“เมื่อเพื่อนได้ปลดทุกข์ เพื่อนก็ปลดใจ” : ตอนที่ 3: มหาวิทยาลัย — ใกล้เกินเพื่อน...ไหวไหมวะ?
ตอนที่ 3: มหาวิทยาลัย — ใกล้เกินเพื่อน...ไหวไหมวะ?คืนหนึ่งในหอพักชายหลังตึกเรียนรวม ชั้น 3
ห้องเล็กที่แบ่งเตียงสองเตียงไว้ติดผนังคนละฝั่ง
แต่คืนนี้ เตียงฝั่งอาชว์ว่างเปล่า — เขานั่งอยู่บนเตียงไทน์ ข้าง ๆ เจ้าของร่างสูงที่นุ่งแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว
เสียงพัดลมเพดานหมุนแผ่ว ๆ เหงื่อเกาะหน้าอกของทั้งคู่หลังเพิ่งกลับจากวิ่ง
กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นแป้งเด็กที่ไทน์ชอบใช้หลังอาบน้ำ มันทำให้อาชว์ใจสั่น
เขาแอบมองกล้ามอกและหน้าท้องแน่น ๆ ของเพื่อนที่เขา "คิดถึง" เวลาช่วยตัวเองทุกคืน
รวมถึงอะไรบางอย่างใต้เป้าบ็อกเซอร์ ที่ “มัน” ขึ้นรูปจนเห็นชัด
“มึงจ้องอะไรของมึงวะ”
ไทน์พูดขึ้นขำ ๆ ไม่ได้โกรธ แต่เสียงมัน...เหมือนรู้
อาชว์สะดุ้งเบา ๆ “กู...เปล่า”
“ถ้าอยากดู ก็บอก กูไม่ได้คิดมากอะไร”
บรรยากาศเงียบไปนิดนึง แต่เป็นความเงียบที่ไม่ได้อึดอัด...มันร้อน
ไทน์เอนหลังลงไปนอน มือไพล่ไว้ใต้หัว ควยที่มันพองเบา ๆ อยู่แล้วในบ็อกเซอร์ก็ดันผ้าขึ้นสูงอีก
“มึงก็เปลี่ยนไปเหมือนกันนะอาชว์…”
“เมื่อก่อนตัวเล็ก ๆ ขี้อาย เดี๋ยวนี้มีกล้าม ขนเยอะขึ้น เสียงทุ้ม...แล้วก็มีแววตาแบบนี้เวลามองกู”
ไทน์พูดด้วยเสียงเรียบ แต่จ้องตาอาชว์ตรง ๆ
อาชว์กลืนน้ำลาย แล้วพูดเสียงสั่น
“มึงไม่รังเกียจกูเหรอ ถ้ากู...ไม่ได้คิดกับมึงแค่เพื่อน”
ไทน์ไม่ตอบ แต่ลุกขึ้นนั่ง
ใบหน้าเข้าใกล้อีกฝ่ายช้า ๆ — จนลมหายใจร้อนกระทบกัน
มือไทน์วางลงบนต้นขาด้านในของอาชว์
นิ้วโป้งลูบวนเบา ๆ ตรงขอบกางเกงบอล
“มึงคิดว่ากูไม่รู้เหรอว่ามึงเคย...เอากูไปคิด”
“กูเคยเอามึงไปคิดเหมือนกันนะ...แล้วก็ชักว่าวด้วย”
อาชว์เงียบ หัวใจเต้นแรง
มือของเขาเผลอกำผ้าปูเตียงแน่น
“ถ้ามึงอยากรู้ว่ามันรู้สึกยังไงจริง ๆ…คืนนี้ไม่ต้องคิดคนเดียวก็ได้”
คืนนี้ ไม่มีการฉี่ ไม่มีเสียงน้ำไหล
มีแค่เสียงหายใจแรง ๆ สลับกับเสียงเนื้อกระทบผ้า
ไม่มีคำว่าเพื่อนในหัวอีกต่อไป มีแค่ความต้องการที่เก็บไว้มานานจนทะลัก
อาชว์ไม่เคยรู้เลยว่า เพื่อนที่เขายืนฉี่ข้างกันมาตั้งแต่ ม.ต้น
จะกลายเป็นคนที่ทำให้เขาสั่นไปทั้งตัว...แค่เพราะ “มองตาแล้วไม่ต้องพูดอะไรเลย”
อากาศในห้องไม่ได้เย็นขึ้นเลย ทั้งที่พัดลมยังหมุนอยู่
ไทน์เอนตัวเข้ามาใกล้จนหน้าอกชนกัน หัวใจของอาชว์เต้นแรงชนอกเพื่อนจนรู้สึกได้
มือที่เคยวางบนต้นขา เริ่มเลื่อนขึ้นมาบนหน้าท้อง
