พ่อเลี้ยง สองพ่อลูกพิงไฟ 5
ตกดึก...ณ สถานพักแรมกลางทางเต็มไปด้วยเสียงจิ้งหรีดและเสียงแมลง บนภูเขา ท้องฟ้ามืดมิดเต็มไปด้วยแสงดาวระยิบระยับ อีกเพียงครึ่ง ทางเท่านั้นก็จะถึงยอดเขาที่เหล่านักเดินป่าชุมนม แต่ ณ เวลานี้ กลางค่ายระหว่างยอดเขา มีเพียงสองพ่อลูกที่ตั้งแคมป์อยู่เพียง สองคน!!
"หนาวมั้ยตะวัน มานั่งผิงไฟกับลุงสิ
"ทำไม...ที่นี่มีแค่เราสองคนล่ะครับ"
“คนอื่นเขาเดินไปถึงยอดกันหมดแล้วมั้ง"
"ผมขอโทษนะครับ”
“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง"
เสียงเข้มของพ่อเลี้ยงปลอบประโลมคนตัวเล็ก ก่อนจะเรียกให้อีก ฝ่ายมานั่งใกล้ๆ แม้ว่าตะวันจะไม่อยากเข้าไปร่วมวงสนทนา แต่ สถานการณ์ที่ทำให้พวกเขาสองคนต้องมานั่งเดียวดายกางเต้นท์ อยู่กลางเขาเช่นนี้ก็เกิดมาจากความซุ่มซ่ามของเด็กหนุ่ม
ตะวันค่อยๆนั่งลงช้าๆ แสงสว่างจากกองไฟสาดจ้าจนดวงตาเป็น ประกาย
"ดื่มมั้ย
"นี่...ลุงเอาเหล้ามาด้วยหรอ"
"ฮ่าๆๆ แม่เราไม่ให้ลุงกิน ลุงเลยต้องแอบพกติดตัวมานี่ไง"
“แต่...ลุง...ไหวแน่นะ”
"ทำไมลุงจะไม่ไหว ดื่มเบาๆ ไม่ได้ดื่มเอาตายซักหน่อย เอานี่สิ... สักแก้ว คืนนี้ดื่มเป็นเพื่อนลุงนะ"
ลุงเอกรินเหล้าใส่แก้วเล็กๆ ก่อนจะยื่นให้ลูกเลี้ยงราวกับยัดเยียด ชายวัยกลางคนต้องการละลายพฤติกรรมของอีกฝ่ายด้วยฤทธิ์ แอลกอฮอล์สีอำพันสลวย ใบหน้าเรียวเล็กของอีกฝ่ายดูเหมือนจะ ไม่อยากดื่มสิ่งที่อยู่ในมือเท่าไหร่นัก แต่ตอนนี้ตะวันก็ไม่อาจ ปฏิเสธอะไรได้เท่าไหร่
“เป็นไง อร่อยมั้ย"
“ขมแบบนี้ ลุงกินไปได้ยังไง"
"คือ? อย่าบอกนะว่าเราไม่เคยกินเหล้า
"ไม่เคยครับ"
"หึหึ เด็กดีจังนะ"
ร่างสูงหัวเราะในลำคอก่อนจะกระดกเหล้าเข้าปาก บทสนทนาเริ่ม ยืดยาวและลื่นไหลมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อน้ำสีเข้มค่อยๆรินใส่แก้วทีละ จอก เสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะก็ค่อยๆดังสนั่น อาการของลูก เลี้ยงเริ่มจะมึนเมาด้วยดวงตาที่พร่ามัว
แต่ถึงอย่างนั้นลุงเอกก็ยังไม่หยุดให้เด็กหนุ่มได้ลิ้มลองของขมๆ แม้แต่วินาทีเดียว
"พ...พอแล้วครับ ผม..ผมมีนหัว"
"แรกๆก็แบบนี้แหละ แต่อีกเดี๋ยวเราจะติดใจ”
"หมอกลงแล้ว ผมขอตัวเข้าไปนอนก่อนนะครับ"
"อ้อ ได้สิ เดี๋ยวลุงขอกินให้หมดก่อนจะรีบตามเข้าไป"
"ครับ"
ตะวันคลานเข้าไปในเต้นท์...
ใบหน้าขาวใสแดงระเรื่อด้วยอารมณ์ร้อนวูบ เด็กหนุ่มไม่เคยดื่ม อะไรที่รสชาติขมฝาดคอขนาดนี้มาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ลิ้ม ลองแอลกอฮอล์มากกว่าตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือ ผ้าห่มที่พกมา ด้วยบอบบางเกินกว่าจะอบอุ่น แต่ตะวันก็ไม่อยากกลับไปนั่งผิงไฟ ด้านนอกเพราะกลัวจะได้ดื่มเหล้าเป็นเพื่อนพ่อเลี้ยง
เมื่อล้มหัวลงหมอน...
ร่างเล็กก็เอาแต่นึกถึงชายกลัดมันกล้าม เมื่อช่วงเช้าสาย การ ได้ขี่หลังลุงเอกจนมาถึงที่หมาย ทันทำให้ใจเต้นระทวยจนร่างกาย เกิดอารมณ์ที่ยากจะอธิบายกับความรู้นี้!
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ 👍👍👍 ขอบคุณครับ อยากอ่านต่อเลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ต่ออออ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ กำลังสนุก กำลังสนุก ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ
หน้า:
[1]