ที่ปรึกษากาม : บอม ไม่มีที่อยู่
ที่ปรึกษากาม : บอม ไม่มีที่อยู่นิยายแนว PWPไม่มีส่วนเค้าโครงเรื่องจริง ตัวละคร เรื่องราวเกิดขึ้นจากจิตนาการผู้เขียนเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน--------------------------------------------------------------------------“สวัสดีครับ พี่เป็นที่ปรึกษาหรอ” มีเด็กหนุ่มมหาลัย เข้ามาทักผม เขาชื่อบอม เสื้อที่เข้าใส่ในรูปโปรไฟล์เป็นชุดนักศึกษาของมหาลัยใกล้บ้านพักผมด้วยสิ
“ใช่ครับ ปรึกษาได้ทุกเรื่องเลยครับ”
“คือ…ผมอยากจะรบกวนพี่หน่อยครับ ผมกำลังจะถูกไล่ออกจากหอพัก ผมไม่มีเงินไปจ่ายค่าหอหน่ะครับ”
“ถ้าเรื่องการบริหารจัดการเงิน ออมเงิน หรือวิธีการลดหนี้ อันนี้ให้คำแนะนำได้ครับ แต่พี่ไม่มีให้ยืมนะ”
“ไม่ครับ ผมไม่ได้จะยืมพี่ ผมจะแค่ขอไปอยู่กับพี่เท่านั้นเอง”
“เออ….พี่ว่าพี่ไม่น่าจะสะดวกนะ”
“ตึ้งตึง” เสียงอ็อดประตูดังขึ้น เล่นเอาผมใจหายเลย และกระตุกที่คิ้วซ้าย พอออกมาดูเป็นน้องบอมจริงๆ ด้วย มาในชุดนักศึกษาเหมือนกับในรูปโปรไฟล์เลย
“ขอผมเข้าไปคุยข้างในบ้านได้ไหมครับ”
“ได้ครับ แต่พี่ไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ” ผมกล่าว แล้วพาบอมเดินเข้ามาในบ้านผม เขาถอดรองเท้า ถุงเท้า ปลอดเนคไท ถอดเข็มขัด เอ๊ะเดียวนะทำไมมีอะไรแปลก แล้วก็อย่างที่คิด น้องถอดเสื้อ ถอดกางเกงและกางเกงใน น้องแก้ผ้าออกหมดเลยครับ
“เดี๋ยวจะแก้ผ้าทำไม” ผมกล่าวแล้วรีบปิดประตูทันที
“พอดีไม่เหลือเงินติดตัวแล้วครับ ผมอยากให้พี่เห็นว่าผมไม่มีแล้วจริงๆ ผมลังเลเรื่องนี้อยู่นานว่าจะเอายังไงต่อ แล้วก็เจอเพจของพี่ ผมคุ้นๆ หน้าพี่มาก ผมกับพี่เราเจอกันหลายครั้ง ที่ร้านอาหารบ้าง เดินผ่านกันตอนเข้าซอยบ้าง จำได้ว่าพี่อยู่บ้านหลังนี้ ผมเลยลองทักในเพจดูครับ”
“แล้วทำไมต้องเป็นพี่ละ ดูจากหน้าตาแล้ว ต้องให้สิ้นไม้ไร้ตอก ก็น่าจะมีคนที่พร้อมกว่าพี่ช่วยเหลือนะ”
“ไม่มีหรอกครับ คนแบบนั้น ถ้าไม่เชื่อพี่จะเช็กมือถือผมก็ได้นะ รหัส 1234 ครับ” บอมยื่นโทรศัพท์ให้ผม ผมก็ตรวจเช็กไปเรื่อย ทั้งแชท ทั้งรูปในเครื่อง ก็เป็นจริงตามที่น้องมันพูด
“จะแค่มาอยู่อย่างเดียวใช่ไหม ค่าใช้จ่ายอื่นจะไม่มีการมาขอเพิ่ม พี่เข้าใจถูกใช่ไหม”
