ภูผา ตอนที่ 2: เปลวไฟในเงามืด
ภูผา ตอนที่ 2: เปลวไฟในเงามืดแสงแรกของรุ่งอรุณสาดผ่านม่านน้ำตก เข้าไปในถ้ำที่ศิราและภูผานอนหลับเคียงข้างกัน ศิราตื่นขึ้นด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด หัวใจเต้นแรงเมื่อสายตาของเขากวาดมองไปยังร่างของภูผาที่นอนอยู่ไม่ห่าง ผ้าที่ทอจากใบไม้บางเบาคลุมร่างกำยำนั้นหลวมๆ เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่ตึงแน่นและผิวสีน้ำผึ้งที่ชวนให้ใจสั่น
ศิราหลบสายตา รู้สึกร้อนวูบวาบที่ใบหน้า เขาลุกขึ้นอย่างเงียบๆ เดินออกไปที่ลำธารหน้าถ้ำเพื่อล้างหน้าและสงบใจ แต่ภาพของภูผายังคงติดอยู่ในความคิดราวกับถูกสลักไว้
เงาในสายน้ำ
ลำธารหน้าถ้ำใสราวกระจกสะท้อนแสงแดดยามเช้า ศิราถอดเสื้อผ้าชั้นนอกออก วางกองไว้บนโขดหิน ก่อนจะก้มลงตักน้ำมาล้างหน้าและลำตัว ความเย็นของน้ำช่วยให้เขาสงบลงได้บ้าง แต่เพียงชั่วครู่ เพราะเมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็ต้องชะงัก
ภูผายืนอยู่ที่ริมลำธารไม่ไกล ร่างสูงกำยำนั้นปราศจากผ้าคลุม เผยให้เห็นทุกส่วนของร่างกายที่ราวกับถูกปั้นแต่งจากเทวะ น้ำหยดจากผมยาวสีดำไหลลงตามไหล่กว้าง กล้ามหน้าอก และหน้าท้องที่แข็งแกร่งราวหินผา เขากำลังอาบน้ำ โดยไม่รู้ตัวว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่
ศิรารู้สึกเหมือนลมหายใจติดขัด ความร้อนแผ่ออกมาจากภายใน ร่างกายของเขาเริ่มตอบสนองโดยที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ มือของเขาลื่นไถลไปยังส่วนล่างโดยไม่รู้ตัว ขณะที่สายตายังคงจับจ้องภูผา ที่ตอนนี้กำลังตักน้ำราดลงบนร่างกายอย่างช้าๆ น้ำไหลลงตามผิวของเขา ราวกับกำลังลูบไล้ทุกส่วนอย่างนุ่มนวล
“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่?” เสียงทุ้มของภูผาดังขึ้น ทำเอาศิราถึงกับสะดุ้ง มือของเขาดึงกลับอย่างรวดเร็ว ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย
“ข้า... ข้าแค่...” ศิราพยายามหาคำแก้ตัว แต่สายตาของภูผาที่จ้องมานั้นทั้งลึกล้ำและแฝงด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ถ้าอยากดู ก็ดูให้ชัด” ภูผากล่าว ก่อนจะก้าวลงไปในลำธารให้ลึกขึ้น น้ำท่วมถึงเอวของเขา เขาหันมามองศิราด้วยสายตาที่ท้าทาย “หรือเจ้าจะกลัว?”
