอย่างเนิบช้า แต่หนักแน่น จนเจบีเผลอหลุดเสียงครางสั้น ๆ จากลำคอ
"อะ...อ๊า..."
เสี่ยวไป๋หัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างพึงพอใจ ก้มลงกดจูบเบา ๆ ที่ต้นคอขาวเนียน ริมฝีปากลากไล้แนบผิวร้อนผ่าว
แววตาคมภายใต้กรอบแว่นจับจ้องเรือนร่างเปลือยเปล่าในอ้อมแขนที่กำลังสั่นน้อย ๆ อย่างน่าเอ็นดู ลมหายใจยังหอบพร่า แก้มแดงเรื่อจนดูเหมือนจะละลายได้
"ยังไหวใช่ไหม..." เขากระซิบเสียงพร่า ข้างหูที่แดงจัดเพราะพิษแรงอารมณ์
เจบีพยักหน้าเบา ๆ สั่นน้อย ๆ ในอ้อมแขนเขา ริมฝีปากเม้มแน่น แต่ดวงตากลมสั่นระริกสบตอบกลับมาอย่างเชื่อฟังจนเสี่ยวไป๋แทบคลั่ง
เสี่ยวไป๋ไล้นิ้วช้า ๆ ตามแนวเอวบางที่ยังเกร็งตัวจากแรงอารมณ์ ปลายนิ้วไต่ขึ้นจนถึงแผ่นอกบาง ก่อนจะกระซิบเสียงพร่าติดข้างหู
"ชอบแบบนี้ใช่ไหมที่รัก?"
มือใหญ่จับสะโพกบอบบางแน่น ขณะที่เริ่มขยับสะโพกเนิบช้า เสียดสีแนบลึกอย่างเต็มความยาวทุกครั้งที่สอดแทรกเข้าไป
"อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊าาา..."
เจบีครางเสียงหวานสั่นระริกในลำคอทุกครั้งที่เสี่ยวไป๋กระแทกสะโพกเข้าไปแนบลึก สะโพกบางโยกตามแรงรุกเร้าโดยไม่รู้ตัว
เสี่ยวไป๋กัดฟันแน่น กลั้นแรงปรารถนาเอาไว้แทบระเบิด รั้งเอวบางให้ขยับสวนแรงขึ้นอีกนิดในจังหวะที่เน้นลึกแน่นขึ้นทุกครั้ง
"แน่นขนาดนี้...จะให้ฉันหยุดได้ยังไง" เขากระซิบเสียงพร่า ขบเม้มที่ซอกคอขาวด้วยแรงรักรุนแรงที่แทบเผาไหม้ตัวเองไปด้วย
"อึก...ฮึก...อ๊า..." เจบีหลุดเสียงครางหวานอย่างควบคุมไม่อยู่ ร่างกายสั่นไหวรุนแรงในอ้อมแขนที่โอบรัดแน่นหนาราวกับจะหลอมรวมเขาเอาไว้ทั้งตัว
พั่บ! พั่บ!
พั่บ! พั่บ!
พั่บ! พั่บ!
"อึก... เสี่ยว..." เสียงเรียกสั่นเครือ หลุดรอดออกมาแทบไม่เป็นคำ ลมหายใจหอบกระชั้นขึ้นเรื่อย ๆ
เจบีร้องครางแทบไม่เป็นภาษา ถูกอีกฝ่ายขยับสะโพกอย่างต่อเนื่องจนสะโพกบางสั่นไหวแทบทรุด
"อ๊าาาาาา!"
เสียงหวานครางหลุดลั่น ร่างเล็กสั่นสะท้านสุดตัวในอ้อมแขน เสี่ยวไป๋ฉวยโอกาสพลิกเจบีลงนอนบนโซฟาในทันที จับขาเรียวพาดขึ้นกับบ่าโดยไม่ให้เวลาพักแม้แต่นาทีเดียว เขากดตัวเข้าหาอีกครั้ง รุกไล้เข้าไปในท่าที่ลึกและเข้าถึงกว่าครั้งก่อน
"อืมม...!" เจบีสะดุ้งเฮือก ร้องครางเสียงพร่าอย่างห้ามไม่อยู่ นิ้วมือจิกแน่นกับเบาะโซฟาเมื่อโดนกระแทกเข้ามาเต็มแรงในท่าที่ไม่เคยชินมาก่อน
เสี่ยวไป๋ไม่รีบร้อน เขาไล้มือจากต้นขาขาว ไล่ไปตามเอวบางที่สั่นระริก ก้มลงขบเม้มยอดอกสีหวานสลับกับไล้ลิ้นจนเจบีต้องแอ่นตัวขึ้นมาหาอย่างไม่รู้ตัว เสียงครางกระเส่าเริ่มดังขึ้นตามจังหวะที่เขาเร่งจังหวะเข้าออก ถี่ขึ้น หนักขึ้น จนร่างบางใต้ร่างแทบขาดใจ
"อึ๊ก...อ๊ะ..."