“ครับ ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ผมจะหาเอง ผมขอแค่ที่นอนเท่านั้น พี่จะทำอะไรหรือสั่งอะไรผมได้หมดเลย ผมบอกพี่ตรงนี้เลย ผมยังซิงไม่เคยมีอย่างว่ามาก่อน พี่สามารถเปิดซิงผมแทนค่าเช่าบ้านได้เลยครับ”
“พูดแค่นี้ไม่เชื่อหรอกครับ โก่งก้นให้พี่ดูก่อนแล้วจะเชื่อ” น้องดูมีรอยยิ้มขึ้นมาพร้อมกับโก่งก้นให้ผมดู
“แชะ” เสียงแฟลชสว่างขึ้นทำเอาบอมตกใจ
“ไม่ถ่ายภาพได้ไหมครับ”
“คงจะไม่ได้นะ แต่จะเก็บไว้เป็นความลับและไม่เผยแพร่ละกันไว้ใจได้”
“ผมคงไม่มีทางเลือกจริงๆ ใช่ไหมครับ”
“ถ้าอย่างนั้นจะแถมข้าวให้ 3 มื้อเลยละกัน ตกลงไหม”
“ได้ครับ ตกลง” บอมยิ้ม
“แล้วจะมาอยู่นานแค่ไหน”
“อีก 5 เดือนผมจะเรียนจบครับ ผมขออยู่ถึงแค่เรียนจบเท่านั้น”
“นั้นมันนานมากเลยครับ แค่เปิดซิงมันไม่คุ้มหรอกนะ”
“ผมทราบดีครับ พวกงานบ้านทั้งหมดผมจะรับผิดชอบเอง และ ชีวิตผมช่วง 5 เดือนพี่ควบคุมได้หมดเลย สั่งอะไรก็ได้ ให้ผมเห่าเป็นหมา หรือไปมีอะไรกับสัตว์ผมก็ยอมขอแค่ไม่ผิด
กฎหมาย ผมไม่โดนจับ ไม่มีผลต่อผมในอนาคต และผมขอมีแรงเหลือแค่พอได้ไปเรียน ได้ทำงานหารายได้ส่งที่บ้านและมีเวลาทำโปรเจคจนจบได้ก็พอครับ ผมยอมหมดเลย”
“ขอเยอะจังเลยนะ”
“งั้นขอแค่ผมเรียนจบพอครับ หรือ ไม่ต้องไปเรียนก็ได้ ไม่หางานเสริมก็ได้ครับ” บอมกล่าว เขาลังเล เพราะสีหน้าที่เคร่งเครียดของผม
“เป็นถึงเดือนคณะเลยนะ จริงๆ แค่ดรอปไปก่อน เก็บเงินแล้วก็กลับมาเรียนใหม่ก็ได้แล้วนะครับ”
“ถึงดรอปไป ผมก็ต้องกลับไปอยู่บ้าน โอกาสที่จะเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯคงไม่มีอีกแล้วครับ”
“ชั่งเถอะ ถ้าเตรียมใจมาแล้ว ก็ขอรับไว้เลยละกันนะ”
“จริงๆ หรอ จริงๆ นะครับ”
“ได้…ส่วนเรื่องงานจะแนะนำงานถ่ายแบบกับดูแลร้านค้าแถวนี้ให้ละกัน”
“ถ่ายแบบไหนหรอครับ”
“ก็แล้วแต่นะ ถ้าเงินดีก็นู้ด แต่ถ้าจะเป็นแบบปกติก็ได้ บอมเลือกได้เลย”
“ถ้าเป็นไปได้ ขอปกตินะครับ ผมกลัวอนาคตจะไม่ได้ทำงานที่อยากทำ”
“ได้สิ..งั้นเริ่มจากไปกินข้าวกันก่อนไหม จะได้มีแรงย้ายของ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมยังทนได้อยู่”
“ผอมขนาดนี้แล้ว ใส่เสื้อกับกางเกงซะ”