ศิรารู้สึกเหมือนถูกดูดเข้าไปในหลุมแห่งความปรารถนา เขาก้าวลงไปในลำธารโดยไม่รู้ตัว น้ำเย็นช่วยดับความร้อนในร่างได้เพียงเล็กน้อย ขณะที่ทั้งสองยืนห่างกันเพียงไม่กี่ก้าว
เปลวไฟแห่งสัมผัส
ภูผายื่นมือออกมาแตะไหล่ของศิรา นิ้วของเขาอบอุ่นและแข็งแรงเกินกว่าที่ศิราจะต้านทานได้ “เจ้าไม่ต้องกลัวข้า” เขากระซิบ เสียงของเขานุ่มนวลราวกับลมที่พัดผ่านใบไม้
ศิราสั่นเทาเมื่อนิ้วของภูผาไถลลงมาที่หน้าอกของเขา การสัมผัสนั้นทั้งอ่อนโยนและเร่าร้อน เขาปิดตาลง ปล่อยให้ความรู้สึกพาไป หัวใจเต้นแรงจนเหมือนจะระเบิด
“ข้า... ข้าไม่เคย...” ศิราพูดตะกุกตะกัก แต่ภูผายิ้ม ก่อนจะดึงเข้ามาใกล้จนร่างของทั้งสองเกือบชิดกัน
“ไม่ต้องพูด” ภูผากล่าว ก่อนจะก้มลงใกล้ใบหน้าของศิรา ลมหายใจอุ่นของเขาพัดผ่านแก้ม “แค่รู้สึก”
ทั้งสองยืนอยู่ในลำธาร มือของภูผาค่อยๆ ลูบไล้ลงไปที่เอวของศิรา ขณะที่ศิราตอบสนองด้วยการยื่นมือไปสัมผัสแผ่นอกกว้างของภูผา กล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งนั้นร้อนผ่าวใต้ฝ่ามือของเขา ความปรารถนาที่ถูกกดไว้เริ่มปะทุ
ภูผานำมือของศิราให้ลูบไล้ลงไปช้าๆ ต่ำลงไปยังส่วนที่ตึงแน่นของเขาเอง ศิราถึงกับลืมหายใจเมื่อสัมผัสถึงความร้อนและความแข็งแกร่งนั้น เขาเริ่มขยับมืออย่างเชื่องช้า ตามสัญชาตญาณ ขณะที่ภูผาครางเบาๆ เสียงนั้นจุดไฟในใจของศิราให้ลุกโหม
“เจ้า... ทำข้าบ้าได้เลย” ภูผากระซิบ ก่อนจะคว้ามือของศิราให้แน่นขึ้น การเคลื่อนไหวของทั้งสองเริ่มเร็วขึ้น น้ำในลำธารกระเพื่อมตามจังหวะของพวกเขา ความร้อนจากร่างกายผสมกับน้ำคาวอุ่นที่เริ่มแผ่ออกมาในน้ำ
ความลับในเงามืด
เมื่อทุกอย่างสงบลง ทั้งสองนั่งเคียงกันบนโขดหิน ยังคงอยู่ในสภาพที่เปียกชุ่ม ศิรารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบเปลี่ยนไป เขามองภูผาด้วยสายตาที่ปะปนไปด้วยความรักและความกลัว
“เจ้าไม่ต้องคิดมาก” ภูผากล่าว ขณะที่ลูบผมเปียกของศิรา “ป่าแห่งนี้เก็บความลับได้ดี”
ศิราเพียงพยักหน้า แต่ในใจของเขารู้ว่าไม่มีทางที่เขาจะลืมสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ค่ำคืนนั้น เมื่อทั้งสองกลับเข้าไปในถ้ำ ศิรานอนมองเงาของภูผาที่สะท้อนจากแสงหินเรืองแสง มือของเขาเลื่อนลงไปใต้ผ้าคลุมของตัวเองอย่างเงียบๆ ภาพของภูผาในลำธารยังคงวนเวียนในหัว เขาขยับมือช้าๆ ปลดปล่อยความรู้สึกที่ยังคงค้างคา โดยไม่รู้เลยว่าภูผาที่นอนห่างออกไปเพียงเล็กน้อยกำลังแอบมองอยู่ด้วยรอยยิ้ม
สู่ใจกลางป่า
เช้าวันต่อมา ทั้งสองออกเดินทางต่อไปยังใจกลางป่าดงพญาเย็น สถานที่ที่โสมหิมพานต์เติบโต ระหว่างทาง ศิราสังเกตว่าภูผามองเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป มีทั้งความอบอุ่นและความท้าทาย เขารู้ว่าการเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่แค่การตามหาสมุนไพร แต่มันกำลังนำพาเขาสู่บางอย่างที่ลึกซึ้งยิ่งกว่า
“พร้อมหรือยัง?” ภูผาถาม เมื่อทั้งสองมาถึงหน้าผาที่มองลงไปยังหุบเขาที่ปกคลุมด้วยหมอก
ศิรามองตาคู่ที่ลึกล้ำนั้น แล้วพยักหน้าด้วยความมุ่งมั่น “พร้อม”
แต่ในใจของเขา เขารู้ว่าสิ่งที่รออยู่ข้างหน้าอาจไม่ใช่แค่โสมหิมพานต์ แต่เป็นชะตากรรมที่ผูกพันเขากับภูผา และป่าดงพญาเย็นแห่งนี้ตลอดไป
ต่อตอนที่ 3
สนุกมากครับ สนุกมากคับรอตอนต่อไปคับขอบคุนคับ ลุ้นครับผม ขอบคุ ขอบคุณครับ รอลุ้นต่อครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ทำไมมักน้อยจัง ล้วงได้ขนาดนั้น อย่างน้อยต้องมีอมมั่ง
หน้า:
[1]