บันทึก(ไม่)ลับ ทหารเกณฑ์ผลัด4 (ตอนที่ 2) บุฟเฟ่ต์ประจำปี...
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Stroke_man เมื่อ 2025-7-24 08:25https://www.g4guys.com/data/attachment/album/202507/12/112457n9brpqq7qeepy741.jpgตอนที่ ๒. บุฟเฟ่ต์ประจำปี...
"ป๊อก ป๊อก ป๊อก ฮิ้ววววว!""แก๊ก! โป๊ะ ป๊ะ ป๊ะ! ฮิ้วววววว!"เสียงกระทบกันของขวดน้ำพลาสติกที่ถูกหยิบจับขึ้นมาเคาะให้จังหวะ ผสานกับเสียงปรบมือ โห่ก้องร้องรำทำเพลงกันครึกครื้นเป็นที่สนุกสนานเฮฮาของเหล่าบรรดาผู้บ่าวไทบ้านวัยฉกรรจ์ทั้งหลาย ที่โดยสารมากับรถหกล้อ ที่เรียกกันติดปากว่า 'รถสองแถว' หรือรถประจำทาง ที่วิ่งไปตามถนนลาดยาง ผ่านหมู่บ้านน้อยใหญ่หลายหมู่บ้าน
พอวิ่งผ่านชาวบ้านที่จับกลุ่มตามสองข้างทาง ก็จะมีเสียงโห่ก้องร้องทักกันตลอดทาง โดยเฉพาะรถประจำทางสายพิเศษสายนี้ถือเป็นสีสันยามเช้าของผู้คนตามชนบทในช่วงเทศกาลคัดเลือกทหาร
นอกจากเหล่าบรรดาว่าที่พลหารแล้วก็ยังมีญาติๆบางส่วน โดยสารมากับรถด้วย ส่วนกองเชียร์จะตามมาสมทบทีหลัง แน่นอนที่ขาดไม่ได้เลยคือ 'บักสองซาว' คนละเป๊กสองเป๊กพอเป็นกระสาย ไม่ใช่ซัดเอาๆจนเสียผู้เสียคน
ส่วนผมนั่งอยู่ด้านใน คอยมองมาทางท้ายรถอยู่เรื่อยๆ ดูว่าไอ้หนุ่มผิวเข้มร่างยักษ์มันจะเป็นยังไงบ้าง วันนี้มันดูดีกว่าทุกวัน มันใส่กางเกงยีนส์สีซีดขาดเข่า เสื้อยืดคอกลมสีเขียว ชายเสื้อยัดเก็บในกางเกงเรียบร้อย สวมทับด้วยเสื้อลายสก๊อตสีน้ำตาลชุดเก่งของมัน
ผมเองก็พึ่งจะได้สังเกตหน้าตามันชัดๆ เออ.. มันก็หล่อเข้มดีนี่หว่า หนวดเคราถูกจัดการเกลี้ยง คิ้วดกหนานัยน์ตาดำขลับ กำลังแหกปากร้องรำทำเพลงอย่างสนุกสนาน ก็จะไม่ให้มองบ่อยได้ไงล่ะครับ ก็แม่ผมอ่ะดิ! เจ๊น้อยอ่ะ! เจ๊น้อย กำชับนักหนาว่าอย่าให้มันกินเหล้าเด็ดขาด
ฮั่นแน่.. มีหรือบักจ่อยจะฟัง ฮ่าๆๆ ผมก็หลับตาข้างนึงซะก็จบแค่นั่นเอง นิดๆหน่อยๆ ผมรู้ว่าบักคิงมันไม่ยอมให้เหล้ากินมันอีกแล้ว คิดๆไปก็เห็นใจมันเหมือนกันเเหละ ที่พ่อผมชอบไปหาเรื่องมันจนเจ๊น้อยเอือมระอา อุตส่าห์หันหน้าเข้าวัดแต่ยังมิวายหาเรื่องมาให้ปวดหัวประสาทแดกแทบทุกวัน....
"ถ้ามันได้ใบแดง มึงต้องมาจำศีล (ถือศีล) อยู่วัดเจ็ดวันกับแม่นะ" เจ๊น้อยกระซิบกระซาบบอกผมก่อนที่แกใช้สองแขนอวบๆของแกต้อนฝูงโคถึกทั้งหลายขึ้นรถ ผมจึงพยักหน้ารัวๆพร้อมกับยิ้มกว้างตอบกลับไปและมุดตัวขึ้นรถมา...
