ธีร์ กรณ์ สิงห์ ตอนที่ 4
ธีร์ กรณ์ สิงห์ ตอนที่ 4บทที่ 13: บททดสอบและคำว่า 'เพื่อน'
หลังจากเหตุการณ์ในห้องฟิตเนสและห้องอาบน้ำ ธีร์กับกรณ์ยิ่งสนิทกันมากขึ้นกว่าเดิม พวกเขาไม่เพียงแต่เป็นเพื่อนที่รู้ใจกันทุกเรื่อง แต่ยังเป็นคนที่สามารถเปิดเผยทุกอย่างในชีวิตให้แก่กันและกันได้อย่างไม่กังวล ไม่ว่าจะเป็นความลับที่มืดมิดที่สุด หรือความต้องการที่ซ่อนเร้นที่สุด
เย็นวันศุกร์ ธีร์กับกรณ์นัดกันไปสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนสนิทที่บาร์ประจำแห่งหนึ่ง บรรยากาศในบาร์คึกคักไปด้วยเสียงเพลงและผู้คนที่แน่นขนัด พวกเขาหัวเราะ เฮฮา และดื่มด่ำกับบรรยากาศของค่ำคืนนั้นอย่างเต็มที่
"ไอ้ธีร์! มึงไม่คิดจะหาเมียเป็นตัวเป็นตนบ้างเหรอวะ?" เสียง ไอ้วิน เพื่อนอีกคนในกลุ่มตะโกนแซวขึ้นมา ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนคนอื่นๆ
ธีร์หัวเราะ "จะไปหาที่ไหนวะ? ใครจะมาทนไอ้ห่าพวกมึงได้วะเนี่ย"
"ก็จริงของมันว่ะ" กรณ์เสริม พลางตบไหล่ธีร์เบาๆ "สงสัยคงต้องอยู่กับพวกกูไปจนแก่ตายแล้วล่ะมึง"
คำพูดของกรณ์ทำให้ธีร์รู้สึกอบอุ่นในใจ เขาหันไปมองหน้ากรณ์ แล้วยิ้มให้กันอย่างรู้ใจ
เมื่อดึกสงัด เพื่อนคนอื่นๆ เริ่มทยอยกลับกันไปจนเหลือเพียงธีร์กับกรณ์เท่านั้นที่ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะ ทั้งคู่เงียบไปพักใหญ่ มีเพียงเสียงเพลงแผ่วๆ และเสียงแก้วกระทบกันที่ดังมาจากบาร์เทนเดอร์
"ไอ้ธีร์... แกโอเคแน่นะ?" กรณ์ถามขึ้นมา ดวงตาของเขามองธีร์อย่างจริงจัง
ธีร์พยักหน้า "อืม... ทำไมวะ?"
กรณ์ถอนหายใจออกมาเบาๆ "ก็ช่วงนี้แกดูซึมๆ ไปบ้างบางที สงสัยเรื่องงานเยอะใช่ไหม?"
ธีร์ไม่ได้ตอบตรงๆ เขารินเบียร์ใส่แก้วแล้วยกขึ้นดื่มช้าๆ "ก็มีบ้างว่ะ... บางทีมันก็เหนื่อยๆ"
"เหนื่อยก็พักบ้างดิวะ" กรณ์พูด พลางยื่นมือมาตบไหล่ธีร์เบาๆ "อย่าหักโหมนักเลย"
จู่ๆ กรณ์ก็เปลี่ยนเรื่อง "ว่าแต่... วันก่อนที่สระว่ายน้ำน่ะ... มึงรู้สึกยังไงวะ?"