ไม่นานนัก เขาจับเจบีเปลี่ยนท่าใหม่ พลิกให้คุกเข่าบนโซฟาแล้วจับเอวเข้าหาตัวอีกครั้ง การสอดประสานครั้งใหม่หนักหน่วงขึ้น เสี่ยวไป๋โน้มตัวไปกระซิบชิดใบหูแดงเรื่อด้วยเสียงทุ้มต่ำ
"รู้สึกดีใช่ไหม...อยากได้มากกว่านี้ไหม"
เสี่ยวไป๋โน้มตัวลง กดจูบซับบนกลีบปากแดงฉ่ำที่สั่นระริกอย่างหิวกระหาย รสจูบขื่นหวานเหมือนจะดูดกลืนสติไปทั้งร่าง ร่างสูงยังคงเคลื่อนสะโพกเข้าออกอย่างไม่ปล่อยให้เจบีได้หายใจเต็มปอด
เขาไล้ปลายนิ้วผ่านต้นขาด้านในที่ชุ่มเหงื่อ ลูบไล้ไปตามเส้นสายร้อนผ่าว ลากขึ้นมาถึงเอวบาง แล้วบังคับให้ร่างน้อยใต้ร่างโค้งสะโพกขึ้นรับแรงกระแทกอย่างไร้ทางเลือก
"อืม..เก่งมาก..เด็กดี"
เสี่ยวไป๋ก้มลงขบเม้มลาดไหล่ที่เปิดเปลือย ไล้ปลายลิ้นตามแนวเส้นเลือดที่เต้นเร่า ก่อนจะกระชากเอวสอบเข้าหาตัวอีกครั้ง กระแทกเนื้อแน่นแนบแน่นจนร่างในอ้อมแขนสั่นสะท้าน
"อึก...อะ...ขยับอีก...ได้ไหม...อยากได้อีก..."
เสียงเนื้อกระทบกัน ทวีความถี่ถี่ขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนที่เสี่ยวไป๋จะเปลี่ยนจังหวะให้ถี่รัวและหนักหน่วงขึ้นอีกขั้น กดสะโพกเข้าไปลึกจนเจบีแทบจมหายไปกับช่วงจังหวะกระแทกนั้น
พั่บ! พั่บ!
พั่บ! พั่บ!
พั่บ! พั่บ!
"อ๊าาาาาาาาา...!!" เจบีกรีดเสียงแตกพร่า
"ฮึก...หะ...หายใจไม่ทันแล้ว...อื้อ..."
เสี่ยวไป๋ไม่ลดความเร็วลงแม้แต่น้อย เขาประสานมือข้างหนึ่งเข้ากับมือเล็กที่กำเบาะแน่น
"ปล่อยออกมา...พร้อมกันนะที่รัก"
เสียงกระซิบหนักแน่นแฝงอารมณ์เต็มเปี่ยมดังขึ้นใกล้ข้างหู ก่อนที่เขาจะกระแทกสะโพกเข้าไปสุดแรงจนเจบีสะท้านทั้งตัว
"ฮึก...อ๊ะ...จะ...จะไม่ไหวแล้ว อ๊ะ..."
เจบีสะอื้นเสียงพร่า แขนเรียวโอบรัดคอเขาแน่นแทบจะขาดใจ ร่างกายเกร็งกระตุกอย่างห้ามไม่อยู่
"อ๊าาาาาาาาา!!"
