“เมื่อเพื่อนได้ปลดทุกข์ เพื่อนก็ปลดใจ” : ตอนที่ 1: จุดเริ่มต้นหลังห้องน้ำเก่า
ตอนที่ 1: จุดเริ่มต้นหลังห้องน้ำเก่า
เสียงกริ่งเลิกเรียน ม.1 ดังขึ้นอย่างเหนื่อยล้า เด็กชายหลายสิบคนไหลทะลักออกจากอาคารเรียนในชุดนักเรียนชุ่มเหงื่อ เสียงหัวเราะ เสียงรองเท้า เสียงเปิดกระเป๋า… ทั้งหมดดูวุ่นวาย ยกเว้นที่แห่งหนึ่ง — ห้องน้ำชายหลังสุดของโรงเรียน
อาชว์ เปิดประตูไม้พัง ๆ แล้วเดินเข้ามาเงียบ ๆ มือยังจับซิปกางเกงไม่แน่ใจ
เขารู้ตัวดีว่ากำลังอั้นฉี่ แต่ก็ลังเลที่จะยืนตรงรางเหล็กยาว ๆ ที่เปิดโล่งไร้ฉากกั้น
เขามองไปทางซ้าย ขวา ไม่มีใครอยู่
เลยรีบปลดซิป กางเกงในสีขาวร่นลงนิดหนึ่ง แล้วยืนแอบมุมโถราง พยายามบังมือไว้เหมือนจะบังอะไรสักอย่าง
เสียงฉี่ไหลออกมาเบา ๆ
ยังไม่ทันหมดดี เสียงประตูห้องน้ำก็เปิดเข้ามาเบา ๆ แอ๊ด…
อาชว์สะดุ้งเล็กน้อย พยายามเบี่ยงตัวเหมือนเดิม จิตใต้สำนึกตอกย้ำว่า "อย่าให้ใครเห็น"
เด็กชายอีกคนเดินเข้ามาอย่างสบาย ๆ สูงกว่านิด ผิวเข้ม ผมเกรียน ท่าทางดูไม่เดือดร้อนอะไรเลย
“อ้าว… ขอโทษนะ กูไม่ได้ตั้งใจแอบมอง”
เขายิ้มให้เบา ๆ ไม่ได้มีแววล้อเลียนในสายตาเลย
“กูชื่อไทน์ — ห้องเดียวกับมึงใช่มั้ย?”
อาชว์พยักหน้าเบา ๆ พยายามฉี่ต่อให้จบ แล้วรีบเก็บของ แต่ก็ทำได้ไม่ถนัดนัก
ไทน์เดินมายืนข้าง ๆ เปิดซิปอย่างง่ายดาย
กางเกงในสีซีดร่นลงอย่างไม่แคร์อะไร
ควยของเขาดูใหญ่กว่านิดหน่อย ห้อยลงธรรมชาติ เหมือนเจ้าของไม่ได้คิดจะปิด
เสียงฉี่พุ่งออกมาแรง ๆ
อาชว์แอบหันไปมองนิดหนึ่ง — แล้วรีบหลบสายตา
เขารู้ตัวดีว่าตัวเองเคยโดนล้อจากเพื่อนในห้อง… “เหี่ยวจังวะ” “ของมึงเด็กดีจังเลย ฮ่า ๆ”
คำพวกนั้นยังวนอยู่ในหัว แม้ตอนนี้จะไม่มีใครพูด
“มึงอายอะไรอะ?”
ไทน์ถามขึ้นกลางเสียงฉี่ที่ไหลกระทบรางเหล็ก
“เปล่า…”
“กูว่าไม่ต้องอายนะ ของมึงก็ปกติดีออก”
อาชว์นิ่ง เงียบ
ไทน์หันมายิ้ม
“กูไม่เคยโดนใครล้อหรอก แต่กูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องล้อกันเรื่องนี้ด้วยวะ ควยใครมันก็ของใคร มึงไม่ได้ขอใครเขามาใช้นี่”
คำพูดนั้นเหมือนลมเย็นที่พัดผ่านใจอาชว์
ไม่ใช่แค่เพราะมันเป็นคำพูดตรง ๆ แต่เพราะมันเป็นคำที่ไม่ตัดสิน — คำที่ให้พื้นที่
จากวันนั้น อาชว์เริ่มปล่อยตัวตอนฉี่มากขึ้น
เริ่มไม่หันหลัง เริ่มไม่รีบเก็บ
และที่สำคัญ — เริ่มเฝ้ารอไทน์อย่างเงียบ ๆ ตอนเย็น หลังเลิกเรียน
ผ่านวันไปเรื่อย ๆ...
