พ่อเลี้ยง ขี่หลังพ่อเลี้ยง 4
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย vca เมื่อ 2025-7-1 19:23"เฮ้อ..."
แสงแดดยามเช้าสายสาดส่อง ต้นไม้สูงใหญ่หนาทึบขนาบข้างไม่ ขาดสาย แต่ถึงอย่างนั้นบรรยากาศก็ไม่ได้วังเวงเท่าที่คิด เพราะ นักท่องเที่ยวและคนชอบเดินเขาต่างเดินผ่านสองพ่อลูกกันไป หลายสิบคน แม้จะไม่ได้มีเป้จากด้านหลังให้หนักอึ้งเหมือนชาย ตรงหน้า แต่เม็ดเหงื่อและเรียวขาก็เริ่มปวดหนีบขึ้นมาบ้าง
“เหนื่อยหรอตะวัน”
"ป...เปล่าครับ"
"หน้าแดงเชียว"
"ปกตินะครับ ลุงเอกไม่ต้องห่วงหรอก
"ลุงชอบมาเดินเขาที่นี่ประจำ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ถึงที่พักแรม หรอกนะ"
"ครับ"
ชายวัยกลางคนที่หอบทุกอย่างไว้ด้านหลังหันมาพูดด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินมุ่งหน้านำลูกชายขึ้นไปด้านบนของทางเดินสูงชัน มัด กล้ามตามน่องขาหนาแกร่งเช่นนั้นเดินกวัดแกว่งรวดเร็วโดยไม่มี อะไรให้ต้องระวัง ส่วนเรียวขาเล็กกระทัดรัดจากด้านหลัง ต้องใช้ สติทุกครั้งที่ก้าวเดิน
พลัก!
“โอ๊ย
“ตะวัน!"
"ผ...ผมไม่เป็นอะไรครับ"
"ขอลุงดูหน่อย"
"อีก
ปลายเท้าเล็กๆพลาดไถลลื่นไปกับหินจนขาแพลง เมื่อลุงเอกถอด รองเท้าออก รอยเล็กแดงๆก็ทำให้ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว โชคดี ที่ร่างสูงได้เอายาแก้ปวดมาด้วย มันเลยทำให้การปฐมพยาบาล เบื้องต้นกินเวลาไปได้พักใหญ่ เมื่อตะวันหันหลังกลับไปก็ไม่เห็นนัก ท่องเที่ยวคนใดขึ้นมาอีกแล้ว
"ด..เดินต่อเถอะครับลุงเอก
"เราเดินไหวมั้ย"
"ไหวครับ แค่นี้เอง"
“เอาอย่างนี้ ลุงกลัวข้อเท้าเราอักเสบ ขึ้นไปอีกนิดจะมีจุดพักแรม ครึ่งทาง เราพักที่นั่นหนึ่งคืน แล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยขึ้นไปต่อถึงยอด เขาด้านบน โอเคมั้ย
“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ"
เมื่อเห็นลูกเลี้ยงเห็นด้วย ชายกลัดมันก็ทำการเอากระเป๋าเป้มา สะพายที่ด้านหน้า ก่อนจะนั่งหันหลังให้ร่างเล็กได้ขึ้นมาด้านบน แม้ ตะวันจะสับสนและอยากปฏิเสธ แต่สีหน้าจริงจังของลุงเอกก็ทำให้ คนตัวเล็กค่อยๆคลานขึ้นไปบนแผ่นหลังหนากว้าง
ทันทีที่ผิวนุ่มนิ่มสัมผัสกับผิวหยาบกร้าน...
หัวใจดวงน้อยของลูกเลี้ยงก็เต้นไปตามทางและใบหน้าที่แดง มากกว่าเดิม!
สนุกมากครับ ขอบคุณครับ 👍👍👍 ขอบคุณครับ อยากอ่านต่อเลยครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ เสียววรอ ขอบคุณครับ นางเอกสุดๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณคับ ขอบคุณมากครับ เยี่ยมครับ
หน้า:
[1]
2