คำถามของกรณ์ทำให้ธีร์สำลักเบียร์ที่กำลังดื่ม เขาไอโขลกๆ แล้วหันไปมองหน้ากรณ์ด้วยแววตาที่ทั้งตกใจและขบขัน
"ไอ้ห่า! มึงนี่ก็นะ! ถามอะไรของมึงวะ" ธีร์พูดด้วยน้ำเสียงกึ่งดุ กึ่งหัวเราะ
กรณ์หัวเราะ "ก็กูแค่อยากรู้นี่หว่า ว่ามึงรู้สึกไง" แววตาของกรณ์ดูท้าทายเล็กน้อย
ธีร์จ้องหน้ากรณ์ พยายามอ่านใจอีกฝ่าย เขารู้ว่ากรณ์ไม่ได้ต้องการคำตอบจริงจัง แต่เป็นการหยอกล้อในแบบของพวกเขา ธีร์ยิ้มมุมปากเล็กน้อย
"ก็... สยิวดีว่ะไอ้สัส" ธีร์ตอบกลับไปอย่างไม่เขินอาย "มึงก็ลูบซะทั่วเลยนี่หว่า ไม่ให้กูสยิวได้ไง" ธีร์พูดติดตลกพลางทำท่าทางเลียนแบบกรณ์ที่ลูบไล้หลังเขาในวันนั้น
กรณ์หัวเราะลั่น "โห... มึงนี่ก็! กูก็แค่อยากช่วยไง"
"ช่วยบ้าช่วยบออะไรของมึง" ธีร์แกล้งทำเสียงแข็ง "ทีหลังถ้าจะช่วยก็บอกก่อนดิไอ้ห่า! กูจะได้ทำใจทัน"
บทสนทนาที่เต็มไปด้วยถ้อยคำดิบเถื่อนและเสียงหัวเราะดังลั่นไปทั่วบริเวณ มันเป็นความสบายใจที่ธีร์รู้สึกได้ทุกครั้งที่อยู่กับกรณ์ ความสามารถในการพูดคุยทุกเรื่องราวอย่างเปิดเผย ไม่ต้องมีพิธีรีตอง หรือคำพูดที่สวยหรูใดๆ
"เออไอ้ธีร์" กรณ์พูดขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้เสียงของเขาจริงจังขึ้นเล็กน้อย "แต่จริงๆ แล้ว... กูก็ไม่เคยเจอใครที่กูสบายใจที่จะอยู่ด้วยเท่ามึงเลยนะ"
คำพูดของกรณ์ทำให้ธีร์ชะงัก เขามองหน้าเพื่อนสนิทด้วยความรู้สึกที่ตื้นตันใจ
"มึงก็เหมือนกันแหละไอ้กรณ์" ธีร์ตอบกลับไปอย่างจริงใจ "มึงนี่แหละคือเพื่อนที่ดีที่สุดของกู"
กรณ์ยื่นมือมาตบไหล่ธีร์อย่างหนักแน่น "เรามันก็ไอ้คู่หูจอมบ้าระห่ำนี่หว่า" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความผูกพัน "ต่อให้ต้องไปตาย กูจะลากมึงไปด้วย! แล้วถ้ามึงจะตาย กูจะตายก่อนมึง! ไอ้สัส!"
ธีร์หัวเราะออกมาอย่างสุดเสียง เขาไม่เคยได้ยินคำพูดที่ดิบเถื่อนแต่จริงใจเท่านี้มาก่อน กรณ์เองก็หัวเราะตาม เสียงหัวเราะของทั้งคู่ดังประสานกันไปทั่วบาร์ แสดงให้เห็นถึงมิตรภาพที่แข็งแกร่งและไร้ขีดจำกัด
ในค่ำคืนนั้น ธีร์รู้แล้วว่าความรักที่เขาตามหานั้น ไม่ได้มีแค่รูปแบบของคู่รักเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความรักแบบมิตรภาพที่ลึกซึ้ง ความผูกพันที่สามารถเปิดเผยได้ทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นร่างกาย หรือความรู้สึกที่ซ่อนเร้นที่สุด การเป็นเพื่อนที่สามารถคุยเรื่องอย่างว่าได้โดยไม่เคอะเขิน และพร้อมที่จะตายแทนกันได้ มันคือความสัมพันธ์ที่จริงใจที่สุดในชีวิตของเขา
บทที่ 14: คืนแห่งความอัดอั้น
หลังจากค่ำคืนแห่งการสังสรรค์ ธีร์กับกรณ์ก็แยกย้ายกันกลับคอนโดของตัวเอง ธีร์รู้สึกอิ่มเอมกับมิตรภาพที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น เขายิ้มให้กับตัวเองเบาๆ เมื่อนึกถึงบทสนทนาและเสียงหัวเราะระหว่างเขากับกรณ์
เมื่อมาถึงห้อง ธีร์จัดการตัวเอง อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วทิ้งตัวลงบนเตียงกว้าง ความเหนื่อยล้าจากการทำงานและการสังสรรค์ทำให้เปลือกตาของเขาเริ่มหนักอึ้ง แต่แล้วภาพของกรณ์ที่ยิ้มกว้าง แววตาขี้เล่น และคำพูดดิบเถื่อนแต่จริงใจก็กลับมาวนเวียนอยู่ในหัว
"ต่อให้ต้องไปตาย กูจะลากมึงไปด้วย! แล้วถ้ามึงจะตาย กูจะตายก่อนมึง! ไอ้สัส!"