เจ๊น้อยมาถือศีลอยู่วัดก็เพราะบนกับหลวงพ่อในโบสถ์เอาไว้ ว่าให้บักคิงโดนทหาร ซึ่งผมก็อยากให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน เมื่อวานผมบอกให้มันสมัคร มันบอกว่าอยากวัดดวง ถ้าโดน ก็ได้ ไม่โดนก็ดี...
เจ๊น้อยกับผมอยากให้มันมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เพราะถ้าไปเป็นทหารมันจะมีโอกาสก้าวหน้ามากกว่าที่เป็นอยู่ ที่ทางก็ถูกลุงๆป้าๆโกงไปจนหมด เพราะเมื่อหลวงลุงออกบวช เทศกาลชิงเปรต ไม่สิ ต้องเรียกเปรตชิงจะเข้าท่ากว่า พอหลวงลุงปลีกวิเวก ไม่ยุ่งเรื่องทางโลกแล้วบักคิงจะไปอยู่กับใครล่ะ บรรดาญาติๆก็ไม่มีใครอยากจะเอาไปเลี้ยง
เจ๊น้อยที่เป็นน้องคนสุดท้องติดกับหลวงลุง ทนไม่ได้ เลยเอามันมาเลี้ยงจะได้เป็นเพื่อนกับผม แล้วมันก็เลยกลายเป็นทั้งเพื่อน ทั้งพี่ ทั้งครู (สอนเล่นว่าว) มันยอมผมทุกอย่าง ผมจึงรักมันเหมือนพี่ชายแท้ๆเลย อยู่ด้วยกันมาเป็นสิบปี มันคอยปกป้องผมตลอด มีอะไรผมจะปรึกษามันแทบทุกเรื่อง ที่ต้องใช้คำว่าแทบทุกเรื่อง เพราะว่าบางเรื่อง ผมก็ไม่กล้าปรึกษามันไง เช่น เรื่องชักว่าว แฮ่ๆๆ...
แล้วยิ่งเรื่องล่าสุดสดๆร้อนๆเมื่อเช้ามืดวันนี้ ผมเห็นท่าทางมันดูปกติมาก ไม่ได้ตกใจหรืออะไรเลยด้วยซ้ำ แถมถอนหายใจส่ายหน้าเเบบเบื่อหน่ายอีกต่างหาก แต่ผมสิ! ทั้งตกใจ! ทั้งช๊อค! ทั้งปวดท้อง ข้าศึกบุก! หลายอารมณ์ หลายความรู้สึก สับสน โว้ยยย! วุ่นวายไปหมด สรุป ขะอี้แตกนั่นแหละ! อย่าให้พูดบ่อยดิ! ผมก็อายเหมือนกันนาาาา คริคริ!
แต่อยู่ๆใจผมก็เต้นแรงขึ้นมาเฉยเลย อะไรวะ! แค่รถเลี้ยวเข้าถนนเส้นหลักเนี่ยนะ! อ่อ... ใกล้ถึงที่ว่าการอำเภอนี่เอง... แหม๊! ทำยังกะตัวเองมาคัดทหารกับเขางั้นแหละ! นี่! มึงแค่มาให้กำลังใจโว๊ย! ของมึงปีหน้า... ผมได้แต่ปลอบใจตัวเองให้สงบ เอ้า! ก็มันตื่นเต้นนี่หว่า...
ทุกคนต่างพร้อมใจกันหุบปากโดยอัตโมัติเมื่อรถโดยสารสายพิเศษวิ่งเข้ามาถึงตัวอำเภอ และเพียงอึดใจเดียวเสียงเอ็ดตะโรโห่ฮิ้วก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อล้อรถหยุดหมุนและจอดสนิทภายในบริเวณที่ทางอำเภอจัดไว้ให้ เหล่าบรรดากองเชียร์ต่างก็ส่งเสียงตะโกนทักทายกัน ทำให้บรรยากาศดูคึกคักสนุกสนานเป็นที่สุด
กว่าผมจะมุดตัวแทรกแหวกหลบเหล่าโคถึกออกมาได้เล่นเอาเหงื่อตกไปเหมือนกัน กลิ่นใครเป็นกลิ่นใครผมจัดการเก็บมาให้เต็มปอด แต่กลิ่นที่ผมคุ้นเคยอยู่ไหนวะเนี่ย! เฮ้อ... อุตส่าห์อาศัยช่วงชุลมุน ก็ยังไม่ได้สักซื้ดดดเลย.. เฮ่ยเดี๋ยวๆๆๆ! มึงคิดอะไรเนี่ย อิคึ! อิคึ! 🤤
ไม่นานก็มีเสียงประกาศเรียกว่าที่พลทหารทั้งหลายไปเข้าแถวแยกเป็นตำบลๆ ซึ่งอำเภอผมมีด้วยกัน ๗ ตำบล ก็คงไม่ต้องบอกนะครับว่า เหล่าบรรดาชายหนุ่มวัยตกมัน เอ๊ย! วัยฉกรรจ์จะเยอะขนาดไหน เฮ้ออ...