ผมให้บอมใส่แค่เสื้อนักศึกษากับกางเกงขายาวตัวเดิม แต่ผมไม่ให้เขารูดซิป และไม่ให้ใส่เข็มขัด เอวเลยค่อนข้างหลวม หากยกแขนขึ้นก็จะเห็นโคนควยทันที ผมดึงควยบอมออกมาไว้นอกกางเกงให้มันห้อยโตงเตง บอมหน้าแดงด้วยความอาย แต่ก็จำใจเพราะไม่มีทางเลือก
“ไปกินข้าวทั้งอย่างนี้แหละ เอากระเป๋าผ้านี่ปิดไว้ละกัน” ผมส่งกระเป๋าผ้าแบบยามสะพายบ่าให้บอม
“ได้ครับ”
ผมพาบอมมาทานข้าวที่ร้านข้าวแกง บอมทานไปถึง 3 จานด้วยความหิว แล้วผมพาเดินไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อใกล้ๆต่อ บอมมีสีหน้าหวาดกลัวเป็นอย่างมาก เพราะคนในร้านค่อนข้างเยอะ และของสงวนของบอมก็เสียดสีกับกระเป๋าตลอดเวลา ทำให้มันแข็งเกร็งขึ้นมา กระเป๋าผ้ายังไม่มีของอะไร จึงเห็นเป็นขึ้นลำชัดเจน บอมต้องกดกระเป๋าเอาไว้ให้แน่นเพื่อไม่ให้มีใครเห็นหรรมเขาจากด้านข้าง เลยทำให้ลำของเขายิ่งทำให้เสียดสีกระเป๋าเข้าไปใหญ่ ส่วนใหญ่ผมจะซื้อเป็นเสบียงกับพวกของกินเล่นที่เอาไว้ให้บอมทาน และซื้อของใช้ส่วนตัวบางส่วนด้วย ทั้งหมดผมใส่ตะกร้าของร้าน ซึ่งผม ให้บอมถือ โดยบอมใช้ตะกร้ากดลงไปพร้อมกับกระเป๋าอีกที ผมโยนของหลายอย่างลงตะกร้า เลยทำให้ตะกร้าเคลื่อนไหวตลอด
“แป๊บนะครับ ผม…กำลังจะ…..” บอมหยุดนิ่งไปเล็กน้อย ถ้าให้เดาเขาคงเสร็จแล้วละ
“เรียบร้อยไหม”
“ครับ ไปกันต่อได้แล้วครับ” เมื่อเสร็จไป 1 น้ำ หัวก็ยิ่งอ่อนไหวง่ายขึ้น ทุกก้าวที่เดินเสียวขึ้นกว่าเก่า แต่บอมก็พยายามเก็บอาการทั้งหมด จนถึงตอนคิดเงิน ผมให้บอมเอากระเป๋าที่สะพายมาใส่ของที่ซื้อ บอมต้องเอาตัวชิดเคาน์เตอร์ ควยเขาสอดอยู่ใต้กระเป๋าเพื่อเปิดช่องให้กระเป๋าใส่ของลงไปได้
ผมพยายามหยิบของแล้ววางลงไปในกระเป๋าอย่างเบามือ แต่เหมือนจะช้าไม่ทันใจพนักงาน พนักงานเลยช่วยหยิบของใส่กระเป๋าให้ ด้วยความแรงและน้ำหนักของทำให้บอมเจ็บควยไม่น้อย แต่ควยกับแข็งสู้หนักขึ้น จนบอมพ่นน้ำเสร็จอีกครั้งบนเคาน์เตอร์
“ขอทิชชูอันนี้ด้วยครับ” บอมรีบหยิบทิชชูมาเช็ดเหงื่อที่ไหล
“ทั้งหมด 598 บาทค่ะ ผมจ่ายเงิน บอมยกกระเป๋าขึ้นพร้อมกับปาดทิชชูเช็ดน้ำที่เคาน์เตอร์ในจังหวะที่แคชเชียร์นับเงินทอน”
ตอนนี้มีของเต็มกระเป๋า เดินทีก็กระแทกหรรมบอมที ยิ่งสร้างความเสียวให้บอมมากยิ่งขึ้นไปอีก
