ติดตามครับ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย taisayam เมื่อ 2025-6-16 11:41
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย taisayam เมื่อ 2025-6-16 11:41
โอเคนะครีบ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย taisayam เมื่อ 2025-6-5 16:17
EP. 3
เรื่อง คุณพระพิชิตคดีฯ
ตอน "ภารกิจลับ"
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย taisayam เมื่อ 2025-6-16 13:46
Page. 7
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย taisayam เมื่อ 2025-6-16 13:47
Page 8
สนุกมากครับ เต็มอิ่มจุใจ รอติดตามต่อนะครับ
Nukinho ตอบกลับเมื่อ 2025-6-6 10:04
สนุกมากครับ เต็มอิ่มจุใจ รอติดตามต่อนะครับ
ชอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจ ความจริงมีภาพประกอบที่อยากลงด้วย แต่ผมมมองไม่เห็นรูปตังเองที่ลงไปครับ กำลังหาทางโพสต์อยู่ผู้อ่านจะได้มีบรรยากาศของเรื่องกับภาพประกอบครับ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย taisayam เมื่อ 2025-6-16 13:49
Page 9
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย taisayam เมื่อ 2025-6-16 13:51
Page 9/1
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย taisayam เมื่อ 2025-6-16 13:52
Page 10
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย taisayam เมื่อ 2025-6-16 13:56
Page 11
In Progress
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ
manuswin ตอบกลับเมื่อ 2025-6-7 17:07
ขอบคุณครับ
ติดตามจบตอน "ภารกิจลับ " เย็นนี้นะครับ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย taisayam เมื่อ 2025-6-16 13:57
Page 12
In Progress
สนุกมากครับ
Page. 13
EP.4 “คดีวางยาเจ้านางพิไลฯ”
ลมเหนือพัดมาเอื่อยๆกระทบผิว อากาศเย็นสบายสดชื่น กลิ่นหอมจากพันธ์ไม้ป่า ฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ เสียงรถไฟที่จอดนิ่งสนิท ทำใหบรรยากาศยามใกล้รุ่งของเมืองลำปางสุดทางรถไฟสายเหนือ เงียบสงบ เว้นเสียแต่เสียงรถม้าและผู้คนที่ยังหลงเหลืออยู่บริเวณสถานี
"เรามาถึงก่อนเวลา คนยังไม่มารับ หาของกินแถวนี้ก่อนดีกว่านะ " พระพินิตฯผู้นำกลุ่มกล่าวขึ้น
เมื่อเดินออกจากสถานี มองดูโดยรอบเช้าตรู่ขนาดนี้จะมีร้านรวงเปิดรึ ทุกคนในกลุ่มสงสัยในใจ แสงตะเกียงจากตึกแถวฝั่งตรงข้ามเห็นห้องเล็กคูหาเดียวตั้งเตาไฟ ควันจากหม้อต้มเดือดส่งกลิ่นให้ท้องอยาก น้ำย่อยร้องกรอกกรอก ความเงียบทำใหเสียงท้องร้องดังจนได้ยินกันทั่ว คนในกลุ่มผู้นั้นกว่าขึ้นว่า "ขอโทษครับผมไม่มีสิ่งใดตกท้องมาแต่เย็นวานนับออกจากปากน้ำโพ"คนอื่นในกลุ่มกลับหัวเราะกันขึ้นครื้นเครง และเดินเข้าไปนั่งในร้านเล็กๆนั้น
คนนุ่มฉกรรจ์ 6 คน นั่งในร้านเล็กนั้นทำให้แคบลงไปถนัด เจ้าของร้านกำลังจัดเตรียมต้มน้ำ หุงข้าวอยู่จึงกล่าวขึ้นว่า
"ข้าวของยังไม่แล้วพร้อมกินเลยขอรับ เจ้านาย" เสียงนั้นพูดสำเนียงไทไม่ชัดเจนเท่าใดนัก และก้มหน้าไม่มองสบตาผู้ใด
"ไม่เป็นปัญหา พวกชั้นรอได้ เถ้าแก่ " คุณพระกล่าวขึ้นและมองตามร่างนั้นที่รีบเดินจากไปทำง่านต่อ ร่างนั้นบึกบึนทนง แข็งแรงเหมือคนทำงาน ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นกุ๊กปรุงอาหารได้ แล้วต้มซุป ปะ กู เตะ ถูกจัดวางพร้อมข้าวและผัดผักตรงหน้า คุณพระ ซดซุปเข้าปากคำแรก ก็ใจเต้นรัวระทึก แล้วลองซดต่ออีกคำใหญ่ รสชาดนี้คุณพระจำได้แม่นยำจากเหลาเจ๊กสุ่นที่ปากน้ำโพ
"เถ้าแก่เก็บเงิน กี่อัฐบอกมา" คนในกลุ่มสั่ง เถ้าแก่เจ้าของร้าน รีบรุดมาที่โต๊ะลูกค้าแล้วแจ้งราคาเบาๆ เมื่อจ่ายเสร็จ มีเศษสตางค์หลงเหลือ คุณพระหยิบขึ้นมาแล้ววางบนมือหยาบหนาของเถ้าแก่เจ้าของร้าน
"ต้มกระดูกหมูรสดี หวนให้ชั้นคิดถึงของที่ปากน้ำโพเมื่อนานวัน
" ชั้นตกรางวัลให้เถ้าแก่นะ หวังว่าไม่ลืมกัน"
แล้วเดินไปหากลุ่มคนที่มารอรับที่หน้าชานชลาสถานี
ศพของเจ้านางพิไล ถูกตั้งไว้ที่คุ้มเวียงวิจิต คุ้มฯเป็นเรือนครึ่งตึกครึ่งไม้ปลูกแบบวิลันดาตามสมัยนิยมเวลานั้น ที่ห้องโถงใต้ตึกมีกูปไม้ทรงกลมเรียวขนาดใหญ่ ตั้งอยู่บนฐานข้างๆ และโดยรอบถูกประดับไว้ด้วยธงระย้าแปลกตาที่คนจากบางกอกไม่เคยพบเห็น ทีพื้นแลบริเวณรายรอบจัดแต่งด้วยดอกเอื้องห้อมล้อมงดงาม
เมื่อคณะของบางกอกเข้าไปยังคุ้ม บรรยายกาสเงียบงัน วังเวงและเศร้าสร้อย มีเสียงร้องไห้กระซิก กระซิก ดังค่อยๆ อยู่ห่างไกล ชายหนุ่มร่างผอมสะองค์ผิวขาวเหลืองหน้ารูปไข่งดงามไม่มีที่ติ ดวงตาเศร้าแดงกล่ำ สวมชุดเสื้อกางเกงผ้าหยาบสีขาว สวมผ้าโพกหัวขาว ยืนรอคณะอยู่ข้างๆที่ตั้งศพนั้น เมื่อพบกัน ทั้งสองฝ่ายก็ประนมมือไหว้รับคือคุณพระและเจ้าหนุ่มรูปงามผู้นั้น