"คนบักอย่างหลายเลยว่ะ!" ผมบ่นพึมพำเบาๆคนเดียวเพราะเห็นมีแต่ผู้คนมากหน้าหลายตาทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ต่างก็พากันมาเชียร์มาลุ้นลูกหลานตัวเองที่จะมาจับใบดําใบแดง...
"เอ้า! เอี้ยง! คือบ่ไปเข้าเเถวนำเขาล่ะผ่อนผันหรอ?" เสียงคุ้นหูดังมาจากด้านหลังผมเลยหันกลับไปยังที่มาของเสียงซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก 'อี๊ฟ' สาวรุ่นน้องต่างหมู่บ้านที่บักคิงตามจีบอยู่พักใหญ่ แต่นางเล่นตัว บักคิงเลยถอย (คริ! คริ! ดี! สมน้ำหน้ามัน เดี๋ยวๆ! ผมไม่ได้สมน้ำหน้าบักคิงนะ! 🥺 สมน้ำหน้านังชะนีอี๊ฟโน่น! ว้าย! นังชะนีก็มา เอาล่ะสิ! จ่อย! มึงอย่าเปิดเผยตัวตนถ้าไม่จำเป็น อิอิ)
"หึ! ของเฮาปีหน้า ว่าแต่โตมาให้กำลังใจบักคิงเหรอ" ผมตอบและถามในคราเดียวกันพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วหรี่ตามอง
"หวึ๋ย! บ่เด้อคร่า! พุ่น! ฉันมาให้กำลังใจอ้ายมาร์คของฉันพุ่น" นางตอบพร้อมบุ้ยปากไปทางพ่อหนุ่มตัวสูงโปร่งท่าทางเจ้าสำอางที่ยืนใช้มือพัดๆหน้าเพราะอากาศเริ่มร้อน
"อ๋ออออ.. บักมาก สิมามาร์คเมิร์คอีหยังล่ะหญิง" สองคำหลังผมพูดในใจนะ แฮ่ๆๆ คนบ้าอะไรวะ! แม่ง! ร้อนจะตายห่า เสือกใส่เสื้อผ้ายังกะอยู่บนเทือกเขาหิมาลัย นี่อากาศประเทศไทยนะครับท่าน....
"ชิ! กะซางเธอ ฉันมักของฉัน" นางเบ้ปากแล้วสะบัดตูดเชิดหน้าเดินจากไป แล้วผมก็หันกลับมาที่กลุ่มผู้บ่าวไทบ้านมองหาบักคิงของผมดีกว่า... หือ.. บักคิงของผม! พะนะ! ฮ่าๆๆๆ
"ปรี๊ดดดดดดดด!"
เสียงนกหวีดแผดก้องไปทั่วบริเวณ ทุกอย่างหยุดนิ่งทันที ก่อนที่จะมีเสียงเจ้าหน้าประกาศเรียกทีละตำบลไปนั่งเข้าแถวเพื่อส่งเข้าไปยังจุดตรวจวัดร่างกาย นั่นแหละ บักคิงคองจึงปรากฏตัวขึ้น เหมือนมันกำลังมองหาผมอยู่เช่นกัน พอจะเอ๋กันมันก็ยกยิ้มมุมปากและพยักหน้าให้ผม และผมก็ทำเช่นเดียวกันตอบมันไป
"มึงๆ คนนั้นๆ"
"คนไหนว้าา"
"เสื้อลายน้ำตาลตัวใหญ่ๆสูงๆอ่าา"
"อร๊าย! เธอคือตาดีแท้หญิง"
"เพื่อสิ่งนี้คร่าาาาา คิคิคิ"
เสียงห้าวๆแปร่งๆกระซิบกระซาบโต้ตอบกันเบาๆแล้วหัวเราะคิกคักๆมาจากทางด้านหลัง ผมเลยหันควั่บกลับไปมอง เห็นเด็กวัยรุ่นหัวเกรียนปากแดงหน้าเทาตาฟ้าคอเขียวเหมือนนกแก้วมาคอว์สองนางกำลังทำตัวเป็นคอมเมนเตเตอร์ให้กับบักคิงและเหล่าบรรดาว่าที่พลทหารที่นั่งเป็นแถวอยู่ที่ลานหน้าหอประชุมที่ว่าการอำเภอ
'กะเทย' หรือ บรรดาสาวสองทั้งตัวแก่ ตัวอ่อน ตัวแม่ ตัวมัม ตัวให้นมบุตร ถือเอาวันคัดเลือกทหารเป็นการจัดเลี้ยงอาหารตาแบบบุฟเฟ่ต์ จะมารวมตัวกันโดยมิได้นัดหมาย และถือเป็นสีสันในวันนี้ด้วย อีกหนึ่งประเภทที่จะขาดไม่ได้เลย นั่นคือ 'พระ' ปีนี้ผมเห็นมีมา ๕-๖ รูป ก็มีจีวรบินบ้าง รอดบ้าง แล้วแต่โชคชะตาอย่างที่บักคิงมันชอบพูดนั่นแหละ
"เฮ้อ..." ผมได้แต่กรอกตามองบนถอนหายใจเบาๆแล้วหันกลับมาทางบักคิงต่อ แต่ว่า....
ผมต้องตะลึงตึงตึ่งๆๆ กับภาพตรงหน้า เมื่อชายหนุ่มผิวเข้มรูปร่างสูงใหญ่กำยำกล้ามเป็นมัดๆอกเป็นอก กล้ามหน้าท้องเป็นลูกๆชัดเจน ขนหน้าอกดกรกรุงรังลามลงไปที่สะดือและหายเข้าไปในกางเกง ใบหน้าหล่อเข้มมีเหงื่อผุดขึ้นมาให้เห็น ข้อมือขวามีเทปหนังไก่พันไว้ กำลังเอาเสื้อซับเหงื่อแล้วยื่นมาให้ผมตรงหน้า นานมากแล้วที่ผมไม่เห็นมันถอดเสื้อ ล่าสุดก็ตั้งแต่ ป.๖ ผมกำลังเคลิบเคลิ้มจ้องมองมันอยู่ดีๆ
"ป้าบบ!" ฝ่ามืออรหันต์เรียกสติก็ฟาดลงมาที่หัวกบาลผมจนหัวโยก สติที่หลุดไปซบอกล่ำๆรีบกลับเข้าร่างอย่างไว
"เอ๊อะ! อีหยังวะ! ตบหัวกูอีกแล้วบักห่านี่!" ผมได้แต่ทำปากยื่นหน้ายู่ลูบหัวป้อยๆ บ่นอุบอิบๆ
"อ่ะ! เอาเสื้อไปไว้นำ" มันพูดแค่นั้นมันก็ใช้มือดึงขอบกางเกงให้รั้งสูงขึ้นเพื่อเตรียมกลับไปนั่งที่ บักคิงน้อยจึงถูกรั้งขึ้นมากองเป็นก้อนเบ้อเริ่ม โอ้วแม่เจ้า!..ม๊กหม่ำๆ.. เฮ่ยๆ ไม่ใช่ละๆ เพราะเขาให้ถอดเสื้อฝากให้ญาติเก็บไว้ แต่นั่นก็ไม่รอดพ้นสายตาสองคู่ที่จ้องประสานสายตาโฟกัสไปที่จุดนั้น แล้วผมก็ด้วย เฮ้ย! ไม่ใช่ๆ
เหมือนมีคนมาสะกิดข้างๆ ผมจึงหันไปมองพร้อมรวบเอาเสื้อบักคิงพาดไว้ที่บ่า กลิ่นสาบหนุ่มหอมๆโชยมาปะทะจมูก อ่าาาาาา! ฟินตาลอยยยย ฮ่าๆๆๆ บ้าบอ!