จากวันนั้น... การฉี่ข้างกันของอาชว์กับไทน์กลายเป็น “กิจวัตรเงียบ ๆ” ที่ไม่มีใครวางแผน
ไม่เคยนัด ไม่เคยถาม แค่เจอกันตรงนั้นเสมอ — โถรางสนิม ยาว ๆ เย็น ๆ ใต้เงาไม้หลังโรงเรียน
บางวัน ไทน์มายืนฉี่ก่อน แล้วได้ยินเสียงรองเท้าของอาชว์เดินเข้ามา
บางวันอาชว์มาถึงก่อน แล้วแกล้งฉี่เบา ๆ รอไทน์มาแข่งแรงน้ำ
โมเมนต์เล็ก ๆ ที่เกิดซ้ำทุกวัน...
เสียงฉี่สองสายกระทบรางพร้อมกัน แล้วอีกคนหันมายิ้มให้:
“วันนี้มันโล่งดีวะ มึงไม่รู้สึกเหรอ”
“เออ ลมแม่งเย็นดี…”
วันฝนตก ที่เสื้อนักเรียนเปียก อาชว์ตัวสั่นแต่ก็ยังมายืนฉี่ข้างไทน์
ไทน์ถอดเสื้อตัวนอกคลุมให้ แล้วพูดเบา ๆ
“ควยมันไม่ต้องกลัวหนาว แต่คนต้องอุ่นไว้ก่อน”
วันที่โดนด่าในห้องเรียน ทั้งคู่ไม่พูดอะไรกัน แค่มาฉี่ข้างกันเงียบ ๆ
แล้วหันไปสบตา ต่างคนต่างยกหัวคิ้วเป็นเชิงถามว่า “โอเคไหม”
ไม่มีคำตอบ มีแค่เสียงฉี่กับลมหายใจหนัก ๆ ที่ผ่อนลงพร้อมกัน
บางวันก็อยากฉี่ช้า ๆ เพื่อจะได้อยู่ด้วยกันนานขึ้น
ไทน์เคยถามทีเล่นทีจริง:
“ถ้ามีโถรางที่ยาวกว่านี้ มึงจะยืนฉี่กับกูไปจนเย็นเลยมั้ย”
อาชว์หัวเราะ แล้วตอบเสียงเบา
“ถ้ากูไม่หมดก่อนอะนะ…”
เคยเผลอสบตากันตอนสะบัดควย แล้วต่างคนต่างรีบหลบสายตา ก่อนจะหัวเราะตามหลังกันเบา ๆ
ไม่มีคำพูด ไม่มีการล้อ มีแต่ “ความเข้าใจ” ที่ค่อย ๆ ซึมเข้าใจกลางอก
ฉากวันสอบที่อั้นฉี่นาน ๆ แล้วปล่อยพร้อมกัน
วันสอบปลายภาคม.2 — อากาศอบอ้าวเหมือนจะกลั่นเหงื่อออกจากขาหนีบให้ได้
อาชว์ นั่งบิดขาอยู่ที่โต๊ะตัวหน้าสุด หันไปมองเพื่อนข้างหลังนิด ๆ แบบไม่ตั้งใจจะบอกใคร
เขากำลัง “อั้นฉี่” จนแทบจะปั่นข้อสอบไม่ไหวแล้ว
ด้านหลัง… ไทน์ ก็ไม่ต่างกันนัก
ตั้งแต่นั่งสอบมาชั่วโมงครึ่ง ไทน์ยังไม่ได้ขยับลุกเลยสักที แต่ก้นสั่น ๆ และมือที่ขยี้ต้นขาบ่อย ๆ บอกว่าเขากำลังทนอยู่เหมือนกัน
พอหมดเวลาสอบเท่านั้นแหละ…
เสียงเก้าอี้เลื่อนดังพร้อมกัน
อาชว์กับไทน์ลุกแทบจะพุ่งออกจากห้องสอบ
ไม่มีคำพูด ไม่มีคำถาม ไม่มีการรอกัน
แต่สองคนวิ่งลงบันได ไปยังห้องน้ำชายข้างอาคารหลังสุด
ห้องน้ำรางเดิม… ที่พวกเขาใช้มาตลอดตั้งแต่ม.1
ซิปถูกเปิดแทบจะพร้อมกัน
และในเสี้ยววินาทีหลังจากนั้น…
เสียงฉี่สองสายก็กระแทกโถเหล็กอย่างแรงแบบไม่อายใคร
ชั่ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด…!!