นิ้วไล้ผ่านขนเส้นแข็ง ๆ ที่กำลังชี้นำเส้นทางตรงลงสู่ขอบกางเกง
“ถ้ามึงไม่อยาก… กูจะหยุด”
เสียงไทน์พร่าต่ำ และนิ่งเกินไปที่จะเป็นแค่คำถาม
แต่สายตาอาชว์ตอบไปหมดแล้ว — เขาไม่ถอย ไม่เบือนหน้า ไม่ห้าม
มีเพียงริมฝีปากที่แห้งจนต้องแลบลิ้นแตะเบา ๆ ก่อนจะพยักหน้าแทนคำพูด
ไทน์กระซิบข้างหู “กูจะไม่ทำแรง แต่กูอยากรู้ว่า...มึงสั่นเหมือนกูมั้ยตอนนี้”
อาชว์กลั้นหายใจเล็กน้อย แล้วพ่นออกทางจมูก
“กูสั่นไปทั้งตัวแล้วไอ้เหี้ย”
มือไทน์รั้งขอบกางเกงของอาชว์ลงช้า ๆ
ความรู้สึกเย็นวาบจากอากาศที่ปะทะผิวข้างล่าง กับความอุ่นวาบจากฝ่ามือเพื่อนที่กุมแก่นกายเขาเอาไว้
มันประสานกันจนอาชว์สะดุ้งเหมือนถูกไฟดูด
“มันใหญ่ขึ้นกว่าที่กูคิดนะ” ไทน์กระซิบ
“มึงเองก็ไม่เบา…”
ไม่รู้ว่าใครเริ่มก่อน
แต่มือของทั้งสองต่างกำกันและกันไว้แน่น
จังหวะบีบ รูด และลูบ ไม่ได้เร่งรีบ — แต่มันเต็มไปด้วยอารมณ์ที่สะสมมานานนับปี
เสียงหายใจที่ขาดเป็นช่วง ๆ
เสียงผ้าปูเตียงที่ยับยู่ยี่จากแรงขยุ้ม
และเสียงเนื้อกระทบเนื้อเบา ๆ ที่ดังขึ้นในห้องอันเงียบสงัด
“กูเคยจินตนาการว่ามึงหน้าตาเป็นยังไงตอนเสียว…”
“ตอนนี้กูไม่ต้องจินตนาแล้ว”
อาชว์เผลอครางเบา ๆ แล้วกัดปาก
เขาไม่เคยรู้ว่าการถูกเพื่อนชายคนเดียวกัน “รูดให้” จะรู้สึกดีขนาดนี้
มันไม่ใช่แค่ความฟินจากแรงมือ — แต่มันเป็นความผูกพันที่แนบแน่นกว่าคำว่าเพื่อนใด ๆ ที่เคยมีมา
จังหวะขยับเร็วขึ้นเล็กน้อย แต่ยังอยู่ในระดับที่เนิบ ช้า และมีจังหวะ
อาชว์เอนหัวพิงไหล่ไทน์ ขณะที่ลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดต้นคอ
ฝ่ามือของเขาก็ยังทำหน้าที่กับลำแข็งของไทน์ที่ร้อนวูบจนเหมือนจะระเบิด
“ไทน์...กูจะ…”
“พร้อมกันเลยก็ได้...อาชว์”
ปลายนิ้วกระชับแน่นขึ้น
ลำตัวสั่นพอ ๆ กับใจ
จนในที่สุด...
เสียงครางต่ำ ๆ ผสานกับแรงกระตุกของร่างกาย
ทุกอย่างหยุดนิ่งชั่วขณะ — เหมือนโลกหายไปเหลือแค่สองคน
ไทน์หยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับมือให้เพื่อน
ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่นั่งเงียบ ๆ แล้วเอนหัวพิงกัน
“กูไม่เสียใจเลยที่มันเกิดขึ้น” อาชว์พูดเสียงเบา
“กูก็เหมือนกัน” ไทน์ตอบ “แค่คืนนี้ เราไม่ต้องกลั้นอีกต่อไป”
ขอบคุณค่ะ ขอบคุณนะครับ สนุกมากครับ เพื่อนกันมันดีคับ555 เสียวตามเลยครับผม ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ทำไมมันหวานขนาดนี้ อิจฉาแล้วนะ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เนื้อเรื่องน่ารัก และเสียวมาก ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]