คำพูดนั้นดังก้องอยู่ในโสตประสาทของธีร์ ทำให้เขายิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วหัวใจ มันเป็นความรู้สึกของมิตรภาพที่บริสุทธิ์และแข็งแกร่งที่สุดเท่าที่เขาเคยมีมา
แต่แล้ว... ภาพของกรณ์ในห้องอาบน้ำก็ผุดขึ้นมาในความคิด กล้ามเนื้อทุกส่วนที่ชัดเจนภายใต้หยดน้ำที่เกาะพราว แววตาที่มองมาอย่างมีความหมาย และคำพูดที่ชวนหยอกล้อเรื่อง "กลิ่น"
ความรู้สึกสยิวที่เขาพยายามกดเอาไว้ตลอดทั้งวัน กลับมาปะทุขึ้นอีกครั้งอย่างรุนแรง ธีร์รู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งร่าง ความปรารถนาที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อยจากเมื่อคืนก่อนเริ่มก่อตัวขึ้นภายใน
เขาพลิกตัวนอนคว่ำหน้าลงกับหมอน พยายามข่มอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่าน แต่ก็ไม่เป็นผล ธีร์รู้สึกถึงความตื่นตัวของร่างกายที่กำลังเรียกร้อง มือแกร่งของเขาค่อยๆ เลื่อนลงไปสัมผัสกับความร้อนผ่าวภายใต้ผ้าห่ม
ธีร์หลับตาลงแน่น ปล่อยให้จินตนาการนำพาไป ภาพของกรณ์ที่กำลังวิ่งอยู่บนลู่วิ่ง เผยให้เห็นกล้ามเนื้อทุกส่วนอย่างชัดเจน ภาพในห้องอาบน้ำที่กรณ์ยืนอยู่ข้างๆ สัมผัสที่ปลายนิ้วของกรณ์ลากไล้ไปตามแผ่นหลัง และบั้นท้ายของเขาอย่างแผ่วเบา... ทุกอย่างชัดเจนราวกับเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า
เสียงลมหายใจของธีร์เริ่มถี่ขึ้นตามจังหวะการสัมผัสของตัวเอง ความรู้สึกวาบหวามแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ความปรารถนาที่ถูกเก็บกดมานานกำลังจะถูกปลดปล่อย
เขาปล่อยให้ตัวเองจมดิ่งลงไปในห้วงแห่งความเร่าร้อนนั้น ปล่อยให้ทุกความรู้สึกไหลผ่านไปตามธรรมชาติ ความอัดอั้นที่อยู่ภายในได้ระบายออกมาอย่างเต็มที่ เป็นเพียงการปลดปล่อยทางกาย ที่มาพร้อมกับภาพของเพื่อนรักที่แน่นแฟ้นที่สุด ธีร์รู้สึกถึงการเกร็งกระตุกของร่างกาย ก่อนจะผ่อนคลายลงช้าๆ ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกเหนื่อยอ่อนและว่างเปล่าเล็กน้อย
แม้จะได้รับการปลดปล่อยแล้ว แต่ภายในใจของธีร์ยังคงโหยหา ไม่ใช่ความโหยหาในเชิงชู้สาว แต่เป็นความโหยหาที่จะได้ใกล้ชิดกับเพื่อนรักอย่างกรณ์มากยิ่งขึ้น ความสัมพันธ์ที่พวกเขาค่อยๆ สร้างขึ้นมา มันไม่ใช่แค่เพื่อนสนิทธรรมดา แต่มันคือ โบรแมนซ์ ที่ลึกซึ้งและแข็งแกร่งเกินกว่าคำบรรยายใดๆ
ธีร์พลิกตัวนอนหงาย เพดานห้องดูว่างเปล่าเหมือนเดิม แต่ในใจของเขาไม่ได้ว่างเปล่าอีกต่อไปแล้ว เขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านมาจากมิตรภาพที่เขาได้รับจากกรณ์ และรู้ว่าไม่ว่าเขาจะเจออะไรในชีวิต กรณ์จะอยู่เคียงข้างเขาเสมอ
สนุกมากครับ ขอบคุงมากคร้าบ{:5_124:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ก็โหยหา ทำไมไม่ตัดสินใจ ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]