ไม่มีใครพูดอะไร 15 วินาทีแรก
แต่ในที่สุดก็มีเสียงถอนหายใจพร้อมกัน แล้วตามด้วยเสียงหัวเราะอ่อน ๆ
“แม่ง… กูเกือบจะฉี่แตกคาห้องสอบแล้วนะ”
“เออ กูก็นึกว่ามึงจะลุกก่อน แต่กูก็ทนอยู่เหมือนกัน”
เสียงฉี่ยังไม่หยุด ทั้งสองยืนปล่อยกันแบบเต็มที่ มือปล่อยตามสบาย
“แม่ง ดีว่ะ…” อาชว์พึมพำ
“สุดยอดเลยอะ…” ไทน์ตอบกลับแบบเบา ๆ เหมือนรู้กันว่า ไม่ได้พูดถึงแค่ “การฉี่” อย่างเดียว
ฉากครั้งแรกที่เห็นของกันและกันแบบชัด ๆ
บ่ายวันหนึ่งตอนม.3
ทั้งสองอยู่เวรเช็ดกระจกห้องน้ำ
เสร็จงานแล้วก็พากันมายืนฉี่ตามปกติ
แต่วันนี้... ไม่มีใครพูดอะไรเลย
อาชว์ถอดกางเกงลงกว่าปกติหน่อย — อาจเพราะอยากให้มันสบาย
ขอบขาวของกางเกงในร่นลงไปอยู่ที่โคนขา
ควยของอาชว์ห้อยลงอย่างเป็นธรรมชาติ สีน้ำตาลอมชมพู ปลายหัวเล็กเรียว ขนพอมีให้เห็นประปราย
ไทน์แอบเหลือบมอง… แบบไม่ได้ตั้งใจ
แต่เพราะไม่พูดกันนานเกินไป สายตาจึงลอบไหลไปเรื่อย ๆ
แล้วก็เผลอมอง…
พออาชว์รู้ว่าอีกคนกำลังมอง เขาหันไปสบตาแบบเร็ว ๆ
แทนที่จะอาย — เขากลับถามเบา ๆ
“เห็นแล้วเหรอ…”
ไทน์ไม่ตอบ แค่ยิ้มแล้วหันหน้ากลับ
จากนั้น เขาก็ปล่อยกางเกงในลงบ้าง…
ควยของไทน์ใหญ่กว่าเล็กน้อย แต่ไม่ถึงกับแตกต่างชัดเจน
ผิวเข้มกว่า หัวใหญ่กลมหน่อย ๆ มีเส้นเลือดลาง ๆ พาดอยู่ด้านข้าง
ปลายขนที่หยิกนิด ๆ ทำให้มันดูแข็งแรงในแบบเด็กหนุ่มโตเต็มที่
อาชว์แอบเหลือบตามองบ้าง คราวนี้ไม่มีใครพูดอะไรเลย
เสียงฉี่ยังไหลต่อ
แต่บรรยากาศมัน “นิ่งกว่าทุกวัน”
เหมือนเราเพิ่งเปิดหนังสือที่ไม่เคยกล้าเปิด… แล้วรู้ว่า อีกคนก็ไม่ได้ต่างจากเราเท่าไหร่
หลังจากวันนั้น…
ทั้งคู่ไม่ได้พูดถึง “ของกันและกัน” ตรง ๆ อีกเลย
แต่ก็ไม่เคยพยายามปิดมันอีกเหมือนกัน
การฉี่ข้างกันจากนั้น…
ไม่ใช่แค่ “สบายใจ”
แต่มันเริ่มกลายเป็น “ที่ที่เรายอมเปิดเผยทุกอย่าง โดยไม่ต้องพูด”
ขอบคุณครับ เล่าเรื่องแปลกดี แต่น่าติดตามชอบๆๆ ขอบคุณครับ สนุกดีครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ ขอบคุณมากครับ ขอบคุนครับ ดีงามครับ สนุกมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เป็นเรื่องราวดีดีจริงๆครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ เรื่องอ่านแล้วเบาดีครับ น่าติดตามครับ
เรื่องราวน่าติดตามอ่ะ ขอบคุนนะ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณครับ ติดตามนต่อ
หน้า:
[1]
2