เสียงหวานครางแตกพร่าอย่างสุดแรง เสี่ยวไป๋ก็กระแทกสะโพกครั้งสุดท้าย กดลึกเข้าไปจนแนบแน่น ก่อนจะปลดปล่อยตัวเองอย่างสุดตัวในร่างบางที่โอบรัดเขาแนบแน่นไม่ยอมปล่อย
ทั้งคู่สั่นสะท้านในอ้อมแขนกันและกัน ลมหายใจหอบหนัก สะโพกแนบสนิทไร้ช่องว่าง เหงื่อไหลซึมทั่วตัวจนหยดลงบนผิวเนียนที่ยังแดงจัดจากแรงรักที่รุนแรงเกินต้าน
เสี่ยวไป๋ซุกหน้าลงข้างซอกคอขาว ลมหายใจร้อนระอุเป่ารดผิวที่ยังสั่นระริก ก่อนจะกอดร่างบางไว้แน่นทั้งตัว ไม่ยอมให้เลื่อนหนีแม้แต่นิด
เสียงหอบยังดังคลอเคลียกันอยู่พักใหญ่ จนเมื่ออารมณ์พลุ่งพล่านค่อย ๆ สงบลง เสี่ยวไป๋ก็คลายอ้อมแขนเล็กน้อย กดจูบแผ่ว ๆ ที่ขมับเปียกเหงื่ออีกครั้ง ก่อนจะกระซิบเสียงพร่า อ้อนเบา ๆ ชิดข้างหูที่แดงเรื่อ
"...ขออีกรอบได้ไหม?"
น้ำเสียงทุ้มต่ำที่ติดแหบพร่า ราวกับไม่อาจเก็บกดแรงปรารถนาไว้ได้อีก ราวกับเด็กชายตัวโตที่เสพติดร่างกายของเจบีไปหมดแล้ว
เจบีสะดุ้งน้อย ๆ ใบหน้าแดงซ่านจนถึงใบหู ร่างบางสั่นน้อย ๆ อย่างห้ามไม่ได้ แม้ทั้งตัวจะอ่อนแรงแทบขยับไม่ไหว แต่ก็ยังไม่ปฏิเสธออกมาในทันที
เสี่ยวไป๋เห็นร่างน้อยในอ้อมแขนสั่นไหวอย่างน่ารักก็ยิ่งยิ้มเอ็นดู โน้มตัวลงกดจูบเบา ๆ ที่ไหล่บอบบางอีกครั้ง ลากปลายนิ้วไล้ไปตามแผ่นหลังขาวเนียนด้วยสัมผัสเบา ๆ ที่แทบทำให้เจบีตัวอ่อนยวบ
"แค่...รอบเดียวพอ" เขากระซิบเสียงพร่า ลมหายใจร้อนคลอเคลียข้างหู "ฉันสัญญา..."
น้ำเสียงนั้นทั้งอ้อน ทั้งเร้า ทั้งติดแหบพร่าอย่างอดใจไม่อยู่ ปลายนิ้วเกลี่ยแผ่ว ๆ ที่ต้นขาขาวอย่างช้า ๆ ละมุนละไมแต่เต็มไปด้วยเจตนาร้อนแรงที่แทบจะพรั่งพรูออกมา
เจบีกัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าหวานแดงจัดเกินกว่าจะปฏิเสธได้ ร่างบางที่ยังสั่นสะท้านในอ้อมแขนก็เหมือนจะยอมแพ้ในที่สุด
เจบีพยักหน้าช้า ๆ อย่างเหนียมอายแทบมุดหนี ก่อนจะซบหน้ากับอกเขาแน่นไม่กล้ามองหน้า เสี่ยวไป๋หัวเราะในลำคอเบา ๆ ด้วยความเอ็นดู ก้มลงกระซิบข้างหูเสียงพร่าอีกครั้ง
"น่ารักขนาดนี้...ฉันจะรักนายให้หมดตัวเลยนะ"
แล้วร่างสูงก็พลิกเจบีลงนอนกับโซฟาอีกครั้ง ค่อย ๆ ไล้ปลายนิ้วลากผ่านต้นขาอ่อน ก่อนจะกดตัวเข้าหาอย่างเนิบนาบอีกครั้งในค่ำคืนที่ยังไม่สิ้นสุด...
Talk with me
พ่อหนุ่มนักรักของเราเป็นยังไงกันบ้างครับ
ลีลาเด็ดเร้าใจหรือเปล่า นี่สินะลูกรักพระเจ้า🔥
ขอให้เป็นวันที่ดีนะครับ รักคนอ่าน ❤️
สนุกมากครับ
หน้า:
[1]