ผมหันกลับมาเห็นหน้าเทาๆลอยๆของกะเทยน้อยสองนางยืนเต้นเร่าๆอยู่ข้างหลังพลางเอื้อมมือมาจะจับเสื้อบักคิง ผมเลยยกแขนกันไว้และเอี้ยวตัวหลบ อย่านะเว่ย! อย่ามาวุ่นวายกับกูนะเว่ย! กูจ้องของกูมาตั้งหลายปี พวกมึงอย่าหวัง อีฮวก! ฮ่าๆๆๆ
"อ้ายเป็นน้องเพิ่นเบาะจ้า" หนึ่งในสองนางถามผมด้วยเสียงห้าวๆที่พยายามบีบให้เล็กจนฟังดูแปร่งๆ
"อื้ม.. มีหยังล่ะ"
"อั่น... อ้ายเพิ่นมีแฟนบ่น้อจ้าา" นางคนเดิมยังคงพยายามถามต่อ ผมนึกสนุกเลยเล่นด้วย
"ยัง อ้ายเพิ่นบ่ทันมีเมีย สนใจเบาะ"
"อั่น...จ้าาา ฮิๆๆ" เห็นท่าทางกระมิดกระเมี้ยนเขินอายแล้วผมละเหี่ยใจ เลยพูดต่อไปอีกว่า...
"สิไหวบ่ล่ะ เพิ่นใหญ่คักเด๊ะ! เท่านี่!" ผมบอกพวกนางพร้อมกับยกข้อมือให้ดู
"ว่าาาาาาา" ทั้งสองนางหันไปสบตากันแล้วยกมือมาป้องปากหัวเราะคิกคัก พลางทำท่าที่โคตรอุบาทว์ให้ผมดูอีก (อ้าปากกว้างๆทำตาเหลือกลอยแล้วผงกหัวขึ้นลงเร็วๆ)
โอ๊ยยยยยย! ซุมบ่เป็นตาซาซาดเอ๊ย วุ่นวายคัก! ผมด่าในใจแล้วกรอกตามองบนหันกลับไปยังกลุ่มผู้บ่าวไทบ้านที่ตอนนี้ถอดเสื้อนั่งเรียงแถวกันอย่างเป็นระเบียบแต่ไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ในใจก็ได้แต่ภาวณาให้บักคิงได้ใบแดง (เดี๋ยวๆๆ ใจเย็น เขาพึ่งจะเริ่มไปตรวจร่างกายเอง ใจเย็นบักเอี้ยง)
"ใบแดง ใบแดง ใบแดง" ผมพึมพำคนเดียวเบาๆ เอาใจช่วยมันเต็มที่------------------------
------------------------
ฝากเป็นกำลังใจให้บักคิงด้วยนะคร้าบ ต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร มาช่วยลุ้นช่วยเชียร์กันต่อไป---------------------------
๑ เม้น = ๑ กำลังใจที่มีความสำคัญที่สุด
กราบขอบพระคุณที่ไม่ทอดทิ้งบักคิง------------------------
《《 ...โปรดติดตาม ตอนต่อไป... 》》
สนุกค้าบ รอลุ้นวีรกรรมในค่าย สนุกมากครับ ขอบใจจริงๆ ดีครับ ขอบคุณครับ อ่านตอนนี้แล้วย้อนคิดถึงตัวเองตอนเลือกใบดำ5555
ผู้ชายนี่555อย่างแจ่ม
ลุ้นไอ้คิงจะสร้างวีระกรรมไรอีก ขอบคุนคับ สนุก Ark ตอบกลับเมื่อ 2025-5-28 13:17
สนุกค้าบ รอลุ้นวีรกรรมในค่าย
😁 อดใจรอก่อนนะครับ...
ช่วงนี้เป็นช่วงวีรกรรม
ของบักคิงกับบักจ่อย
อย่าพึ่งทิ้งบักคิงไปไหนนะ❤️ คำปุ้ย ตอบกลับเมื่อ 2025-5-28 21:55
อ่านตอนนี้แล้วย้อนคิดถึงตัวเองตอนเลือกใบดำ5555
ผู้ชา ...
😁 เป็นบรรยากาศที่
มีมนต์ขลัง ตรึงตาตรึงใจ
นึกถึงทีไร น้ำตาก็พาลจะไหลทุกที...
✌️✌️
ขอบคุณครับ ขอบคุน ขอบคุนครับ ครับ{:5_118:} ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากครับ สนุกจนอยากร้องห้ายยยยยย ขำเพื่อนสาวแป๊บ😂😂
หน้า:
[1]
2