พอกลับถึงบ้านผม เขาถึงกับเข่าทรุดลงกับพื้นด้วยความเหนื่อย ตื่นเต้น และเพลียจากการเสียน้ำ
ผมหยิบกระเป๋าออกจากบ่าของผม เพื่อนำของในกระเป๋าไปเก็บ
คราบน้ำของบอม ซึมเป็นคราบขาวเต็มกางเกง และกระเป๋าผ้าของผมก็ชื้นจนชุ่ม
“นั่งชักว่าวไปอีกน้ำ”
“ผมเสร็จไป 3 น้ำแล้วนะครับ ต่ออีกน้ำไม่น่าไหวแล้ว”
“ตอนไหนบ้าง”
“ตอนออกจากหอพัก 1 รอบ ใน ร้านสะดวกซื้ออีก 2 รอบครับ”
“แค่ออกจากหอก็แตกแล้วหรอ”
“มันเย็นอ่ะครับ แล้วผมไม่เคยออกไปแบบนั้น ผมเลยเสร็จ”
“แต่ถึงยังไงนั้นก็ไม่ใช่ข้ออ้างนะ เมื่อสั่งให้ทำก็ต้องทำ ไหนว่าขนาดสัตว์ก็ยังเอาได้ไง”
“ได้ครับ ให้ผม หอนไปด้วยไหมครับ”
“เอาเป็นร้องเพลงไปด้วยละกัน”
แล้วผมก็ทิ้งบอมให้ชักว่าวและร้องเพลงไปเรื่อยๆ จนผมเก็บของจนเสร็จ แล้วก็มานั่งดูบอม ควยบอมแดงมากจากการถูกใช้อย่างหนัก เขาอายเล็กน้อยเมื่อผมมาจ้องมองเขาทำ แต่เหมือนแท่งอุ่นของเขาจะคิดตรงข้าม มันกลับแข็งสู้มือจนแตกอีกครั้ง ท่วมชุดเสื้อนักศึกษา
ผมเดินไปดึงควยของบอมเก็บไว้ไปในกางเกง รูดซิป และดึงเขาลุกขึ้นยื่น
“ต่อไปก็ย้ายของกันเถอะ”
หอพักของบอมห่างจากผมไปเพียง 200 เมตรเท่านั้น จึงง่ายมากในการย้ายของ แถมของในห้องก็มีเหลือไม่กี่ชิ้น ส่วนใหญ่จะเป็นพวกเสื้อผ้ากับของใช้นิดหน่อย และคอมพิวเตอร์เก่า 1 เครื่อง
เมื่อย้ายของเสร็จ ผมก็สั่งให้บอมถอดเสื้อผ้าออก แล้วไปอาบน้ำ ผมเก็บชุดบอมเข้าถุง ชุดนี้จะเป็นของที่ระลึกของผม มันมีทั้งคราบน้ำว่าวคราบเหงื่อของบอม เท่ากับว่าตอนนี้บอมจะเหลือชุดใส่เรียนเพียง 2 ชุดเท่านั้น ผมถือวิสาสะเปิดคอมของบอม ลงโปรแกรมที่จะให้ผมสามารถมองเห็นทุกแชทและการทำงานทุกอย่าง หลังจากนี้บอมจะไม่มีอิสระในการใช้ชีวิตอีกเลย
สวัสดีครับผมบอมนะครับ การใช้ชีวิตกับคุณเซจิ ไม่ได้แย่เลยครับ ค่อนข้างสบายด้วยซ้ำไป วันนี้ผมจะมาเล่าให้ฟังว่าผมต้องทำอะไรบ้าง
ผมต้องนอนเป็นหมอนข้างให้กับคุณเซจิครับ คุณเซจิจะนอนกอดผมทั้งคืนเลย ผมต้องนอนนิ่งๆ ให้คุณเซจิกอดครับ ซึ่งบ้างทีคุณเซจิก็มาเลียผมตามตัวหรืออมควยของผม ผมต้องเกร็งไม่ให้น้ำแตกให้ได้ครับ ถ้าผมน้ำแตก ผมต้องชักว่าวจนกว่าน้ำจะหมดตัวเลยครับ ซึ่งจะทำให้ผมเหนื่อยเป็นอย่างมากถ้าเป็นแบบนั้น แต่ถ้าคุณเซจิอมจนพอใจแล้วเขาจะสอดควยของเขามาในก้นของผมครับ ผมต้องทำให้คุณเซจิเสร็จให้ได้ ซึ่งในจังหวะนี้ ผมจะเสร็จกี่น้ำก็ได้ครับ คุณเซจิจะอนุญาต ซึ่งผมจะพยายามเสร็จแค่น้ำเดียวครับ หรือยังไงถ้าคุณเซจิเสร็จแล้วผมไม่เสร็จ ผมก็จะต้องชักต่อจนเสร็จอีกน้ำอยู่ดี มีหลายครั้งเลยครับที่พวกเราเสร็จพร้อมๆ กัน แล้วคุณเซจิก็จะพาผมไปอาบน้ำ แล้วพวกเราก็จะออกมาทำอาหารกันครับ ผมอยู่ในบ้าน ผมจะไม่ได้รับอนุญาตให้ใส่เสื้อผ้าเลยครับ พอพวกเรากินข้าวเช้ากันเสร็จ ถ้าผมมีเรียนผมจะแต่งตัวไปเรียนครับ โดยผมต้องใส่ ไข่สั่นไว้ที่ก้น และก็ใส่ที่ล็อกควยก่อนออกจากบ้าน ใส่เสื้อผ้าชุดนักศึกษาโดยที่ไม่ใส่กางเกงใน ผมต้องสวมเสื้อคลุมด้วยกันหนาวครับ มันทำให้เหงื่อผมออกและเสื้อผ้าจะบางลงจนเห็นซิกแพคของผมชัดเจนมากกว่า แต่ว่าไม่มีใครเห็นหรอกครับ จะเห็นก็มีแค่คุณเซจิ เพราะเมื่อผมถึงมหาลัยผมต้องเข้าห้องน้ำถ่ายรูปส่งให้คุณเซจิทันทีผมถึงจะเข้าห้องเรียนได้ เที่ยงผมก็ออกมาทานข้าวกับเพื่อนตามปกติครับ ถ้าไม่มีเรียนผมก็จะต้องกลับห้องครับ ถ้ามีต้องทำงานกลุ่มผมสามารถไปได้ตามปกติ ด้วยบ้านของพี่เซจิมีโซนออกกำลังกายด้านหลังบ้าน ผมใช้เวลาช่วงเย็นประมาณ 2 ชั่วโมงสำหรับออกกำลังกายครับ แล้วก็จะย้ายมาเฝ้าร้านขายของใกล้ๆ หอพัก เพื่อนผมจะทราบกันครับว่าจะไม่นัดเวลาเย็นกัน วันที่มีงานเดินแบบ ออกกองถ่ายละคร หรือต้องไปแคช ผมก็ได้ไปตามปกติเลยครับ ข้อดีคือไม่ต้องใส่ไข่สั่น แต่ใส่ตัวล็อกเหมือนเดิม
ผมเลิกขายของประมาณ 3 ทุ่มก็กลับมาอยู่กับพี่เซจิ ผมมักจะนั่งทำงานที่พื้นใต้โต๊ะทำงานของพี่เซจิอีกที ขาพี่เซจิจะพาดบ่าของผม เท้าของพี่เขาจะเขี่ยเล่นทั้งหัวนมกับควยของผม บางทีก็ขยี้จนผมน้ำแตกอยู่บ่อยๆ แต่ช่วงเย็นพี่เซจิไม่อะไรมากกับผมแล้ว แตกก็ได้ ไม่แตกก็ได้ ผมถึงบ่นไงครับ ถ้าผมน้ำหมดตั้งแต่เช้า ตอนเย็นผมจะไม่มีแรงเลยทำต่อเลย
รวมๆ แล้วถือว่าสบายกว่าช่วงที่ผมต้องหาเงินส่งตัวเองเรียนด้วยซ้ำ
-------------------------------------
:)
ขอบคุณครับ ข อ บ คุ ณ ค รั บ สนุกมากครับ ขอบใจจร้า ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุงมากคร้าบ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆนะครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]